Παρασκευή, Οκτωβρίου 07, 2005

Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης - Περήφανα νιάτα

Image Hosted by ImageShack.us

Έγινε χθες η έναρξη του Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης με τους νέους καλλιτέχνες, οι οποίοι διαγωνίστηκαν για να αναδειχτεί το τραγούδι, που το βράδυ της Κυριακής θα διαγωνιστεί εκ νέου μαζί με τα 11 τραγούδια των καταξιωμένων δημιουργών. Το τραγούδι που θα κερδίσει την Κυριακή θα σταλεί στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον κι αν κερδίσει κι εκεί, θα αποτελεί από το 2007 τον νέο εθνικό μας ύμνο, γιατί ο υπάρχων πάλιωσε και δεν ταιριάζει με τις μίνι φούστες των μαθητριών στην παρέλαση της 28ης Μαρτίου του 1840, που ειδικά φέτος θα γίνει στο Γκραν Κάνιον.

Ο διαγωνισμός έγινε στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του ΠΑΟΚ στην Πυλαία Τρικάλων και τον παρουσίασαν η Μαργαρίτα Μυτιληναίου, ο Ζακ Στεφάνου κι ο Γιώργος Κούδας. Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν ο Μίμης Πλέσσας, η Σάσα Ντάριο, ο Φέρεντς Πούσκας, κάτι άλλοι, που δεν τους θυμάμαι τώρα, και βέβαια ο Γιώργος Πρεβελάκης, ειδικός σύμβουλος των διαγωνισμών ομορφιάς του ΑΝΤ1.

Οι νέοι καλλιτέχνες, που πραγματικά ήταν όλοι κάτω από εξήντα χρονών, εμφανίστηκαν στην αρχή με βραδινά κοστούμια και τουαλέτες και μετά με μαγιό, για να έχει η επιτροπή πλήρη εικόνα των φωνητικών τους προσόντων. Την ενδυματολογική επιμέλεια για όλες τις εμφανίσεις των φιναλίστ είχε ο Κωνσταντίνος Κασπίρης. Τις κομμώσεις επιμελήθηκαν τα κομμωτήρια SOUMELA COIFFURE και το μακιγιάζ ο Αχιλλέας Χαρίτος. Τα μαγιό ήταν της εταιρείας Adiavroho, ενώ τα παπούτσια προμήθευσαν τα καταστήματα J.B. Μπουρνάζος, που βρίσκονται στη χωματερή των Άνω Μουδανιών, αλλά τώρα ετοιμάζουν το κεντρικό τους κατάστημα στο Λευκό Πύργο – μέσα στον Πύργο.

Στα κοστούμια των καλλιτεχνών και της ορχήστρας κυριάρχησε το μαύρο χρώμα, σε ένδειξη πένθους για την ήττα του Ολυμπιακού από τη Ρεάλ στο Σαντιάγκο της Χιλής, ενώ κρατήθηκε και ενός λεπτού σιγή για τα θύματα των Βαλκανικών Πολέμων και τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που δολοφονήθηκε από τον Όλιβερ Στόουν.

Συγκινητική ήταν η στιγμή που παρέλασαν με ολόσωμα εμπριμέ μαγιό οι απόγονοι των Μακεδονομάχων, την ίδια ώρα που από πάνω τους πετούσαν σε σχηματισμούς 30 F-16 και 600 τρυγόνια και το πλήθος τους αποθέωνε με τις ιαχές «Ω Μπάνε Μπάνε» και «Αθήνα γαμημένη ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει». Τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη ενεπλάκησαν σε εικονικές αερομαχίες πάνω από τη σέντρα του γηπέδου με 40 τουρκικά μαχητικά, που είχαν απογειωθεί από τη βάση του Ιντσιρλίκ, και σε μια μάλιστα περίπτωση υπήρξε εμπλοκή, αλλά μόλις άρχισαν να τραγουδάνε οι διαγωνιζόμενοι, οι Τούρκοι τρόμαξαν κι έφυγαν για την Ευρώπη, που από φέτος συνορεύει με το Ιράκ.

Το πρώτο βραβείο κέρδισε η Σταυρούλα Αρβανιτοπούλου με το τραγούδι «Ξένο ρούχο», ενώ το δεύτερο βραβείο πήγε στο τραγούδι «Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είν’ και μπαλωμένο» με τον Μιχάλη Βιολάρη και τη Νάντια Κομανέτσι.

Το κοινό γιουχάρισε το «Ξένο ρούχο», θεωρώντας πως η επιλογή του αποτελεί πλήγμα στα ελληνικά προϊόντα και τις εξαγωγές μας, αλλά η κριτική επιτροπή αιτιολόγησε το σκεπτικό επιλογής του συγκεκριμένου τραγουδιού, λέγοντας πως τα ξένα ρούχα είναι καλύτερης ποιότητας από τα ελληνικά, που γαριάζουν και μπαίνουν από το πρώτο πλύσιμο και είναι για πέταμα, και άρα ο λαός πρέπει να αγοράζει ξένα ρούχα για να του κρατάνε καιρό και να μην αγοράζει κάθε δεύτερη βδομάδα ελληνικά, ξοδεύοντας άσκοπα τα λεφτά του.

Μις Γιανγκ αναδείχτηκε η Δήμητρα Γαλάνη με το τραγούδι του Μίκη Χατζιδάκι «Εκεί ψηλά στον Υμηττό υπάρχει κάποιο μυστικό». Μυστικό δεν μπορεί βέβαια να υπάρχει στον Υμηττό, γιατί δεν έχει μείνει δέντρο ούτε για δείγμα, οπότε που θα κρυφτεί το μυστικό, αλλά στα ελληνικά τραγούδια η υπερβολή στο στίχο λειτουργεί διονυσιακά και οι όποιες λεκτικές ακρότητες και ακροβασίες δεν έχουν άλλο στόχο, από το να απελευθερώσουν τον ακροατή από τους καθωσπρεπισμούς, τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τη σοβαροφάνεια, οδηγώντας τον σταδιακά στην αποδοχή του εαυτού του, αλλά και των άλλων, με τελικό σκοπό τη μέθεξη με το θείο, ώστε να χτυπηθεί η αλλοτρίωση και η έλλειψη επικοινωνίας που μαστίζει τον σύγχρονο άνθρωπο, καθιστώντας τον υποχείριο ψεύτικων αναγκών, αληθινών λογαριασμών και ορμέμφυτων ενστίκτων, που καταδυναστεύουν την ανθρώπινη ύπαρξη από την κρίσιμη παιδική ηλικία, με αποτέλεσμα να έχει έφεση στην κατανάλωση, στους τσαμπουκάδες και στα τρίγωνα Πανοράματος. (Αγαπητέ αναγνώστη, διάβασες ως εδώ; Τι να πω, σε θαυμάζω.)