Γεννηθήκαμε με πρωθυπουργό Καραμανλή ή Παπανδρέου και θα πεθάνουμε με πρωθυπουργό Καραμανλή ή Παπανδρέου. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή –η μεγάλη αλήθεια- είναι πως γεννηθήκαμε με Λαμπράκη, Μπόμπολα και Βαρδινογιάννη και θα πεθάνουμε με Λαμπράκη, Μπόμπολα και Βαρδινογιάννη. Κι όμως, τα πράγματα αλλάζουν. (Η συνέχεια εδώ)Την πρώτη σφαλιάρα την έφαγαν τα …συγκροτήματα όταν προσπάθησαν να επιβάλουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Μπούφλα κανονική. Δεν ήξεραν από πού τους ήρθε. Η δεύτερη μπούφλα τους ήρθε τώρα. Μαζί με το ξεβράκωμα. «Εμείς εδώ στο Mega δεν είχαμε δει το βίντεο που έφερε η τριανταπεντάχρονη». Τριανταπέντε θα είναι και οι μέρες σας.
Είναι ολοφάνερο πως αυτή η …ομάδα δημοσιογράφων που βλέπουμε στις ειδήσεις του Mega έχει τελειώσει. Οι εκδότες δεν συγχωρούν – σου ανέθεσαν μια αποστολή, σου είπαν να πεις ψέματα και να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να επιτευχθεί ο σκοπός τους, αλλά δεν θέλουν να χρεωθούν ούτε τα ψέματα ούτε τον εξευτελισμό. Απλώς, θα τους αντικαταστήσουν μόλις περάσει η μπόρα – μην καρφωθούμε κιόλας.
Πώς φτάσαμε ως εδώ όμως; Τι συνέβη και οι πανίσχυροι εκδότες δεν μπορούν να πείσουν κανέναν πια; Είναι απλό: δεν αρκεί να ελέγχεις πια την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τον Τύπο – πρέπει να ελέγξεις και το Διαδίκτυο. Και το Διαδίκτυο δεν ελέγχεται το γαμημένο. Οι σφαλιάρες που τους έρχονται από το Διαδίκτυο θα γίνουν σύντομα γροθιές.
Πώς να σταθούν αυτές οι εφημερίδες στο Διαδίκτυο; Ούτε στην αγορά στέκονται χωρίς τις ταινίες και τις διάφορες προσφορές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως στην Ελλάδα –σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στις …πολιτισμένες χώρες- δεν υπάρχει ούτε ένας δημοσιογράφος μεγάλης εφημερίδας που να έχει μια πετυχημένη σελίδα στο Διαδίκτυο. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να έχει μια σελίδα που να έχει έστω 500 αναγνώστες. Γιατί;
Είναι απλό: οι προσκυνημένοι σφουγγοκωλάριοι δεν παίζουν κανέναν ρόλο πια στις εξελίξεις. Είναι φυτά …εσωτερικού χώρου. Στο Διαδίκτυο, διαβάζεις το PRESS-GR και μαθαίνεις σε πέντε λεπτά όσα οι δημοσιογράφοι των εφημερίδων προσπαθούν να σου κρύψουν σε πενήντα χιλιάδες σελίδες. Ο Πρετεντέρης είναι πια μόνο για τους ανθρώπους των σπηλαίων. Ο στόμφος, η ρητορεία και το υφάκι «εμείς ξέρουμε και θα σας πούμε» μοιάζουν παλαιολιθικά και γελοία.
Οι δημοσιογραφικές συμμορίες διαλύονται και ψάχνουν για άλλη δουλειά. Έχουν πρόβλημα και με το ασφαλιστικό ταμείο τους. Έκαναν και απεργία. «Θα ερχόμουν, ρε Νίκο, στη διαδήλωση αλλά δεν θα βρίσκω να παρκάρω το τζιπ». Μην ανησυχείς, σε λίγο θα το παρκάρεις στον κώλο σου.
Κάτι «αριστεροί» δούλοι που έβγαλαν το άχτι τους με τον Θέμο και τον Μάκη –νομίζοντας πως κάνουν επανάσταση-, το βούλωσαν όταν αποδείχτηκε πως στο Mega είχαν δει το DVD. Τι έγινε παιδιά; Δεν μπορείτε να γράψετε έναν λίβελο εναντίον του Καψή και του Τσίμα; Δεν μπορείτε να φτιάξετε κάνα σκίτσο με την Τρέμη μέσα σε μια μπανιέρα με σκατά; Γιατί; Θα σας μαλώσουν τα αφεντικά, ε;
Ευνουχισμένα «αριστερά» ανθρωποειδή βλέπουν τις μέρες τους να τελειώνουν. Βλέπουν τη ζωή τους στο βόθρο. Θα μπουν στο τζιπ και θα οδηγήσουν ως το Σούνιο, ενώ ο ήλιος θα δύει. Στο cd player θα ακούγεται μια μελαγχολική, ξενέρωτη μουσική για πληγωμένους «αριστερούς» που κατά βάθος θα ήθελαν να ήταν στη θέση του Θέμου αλλά δεν ήταν ούτε αρκετά έξυπνοι ούτε αρκετά ειλικρινείς με τους εαυτούς τους.
Μόλις νυχτώσει, θα πάρουν το δρόμο της επιστροφής – κανείς δεν έχει τα κότσια να πηδήσει από τα βράχια, μπας και ξεβρομίσει λίγο ο τόπος.
Η Ελλάδα είχε ανάγκη το Διαδίκτυο περισσότερο από τις άλλες χώρες. Σε μια χώρα με τόσο ασφυκτικό νεποτισμό και τέτοια υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας και χρήματος, ο μόνος τρόπος να βελτιωθεί η κατάσταση είναι το Διαδίκτυο. Εδώ, που δεν μετρούν τα αφεντικά και οι γνωριμίες αλλά οι πολίτες. Venceremos.
Για τους φίλους αναγνώστες που έχουν …νευριάσει επειδή δεν εμφανίστηκα στην εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης για τα μπλογκ, να τους πω πως δεν έχουν δίκιο: ο κ. Ανδριωτάκης με κάλεσε να μιλήσω στην εκπομπή – έστω και χωρίς να εμφανιστώ- αλλά δεν μπορούσα να πάω στο γύρισμα γιατί είχα δουλειά. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ούτε μπορούσα, ούτε πραγματικά ήθελα. Ό,τι έχω να πω, θα το γράψω εδώ. Ο κ. Ανδριωτάκης είναι ένας ευγενικός άνθρωπος και ένας εξαιρετικός συζητητής.
Ευχαριστώ όλους τους καλούς αναγνώστες που μου έχουν στείλει μέιλ και –για μια ακόμα φορά- ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να απαντήσω σε όλους. Όταν έφτιαξα αυτό το μπλογκ, δεν φανταζόμουν πως θα ερχόταν μια μέρα που θα είχε τόσους αναγνώστες – σας παρακαλώ να σταματήσετε να διαβάζετε αυτά που γράφω. Ειλικρινά, είναι αδύνατον να απαντώ σε όλα τα μέιλ – το μπλογκ δεν είναι δουλειά αλλά διασκέδαση. Αφιερώνω όμως σε όλους ένα τραγουδάκι. Δικό σας!
