Τετάρτη, Ιανουαρίου 31, 2007

Hotel Memory

The Full Story


Από την Α΄ Γυμνασίου ως και την Γ΄ Λυκείου δούλευα στην οικοδομή. Δεν γινόταν αλλιώς – ο πατέρας μου μας είχε εγκαταλείψει και κάποιος έπρεπε να ζήσει τη μάνα μου και τα έξι αδέρφια μου. Ο κλήρος έπεσε σε μένα γιατί ήμουν ο μικρότερος και με έκαναν ό,τι ήθελαν. Όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο, κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να αλλάξω δουλειά. Στο νυχτερινό σχολείο που πήγαινα, με βόλευαν οι ώρες της οικοδομής – πήγαινα από το γιαπί στο σχολείο με ασβέστες στα ρούχα και μαντίλι στα μαλλιά -, αλλά στο Πανεπιστήμιο τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Αποφάσισα να δουλέψω σε ξενοδοχείο, για να μπορώ παράλληλα να παρακολουθώ τα μαθήματα.

Το γεγονός πως ο μπαμπάς είχε αρχίσει να στέλνει γενναία εμβάσματα – συζούσε πια με έναν διάσημο μόδιστρο στο Λος Άντζελες - δεν με έκανε να αλλάξω γνώμη. Είχα αποφασίσει να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου και να τα κάνω όλα νέος – αυτός μάλλον ήταν ο λόγος που στα είκοσι είχα ήδη το πρώτο μου διαζύγιο, δυο μωρά να θρέψω και 24 μαθήματα να περάσω.

Πήρα σβάρνα τα ξενοδοχεία κι άρχισα να ρωτάω για δουλειά. Όλοι μου έλεγαν πως είμαι πιτσιρίκος – τους έδειχνα τα ροζιασμένα από τα τούβλα και τον τενεκέ χέρια μου αλλά του κάκου. Για καλή μου τύχη, ο διευθυντής ενός ξενοδοχείου με συμπάθησε – του θύμιζα τον γιο του που είχε σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ο γιος του δεν ήταν στην Κύπρο – τον χτύπησε νταλίκα στη Καλλιθέα –, αλλά για να σας δώσω να καταλάβετε πότε περίπου τα τίναξε.

Μου είπε πως έψαχναν για ένα bell boy και μου έδωσε να συμπληρώσω μια αίτηση εργασίας. Όταν με άφησε μόνο μου στο γραφείο του, έριξα μια ματιά στις αιτήσεις αυτών που είχαν προηγηθεί – ήταν διακόσιοι σαράντα νοματαίοι. Οι πουσταράδες μιλούσαν από τρεις γλώσσες ο καθένας, είχαν προϋπηρεσία πάνω από δέκα χρόνια και ήταν όλοι τριάντα και βάλε.

Κατάλαβα πως δεν είχα καμιά ελπίδα. Έτσι, έγραψα πως ήξερα πέντε γλώσσες, πως είχα δουλέψει στο Hilton για μια δεκαπενταετία και συμπλήρωσα –με κεφαλαία - πως ανεβάζω τον τενεκέ γεμάτο λάσπη από το ισόγειο στο ρετιρέ σε είκοσι δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια, απαλλοτρίωσα τον χρυσό Dupont αναπτήρα του κυρ διευθυντή και έφυγα τρέχοντας – ήμουν σίγουρος πως δεν επρόκειτο να με προσλάβουν.

Μια εβδομάδα αργότερα, είχα μόλις γυρίσει στο σπίτι από το νεκροταφείο· μάζευα λουλούδια από τους τάφους και τα πουλούσα το βράδυ στο κοσμικό κέντρο «Κοσμοχαλασιά» που ήταν ακριβώς απέναντι από το μαγαζί του «Τζίμη του Χοντρού» - δίπλα στην «Τριάνα» του Παπαχελά, για να καταλάβετε πιο καλά. Τότε, πουλούσαν και οι άνδρες λουλούδια στα νυχτερινά μαγαζιά – εγώ, πάντως, καλού κακού ντυνόμουν γυναίκα για να παίρνουν πιο πολλά λουλούδια οι πελάτες.

Την ώρα που ξεδιάλεγα τα λουλούδια στην αυλή της παράγκας μας, ήρθε η κόρη του μπακάλη, του κυρ Αρίστου, και μου είπε πως με ζητούσαν στο τηλέφωνο. Εκείνα τα χρόνια, δεν είχαν όλα τα σπίτια τηλέφωνο και, όποιος σε ήθελε, σε έπαιρνε στο μπακάλικο – αν σου τηλεφωνούσαν στις δυο τα ξημερώματα, δεν μπορούσαν να σε βρουν γιατί το μπακάλικο δεν διανυκτέρευε.

Σκέφτηκα πως η Αστέρω – Μαρία την έλεγαν την κόρη του μπακάλη αλλά όλοι την φώναζαν «Αστέρω» επειδή ήταν ζαβή- με φώναξε επίτηδες για να πληρώσω τα βερεσέδια που χρωστούσαμε τα τελευταία δυο χρόνια.

Πήγα στο μπακάλικο αλλά δεν έμπαινα μέσα γιατί φοβόμουν. «Ρώτα ποιος είναι» είπα στον μπάρμπα Αρίστο που ήταν μουγκός – είχα ξεχάσει πως ήταν και κουφός. Τέλος πάντων, μπήκα μέσα και πήρα το ακουστικό – ευτυχώς που μπήκα γιατί ήταν ο κυρ διευθυντής και μου είπε πως είχα προσληφθεί στο ξενοδοχείο και την επόμενη ξεκινούσα δουλειά.

Από τη χαρά μου, έφυγα χωρίς να σουφρώσω τίποτα από το μπακάλικο και πήγα τρέχοντας στη μάνα μου να της πω τα ευχάριστα νέα. Άκουσα βογκητά από το δωμάτιό της, οπότε το άφησα γι' αργότερα γιατί κατάλαβα πως είχε πελάτη.

Η πρώτη μέρα στο ξενοδοχείο ήταν πολύ ωραία, αν εξαιρέσεις πως η δουλειά μου ήταν να κάνω όλα τα χαμαλίκια. Μου φόρεσαν μια ωραία στολή και ήμουν σαν στρατιωτικός σε παλιά ταινία. Ήμουν ο νεότερος σε όλο το ξενοδοχείο – όλοι οι υπόλοιποι ήταν πάνω από 35 χρονών.

Η δουλειά ήταν απλή: όταν έρχονταν οι πελάτες, εμείς τους λέγαμε «γουελκάμ» και χαμογελούσαμε σαν να χαιρόμασταν που τους βλέπαμε. Στη συνέχεια, παίρναμε τις βαλίτσες τους, τις φορτώναμε σ' ένα καρότσι, παίρναμε το κλειδί του δωματίου από τον ρεσεψιονίστ και μπουκάραμε μαζί με τους πελάτες στο ασανσέρ.

Πολλές φορές, το ασανσέρ έμενε και τότε βρίσκαμε την ευκαιρία να τους βουτήξουμε τα πορτοφόλια. Όταν ανέβαινε κανονικά, τους πηγαίναμε στο δωμάτιο, τους ανοίγαμε την πόρτα, βάζαμε τις βαλίτσες μέσα και τους πιάναμε την πάρλα μέχρι να καταλάβουν πως αν δεν μας έδιναν πουρμπουάρ, θα μας είχαν συγκάτοικους.

Οι Αμερικανοί σου έδιναν πουρμπουάρ από την είσοδο του ξενοδοχείου - όπως και κάθε φορά που περνούσες τυχαία από μπροστά τους- αλλά κάτι Γάλλοι, κάτι Γερμανοί και κάτι άλλοι συφοριασμένοι έκαναν τους Κινέζους και δεν ήταν λίγες οι φορές που τους πλακώναμε στο ξύλο, ή τους απειλούσαμε, για να ξηγηθούν.

Μετά, παίρναμε τα χρήματα και τα βάζαμε σε ένα μεγάλο πλαστικό κουμπαρά για να τα μοιραστούμε στο τέλος της βάρδιας. Γρήγορα, συνειδητοποίησα πως ήμουν ο μόνος που έβαζε χρήματα στον κουμπαρά – έστω, τα μισά απ' αυτά που μου έδιναν – και την έκοψα αυτήν την κακιά συνήθεια.

Πολλές φορές, δούλευα βραδινή βάρδια μαζί με έναν δυστυχισμένο ρεσεψιονίστ που τον είχε παρατήσει η γυναίκα του επειδή δεν την ικανοποιούσε σεξουαλικά. Αυτό δεν μου το είπε ο ίδιος – μου το είπαν εμπιστευτικά όλοι οι άλλοι υπάλληλοι του ξενοδοχείου που την έπαιρναν νουμεράδα. Ο ίδιος μου δικαιολογήθηκε πως την έδιωξε επειδή δεν του έδινε τα λεφτά από τις βίζιτες – «καλά της έκανες» του είπα.

Την περνούσα φίνα μαζί του. Έπιανα τον αμερικάνικο σταθμό της βάσης του Ελληνικού και κάθε φορά που έπαιζε Καζαντζίδη ή Γαβαλά το έβαζα στη διαπασών – σειόταν όλη η σάλα. Ένα βράδυ, γύρω στις τρεισήμισι, μπουκάρισε ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου – ένας βλάχος τυρέμπορος από τα Τρίκαλα – και πέτυχε τον Μάνθο πάνω στη ρεσεψιόν να χορεύει τσιφτετέλι κι εμένα από κάτω να του βαράω παλαμάκια.

Περίμενα πως θα μας απολύσει αλλά, προς μεγάλη μου έκπληξη, άρχισε κι αυτός τα ντιριντάχτα, ενώ, παράλληλα, μας πετούσε χαρτονομίσματα. Ήθελε κι αυτός να διασκεδάσει με λαικό τσα τσα, βρε αδερφέ, χωρίς να καταπιέζεται από την καθώς πρέπει συμπεριφορά που του επέβαλε η κοινωνική του τάξη. Από κείνο το βράδυ, πού τον έχανες πού τον εύρισκες, στο ξενοδοχείο. Μας έφερνε ουίσκι, ξηρούς καρπούς και στριπτιζούδες, και την περνούσαμε πολύ ωραία.

Κονομούσα χοντρά λεφτά στο ξενοδοχείο. Ό,τι και να έκανα, λεφτά μου έδιναν. Με τον πρώτο μισθό που πήρα, αγόρασα ένα κοστουμάκι από το Μοναστηράκι για να μην πηγαίνω πια με τα κοντά παντελόνια την Κυριακή στην εκκλησία. Έβαζα και χρήματα στην άκρη για να πληρώνω τους καθηγητές στη Σχολή και να με περνάνε.

Εκεί, όμως, σιχάθηκα και το χρήμα. Έβλεπες τους ρεσεψιονίστ – ανθρώπους γύρω στα 50 – να σκοτώνονται για ένα εικοσάρικο. Οι μπαγάσες τα ‘πιαναν από δέκα μπάντες και δεν χόρταιναν με τίποτα. Έπαιρναν προμήθεια από τους ταξιτζήδες, από τα εστιατόρια, από τις εκδρομές, από τους αρχηγούς των γκρουπ – απ’ όλους δηλαδή.

Οι περισσότεροι ήταν Αιγυπτιώτες – μιλούσαν πολλές γλώσσες και ήταν περιζήτητοι – και έλεγαν πολύ ωραίες συγκινητικές ιστορίες από τη ζωή τους στην Αλεξάνδρεια. Αυτό, βέβαια, μέχρι να προκύψει θέμα ποιος θα πάρει την προμήθεια – τότε, πλακωνόντουσαν στις χριστοπαναγίες και δεν ήταν ούτε για να τους φτύνεις.

Έπεφτε πολύ βρίσιμο στο ξενοδοχείο. Έβλεπες τις ξεναγούς – κάτι καλοντυμένες κυρίες μέσα στην ευγένεια – να βρίζουν σαν βιζιτούδες που τις κορόιδεψε ο πελάτης και τους έφαγε τα λεφτά. Οι οδηγοί των λεωφορείων μιλούσαν μόνο με βρισιές. Γενικά, όλοι βρίζανε οι παλιοπουσταράδες.

Εγώ κοιτούσα τη δουλειά μου. Εντάξει, όλο και σούφρωνα τίποτα κοσμήματα και πορτοφόλια από τους τουρίστες αλλά κατά τ’ άλλα ήμουν τυπικός. Όσες φορές με πλησίαζαν οι τουρίστριες και με δελέαζαν με χρήματα να τις ακολουθήσω στο δωμάτιο τους, αρνιόμουν· δεν ήταν και μεγάλα τα ποσά - σε άλλη περίπτωση θα τους καθόμουν. Οι πουτάνες δεν καταλάβαιναν τίποτα – λυσσάρες εντελώς. Με χούφτωναν όλη την ώρα. Σεβόμουν, όμως, τον κανονισμό του ξενοδοχείου που απαγόρευε στο προσωπικό να συνάπτει σχέσεις με τους πελάτες.

Οι άλλοι συνάδελφοι όλο και κάνανε καμιά κουτσουκέλα. Βέβαια, ήταν όλοι γερομπισμπίκηδες και το πολύ πολύ να τους καθόταν καμιά γεροπατσαβούρα. Συχνά πυκνά ήμουν στην ίδια βάρδια με τον Πέτρο. Ήταν γύρω στα 40 και τυχοδιώκτης. Του άρεσαν όλες οι γυναίκες – όταν λέω όλες, εννοώ όλες. Την έπεφτε λοιπόν σε όλες και πού και πού του καθόταν καμιά απελπισμένη.

Της έδινε ραντεβού έξω και την πήγαινε στα «Γιουβετσάκια», στην Πλάκα. Εκεί δούλευε ένα φιλαράκι του – πίνανε καμιά μπύρα, τρώγανε κανα μεζεδάκι και τους ερχόταν ο λογαριασμός δεκαπέντε δραχμές. «Εγώ πλερώνω» έλεγε ο Πέτρος. «Α, νο, νο Πέτρος, μουά πεγιέ !» πεταγόταν η αλλοδαπή. «Εγώ είμαι άντρας και δεν αφήνω ποτέ γυναίκα να πλερώσει!», μανούριαζε ο Πέτρος. Υποτασσόταν λοιπόν το αθώο θηλυκό στον άντρα τον πολλά βαρύ. Την πήγαινε τρεις τέσσερις φορές στα «Γιουβετσάκια», ώσπου κάποια στιγμή η τουρίστρια του έλεγε πως, αν την επόμενη φορά δεν την αφήσει να τον κεράσει, δεν θα ξανάβγαινε μαζί του.

Ο Πέτρος, για να της δείξει πόσο την γουστάρει, της έλεγε πως θα κάνει μια υποχώρηση στις αρχές του για πάρτη της - όλες αυτές οι συζητήσεις γίνονταν με σκόρπιες φράσεις από διάφορες γλώσσες, γιατί ο Πέτρος ούτε ελληνικά δεν μιλούσε καλά καλά. Την επόμενη φορά, την πήγαινε στο Πασαλιμάνι για αστακό. Έπαιρνε μαζί του και κάτι λεχρίτες φίλους του και ξεκοιλιαζόντουσαν στη μάσα.

Παράγγελναν σαμπάνιες, χαβιάρια και τα σχετικά, και την κάνανε ταράτσα. Ερχόταν ο λογαριασμός, ο Πέτρος έβγαζε και καλά να πληρώσει, η αλλοδαπή θύμωνε, οπότε και ο Πέτρος σαν ιππότης της επέτρεπε να πληρώσει καμιά σαρανταριά χιλιάρικα – εννοείται πως ο Πέτρος έπαιρνε προμήθεια κι απ’ τον εστιάτορα. Θαμπωμένη η τουρίστρια από την τιμή που της έκανε να ξεπαραδιαστεί – και τύφλα στο μεθύσι – τον ακολουθούσε στο σπίτι του, όπου έσπαγαν το κρεβάτι.

Όταν έφτανε η μέρα του αποχωρισμού, ο Πέτρος ήταν στις μαύρες του. Λίγο πριν φύγει η τουρίστρια, την έπαιρνε κάπου παράμερα και της έδινε εμπιστευτικά ένα αντικείμενο που ήταν τυλιγμένο σε εφημερίδα. «Κεσκεσέ Πέτρος;» «Δις ιζ βέρι ένσιεντ…ολντ στάτσιου…αντικιτέ…καταλαβαίνεις;» «Α, νο, νο, νο Πέτρος! Σε πα ποσίμπλ! Ζε ν’ πε πα!» «Στο χαρίζω μωρή, γιατί σ’ αγάπησα! Ζε τ’εμ! Μπι κέρφουλ στο τελωνείο!». Η γκόμενα πάθαινε την πλάκα της.

Φυσικά, ο Πέτρος τα αγαλματάκια τα αγόραζε από τη λαϊκή – με πέντε δραχμές έπαιρνε καμιά δεκαριά. Τα έσπαγε σε κάποια γωνία, τα πασάλειβε με λάσπη, τα μούλιαζε για λίγο στο νερό και τα παρουσίαζε για αρχαία. Όπως ήταν λογικό, η φιλότιμη αλλοδαπή ήθελε κι αυτή να του στείλει κάτι.

«Νόου γουέι!» ο Πέτρος – εντελώς ανένδοτος. «Πλιζ Πέτρος, λετ μι σεντ γιου σάμθινγκ» «Πέτρος ιζ α μαν! Νο πρέζεντς φορ Πέτρος!» «Πλιζ μάι λαβ!». Όταν έβλεπε πως η γκόμενα ήταν έτοιμη να παρατήσει την προσπάθεια, την άρπαζε από το χέρι και της έλεγε: «Γκι Λαρός! Όχι δε σμολ μποτλ! Νο, νο, νο! Δε μπιγκ μποτλ! Λα γκραντ μπουτέιγ! Λα γκράντε μποτίλια! Νο άφτερ σέιβ! Νο άφτερ σέιβ! Ο ντε κολόν!». Πριν περάσει μια εβδομάδα, ερχόταν πεσκέσι η κολόνια. Όλοι στο ξενοδοχείο φορούσαμε Γκι Λαρός. Στο σπίτι του Πέτρου δεν χωρούσαν άλλα μπουκάλια, οπότε μας έδινε κι εμάς.

Μια μέρα, ο Πέτρος μου είπε πως είχε κλείσει ένα ραντεβουδάκι με μια Γαλλίδα και με παρακάλεσε να πάω κι εγώ μαζί γιατί θα ερχόταν και μια φίλη της. Μου έκανε φοβερό ψηστήρι και με κατάφερε να παραβώ τις στέρεες αρχές μου. Κάποια στιγμή, μου έδειξε τη Γαλλίδα – ήταν φοβερός ξανθός γύναικος και δεν μπορούσα να καταλάβω τι δουλειά είχε με τον Πέτρο. «Ωραία γυναίκα!» του λέω, εντυπωσιασμένος. «Και που να δεις τη φίλη της!».

Το βραδάκι, λίγο πριν σχολάσουμε, βλέπω τη Γαλλίδα να έρχεται σεινάμενη κουνάμενη προς το μέρος μας. Με κοιτούσε και χαμογελούσε. «Ωραία δεν είναι η φίλη της;» μου κάνει ο Πέτρος. «Ποια φίλη της;» «Αυτή δίπλα της» «Ποια; Η μαύρη;» «Δεν πιστεύω να είσαι ρατσιστής!» «Δεν είμαι ρατσιστής αλλά αυτή είναι σαν μαϊμού!» «Δηλαδή, δεν θα έρθεις στο ραντεβού;» «Πέτρο μου, στη χαρίζω τη δικιά μου!».

Τελικά, το ραντεβού ακυρώθηκε και μετά από μέρες ο Πέτρος μου εξομολογήθηκε πως η ξανθιά γούσταρε εμένα αλλά δεν μου το είπε γιατί ήλπιζε να τη φάει. Δεν του κράτησα κακία γιατί ήξερα το πάθος του.

Το άλλο πάθος του Πέτρου ήταν πως μιλούσε πολύ Και σε πολλούς. Έλεγε τις ερωτικές περιπέτειές του σε όλους. Αυτό αποδείχτηκε λάθος του. Τα ραμολιμέντα της ρεσεψιόν τον ζήλευαν που είχε τα τυχερά του, επειδή αυτοί δεν πηδούσαν ούτε τις γυναίκες τους.

Μια μέρα, μια ανόητη Αμερικάνα -που την είχε κουτουπώσει και μάλλον είχε χάσει την διεύθυνσή του- του έστειλε την κολόνια στο ξενοδοχείο μαζί με μια κάρτα χωρίς φάκελο. Ο αρχηγός της ρεσεψιόν πήγε την κολόνια και την κάρτα στον διευθυντή. Η Αμερικάνα ευχαριστούσε στην κάρτα τον Πέτρο που είχε κάνει τόσο ευχάριστη την διαμονή της στην Αθήνα. Ο διευθυντής τον κάλεσε στο γραφείο του και του ανακοίνωσε την απόλυσή του.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω με πόση χαιρεκακία τον έβλεπαν να φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι. Βγήκα έξω να τον αποχαιρετήσω – ήμουν ο μόνος. «Δεν είμαι κακό παιδί, ρε πιτσιρίκο» μου είπε. Έμοιαζε με παιδάκι που το είχαν μαλώσει - ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα. «Μάγκα μου, εσύ είσαι πολύ καλύτερος απ’ όλους αυτούς τους σκατόψυχους!» του είπα. Μου έσφιξε το χέρι και έφυγε.

Το βράδυ, πριν φύγω, πήγα στα αποδυτήρια να αλλάξω. Ο μπαγάσας είχε ακουμπήσει δίπλα στο πουκάμισό μου την κολόνια που του είχε στείλει η Αμερικάνα. Το μεγάλο μπουκάλι…




Θα μπορούσα να γράφω για μέρες. Έμαθα και είδα πολλά όσο εργαζόμουν στο ξενοδοχείο. Κυρίως, έμαθα τι δεν θέλω να γίνω στη ζωή μου. Ίσως μια μέρα να τις γράψω όλες αυτές τις ιστορίες. Ίσως και όχι.




Η φωτογραφία είναι από το μπλογκ του καλού συν-μπλόγκερ Στάθη Τσαγκαρουσιάνου.

Τρίτη, Ιανουαρίου 30, 2007

Υπουργείο Θρησκείας και Θρησκευμάτων

Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού που, σύμφωνα με ελληνοχριστιανικούς κύκλους, βρίθει ανακριβειών και παραλείψεων – όλα τα άλλα βιβλία, σε όλα τα άλλα μαθήματα, σε όλες τις άλλες τάξεις είναι πλήρως εμπεριστατωμένα, αλλά ειδικά στην Ιστορία της ΣΤ΄Δημοτικού υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και ελλοχεύει ο κίνδυνος τα Ελληνόπουλα να μείνουν αμόρφωτα και να μην γίνουν σοφά σαν κι εμάς που μάθαμε μόνο ιστορικές αλήθειες στο σχολείο.

Τα 12χρονα σουλατσάρουν στο Διαδίκτυο και –όταν δεν βλέπουν τσόντες ή δεν παίζουν παιχνίδια- έχουν πρόσβαση σε όσες ιστορικές πηγές θέλουν. Μην το πει κανείς στον Αρχιεπίσκοπο και στον Παπαθεμελή, γιατί θα ζητήσουν την κατάργηση του Διαδικτύου. Και καλά αυτοί - οι αρθρογραφούντες στις εφημερίδες δεν το έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα;

Αυτά παθαίνεις, όταν έχεις υπουργείο Παιδείας και …Θρησκευμάτων και όταν το Σύνταγμά σου είναι το μοναδικό στην Ευρώπη που δεν ισχύει «στο όνομα του λαού», αλλά «εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» - δεν θα συγγράφουν οι επιστήμονες εκπαιδευτικοί τα σχολικά βιβλία αλλά θα παίρνουν πρώτα την άδεια του Χριστόδουλου.

Άπειρες συζητήσεις για ένα θέμα που η χώρα μας θα έπρεπε να έχει λύσει εδώ και χρόνια. Στην επόμενη Βουλή το θέμα πρέπει να λυθεί μια και καλή. Διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας. Σώνει.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007

The King and I

Αγαπητοί αναγνώστες, η ζωή μου άλλαξε οριστικά. Σε μένα δεν ταιριάζει πια η πολλή συνάφεια του κόσμου. Όχι, δεν έχει καμία σχέση με το μπλογκ και τα γραπτά μου. Ένα τυχαίο(;) γεγονός έρχεται να ανατρέψει την κοσμοθεωρία μου και να με οδηγήσει σε νέες λεωφόρους δόξης. Κυρίες και κύριοι, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως…

…γείτονάς μου είναι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος!



Ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα μαζεύονταν γύρω μου όλες οι προσωπικότητες της χώρας αλλά δεν φανταζόμουν πως, ως και ο Άναξ, θα εγκατέλειπε τη Μεγάλη Βρετανία για να βρεθεί κοντά στο πνεύμα μου.

Σκέφτομαι τις όμορφες στιγμές που θα περάσω με τον Άνακτα, την Άνασσα, τους Πρίγκιπες, την Πριγκίπισσα Αλεξία και την Πριγκίπισσα Μαρί-Σαντάλ και πλημμυρίζω από ευτυχία.

Στην πρώτη μου επίσκεψη, θα τους πάω δώρο τις αυγουλιέρες τους που αγόρασα προχτές στη δημοπρασία του Christie’s – ο Θεός με φώτισε και τις «χτύπησα», γιατί αλλιώς τι θα τους πήγαινα; Τίποτα Kosta Boda;

Θα σας κρατάω ενήμερους για όλες τις κινήσεις της Βασιλικής Οικογένειας – όσο, βέβαια, μου το επιτρέπει το βασιλικό πρωτόκολλο. From now on, I ‘m a Royal Blogger!


Απ' ολόκληρη Αθήνα, δίπλα μου βρήκε να 'ρθει να μείνει;

Πέμπτη, Ιανουαρίου 25, 2007

Το αφεντικό τρελάθηκε!

Ξεκίνησαν και επίσημα οι εκπτώσεις στη χώρα μας. Για την ακρίβεια οι «χειμερινές εκπτώσεις», μιας και οι εκπτώσεις στην Ελλάδα είναι μόνιμες και δεν αφορούν μόνο τα καταναλωτικά προϊόντα. Αυτό που χρειάζεται η πατρίδα μας είναι ανατιμήσεις. Ανατιμήσεις αξιοπρέπειας, σεβασμού, αρχών, εντιμότητας, ακεραιότητας και διάφορα άλλα τέτοια ηθικοπλαστικά - που δεν θα τα αναφέρω όλα, γιατί, όταν με πιάνει ο μελοδραματικός διδακτισμός, δεν διαβάζομαι με τίποτα. Συνεχίζω λοιπόν με τη σάχλα που τόσο σας αρέσει.

Φέτος παρουσιάζονται χρυσές ευκαιρίες στην αγορά –μιας και ο καιρός τρελάθηκε–, και οι καταναλωτές μπορούν να προμηθευτούν και τα καλοκαιρινά είδη σε εξευτελιστικές τιμές. Έτσι, μπορείτε να αγοράσετε μάσκα, μπρατσάκια και βατραχοπέδιλα, ενώ πολύ καλές ευκαιρίες υπάρχουν στις μπουκάλες και στα ψαροντούφεκα.

Εξαιτίας της καλοκαιρίας δεν πουλήθηκαν και τα παλτά, οπότε μπορείτε να αγοράσετε δυο τρία παλτουδάκια, να σας βρίσκονται. Αν θέλετε να τα φορέσετε οπωσδήποτε φέτος μπορείτε να μεταναστεύσετε στο Βλαδιβοστόκ, ενώ, αν σας είναι δύσκολο να αποχωριστείτε τη γλυκιά πατρίδα μας, μπορείτε να τα φορέσετε πάνω από το μαγιό αντί για παρεό – ο συνδυασμός μαγιό με παλτό είναι η τελευταία λέξη της μόδας στις αθηναϊκές πλαζ αυτόν τον ηλιόλουστο χειμώνα, και θα εντυπωσιάσετε σίγουρα τα μπαρμπούνια.

Την περίοδο των Χριστουγέννων η αγορά δεν κινήθηκε ιδιαίτερα, γιατί οι καταναλωτές περίμεναν τον σε απευθείας μετάδοση απαγχονισμό του Σαντάμ –κάτι που δεν συνέβη τελικά– για να πέσουν κι άλλο οι τιμές, κι έτσι μπορείτε να προμηθευτείτε πετρωμένους κουραμπιέδες και μουχλιασμένα μελομακάρονα για του χρόνου.

Σε πολύ λογικές τιμές κινούνται και οι βασιλόπιτες με σκουληκιασμένο αλεύρι· περιέχουν ζωντανούς οργανισμούς, κι έτσι θα διατηρηθούν μια χαρά μέχρι την επόμενη Πρωτοχρονιά – μόνο αφαιρέστε το φλουρί για να μην το φάνε τα μαμούνια.

Το Πάσχα πλησιάζει, και εμείς οι ορθόδοξοι θα το γιορτάσουμε μέσα σε κλίμα κατάνυξης, ευλάβειας και ιερού δέους. Για να μην τρέχετε την τελευταία στιγμή –και σας φύγει η κατάνυξη–, μπορείτε να αγοράσετε από τώρα τα πασχαλινά είδη σε πολύ χαμηλές τιμές. Στην αγορά θα βρείτε σκουριασμένες ηλεκτρικές σούβλες, ενώ μπορείτε να αγοράσετε από τώρα και το αρνί – καλύτερα πάρτε το ζωντανό, για να βοσκάει το δικό σας χορτάρι κι έτσι να ξέρετε τι τρώτε.

Μπορείτε να αγοράσετε και μερικές κοτούλες, ώστε τα αυγά που θα βάψετε τη Μεγάλη Εβδομάδα να είναι δικής σας παραγωγής. Πάρτε και μερικά παπάκια για τα πιτσιρίκια σας, αλλά να τα ποτίζετε ούζο για να μη μεγαλώσουν – διαφορετικά, θα γίνουν κοτζάμ πάπιες μέχρι το Πάσχα, και υπάρχει ο κίνδυνος να πετάξουν από το φωταγωγό και να χρειαστεί να τρέχετε την τελευταία στιγμή να αγοράσετε άλλα.

Μεγάλες εκπτώσεις παρουσιάζονται στα βεγγαλικά και στα πυροτεχνήματα· προμηθευτείτε τα και χρησιμοποιήστε τα αμέσως, για να ακρωτηριαστείτε τώρα και όχι το Πάσχα – που ακρωτηριάζεται κι η κουτσή Μαρία και είναι πολύ μπανάλ· άσε που τότε θα είναι και γεμάτα τα νοσοκομεία με σακάτηδες, και δεν θα βρίσκεις εύκολα γιατρό να σου κολλήσει τα δάχτυλα.

Χρυσές ευκαιρίες υπάρχουν και στη μαύρη αγορά όπλων, οπότε τώρα είναι η στιγμή να αγοράσετε εκείνο το Καλάζνικοφ ή το Ούζι που τόσο θέλατε από παιδί, και να καθαρίσετε όποιον δεν γουστάρετε. Παράλληλα, θα εντυπωσιάσετε τους πιστούς την ώρα που ο παπάς θα λέει το «Δεύτε Λάβετε Φως», αφού αλλιώς είναι να βαράς μπαλωθιές με τα δίκαννα και αλλιώς με μπαζούκας.

Για τα πιο χοντρά πορτοφόλια υπάρχουν και χρησιμοποιημένα τανκς από τον πόλεμο του Ιράκ –σε πολύ καλή κατάσταση–, αλλά βεβαιωθείτε πρώτα πως χωράει στην πιλοτή, γιατί θα έχετε πρόβλημα με το πάρκινγκ.

Σημασία στις εκπτώσεις δεν έχει τόσο τι ψωνίζεις αλλά να ψωνίζεις ό,τι βρεις μπροστά σου. Αγοράστε εκείνο το τάνγκα που έχετε βάλει στο μάτι, ακόμα κι αν είστε 180 κιλά. Θα είναι ένα κίνητρο για να χάσετε 120 κιλά σε τρεις μήνες και να κάνετε αίσθηση το καλοκαίρι στις παραλίες με τους γεμάτους κυτταρίτιδα γλουτούς σας· ακόμα κι αν δεν αδυνατίσετε, θα είναι ιδανικό για την κορούλα σας –όταν αποκτήσετε παιδιά–, ενώ, αν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις, μπορεί κάλλιστα να το φορέσει και ο κανακάρης σας.

Όσο οι μέρες περνούν οι τιμές θα πέφτουν, οπότε έχει σημασία να βρεθείτε μπροστά στο προϊόν που σας έχει γυαλίσει την κατάλληλη στιγμή. Δεν χρειάζεται να στήσετε αντίσκηνο έξω από το μαγαζί, γιατί σας έχω μια καλύτερη λύση.

Θα έχετε παρατηρήσει πως η οδός Ερμού είναι γεμάτη Ινδιάνους που παίζουν μουσική – πήξαμε στους Κομάντσι και στους Απάτσι. Κάθε φορά που περνάς από την Ερμού έχεις την εντύπωση πως διασχίζεις το Γκραν Κάνιον – σκέψου πόσοι θα ήταν οι Ινδιάνοι αν δεν τους είχαν ξεπαστρέψει οι Αμερικανοί. Δεν πειράζει, κάθε εμπόδιο για καλό – τώρα είναι ευκαιρία να εκμεταλλευτείτε κι εσείς τους Ινδιάνους και να νιώσετε λίγο καουμπόηδες.

Εντοπίστε ποια φυλή έχει κατασκηνώσει πιο κοντά στο αγαπημένο σας πολυκατάστημα και ζητήστε από τον μάγο της φυλής να σας κάνει ένα τηλεφώνημα μόλις πέσουν οι τιμές – κάντε του δώρο κι ένα καθρεφτάκι ή τίποτα μπιχλιμπίδια, για να τα δείχνει στους άλλους Ινδιάνους και να κάνει το κομμάτι του.

Αν δεν έχει τηλέφωνο χαρίστε του κι ένα κινητό – τσάμπα είναι τώρα με τις εκπτώσεις. Αν δεν ξέρει να το χρησιμοποιήσει –είναι και σκράπες αυτοί οι Ινδιάνοι από τεχνολογία μεριά–, πείτε του να σας κάνει σήματα καπνού από την Καπνικαρέα. Μόνο να βγαίνετε κι εσείς πού και πού στην ταράτσα να ρίχνετε καμιά ματιά – μη σας πάρει καμιά άλλη το τελευταίο μασαζοκαλσόν.

(Προσέξτε τώρα τι βαθυστόχαστο φινάλε θα κάνω – για να δώσω βαρύτητα στο κείμενο αλλά και για να εντυπωσιάσω τους κριτές, ώστε να μου βάλουν δεκάρια και να ανέβει η σημαία μας στον ψηλότερο ιστό, ενώ, παράλληλα, θα ακούγεται και ο εθνικός μας ύμνος.) Οι Κύπριοι είναι πιο τίμιοι από εμάς τους Ελλαδίτες, μιας και ονομάζουν τις εκπτώσεις «ξεπουλήματα», αποδεικνύοντας πως τουλάχιστον έχουν το γνώθι σεαυτόν. Το περίεργο τόσο με εμάς όσο και με τους Κύπριους αδελφούς μας είναι πως, ενώ νομίζεις πως έχουμε ξεπουλήσει τα πάντα εδώ και χρόνια, όλο και κάτι καινούργιο βρίσκουμε να ξεπουλήσουμε κάθε φορά. Καλά ξεπουλήματα!




Αγαπητά μέλη του "Επαναστατικού Αγώνα", το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη




LiFO

Η εβδομάδα του πιτσιρίκου - Ήταν στραβό το κλίμα...

ΤΕΤΑΡΤΗ 17/1

Ο καιρός είναι υπέροχος και αυτό ανησυχεί τους Αθηναίους που είναι συνηθισμένοι σε πολικές θερμοκρασίες. Οι παραλίες έχουν γεμίσει από τζιτζιφιόγκους που το παίζουν χειμερινοί κολυμβητές στη λιακάδα. Τώρα που ήρθε το Famoso κάνω κι εγώ τα τζάμια! Οι κανονικοί χειμερινοί κολυμβητές αρνούνται να κόψουν την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους – θα κόψουν τις φλέβες τους σε μπανιέρα με παγάκια. Στην Πίνδο, οι αρκούδες έχουν τα νεύρα τους και δεν έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη – χασμουριούνται ολημερίς αλλά το μάτι γαρίδα. Οι Αθηναίες είναι πολύ ανήσυχες που δεν κοιμούνται οι αρκούδες – κάνουν πηγαδάκια στους δρόμους και το συζητάνε. Μόλις η ώρα πάει εννιά, τρέχουν στο σπίτι να δουν τη «Μαρία την άσχημη», την ελληνική μεταφορά μιας κολομβιανής τηλενουβέλας. Τούρκικα και κολομβιανά σίριαλ, και κινέζικα προϊόντα – ευτυχώς που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ηθοποιός που υποδύεται τη Μαρία την Άσχημη είναι, λέει, όμορφη. Στην Ελλάδα, και τους άσχημους οι όμορφοι τους παίζουν. Εμείς οι άσχημοι, τι πρέπει να κάνουμε επιτέλους για να μας δείξει η τηλεόραση; Φόνο;



ΠΕΜΠΤΗ 18/1

Ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι σε πενθήμερη άδεια – είδε τον καλό καιρό, έβαλε το μπανιερό του και πήγε στη Λούτσα για καμάκι. Η Μάρα Ζαχαρέα δηλώνει πως δεν θέλει να λέει τις ειδήσεις μόνη της. Μωρέ, ολομόναχη θα ήθελε να της λέει, και σε πανεθνικό δίκτυο, αλλά έλα που ’χει μπάστακα τον Κακαουνάκη – καλύτερα να είσαι με τις νευριασμένες αρκούδες στην Πίνδο. Στον Alpha σκέφτονται να αναθέσουν το δελτίο στον Τράγκα. Στα παράθυρα θα είναι οι αδελφοί Παλαιοκώστα και οι Ντάλτον. Τη θέση του Γιώργου Κύρτσου θα πάρει ο Χρήστος Ζαμπούνης, για να μη χαθεί το savoir vivre. Ο Δημήτρης Κοντομηνάς δεν θέλει, λέει, να πουλήσει τον Alpha στη Γιάννα Αγγελοπούλου γιατί δεν τη χωνεύει – αυτή η Αγγελοπούλου, πάλι, γιατί δεν αγοράζει κατευθείαν όλη τη χώρα και παιδεύεται τόσον καιρό με τα υποκαταστήματα; Ούτε τα αποδημητικά πτηνά έχουν έρθει φέτος στη χώρα μας. Οι Αθηναίοι έχουν πιάσει τους γύρω λόφους και ψάχνουν με τα κιάλια μπας και δουν καναν κύκνο στον ορίζοντα.



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19/1

Ο Κώστας Καραμανλής δηλώνει «θέλουμε κόμμα του 21ου αιώνα». «Με ονοματεπώνυμα πολιτικών του 20ού αιώνα» - αυτό δεν το είπε, γιατί εννοείται. «Όλος ο ελληνικός λαός καταδίκασε την επίθεση κατά της αμερικανικής πρεσβείας» λέει ο Κάρολος Παπούλιας στον πρέσβη των ΗΠΑ. Μόνο ο ελληνικός λαός; Και οι αλλοδαποί. Και οι αρκούδες. Δηλαδή τι άλλο θα μπορούσε να του πει ο Παπούλιας; «Κύριε πρεσβευτά, το τι χαρά πήραμε που σας ρίξανε ρουκέτα δεν περιγράφεται»; Κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους μ' αυτές τις κλισέ δηλώσεις των πολιτικών. Ξέρεις από πριν τι θα πουν. Είναι σαν τις κηδείες που περνάνε όλοι και λένε «τα συλλυπητήρια μου» και οι συγγενείς απαντούν «σας ευχαριστούμε». Αν πεθάνει η σύζυγος και πας και πεις στον άντρα της «πηδούσα τη συχωρεμένη τη γυναίκα σου επί δέκα χρόνια και ήταν κανόνι στο κρεβάτι», πάλι «ευχαριστώ» θα σου πει – πάει η ρημάδα η γλώσσα από μόνη της.



ΣΑΒΒΑΤΟ 20/1

Με αφορμή το άρθρο 16 για την Παιδεία, στην Αθήνα πέφτει επί μέρες το ξύλο της αρκούδας ανάμεσα σε αστυνομικούς και αντιεξουσιαστές. Δεν φταίνε ούτε οι μεν ούτε οι δε. Παλιά τα πράγματα ήταν απλά: ήξερες πως οι πλούσιοι είναι μαζεμένοι στα ανάκτορα και πήγαινες εκεί να τους αφαλοκόψεις. Τώρα που τα κεφάλαια έχουν διασκορπιστεί, δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Βγαίνει ο αντιεξουσιαστής στο δρόμο και πέφτει πάνω στον μπάτσο που μπορεί να είναι και πατέρας του – πάντως να πετύχει γκρουπ εφοπλιστών στα Εξάρχεια, αποκλείεται. Μοιραία, όλοι μαζεύονται γύρω από το Πολυτεχνείο – η δύναμη της συνήθειας. Μια λύση είναι να μεταφερθεί το Πολυτεχνείο στην Κερατέα – σιγά μην παρατήσει ο αντιεξουσιαστής το φραπέ στα Εξάρχεια για να τρέχει να πετάξει μολότοφ στα κατσάβραχα. Μια άλλη λύση είναι να απαγορευτούν οι καφετέριες στα Εξάρχεια. Μια τρίτη λύση είναι να απαγορευτεί ο φραπέ. Καλά, αν απαγορευτεί ο φραπέ, αστυνομικοί και αντιεξουσιαστές θα κάψουν την Αθήνα παρέα.



ΚΥΡΙΑΚΗ 21/1

Κυκλοφορεί η νέα κυριακάτικη εφημερίδα «Το Άρθρο» (καλή της επιτυχία). Ανάμεσα στα ένθετα της εφημερίδας υπάρχει κι ένα που είναι αφιερωμένο στα blogs. Απ’ αλλού το περιμέναμε, απ’ αλλού μας ήρθε. Εδώ και χρόνια οι «προοδευτικοί» μάς έχουν γανώσει τα μυαλά με τη «συμμετοχική δημοκρατία» και τον «πολίτη στην πρώτη γραμμή». Θα περίμενες λοιπόν πως θα χαίρονταν για την ύπαρξη χιλιάδων πολιτών που εκφράζονται μέσα από τα blogs τους. Αμ δε! Με την εξαίρεση ορισμένων φωτισμένων δημοσιογράφων, οι υπόλοιποι κάνουν ακόμα λόγο για «τη μόδα των blogs» - ναι, υπάρχουν «αριστεροί» δημοσιογράφοι που νομίζουν πως η ελευθερία της έκφρασης θα γίνει κάποτε ντεμοντέ. Ας μη διαμαρτύρονται λοιπόν για το γεγονός πως τη χώρα κυβερνάει η λαϊκή Δεξιά – τουλάχιστον αυτοί είναι συνεπείς με τις αρχές τους. Θα κάνω μια πρόβλεψη, αν και είναι σαν να κλέβω εκκλησία: σε ένα χρόνο από τώρα, όλες οι εφημερίδες θα έχουν στήλες με blogs. Η «Καθημερινή» και η «Ελευθεροτυπία» θα σκοτώνονται για το ποια θα πρωτοδημοσιεύσει το νέο κείμενο του Χοιροβοσκού. Γεια σου Γιώργαρε!



ΔΕΥΤΕΡΑ 22/1

Έχω πυρετό, οπότε γράφω ό,τι θέλω – όπως δηλαδή κι όταν δεν έχω πυρετό. Ξεκινούν οι εκπτώσεις. Ευκαιρία για πλιάτσικο. Μπουκάρουμε στο πολυκατάστημα και σουφρώνουμε ό,τι ρουχαλάκι μάς αρέσει. Μετά, χώνουμε με τρόπο ένα μπλουζάκι στην τσάντα μιας ανύποπτης πελάτισσας και περιμένουμε να βγει έξω. Μόλις αρχίσει να βαράει ο συναγερμός εκμεταλλευόμαστε το μπούγιο και βγαίνουμε κι εμείς – περνώντας δίπλα της την κοιτάμε υποτιμητικά, ενώ μπορούμε να της πούμε και «σα δεν ντρέπεσαι, κλέφτρα!». Αν τα ρούχα δεν μας κάνουν, επιστρέφουμε για αλλαγές – δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από το να αλλάζεις τα κλεμμένα.



ΤΡΙΤΗ 23/1

Ο καιρός είναι ανοιξιάτικος. Τα λουλούδια ανθίζουν, τα πουλιά ερωτοτροπούν και οι Αθηναίοι συνεχίζουν να ανησυχούν για τη μεταβολή του κλίματος – πράγματι, κρίμα που δεν ήρθε και κατά ’δώ η καταιγίδα «Κύριλλος», να ξεκάνει μερικές δεκάδες συμπολίτες μας για να αισθανθούμε κι εμείς λίγο Ευρωπαίοι. Ακούγοντας τις χιλιάδες αναλύσεις για το κλίμα, τη χλωρίδα και την πανίδα, νομίζεις πως στην κυβέρνηση δεν είναι η Νέα Δημοκρατία αλλά οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί – δεν μπορώ να καταλάβω πού την είχαμε κρυμμένη τόσα χρόνια τέτοια οικολογική ευαισθησία. Η κυβέρνηση συζητάει αυξήσεις στα κόμιστρα των ταξί – άρα πηγαίνουμε για εκλογές. Από ’δώ και πέρα να αποφεύγετε τα ταξί, ή να προσποιείστε τους κουφούς στους ταξιτζήδες – το να παίρνεις ταξί σε προεκλογική περίοδο είναι σαν να έχεις κλειστεί σε ασανσέρ με τον Βύρωνα Πολύδωρα.



Αγαπητά μέλη του "Επαναστατικού Αγώνα", το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη




LiFO

Κυριακή, Ιανουαρίου 21, 2007

Οι Άννες δεν ήταν πάντα φιλόξενες...

Ο καιρός είναι υπέροχος και προσφέρεται για εκδρομές. Η oistros με προσκάλεσε στο Φιλοξενείο και, φυσικά, δεν έχασα την ευκαιρία. Την ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Αν θέλετε να διαβάσετε ένα ξεκαρδιστικό κείμενό μου, θα το βρείτε εκεί. Είναι αφιερωμένο στην oistros και έχει τον τίτλο «Άννα».

Παρασκευή, Ιανουαρίου 19, 2007

Και τώρα; (updated)

Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, όταν ξεκινούσα αυτό το μπλογκ, δεν φανταζόμουν αυτό που θα ακολουθούσε - το έχω γράψει επανειλημμένως. Δεν νομίζω πως υπάρχει μπλόγκερ που ξεκινάει να γράφει και περιμένει πως θα δει τα κείμενά του να δημοσιεύονται, θα εκδοθεί βιβλίο του, θα δίνει συνεντεύξεις και θα έχει προτάσεις για συνεργασία από τον Τύπο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Εικοσιένα μήνες μετά, καταλαβαίνω πως ένας κύκλος έκλεισε οριστικά. Και το ερώτημα είναι «τώρα τι;».

Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα για το τι θα ακολουθήσει. Το μόνο σίγουρο είναι ένα ακόμα βιβλίο που – καλώς εχόντων των πραγμάτων – θα εκδοθεί την άνοιξη. Έχω προτάσεις από δυο τηλεοπτικούς σταθμούς – ίσως κι από έναν τρίτο, αλλά δεν είναι οριστικό - ενώ συνάντησα και δυο εξαιρετικούς κυρίους που διερεύνησαν, αν θα ενδιαφερόμουν να γράψω κείμενα για τις εκπομπές τους. Ένας ακόμα εξαιρετικός κύριος έδειξε ενδιαφέρον για συνεργασία στην εκπομπή του από τη νέα χρονιά. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες, άκουσα δυο γνωστούς ανθρώπους της τηλεόρασης να με ρωτούν «έχεις σκεφτεί ποτέ να εμφανιστείς στην τηλεόραση;». Εννοούσαν να παίξω – αν νομίζετε πως σας κάνω πλάκα, έχω να σας πω πως κι εγώ πλάκα νόμιζα πως μου έκαναν.

Έχω προτάσεις από τρεις ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενώ υπήρξαν συνομιλίες και με έναν ακόμα με τον οποίο μάλλον δεν υπάρχει συνέχεια. Το μόνο πρόβλημα με το ραδιόφωνο είναι πως όλοι με θέλουν να …παρλάρω διαρκώς, ενώ εμένα θα με ενδιέφερε μια εκπομπή βασισμένη κυρίως στη μουσική – το ραδιόφωνο, για μένα, είναι μουσική και ο λόγος είναι συνοδευτικός. Δυστυχώς, δεν είχα καμία πρόταση από αμιγώς μουσικό σταθμό. Επίσης, έχω μια πρόταση για στήλη σε ημερήσια εφημερίδα – είναι η τρίτη από την αρχή του μπλογκ.

Και τώρα τι θα κάνω; Όλοι οι άνθρωποι που έχω συναντήσει νομίζουν πως έχω κάποιο σχέδιο στο μυαλό μου για τα επόμενα βήματα μου, και περιμένουν να το ακούσουν. Δεν έχω. Θα είχα αν όλα αυτά που συνέβησαν ήταν αναμενόμενα ή ήταν μέσα στις προθέσεις μου. Δεν ήταν. Και δεν ήταν γιατί δεν υπήρχε προηγούμενο με κάποιον μπλόγκερ στη χώρα μας που να του είχε συμβεί κάτι από τα παραπάνω. Ξεκινάς να γράφεις σε ένα μπλογκ, κάποιοι άνθρωποι εκτιμούν τα γραπτά σου και επιθυμούν να συνεργαστούν μαζί σου – ο καθένας τους, βέβαια, θέλει και κάτι διαφορετικό από εσένα. Όλα αυτά είναι πολύ ωραία – είναι και υγιή γιατί δεν βασίζονται σε προσωπικές γνωριμίες αλλά μόνο στο γεγονός πως κάποιοι εκτιμούν τα κείμενά σου.

Εγώ τι θέλω; Δεν ξέρω. Το ραδιόφωνο μου αρέσει πολύ. Και η τηλεόραση έχει ενδιαφέρον αλλά για να κάνεις καλή τηλεόραση θέλει πολλά λεφτά – διαφορετικά, βλέπεις ταλαντούχους ανθρώπους να κάνουν ανοησίες. Η επιθεώρηση με γοητεύει πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο αλλά ποιος κάνει επιθεώρηση στην Ελλάδα σήμερα; Πάντως, σχεδόν όλα μου τα σατιρικά κείμενα είναι επιθεωρησιακά – καλά το είχε γράψει νωρίς νωρίς ο κ. Λεόντιος Παπαδόπουλος της εφημερίδας «Μακεδονία». Θα μου άρεσε να γράφω κείμενα για έναν καλλιτέχνη του music hall που να τον εκτιμώ πολύ και να γράφω πάνω σ’ αυτόν. Αν διαβάζει κανας νέος …Γιώργος Μαρίνος, να επικοινωνήσει. Μόνο να έχει και τον καλό χαρακτήρα του Γιώργου Μαρίνου.

Βέβαια, δεν ξεχνώ πως η πρώτη πρόταση που είχα –πριν καλά καλά συμπληρωθούν δυο μήνες από τη δημιουργία του μπλογκ – δεν είχε να κάνει ούτε με τον Τύπο, ούτε με το ραδιόφωνο, ούτε με την τηλεόραση. Η πρώτη πρόταση ήταν να γράψω ένα μυθιστόρημα – στη συνέχεια, το αίτημα αυτό το άκουσα από πολλά διαφορετικά χείλη και επανήλθε από πολλούς ανθρώπους όλο αυτό το διάστημα. Επίσης, αυτή είναι η νούμερο 1 επιθυμία των αναγνωστών αυτού του μπλογκ – όπως τουλάχιστον εκφράζεται μέσα από τα mail τους. Ας μην ανησυχούν όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι…

Το μπλογκ αυτό δημιουργήθηκε τυχαία. Στην πορεία, το «στοίχημα» ήταν να δείξω πως, στην Ελλάδα του «μέσου», μπορεί ένας ανώνυμος – ο Κανένας – να πετύχει κάποια πράγματα χωρίς καμία γνωριμία, χωρίς καμία διαπλοκή, χωρίς να έχει καμιά σημασία η εμφάνισή του. Θεωρώ πως το κέρδισα. Διατήρησα την ανωνυμία μου, δεν φωτογραφήθηκα με …Αρμάνι, δεν εμφανίστηκα στην τηλεόραση, δεν μπήκα σε κανένα κύκλωμα, αρνήθηκα να καπελωθώ, ήμουν εξαιρετικά επιλεκτικός στα πρόσωπα που εξέφρασαν την επιθυμία να με συναντήσουν (θα ήταν ακόμα καλύτερα, αν δεν είχα συναντήσει κανέναν αλλά στην ευγένεια υποκύπτω), δεν υπέγραψα τίποτα με κανέναν, δεν ανταποκρίθηκα σε γενναίες χρηματικές προσφορές, δεν σταμάτησα να γράφω στο μπλογκ μου και παρέμεινα ο «πιτσιρίκος».

Λοιπόν, γίνεται κι έτσι. Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε - πάμε γι’ άλλα. Το μπλογκ συνεχίζει να υπάρχει επειδή γράφω γρήγορα – αν δεν έγραφα γρήγορα, δεν θα δημιουργούσα μπλογκ και μάλλον δεν θα έγραφα ποτέ λέξη πουθενά. Δεν ξέρω τι θα κάνω από εδώ και πέρα – μπορεί τίποτα από τα παραπάνω, μπορεί και όλα - αλλά το διασκέδασα αφάνταστα. Σκέφτομαι πως, αν τα κακαρώσω αύριο, τα έντυπα θα κάνουν αφιερώματα σε ένα μωρό με πάνες που βαράει ένα σφυρί. Το βρίσκω εξαιρετικά διασκεδαστικό. Και μου ανοίγω μια σαμπάνια. Στην υγειά σας!


Σας ευχαριστώ από καρδιάς (παραπονιάρας)





Το τελευταίο διάστημα, υπάρχουν πολλά νέα μπλογκ και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Δεν υπάρχει συλλογικότητα στα μπλογκ – κάθε μπλόγκερ είναι ένας ξεχωριστός εκδότης και ένας διαφορετικός άνθρωπος– και, ως εκ τούτου, δεν έχω τίποτα να απαντήσω στα ερωτήματα που μου θέτονται μέσω mail. Συμβουλές εγώ δεν έχω να δώσω. Εύχομαι σε όλους όμορφα κείμενα και καλή συνέχεια.



update! Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, έγραψα όσα μου έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα γιατί θεωρώ τίμιο να τα μάθετε από εμένα και όχι από κάποιον άλλον. Τα νέα τρέχουν γρήγορα και δεν θα ήθελα να παρουσιαστούν αλλιώς από κάποιον αδέκαστο -με αφεντικό, όμως- δημοσιογράφο. Συνηθίζεται στα μπλογκ οι άνθρωποι να γράφουν και πράγματα που τους έχουν συμβεί. Ε, σε μένα συνέβησαν και αυτά. Κατά τ’ άλλα, έγραψα «το μπλογκ συνεχίζει να υπάρχει» (ενεστώτας). Και γράμματα γνωρίζω. Επίσης έγραψα «δεν υπέγραψα τίποτα με κανέναν» - ακούω πάντα τις συμβουλές των πιο έμπειρων. Τώρα ψάχνω την απάντηση στο ερώτημα «και τώρα τι;». Φίλοι & σοφοί λένε «τώρα οικονομία». Μάλλον έχουν δίκιο. Ευχαριστώ πολύ για τα mail και τις καλές συμβουλές. Μάκια.


Πέμπτη, Ιανουαρίου 18, 2007

Όμως τούτη η θητεία δεν σταματάει πουθενά

Μεγαλώνει η λίστα με τα ονόματα επωνύμων που εμπλέκονται στο σκάνδαλο με τις παράνομες απαλλαγές στράτευσης. Ηθοποιοί, τραγουδιστές, γόνοι επιχειρηματικών οικογενειών και άλλοι παράγοντες του δημόσιου βίου απηλλάγησαν από τη στρατιωτική τους θητεία με πλαστογραφημένες βεβαιώσεις, ενώ εμείς οι πληβείοι στριμωχνόμασταν στα γραφεία στρατολόγησης και παρακαλούσαμε να μας στείλουν όσο πιο μακριά γίνεται – ακόμα και πέρα από τα σύνορα –, για να υπηρετήσουμε και να εκπληρώσουμε το χρέος μας στη μαμά πατρίδα.

Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός πως στη χώρα μας οι μόνοι που θέλουν να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία είναι οι καλλιτέχνες, οι δημοσιογράφοι και οι ποδοσφαιριστές. Από την άλλη, ίσως να μην είναι και τόσο περίεργο αφού εμείς, οι απλοί άνθρωποι, επιδιώκουμε διακαώς να πάμε φαντάροι για να γνωρίσουμε κανα τραγουδιστή και να έχουμε μετά να το λέμε στις παρέες μας.

Τι να την κάνεις τη θητεία αν δεν γνωρίσεις κι έναν τραγουδιστή; Πως θα λες μετά στους φίλους σου «έλα μωρέ, με τον Ρέμο καθαρίζαμε τουαλέτες στην αεροπορία»; Λες στη γκόμενα πως ο Ρέμος είναι κολλητός σου, την πας το βράδυ στο κέντρο, πετάς 3000 ευρώ λουλούδια στον Αντώνη –που ανάθεμα κι αν θυμάται ποιος είσαι–, και θαμπώνεται το αθώο θηλυκό από τις υψηλές γνωριμίες σου.

Ποιοι νομίζετε πως είναι όλοι αυτοί που γεμίζουν τα σκυλάδικα και τις μεγάλες πίστες κάθε βράδυ; Κληρούχες των τραγουδιστών από το στρατό είναι. Πώς νομίζετε ότι έκανε καριέρα ο Νταλάρας; Και πάλι, αποτυχημένος είναι. Με τόσο κόσμο που γνώρισε στο στρατό ο Γιώργαρος –παλιά ήταν και πιο μεγάλη η θητεία– θα έπρεπε να έχει κάνει μεγαλύτερη καριέρα κι απ’ τον Μάικλ Τζάκσον.

Και οι τραγουδίστριες, στο στρατό οφείλουν την καριέρα τους. Μπορεί οι ίδιες να μην πήγαν, αλλά πήγαν τ’ αδέλφια τους. Εδώ παίζει το «με τον αδελφό της Άντζελας ήμουν κάθε μέρα αγγαρεία στα μαγειρεία – κολλητοί σού λέω!». Άμα έχει δέκα αδέλφια η τραγουδιάρα, από τρεις χιλιάδες κληρούχες να έχει το καθένα, νάτος ο πλατινένιος δίσκος! Αν ήταν έξυπνοι οι επίδοξοι τραγουδιστές, πρώτα θα έκαναν μια θητεία με 30 μήνες φυλακή και μετά θα έπιαναν μικρόφωνο – εξασφαλισμένο το σουξέ.

Βέβαια, τα θέατρα είναι άδεια – οι ηθοποιοί δεν ελκύουν τους κληρούχες τους. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός πως οι ηθοποιοί είναι πιο απόμακροι. Ο τραγουδιστής θα πιάσει εκεί μια κιθάρα και θα τραγουδήσει το «Βρε μελαχρινάκι, με πότισες φαρμάκι» – ο έρμος ο ηθοποιός τι να κάνει, να παίξει στους άλλους φαντάρους τον μονόλογο του Άμλετ; Θα πέσει φατούρο που θα πάει σύννεφο!

Τώρα, βέβαια, εδώ που τα λέμε, οι τραγουδιστές δεν πρέπει να πηγαίνουν στο στρατό. Αφού όλοι κάνουν θητεία στο λαϊκό τραγούδι. Ούτε οι δημοσιογράφοι πρέπει να πηγαίνουν, μιας και δίνουν καθημερινά τη μάχη της ενημέρωσης. Ούτε εμείς πρέπει να πηγαίνουμε φαντάροι. Να απαλλαγούν όλοι οι Έλληνες από τη στρατιωτική θητεία.

«Και ποιοι να πάνε;» θα μου πείτε. Να πάνε οι αλλοδαποί. Πρώτα να πηγαίνουν οι αλλοδαποί καμιά δεκαριά χρόνια στο στρατό και μετά –αν επιβιώσουν– να τους δίνουμε την ελληνική υπηκοότητα και να επιτρέπουμε στα παιδιά τους να κρατάνε τη σημαία μας στην παρέλαση. Όχι που μου κουβαλήθηκαν εδώ όλες οι φυλές του Ισραήλ και μας βρήκαν βολικούς, και νομίζουν πως γίναμε ίσα κι όμοια. Αγαπάς την Ελλάδα, φίλε μετανάστη; Πρέπει να το αποδείξεις – να πας φαντάρος!

Αυτό το «Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας» πρέπει να αλλάξει επιτέλους: να γίνει «Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της στρατιωτικής θητείας» – εμείς εξαιρούμεθα λόγω ελληνικού DNA που, όπως και να το κάνεις, είναι το καλύτερο στον κόσμο. Η Ελλάδα έχει και πρόβλημα υπογεννητικότητας. Πώς θα λυθεί; Μαντρώνοντας τους Έλληνες στα στρατόπεδα και με τους αλλοδαπούς να αλωνίζουν ελεύθερα με τις Ελληνίδες, μπασταρδεύοντας τη γνησιότητα του έθνους μας;

Πάντως, όπως ακούς τους παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων να κατακεραυνώνουν όσους πήραν παράνομα απαλλαγή, έχεις την εντύπωση πως υπηρέτησαν όλοι τους στις ειδικές δυνάμεις. Κομάντος κανονικοί.

Εκείνος ο Χατζηνικολάου, όπου νάναι, θα βγαίνει στο γυαλί με φούμο στο πρόσωπο και μαχαίρι στα δόντια. Στρατόκαυλος ο Νικόλας! Όταν έκανε τη θητεία του, οι Τούρκοι ήταν όλοι Παναγίες! Ούτε παραβιάσεις, ούτε μαγκιές. Είχαν κλάσει μαλλί!

Τέρμα, αν θέλουμε ειρήνη στο Αιγαίο, πρέπει να μονιμοποιήσουμε στο στρατό τον Τράγκα και τον Κακαουνάκη – φύλλο δε θα κουνιέται. Αν κάνουμε αρχιστράτηγο τον Ευαγγελάτο, ε, τότε θα πάρουμε και την Πόλη! Θα μας την δώσουν οι Τούρκοι από μόνοι τους.
Μύτη δεν θ’ ανοίξει.

Έτσι όπως μιλάνε για το στρατό στα παράθυρα, νομίζεις πως σε λίγο θ’ ανάψουν τσιγαράκι και θ’ αρχίσουν να μιλάνε για τις γκομενίτσες με τις οποίες τραβιόντουσαν όταν υπηρετούσαν. Αν βάλουν και κράνη και παλάσκες, θα νομίζεις πως βλέπεις ΥΕΝΕΔ. Το γλυκό πουλί της χούντας λείπει μόνο.

Σε λίγο θα βγάλουν οι παρουσιαστές τα G3 στο στούντιο, θα δέσουν τα μάτια τους και θα διαγωνιστούν στο ποιος θα λύσει πιο γρήγορα το όπλο του. Σε περίπτωση ισοπαλίας, θα τις βγάλουν έξω να τις μετρήσουν.

Εκείνη η φουκαριάρα η Τρέμη αισθάνεται μειονεκτικά που δεν έχει υπηρετήσει αλλά, αν συνεχιστεί για λίγο καιρό ακόμα αυτή η ιστορία, τη βλέπω να βγαίνει στο δελτίο ως «Υπολοχαγός Νατάσα».

Δεν σε προσλαμβάνουν πια σε τηλεοπτικό κανάλι αν δεν έχεις κάνει σκοπιά στα σύνορα. Ο ΑΝΤ1, σου λέει, απομάκρυνε την Έλλη Στάη όχι γιατί δεν τα εύρισκε με τον Ευαγγελάτο, αλλά γιατί ήταν Ι5 – είχε πλατυποδία και δεν της έμπαιναν οι αρβύλες.

Από τις πολύ ευχάριστες στιγμές αυτής της υπόθεσης ήταν η είδηση πως υπήρξαν περιπτώσεις νέων οι οποίοι, για να αποφύγουν τη στράτευση, έφτασαν στο σημείο να δηλώσουν πως είναι δόκιμοι μοναχοί. Παλαιότερα, αρκετοί νέοι παρουσιάζονταν στα κέντρα κατάταξης ντυμένοι με γυναικεία ρούχα και ψηλοτάκουνα για να πάρουν απολυτήριο. Σήμερα καταφεύγουν στα ράσα, και αυτή είναι μια πολύ θετική εξέλιξη, αφού είναι ολοφάνερο πως, στα μάτια της κοινής γνώμης, η ιδιότητα του μοναχού έχει ταυτιστεί πια απόλυτα με αυτή του τραβεστί.

Η κυβέρνηση εξετάζει τώρα σοβαρά το ενδεχόμενο αύξησης της στρατιωτικής θητείας, και όσοι στρατιωτικοί εμπλέκονται στις παράνομες απαλλαγές τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, αφού οι τιμές θα ανέβουν σίγουρα. Άλλο ποσό πληρώνει ο εφοπλιστής για να μην πάει ο γιόκας του φαντάρος για δώδεκα μήνες κι άλλο για είκοσι.

Εν έτει 2007, οι Έλληνες ζητούν περισσότερη αστυνόμευση και αναπολούν τη στρατιωτική τους θητεία. Καλοί πολίτες!

Αγαπητοί αναγνώστες, όπως θα έχετε διαπιστώσει, είμαι χαζοχαρούμενος, αλλά αυτό το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Υπάρχουν άνθρωποι που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα και άλλοι που σκοτώθηκαν σε δυστυχήματα κατά τη διάρκεια της θητείας τους ή έμειναν ανάπηροι. Σε όλους αυτούς, οι όμορφοι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου:

Μην ακούς τους άκαπνους και τους βολεμένους
τους καλούς, τους έξυπνους, τους προσκυνημένους.
Φτάνουν πια τα ψέματα και τα παραμύθια
άκου από μένανε την πικρή αλήθεια.

Όσοι αξίζαν για κρεμάλα
στα ψηλά και στα μεγάλα.
Κι οι λεβέντες και οι άντρες
μ’ αίμα βάψανε τις μάντρες.



Αγαπητά μέλη του "Επαναστατικού Αγώνα", το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη




LiFO




Η εβδομάδα του πιτσιρίκου - Ρουκέτες & Μούντζες

ΤΡΙΤΗ 9/1

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης βρίσκεται στο Ωνάσειο για επέμβαση μπαϊπάς και η Ελλάδα κρατάει την ανάσα της. Ο Μητσοτάκης ζηλεύει τον Ανδρέα Παπανδρέου και βαδίζει στα χνάρια του, για να κερδίσει μια θέση στις καρδιές των Ελλήνων – όπου να 'ναι θα βγάλει και γκόμενα αεροσυνοδό. Στο άκουσμα της είδησης, οι υπόλοιποι καρδιοπαθείς του Ωνασείου εγκαταλείπουν το νοσοκομείο - παίρνουν τις καρδιές στα χέρια κι όπου φύγει φύγει. Η επέμβαση είναι απόλυτα πετυχημένη – ο Μητσοτάκης συνέρχεται σε χρόνο ρεκόρ και ζητάει παγωτό. Το Μητσοτακέικο κατακλύζει το Ωνάσειο και οι Έλληνες βγαίνουν με τις σημαίες στους δρόμους για να πανηγυρίσουν.Στα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων γίνεται τέτοιος χαμός με τις καταγγελίες των παράνομων απαλλαγών στράτευσης, που νομίζεις πως όλοι οι παρουσιαστές και οι καλεσμένοι υπηρέτησαν ως λοκατζήδες ή αλεξιπτωτιστές – μετά, ο Χατζηνικολάου και ο Τράγκας θα πήγαν σίγουρα και μια πενταετία στη Λεγεώνα των Ξένων, για να ξεχαρμανιάσουν.


ΤΕΤΑΡΤΗ 10/1

Οι δρόμοι της Αθήνας ξεστολίζονται από τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια και τις γιρλάντες, κι έτσι παραμένουν μόνο τα σκουπίδια για να μας θυμίζουν το εορταστικό κλίμα – αν οι Αθηναίοι διαπιστώσουν πως, εκτός από τα καρουζέλ, εξαφανίστηκε ξαφνικά και το σκουπιδαριό, μπορεί να πάθουν κατάθλιψη. Ο Νικήτας Κακλαμάνης κάνει έκκληση στους δημότες να μην κατεβάζουν τα σκουπίδια στους δρόμους – σε λίγο θα μας ζητάνε να τα πηγαίνουμε μόνοι μας στη χωματερή και να τα θάβουμε με τα χέρια. Άλλη λύση είναι να αφήνουμε τα σκουπίδια στο σπίτι και να κοιμόμαστε δίπλα στους κάδους απορριμάτων. Στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα οι διακοπές συνεχίζονται εξαιτίας του άρθρου 16 αλλά, κυρίως, λόγω του γενικότερου χαβαλέ που κυριαρχεί στο χώρο της Παιδείας. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν έχουν καμιά διαφορά από τα δημόσια: και τα μεν και τα δε σε μετατρέπουν σε ιδιώτη. Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο στην οποία όσο πληθαίνουν οι πανεπιστημιακές σχολές αυξάνεται και η αμορφωσιά – τουλάχιστον έχουμε βελτιωθεί κάπως στην ατομική καθαριότητα. Στα κανάλια όλοι τσακώνονται ποιος έχει κάνει μεγαλύτερη θητεία – η Όλγα Τρέμη έχει μαραζώσει.


ΠΕΜΠΤΗ 11/1

Οι Αθηναίοι ξυπνούν με την είδηση πως η αμερικανική πρεσβεία δέχτηκε επίθεση με ρουκέτα – με τόση πάρλα για τη θητεία και το στρατό στις τηλεοράσεις, λογικό ήταν κάποιοι να επηρεαστούν και να πάρουν τα όπλα. Αμέσως, χιλιάδες πολίτες συγκεντρώνονται έξω από την πρεσβεία για να συμπαρασταθούν στον φίλο αμερικανικό λαό και να καταδικάσουν την επίθεση. Λαός και πρεσβεία ενωμένοι θα αντιμετωπίσουμε τους φονιάδες των Αμερικανών. Μόλις οι συγκεντρωμένοι μαθαίνουν πως η ρουκέτα χτύπησε την τουαλέτα του πρέσβη, μπουκάρουν στην πρεσβεία για να αφήσουν ένα τριαντάφυλλο δίπλα στο πληγωμένο καζανάκι. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καλεί τους Αμερικανούς που διαμένουν στην Ελλάδα να προσέχουν στις τουαλέτες για να μην τους έρθει καμιά ρουκέτα στο δόξα πατρί – να τα κάνουν έξω, για νάναι σίγουροι. Παράλληλα, η αμερικανική πρεσβεία ανακοινώνει πως δεν θα υπάρξει καμιά αλλαγή στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις εξαιτίας του χτυπήματος – παραμένουμε υποτελείς.


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/1

Οι παρουσιαστές των δελτίων εγκαταλείπουν τις παράνομες απαλλαγές στράτευσης και το ρίχνουν στους εκτοξευτήρες ρουκετών – σε λίγο θα παρουσιάζουν τα δελτία μέσα από τανκ. Απομακρύνετε τα παιδιά από τις τηλεοράσεις γιατί επηρεάζονται – καμιά δεκαριά πιτσιρίκια είδαν τον απαγχονισμό του Σαντάμ και κρεμάστηκαν μόνα τους. Αν τα παιδιά σας βλέπουν τον Ευαγγελάτο, μπορεί να πάνε ν’ αγοράσουν καναν εκτοξευτήρα από τη μαύρη αγορά και να σας ανατινάξουν το σκρίνιο. Τελικά η ρουκέτα ήταν κινεζικής προέλευσης – μάλλον γι’ αυτό δεν πέτυχε το θυρεό της πρεσβείας, που ήταν ο στόχος. Τίποτα δεν καταφέρνουν να φτιάξουν σωστά αυτοί οι Κινέζοι – από ατμοσίδερο μέχρι ρουκέτα, όλα ελαττωματικά τα κάνουν. Είναι ν’ απορείς πώς δεν έχουν εξολοθρευτεί μόνοι τους τόσα χρόνια, αφού χρησιμοποιούν τα δικά τους προϊόντα – φαντάσου πόσα δισεκατομμύρια θα ήταν τώρα αν είχαν προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, όπως αυτά που παράγουμε εμείς στη χώρα μας.


ΣΑΒΒΑΤΟ 13/1

Οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής αποδίδουν την επίθεση στον «Επαναστατικό Αγώνα», και πιστεύουν πως τα μέλη του είναι τρίτης γενιάς – τα ονομάζουν έτσι γιατί θα τα συλλάβουν σε τρεις γενιές από σήμερα. Η οργάνωση θέλησε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του Σάββα Ξηρού: ήθελε να καρφώσει μια ρουκέτα στο θυρεό της πρεσβείας και είχε μείνει με το παράπονο ο καημένος – άσε που δεν πήρε και δώρο τα Χριστούγεννα.
Δηλαδή ο «Επαναστατικός Αγώνας» είναι κάτι σαν τον Αϊ-Βασίλη ή σαν το «Πες το και θα γίνει»: εκφράζεις επιθυμίες και τις πραγματοποιεί. Μιας και σε λίγες μέρες έχω τα γενέθλιά μου, μήπως θα μπορούσαν τα μέλη του «Επαναστατικού Αγώνα» να ανατινάξουν το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης γιατί μου κόβει τη θέα προς τον Παρθενώνα; Δεν είναι ανάγκη να το κάνουν ανήμερα στα γενέθλιά μου, ας το κάνουν και πιο μετά – θα καταλάβω εγώ. Ευχαριστώ πολύ.


ΚΥΡΙΑΚΗ 14/1

Πάντως, αυτή η αμερικανική πρεσβεία μες στο κέντρο της Αθήνας είναι μια πρόκληση, ρε παιδί μου. Περνάει ο άλλος, ρίχνει μια ρουκέτα, και μετά πάει στη δουλειά του σαν κύριος. Γιατί δεν τη μεταφέρουν κάπου αλλού; Να την πάνε στο Ζεφύρι! Βέβαια, δεν θα βολεύει τους διαδηλωτές γιατί, οπωσδήποτε, Πολυτεχνείο-Ζεφύρι είναι και μισή μέρα δρόμος. Άσε που θα πρέπει να περάσεις ανάμεσα από εμπόρους ναρκωτικών, βιαστές, δολοφόνους και κάθε λογής εγκληματίες που θα καραδοκούν στο κάθε σου βήμα για να σε κάνουν κομματάκια. Ας πάνε την πρεσβεία στο Ζεφύρι και τότε θα δούμε ποιοι, πραγματικά, έχουν επαναστατική διάθεση – στη Βασιλίσσης Σοφίας, όλοι επαναστάτες είμαστε. Αν μεταφέρουν την αμερικανική πρεσβεία στο Ζεφύρι θα διαλυθεί ο Συνασπισμός – μπορεί και το ΚΚΕ. Τελικά, η ένωση της Αριστεράς περνάει μέσα από τη μεταφορά της πρεσβείας σε άλλη τοποθεσία – τα δυο κόμματα θα κάνουν κοινή πορεία για να παραμείνει η πρεσβεία στη θέση της.


ΔΕΥΤΕΡΑ 15/1

Δεν τα καταλαβαίνω, πάντως, τα μέλη του «Επαναστατικού Αγώνα». Τι τους έκαναν οι Αμερικανοί; Οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας. Εντάξει, δημοκρατία έχουμε –που λέει ο λόγος–, οπότε υπάρχει κι ένα πολύ μικρό κομμάτι του πληθυσμού της χώρας που δικαιούται να μη χωνεύει τους Αμερικανούς. Είναι ανάγκη να εκτοξεύουν ρουκέτες στην πρεσβεία τους; Κατά πρώτον, είναι βίαιη διαμαρτυρία. Κατά δεύτερον, η ρουκετοβολία δεν ανήκει στην ελληνική παράδοση. Ας διαμαρτυρηθούν με έναν ελληνοπρεπή τρόπο. Ας μουντζώσουν! Η μούντζα, μάλιστα – είναι ελληνοπρεπέστατη. Η χρήση της χρονολογείται από τα χρόνια του Βυζαντίου – θα χαρεί κι ο Αρχιεπίσκοπος. Όσοι διαφωνούν με την αμερικανική πολιτική δεν έχουν παρά να απονέμουν το παράσημο της ανοιχτής παλάμης στην πρεσβεία κάθε φορά που περνούν απέξω. Πού ξέρεις, μπορεί να γίνει μόδα η μούντζα και να καθιερωθεί ως το παγκόσμιο σύμβολο εναντίον του ιμπεριαλισμού – θα περνάνε οι πολίτες όλου του πλανήτη έξω από τις αμερικανικές πρεσβείες και θα μουντζώνουν. Στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, η Ελλάδα θα γίνει και πάλι μόδα. Φτάνει πια ο Ζορμπάς και το συρτάκι! Όρσε!


Αγαπητά μέλη του "Επαναστατικού Αγώνα", το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη




LiFO

Τετάρτη, Ιανουαρίου 17, 2007

Η μαμά & ο Λένιν

Η μητέρα μου έχει ένα πρόβλημα με τους κομμουνιστές. Χρόνια τώρα. Δεν έχει να κάνει με την κομμουνιστική θεωρία και την πάλη των τάξεων. Καθόλου. Έχει να κάνει με τη συμπεριφορά των ανθρώπων που γνωρίζει προσωπικά και είναι κομμουνιστές. Ιδίως, με τους γείτονες. Δεν την πειράζει να είναι ο άλλος κομμουνιστής σε άλλη γειτονιά ή σε άλλη χώρα – αν, όμως, μένει στην ίδια πολυκατοικία με τη μάνα μου, θα υποστεί, οπωσδήποτε, την αδέκαστη κριτική της.

Δεν ξέρω πως ξεκίνησε αυτό. Η μαμά με τον κομμουνισμό καμία σχέση – νεοδημοκράτισσα του κερατά. Έχει διαβάσει όλα τα βιβλία μου – και τον «Μεγάλο Ανατολικό» -, αλλά το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» ούτε που το άνοιξε. Μια μέρα εκεί που καθόμασταν μου λέει ξαφνικά και γεμάτη αηδία:


-Ο Παπαμαντζίβελος κερατώνει τη γυναίκα του. Σα δεν ντρέπεται, και είναι και κομμουνιστής!
-Γιατί ρε μάνα; Οι κομμουνιστές δεν απατάνε τις γυναίκες τους;
-Όχι!
-Πού το γράφει αυτό ρε μάνα; Εγώ δεν το έχω διαβάσει.
-Ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής και δεν απατούσε τη μητέρα μου.
-Μαμά, πας καλά; Ο παππούς δεν απατούσε τη γιαγιά; Παράλληλη οικογένεια είχε! Έχεις άλλα τρία αδέλφια στη Βουλγαρία!
-Θα με πεθάνεις εσύ!
-Εγώ θα σε πεθάνω ρε μάνα; Δεν έλεγε στη γιαγιά πως πάει για δουλειές του Κόμματος στη Σόφια και είχε παντρευτεί τη Μπογκντάνα που ήταν κι αντιδραστικιά; Εσύ μου τα ‘χεις πει!
-Μπορεί να το έκανε για να τη φέρει στον ίσιο δρόμο! Άλλα εκείνα τα χρόνια!
-Και καλά η Μπογκντάνα! Τη Βενετοπούλου, τη γυναίκα του εργοστασιάρχη, ήθελε να τη φέρει στον ίσιο δρόμο κι αυτή;
-Αυτή του κουνιότανε πολλά χρόνια!
-Και μετά της κουνήθηκε κι αυτός!
-Πως μιλάς έτσι για τον παππού σου;
-Εσύ τον ανέφερες τον παππού, όχι εγώ! Την Πετροπούλου την ξέχασες; Πέντε χρόνια -τραβιόταν μαζί της!
-Ναι, αλλά τότε ο άντρας της Πετροπούλου ήταν στη Μακρόνησο!
-Ναι, ο άντρας της ήταν στη Μακρόνησο, κι ο παππούς τον αντικαθιστούσε για να μην πάει η γυναίκα του με κανέναν καπιταλιστή! Τι λες ρε μάνα;
-Τουλάχιστον η Πετροπούλου ήταν της ιδίας ιδεολογίας. Δεν πιάνεται!
-Δηλαδή, ο Παπαμαντζίβελος τραβιέται με καμιά φιλελεύθερη;
-Δεν ξέρω!
-Να τον ρωτήσεις! Πες του «κύριε Παπαμαντζίβελε η ερωμένη σας είναι της μαρξιστικής ή της κεϋνσιανής θεωρίας;». Και μετά να τον κρίνεις!


Έχουμε κάνει πολλούς τέτοιους διάλογους με τη μητέρα μου. Συγχωρεί στους πάντες τα πάντα. Στους κομμουνιστές τίποτα. Μπορεί να ακούσει πως κάποιος βίασε πέντε και σκότωσε δεκαπέντε. Αυτουνού κάποια δικαιολογία θα του βρει – αρκεί να μην είναι κομμουνιστής. Αν ακούσει, όμως, πως ένας κομμουνιστής πέρασε με κόκκινο, αρχίζει αμέσως η δίκη του.

Την προηγούμενη Κυριακή, πέρασα να τη δω. Είχε μόλις γυρίσει από την εκκλησία. Εκεί που πίναμε καφέ, γυρνάει και μου λέει: «Ήταν και η Δεσποτίδου στην εκκλησία». Ε, δεν κρατήθηκα: «Σα δεν ντρέπεται κι είναι και κομμουνίστρια!».


Αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από ένα αρκετά μεγάλο κείμενο – εγώ λέω «επιθεωρησιακό». Κανονικά, είναι μονόλογος αλλά του έκανα μια ...διασκευή για μπλογκ.



Αγαπητά μέλη του «Επαναστατικού Αγώνα», έχω τη χαρά να σας παραθέσω κάποια από τα μπλογκ που έχουν δημιουργηθεί από συμπατριώτες μου στη Ζάκυνθο αλλά και από έξυπνους ανθρώπους που επέλεξαν αυτό το ονειρεμένο νησί για να περάσουν μια υπέροχη ζωή.

Χωραΐτης
Hungry For Life
Ονειρομαγειρέματα με θέα
Μπάμπης Πυλαρινός
Βασιλικός κι α μαραθεί τη μυρωδιά την έχει
Και βέβαια, η μία και μοναδική Dana Semitecolo!

Είμαι σίγουρος πως έχω ξεχάσει κάποιους. Οι κυρίες και οι κύριοι, που κατάγονται από τη Ζάκυνθο, ή διαμένουν εκεί, κι έχουν μπλογκ, παρακαλούνται να με ενημερώσουν με ένα mail. Ευχαριστώ.

Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

662...

Η βάρδια κυλούσε ήρεμα. Ο Δημήτρης περνούσε μερικά σήματα ρουτίνας στα πλοία κι εγώ διάβαζα το βιβλίο μου. «Τι θα φάτε παιδιά; Πίτσα ή σουβλάκια;». Η Μαρία είχε πάρει σβάρνα τα τμήματα του Κέντρου Συνεννόησης κι έπαιρνε παραγγελίες. Όταν ήρθε το delivery, φάγαμε όλοι παρέα στον Ασύρματο, ακούσαμε λίγο μουσική κι ο καθένας επέστρεψε στο πόστο του. Ο Δημήτρης σαχλαμάριζε με τις κοπέλες στο Γραφείο Διανομής Σημάτων. Έκανα ένα τελευταίο τσεκ στα παρατηρητήρια, πήρα στίγμα από όσα πλοία ήταν έξω και ενημέρωσα το ημερολόγιο και τον Θάλαμο Επιχειρήσεων. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Σκεφτόμουν να πω στον Δημήτρη να κοιμηθώ εγώ πρώτος, γιατί το προηγούμενο βράδυ δούλευα και ήμουν κομμάτια. Μια δυνατή φωνή από τον ασύρματο με ξύπνησε για τα καλά: «Βίκτορ μπράβο, βίκτορ μπράβο το τσάρλι τάνγκο!»

Νέος θα είναι για να φωνάζει έτσι, σκέφτηκα.

«Έλα τσάρλι τάνγκο το βίκτορ μπράβο»
«Με ακούς βίκτορ μπράβο;»
«Τέσσερα στα πέντε! Δυνατά καθαρά!»
«Έχω να σου περάσω ένα!»
«Αναμένω»
«Τώρα!»
«Πάμε τσάρλι τάνγκο!»

Υπήρχε μια αγωνία στη φωνή του. Σκέφτηκα πως ίσως δεν είχε ξαναπεράσει σήμα. Ίσως ο αξιωματικός του στο πλοίο να ήταν δίπλα του – μπορεί και ο κυβερνήτης του. Άρχισε να περνάει το σήμα - συνειδητοποίησα πως μιλούσε ανοικτά. Δεν είχε κλείσει τίποτα με κώδικα. Τον διέκοψα με αυστηρό ύφος.

«Τσάρλι τάνγκο, τσάρλι τάνγκο το βίκτορ μπράβο!»
«Ακούει»
«Τσάρλι τάνγκο, μήπως ξέχασες κάτι;»
«Τι, βίκτορ μπράβο;»
«Δεν έχει διαβάθμιση;»
«Όχι βίκτορ μπράβο! Όλα ανοικτά! Επείγον! Όλα ανοικτά βίκτορ μπράβο!»
«Πάμε τσάρλι τάνγκο!»

Φόρεσα τ’ ακουστικά. Η φωνή του ακουγόταν πια σαν να τα είχε κάνει πάνω του. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι στο διάολο συνέβαινε. Το πλοίο, σύμφωνα με το τελευταίο σήμα, ήταν σε λιμάνι στο νότιο Αιγαίο. Δεν μου είχε δώσει ακόμα απόπλου. Μετά από τις συνήθεις διαδικαστικές φράσεις, κατάλαβα. Και πάγωσα. Την ώρα που έκλεινε ο καταπέλτης του πλοίου έπιασε το πόδι ενός ναύτη και το έκοψε. Ο κυβερνήτης γύρισε αμέσως το πλοίο πίσω, βγήκε από το πλοίο με τον ναύτη στην αγκαλιά του και προσπαθούσε να βρει τρόπο να τον πάει στο νοσοκομείο. Ο ναύτης αιμορραγούσε και υπήρχε κίνδυνος για τη ζωή του.

«Δημήτρη!!! Δημήτρη!!!»

Συνέχισα να παίρνω το σήμα. Ήμουν πια σε κατάσταση πανικού. Πουθενά ο Δημήτρης. «Δημήτρηηηηηηηηη!!!» Ο Δημήτρης εμφανίστηκε στην πόρτα με τα χέρια στις τσέπες.

«Τον Τ., μαλάκα! Τον Τ.!»
«Τι έγινε ρε μαλάκα;»
«Φώναξε τον Τ.! Τώρα!!!»

Έφυγε τρέχοντας. Γύρισε σε μισό λεπτό. Ο Τ. ήταν στη λέσχη αξιωματικών – τον είχαν ειδοποιήσει κι ερχόταν. Ο Δημήτρης ήταν από πάνω μου.

«Τι συμβαίνει ρε συ;»

Του έδωσα την πρώτη σελίδα από το σήμα και συνέχισα να γράφω. Όταν, μετά από λίγο, γύρισα να τον κοιτάξω, έκλαιγε. Για την ακρίβεια, κόντευε να πνιγεί από τα κλάματα. Όλο το προσωπικό ήταν πια στον Ασύρματο. Το σήμα πήγαινε από χέρι σε χέρι.

Ο Τ. μπήκε φουριόζος στον Ασύρματο. Πουκάμισο απέξω, μαλλιά ανακατωμένα, σε μαύρο χάλι.

«Έξω όλοι! Στα πόστα σας! Μόνο οι ασυρματιστές εδώ μέσα!»

Το σήμα επιτέλους τελείωσε. Ο Τ. το πήρε στα χέρια του. «Ζήτα του τον κυβερνήτη του!». Τον κοίταξα με απορία. «Ζήτα του τον κυβερνήτη του, γαμώ το κέρατό μου!».

«Τσάρλι τάνγκο, τσάρλι τάνγκο το βίκτορ μπράβο!»
«Ακούει!»
«Τσάρλι τάνγκο, ο μεγάλος μου θέλει να μιλήσει με τον μεγάλο σου!»
«Δεν μπορεί ο μεγάλος μου!»

Ο Τ. χτυπιόταν.
«Ρώτα τον, γιατί δεν μπορεί;»
«Μα, προσπαθεί να πάει τον ναύτη στο νοσοκομείο! Το γράφει στο σήμα!»

Ήταν ολοφάνερο πως ο Τ. τα είχε χαμένα. Τον καταλάβαινα. Δεν ήταν καραβίσιος. Τις ίδιες σπουδές είχαμε κάνει και μετά πήγε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Ήταν πλωτάρχης αλλά δεν είχε εμπειρία. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να είχε βάρδια ο Π. ή ο Β. – αυτοί θα ήταν πιο ψύχραιμοι. Ο Δημήτρης ήταν καθισμένος στην καρέκλα του γραφείου με το κεφάλι μέσα στα χέρια. Εγώ ήθελα να το βάλω στα πόδια. Να βγω έξω στον καθαρό αέρα. Νόμιζα πως θα σκάσω.

Έδωσα σιγή στο δίκτυο και ζήτησα από τον τσάρλι τάνγκο να με ενημερώνει συνέχεια. Ο Τ. πήγε στον Θάλαμο για να ενημερώσει το Επιτελείο. Μείναμε οι δυο μας με τον Δημήτρη.

«Κόπηκε το πόδι του… Mαλάκα, κόπηκε το πόδι του…». Ο Δημήτρης παραμιλούσε απαρηγόρητος. Πήγα δίπλα του αλλά δεν μπορούσα να πω λέξη. Στο δίκτυο σιγή.

Καπνίζαμε το ένα τσιγάρο πάνω στ’ άλλο. Στα μουγκά. Στις 5 τα ξημερώματα μπήκε στον Ασύρματο ο Τ. Στο χέρι του κρατούσε ένα χαρτί. Το ακούμπησε μπροστά μου. Επάνω ήταν γραμμένος ένας τηλεφωνικός αριθμός.

«Είναι το τηλέφωνο του σπιτιού του ναύτη. Μένει στο Κ. Να πάρεις τηλέφωνο τους γονείς του»
«…»
«Τι με κοιτάς;»
«Δεν μπορώ να το κάνω αυτό»
«Δεν σε ρώτησα αν μπορείς…»
«Δεν παίρνω τηλέφωνο»
«Σε διατάζω να πάρεις τηλέφωνο!»
«Και τι θα τους πω;»
«Θα πεις αυτό που λέει το σήμα. Πες τους πως η αιμορραγία σταμάτησε και είναι στο νοσοκομείο της Κ.»
«Θα πάρω στις πέντε τα ξημερώματα τους γονείς του να τους πω πως το παιδί τους είναι ανάπηρο;»
«Δεν είναι ανάγκη να το πεις έτσι»
«Και πώς θα το πω; Θα με ρωτήσουν τι έγινε!»
«Σε διατάζω!»
«Δεν μπορώ!»
«Θα σε βγάλω αναφορά!»
«Δεν μπορώ!»
«Σε διατάζω μαλακισμένο!»
«Δεν μπορώ! Καλύτερα να πεθάνω!»

Γύρισε στον Δημήτρη. Καμία ελπίδα κι από κει – ήταν μαζεμένος στη γωνία με τα μάτια στο πάτωμα. Πάλι σε μένα.

«Θα πάρεις γαμώ το Χριστό σου;»
«Δεν μπορώ!»
«ΓΙΑΤΙ;;;»
«ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΑΥΤΗΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!! ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ;;;»

Δεν ξέρω τι έκφραση είχα λέγοντας αυτά τα λόγια αλλά έκανε μεταβολή κι έφυγε. Ο Δημήτρης άρχισε να τον βρίζει.

«Μην τον βρίζεις ρε συ. Αυτός έχει φοβηθεί πιο πολύ από εμάς». Δεν ήταν κακός ο Τ. Ερχόταν συχνά στον ασύρματο και καθόταν με τις ώρες. Είχε καταλάβει πως ήμουν αστείρευτος στο να λέω ανέκδοτα και δεν έχανε ευκαιρία. Τώρα, όμως, τα πράγματα είχαν σοβαρέψει. Κοιτούσα για ώρα το χαρτί με τον τηλεφωνικό αριθμό. 662…

Ξημέρωσε. Η επόμενη βάρδια ήρθε. Φύγαμε για τα σπίτια μας. Όπως ήρθαμε. Αρτιμελείς.

Ένα βράδυ, λίγα χρόνια μετά, γύρισα αργά στο σπίτι. Έβαλα κάτι να φάω και άνοιξα την τηλεόραση. Ένας γνωστός δημοσιογράφος μιλούσε για τον στρατό. Στο πάνελ ήταν διάφοροι -άγνωστοι σε μένα- άνθρωποι. Ένας απ’ αυτούς άρχισε να μιλάει για το ατύχημα που είχε κατά τη διάρκεια της θητείας του, και την αδιαφορία που επέδειξε το ελληνικό κράτος.

Κοιτούσα αφηρημένος, μέχρι το σημείο που άρχισε να λέει λεπτομέρειες. Κάτι μου θύμιζαν όλ’ αυτά αλλά πάλι όχι - συμβαίνουν τόσα και τόσα στρατιωτικά ατυχήματα. Όταν ο παρουσιαστής τον αποκάλεσε με το όνομά του, δεν υπήρχε αμφιβολία. Αυτός ήταν. Θυμόμουν το όνομά του όπως θυμόμουν και τον αριθμό του τηλεφώνου που δεν πήρα ποτέ. Ήταν ένας όμορφος, ξανθός, νέος άνδρας – χαμογελούσε αλλά όχι με την καρδιά του. Πικρά.

Δεν μπορούσα να τον κοιτάξω πια – ήμουν γεμάτος ενοχές. Αυτός ο ναύτης θα μπορούσε να ήμουν εγώ…



Στον Δημήτρη – όπου και να ‘ναι



Η φωτογραφία είναι της eyedroplet

Συμβολισμός


Spi_Der & πιτσιρίκος


Το blog του Spi_Der - με ολόκληρη την προκήρυξη του Ε.Α. - εδώ.

Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007

Τρίτης γενιάς τα μέλη του "Επαναστατικού Αγώνα"


-Παππού, γιατί η αστυνομία λέει πως οι "τρομοκράτες" είναι τρίτης γενιάς;
-Γιατί θα τους συλλάβουν, όταν φτάσεις στην ηλικία μου. Σε τρεις γενιές δηλαδή!

Φέτος θα τα δούμε όλα!




Ο πιτσιρίκος αναλύει τις νέες τάσεις στις Τέχνες και τη μόδα, σε μια προσπάθεια να μυήσει τον αναγνώστη στον μαγικό κόσμο που ανοίγεται μπροστά του.


Μεγάλες αλλαγές αναμένεται να παρουσιαστούν τη φετινή χρονιά σε όλες τις Τέχνες, μιας και το κοινό μπούκωσε από την επανάληψη και δεν αντέχει άλλο. Οι καλλιτέχνες – αφού έστυψαν το μυαλό τους και πήραν όσα χάπια βρήκαν μπροστά τους – αποφάσισαν πως φέτος θα κάνουν την πολιτιστική επανάσταση που θα αποσπάσει τον λαό από τον καταναλωτισμό και την ιδιωτεία, και θα τον οδηγήσει στην πνευματική ανύψωση και στο ντιριντάχτα.

Οι νέες τάσεις, στη μουσική, προστάζουν το πάντρεμα των παραδοσιακών ήχων με ήχους που προέρχονται από την καθημερινότητά μας, όπως τα καζανάκια, οι σφαλιάρες και τα κορναρίσματα.

Παράλληλα, προβλέπεται η ανταλλαγή εθνικών μουσικών – έτσι, κάθε χώρα θα ακούει τη λαϊκή μουσική μιας άλλης, για να διευρύνουν οι πολίτες τούς μουσικούς τους ορίζοντες. Στον τομέα αυτό, Κύπριοι και Ελλαδίτες αποδεικνύονται –για μια ακόμα φορά- μπροστά από την εποχή τους, αφού εδώ και πολλά χρόνια ακούν, αποκλειστικά, τη λαϊκή μουσική του Λιβάνου και της Τουρκίας.

Αλλαγές θα έχουμε και στις συναυλίες, μιας και φέτος θα είναι η χρονιά που διαφορετικοί μεταξύ τους καλλιτέχνες θα συνυπάρξουν αρμονικά στη σκηνή. Με ενδιαφέρον αναμένονται οι κοινές εμφανίσεις της Αννούλας της Βίσση με τον Λουτσιάνο Παβαρότι στο Κολοσσαίο και στη Σπιναλόγκα – ο διάσημος Ιταλός τενόρος θα τραγουδήσει το «Δώδεκα» του Βέρντι και η Αννούλα το «Μαγκάβα τουτ» από την όπερα «Γιουβέντους» του Καρβέλα, ενώ οι δυο καλλιτέχνες θα ερμηνεύσουν μαζί τα «Καβουράκια» του Σούμπερτ και το «Σταθμό του Μονάχου» σε ποίηση Οδυσσέα Σεφέρη.

Στο θέατρο, επιστρέφουμε ολοταχώς σε εκείνη την χρυσή εποχή που όλοι οι ρόλοι ερμηνεύονταν από άνδρες, και οι γυναίκες έμεναν στα σπίτια για να ξεσκατίζουν τα παιδιά και να μαγειρεύουν για να βρίσκει κανα πιάτο φαΐ ο έρμος άνδρας όταν γυρνούσε κατάκοπος από τη δουλειά.

Έτσι, φέτος θα απολαύσουμε την καλλιτεχνική συνύπαρξη του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, που θα ανεβάσουν στην Επίδαυρο την «Ιφιγένεια στο Ναυτικό» του Ζαμπέτα, με τον Γιώργο Κιμούλη στο ρόλο της Αλίκης Βουγιουκλάκη και Κορυφαία του Χορού του Ζαλόγγου τον Κώστα Καζάκο.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η φετινή χρονιά και στη λογοτεχνία, μιας και οι νέοι συγγραφείς θα συνεχίσουν μεν να ξεπατικώνουν αβέρτα τους παλιότερους αλλά, παράλληλα, θα προσθέσουν και εικόνες στα βιβλία τους για να προσελκύσουν και αναγνώστες που δεν ξέρουν να διαβάζουν.

Άνθηση αναμένεται να γνωρίσει η ποίηση και ειδικά το σονέτο. Το μυθιστόρημα που αναμένεται να συγκλονίσει το αναγνωστικό κοινό της Κύπρου είναι το «Σεφταλιές και περιτομή» του Ερρίκου Ερρίκου.

Ο συγγραφέας περιγράφει τον έρωτα μιας Σουηδής αθλήτριας του πινγκ πονγκ με έναν τυφλό Τουρκοκύπριο τροχονόμο. Ο Μεμέτ λέει στους γονείς του πως θέλει να παντρευτεί την Ίνγκριντ αλλά η μάνα του δεν την θέλει επειδή είναι ξένη και δεν έχει βρακί ν' αλλάξει, ενώ ο πατέρας του δεν φέρνει αντίρρηση γιατί τη γουστάρει και θέλει να τη χουφτώνει που και που.

Ο Μεμέτ και η Ίνγκριντ αποφασίζουν να διασχίσουν την Πράσινη Γραμμή για να παντρευτούν και να κάνουν πολλά παιδιά, ώστε να τα πουλήσουν και να μην έχουν ανάγκη να δουλεύουν, αλλά οι Ελληνοκύπριοι υπερψηφίζουν το σχέδιο Ανάν και η μάνα του Μεμέτ παίρνει ένα Καλάσνικοφ και πάει στη Λευκωσία για να καθαρίσει τη νύφη της.

Όταν βλέπει την Ίνγκριντ με την κοιλιά στο στόμα, συγκινείται και μόλις, μαθαίνει πως περιμένει κορίτσι, αποφασίζει να την αφήσει να ζήσει για να γεννήσει την εγγονή της που θα πάρει το όνομά της. Η Ίνγκριντ δεν θέλει να βγάλει την κόρη της «Αϊσέ», αλλά, όταν βλέπει πως είναι μαύρη, αλλάζει γνώμη.

Οι γονείς του Μεμέτ δεν του λένε πως η κόρη του είναι μαύρη για να μην τον πληγώσουν. Τότε, εμφανίζεται η Εμινέ που ήταν ερωτευμένη με τον Μεμέτ από το νηπιαγωγείο αλλά δεν θα σας γράψω τη συνέχεια του βιβλίου γιατί, ειλικρινά, είναι συγκλονιστικό και δεν θέλω να σας στερήσω τη χαρά της ανάγνωσης.

Στον κινηματογράφο θα κυριαρχήσουν φέτος οι τσόντες με κρυφούς συμβολισμούς και αλληγορικά νοήματα, ενώ, παράλληλα, θα υπάρξει και μια τάση για επιστροφή στην εποχή του βωβού κινηματογράφου και στην πώληση σάμαλι και γρανίτας μέσα στις αίθουσες.

Ταυτόχρονα, θα δημιουργηθούν αίθουσες για γυμνιστές ώστε ο θεατής να έρχεται σε απευθείας επαφή με τις καλλιτεχνικές επιδιώξεις του σκηνοθέτη, χωρίς να καταδυναστεύεται από μικροαστικές συμβάσεις και καθωσπρεπισμούς.

Στη γλυπτική, θα έχουμε μια μικρή επανάσταση, καθώς στα παραδοσιακά υλικά θα προστεθούν και κάποια νέα όπως η πίσσα, τα πούπουλα και το γιαούρτι. Οι καλλιτέχνες αναμένεται να αντλήσουν τα θέματά τους μέσα από την καθημερινότητα και την διαρκή πάλη του σύγχρονου ανθρώπου με τη μοίρα του και τα καταναλωτικά δάνεια.

Στη ζωγραφική, όλο το ενδιαφέρον πέφτει στις δημόσιες σχέσεις, μπας και πουλήσουμε κανα πίνακα σε τίποτα τράπεζες γιατί οι πολίτες δεν τσιμπάνε πια.

Η μεγάλη ανακάλυψη της τεχνολογίας για τη νέα χρονιά είναι το digital μαξιλάρι που θα επιτρέπει στα όνειρά μας να διακόπτονται για διαφημίσεις. Σύμφωνα με τις νέες τάσεις της μόδας για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2007, το απόλυτο ρούχο για τις γυναίκες είναι η μπούρκα από κοτετσόσυρμα, ενώ στους άνδρες επιστρέφει η περικεφαλαία.

Στα παπούτσια θα συνεχίσουν να είναι στη μόδα οι σαγιονάρες από αλουμίνιο, αλλά φέτος θα συνδυαστούν με κάλτσες από τσουβάλι και επικαλαμίδες. Οι κομμώσεις για τη νέα χρονιά είναι επηρεασμένες από την ελευθερία και τη Γαλλική Επανάσταση. Οι φετινές τάσεις θέλουν τη γυναίκα με φαβορίτες και τον άνδρα με πιτυρίδα. Καλή απόλαυση.


Ο Φιλελεύθερος - 14/01/07

Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007

Έτερον εκάτερον


Spi_Der & πιτσιρίκος

Το blog του Spi_Der - με σκίτσα από τη δουλειά που ετοιμάζει - εδώ.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007

Ιδιωτεία


-Καπτα-Γιάννη, τι διαφορά έχουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια από τα δημόσια;
-Καμία! Και τα δυο ιδιώτες βγάζουν!

Τετάρτη, Ιανουαρίου 10, 2007

Τα μαλλιά μου κάνω μπούκλες, απολύομαι ψαρούκλες!

Μετά από το παραδικαστικό, το παραδικηγορικό και το παραεκκλησιαστικό σκάνδαλο, ο τόπος συγκλονίζεται από το παραστρατιωτικό σκάνδαλο με τις παράνομες απαλλαγές στράτευσης. Σύμφωνα με παραδημοσιογραφικές παραπληροφορίες, υπήρξαν περιπτώσεις αθλητών, καλλιτεχνών και γόνων επιχειρηματικών οικογενειών που, για να αποφύγουν τη στράτευση έφτασαν στο σημείο να δηλώσουν πως είναι δόκιμοι μοναχοί. Παλαιότερα, αρκετοί νέοι παρουσιάζονταν στα κέντρα κατάταξης ντυμένοι με γυναικεία ρούχα και ψηλοτάκουνα, για να αποφύγουν τη στράτευση. Σήμερα αρκούνται στα ράσα. Προφανώς, στα μάτια της κοινής γνώμης, η ιδιότητα του μοναχού έχει ταυτιστεί πια απόλυτα με αυτή του τραβεστί.

Η χώρα ζει μοναδικές στιγμές και οι δημοσιογράφοι στα παράθυρα τσακώνονται για το ποιος έχει υπηρετήσει πιο πολύ καιρό την πατρίδα. Ο Νίκος Χατζηνικολάου - που υπηρέτησε τη θητεία του στο δελτίο ειδήσεων του Mega - κάλεσε σε μονομαχία τον Γιώργο Τράγκα που συμμετείχε στον πόλεμο της Κορέας.

Οι δυο άνδρες, αφού έδεσαν τα μάτια τους με ένα μαντίλι, διαγωνίστηκαν στο ποιος θα λύσει πιο γρήγορα ένα G3. Νικητής αναδείχτηκε ο Νίκος Κακαουνάκης που είναι από την Κρήτη και ξέρει από καλό λάδι.

Από σήμερα όλοι οι παρουσιαστές θα εμφανίζονται με φόρμες παραλλαγής και δίκοχα ή μπερέδες, ενώ οι καλεσμένοι στα παράθυρα θα φοράνε κράνη για να μην τους πετύχει καμιά αδέσποτη σφαίρα και τους ανοίξει την καρκάλα στα δυο.

Πεσμένο παρουσιάστηκε το δελτίο του Mega μιας και το τηλεοπτικό κοινό του γύρισε την πλάτη επειδή η Όλγα Τρέμη απέφυγε να υπηρετήσει τη θητεία της στο Πυροβολικό επικαλούμενη μόνιμη δυσκοιλιότητα.

Παράλληλα αποκαλύφτηκε πως ο ΑΝΤ1 απομάκρυνε πριν λίγους μήνες την Έλλη Στάη επειδή κατά τη διάρκεια της θητείας της στο υποβρύχιο «Παπανικολής» διατηρούσε σχέση μ’ ένα τουρκικό σκυλόψαρο.

Η Λιάνα Κανέλλη δήλωσε πως δεν υπηρέτησε στα Ο.Υ.Κ. γιατί είναι αντιρρησίας συνείδησης –και όχι μόνο- και γι’ αυτό καπνίζει Marlboro. Ο Νίκος Ευαγγελάτος στην εκπομπή «Αποδείξεις» αποκάλυψε πως στην αγορά κυκλοφορούν ληγμένα τρελόχαρτα που, αν τα φας, βλέπεις το Χριστό φαντάρο.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Σίμος Κεδίκογλου κατήγγειλε πως αυτός υπηρέτησε τη θητεία του στο Παρίσι -που είναι πιο μακριά κι απ΄ το Διδυμότειχο μπλουζ- και ζήτησε χρηματική αποζημίωση για τα χρήματα που του έφυγαν στα καζίνο, τις καμπαρετζούδες και τις τροτέζες.

Η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο αύξησης της στρατιωτικής θητείας για να αναθερμανθεί η αγορά απαλλαγών στράτευσης και να ανέβουν οι τιμές. Οπωσδήποτε, αλλιώς πληρώνει ο εφοπλιστής για να μην πάει ο γιόκας του φαντάρος για 18 μήνες κι αλλιώς για 20.

Παράλληλα, η κυβέρνηση εξετάζει το εναλλακτικό σενάριο απαλλαγής από τη στρατιωτική θητεία όλων των Ελλήνων πολιτών και την υποχρεωτική στράτευση των αλλοδαπών.

Οι αλλοδαποί θα υπηρετούν δέκα χρόνια στον ελληνικό στρατό και, αν καταφέρουν να περάσουν και τη διαβολοβδομάδα, θα τους δίνεται η ελληνική υπηκοότητα και το δικαίωμα να κρατάνε τη σημαία στην παρέλαση των αρμάτων του βασιλιά Καρνάβαλου.

Αν επικρατήσει αυτό το σενάριο, δεν πρόκειται να μείνει αλλοδαπός ούτε για δείγμα – θα την πουλέψουν όλοι γι’ αλλού και θα μείνουμε πάλι αναμεταξύ μας όπως τα χρυσά χρόνια της επταετίας, όταν Στρατός, Λαός και Εκκλησία ενωμένοι φτιάξαμε τη μεγάλη Ελλάδα.

Ζήτω η Επανάσταση της 21ης Απριλίου! Ζήτω ο Στρατός! Ζήτω ο μεταμοντέρνος νεοφασισμός!


Το γλυκό πουλί της χούντας

Τρίτη, Ιανουαρίου 09, 2007

Σιδερένιος!


-Ανδρέα, ο Μητσοτάκης έκανε μπαϊπάς στο Ωνάσειο. Σε αντιγράφει.
-Πάντα με ζήλευε, Κώστα. Αν τον φέρουν εδώ, ελπίζω να τον βάλουν από τη μεριά του Λευτέρη!

Μεγαλώνει η λίστα με τις παράνομες απαλλαγές στράτευσης


-Ντόρα, που υπηρέτησες;


-Ήμουν προστάτης!

Έργα & Ημέρες



Αυτά τα Χριστούγεννα συνάντησα διάφορες σπουδαίες προσωπικότητες από τον χώρο της showbiz. Ανάμεσά τους, ήταν ο καρδιακός μου φίλος Ντάστιν Χόφμαν και η κολλητή μου Αντζέλικα Χιούστον. Τελικά, μόνο με τους πολύ μεγάλους σταρ αισθάνομαι άνετα – με καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνω. Πάντως, το καλύτερο παιδί είναι ο…
Φιλ Κόλινς!

Αυτό που πραγματικά συνέβη αυτά τα Χριστούγεννα ήταν πως φιλοξενήθηκα σε σπίτια φίλων που είχαν «Cine Plus», ένα από τα ψηφιακά κανάλια της ΕΡΤ. Ο κύριος που βλέπετε στις φωτογραφίες ονομάζεται Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος και παρουσιάζει την εκπομπή «Έργα & Ημέρες» που είναι αφιερωμένη στον κινηματογράφο.

Δεν έχω δει καλύτερη εκπομπή για τον κινηματογράφο σε ελληνικό κανάλι – φρέσκια και μοντέρνα. Την αναζήτησα και στο πρόγραμμα της ΕΤ1 και της ΝΕΤ αλλά, δυστυχώς, δεν προβάλλεται εκεί. Δεν γνωρίζω τον λόγο – ίσως η κρατική τηλεόραση προσπαθεί να μας αναγκάσει να αγοράσουμε τον αποκωδικοποιητή.

Ο κ. Λιζάρδος μοιάζει να λατρεύει το σινεμά. Το μετέδωσε και σε μένα, αφού, από την ημέρα που παρακολούθησα για πρώτη φορά την εκπομπή του, έχω πάει στο σινεμά οκτώ φορές. Επίσης, αρέσει πολύ στα κορίτσια της παρέας αν κι αυτό δεν αποτελεί ασφαλές κριτήριο, μιας και κάποια απ΄ αυτά θεωρούν πως κι εγώ είμαι χαριτωμένος.

Η εκπομπή προβάλλεται κάθε Τετάρτη στις 23.00 και σε επανάληψη κάθε Κυριακή στις 18.00 - στο Cine Plus. Τα συγχαρητήριά μου στον κ. Λιζάρδο για την εκπομπή του. Τώρα περιμένω να παίξει σε κάποια ταινία ο Λουδοβίκος των Ανωγείων για να του πάρει συνέντευξη. Θα είναι πολύ εντυπωσιακή συνάντηση: ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων – θα είναι σαν να παρακολουθείς το "History Channel".



Αυτή η φωτογραφία του κ. Λιζάρδου με τον κ. Ορλάντο Μπλουμ μπαίνει μετά από επιθυμία του μωού γιατί της αρέσει πολύ – όχι ο κ. Λιζάρδος, ο κ. Μπλουμ. Ωραίοι είναι και οι δυο.


Διάβασα μια καταπληκτική ιστορία του καλού συν-μπλόγκερ identitycafe με τίτλο «Σινεφίλ τετράποδο». Την αφιερώνω στον καλό μου φίλο Ανδρέα Σωτηρακόπουλο. Θα γελάσει πολύ.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 08, 2007

Άστρα μη με μαλώσετε που γράφω ό,τι μου 'ρθει!

Ο πιτσιρίκος μετράει τ' άστρα, τα χάνει στο μέτρημα, τα ξαναμετράει και σας αποκαλύπτει τι σας περιμένει μέσα στο 2007. Ζώδια 2007! Θέλω να σας ενημερώσω πως μεγάλη σημασία έχει ο ωροσκόπος σας - όπως και η χοληστερίνη σας.

ΚΡΙΟΣ

Η νέα χρονιά μπαίνει, ενώ εσείς βρίσκεστε στην καλύτερη στιγμή σας. Μη χαίρεστε πολύ, όμως, γιατί ως εδώ ήταν η χαρά. Σα να μην έφταναν όλα τ' άλλα, το 2007 θα παντρευτείτε. Αν είστε ήδη παντρεμένοι, χωρίστε και ξαναπαντρευτείτε - μην πέσω κι έξω στην πρόβλεψη. Ο Ερμής, ο Κρόνος και ο Δίας δεν πρέπει να σας απασχολούν καθόλου· άλλη δουλειά δεν είχαν οι πλανήτες από το να ασχολούνται με σας- μεγάλη ιδέα έχετε για τον εαυτό σας. Στο φλιτζάνι σας βλέπω και ένα πρόσωπο που θέλει να σας κάνει κακό κι έχει ξανθά μαλλιά. Δεν παίρνω κι όρκο, βέβαια, γιατί σήμερα οι περισσότεροι τα βάφουν. Να εμπιστεύεστε μόνο τους καραφλούς.



ΤΑΥΡΟΣ

Φέτος είναι η χρονιά σας. Αν, μάλιστα, έχετε και καλή φωνή, μπορεί να εκπροσωπήσετε την Κύπρο στη Γιουροβίζιον. Η Ελλάδα θα σας δώσει δώδεκα πόντους και σας βάζω ό,τι στοίχημα θέλετε. Αν δεν έχετε καλή φωνή, μπορείτε να συμμετάσχετε στο μπαλέτο της κυπριακής συμμετοχής. Μπροστά μια Ταυρίνα τραγουδιάρα με τα μπούτια όξω, κι από πίσω πενήντα χιλιάδες Ταύροι και Ταυρίνες να κάνουν νάζια – οι Ευρωπαίοι θα εντυπωσιαστούν από το υπερθέαμα και η πρώτη θέση είναι εξασφαλισμένη. Τα οικονομικά σας θα ανθίσουν φέτος, αφού θα τα κακαρώσουν όλοι οι συγγενείς σας και θα σας αφήσουν τις περιουσίες τους. Κάντε τους ομαδικά μνημόσυνα για να μη πετάτε τα λεφτά σας σε λουλούδια, στεφάνια κι άλλες τέτοιες αηδίες. Στον ερωτικό τομέα θα έχετε μεγάλο σουξέ – ειδικά, από τη στιγμή που θα σας έρθουν οι κληρονομιές -, αλλά να παίρνετε προφυλάξεις γιατί σέρνονται κι αρρώστιες.



ΔΙΔΥΜΟΙ

Το 2006 ήταν πολύ κακή χρονιά για εσάς αλλά το 2007 θα σας κάνει να το νοσταλγήσετε. Η επόμενη καλή χρονιά για εσάς τους Δίδυμους θα είναι το 2025 – αν επιβιώσετε, βέβαια, μέχρι τότε. Φέτος, θα αλλάξετε δουλειά, σπίτι και χώρα αλλά μάταια- ο Ερμής σας έχει πάρει από πίσω και δεν θα ησυχάσει, αν δεν σας πετύχει στο δόξα πατρί. Τον Ιούνιο θα αγοράσετε εφημερίδα και θα διαπιστώσετε πως σας έχει πέσει ο πρώτος αριθμός του λαχείου – μην χαίρεστε, γιατί θα το διαβάσετε στον «Φιλελεύθερο» αλλά το λαχείο το αγοράσατε στην Ουγκάντα. Στα αισθηματικά σας, θα παρουσιαστεί κάποια πρόοδος αλλά δεν θα την πάρετε χαμπάρι, γιατί θα τρέχετε να σωθείτε από όλα τα υπόλοιπα. Μόνη σας διέξοδος θα είναι το ποτό, οπότε αρχίστε σιγά σιγά να πίνετε από τώρα για να το συνηθίσετε, και να μην κάνετε εμετό από το δεύτερο ποτήρι. Χικ!


ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Μέχρι και τον Ιούνιο θα περάσετε πολύ άσχημες στιγμές αλλά από τον Ιούλιο και μετά τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Τα προβλήματα ξεκινούν για εσάς με την είσοδο του νέου χρόνου, μιας και θα σας πέσει μεν το φλουρί αλλά δεν θα το πάρετε είδηση, γιατί θα το καταπιείτε μαζί με το κομμάτι της βασιλόπιτας και θα σας τρέχουν στα νοσοκομεία για πλύση στομάχου. Οι γιατροί θα ανακαλύψουν πως στο στομάχι σας υπάρχει μια μικρή περιουσία, αφού έχετε καταπιεί καμιά δεκαριά χρυσές λίρες – άδικα κατηγορούσατε τόσα χρόνια τη μάνα σας πως δεν βάζει φλουρί στη βασιλόπιτα. Θα βρουν ακόμα τον βαφτιστικό σας σταυρό που ήταν η αφορμή να τσακωθεί ο πατέρας σας με τον αδερφό του -γιατί νόμιζε πως σας τον είχε κλέψει-, και τις βέρες των γονιών σας που τόσον καιρό νόμιζαν πως τις είχαν αφήσει στο πατρικό σας στην Κυρήνεια. Να πίνετε μόνο υγρά με το καλαμάκι.


ΛΕΩΝ

Σας έχουν πει πως είστε γεννημένοι ηγέτες κι εσείς το πιστέψατε. Δεν αφήνετε άνθρωπο να μιλήσει και θέλετε την προσοχή των πάντων, οπότε όλοι κόβουν λάσπη και εσείς μιλάτε μόνοι σας. Εσείς, του πρώτου δεκαημέρου, το 2007 θα ανακαλύψετε πως σας αρέσει το τένις και πως ο Μάρκος Παγδατής δεν πιάνει μια μπροστά σας, με αποτέλεσμα να σπάσετε όλα τα τζάμια του σπιτιού σας. Εσείς, του δεύτερου δεκαημέρου, νομίζετε πως είστε πιο Λέοντες από τους άλλους αλλά έγινε λάθος στο ληξιαρχείο και στην πραγματικότητα είστε Καρκίνοι, οπότε είστε κορόιδα, αφού, τόσα χρόνια, διαβάζετε το λάθος ζώδιο. Εσείς του τρίτου δεκαημέρου έχετε πολλή πλάκα γιατί, αν και είστε κοτζάμ μαντράχαλοι, πιστεύετε ακόμα στα ζώδια. Αγαπητοί Λέοντες, κοιτάξτε να βρείτε κανέναν άνθρωπο που να σας ανέχεται -τώρα που είστε νέοι - γιατί βλέπω να σας γηροκομεί καμιά Βουλγάρα που θα σας δηλητηριάσει για να σας πάρει την περιουσία.


ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Είναι γνωστό πως εσείς οι Παρθένοι είστε εντελώς υποχόνδριοι αλλά το 2007 θα ξεπεράσετε και τους εαυτούς σας. Πάντως, προσφέρετε μεγάλη χαρά στο κοινωνικό σύνολο – όλοι οι άλλοι χαίρονται που δεν είναι Παρθένοι. Για εσάς δεν έχει καμιά σημασία το γεγονός πως μπαίνουμε στο 2007 - κάθε χρονιά για εσάς είναι ίδια με την προηγούμενη, αφού νοιάζεστε μόνο για την πάρτη σας. Πιστεύετε πως όσα λέγονται για τους Παρθένους αφορούν μόνο τους άλλους και πως εσείς είστε η εξαίρεση στον κανόνα – αυτός είναι ο λόγος που όλοι οι Παρθένοι αποφεύγουν τους Παρθένους. Ο Ερμής, ο Άρης και ο Δίας κάνουν ό,τι μπορούν για να σας βοηθήσουν, αλλά μεταμόσχευση εγκεφάλου δεν έχει γίνει ακόμα, οπότε οι προσπάθειές τους πάνε χαμένες. Μην αρχίσετε τις ξαφνικές καλοσύνες με τους άλλους μέσα στο 2007, γιατί θα καταλάβουν πως κάτι θέλετε απ' αυτούς και θα το βάλουν στα πόδια.


ΖΥΓΟΣ

Είστε πολύ καλοί χαρακτήρες και πιάνεστε πάντα κορόιδα. Δεν πειράζει όμως – κάποιος πρέπει να παίζει κι αυτό το ρόλο. Φέτος θα συναντήσετε τον έρωτα της ζωής σας αλλά δεν θα τον πάρετε είδηση, γιατί εκείνη την ώρα θα κοιτάτε μια βιτρίνα με παπούτσια. Τώρα που το ξέρετε αυτό, δεν υπάρχει λόγος να κυκλοφοράτε ξυπόλητοι όλη τη χρονιά - αρκεί να τη βγάλετε με τα περσινά παπούτσια. Στα οικονομικά θα τα πάτε μια χαρά, αφού θα μάθετε πως είστε υιοθετημένοι, και, αναζητώντας τους πραγματικούς γονείς σας θα ανακαλύψετε πως είναι ζάπλουτοι έμποροι κοκαΐνης στο Μαϊάμι. Μην απαρνηθείτε εντελώς τους θετούς σας γονείς, γιατί μπορεί το 2008 να συλληφθούν οι πραγματικοί σας γονείς, οπότε καλύτερα να κόβετε βόλτες στη Λευκωσία παρά να τρέχετε σε επισκεπτήρια στις αμερικανικές φυλακές.


ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Το 2007 είναι η χρονιά του Σκορπιού. Αράξτε σπίτι, παρατήστε δουλειές, σπουδές κι υποχρεώσεις και θα την περνάτε ζωή και κότα – θα έρχονται εκπρόσωποι των άλλων ζωδίων και θα σας φέρνουν φαγητά, ποτά κι ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σας. Στα αισθηματικά θα σκίσετε, αφού όσοι σας βλέπουν θα πέφτουν ξεροί από τη γοητεία σας, ακόμα κι αν είστε μια φαφούτα μπαμπόγρια 95 ετών ή ένας λιγδιάρης βρωμόγερος με ακράτεια· μόνο που είστε Σκορπιοί, φτάνει για να σαγηνέψετε τον Τζόρτζ Κλούνεϊ και τη Νικόλ Κίντμαν αντίστοιχα – προσέξτε μόνο μην πληγώσετε τα αισθήματά τους γιατί άνθρωποι είναι κι αυτοί. Η κυβέρνηση θα δώσει εντολή στις τράπεζες να μπαίνουν μέσα όσοι είναι Σκορπιοί και να παίρνουν όσα χρήματα θέλουν – αν έχετε γεννηθεί στο δεύτερο δεκαήμερο, θα σας δώσουν και αντικλείδι της τράπεζας για να μπαίνετε και τα Σαββατοκύριακα και να παίρνετε χρήματα μόνοι σας.


ΤΟΞΟΤΗΣ

Το 2007 σας βρίσκει έτοιμους για μεγάλα πράγματα. Θα τελειώσετε επιτέλους το δημοτικό σχολείο και θα πάψετε να μετράτε με τα δάχτυλα και να υπογράφετε με σταυρό. Αν συνεχίσετε τις σπουδές σας σε δέκα δώδεκα χρόνια θα τελειώσετε και το Πανεπιστήμιο, οπότε γύρω στο 2020 θα ζήσετε ανεπανάληπτες στιγμές. Τα αισθηματικά δεν σας αφορούν αφού είστε ντιπ αναίσθητοι, ενώ θα επιδείξετε και σεξουαλική αδιαφορία γιατί θα είστε απόλυτα απορροφημένοι από την εκμάθηση της προπαίδειας. Στον οικονομικό τομέα, οι πλανήτες θα σας βομβαρδίσουν με τσεκ επιταγών και πετροδολάρια. Όσοι είστε γεννημένοι στο πρώτο δεκαήμερο, θα ανακαλύψετε πως έχετε πλατυποδία και κυτταρίτιδα , ενώ εσείς του δεύτερου και του τρίτου δεκαημέρου θα είστε πιο ευνοημένοι, αφού θα διαπρέψετε στο χουζούρεμα, στο μαξιλαροπόλεμο και στις τσουβαλοδρομίες.


ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Το 2006 το περάσατε μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας σαχλαμάρες. Το 2007 θα γίνετε σαφώς πιο ενεργητικοί – θα σηκωθείτε από τη θέση σας για να αλλάξετε κανάλι και να πάτε επιτέλους στην τουαλέτα γιατί κοντεύει να σκάσει η φούσκα σας. Αν την ώρα που τραβάτε το καζανάκι ο Ερμής είναι ανάδρομος, θα ξεχειλίσει ο βόθρος και θα πλημμυρίσει το σπίτι σκατά. Αυτό είναι μεγάλο γούρι, οπότε αφήστε τις κουράδες να επιπλέουν στο σαλόνι και τρέξτε με τα σώβρακα να παίξετε ΛΟΤΤΟ – θα κερδίσετε σίγουρα. Μιας και θα βγείτε από το σπίτι, ρίξτε μια ματιά στους περαστικούς και, αν σας γυαλίσει κάποιος, κάντε του ένα κεφαλοκλείδωμα και πάρτε τον μαζί σας – αφενός θα σας βοηθήσει να καθαρίσετε το σπίτι κι αφετέρου θα συμβάλει στο να πάνε όλα καλά τη νέα χρονιά και στον αισθηματικό τομέα. Γιούπι!


ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Οι Υδροχόοι είναι εντελώς ψώνια και το ξέρω καλά, γιατί κι εγώ Υδροχόος είμαι. Φέτος –όπως , άλλωστε, και κάθε άλλη χρονιά- είναι η χρονιά μας. Θα είμαστε στο επίκεντρο των εξελίξεων και όλοι θα κρέμονται από τα χείλη μας, με αποτέλεσμα το κάτω χείλος μας να ακουμπάει στο πάτωμα. Οι άνδρες Υδροχόοι θα ερωτευθούν μια Τουρκοκύπρια ξεναγό, και οι γυναίκες Υδροχόοι έναν Τουρκοκύπριο εφοπλιστή που θα τους παρουσιαστεί όμως σαν σκουπιδιάρης, για να δει αν τον αγαπάνε πραγματικά ή τον θέλουν για τα λεφτά του. Τα παιδιά Υδροχόοι δεν θα ερωτευθούν γιατί είναι μικρά ακόμα αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τον μικρό Γιωργάκη να δίνει το μισό κουλούρι του στην Εμινέ, για να τον αφήνει να παίζει μαζί της τον γιατρό. Στα οικονομικά, μας περιμένουν μυθικά πλούτη αλλά είναι γνωστό πως εμείς οι Υδροχόοι είμαστε υπεράνω χρημάτων και γι' αυτό καταλήγουμε να ζούμε με δανεικά – κι αγύριστα.



ΙΧΘΕΙΣ

Είστε οι ευνοημένοι του ζωδιακού κύκλου γιατί είστε το τελευταίο ζώδιο στη σειρά, και οι αστρολόγοι έχουν κουραστεί από τα προηγούμενα, με αποτέλεσμα να σας ξεπετάνε στα γρήγορα και να τη γλιτώνετε φτηνά. Εγώ δεν θα σας κάνω αυτή τη χάρη. Το 2007 θα σας δώσει την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή σας, μιας και μέσα σ' αυτή τη χρονιά θα χάσετε τη δουλειά σας, την περιουσία σας και οτιδήποτε άλλο έχετε. Δεν υπάρχει λόγος να το βάλετε κάτω ούτε και να αρχίσετε τη ζητιανιά – μπορείτε κάλλιστα να μεταναστεύσετε στο εξωτερικό και να αρχίσετε εκεί μια νέα λαμπρή καριέρα ως οδοκαθαριστής ή ανθρακωρύχος. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Είναι ντροπή και αίσχος. Στα αισθηματικά δεν βλέπω φως αλλά λογικό είναι αφού βρωμάει το χνώτο σας από την πείνα. Μα καλά, εδώ δεν θα έχετε να φάτε, για τους έρωτες νοιάζεστε;


δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" στις 07/01/07

Η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός!

Με μεγάλη λαμπρότητα εορτάστηκαν και φέτος τα Θεοφάνια σε ολόκληρη τη χώρα. Όλοι οι χριστιανοί γιόρτασαν τη βάπτιση του Ιησού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο στον Ιορδάνη ποταμό. Εμείς δεν βαφτιζόμαστε στα ποτάμια γιατί θα γίνονταν χάλια τα κοστούμια και τα φορέματα των κουμπάρων και των καλεσμένων από τη λάσπη – άσε που, για να ‘ρθει ο παπάς να σου βαφτίσει το παιδί στον Αλιάκμονα, θα ζητούσε τη μάνα του και τον πατέρα του.

Ο Ιησούς βαπτίστηκε όταν ήταν 30 ετών μαντράχαλος και, άρα, κακώς μας βαφτίζουν εμάς πριν καλά καλά πούμε «ευρώ». Το σωστό θα ήταν να βαφτιζόμαστε καμιά σαρανταριά χρονών με το σεντόνι για να μη φαίνεται η μαλαπέρδα και σοκάρονται οι παπάδες – όπως δηλαδή κάνουν οι αλλοδαποί που έρχονται στη χώρα μας και ξεχειλίζει η κολυμπήθρα και γίνεται μουνί η εκκλησία από τα νερά και τις πουτσότριχες.

Βέβαια, από ανάγκη το κάνουν οι άνθρωποι μπας και βρουν καμιά δουλειά, γιατί σαν «Αμπντούλ» δεν σε παίρνει εύκολα ο άλλος να αδειάζεις βόθρους, ενώ σαν «Θωμάς», όπως και να το κάνουμε, έχεις περισσότερες πιθανότητες για καριέρα.

Από την άλλη, αν δεν σε βαφτίσουν όσο ακόμα είσαι πιθηκάκι, το πιθανότερο είναι να πεθάνεις αβάφτιστος, γιατί δεν υπάρχει ενήλικας που θα πάει να κάνει τέτοιες κουλαμάρες από μόνος του.

Στον Πειραιά, η Θεία Λειτουργία και η τελετή του αγιασμού των υδάτων διεξήχθησαν χοροστατούντος του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Φέτος, για πρώτη φορά μετά από καμιά σαρανταριά χρόνια, κάποιοι έπεσαν στη θάλασσα για να πιάσουν τον σταυρό, αψηφώντας τα βοθρολύματα – τα κατρουλιά και τις κουράδες δηλαδή.

Ο κ. Χριστόδουλος πέταξε τον σταυρό χωρίς αλυσίδα για να διαρκέσει περισσότερο το νταβαντούρι και να τον δείχνουνε πιο πολλή ώρα οι τηλεοράσεις. Για τον σταυρό βούτηξε και ο νέος δήμαρχος του Ολυμπιακού Παναγιώτης Φασούλας αλλά πάτωνε και η συμμετοχή του ακυρώθηκε.

Ο σταυρός πήγε στον πάτο και τότε ο Παντελής Ζερβός πέταξε στα νερά τη Ντόρα Μπακογιάννη Βουγιουκλάκη με σκάφανδρο - επειδή έχει κι έξι αδέρφια να θρέψει τώρα που πέθανε ο Λαυρέντης Διανέλλος - κι αυτή έβγαλε από τον βούρκο τον σταυρό μαζί με μια γαλότσα, οπότε και ο αρχιεπίσκοπος είπε στους πιστούς από αύριο να πηγαίνουν με τη Δεξιά του Κυρίου και όχι με τη Δεξιά του Παπανδρέου, για να μην τους πάρει ο διάολος τον πατέρα.

Με περίσσεια λαμπρότητα γιορτάστηκαν τα Θεοφάνια και στη Θεσσαλονίκη. Για τον σταυρό βούτηξαν ο Παναγιώτης Ψωμιάδης με ολόσωμο μαγιό, ο Στέλιος Παπαθεμελής με μπρατσάκια και ο Γιώργος Καρατζαφέρης που πήγε στον πάτο. Τον Τίμιο Σταυρό έπιασε τελικά ο Παύλος Μελάς που ευχήθηκε να λευτερωθεί φέτος η Πόλη για να λευτερωθεί και κείνου η καρδιά του.

Μέσα σε βαρύ κλίμα έγινε ο αγιασμός των υδάτων στην Έδεσσα, αφού η πόλη συγκλονίζεται από τις αποκαλύψεις για την αποπλάνηση ανηλίκων από έναν 47χρονο επιχειρηματία. Ο αγιασμός έγινε στους καταρράκτες – όπως προκύπτει από την προανάκριση, απ’ όλη την Έδεσσα, μόνο τους καταρράκτες δεν είχε πηδήσει ο επιχειρηματίας.

Πάντως, οι ανήλικοι κατέθεσαν πως τους έδινε μερικά ευρώ για να φάνε κανα σουβλάκι με τζατζίκι και να στυλωθούν από το ξεκώλιασμα. Άντε, καλή φώτιση! Και του χρόνου!