Θέλω να το γράψω εδώ και καιρό αλλά είχα αμφιβολίες για το αν θα ήταν σωστό - ακόμα έχω. Τέλος πάντων, υποτίθεται πως οι μπλόγκερ γράφουν και τα συναισθήματά τους καμιά φορά. Λοιπόν, η μοναδική φορά που αισθάνθηκα πραγματικά υπερήφανος από την ημέρα που άρχισα να γράφω ήταν όταν έμαθα πως τα κείμενά μου αρέσουν στην κυρία Κική Δημουλά. Τηλεφώνησα σε όλους τους φίλους μου για να τους ενημερώσω. Επίσης, σε κάθε συνάντησή μας, τους το υπενθυμίζω.