Tζιριτζάντζουλες

Μόλις διάβασα πως το υπουργείο Παιδείας θα μοιράσει στους μαθητές της ΣΤ΄ Δημοτικού το μυθιστόρημα της Dido Sotiriou (σ.σ. μόνο με αυτόν τον τρόπο αποφεύγεις τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει για τη γενική του ονόματός της) «Ματωμένα Χώματα», κατάλαβα πως η κυρία Γιαννάκου έχει τρελή αίσθηση του χιούμορ. Υπάρχει κάποιος σ’ αυτή τη χώρα που πιστεύει πως 11χρονα που συνεννοούνται με επιφωνήματα, νοήματα και χειρονομίες θα διαβάσουν τα «Ματωμένα Χώματα»; Να ήταν τουλάχιστον τα «Λουστραρισμένα Παρκέ». Εγώ θα τους μοίραζα το «Ζητείται Ελπίς», ή ακόμα καλύτερα τα «Λόγια της Πλώρης» να μάθουν για το γιούσουρι. Να τους μοιράσουν σε DVD και το «1922» του Νίκου Κούνδουρου· τη σκηνή που οι Τούρκοι κόβουν τα καλαμπαλίκια ενός έλληνα στρατιώτη δεν θα την ξεχάσουν ποτέ τα πιτσιρίκια – με τσίγκινα σωβρακάκια θα κυκλοφορούν. Δηλαδή, αν οι αντιδράσεις για το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού οφείλονταν σε αναφορές στην Οκτωβριανή Επανάσταση ή στον εμφύλιο πόλεμο, τι θα μοίραζαν στους μαθητές της ΣΤ΄ Δημοτικού; Το «Κεφάλαιο» ή το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»;