Κάποιος είπε ότι η οικονομική κρίση θα κρατήσει δέκα χρόνια. Ό,τι θέλει λέει ο καθένας – άλλος λέει δυο χρόνια, άλλος λέει τρία χρόνια, άλλος δέκα χρόνια.
Βέβαια, δέκα χρόνια δεν είναι κρίση αλλά μόνιμη κατάσταση – η κρίση είναι κάτι που περνάει. Όταν κάποιος λέει «έπαθα κρίση πανικού» δεν εννοεί πως ήταν πανικόβλητος για δέκα χρόνια – εννοεί ότι έπαθε την κρίση, κράτησε για λίγο και του πέρασε.
Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα κρατήσει η οικονομική κρίση αλλά δέκα χρόνια, οπωσδήποτε, είναι πάρα πολλά. Δέκα χρόνια είναι σχέση. Δυο με τρία χρόνια την πιάνεις γκόμενα την οικονομική κρίση αλλά από τα επτά χρόνια και πάνω είναι σχέση ζωής – μιλάμε για γάμο. Αν κρατήσει δέκα χρόνια η οικονομική κρίση, θα μας λείψει μετά. Θα μας δίνουν αυξήσεις και δεν θα τις παίρνουμε…
Aν η οικονομική κρίση κρατήσει καμιά δεκαπενταριά χρόνια, στο μέλλον πολλοί άνθρωποι θα την αναπολούν. Δεν θα την αναπολούν επειδή πεινούσαν και δεν είχαν βρακί να αλλάξουν αλλά επειδή θα θυμούνται πως κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης ήταν νέοι.
Έχω παρατηρήσει πως οι άνθρωποι θυμούνται με νοσταλγία τα νιάτα τους – ανεξάρτητα από το τι συνέβαινε στα νιάτα τους. Ακούς διάφορους να λένε «ωραία ήταν στην Κατοχή – υπήρχε ανθρωπιά τότε».
Προφανώς, στη διάρκεια της Κατοχής τα πράγματα ήταν μαύρα και άραχλα αλλά οι άνθρωποι που την αναπολούν ήταν νέοι, όταν είχαμε Κατοχή, και μάλλον θα είχαν χτυπήσει κάνα φοβερό γκομενάκι που τους έκανε όλα τα γούστα, οπότε έχουν τους λόγους τους να νοσταλγούν την Κατοχή – νοσταλγούν την Κατοχή επειδή τότε ήταν ντούροι και βαρβάτοι.
Δεν θα βιώσουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο την οικονομική κρίση - αν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης εσύ νταραβερίζεσαι με τη Μόνικα Μπελούτσι, δεν σε ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι απολύσεις, η μείωση των επιτοκίων και η κατάρρευση των χρηματιστηρίων.
