Δευτέρα, Φεβρουαρίου 23, 2009
Χόλιγουντ! Χόλιγουντ!
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Έχουμε ένοπλες επιθέσεις από επαναστάτες, πιστολίδια, εμπρησμούς, βόμβες, αποδράσεις με ελικόπτερα και δεν μπορούμε να τα απολαύσουμε.
Τι στην ευχή τις βάλανε τόσες κάμερες στην Αθήνα; Έχουνε γεμίσει την Αθήνα με κάμερες και δεν μπορούμε να δούμε ούτε ένα ωραίο βίντεο με δράση. Πληρώσαμε και πληρώνουμε ένα σκασμό φόρους γι’ αυτές τις κάμερες και χάνουμε τα καλύτερα.
Oι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης εξοργίστηκαν επειδή οι φύλακες δεν κατέρριψαν το ελικόπτερο, ώστε να πέσει πάνω στις φυλακές ή σε κάποια πολυκατοικία και να έχουμε δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Δεν πειράζει που δεν το κατέρριψαν το ελικόπτερο γιατί ακόμα κι αν το κατέρριπταν, εμείς θα το χάναμε το υπερθέαμα γιατί δεν θα το είχαν τραβήξει με κάποια κάμερα.
Είναι σαν να έχει γίνει η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και να μην υπήρχαν τα εντυπωσιακά βίντεο που δείχνουν τα δυο αεροπλάνα τη στιγμή που καρφώνονται στους πύργους – σαν να μην έχουμε δει αυτούς που πηδούσαν από τον 95ο όροφο. Το φαντάζεστε; Θα ήταν τραγικό κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό τους παραδέχομαι τους Αμερικανούς: Τα κάνουν όλα –ακόμα και τα πιο φρικιαστικά- να μοιάζουν με Χόλιγουντ.
Αντικειμενικά, όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα από τον Δεκέμβριο και μετά είναι συγκλονιστικά. Μιλάμε για υπερπαραγωγή – υπερθέαμα. Αλλά δυστυχώς δεν τα καλύπτουμε σωστά – δεν έχουμε καλή εικόνα.
Σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη οι άνθρωποι βαριούνται που ζουν- εμείς εδώ ζούμε συναρπαστικά, σαν να είμαστε σε πόλεμο, αλλά τι να το κάνεις αφού δεν μπορούμε να το πουλήσουμε στους ξένους;
Ακούνε οι ξένοι πως γίνεται χαμός στη χώρα μας, μας ζηλεύουν, εντυπωσιάζονται αλλά δεν έχουμε καλά βίντεο για να τους δείξουμε. Φανταστείτε τώρα να είχε πέσει χτες το ελικόπτερο πάνω σε δυο πολυκατοικίες, να είχε προκαλέσει εκατόμβες νεκρών, να γέμιζαν οι γύρω δρόμοι από διαμελισμένα πτώματα και από ανθρώπους που θα οδύρονταν και θα στηθοδέρνονταν και να μην υπήρχε ούτε ένα βίντεο. Όχι τίποτε άλλο αλλά αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα γυρίσεις δεύτερη φορά. Μια φορά γίνονται – είναι κρίμα να τα χάσεις.
Εμείς είμαστε ικανοί να πέσει κάνα αεροπλάνο πάνω στον Παρθενώνα, να τον κάνει ασβέστη και να μην το έχουμε σε βίντεο. Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι Γιαπωνέζοι τουρίστες που έχουν από δέκα κάμερες και τριάντα φωτογραφικές μηχανές ο καθένας και όλο και θα βρεθεί κάποιος Γιαπωνέζος να απαθανατίσει την καταστροφή του Παρθενώνα. Αλλά είναι δυνατόν να τα περιμένουμε όλα από τους ξένους;
Προτείνω να βάλουν και τις φυλακές Κορυδαλλού ανάμεσα στα αξιοθέατα της Αθήνας. Να πηγαίνουν οι ξένοι στην Ακρόπολη, στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στις φυλακές του Κορυδαλλού.
Αν υπήρχαν Γιαπωνέζοι τουρίστες στον Κορυδαλλό, τώρα θα είχαμε φοβερά πλάνα από την απόδραση. Θα βλέπαμε τον Παλαιοκώστα, τον Ριτζάι, την κυρία που ήταν στο ελικόπτερο, τα πιστολίδια, θα ακούγαμε τα βρισίδια, τις χριστοπαναγίες και, γενικά, θα απολαμβάναμε ένα ωραίο θέαμα.