Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2005

Ζορμπάς κι Αριστερά


Ξεκινά σήμερα το τριήμερο Φεστιβάλ της Νεολαίας του Συνασπισμού, όπου το κέφι είναι εξασφαλισμένο, αλλά προσπερνώ γρήγορα την είδηση, μιας και θα παραστώ, και έρχομαι στη νέα δήλωση του Αλέκου Αλαβάνου για την Ολυμπιακή.

«Η κυβέρνηση έχει καταφέρει να κάνει την Ολυμπιακή σαν την Μαντάμ Ορτάνς στο «Ζορμπά» του Καζαντζάκη: Ενώ είναι ακόμη ζωντανή, έχουν επιπέσει πάνω της, Loufthansa, Aegean και άλλοι και πλιατσικολογούν την περιουσία της και κυρίως τα δρομολόγιά της σήμερα»

Εξ’ όσων γνωρίζω η Μαντάμ Ορτάνς ήταν ιδιοκτήτρια μπορντέλου – με το να την παρομοιάζεις με την Ολυμπιακή, δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάς τον «εθνικό αερομεταφορέα», αλλά οπωσδήποτε δύσκολα θα βρεθούν κάποιοι που θα διαφωνήσουν μαζί σου.

Το προσπερνώ κι αυτό όμως γιατί είμαι γενναιόδωρος κι έρχομαι στη δεύτερη πρόταση της δήλωσης του κ. Αλαβάνου, για να καταλήξω στο συμπέρασμα πως ο πρόεδρος του Συνασπισμού δεν έχει διαβάσει τον «Ζορμπά» του Νίκου Καζαντζάκη – μάλλον θα προτιμούσε πιο επαναστατικά βιβλία. Αν τον είχε διαβάσει, θα γνώριζε πως ουδέποτε οι χωρικοί πλιατσικολόγησαν την περιουσία της Μαντάμ Ορτάνς ενώ ήταν ακόμα ζωντανή – περίμεναν να πεθάνει πρώτα. Το άσχημο είναι να κλέβεις τους ζωντανούς γιατί αυτοί υποφέρουν – τους νεκρούς δεν τους νοιάζει και πολύ. Και ας μην ξεχνάμε πως οι χωρικοί στον "Ζορμπά" ήταν πάμφτωχοι, δεν ήταν πολυεθνικές.

Ο Νίκος Καζαντζάκης και τα βιβλία του υπέστησαν ένα σωρό παρερμηνείες για πολλές δεκαετίες. Το να τον παρερμηνεύει το 2005 η ελληνική Αριστερά πάει πολύ.

Τέλος πάντων, ας ακολουθήσω τον λανθασμένο συλλογισμό του κ. Αλαβάνου κι ας δεχτώ πως η Ολυμπιακή είναι η Μαντάμ Ορτάνς και οι άλλοι πλιατσικολογούν την περιουσία της ενώ είναι ζωντανή. Γιατί άραγε έφερε αυτό το παράδειγμα ο πρόεδρος του Συνασπισμού και γιατί ασχολείται διαρκώς με την Ολυμπιακή; Μα είναι προφανές : αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως Ζορμπά! Όπα !

Αρχιεπίσκοπος και μοναχικός βίος


«Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες, κι αυτό δεν είναι ρατσισμός, είναι αυτεπίγνωση. Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε κανέναν άνθρωπο, αλλά ούτε και τον εαυτό μας. Όποιος δεν πιστεύει στην Ελλάδα, στην πατρίδα του και στην αξία του ως άνθρωπος, αυτός δεν ξέρω αν έχει το δικαίωμα να ζει στη χώρα αυτή και σ΄ αυτή τη ζωή». Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, με αφορμή την επίσκεψη στην Αρχιεπισκοπή των πρωταθλητριών του μπιτς βόλεϊ, οι οποίες διακρίθηκαν στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Αμέσως υπήρξαν οι αναμενόμενες αντιδράσεις από το ΠαΣοΚ και το ΣΥΝ περί φυλετικών διακρίσεων και η συνήθης στήριξη από τη Νέα Δημοκρατία. Θα τα προσπεράσω όμως όλα αυτά, ως πολύ βαρετά, και θα μπω κατευθείαν στην ουσία του θέματος, που δυστυχώς για μια ακόμα φορά μοιάζει να διαφεύγει της προσοχής των ΜΜΕ .

Πάντα αναρωτιόμουν πως περνά το χρόνο του ο πνευματικός μας ποιμένας στις ατελείωτες ώρες του μοναχικού βίου του. Φαντάζομαι πως και άλλοι θα έχουν την ίδια απορία. Τώρα αρχίζουμε να σχηματίζουμε μια εικόνα.

Διάλογοι


-Κώστα, υπάρχει μεγάλη ανεργία στο λαό.
-Γιώργο, όποιος θέλει να δουλέψει, βρίσκει - εμείς οι δυο γιατί δεν μείναμε ποτέ χωρίς δουλειά;

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 29, 2005

Μουρλοθόδωρος

Free Image Hosting at www.ImageShack.us
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιόφωνο του Alpha, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μεταξύ άλλων, αποκάλεσε τον πρωθυπουργό, «παχύδερμο». Το ανέκδοτο είναι προφανές και το όποιο σχόλιο θα το αποδυνάμωνε.

Νιώθω όμως την ανάγκη να παραφράσω έναν από τους στοχασμούς του Παναγιώτη Κονδύλη : "Οι θεωρητικές αναμετρήσεις μεταξύ πολιτικών γίνονται ειλικρινείς, μόνο όταν καταλήγουν σε προσωπικές ύβρεις".

Καφές και σημειολογία

Image Hosted by ImageShack.us
Ακούγεται συχνά τα τελευταία χρόνια πως στις μέρες μας κυριαρχεί το ατομικό συμφέρον και η αδιαφορία. Δύσκολα θα διαφωνήσει κάποιος, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε πως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.

Ο Παντελής Καφές, ο διεθνής ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού διαδηλώνει τα τελευταία χρόνια στα γήπεδα της Ευρώπης, αλλά και στα ελληνικά, υπέρ του κοινού καλού. Ο καλός ποδοσφαιριστής, αν και δεν είναι τερματοφύλακας, φοράει πάντα τη φανέλα με το νούμερο «1» - κάποιοι θα σκεφτούν πως έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, νομίζει πως είναι ο πρώτος κτλ.

Τα πράγματα δεν είναι έτσι – ο κ. Καφές ανταποκρίνεται στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για φτηνότερο καφέ και ο αριθμός στη φανέλα του υποδηλώνει την ανώτατη τιμή που πρέπει να έχει : 1 ευρώ.

Χτες το βράδυ στην Ισπανία – χώρα που ο καφές στοιχίζει ένα ευρώ - συνδύασε την διαμαρτυρία του με ένα υπέροχο γκολ . Δεν έβαλε και δεύτερο για να μην περάσει λάθος μήνυμα.

Ας ανοίξουμε λοιπόν τις κεραίες μας κι ας ακούσουμε επιτέλους τα μηνύματα αυτών που αγωνίζονται για όλους εμάς.

Σοφία

Image Hosted by ImageShack.us
Η βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία, επισκέφθηκε χθες το Κέντρο Βρεφών Μητέρα με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων ζωής – το Κέντρο συμπλήρωσε 50 χρόνια ζωής, η Σοφία θα είναι πιο νέα.

Η Σοφία είχε εργαστεί εθελοντικά εκεί το 1956, στα πλαίσια της φιλανθρωπίας που διακατέχει τους πολύ πλούσιους και τους γαλαζοαίματους. Είναι εξαιρετικά περίεργο να είναι φιλάνθρωποι οι άνθρωποι και απορίας άξιον γιατί δεν είναι φιλόζωα τα ζώα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.


Free Image Hosting at www.ImageShack.us

Η έλευση στη χώρα μας της Σοφίας, της δικής μας Σοφίας, που τόσο γενναιόδωρα προίκισε ο ελληνικός λαός τη δεκαετία του ’60, μου έφερε στο μυαλό ένα στιχάκι της εποχής εκείνης που αφορούσε το γάμο της με τον Χουάν Κάρλος. Αν θυμάμαι καλά είναι από κάποια επιθεώρηση :

Ο Δον Χουάν ο Ισπανός
που πήρε την πριγκίπισσα Σοφία.
Αυτός μαλάκας και σπανός
κι αυτή μουνί καλλιγραφία.

Σημασία έχει η προσπάθεια


Ο Ολυμπιακός έχει ισοφαρίσει τη Ρεάλ και ο προπονητής του δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του. (Ο άλλος κύριος, αριστερά, δεν γνωρίζω ποιος είναι.)

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 28, 2005

Συντηρητικά

Image Hosted by ImageShack.us
Νέα έρευνα δείχνει πως ο μέσος Έλληνας καταναλώνει κάθε χρόνο πέντε κιλά συντηρητικές ουσίες στα τρόφιμα. Μάλλον έτσι εξηγείται η συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Αν λοιπόν δείτε ξαφνικά τη Μαρία Δαμανάκη να βγάζει πύρινους λόγους υπέρ της σχολικής ποδιάς και του Χριστόδουλου - αφού βέβαια εξαντλήσει πρώτα το υπάρχον πολιτικό φάσμα - μην εκπλαγείτε.

Μισές δουλειές


Η απόφαση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου με την οποία ζητά από την Άγκυρα να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, ως προϋπόθεση για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, έχει προκαλέσει έντονο σκεπτικισμό στους Τούρκους πολιτικούς. Σκέπτονται πως οι προκάτοχοί τους θα έπρεπε να είχαν σκοτώσει όλους τους Αρμένιους.

Πάντα σε εγρήγορση


-Παναγιώτη, μήπως ενδιαφέρεσαι να αγοράσεις την Ολυμπιακή;

Μια δήλωση φωτιά

Free Image Hosting at www.ImageShack.us
(ο Γιώργος Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της χθεσινής ομιλίας του στη συνεδρίαση του Συντονιστικού οργάνου της κοινοβουλευτικής ομάδας)

"Η ανεργία είναι το βασικότερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας".
Ακόμα ένας Έλληνας πολιτικός βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για το φετινό Νόμπελ Οικονομίας. Πολύ φοβάμαι πως στο τέλος θα το χάσουμε, γιατί δεν θα ξέρουν σε ποιον να το πρωτοδώσουν.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 27, 2005

Επιτέλους ανασχηματισμός!


Με μια αιφνιδιαστική κίνηση που θύμισε τον θείο του, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προέβη πριν από λίγο σε ανασχηματισμό. Το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι 13μελές, απαρτίζεται από δημοφιλή πρόσωπα και είναι ευέλικτο.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται (όχι πως έφυγαν και ποτέ)

Free Image Hosting at www.ImageShack.us
(Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας προς τους παίκτες της εθνικής ομάδας μπάσκετ)"Διάβασα τις σπουδαιότερες γερμανικές εφημερίδες και τα σχόλια για εσάς ήταν τα καλύτερα". Α, δηλαδή όσα έγραφαν για τους παίκτες όλες αυτές τις μέρες οι ελληνικές εφημερίδες δεν ήταν ψέματα;

Η Όλγα Τρέμη, η Μαρία Χούκλη και το πικ εντ ρολ

Image Hosted by ImageShack.us
Οι θριαμβευτές του Βελιγραδίου είναι πια περιζήτητοι και χτες στα κανάλια δόθηκε μάχη για την παρουσία τους στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Τη μεγαλύτερη ζήτηση είχε ο προπονητής της εθνικής ομάδας Παναγιώτης Γιαννάκης, ο οποίος για να μη δυσαρεστήσει κανέναν επιστράτευσε τους τρεις αδελφούς του, που είναι φτυστοί ο Γιαννάκης (ήταν τετράδυμα) κι έτσι όλα τα κανάλια έμειναν ευχαριστημένα.

Η Όλγα Τρέμη ρώτησε τον κ. Γιαννάκη γιατί δεν έπαιξε άμυνα ζώνης με βοήθειες ώστε να δουλέψουν τα μπλοκ άουτ και να πάρουμε το εύκολο ριμπάουντ για να φύγουμε στον αιφνιδιασμό. Ο κ. Γιαννάκης της απάντησε πως δεν το σκέφτηκε, αλλά τώρα που του το είπε θα έχει στο νου του να το χρησιμοποιήσει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ιαπωνίας.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου ρώτησε τον προπονητή της εθνικής πως νιώθει που πήρε τον τίτλο και σαν παίκτης και σαν προπονητής Ο κ. Γιαννάκης είπε πως έχει μεγάλη σημασία να τον παίρνεις και σαν παίκτης και σαν προπονητής, μιας κι αυτό δείχνει μια συνέχεια, γιατί υπάρχουν άλλοι που τον έπαιρναν όταν ήταν παίκτες, αλλά τώρα που είναι προπονητές δεν τον παίρνουν πια.

Ο Νίκος Κακαουνάκης παρενέβη για να παρατηρήσει πως οι ψηλοί μας δεν έπαιζαν στη μπέιζλάιν, ενώ ο σέντερ με τον πλέι μέικερ δεν έπαιζαν το πικ εντ ρολ κι έτσι δεν είχαμε εύκολα λέι απ. Αυτό εξαγρίωσε τον Γιώργο Τράγκα που είναι λάτρης των άλει χουπ και του φαστ μπρέικ, αλλά ευτυχώς μεσολάβησε ο Γιάννης Ιωαννίδης, που είπε πως η νίκη μας οφείλεται στο ελληνικό DNA, το οποίο όσο ήταν αυτός προπονητής της εθνικής προφανώς είχε πάθει μια βλάβη – από τα κινητά μάλλον. Πρόσθεσε ακόμα πως το μπάσκετ είναι ένα αρχαίο ελληνικό παιχνίδι που παιζόταν χωρίς μπάλα και καλάθια και πρωτοπαίχτηκε από τους Μακεδόνες πριν τη μάχη του Γρανικού. Τότε παιζόταν με το σύστημα «φάλαγγα» και τις σάρισες για να κρατούν μακριά τους αντίπαλους παίκτες, αλλά μετά βρήκαν το γόρδιο δεσμό κι άρχισαν να το παίζουν μ’ αυτόν. Επίσης είπε πως το μοναδικό λάθος του Παναγιώτη Γιαννάκη είναι ότι δεν δέρνει και δεν βρίζει τους παίκτες και έτσι ίσως οι παίκτες να νομίζουν πως ο σημερινός προπονητής δεν τους αγαπάει.

Η Έλλη Στάη είπε πως το ’87 που πήραμε το Ευρωμπάσκετ ήταν 7 χρονών και σκεφτόταν πόσο θα ήθελε να παίξει κι αυτή, όταν μεγαλώσει, για να τραβήξει καμιά ραβέρσα σαν τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, αλλά όταν την πήγε η μαμά της στον Πανελλήνιο, οι άλλες παίκτριες μαγνητίζονταν από τα μάτια της και ήταν αδύνατο να γίνει παιχνίδι γιατί σκουντούφλαγαν μεταξύ τους, μπουρδουκλώνονταν κι έπεφταν λιπόθυμες.

Η Μαρία Χούκλη, που είτε παρουσιάζει ένα χαρούμενο γεγονός, είτε τον πυρηνικό όλεθρο έχει την ίδια ακριβώς έκφραση, γιατί «εμείς εδώ είμαστε σοβαρό κανάλι», συσχέτισε την επιτυχία της εθνικής ομάδας με το έργο της κυβέρνησης, αν και δεν παρέλειψε να καυτηριάσει την αδυναμία των παικτών στα box out και στις ελεύθερες βολές.

Πως τόλμησαν;


Αγανακτισμένοι αλλά συνειδητοποιημένοι Έλληνες πολίτες έχουν σταματήσει το λεωφορείο που μεταφέρει την εθνική ομάδα μπάσκετ και απαιτούν από τους παίκτες να επιστρέψουν το κύπελλο και να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη, γιατί με τις νίκες τους αποπροσανατόλισαν τον ελληνικό λαό από τα πραγματικά του προβλήματα.

(Ο Μπενίνι στο "Η ζωή είναι ωραία" έδειξε πολύ όμορφα αυτό που υποψιαζόμασταν : οι άνθρωποι χαμογελούσαν και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Ευτυχώς.)

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 26, 2005

Σκέψεις

Free Image Hosting at www.ImageShack.us
(Άμα πάρω και το Μουντιάλ, δεν μου μένει να κατακτήσω τίποτα άλλο και σκέφτομαι να παραιτηθώ)

Δικαιωμένος

Free Image Hosting at www.ImageShack.us
-Πρόεδρε δεν χρειάζεται να δώσουμε πριμ - τα τρίποντα τα έβαζε ο Θεός. Από τη μια επιτυχία στην άλλη πάμε
-Ρε Γιώργο πότε είναι ο διαγωνισμός για τη Μις Υφήλιος;

Αποθέωση του fair play

Free Image Hosting at www.ImageShack.us
Κορυφαία στιγμή του χθεσινού τελικού του Ευρωμπάσκετ ήταν η αποχώρηση του Γερμανού Ντιρκ Νοβίτσκι τρία λεπτά και είκοσι δύο δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Οι Έλληνες φίλαθλοι, αναγνωρίζοντας την κλάση του, τον αποθέωσαν όρθιοι επί ένα λεπτό με το σύνθημα "Είσαι σαν τη Μόνικα Λεβίνσκι, ρε Νοβίτσκι-ρε Νοβίτσκι". Αρχικά όλοι πίστεψαν πως ο Γερμανός σταρ αποχώρησε παραδεχόμενος την διαφαινόμενη νίκη της ομάδας μας, αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να κατουρήσει και του είχε φύγει ο καθετήρας, τον οποίο χρησιμοποιούσε από την αρχή του τουρνουά, επειδή έπρεπε να παίζει σαράντα λεπτά σε κάθε αγώνα.

Το τάμα


Ήταν πραγματικά εξαιρετική η ιδέα των Σέρβων διοργανωτών, αντί για κύπελλο, να δώσουν στην εθνική μας ομάδα ένα κέρινο ομοίωμα του Παναγιώτη Γιαννάκη για να τιμήσουν έτσι τον «δράκο» του ελληνικού μπάσκετ. Στη φωτογραφία οι Έλληνες παίκτες μεταφέρουν το τρόπαιο στην ιστορική μονή της Γκρατσάνιτσα στο Κόσοβο, διατρανώνοντας έτσι τη βαθιά πίστη τους στο Θεό, που ήταν μαζί τους, και εκπληρώνοντας παράλληλα το τάμα που είχαν κάνει, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους στη μονή Βατοπεδίου.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 25, 2005

Καταξίωση


-Γιατί λέτε πως αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή σας;
-Μα δεν βλέπετε; Με έβαλε ο πιτσιρίκος στο μπλογκ του!

Ο Θεός είναι τριποντάκιας


Στον Θεό απέδωσαν τη χτεσινή νίκη τους επί της Γαλλίας στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ οι Έλληνες παίκτες. «Το τρίποντο του Διαμαντίδη το έβαλε ο Θεός», «μας το χρωστούσε ο Θεός», «ο Θεός είναι Έλληνας» ήταν φράσεις που βγήκαν από τα στόματα των διεθνών μας.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είδε την Παναγία στη ρακέτα των Γάλλων κατά τη διάρκεια του τάιμ άουτ, αν και ο Βασίλης Σκουντής ορκίζεται πως την είδε να κάνει σκριν στον Παπαλουκά στο χάι ποστ. Ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα αναμένεται να εμφανιστούν απόψε στο τζάμπολ του τελικού με τη Γερμανία, ενώ διακομματική επιτροπή της Βουλής θα εξετάσει τη συμμετοχή του Αγίου Φανουρίου στον περιφανή θρίαμβο, βάζοντας το μαχαίρι στο κόκαλο.

Οι Έλληνες παίκτες τρεις ώρες πριν τον αγώνα θα μεταβούν με ελικόπτερο στο Άγιον Όρος, αν και δεν αποκλείεται να πάνε κατευθείαν στα Ιεροσόλυμα, πριν περάσουν βέβαια από την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης για να ανάψουν ένα κεράκι και να φάνε μπακλαβά.

Οι Έλληνες φίλαθλοι έκαναν ολονύκτια αγρυπνία στη Μητρόπολη του Βελιγραδίου και το πρωί τελέστηκε συλλείτουργο με προεξάρχοντα τον Σέρβο Πατριάρχη Ντούσαν Μπαμπανγκίντα, που έψαλλε στα ελληνικά την «Προσευχή» του Σπύρου Ζαγοραίου μέσα σε κλίμα κατάνυξης και δέους. Περιττό να πούμε πως όλα αυτά έγιναν με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια.

Ακολούθησε περιφορά των εικόνων στους δρόμους του Βελιγραδίου, που ήταν άδειοι, μιας και οι κάτοικοι έχουν τρομοκρατηθεί από την επέλαση των Ελλήνων και έχουν κλειστεί στα σπίτια τους, μη μπορώντας να αποφασίσουν αν η κατάσταση είναι χειρότερη τώρα ή όταν τους βομβάρδιζε το ΝΑΤΟ.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 24, 2005

Έξτρα πριμ Χριστόδουλου στην εθνική ομάδα μπάσκετ (updated)


-Αν επιθυμείς έναν ακόμα εθνικόν θρίαμβον στην καλαθοσφαίριση, πες στον Γιαννάκη να πει στους παίκτες πως αν κερδίσουν, θα μπουν χωρίς εξετάσεις στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες.

(Γάτα ο Γιαννάκης - τους είπε πως θα μπουν, αν χάσουν.)

Πανεπιστήμιο


Ανωτατοποίηση των Εκκλησιαστικών Σχολών, υποχρεωτική διαμονή και σίτιση των φοιτητών σε οικοτροφεία της Εκκλησίας, πιστοποιητικά από μητροπολίτες και ράσα στα Πανεπιστήμια - πολλά ράσα. Ο Σταμάτης Κραουνάκης το είχε προφητεύσει πριν μερικά χρόνια, αφού είχε γράψει ένα τραγουδάκι για τον Φάνη Μεζίνη, που το έλεγε καθαρά : "Ο έρωτας δεν πάει Πανεπιστήμιο". Δεν πάει, γιατί απαγορεύεται.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 23, 2005

Ιερά Ρουσφέτια


-Τώρα που έκανα τις Εκκλησιαστικές Σχολές Πανεπιστήμια, όπως μου ζητήσατε, θα μου δώσετε μια συστατική επιστολή να τη δείξω στον πρωθυπουργό;
-Μετά χαράς, αρκεί να μην ευρίσκεσθε στας ημέρας της εμμήνου ρύσεως, διότι τότε θεωρείστε ακάθαρτη.

Οι θλιμμένοι παπάδες της ζωής μου

Το νομοσχέδιο για την μετατροπή των Εκκλησιαστικών Σχολών σε Πανεπιστήμια προβλέπει πως ο υποψήφιος θα πρέπει να έχει συστατική επιστολή από μητροπολίτη. Πιστεύεται πως το μέτρο αυτό σε συνδυασμό με την υποχρεωτική στράτευση των ιερέων θα βοηθήσει στην αποφυγή των σκανδάλων του πρόσφατου παρελθόντος.

Λαμβάνοντας υπόψη τις περσινές αποκαλύψεις για τον έκλυτο βίο μεγάλης μερίδας των ιερέων μας, θεωρώ λογικότερο οι συστατικές επιστολές των υποψηφίων να προέρχονται από γυναίκες – πουτάνες κατά προτίμηση που είναι κι επαγγελματίες. Θα πρότεινα επίσης οι υποψήφιοι ιερείς κάθε βδομάδα να πηγαίνουν μια μπουρδελότσαρκα και να βαθμολογούνται από τα «κορίτσια». Αμήν.

Στης εκκλησιάς την πόρτα


Μελλοντικοί υποψήφιοι ιερείς έχουν μόλις πληροφορηθεί την είδηση της μετατροπής των Εκκλησιαστικών Σχολών σε Πανεπιστήμια και δεν μπορούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους.

Εκκλησία και Παιδεία

Δεν έπρεπε να υπάρξουν τόσο μεγάλες αντιδράσεις από τον προοδευτικό κόσμο της χώρας, στην απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να μετατραπούν σε Πανεπιστήμια οι Εκκλησιαστικές Σχολές της χώρας. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να έχει κάνει κάτι πολύ χειρότερο - ακριβώς το ανάποδο : να μετατρέψει δηλαδή τα Πανεπιστήμια σε Εκκλησιαστικές Σχολές.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 22, 2005

Η εθνική ομάδα μπάσκετ και το τείχος του Βερολίνου


Οι Ρώσοι επιστράτευσαν έναν μαύρο Αμερικανό για να μας κερδίσουν - δεν ήταν αρκετός. Την επόμενη φορά η εθνική ομάδα της Ρωσίας θα έχει πέντε Αμερικανούς, αλλά πάλι δεν θα είναι αρκετοί. Η ομάδα μας θα κερδίζει διαρκώς τα επόμενα χρόνια όλες τις ομάδες που προέρχονται από το πρώην ανατολικό μπλοκ. Κάποια στιγμή θα καταλάβουν πως ο μόνος τρόπος για να μας αντιμετωπίσουν θα είναι να ενωθούν κι έτσι θα δημιουργηθεί ξανά η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία. Εμείς διαλύσαμε τη Σοβιετική Ένωση με τη νίκη μας στο Eurobasket του '87, εμείς θα την ενώσουμε. Η εθνική μας ομάδα μπάσκετ αποκαθιστά τις ισορροπίες στο παγκόσμιο σκηνικό. Τελικά όλα είναι πολιτική.

Δυο προτάσεις κι ένα μικρό παράπονο

Μη χάσετε το 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικ της Βαβέλ που διεξάγεται στο "Τεχνόπολις" από σήμερα Πέμπτη μέχρι την Κυριακή. Θα είμαι κι εγώ εκεί για να κλέψω καμιά ιδέα.

Επίσης δείτε τις νέες φωτογραφίες που πρόσθεσε η eyedroplet στο ιστολόγιό της - είναι σπουδαίες.


Αγαπητοί αναγνώστες με στενοχωρείτε. Πότε στην ευχή έφτασαν οι επισκέψεις (ή να λέω κι εγώ pageviews) τις 38.000; Και είναι δυνατόν στις 5 το απόγευμα οι επισκέψεις να έχουν φτάσει ήδη τις τριακόσιες; Που θα πάει αυτή η κατάσταση επιτέλους; Δηλαδή, όταν θα αρχίσω να δημοσιεύω τα αριστουργήματα, τι θα γίνει; Δεν πιστεύω τα Χριστούγεννα να φτάσουν οι …pageviews τις 70.000 και να κάνω μαύρες γιορτές. Βέβαια έχετε τα δίκια σας κι εσείς – αφού οι άλλοι ιστολόγοι γράφουν συνέχεια για μένα, γιατί να μην διαβάζετε την πηγή; Αλλά μου έχουν αδυναμία, βλέπετε, οι καλοί συνάδελφοι και δεν μπορούν, αν δεν γράψουν την καλή κουβέντα. Κάντε μου τουλάχιστον αύριο τη χάρη να μη μπει κανείς στη σελίδα μου να χαρώ κι εγώ λίγο – εντάξει;

Κοινωνία ώρα μηδέν

Εντείνουν τις αντιδράσεις τους οι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή και μοιάζουν έτοιμοι να οδηγήσουν την κατάσταση στα άκρα. Στο τελευταίο στάδιο των κινητοποιήσεών τους δηλώνουν μάλιστα αποφασισμένοι να φτάσουν ακόμα και στη δημιουργία blog. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του.


Η πλέον ξενέρωτη πορεία – διαδήλωση στην οποία έχω συμμετάσχει (έχω πάει σε πολλές) ήταν των εργαζομένων στην Ολυμπιακή πριν μερικά χρόνια. Timberland, Nautica και σκεμπές. Όλοι έψαχναν καφέ να καθίσουν.

Σύσκεψη της Αριστεράς για την Ολυμπιακή


-Σύντροφε Κώστα, δεν πρέπει με τίποτα η Ολυμπιακή να καταλήξει σε εταιρείες ισραηλινών και αμερικανικών κεφαλαίων.
-Σύντροφε Αλέκο, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.

Χωρίς το αυτοκίνητό μου

Image Hosted by ImageShack.us
Δωρεάν είναι σήμερα Πέμπτη, από τις 5 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα, οι μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας, στο πλαίσιο του εορτασμού της ευρωπαϊκής ημέρας μετακινήσεων με σύνθημα «Στην πόλη χωρίς το αυτοκίνητό μου». Το μέτρο ισχύει μόνο για όσους έχουν αυτοκίνητο – οι υπόλοιποι είναι υποχρεωμένοι ή να πληρώσουν διπλό εισιτήριο ή να πάνε με τα πόδια. Οι κάτοχοι αυτοκινήτων καλούνται να προσέλθουν με τα αυτοκίνητά τους στις στάσεις των λεωφορείων και του μετρό για να αποδείξουν πως δικαιούνται δωρεάν μετακινήσεις.

Ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Μιχάλης Λιάπης τόνισε ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να λάβει όλα τα μέτρα για την αναβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει πως θα ιδιωτικοποιηθούν όχι μόνο οι δρόμοι και τα σοκάκια, αλλά και τα πεζοδρόμια.

Στη Θεσσαλονίκη, ο φτερωτός γιατρός, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος - ο οποίος παρεμπιπτόντως πρέπει να είναι ο μοναδικός άντρας στην Ελλάδα, που τον αποκαλούν «φτερωτό», και όχι μόνο δεν παρεξηγείται, αλλά χαίρεται - ανακοίνωσε ότι από τις 10 το πρωί σήμερα μέχρι τις 9 το βράδυ θα πεζοδρομηθεί η παραλιακή λεωφόρος Νίκης. Έτσι αποδεικνύονται οι μεγάλες δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού μέσα σε 11 ώρες θα πεζοδρομήσουν έναν τόσο μεγάλο δρόμο και μετά θα τον ασφαλτοστρώσουν εκ νέου.

Στην υπόλοιπη πόλη οι μετακινήσεις των πολιτών θα είναι δωρεάν μόνο από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 9 το βράδυ, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη είναι ερωτική πόλη οι οδηγοί των λεωφορείων θα μοιράζουν προφυλακτικά, δονητές και μπουγάτσα με γύρο. Οι ερωτύλοι κάτοικοι της ερωτικής νυφούλας του Θερμαϊκού, που σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τα ερωτικά αστικά λεωφορεία τις συγκεκριμένες ερωτικές ώρες, παρακαλούνται να κάνουν σεξ πριν ξεκινήσουν από το σπίτι τους ή να φανούν εγκρατείς κατά τη διάρκεια των μετακινήσεων τους.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 21, 2005

Παναγιώτη θέλω να με βγάλεις...

...βόλτα. Να σου πω, δεν τους βγάζεις όλους απ' το monitor για να ησυχάσεις μια και καλή; Από την άλλη, μπορείς να κάνεις ένα monitor για όσους δεν είναι στο monitor. Και μετά ένα άλλο, κι ένα άλλο, μέχρι να έρθει η ώρα που ο καθένας θα έχει το δικό του monitor. A propos, Παναγιώτη θέλω να σου πω, πως σε εκτιμώ και πως ακόμα κι αν δεν μου έδινες ένα σκασμό λεφτά κάθε βδομάδα, εγώ θα έμενα στο monitor - τουλάχιστον μέχρι να μου δώσει κάποιος άλλος πιο πολλά.

Συγχαρητήρια που το monitor φτάνει στα 40.000 pageviews - σου εύχομαι μια μέρα να φτάσεις και τον πιτσιρίκο.

Κουράγιο

Από τη μια επιτυχία στην άλλη

Image Hosted by ImageShack.us
Αν όντως στις μέρες μας η πολιτική είναι πρωτίστως επικοινωνιακό τρικ και με δεδομένο πως ο λαός αγαπά τα θεάματα, ο Καραμανλής είναι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Οκτώ χρόνια προπονούσε ο Σημίτης τον Ζαγοράκη, αλλά το Euro 2004 το είδε από την τηλεόραση – αν το είδε. Εφτά χρόνια φαγούρα το ΠαΣοΚ με τους Ολυμπιακούς, αλλά η φιέστα έγινε επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας. Είκοσι σχεδόν χρόνια κυβέρνησε το ΠαΣοΚ, αλλά το έπος του Κιέβου γράφτηκε με πρωθυπουργό τον Καραμανλή και η Γιουροβίζιον ήρθε επιτέλους στην Ελλάδα.

Αν η ρέντα του πρωθυπουργού συνεχιστεί, την Κυριακή, ο Μιχάλης Κακιούζης θα σηκώσει το κύπελλο και η εθνική ομάδα μπάσκετ θα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το πόπολο θα ξεχυθεί στους δρόμους για να πανηγυρίσει και να βρίσει τους Αλβανούς, κι έτσι τα καυτά θέματα της οικονομίας θα ξεχαστούν για λίγο. Αυτό που με προβληματίζει είναι, πως ο επόμενος θρίαμβος της κυβέρνησης αναμένεται τον Μάιο με τη διοργάνωση του διαγωνισμού της Γιουροβίζιον στη χώρα μας – υπάρχει μέχρι τότε ένα μεγάλο κενό οκτώ μηνών. Βέβαια, δεν αποκλείω η κυβέρνηση να έχει έναν ακόμα άσο στο μανίκι της και σε τρεις μήνες να εμφανιστεί αυτοπροσώπως στην Ελλάδα ο


Image Hosted by ImageShack.us

Πως τον λέν' τον ποταμό;


«Ιλισσός» είναι το όνομα της νέας εκδοτικής εταιρείας που ίδρυσαν από
κοινού ο ΔΟΛ και o Alpha Digital. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της εκδοτικής συνεργασίας είναι το περιοδικό «Shop». Το περιοδικό θα εστιάζει στην πολιτιστική μας παράδοση και στη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας. Ενδεικτικά αναφέρω τα άρθρα «Μόδα του χειμώνα» με όλες τις νέες τάσεις και πόσο θα μας στοιχίσουν και «Ομορφιά στα άκρα» για λαμπερά μαλλιά, εκτυφλωτικά νύχια και τονωμένους μηρούς (δεν κάνω πλάκα- έτσι γράφει).


Η συνεργασία ΔΟΛ- Alpha θα έχει και συνέχεια. Έτσι, αυτήν την Κυριακή στο «Βήμα» εκτός από τον Μπραντ Πιτ, τον Τζορτζ Κλούνι και τη Τζούλια Ρόμπερτς, μπορείτε να βρείτε μια εκ βαθέων συνέντευξη του Νίκου Κακαουνάκη στον Θανάση Λάλα. Επίσης, από την επόμενη εβδομάδα, η εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη, «Καφές με την Ελένη», θα βγαίνει ζωντανά από το Μέγαρο Μουσικής.

Ο "άνθρωπος χταπόδι"


Αν έχετε παρακολουθήσει κάποιον από τους αγώνες της εθνικής ομάδας μπάσκετ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, θα έχετε ακούσει σίγουρα τους χαρακτηρισμούς των σχολιαστών της ΕΡΤ για τα χέρια του Δημήτρη Διαμαντίδη. Με το που παίρνει τη μπάλα στα χέρια του ο καλός παίκτης, ο ένας σχολιαστής τον χαρακτηρίζει "άνθρωπο χταπόδι" κι ο άλλος λέει πως έχει "χέρια κουπιά". Σα να μην έφτανε αυτό, εσχάτως λένε πως τα χέρια του είναι τόσο μεγάλα που αντιστοιχούν σε έναν άνθρωπο πολύ ψηλότερο - δυσμορφία δηλαδή.


Οι καλοί συνάδελφοι τρελαίνονται στα γέλια κάθε φορά που τα λένε αυτά και μοιραία το μυαλό μου τρέχει στην έρμη τη μάνα του Διαμαντίδη, που είναι υποχρεωμένη κάθε φορά να ακούει, πως δεν έφερε στον κόσμο άνθρωπο, αλλά χταπόδι. Μετά το μυαλό μου κάνει ένα πήδο και πάει σε μια ταινία με τον Τζέρι Λιούις : ο καλός ηθοποιός κάνει βάρη, του πέφτουν και τα χέρια του φτάνουν στο πάτωμα. Στο επόμενο πλάνο τον βλέπουμε ξαπλωμένο ανάσκελα στο κρεβάτι και ο φακός μας δείχνει τις πατούσες του. Ξαφνικά, χωρίς να λυγίσουν τα πόδια, ένα χέρι ξεπροβάλλει κι αρχίζει να ξύνει τις πατούσες - είναι το δικό του.

Με τι καρδιά;

Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, Φίλιππο Κουτσάφτη, οι δυο πιλότοι του αεροπλάνου της εταιρείας "Helios", που κατέπεσε την 14η Αυγούστου 2005, στην περιοχή του Γραμματικού, ήταν καρδιοπαθείς. Οι συγγενείς των δυο πιλότων, αλλά και ο προσωπικός γιατρός του συγκυβερνήτη, το διαψεύδουν, υποστηρίζοντας πως οι δυο πιλότοι είχαν περάσει με άριστα τις ιατρικές τους εξετάσεις.

Σε αυτή τη χώρα οι ζωντανοί κάποτε σέβονταν τους νεκρούς - είναι άλλωστε οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν. Πάντως, αν όντως οι δυο νεκροί πιλότοι ήταν καρδιοπαθείς, αυτό μόνο ένα πράγμα σημαίνει : αυτοί τουλάχιστον είχαν καρδιά.



Η ανταπόκρισή σας στο κείμενο "Τα καλοκαίρια της αγάπης" ήταν συγκινητική. Ευχαριστώ - από καρδιάς.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 20, 2005

Τα καλοκαίρια της αγάπης



Έλαβα σήμερα αυτή τη φωτογραφία και το παρακάτω σημείωμα :

Αν σου αρέσει κι εσένα αυτή η φωτογραφία με τα τρία ντόπια μικρά αγόρια που βουτούσαν για χταπόδια στην Φτελιά της Μυκόνου, δημοσίευσέ την, σε παρακαλώ. Χτεσινή είναι.

Έτσι, σαν αποχαιρετισμό στο καλοκαίρι που φεύγει.
(και στη χαμένη αθωότητα). Ξέρω πως μπορείς να βρείς πολύ καλή λεζάντα.





Είχα χρόνια να τον δω. Του έστελνα χαιρετισμούς με τον πατέρα, αλλά μετά μάλωσαν για κάποιο αστείο λόγο και δεν μιλούσαν. Ένα καλοκαίρι πριν μερικά χρόνια τον συνάντησα τυχαία. «Κύριε Σπύρο» του φώναξα από μακριά. Τα ρούχα του τσαλακωμένα, τσαλακωμένος κι ο ίδιος. Του είχε φύγει η γυναίκα – το είχα μάθει. Ήταν απαρηγόρητος. Πάντρεψε και τις κόρες του και ήταν πια μόνος. Δεν ήξερα τι να του πω. «Σας αγαπάω» είπα μόνο.

Ήμουν πέντε χρονών όταν έπεσα από το σκαλοπάτι και χτύπησα το κεφάλι μου στην κόχη του πεζουλιού στο πατρικό μας σπίτι στη Ζάκυνθο. Το αίμα έτρεχε ποτάμι από το μέτωπό μου – ακόμα υπάρχει το σημάδι. Δεν ξέρω από πού εμφανίστηκε, αλλά με ανέβασε στη μοτοσικλέτα του για να με πάει στο νοσοκομείο στη Χώρα να μου κάνουν ράμματα. «Κρατήσου» μου φώναζε στη διαδρομή. Τον είχα γεμίσει αίματα, αλλά έτρεχε σαν τρελός, έχοντας παράλληλα το νου του μη χάσω τις αισθήσεις μου. Δεν γνωρίζω πως τα κατάφερε και μπήκε μέσα στο χειρουργείο – όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν από πάνω μου. «Η μάνα σου έρχεται από την Αθήνα – μη φοβάσαι». Δεν φοβόμουν, ποτέ δεν φοβόμουν.

Αργότερα στα μέσα του καλοκαιριού ήρθε κι ο πατέρας. Έπαιρναν τη βάρκα του κυρίου Σπύρου και πήγαιναν παρέα για ψάρεμα. Τους παρακαλούσα και με έπαιρναν μαζί. Μια μέρα στου Αλεφού με πέταξαν από τη βάρκα στα βαθιά. Ακόμα θυμάμαι τα γέλια τους. Ήταν έτοιμοι να βουτήξουν να με βγάλουν, αλλά δεν τους έκανα το χατίρι – κολύμπησα.

Μετά, στην καλύβα του Αλεφού, που πήγαιναν όλοι μετά το μπάνιο, ήμουν ο ήρωας της ημέρας. Όλοι είχαν μάθει το κατόρθωμά μου και με επιδοκίμαζαν. Εγώ έκανα σαν να μην τρέχει τίποτα. Έχω μια φωτογραφία από εκείνη τη μέρα. Κάθομαι δίπλα στον Αλεφό με τις αφέλειες να πέφτουν στο μέτωπό μου – είμαι περήφανος, φαίνεται. Δίπλα μου κάθεται η Σούλα. Και οι δυο μας κοιτάμε τον Αλεφό να διηγείται κάποια από τις φοβερές ιστορίες του. Ήταν ένας γέροντας με ψαρά μαλλιά και μουστάκι, κομμουνιστής από κούνια. Μπροστά στην καλύβα του υπήρχε μια τεράστια κόκκινη σημαία – ο μύθος λέει πως ακόμα κι επί χούντας δεν κατέβηκε ποτέ.

Το όνομα της παραλίας είναι «Άμπουλα», αλλά ακόμα και σήμερα που δεν ζει πια, εμείς λέμε «πάμε στου Αλεφού». Πηγαίναμε για μπάνιο στην καρότσα του τρακτέρ, καθισμένοι σε τάβλες. Ο Αζόρ, το σκυλί του θείου Νικόλα, έτρεχε πίσω από το τρακτέρ με το ένα αυτί όρθιο και το άλλο κάτω. Πάντα θέλαμε να τον αφήσουμε στο χωριό και πάντα έκανε μπάνιο στην παραλία μαζί μας. Τα ποδαράκια του πετούσαν πάνω στο δρόμο, την ίδια ώρα που ο Γιάννης τραγουδούσε το «Ντιρλαντά» με την κιθάρα του – τραγουδούσαμε κι εμείς μπας και καλύψουμε τον θόρυβο της μηχανής του τρακτέρ, αλλά του κάκου.

Όταν ήταν να φύγουμε από τη θάλασσα, όλοι έπαιρναν κάτι από το περιβόλι του Αλεφού. Η θεία Σοφία έπαιρνε ντομάτες και νεροκρέμμυδα (γλυκά κρεμμύδια) που ήξερε πως μας αρέσουν. Δεν θυμάμαι να είχα δει ποτέ κάποιον να πληρώνει.

Τα μεσημέρια ο θείος και η θεία έπεφταν για ύπνο. Είναι πολύ ωραία αυτή η ώρα τα καλοκαίρια, όταν οι μεγάλοι κοιμούνται κι εσύ είσαι πιτσιρίκος. Για λόγους που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω μπαίνει ξαφνικά ο διάολος μέσα σου. Ένα τέτοιο μεσημέρι αποφασίσαμε με τον αδελφό μου να ραντίσουμε τα καπούλια του Κόγιου, του γάιδαρου που είχε ο θείος Ανδρέας, με φλιτ. Δεν αντέχαμε να βλέπουμε τις αλογόμυγες να τον τσιμπάνε κι έτσι πήραμε την πρωτοβουλία να τον φλιτάρουμε – στην αρχή δοκιμάσαμε με τις μυγοσκοτώστρες, αλλά πονούσε ο κακομοίρης ο Κόγιος κι έτσι καταλήξαμε στο φλιτ. Θυμάμαι με πόση ικανοποίηση βλέπαμε τις μύγες να πέφτουν από τον πισινό του. Βέβαια μετά κάτι έπαθε ο Κόγιος κι άρχισε να πηδάει εδώ κι εκεί σαν δαιμονισμένος . Σαν να μην έφτανε αυτό έσπασε το σκοινί που ήταν δεμένος κι εξαφανίστηκε μέσα στα λιοστάσια. Όταν ξύπνησε ο θείος Ανδρέας κι άρχισε να ψάχνει τον γάιδαρο, εμείς κάναμε τους Ινδιάνους – ευτυχώς ο Κόγιος εμφανίστηκε μόνος του μερικές ώρες αργότερα με κάτι κηλίδες στα καπούλια, που ο θείος και η θεία έσπαγαν το κεφάλι τους να καταλάβουν τι είναι.

Ένα άλλο μεσημέρι βρήκαμε ένα νεκρό αρουραίο μέσα στην αποθήκη. Κλαίγαμε απαρηγόρητοι για ώρες – μετά σκάψαμε ένα μικρό λάκκο και τον θάψαμε. Βάλαμε από πάνω δυο ξυλαράκια για σταυρό και μια χάρτινη ελληνική σημαία – είχα πολλές σημαίες γιατί κάθε καλοκαίρι έθαβα κάτω από την αμυγδαλιά όσα μολυβένια στρατιωτάκια έσπαγαν κάνα πόδι ή κάνα χέρι. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την απορία της θείας Σοφίας όταν μας βρήκε να κλαίμε πάνω από τον τάφο του ποντικού. Από τα κλάματα δεν μπορούσαμε να της πούμε το λόγο της συντριβής μας - όταν επιτέλους συνήλθαμε λίγο και της εξηγήσαμε τι είχε συμβεί, άρχισε να σταυροκοπιέται, σίγουρη πια πως τα παιδιά του αδελφού της είναι βουρλισμένα.

Τα απογεύματα κατεβαίναμε στο δρόμο για να πάμε στο χωριό να παίξουμε μπάλα. Πάντα είχαμε την ελπίδα πως θα περάσει κάποιο τρακτέρ ή κάποιο αυτοκίνητο να μας πάρει για να γλιτώσουμε τον ποδαρόδρομο. Εγώ όπως και να είχε ήμουν ο πιο τυχερός – πάντα περνούσε ο κύριος Σπύρος με τη μοτοσικλέτα και με έπαιρνε. Τα άλλα παιδιά ζήλευαν για την προνομιακή μεταχείριση, αλλά τους έλεγε πως είμαι ο πιο μικρός και σώπαιναν. Κάθε φορά εγώ ήμουν ο πιο μικρός. Μια φορά ο αδελφός μου δεν άντεξε που ήμουν πάντα ο πιο μικρός κι όπως τους χαιρετούσα ειρωνικά από το πίσω μέρος της μοτοσικλέτας με πυροβόλησε με το αεροβόλο του πατέρα. Με πέτυχε στο δεξί κωλομέρι κι ευτυχώς που είχαμε προλάβει να απομακρυνθούμε λίγο και το καψούλι δεν μπήκε στο κρέας μου – το κάψιμο πάντως ήταν έντονο. Γελούσαν τα κωλόπαιδα όταν κατάλαβαν πως με πέτυχε. Μετά στη μπάλα τους εκδικήθηκα – έπαιξα μαζί με το Λουκά που ήταν καλύτερος απ’ όλους μας και τους σκίσαμε.

Πάντα θέλαμε και δεύτερο παγωτό, αλλά ποτέ δεν είχαμε λεφτά. Ευτυχώς ήταν στο χωριό κάτι πλούσιοι Αμερικάνοι – Έλληνες ήταν, αλλά είχαν ζήσει πολλά χρόνια στην Αμερική - που μας έδιναν μερικές δραχμές, με την προϋπόθεση να καθαρίσουμε τους τάφους των οικογενειών τους. Ορμάγαμε με το Λουκά μέσα στο νεκροταφείο και κάναμε τους τάφους λαμπίκο. Κόβαμε τα αγριόχορτα, πλέναμε τα μάρμαρα κι εξαφανίζαμε όσα κόκαλα είχαν βγει από το χώμα – δεν μας ένοιαζε καθόλου, ούτε φοβόμασταν. Μετά παίρναμε από δυο παγωτά χωνάκι ο καθένας και κάναμε τους άντρες. Ο Λουκάς μου έλεγε πως όταν μεγαλώσουμε θα πηγαίνουμε με όσες γυναίκες θέλουμε και μετά θα τις παρατάμε για να βρούμε άλλες. Δεν καταλάβαινα που θα πήγαιναμε με τις γυναίκες, ούτε γιατί θα τις παρατάμε, αλλά συμφωνούσα μαζί του γιατί ήταν πιο μεγάλος. Πάντως ο Λουκάς, χρόνια αργότερα, την πρώτη γυναίκα που ερωτεύτηκε, την έκλεψε, την παντρεύτηκε, έκανε μαζί της δυο παιδιά και είναι ακόμα μαζί.

Τον είδα ξανά πέρυσι. Περίεργο – όταν ήμουν παιδί μου φαινόταν πολύ ψηλός και τώρα δεν έφτανε ούτε μέχρι τον ώμο μου. Τον παρακάλεσα να πάει να δει τον πατέρα. «Θα πάω» μου είπε και μου ‘σφιξε το χέρι.

Το καλοκαίρι είδα τη βάρκα του αραγμένη στο λιμανάκι. Τα παιδιά προχώρησαν προς την παραλία κι εγώ απέμεινα να την κοιτάω. Ήταν παρατημένη – λόγω ηλικίας δεν θα είχε τα κουράγια να ψαρεύει πια. Η θέση της βάρκας του πατέρα λίγο πιο πέρα ήταν άδεια – η μάνα δεν θέλησε να την κρατήσουμε, αν και είχε το όνομά της. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος...

Δεν ήρθε στο σπίτι – ήξερε πως είχαμε παρέα και δεν ήθελε να ενοχλήσει. Τον είδα όμως μόνο του έξω από το καφενείο, τον αγκάλιασα και τον φίλησα. Ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να του πω πως τότε που με είχαν πετάξει από τη βάρκα στη θάλασσα φοβήθηκα πολύ, αλλά δεν ήθελα να τους το δείξω. Δεν είπα τίποτα. Τώρα φοβάμαι πιο πολύ.

Μεγάλα λόγια


-Και στο τέλος κουμπάρε παίρνω πάντα το σοβαρό μου ύφος και τους λέω : "Για όλα φταίει το ΠαΣοΚ".
-Είσαι γεννημένος ηγέτης.

Μια φωτογραφία


Σήμερα το πρωί έλαβα αυτή τη φωτογραφία από έναν αναγνώστη (το πιθανότερο είναι να είναι αναγνώστρια - η μεγάλη πλειοψηφία των mail που λαμβάνω είναι από γυναίκες). Περισσότερα στο επόμενο σημείωμα.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 19, 2005

Διάλογοι


-Σκέφτομαι να γράψω και την αυτοβιογραφία μου.
-Και ποιος θα είναι ο κεντρικός ήρωας;

Ομιλείτε ελληνικά;

Διάβασα στην καλή εφημερίδα "Καθημερινή" (18/9) πως η ελληνική γλώσσα είναι περιζήτητη στα Βαλκάνια. Ο λόγος είναι πως οι γνώστες της βρίσκουν άνετα δουλειά. Ως εκ τούτου τα ελληνικά διδάσκονται με ενθουσιασμό σε ιδιωτικά και δημόσια πανεπιστήμια σε όλη τη Bαλκανική χερσόνησο. Θα μπορούσαμε άραγε να παραδειγματιστούμε και να ξεκινήσει η διδασκαλία τους και στη χώρα μας;

Πείνα κι εξαθλίωση


(ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ) "Στον αιώνα μας είναι ντροπή να υπάρχει εξαθλίωση και πείνα". Δεν διαφωνώ με τον κ. Καραμανλή. Από την άλλη όμως θα ήθελα να επισημάνω πως είναι σημαντικό να τηρούνται οι παραδόσεις.

Δηλώσεις


"Δεν μου αρέσει να παίζω δεξιά".



"Δεν είμαι ούτε τσαμπουκάς, ούτε τζάμπα μάγκας".



Στην πραγματικότητα ο κ. Παπανδρέου έκανε χτες τη δήλωση που απέδωσα στον κ. Ριβάλντο και τούμπαλιν. Ανέλαβα να βάλω σε μια τάξη τις δηλώσεις των δυο καλών αθλητών.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 18, 2005

Πιτσιρίκια


-Πιτσιρίκο, γιατί δεν θέλεις να συναντήσεις τους άλλους μπλόγκερ;
-Κοίτα, τους έχω εξιδανικεύσει μέσα στο μυαλό μου και φοβάμαι πως αν τους γνωρίσω, μπορεί να απογοητευτώ.

Σύγκριση


-Σήφη, τα δικά μας τα χρόνια, οι άνθρωποι ήταν καλύτεροι - τι λες κι εσύ;
-Δεν θυμάμαι.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 17, 2005

Εξομολόγηση


-Μαρία, είμαι αριστερός.
-Δεν πειράζει.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 16, 2005

Μέτρα για τη στήριξη όσων αποκτήσουν στο μέλλον τρίτο παιδί ανακοίνωσε η κυβέρνηση


-Κώστα, να υποθέσω πως η Νατάσσα είναι έγκυος;

Το 34ο Φεστιβάλ του Βιβλίου

Image Hosted by ImageShack.us
Το 34ο Φεστιβάλ του Βιβλίου θα φιλοξενηθεί για τρίτη φορά φέτος στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και θα διαρκέσει από τις 16 Σεπτεμβρίου ως τις 2 Οκτωβρίου. Ο χώρος κρίνεται ιδανικός από τους διοργανωτές, γιατί στη σκιά της Ακρόπολης συνδυάζεται η παλιά και η νέα Ελλάδα, το αρχαίο και το μοντέρνο, ο πολιτισμός και η βαρβαρότητα.

Το Φεστιβάλ του βιβλίου διεξαγόταν στο Πεδίο του Άρεως, αλλά οι επισκέπτες ήταν λίγοι. Οι διοργανωτές αποφάσισαν να το μεταφέρουν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, όπου οι Αθηναίοι κάνουν ούτως ή άλλως καθημερινά τον περίπατό τους, με το σκεπτικό πως όταν δεν πάει ο άνθρωπος στο βιβλίο, πάει το βιβλίο στον άνθρωπο. Η ιδέα τους αποδείχτηκε σωστή, γιατί αφενός οι πωλήσεις των βιβλίων υπερδιπλασιάστηκαν και αφετέρου οι τουρίστες νομίζουν πως όλοι αυτοί που περνούν είναι βιβλιοφάγοι και εντυπωσιάζονται.

Οι ανύποπτοι περαστικοί στριμώχνονται σε δυο διαδρόμους κι έτσι έχει κανείς την εντύπωση πως κοιτούν τα βιβλία, ενώ στην πραγματικότητα ψάχνουν τουαλέτα για να ικανοποιήσουν τις φυσικές τους ανάγκες. Μπροστά από τα κιόσκια με τα βιβλία υπάρχουν κασκαντέρ, οι οποίοι προσποιούνται τους βιβλιολάτρες που τσακώνονται για το τελευταίο αντίτυπο κάποιου βιβλίου, ώστε να ενεργοποιείται έτσι ο πατροπαράδοτος μιμητισμός των Ελλήνων και το «αυτός ο κύριος πήρε στη γυναίκα του ένα βιβλίο, εσύ δεν θα μου πάρεις Μήτσο μου;».


Στο φετινό Φεστιβάλ έχουν προσκληθεί κορυφαίες προσωπικότητες, όπως η συγγραφέας του Χάρι Πότερ Τζόαν Ρόουλινγκ και ο Πάολο Κοέλο. Δεν έχουν απαντήσει ακόμα αρνητικά, αλλά μάλλον το κάνουν από ευγένεια ή έλλειψη χρόνου. Αν τελικά έρθουν, η συγγραφέας του Χάρι Πότερ θα μοιράσει χρήματα στους ιδιοκτήτες μικρών εκδοτικών οίκων και ο Πάολο Κοέλο θα παρουσιάσει το νέο του βιβλίο «Ο Ιστολογιστής» που περιέχει τη μνημειώδη φράση «Όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, αυτό σημαίνει πως δεν το έχεις».

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η παρουσίαση του νέου βιβλίου του ιστολόγου kolitiri – birikoko με τον τίτλο «Παρδαλά αγόρια και κοψίδια» που αναμένεται να γνωρίσει την επιτυχία του προηγούμενου βιβλίου του «Η Σου-βλακόσφαιρα».

Το Rocky Horror Show στο δελτίο των 8


Στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών, πλούσιοι αλλά ιδεολόγοι δημοσιογράφοι μαλώνουν πλούσιους αλλά ιδεολόγους πολιτικούς, για τα δεινά που επιφέρουν στην εργατική τάξη. «Πως θα βάλουμε φέτος πετρέλαιο κύριε υπουργέ;». Ξαφνικά ο Νίκος Χατζηνικολάου μετατρέπεται σε Όλιβερ Τουίστ. «Πόσο θα μου στοιχίσουν οι ντομάτες κύριε υπουργέ;». Η Όλγα Τρέμη είναι το κοριτσάκι με τα σπίρτα. «Ποιος θα ταΐσει τα παιδιά των απολυμένων κύριε υπουργέ;». Ο Γιώργος Τράγκας σε ρόλο Ρομπέν των δασών.

Έχει αποδειχτεί πάντως ιστορικά πως μόνο οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι μπορούν να νοιαστούν πραγματικά για την εργατιά και να τη βγάλουν από το αδιέξοδο, καθώς αυτοί έχουν την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου και του διαλογισμού – ο εργάτης δεν προλαβαίνει να σκεφτεί, μιας και είναι ψόφιος απ’ την κούραση.

Το όλο θέαμα στα τηλεπαράθυρα θυμίζει τις … αυθόρμητες αντιδράσεις του κοινού στο «Rocky Horror Show», καθώς εκ των προτέρων γνωρίζεις τι θα πει ο Κακαουνάκης, τι θα απαντήσει ο Αλογοσκούφης, πότε θα εκραγεί ο Καμπουράκης κοκ. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν κατάφερναν να μιμηθούν πλήρως το «Rocky Horror Show», αυτό το κάποτε ανατρεπτικό θέαμα, που στις μέρες μας κατάντησε να παρουσιάζεται με οδηγίες προς τους ευνουχισμένους θεατές, που χρειάζονται κάποιον να τους υποδείξει πως θα διασκεδάσουν.

Θα μπορούσαν οι συμμετέχοντες στα τηλεπαράθυρα να έχουν μπροστά τους τις οδηγίες και να πράττουν ανάλογα. Για παράδειγμα κάθε φορά που μιλάει ο Αλογοσκούφης, να τον καταβρέχουν με νεροπίστολα. Μόλις πάει να πει κάτι ο Μάνος, να κλάνουν όλοι μαζί. Με το που θα πάει να τους διακόψει η Τρέμη, να τις βγάζουν έξω και να τις χτυπάνε στο τραπέζι. Έτσι και σηκώσει φωνή ο Κακαουνάκης, να δείχνουν τους κώλους τους στην κάμερα. Κι εμείς τι θα κάνουμε; Με εμάς δεν υπάρχει θέμα και δεν χρειαζόμαστε οδηγίες – η στάση μας είναι ούτως ή άλλως ομοιόμορφη : κοιμόμαστε όρθιοι.


Ευχαριστώ Σ.