Φαινομενικά, ο Αλέξης Τσίπρας και η Μαρία Ναυπλιώτου δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Κι όμως έχουν. Ευκαιρία να το μάθουν και οι ίδιοι. (Το κείμενο εδώ)
Η κυρία Ναυπλιώτου είναι ακαταμάχητη. Θαυμαστό κεφάλι, λευκό δέρμα, ίσια μύτη, όμορφο σαγόνι και μάτια αγγελικά και διαβολικά μαζί – μάτια φτιαγμένα από παράπονο και πονηριά.
Το σώμα της είναι εξίσου όμορφο – με όλους τους χυμούς της γυναικότητας. Ένα σώμα γήινο μέσα από το οποίο μοιάζει να έχουν βγει όλοι οι άντρες της γης, καταδικασμένοι να το αναζητούν μια ολόκληρη ζωή σε άλλες γυναίκες και να μένουν πάντα απαρηγόρητοι.
Η έλξη που αποπνέει δεν έχει ανάγκη την επανάληψη της παρουσίας της – αν την δεις μια φορά, είναι πάντα εκεί, σαν την Παναγία.
Είναι η γυναίκα που σου δίνει την εντύπωση πως, αν γίνει το θαύμα και μπει στη ζωή σου, θα τα αλλάξει όλα σαν σίφουνας – ειδικά αν τα έχεις κάνει μαντάρα. Πως θα σε πάρει από το χέρι και θα κάνει τη ζωή σου παραδεισένια.
Και πως θα γεράσετε μαζί, με την ίδια να γίνεται όλο και πιο όμορφη όσο περνούν τα χρόνια. Θα πηγαίνετε, ηλικιωμένοι πια, στο θέατρο και, ενώ τριγύρω θα υπάρχουν νέες και όμορφες κοπέλες, όλα τα βλέμματα –ανδρών και γυναικών- θα είναι στραμμένα πάνω της.
Ο κ. Τσίπρας είναι ένας συμπαθητικός νέος άντρας που μπήκε στη ζωή μας πρόσφατα. Αυτό που μας συνέβη μαζί του είναι ακριβώς αυτό που παθαίνει κάποιος όταν έχει μεγάλη ανάγκη να ερωτευτεί.
Έχεις φάει δυο τρία στραπάτσα, έχεις ορκιστεί πως τελείωσες με τους έρωτες, αλλά η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια που είσαι καταδικασμένος να την πατήσεις ακόμα χειρότερα.
Βλέπεις μια όμορφη γυναίκα, δεν εξετάζεις καν ποια είναι και τι χαρακτήρα έχει, προβάλλεις πάνω της όλα όσα έχεις ανάγκη, και ελπίζεις να σταθεί στο …ύψος των περιστάσεων για να σε βγάλει από το βούρκο.
Αυτό έχουμε πάθει με τον κ. Τσίπρα. Τα κάναμε τόσο χάλια επί δεκαετίες, που τώρα έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας πάνω σε έναν νέο άνθρωπο που –στην πραγματικότητα- δεν έχουμε ιδέα ποιος είναι, αλλά μας φαίνεται καθαρός, γλυκός και καλοπροαίρετος.
Στην ουσία, του ζητάμε να μη μας προδώσει, ενώ εμείς τα έχουμε προδώσει όλα. Του ζητάμε να μην αποδειχτεί βρόμικος. Δηλαδή, του ζητάμε να μην γίνει σαν κι …εμάς. Γιατί αυτό δεν θα του το συγχωρέσουμε ποτέ…
