Η μεγαλύτερη αποχή από εκλογές σημειώθηκε στις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές του 2009. Είναι τυχαίο πως αυτό συνέβη στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν τον Δεκέμβρη; Εγώ λέω πως δεν είναι, αν και δεν άκουσα κάποιον να το αναφέρει. Και ήταν μια καλή απάντηση σε όσους επιμένουν πως τον περσινό Δεκέμβρη στους δρόμους βρίσκονταν μόνο οι μαθητές και οι δαιμονοποιημένοι πια –από την κρατική εξουσία και τα ΜΜΕ- κουκουλοφόροι. Ήταν και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι και πολλοί απ’ αυτούς δεν ψήφισαν στις εκλογές – υποθέτω πως κάποιοι, όπως κι εγώ, για πρώτη φορά στη ζωή τους. Ψήφισαν άραγε οι γιαγιάδες που πετούσαν από τα μπαλκόνια πορτοκάλια στους αστυνομικούς που είχαν στριμώξει τους πιτσιρικάδες; Ποιος ξέρει; Η συνέχεια εδώ.Πάντως, αν οι φοιτητές και οι μαθητές ενωθούν με τους άνεργους και τους συνταξιούχους, θα γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Θα γίνει κάποτε αυτό – τότε, οι προβοκάτσιες που στήνουν οι ασφαλίτες δεν θα φανούν καθόλου χρήσιμες στους κυβερνώντες.
Χτες το βράδυ, από τον 5ο όροφο του Public στο Σύνταγμα, κοιτούσα τη στολισμένη και φωτισμένη πλατεία Συντάγματος. Αυτός ο ψυχρός μπλε φωτισμός ταιριάζει απόλυτα με τα άδεια βλέμματα των ανθρώπων με τις τσάντες από τα καταστήματα στα χέρια –σαν σακούλες με σκουπίδια μου φαίνονται πια αυτές οι τσάντες.
Πήγε να με πάρει από κάτω, αλλά ξαφνικά μέσα στην πλατεία Συντάγματος εμφανίστηκαν δεκάδες άντρες των ΜΑΤ και πολλοί διαδηλωτές. Τα δακρυγόνα και οι πέτρες έπεφταν βροχή. Ένας παππούς βρέθηκε στη μέση της σύγκρουσης και παραπατούσε από τα δακρυγόνα. Ένας κουκουλοφόρος έτρεξε προς το μέρος του, τον βοήθησε να απομακρυνθεί και να ξαπλώσει στο πεζοδρόμιο. «Τα μαλόξ, ρε παιδιά» φώναξε ο κουκουλοφόρος, «τα μαλόξ»!
Η φωνή της Sugahspank –που τραγουδούσε μοναδικά ένα mash up του No Diggity με το Another one bites the dust- με έφερε ξανά στο Δεκέμβρη του 2009. Γιατί, βέβαια, η σκηνή που περιέγραψα ήταν από τον περσινό Δεκέμβρη.
