Τρίτη, Ιανουαρίου 31, 2006
"Πως πάει μετά;"
Σ’ ένα παπόρο μέσα, σ’ ένα παπόρο μέσα
μας εμπαρκάρανε
γαλέτες παξιμάδια, γαλέτες παξιμάδια
μας ετρατάρανε
«Πως πάει μετά;» «Δεν θυμάμαι» «Να το μάθεις, να το τραγουδάμε όλο» «Θα το μάθω» «Δώσ’ μου μια θάμπα νερό».
Νοσοκομείο «Γεώργιος Γεννηματάς». Αιματολογικό τμήμα. Τελευταίο δωμάτιο αριστερά. Κάθομαι σε μια καρέκλα πλάτη στην τζαμαρία. Απέναντί μου ο πατέρας μου σε καροτσάκι. Καρκίνος στους λεμφαδένες, όγκος στον εγκέφαλο και εγκεφαλικό. Τον ταΐζω και τραγουδάμε.
«Πότε θα πάμε στη Ζάκυνθο;» «Τώρα μίλησα με τον γιατρό και μου είπε πως όποτε θέλουμε φεύγουμε. Είναι ενθουσιασμένος με την εξέλιξη της υγείας σου. Θα μπορούσαμε να έχουμε ήδη φύγει. Απλά καθόμαστε μερικές μέρες ακόμα, για να γίνεις εντελώς περδίκι. Συμφωνείς κι εσύ, έτσι δεν είναι;» «Ναι, κανόνισέ το όμως παιδάκι μου…»
Μπαίνω στο διπλανό δωμάτιο. Ο γιατρός κάθεται σε μια καρέκλα, δίπλα σε μια ηλικιωμένη κυρία που κοιμάται. Ο γιατρός με το ποδήλατο. «Σε αυτόν θα πάτε» μου είχε πει ο Νίκος. «Είναι ο καλύτερος και είναι άνθρωπος». Σηκώνεται και με πλησιάζει. Μιλάμε χαμηλόφωνα. «Γιατρέ τι θα κάνουμε;» «Τον αγαπάω τον πατέρα σου και δεν θέλω να πεθάνει στα χέρια μου. Είναι πολύ νέος ρε γαμώτο. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Να πάτε στο νοσοκομείο στη Ζάκυνθο, να του κάνετε και το χατίρι» «Μα θέλει να πάμε στο σπίτι μας, γίνεται αυτό;» «Θα του πω εγώ πως θα πάτε στο νοσοκομείο για λίγες μέρες και μετά στο σπίτι» «Δηλαδή γιατρέ, τώρα δεν υπάρχει ούτε μια ελπίδα στο εκατομμύριο;» «Όχι...» «Γιατρέ σας ευχαριστώ για όλα» «Να προσέχεις τη μητέρα σου. Έχει γίνει ρημάδι».
Σ’ ένα παπόρο μέσα, σ’ ένα παπόρο μέσα
μας εμπαρκάρανε
γαλέτες παξιμάδια, γαλέτες παξιμάδια
μας ετρατάρανε
«Πως πάει μετά;» «Δεν θυμάμαι πατέρα» «Τόσους μήνες όλο μου λες πως θα μάθεις το παρακάτω και όλο με κογιονάρεις» «Έλα να πούμε τη ‘Φραγκοσυριανή’ που σ’ αρέσει» «Δεν θέλω τη ‘Φραγκοσυριανή’, το ‘Παπόρο’ θέλω’!».
Η νεαρή γιατρός από τη Ζάκυνθο κανονίζει όλες τις λεπτομέρειες. Πηγαίνω στην Ολυμπιακή να πάρω τα χαρτιά που χρειάζονται για να μπει το φορείο στο αεροπλάνο και της τα πηγαίνω για να τα υπογράψει. Πάλι πίσω στην Ολυμπιακή για τα εισιτήρια. Η κυρία στο γκισέ εξυπηρετεί έναν γνωστό ηθοποιό της τηλεόρασης. Του ζητάει συγνώμη και με πλησιάζει. «Όλα εντάξει; Το τακτοποιήσατε;» «Ναι, σας ευχαριστώ πολύ». Μου σφίγγει το χέρι. «Καλή τύχη…».
«Πατέρα αύριο φεύγουμε για τη Ζάκυνθο! Εσείς με το αεροπλάνο κι εμείς με το αυτοκίνητο!». Χαμογελάει. Μετά κλαίει. Τόσα χρόνια μια φορά τον είχα δει να κλαίει μόνο - όταν πέθανε η μάνα του. Το εγκεφαλικό τον έχει κάνει υπερευαίσθητο. Οι νοσοκόμες και οι νοσοκόμοι – άξιοι όλοι τους – τον πειράζουν που θα πάει στο νησί του. Οι φίλοι του έρχονται να τον δουν. Άλλος κάνει μεταβολή και φεύγει, άλλος βγαίνει παραπατώντας, άλλος με δάκρυα. Ένας που είχε καιρό να τον δει βγαίνει χαμογελαστός από το δωμάτιο. «Μήπως είναι σε άλλο δωμάτιο; Δεν είναι εδώ.» «Σε αυτό είναι. Στο τρίτο κρεβάτι». Σε πέντε λεπτά βγαίνει κίτρινος. Φεύγει χωρίς να μας χαιρετήσει.
Ήταν ξημερώματα όταν το αεροπλάνο έφτασε στη Ζάκυνθο. Ο πατέρας δεν έβλεπε πια καθόλου. Ο όγκος είχε πειράξει τα οπτικά νεύρα. Μέσα στο ασθενοφόρο που τους μετέφερε στο νοσοκομείο η μητέρα τον ρώτησε τι του μυρίζει. «Ζάκυνθος…».
Ζάκυνθος Κέρκυρα
δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά
Δεν θα σας ξαναδώ.
Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο με ευγνωμοσύνη στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της Β΄ Χειρουργικής και του Αιματολογικού Τμήματος του νοσοκομείου «Γεώργιος Γεννηματάς». Ιδιαίτερα στην κ. Αναστασία Λειβαδά, στον κ. Γιώργο Γκορτζολίδη και στον κ. Νίκο Κατσιμάρδο.
Δευτέρα, Ιανουαρίου 30, 2006
Ελλάδα – Κύπρος - Παλαιστίνη ξένος τενίστας δεν θα μείνει!
Του Πανίκου Πανικού
Ο Μάρκος Παγδατής δεν εκατάφερεν να νικήσει τον Ελβετόν Ρότζερ Φέντερερ στον τελικόν του Australian Open αν τζιαι έβαλε ούλες τις δυνάμεις του. Ο Κυπραίος τενίστας εκέρδισεν το πρώτον σετ με 7-5 παιχνίδια, μα στην συνέχειαν υπέκυψεν στην ανωτερότηταν του Ελβετού που ‘χεν τον διάολον μέσαν του ο πεζεβέγκης.
Κυπραίοι και Καλαμαράδες φίλαθλοι αποθέωσαν τον Μάρκον τζιαι επροσπάθησαν πολλά να τον εμψυχώσουν. Οι Κυπραίοι εφώναζαν «Μάρκο είσαι τρέλα με την άσπρη τη φανέλα» τζιαι «Του Μάρκου η βίλα γκαστρώνει και καμήλα», ενώ οι πουστοκαλαμαράδες που δεν μας χωνέφκουν γιατί είναι σκατόπαιδα εφώναζαν «Μάρκο γερά γάμα τα μουνιά». Ούλα τα παιθκιά που τις κερκίδες έκαμαν κωλοδάχτυλα για να αποθαρρύνουν τον Ελβετό που εν πολλά καλός, αμμά δυστυχώς το δικό μας το κοπελλούιν εν ημπορούσε να τον ενικήσει, με αποτέλεσμα κάποιαν στιγμήν να γίνει σούππα λούμα.
Ο Φέντερερ έπαιρνε το ένα ποντούιν πίσω από το άλλον τζιαι ο Μάρκος δεν είχε momentum. Η κοπελούα του Μάρκου που εν φωτομοντέλον που την Γαλλίαν έκλαιεν η καψερή. Στο τέλος εχάθηκεν όι μοναχά το ποντούιν, αμμά τζιαί το παιχνίδι. Κυπραίοι και Καλαμαράδες ήθελαν να έμπουν στο γήπεδον για να πιάσουν τον Φέντερερ τζιαι να εμαυρίσουν τον που το ξύλον, αφού πρώτα βάλουν την ρακέταν του στον πούττο της κοπελούας του, αμμά δεν τους αφήκαν τα ballboys. Αμμά ο Μάρκος εν δεύτερος στον κόσμο τζιαι τούτο εν πολλά σπουδαίο.
Ο πατέρας του Παγδατή που εν Κυπραίος από τον Λίβανον, έκαμε μπαλωθιές ωσάν τον πατέρα του Άγγελου Χαριστέα, όταν η Ελλάδα επήρεν το Ευρωπαϊκόν τζιαι εδήλωσεν πως η Κύπρος είναι λιβανέζικη, ενώ η μητέρα του που εν Κυπραία από την Κύπρον εμπερδεύτηκεν από τον θρίαμβον του μιτσή της τζιαι λαλούσε τα κυπραίικα κάλαντα της Αποκριάς.
Στο χωριό του Μάρκου, την Παραμύθαν, εφκήκαν ούλοι οι Παραμυθατζήδες εις το μεϊντάνιν τζιαι λαλούσαν τα παραμύθια του Αισώπου, ενώ εις την Λεμεσόν οι κάτοικοι επήαν στα roundabouts τζιαι επιτσίλισαν μέσα στα σιντριβάνια για να πανηγυρίσουν. Στην Λευκωσίαν οι κάτοικοι εν επιτσίλισαν, αμμά να μην βιαστούμεν να κατηγορήσουμε τους Λευκωσιάτες πως το έκαμαν επειδή ο Μάρκος είναι Λεμεσιανός – απλά δεν ήθελαν να μολύνουν το σιντριβάνι.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Γιώργος Λιλλήκας, μεταφέροντας μήνυμα του Κυπραίου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, είπεν πως το δικό μας το κοπελλούιν έχει ούλο το μέλλον μπροστά του τζιαι εν υπάρχει λόγος να κάμει τώρα την στρατιωτικήν του θητείαν στην Πράσινην Γραμμήν, γιατί μπορεί να την περάσει για τη baseline τζιαι να πλακωθεί στα forehand τζιαι στα service . Επρότεινεν μάλιστα, αντί για το «Σχέδιον Ανάν» να εφαρμοστεί το «Σχέδιον Ρακέτα». Να επάρει δηλαδή μιαν ρακέταν ο Παγδατής τζιαι μιαν ρακέταν ο Τουρκοκύπριος τενίστας Άι Σιχτίρ τζιαι όποιον κοπελλούιν κερδίσει να πάρει ούλη την Κύπρον δικιάν του.
Η άνοδος του Κυπραίου τενίστα έχει σπείρει τον τρόμον στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού το όνομά του γράφεται «Baghdatis» τζιαι ούλοι οι Αμερικαναίοι νομίζουν πως η Βαγδάτη επήρεν μια ρακέταν τζιαι θέλει να τους εξεκάμει.
Η Κύπρος από μαρτυρική έγινε παιχνιδιάρα,
φοβούμαι μήπως σύντομα γίνει και μαρτυριάρα!
(Για τον silk123. Οι φίλοι Κύπριοι αναγνώστες ας δείξουν λίγη κατανόηση για τυχόν λάθη στη γλώσσα. I did my best. )
www.sportdog.gr
Το βραβείο της Δευτέρας
Το βραβείο μεγαλύτερης δημοσιογραφικής επιτυχίας για τη χτεσινή μέρα πηγαίνει δικαιωματικά στον Αλέξη Παπαχελά, ο οποίος για λογαριασμό του «Βήματος της Κυριακής», πήρε «συνέντευξη – βόμβα» από τον Κωνσταντίνο. Την επόμενη Κυριακή ο Αλέξης Παπαχελάς θα πάρει «συνέντευξη – βόμβα» από την Κωνσταντίνα.
Κυριακή, Ιανουαρίου 29, 2006
Περίεργα
Μια λέαινα θήλασε σκυλάκια. Μια σκύλα θήλασε τιγράκια. Μετά από σεισμό ένας άνθρωπος επιβίωσε κάτω από τα ερείπια για πολλές εβδομάδες. Ένας άντρας βγήκε ζωντανός από τα ερείπια της Ρικομέξ και πνίγηκε στο ναυάγιο του "Σάμινα". Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε πρωθυπουργός της Ελλάδας. Η μητέρα μου βλέπει τένις.
Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2006
Κακό χωριό τα λίγα σπίτια
Στην ταινία «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη, η Βούλα Ζουμπουλάκη (Αννέτα) δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας. Ειδικά στη σκηνή που προσπαθεί να πείσει τη Μελίνα Μερκούρη (Στέλλα) να πάει στην εκκλησία για να παντρευτεί τον Γιώργο Φούντα (Μίλτο). Τελικά η Μελίνα δεν πάει στην εκκλησία, η Ζουμπουλάκη παθαίνει υστερία και χρειάζεται η παρέμβαση της Σοφίας Βέμπο (Μαρία) για να συνέλθει λίγο. Άμα της έχωνε και μια σφαλιάρα η Βέμπο, η σκηνή θα ήταν για ανθολόγιο. Άσε που θα την έστελνε στο νοσοκομείο, έτσι νταρντάνα που ήταν. Γιατί τα γράφω αυτά όμως; Α ναι, η Ζουμπουλάκη στην ταινία διακατέχεται απ’ αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φυλής μας : τον φθόνο.
Ό, τι και να κάνεις σ’ αυτή τη ζωή, πάντα θα υπάρχει ένας πιο όμορφος, πιο έξυπνος, πιο πλούσιος κτλ. Άρα το να ανταγωνίζεσαι είναι μάταιο. Όταν ήμουν πέντε ετών, ζητούσα από τον πατέρα μου να περάσει όλα τα αυτοκίνητα που συναντούσαμε στην εθνική οδό. Στα έξι κατάλαβα πως αυτό ήταν αδύνατο και ηρέμησα. Άρχισα να χαίρομαι την διαδρομή, να παρατηρώ τα άλλα αυτοκίνητα, τους επιβάτες τους. Έτσι και στη ζωή. Αφού καταλάβεις πως δεν μπορείς να τους ξεπεράσεις όλους, αρχίζεις να βάζεις μικρότερους στόχους. Για παράδειγμα, να γίνεις καλύτερος από χτες. Και καταλαβαίνεις πως και οι άλλοι …επιβάτες έχουν επιθυμίες όπως κι εσύ.
Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν δίπλα τους ανόητους για να μοιάζουν οι ίδιοι διάνοιες. Θέλουν τους χειρότερους για να μοιάζουν οι ίδιοι κορυφές. Υπάρχουν άλλοι που θέλουν να συναναστρέφονται τους καλύτερους για να καλυτερεύουν και οι ίδιοι. Ομολογώ πως αυτή είναι η περίπτωσή μου. Έχω καλό στομάχι - με τη μια μυρίζομαι τον καλύτερο από μένα και τον παρατηρώ. Αν μου δοθεί η ευκαιρία να πιω έναν καφέ μαζί του δεν θα τη χάσω. Θα ακούσω με προσοχή αυτά που λέει και θα νιώσω ευτυχής που τον συνάντησα. Αν μάλιστα η τύχη τα φέρει και γίνουμε φίλοι, θα κάνω πάρτι δια βίου. Στους φίλους μου συχνά-πυκνά λέω πως δεν θα με πείραζε να ήμουν δούλος. Αν ήταν να σερβίρω τον Σωκράτη ή τον Επίκουρο, αλλά να με άφηναν να ακούω τι συζητούν με τους φίλους τους, δεν θα με χαλούσε καθόλου. Θα έπιανα μια γωνιά και δεν θα έχανα λέξη. Αν μάλιστα ήμουν ο Μυς, ο δούλος του Επίκουρου, θα είχα προνομιακή μεταχείριση στη διαθήκη του. Το περίεργο είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που χρωστάνε το σπίτι, το αυτοκίνητο, τις πιστωτικές κάρτες και νομίζουν πως είναι ελεύθεροι, οικτίροντας παράλληλα τους αρχαίους Αθηναίους επειδή είχαν δούλους. Βέβαια αν τους ρωτήσεις γιατί το φεγγάρι δεν πέφτει πάνω στη Γη, δεν ξέρουν την απάντηση. Και το άσχημο δεν είναι που δεν ξέρουν - το άσχημο είναι που δεν θέλουν να μάθουν.
Πριν από χρόνια ένιωσα την επιθυμία να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Ήταν το καλοκαίρι που ο Σολωμός Σολωμού ανέβηκε στον ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Το ίδιο βράδυ βρέθηκα σε ένα μπαρ. Στην παρέα ήταν και κάποιος που προσπαθούσε να μας πείσει πως ο Σολωμού δεν ήξερε τι έκανε, πως ήθελε να αποδείξει κάτι και πως φυσικά δεν υπήρχε τίποτα το ηρωικό στην πράξη του. Όταν συναντώ έναν ηλίθιο, καταλαβαίνω πως το πιθανότερο είναι να γίνω κι εγώ ηλίθιος, οπότε προτίμησα να φύγω, αν και μου είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Θεωρώ τρομερή ηλιθιότητα να φέρνεις στα δικά σου μικρά μέτρα ό,τι σε ξεπερνάει. Το γεγονός πως δεν έχω τα αρχίδια του Σολωμού, του Βελουχιώτη, του Τσε, αν θέλετε του Καραϊσκάκη ή του Σαμουήλ για να συμφωνήσουμε όλοι, δεν σημαίνει πως θα τους κάνω μινιατούρες για να μοιάζω εγώ σπουδαίος.
Νομίζω πως στην Ελλάδα έχουμε μεγάλο πρόβλημα να παραδεχτούμε πως κάποιος είναι καλύτερος από εμάς. Δεν λέω απαραίτητα καλύτερος στο επάγγελμά του – έστω καλύτερος άνθρωπος, πιο καλόψυχος, πιο σοφός, πιο τίμιος, πιο γενναίος. Αν πεθάνει βέβαια, τον ανακηρύσσουμε σε Άγιο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Πολλά πράγματα δεν καταλαβαίνω, αλλά ο μεσσιανισμός μου με έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια, οπότε προσπαθώ όσο μπορώ να βελτιώσω τον εαυτό μου.
Μάλλον ήμουν τυχερός στη ζωή μου κι έχω γνωρίσει ανθρώπους που θαύμασα και θαυμάζω και θέλω να τους μοιάσω. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω, αλλά προσπαθώ. Δεν είναι πως τους έχω σαν είδωλα – απλά έχω ζηλέψει τον τρόπο τους. Σκέφτομαι κάποιες φορές τι θα έκαναν, αν ήταν στη θέση μου. Μπορεί να μην είμαι τόσο καλός όσο αυτοί, αλλά η επιθυμία μου να γίνω σαν κι αυτούς είναι δυνατή και νικάει μερικές φορές, χαρίζοντάς μου όμορφες στιγμές. Τον φθόνο δεν μπορώ να τον επιτρέψω στον εαυτό μου. Τον βρίσκω φθηνό. Φθηνός φθόνος. Δηλητήριο για την ψυχή.
Διαβάζω ένα καταπληκτικό βιβλίο αυτές τις μέρες : «Ο άγνωστος Τόμας Μπέρνχαρντ». Αφορά βέβαια τον γνωστό Αυστριακό συγγραφέα. Αν έχει κάποια σημασία η γνώμη μου, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νάρκισσος». Τη μετάφραση έχει κάνει ο Θεόδωρος Λουπασάκης και την εισαγωγή έχει γράψει ο Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης. Διαβάζοντας το βιβλίο, καταλαβαίνω πως αγαπώ τον Τόμας Μπέρνχαρντ. Δύσκολος άνθρωπος. Ακόμα ένας που θέλω να του μοιάσω. Ο ίδιος βέβαια δεν ήθελε να μοιάσει σε κανέναν : «Δεν είχα ποτέ ένα πρότυπο και ποτέ δεν ήθελα να έχω. Ήθελα πάντα να είμαι μόνο ο εαυτός μου και έγραψα μόνο όσα σκέφτηκα ο ίδιος». Παρακάτω όμως συναντιόμαστε λίγο : «Παρέμεινα πάντοτε ταραχοποιός, σε κάθε μου ανάσα, μέσα σε κάθε γραμμή που έγραψα. Η ζωή μου ολόκληρη ως ύπαρξη δεν είναι τίποτε άλλο από σταθερή βούληση να ενοχλώ και να ερεθίζω». Αυτό θα προσπαθήσω να κρατήσω απ’ αυτόν.
Πιο κάτω γράφει : «Εγώ ποτέ μου δεν έδωσα σημασία στην κοινή γνώμη, γιατί πάντοτε ασχολιόμουν μέχρι εξαντλήσεως με τη δική μου γνώμη, κι έτσι δεν είχα καιρό για τις γνώμες των άλλων, που ποτέ δεν έλαβα υπόψη ούτε πρόκειται να λάβω υπόψη στο μέλλον».
Τον Τόμας Μπέρνχαρντ τον συνάντησα σε ένα βιβλίο. Θα ήθελα να τον συναντούσα και στη ζωή μου. Δυστυχώς δεν ζει πια. Αν ζούσε σήμερα, ίσως να είχε ένα blog. Γιατί όχι; Μέχρι τη γλώσσα του θα μάθαινα για να μπορώ να τον διαβάσω. Κάτι θα μπορούσα να μάθω κι από κει.
Ο καλύτερος από εμάς άνθρωπος δεν είναι απειλή – είναι δώρο. Αν τον συναντήσουμε, δεν φεύγουμε τρέχοντας – πάμε κοντά του. Στο κάτω-κάτω δεν λερώνουν οι άνθρωποι – ακόμα και οι χειρότεροι.
(σ.σ. Οι λέξεις «καλός», «καλύτερος» στο κείμενο έχουν βέβαια την αρχαιοελληνική έννοια.)
Πέμπτη, Ιανουαρίου 26, 2006
Άννα - ζούμε - για ν' αποβλακωθούμε!
Του Πανίκου Πανικού
Η Αννούλα Βίσση από την Λάρνακαν της Κύπρου θα εκπροσωπήσει την Ελλάδαν εις τον πεντηκοστόν πρώτον διαγωνισμόν της Γιουροβίζιον, ο οποίος θα διεξαχθεί εις την Αθήναν, και πιο συγκεκριμένα εις το κλειστόν γήπεδον καλαθοσφαίρισης του ΟΑΚΑ. Για να επιτύχει την παρουσίαν της Αννούλας εις τον φετινόν διαγωνισμόν, η Ελλάδα αναγκάστηκεν να ενεργοποιήσει έναν παλαιότερον κανονισμόν της Γιουροβίζιον, που προβλέπει πως αν ο συμμετέχων δεν ξεπερνά τα χρόνια του θεσμού και δεν έχει συμμετάσχει εις αυτόν τα τελευταία είκοσι χρόνια, δεν υπάρχει κανέναν πρόβλημαν δια την συμμετοχήν του, αρκεί να ημπορεί να αυτοεξυπηρετείται ή να μπουσουλάει.
Η όμορφη Κυπριωτοπούλα θα τραγουδήσει και ο Ελλαδίτης τραγουδιστής Σάκης Ρουβάς θα παρουσιάσει τον διαγωνισμόν, εις ένδειξιν αναγνωρίσεως για την σημαντικήν προσφοράν του εις την ελληνικήν μουσικήν. Σε είκοσι χρόνια ο Σάκης θα τραγουδήσει εις τον διαγωνισμόν και την παρουσίασιν θα αναλάβει η κορούλα της Δέσποινας Βανδή.
Η Αννούλα Βίσση, που πρόσκειται εις το ΑΚΕΛ και εις τον Παναθηναϊκόν, παρ’ ολίγον να αποσύρει την συμμετοχήν της, εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για την έγκρισιν του αντικομμουνιστικού μνημονίου από το Συμβούλιον της Ευρώπης. Αυτή η κίνησις της Αννούλας θα ετίναζεν εις τον αέραν το ευρωπαϊκόν οικοδόμημα και ευτυχώς απεφεύχθην την τελευταίαν στιγμήν με την ψύχραιμην παρέμβασιν του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ, ο οποίος υπεσχέθην εις την Αννούλαν πως το Συμβούλιον θα καταδικάσει τόσον τα εκατομμύρια εγκλήματα που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται εις το όνομαν του χριστιανισμού, αλλά κατά βάσιν του καπιταλισμού, όσον και την ήτταν του Παναθηναϊκού από τον Άγιαξ του Αμστελόδαμου, εις το Γουέμπλεϊν, η οποία έλαβεν χώραν κατά την διάρκειαν της αντικομμουνιστικής επαναστάσεως, η οποία απελευθέρωσεν την Ελλάδαν από τον πολυετήν κομμουνιστοσυμμοριτικόν ζυγόν και ελύτρωσεν την Βόρειαν Κύπρον από τον κομμουνιστικόν κίνδυνον.
Το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδαν θα επιλεγεί ανάμεσα σε δέκα τραγούδια του Ελλαδίτη συνθέτη Νίκου Καρβέλα, με επικρατέστερον το «Χέστηκα», το οποίον έχει συναισθηματικήν αξίαν τόσον για τον συνθέτην, όσον και για την Αννούλαν. Όπως είναι γνωστόν, όταν η Αννούλα επήγεν με τον πατερούλην της εις την οικίαν του Νίκου Καρβέλα για να του ζητήσει τραγούδια, η πρώτη λέξη που της απηύθυνεν, όταν του είπε πως ονομάζεται Άννα Βίσση, ήταν «Χέστηκα». Με το «Χέστηκα», που στα κυπριακά προφέρεται «Σέστηκα», η Ελλάδα επανέρχεται υπερήφανα εις τον θεσμόν, με την ελληνικήν λαλιάν να ακούγεται δια μιαν ακόμα φοράν εις τα πέρατα του κόσμου.
Την ενδυματολογικήν επιμέλειαν της εμφανίσεως της Αννούλας έχει αναλάβει ο Ελλαδίτης τραγουδιστής Γεώργιος Νταλάρας, ο οποίος θα της δώσει το πουκάμισον το θαλασσί που μια φορούσε αυτός και μια αυτή, αφού βέβαια το πλύνουν και το στενέψουν πρώτα, ενώ την χορογραφίαν έχει αναλάβει ο Ελλαδίτης χορογράφος Φωκάς Ευαγγελινός και αποτελεί μιαν άμεσην παραπομπήν στην ροκ όπεραν «Κρε-Μάλα», που περιγράφει την ιστορίαν μιας μουγκής Τουρκοεβραιοπούλας κοπτοραπτούς, που ερωτεύεται έναν ξυπόλυτον Παλαιστίνιον αρσιβαρίσταν, ο οποίος δυστυχώς γι’ αυτήν αποδεικνύεται ντεμέκ Έλλαδίτης αριστερός.
(δια τον simvet)
Τετάρτη, Ιανουαρίου 25, 2006
Τον κακό σας τον καιρό! (Πιάσε ένα υποδεκάμετρο!)
Αντιπαράθεση μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου και του βουλευτή του ΠαΣοΚ Κώστα Σκανδαλίδη σημειώθηκε στη Βουλή, με αφορμή τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την χιονόπτωση. Ο κ. Παυλόπουλος υποστήριξε πως ο κρατικός μηχανισμός είναι αποτελεσματικότερος τώρα, σε σχέση με όσα συνέβαιναν επί κυβέρνησης Σημίτη. Φυσικά ο κ. Σκανδαλίδης πιστεύει ακριβώς το αντίθετο.
Η αντιπαράθεση των δυο αντρών συνεχίστηκε με τηλεφωνικές παρεμβάσεις στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «Αντιγνωμίες». Εκεί ο κ. Παυλόπουλος είπε πως η κακοκαιρία είναι μεγαλύτερη τώρα, ενώ ο κ. Σκανδαλίδης υποστήριξε πως επί ΠαΣοΚ ήταν πολύ πιο μεγάλη. Σε αυτό το σημείο, υποθέτω πως θα πρέπει να δείξουμε κατανόηση στους δυο πολιτικούς, μιας και είναι προφανές πως η διαφωνία τους άπτεται ενός προαιώνιου ανδρικού ανταγωνισμού : του ποιος την έχει πιο μεγάλη.
(Με χαρά διαπίστωσα, πως ο γνωστός ποιητής-συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης απέκτησε το δικό του blog. Με την ελπίδα, πως το παράδειγμά του θα ακολουθήσουν και άλλοι άξιοι άνθρωποι του Πολιτισμού, θα ήθελα να τον καλωσορίσω.)
Τρίτη, Ιανουαρίου 24, 2006
Έγκλημα & Τιμωρία
Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης, που προέρχεται από το ΠαΣοΚ, θα είναι ο υποψήφιος του Συνασπισμού για την υπερνομαρχία Αττικής. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, η υποψηφιότητα του κ. Πανούση ένωσε τα κορυφαία στελέχη του Συνασπισμού. Το πιθανότερο είναι να τον θαυμάζουν, μιας και προέρχεται από το κόμμα στο οποίο όλοι τους θέλουν να καταλήξουν.
Από την άλλη, η βάση του κόμματος αντιδρά στην υποψηφιότητα του κ. Πανούση, καταλογίζοντάς του, πως είναι «γέννημα-θρέμμα» της Χαριλάου Τρικούπη. Περιέργως η βάση του Συνασπισμού δεν αντέδρασε ιδιαίτερα στις δεκάδες μεταπηδήσεις στελεχών του κόμματος στο ΠαΣοΚ τα τελευταία χρόνια. Ίσως να το έχουν συνηθίσει πια. Ίσως πάλι να το θεωρούν κάτι απόλυτα φυσιολογικό.
Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει κάποιος να βιαστεί να κρίνει αρνητικά τη βάση του συμπαθούς αυτού κόμματος της Αριστεράς. Ίσως το καταστατικό του κόμματος να προβλέπει την προσχώρηση των στελεχών του Συνασπισμού στο ΠαΣοΚ, ενώ το αντίστροφο να απαγορεύεται.
Δευτέρα, Ιανουαρίου 23, 2006
Πάγωσε η τσιμινιέρα
Σε πλήρη επιφυλακή έχει τεθεί ο κρατικός μηχανισμός για την αντιμετώπιση της καθόδου της Σιβηρίας στη χώρα μας. Το πνεύμα του Στάλιν θύμωσε με την επικείμενη συζήτηση του αντικομμουνιστικού μνημονίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης κι αποφάσισε να εκδικηθεί, μετατρέποντας ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο σε σιβηρικό γκουλάγκ. Στην Λιθουανία το θερμόμετρο έδειξε –32 βαθμούς υπό σκιάν, στην Λετονία –25 υπ’ ατμόν, ενώ το δωδεκάρι της Φινλανδίας πήγε στη συμμετοχή της Μάλτας, αφήνοντας την ελληνική συμμετοχή στα κρύα του λουτρού.
Στη χώρα μας η κατάσταση είναι τραγική, αφού θα πέσουν χιόνια στα καμπαναριά που Χριστούγεννα σημαίνουν, ενώ δεν αποκλείεται να πέσει και χαλάζι σε μέγεθος μπεζέ – το επονομαζόμενο και «αρχιδάτο». Παράλληλα θα χιονίσει για πρώτη φορά και μέσα στο μετρό, στο ύψος της Κατάρας των Κένεντι. Μαζί με τον χιονιά θα κάνει την εμφάνισή του και ο Κόκκινος Στρατός που από κοινού με την Τροχαία θα μοιράζουν κουβέρτες, θερμοφόρες και μπομπότα. Οι οδηγοί που θα συλλαμβάνονται χωρίς αντιολισθητικές αλυσίδες θα αλυσοδένονται και θα μεταφέρονται για καταναγκαστικά έργα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Φιλοθέης και του Ψυχικού, αφού τους αφαιρεθούν πρώτα τα χρυσά δόντια και τα κινητά.
Η θάλασσα θα παγώσει ακινητοποιώντας τα πλοία στα λιμάνια, αλλά έτσι θα δοθεί η δυνατότητα στους Αθηναίους να πάνε μια εκδρομή στη Σαντορίνη με τα αυτοκίνητά τους για να αγοράσουν φάβα και να δουν το ηλιοβασίλεμα στην Καλντέρα σε καρτ ποστάλ. Στα διόδια του Καβομαλιά η Τροχαία θα μοιράζει πέδιλα του σκι, μαγκάλια και γιούσουρι, ενώ στα διόδια της Μυκόνου θα επιτρέπεται το κατούρημα για να σπάσει ο πάγος. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής των εκδρομέων, στο ύψος της Φαλκονέρας, η Τροχαία θα δώσει άλλες πενήντα λωρίδες παγωμένης θάλασσας στους οδηγούς για να κάνουν κόντρες και μαλακιούλες. Στο Mall της Ψυττάλειας θα προσφέρεται παγωμένη λυματολάσπη για σουβενίρ.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη επωφελήθηκε της εκδήλωσης των ακραίων καιρικών φαινομένων και ζήτησε από την ΔΟΕ να διοργανώσει η Αθήνα και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2006 στο Λυκαβηττό που έχει και τελεφερίκ. Οι σκιέρ θα αμολιούνται από τον Αϊ Γιώργη και θα τερματίζουν κουτρουβαλιάζοντας στο Da Capo για φρεντουτσίνο, ενώ το υποψιασμένο crowd θα αποθεώνει το event, τραγουδώντας τον ύμνο των Αγώνων που δε είναι άλλος από το ακατανόητο «Είμαι του Βοριά ο γιος κι όπου αγαπώ κρυώνω», με εναλλακτικό το «Κι αν χιονίζει και αν βρέχει η Ελλάδα πάντα αντέχει».
Μεγάλο πρόβλημα δημιουργεί ο χιονιάς και σε ό,τι αφορά τη γρίπη των πουλερικών, η οποία αναμένεται να εξαπλωθεί στα πρόβατα, στα γελάδια και στα γουρούνια, αφού από το πολύ κρύο θα γριπιαστούν και αυτά και θα βήχουν όλη την ώρα, κλάνοντας θερμόμετρα.
Εξαιτίας του χιονιά παγώνουν οι υποθέσεις του παραδικαστικού κυκλώματος και η μεταγραφή του Ροναλντίνιο στη Θύελλα Κατσικά. Οι μωρομάνες δεν θα πρέπει να θηλάζουν τα μωρά τους πριν βράσουν τα βυζιά τους, γιατί το γάλα είναι μπούζι και υπάρχει ο κίνδυνος τα βρέφη να πάθουν τα λαιμά τους και να μιλάνε σαν τον Γιώργο Τράγκα, ενώ ελλοχεύει πάντα και ο κίνδυνος του τσιρλιού.
Όσοι έχουν τζάκι θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί στην αγορά ξύλου κυκλοφορούν σκοπιανά κούτσουρα που μοιάζουν με τα ελληνικά – η διαφορά είναι στη γεύση της στάχτης.
Καλού κακού οι πιστοί ας ανάψουν ένα κερί στην Παναγιά την Παγωτατζού.
Σάββατο, Ιανουαρίου 21, 2006
Αχ βρε Δημητράκη...
"Ο Δημητράκης πυροβόλησε". "Ο Δημητράκης τραυματίστηκε στο θώρακα". "Ανακρίνεται ο Δημητράκης". "Λάλησε ο Δημητράκης". Τα δελτία ειδήσεων έχουν μιαν απρόσμενη παιδικότητα τις τελευταίες μέρες. Βέβαια, «Δημητράκης» είναι το επίθετο ενός εκ των δραστών της αιματηρής ληστείας, που έγινε το μεσημέρι της Δευτέρας στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας.
Οπωσδήποτε είναι άλλο πράγμα να ακούς «πυροβόλησε ο Κατσαπλιάς» και άλλο «πυροβόλησε ο Δημητράκης». Εκείνο το «-άκης», που είναι σαν υποκοριστικό, τον αθωώνει λίγο. Τον γλυκαίνει. Όπως με τα παιδιά. Σπάει το τζάμι ο μικρός Νίκος με τη μπάλα και λέει η γιαγιά «Δεν το ήθελε ο Νικολάκης. Μην τον κτυπήσεις, παιδί είναι...».
Και δεν είναι που είμαι πιτσιρίκος, αλλά τον βλέπω με συμπάθεια τον Δημητράκη. Γιατί ξέρω πως η ίδια κοινωνία μας γέννησε όλους. Κι εμένα και τον Δημητράκη, και τον γιατρό που φροντίζει τον Δημητράκη, και τον αστυνομικό που φρουρεί τον Δημητράκη, και τον ανακριτή που θα αλλάξει τα φώτα στο Δημητράκη.
Και θέλω να παρακαλέσω, αν κάποιος από τους ανθρώπους του Νόμου ή της Δικαιοσύνης που θα έρθει σε επαφή με τον Δημητράκη τυχόν διαβάζει αυτές τις γραμμές, να θυμάται πως δικό μας παιδί είναι και ο Δημητράκης. Μωρουδέλι μας. Αχ βρε Δημητράκη…
Παρασκευή, Ιανουαρίου 20, 2006
Avanti popolo!
Στις 25 Ιανουαρίου θα συζητηθεί στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης, σχέδιο απόφασης της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου, που φέρει τον τίτλο «ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων». Με την ελπίδα πως το Συμβούλιο της Ευρώπης θα εγκρίνει το ψήφισμα, θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη ακόμα πιο γενναίων βημάτων, όπως η απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων και γιατί όχι, η συνταγματική κατάργηση των κομμουνιστικών κομμάτων. Πολλά θα είχε να διδαχτεί σε αυτό το θέμα η Ευρώπη, από την τουρκική πολιτική εμπειρία και πρακτική, ενώ αν προχωρήσει σε τόσο δραστικές κινήσεις, θα ενδυναμώσει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα στη γειτονική χώρα, πως επιθυμεί διακαώς την πλήρη ένταξή της, στην ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια…
Προς γνώση και συμμόρφωση
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο παραδικαστικό κύκλωμα, μπορούμε επιτέλους να φτάσουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, για το λόγο που ο Κώστας Σημίτης παραιτήθηκε υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου, πριν από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές και να κατανοήσουμε απόλυτα αυτήν του την απόφαση. Ο κ. Σημίτης παραιτήθηκε από περιέργεια - ήθελε να έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του, ώστε να μπορέσει να παρακολουθήσει ενδελεχώς την υπόθεση του παραδικαστικού κυκλώματος και να μάθει τι συνέβαινε στη χώρα, κατά την διάρκεια των οκτώ ετών της πρωθυπουργίας του...
Πέμπτη, Ιανουαρίου 19, 2006
Η κοτούλα κο-κο-κο...
Υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες που εισβάλλουν δυναμικά στην επικαιρότητα, την κατακυριεύουν και κάποια μέρα εξαφανίζονται ξαφνικά, δημιουργώντας απορίες για την μετέπειτα πορεία τους. Με χαρά διαπίστωσα πως δυο τέτοια πρόσωπα, η ηθοποιός Ηρώ Μουκίου και η ...μετεωρολόγος Ευγενία Πασχαλίδη, έκαναν δυναμική επανεμφάνιση. Οι δυο κυρίες συμμετείχαν στην εκπομπή «Αποδείξεις» του Νίκου Ευαγγελάτου. Η συγκεκριμένη εκπομπή είχε σαν θέμα τις κότες και το κακό που προκαλούν στην υγεία μας. Τούτου δοθέντος, θα πρέπει αφενός να παραδεχτώ, πως η γνώμη των δυο κυριών έχει βαρύνουσα σημασία, και αφετέρου να τις συγχαρώ, για την εξαίσια αίσθηση του χιούμορ, που έχουν αποκτήσει…
Τετάρτη, Ιανουαρίου 18, 2006
Άνοιξε το Τριώδιο!
Τα "Μπουρμπούλια" είναι ένα από τα παλιότερα έθιμα του πατρινού καρναβαλιού. Κατά τη διάρκειά του, γυναίκες με μαύρα ντόμινο και μάσκες φλερτάρουν ασύστολα με κυρίους, που φορούν καθημερινό ένδυμα. Μετά τη σημερινή σύλληψη της κυρίας Μπουρμπούλια στο Παρίσι καταλήγω σε ένα χαρμόσυνο συμπέρασμα : η επικαιρότητα έχει αρχίσει να σέβεται το εορτολόγιο και να συμβαδίζει με τις παραδόσεις του λαού μας…
Βυζάντιο
Συνωμοσίες, ίντριγκες, πάθη, πολυ-εθνική κοινωνία, εκκλησιαστικά πανεπιστήμια, λάβαρα, εικόνες, σταυροί και παπάδες – πολλοί παπάδες. Κακώς λέγεται, πως οι Έλληνες πληρώνουν το τίμημα των τετρακοσίων χρόνων σκλαβιάς από τους Τούρκους, αφού είναι ολοφάνερο, πως η χώρα διάγει ακόμα τη «βυζαντινή» της περίοδο – οι απαγχονισμοί, οι αποκεφαλισμοί και οι δηλητηριάσεις λείπουν μόνο . Άντε να περνάμε σιγά-σιγά στην Τουρκοκρατία, γιατί είναι βέβαιο, πως μόνο τότε τα πράγματα θα καλυτερεύσουν…
Τρίτη, Ιανουαρίου 17, 2006
Οι ...ασκοί της Έλλης
Η Έλλη Στάη, στην εκπομπή της «Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες», καταπιάστηκε με το παραδικαστικό κύκλωμα. Η κ. Στάη, για να δώσει έμφαση στο θέμα, ονόμασε τη συγκεκριμένη εκπομπή, «Της Δικαιοσύνης Έλλη νοητή». Καλεσμένοι ήταν οι κ.κ. Γιακουμάτος, Αθανασάκης, Ραγκούσης, Σταύρος Θεοδωράκης, Κούτρας και Δελατόλλας. Γκεστ σταρ ήταν ο κ. Απόστολος Γκλέτσος, ο οποίος εσχάτως δήλωσε πως είναι φίλος του ΚΚΕ, με αποτέλεσμα όλοι να τον ειρωνεύονται γι’ αυτό, ενώ αν δήλωνε, πως είναι φίλος του ΠαΣοΚ ή της Νέας Δημοκρατίας, κανείς δεν θα το έκανε θέμα, μιας και όλοι τα ίδια σκατά είμαστε. Πάντως, με τις παρέες που είχε ο κ. Γκλέτσος, τη χρειαζόταν την κομμουνιστική …επανίδρυση, για να εξαγνιστεί.
Πριν καν μιλήσουν οι καλεσμένοι, πετάχτηκε στην οθόνη ο κ. Γιάννης Ματζουράνης, ο οποίος είναι δικηγόρος του αρχιμανδρίτη Ιάκωβου Γιοσάκη και ήταν κάπου, που είχε σκοτάδια. Ο κ. Ματζουράνης είπε, πως ο πελάτης του προφυλακίστηκε εκ νέου, αλλά «για κάποια αδικήματα που δεν είναι σημαντικά, όπως μια απάτη στο Σικάγο, μια απλή συνέργια σε αδικήματα που διέπραξε η κ. Τόνια Ηλία και για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος». Πράγματι είναι να απορείς, πως δεν βγήκαν οι Έλληνες στους δρόμους, για να διαμαρτυρηθούν, γι’ αυτήν την κατάφωρη αδικία. Ποιος από εμάς δεν έχει κάνει μια απάτη στο Σικάγο, ξεπλένοντας παράλληλα και λίγο βρώμικο χρήμα; Ας είμαστε ειλικρινείς.
Ο κ. Μαντζουράνης πρέπει να μην έπαιξε πολύ στην παιδική του ηλικία και να του έχει μείνει τραύμα. Αλλιώς δεν εξηγείται ο λόγος που έπαιζε την κολοκυθιά με την κ. Στάη, για το ποιος έδωσε τα χρήματα, που απαιτήθηκαν για το ταξίδι 48 δικαστών στην Αλεξάνδρεια, ώστε να παραστούν στην ενθρόνιση του Πατριάρχη. Τελικά δεν της αποκάλυψε τον χρηματοδότη του ταξιδιού, αλλά είναι αξιοπερίεργο, που από τόσους νοματαίους στο στούντιο δεν βρέθηκε ένας να αναρωτηθεί, τι δουλειά είχαν 48 δικαστές στην ενθρόνιση του Πατριάρχη – δικαστές είναι ή παπαδάκια; Έτσι είναι όμως τα πράγματα στην Ελλάδα και κάτι τέτοια τα θεωρούμε εντελώς φυσιολογικά, με αποτέλεσμα να βλέπεις νέα παιδιά στους δρόμους και στα λεωφορεία να σταυροκοπιούνται έξω από κάθε εκκλησιά που περνάνε, λες και τα έχουν ταμένα στον Άγιο Παντελεήμονα.
Πίσω στο στούντιο, ο κ. Γιακουμάτος δεν άφηνε κανέναν να μιλήσει, αλλά όλοι έκαναν τουμπεκί, αφενός γιατί ο κ. Γιακουμάτος μπορεί να ‘ναι "φορτωμένος" με κανα ούζι κι αφετέρου γιατί είναι γνωστό πως είναι γυμνιστής και δεν έχει πρόβλημα να ξεβρακωθεί στην πρώτη ευκαιρία, γιατί είναι κι επιδειξίας. Τέλος πάντων, η κουβέντα όλο και γυρόφερνε το θέμα της κ. Χριστίνας Βαληνάκη, την οποία για κάποιο περίεργο λόγο όλοι θέλουν να τη δουν φυλακισμένη, πλην όμως κανείς δεν έλεγε ευθέως τη γνώμη του κι είχαν αρχίσει τα πούστικα, περί της γυναίκας του Καίσαρα, περί της διαφάνειας των πολιτικών και τα ρέστα. Ο κ. Γκλέτσος κάτι πήγε να πει για την υπόθεση των Πακιστανών, που είναι ΤΟ θέμα, αλλά η κ. Στάη δεν άφηνε την κουβέντα να φύγει από την κ. Βαληνάκη – μάλλον διάβασε που έγραψα, πως η κ. Βαληνάκη έχει πολύ ωραία μάτια και ζήλεψε.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Αντώνης Δελατόλλας προσπαθούσαν να κάνουν τους αντικειμενικούς, αλλά στην περίπτωσή τους ισχύει το «θέλει ο Πασόκος να κρυφτεί κι η πίκρα δεν τον αφήνει», οπότε ανέλαβε πάλι ο κ. Γκλέτσος, που είναι ωραίος μάγκας, να καθαρίσει, λέγοντας πως «η κ. Βαληνάκη είναι μια κυρία». Δεν το συζητάμε, πως έτσι που έβλεπες τον κ. Γκλέτσο δίπλα στον κ. Αθανασάκη και στον κ. Γιακουμάτο έλεγες «ανοίξτε τώρα τα εκλογικά τμήματα και φέρτε μου ένα ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ να ψηφίσω τον Απόστολο!». Με την τροπή που έχουν πάρει τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, τυχόν αντικατάσταση του κ. Κολοζώφ από τον κ. Γκλέτσο, μπορεί να φέρει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση και να βρεθεί εν μιά νυκτί η Ελλάδα στον «άξονα του Κακού», ο οποίος τελικά είναι άξονας του Καλού, αλλά ας μην το κάνω θέμα τώρα.
Ξαφνικά εμφανίστηκε σε παράθυρο ο κ. Κώστας Ζουράρις από τη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν είχε τα συνήθη κέφια του κι αφού είπε, πως «ο κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης έγινε Μάρθα Βούρτση και ρεζιλεύτηκε», εξαφανίστηκε – μάλλον πήγε για ύπνο, γιατί μου φάνηκε νυσταγμένος. Μετά ο καθένας άρχισε να λέει το μακρύ του και το κοντό του, περί Δικαιοσύνης, θεσμών και πολιτικής, ενώ ο κ. Αθανασάκης είχε πρόβλημα με το ρολόι, που χάρισε ο κ. Βουλγαράκης στον κ. Μαρκογιαννάκη – το πιθανότερο είναι να ζήλεψε, γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν του έχει πάρει ποτέ ούτε ένα παγωτό.
Η κ. Στάη ανέλαβε κάποια στιγμή να συνοψίσει την κατάσταση, λέγοντας πως «το παραδικαστικό κύκλωμα άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου». Βέβαια ο έρμος ο Αίολος είχε μόνο έναν ασκό, αλλά οι σύγχρονοι Έλληνες, και ειδικά οι δημοσιογράφοι, δεν το ξέρουν κι αναφέρονται συνεχώς στους «ασκούς του Αιόλου» - προφανώς, ο ένας ασκός τους φαίνεται λίγος. Τώρα σειρά έχουν τα χρυσόμαλλα δέρατα και οι Λερναίες Ύδρες…
Η κ. Στάη μάλλον είχε καταλάβει από πριν, πως με το πάνελ που είχε δεν θα έβλεπε προκοπή, οπότε είχε έτοιμο τον κ. Αλφαντάκη στο παράθυρο. Ο κ. Αλφαντάκης, σύμφωνα με δημοσίευμα του «Βήματος», θα πρέπει να κατηγορηθεί για βοήθεια σε ξέπλυμα βρώμικου χρήματος – μάλλον θα πάτησε το κουμπί του πλυντηρίου ή θα τα άπλωσε να στεγνώσουν. Πάντως δεν καταλαβαίνω, γιατί πριν τη λέξη «χρήμα» βάζουν τον επιθετικό προσδιορισμό «βρώμικο» - το χρήμα είναι βρώμικο ούτως ή άλλως και πρέπει να καταργηθεί πάραυτα, αλλά ας μη συνεχίσω άλλο, γιατί είδαμε τι έπαθε και ο Τσε Γκεβάρα, που τα πίστευε όλα αυτά τα αναρχοκομμουνιστικά. Φυσικά, ο κ. Αλφαντάκης είπε, πως όλα αυτά είναι μια σκευωρία και πως έκανε μήνυση στον συντάκτη της εφημερίδας, κ. Βασίλη Λαμπρόπουλο, ενώ πρόκειται να κάνει ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του κ. Αλέξη Παπαχελά και του κ. Τάσου Τέλογλου, αν παρουσιάσουν στην εκπομπή τους τις κατηγορίες εναντίον του.
Ενώ είχα αρχίσει να γέρνω στον καναπέ, άκουσα τον κ. Αλφαντάκη να λέει, πως αυτός που τον προειδοποίησε, ότι θα δεχτεί επίθεση από τον κ. Λαμπρόπουλο, ήταν ο …Στηβ Κακέτσης. Όπα! Αμέσως το ενδιαφέρον μου ανανεώθηκε, γιατί σκέφτηκα πως αυτός που πληροφόρησε τον κ. Κακέτση για την επίθεση του «Βήματος», ίσως να ήταν η Άντζελα Δημητρίου! Δυστυχώς η κ. Στάη, η οποία έχει προηγούμενα με την Άντζελα, δεν επέμεινε να μάθει περισσότερα επί του θέματος κι έτσι αποκοιμήθηκα. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, παραδόθηκα στους ασκούς του Μορφέα…
Δευτέρα, Ιανουαρίου 16, 2006
Το DVD του ντέρμπι
Μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα και με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, διεξήχθη στο γήπεδο «Καραϊσκάκη», το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Πριν από τον αγώνα, έγινε αγιασμός των μπουγέλων, χοροστατούντος του μητροπολίτη Πειραιώς και Κανάριων Νήσων Καλλίνικου, ενώ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του μπλόκου της Κοκκινιάς.
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε πέναλτι στο 21΄, όταν ο Παπαδόπουλος και ο Νικοπολίδης γλίστρησαν στα DVD, που είχαν πετάξει οι σινεφίλ οπαδοί του Θρύλου, κατά την είσοδο των δυο ομάδων στον αγωνιστικό χώρο και αγκαλιάστηκαν. Αμέσως οι παίκτες του Παναθηναϊκού περικύκλωσαν τον διαιτητή και του ζήτησαν να ανακαλέσει την απόφασή του, ενώ οι παίκτες του Ολυμπιακού, επευφημούμενοι από τους οπαδούς τους, χειροκροτούσαν τον κ. Καλόπουλο, όπως επιτάσσει το fair play. Ο Αντρέα Παλομπαρίνι, που ήταν στην περιγραφή του αγώνα, αντικειμενικός όπως πάντα, πήρε την θέση των παικτών του Παναθηναϊκού, λέγοντας πως «δεν υπάρχει καμιά περίπτωση πέναλτι» και πρόσθεσε πως «αυτή είναι μια φάση που θα συζητηθεί», λες και υπάρχει περίπτωση πέναλτι στους αγώνες μεταξύ των δυο ομάδων τον τελευταίο αιώνα, που να μη συζητήθηκε πιο πολύ από το Μεσανατολικό.
Ο Γκονζάλες, με βαριά καρδιά, βάρεσε το πέναλτι στην αγκαλιά του Νικοπολίδη, αλλά αυτός κουνήθηκε επίτηδες και η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα, κάτω από τις επευφημίες των οπαδών του Θρύλου. Μετά ο Ριβάλντο πήγε και ισοφάρισε, αφού οι παίκτες του ΠΑΟ άνοιγαν συνέχεια διαδρόμους από ευγένεια και, σαν να μην έφτανε αυτό, τους έβαλε ακόμα ένα γκολ, αναγκάζοντας τον Αντρέα Παλομπαρίνι να παραδεχτεί, πως είναι πολύ μεγάλος παίκτης – πράγματι, είναι 33 στα 34. Οι αγνοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού προέτρεπαν συνεχώς τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ να βάλουν όλο το DVD, σε ένα ευαίσθητο σημείο του σώματός τους, αλλά αυτή μάλλον δεν ήταν σωστή παρότρυνση, γιατί δεν είμαι σίγουρος, πως αν το έβαζαν εκεί, θα έπαιζε.
Μετά, ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι νευρίασε κι έβαλε στον αγώνα τον Λεοντίου και τον Χαραλαμπίδη, που είναι μαλλιάδες και συγκρατούν τα μαλλιά τους με στέκα, αλλά τους έφευγε η στέκα και τα μαλλιά τους ανέμιζαν στον τρελό βοριά, σκορπίζοντας ενθουσιασμό στους οπαδούς της «Θύρας 7», που είναι χίπιδες και δεν γουστάρουν τις καράφλες του Γεωργάτου και του Τζόρτζεβιτς. Παράλληλα ο κ. Μαλεζάνι γιόρτασε νωρίτερα την Πρωταπριλιά, αφού είπε στον Χαραλαμπίδη, που είναι Ποντιοκύπριος, πως αν καταφέρει να περάσει τον Ασκέρ Μπουλούτ που είναι Τουρκαλβανός, θα του δώσει την κατεχόμενη Κύπρο. Τότε ο Μιχάλης Κωνσταντίνου τσαντίστηκε κι έβαλε ένα ακόμα γκολ στον ΠΑΟ, αλλά προς τιμήν του σεβάστηκε την πρώην ομάδα του και δεν πανηγύρισε το γκολ, για περισσότερο από ένα τέταρτο. Αμέσως μετά, οι παίκτες του Ολυμπιακού κοιμήθηκαν και ο Φάνης Γκέκας, πατώντας στις μύτες των ποδιών του για να μην τους ξυπνήσει, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Νικοπολίδη, που ροχάλιζε γιατί έχει κρεατάκια.
Ο κ. Μαλεζάνι, που φημίζεται για τα αστραπιαία αντανακλαστικά του, κοίταξε προς τον πάγκο και είδε τον Άγγελο Μπασινά, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν ήταν αντικατοπτρισμός, κι έτσι αναγκάστηκε να περάσει στον αγώνα τον Μάντζιο, του οποίου η φάτσα κάτι του θύμιζε. Ο τέταρτος διαιτητής μάλλον ήταν άθεος, γιατί ανάγκασε τον Μάντζιο να βγάλει το σταυρουδάκι του, που του το είχε δώσει η νονά του στα βαφτίσια και δεν το βγάζει ποτέ, παρόλο που έχει πιάσει μάκα.
Μετά το πέρας του αγώνα, οι παίκτες του Ολυμπιακού έτρεξαν στα αποδυτήρια για να ανοίξουν τον φάκελο, που τους είχε δώσει την παραμονή του αγώνα ο Σωκράτης Κόκκαλης – τον προτίμησαν από την κουρτίνα 3. Ο φάκελος περιείχε 350.000 ευρώ – μάλλον τσουβάλι ήταν – και αρχικά θέλησαν να τα μοιράσουν στον υπέροχο κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά μόλις διαπίστωσαν πως έβγαιναν μόνο εντεκάμισι ευρώ στον κάθε οπαδό, προτίμησαν να τα κρατήσουν για τους εαυτούς τους, ώστε να μην πάνε χαμένα.
Κατά την αποχώρησή του από το γήπεδο, ο κ. Κόκκαλης δήλωσε, πως δεν θα πιει το κρασί «Παράγκα», αλλά το κρασί «Da Pipa Kolo», δημιουργώντας έτσι πολύ άσχημες εντυπώσεις για το άτομό του, καθώς θα περιμέναμε από τον μεγάλο Έλληνα ευεργέτη, να στηρίζει τα ελληνικά προϊόντα και όχι τα πορτογαλικά…
Εδιώξανε τον Μπασινά και πήραν δυο άλλους
μα ο Μπίσκαν και ο Φλάβιο παίζουν σαν να' χουν κάλους!
(Το κείμενο αυτό είναι για το Sportdog, που θα είναι σύντομα στον "αέρα". Παρακαλείται όποιος θέλει να το αναδημοσιεύσει, να αναφέρει ως πηγή το www.sportdog.gr . Ευχαριστώ.)
Κυριακή, Ιανουαρίου 15, 2006
Η ομορφιά είναι αθώα
Σίγουρα θα έχετε δει το βίντεο. Ένας άντρας ανοίγει την καγκελένια πόρτα. Μια γυναίκα περνάει. Ένας άγγελος. Μαύρα μακριά μαλλιά, γαϊτανόφρυδα, καλογραμμένα χείλια. Μαύρα μάτια, μια αδιόρατη θλίψη. Τι μάτια είν’ αυτά Θεέ μου!;!;
Και μετά άντρες. Μόνο άντρες. Που λένε πως η γυναίκα πρέπει να κληθεί από τον εισαγγελέα, να προφυλακιστεί, να υποφέρει, να εξευτελιστεί. Η σύζυγος του υπουργού, η ηθική, η κάθαρση, το κύκλωμα. Λόγια, λόγια, λόγια.
Όλοι αυτοί, μάλλον είναι τυφλοί. Όταν έχεις μπροστά σου τη Λαμπέτη στο «Κορίτσι με τα μαύρα», σωπαίνεις. Και τη θαυμάζεις. Τη χαζεύεις. Κι ευχαριστείς τον Θεό ή ό,τι άλλο πιστεύεις, που σου έδωσε μάτια για να την κοιτάς. Υπάρχουν δυστυχώς και κάποιοι που θέλουν να σφάξουν την ομορφιά, δεν την αντέχουν. Θέλουν να πέσει νεκρή στην πλατεία, όπως η χήρα στο «Ζορμπά».
Οι πολύ όμορφες γυναίκες δεν πρέπει να δουλεύουν. Αυτό ήταν το λάθος. Μια τόσο όμορφη γυναίκα, απλά σου θυμίζει, πως αξίζει να ζεις. Μόνο να την αγαπάς μπορείς. Αν μπορείς.
Σάββατο, Ιανουαρίου 14, 2006
Το ντέρμπι των αιωνίων, ιδανικών κι ανάξιων αντιπάλων
Στην τελική της ευθεία βρίσκεται η κούρσα της προετοιμασίας των δύο «αιωνίων» για το μεγάλο ντέρμπι της Κυριακής. Ο Ριβάλντο τέθηκε στη διάθεση του Τροντ Σόλιντ, αφού στην τελευταία προπόνηση κατάφερε να περπατήσει από τα αποδυτήρια έως τον αγωνιστικό χώρο, χωρίς καμία βοήθεια και χωρίς να έχει τάση για εμετό. Οι φήμες μάλιστα λένε, πως μετά το πέρας του περιπάτου κατάφερε να κάνει ντους μόνος του και να τραβήξει το καζανάκι για να φύγουν τα σκατόνερα.
Ο Τροντ Σόλιντ αναμένεται να αιφνιδιάσει την Κυριακή, καθώς θα εμφανιστεί στο «Καραϊσκάκη», χωρίς το μπλοκάκι του, αλλά με laptop. To laptop θα είναι συνδεδεμένο με τις οθόνες του γηπέδου, κι έτσι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα μπορέσουν επιτέλους να μάθουν, τι στην ευχή σημειώνει ατάραχος ο Νορβηγός τόσους μήνες, ενώ η ομάδα «μένει μακριά από τον καλό της εαυτό», που δεν τον έχει δει κανείς και ποτέ για να ξέρουμε και πως είναι. Για τους ελάχιστους φίλους της ομάδας, που δεν γνωρίζουν νορβηγικά, έχει προβλεφθεί απευθείας μετάφραση στα γαλλικά, που είναι η επίσημη γλώσσα της «Θύρας 7».
Κατά τη διάρκεια της προπόνησης ο Ανατολάκης λογομάχησε με τον Μπαμπανγκίντα, και οι δυο άντρες κόντεψαν να έρθουν στα χέρια, επειδή ο τελευταίος επέμενε πως ο Μίλαν Κούντερα είναι καλύτερος από τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και αυτό ο Γιώργος δεν μπορούσε να το δεχτεί με τίποτα. Με την παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων, το επεισόδιο έμεινε στα λόγια, ενώ ο ντισκ τζόκει του γηπέδου, είχε τη φαεινή ιδέα να βάλει την Σουίτα από τον «Καρυοθραύστη» του Τσαϊκόφσκι, με αποτέλεσμα οι δυο παίκτες να πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και να κλαίνε απαρηγόρητοι, για την κατάργηση του πολυτονικού.
Ο Τροντ Σόλιντ δεν έχει αποφασίσει ακόμα, αν ο Αντώνης Νικοπολίδης θα αγωνιστεί στην κανονική του θέση ή θα παίξει μπακότερμα. Πάντως δεν αποκλείεται ο Ολυμπιακός να αγωνιστεί τελικά με δυο τερματοφύλακες, για να μην νιώθει μοναξιά ο Αντώνης, όταν επιτίθεται ο Θρύλος, ενώ έτσι δεν θα παρουσιαστεί πρόβλημα, αν ο ένας από τους δυο θελήσει κάποια στιγμή να πάει για κατούρημα. Στο τέλος της προπόνησης οι παίκτες μαζεύτηκαν στο κέντρο του γηπέδου κι έδωσαν όρκο νίκης, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή δεν υπάρχει ούτε όρκος ήττας, ούτε όρκος ισοπαλίας. Επειδή δεν υπήρχε Ευαγγέλιο πρόχειρο, οι παίκτες ορκίστηκαν στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς και, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν υπάρχει βαρύτερος όρκος απ' αυτόν.
Στο στρατόπεδο των «πράσινων» υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός, ο οποίος οφείλεται στην άγνοια αλλά και στην παρουσία του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Αργύρη Μήτσου, στην προπόνηση. Οι παίκτες, με το που τον είδαν, άρχισαν να κάνουν σαν παιδιά – κυλιόντουσαν στο χορτάρι και ήθελαν δωράκια και χαδάκια. Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι σκέφτεται σοβαρά να συμπεριλάβει τον κ. Μήτσου στην αρχική ενδεκάδα, αφενός για να υπάρχει ένας γιατρός μέσα στην ομάδα, που όσο να 'ναι χρειάζεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, και αφετέρου για να καλύψει το κενό του Μίκαελ Νίλσον, ο οποίος τέθηκε νοκ-άουτ μετά από ένα φοβερό άπερκατ που του έχωσε ο Σέριτς, επειδή τον ξενύχιασε, την ώρα που έπαιζαν κουτσό.
Ο κ. Μαλεζάνι δίνει μεγάλη σημασία στο χώρο του κέντρου, επειδή είναι οπαδός του μεσαίου χώρου και της ανέμελης μπούκλας. Έτσι θα παρατάξει την ομάδα με σύστημα 1-1-4. Στο ρόλο του οργανωτή θα είναι ο Πεπίτο Γκονζάλες και πίσω του θα βρίσκονται ο Κονσεϊσάο και ο Τζιόλης. Πίσω απ' αυτούς θα βρίσκονται ο Μόρις και ο Μπίσκαν, ο οποίος θα παίξει τελικά, αφού βρέθηκε η μασέλα του – του είχε πέσει στο φωταγωγό. Πίσω από τον Μόρις και τον Μπίσκαν θα βρίσκεται ο Γκαλίνοβιτς και πίσω από τον Γκαλίνοβιτς τα δοκάρια και τα πιτσιρίκια, που θα μαζεύουν τις μπάλες και θα βρίζουν σαν λούστροι τον Μάριο, ο οποίος ευτυχώς δεν ξέρει ελληνικά, αλλά ούτε και καμιά άλλη γλώσσα, γιατί δεν τα 'παιρνε τα ρημάδια τα γράμματα – συνεννοείται με νοήματα και βρυχηθμούς σαν τον Ταρζάν. Πίσω από τα πιτσιρίκια θα υπάρχει η τάφρος με τα λιοντάρια και πίσω από τα λιοντάρια οι S-300, που τοποθετήθηκαν στο Καραϊσκάκη με τη σύμφωνη γνώμη των Τούρκων και πιο συγκεκριμένα της Ναζλί Γιογουρτλού και του Αριστείδη Μπουνταλομπακλαβά.
Οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού συζητούσαν επί ώρες όλη την εβδομάδα, για τη νίκη στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, αφήνοντας κατά μέρος τις συνήθεις πολιτικές τους συζητήσεις, αλλά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να είναι εντελώς απροπόνητοι και να μην μπορούν να σηκωθούν από την καρέκλα. Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι, θέλοντας να λύσει αυτό το πρόβλημα, επιστράτευσε κάτι φοβερές Ταϋλανδέζες μασέζ, οι οποίες πασαλείβονται με λάδια και σου κάνουν μασάζ με το σώμα θεόγυμνες, αλλά μόλις το έμαθαν οι γυναίκες των παικτών μπουκάρισαν στην Παιανία κι έπεσε το ξύλο της αρκούδας. Σε κάθε περίπτωση αυτό είχε και θετικά αποτελέσματα, αφού οι παίκτες ξεπιάστηκαν.
Μετά το πέρας της τελευταίας προπόνησης, οι ποδοσφαιριστές μαζεύτηκαν στο κέντρο του γηπέδου κι έδωσαν τον όρκο του Ιπποκράτη, αφού πρώτα ξεβρακώθηκαν και μέτρησαν ελεύθερα τα πουλιά τους, γιατί όσο ήταν στην ομάδα ο Εμάνουελ Ολιζαντέμπε δεν μπορούσε να αντέξει κανείς τη σύγκριση και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι παίκτες να είναι σωστά ράκη και να σέρνονται στον αγωνιστικό χώρο.
Άντε βρε, και «να κερδίσει ο καλύτερος»! Και μην ξεχνάτε, αυτό που πολύ σωστά είχε πει κάποιο συγγενικό πρόσωπο ενός «ομογενή», που είχε κερδίσει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ : «Είμαστε όλοι Έλληνοι!».
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για ένα νέο αθλητικό site, το Sportdog. To Sportdog θα βρίσκεται σε λίγες μέρες στον «αέρα». Εκεί θα βρίσκετε κείμενά μου, τα οποία θα έχουν σκοπό να συμφιλιώσουν τον προλετάριο με το τόπι και τα αγνά ιδεώδη του αθλητισμού. Πάντα ήθελα να γίνω αθλητικογράφος κι ευχαριστώ τους συναδέλφους, που μου έδωσαν την ευκαιρία. Καλή επιτυχία παιδιά! Καλή επιτυχία Sportdog!
Παρασκευή, Ιανουαρίου 13, 2006
Δυο σχόλια (και η Ημέρα των Ευχαριστιών)
Πριν από λίγα χρόνια, και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠαΣοΚ, η Τουρκία και η Ελλάδα χτυπήθηκαν διαδοχικά από σεισμούς, που είχαν τραγικές συνέπειες και για τις δυο χώρες. Παρ’ όλ’ αυτά, το χτύπημα του Εγκέλαδου έδωσε την ευκαιρία στους δυο λαούς, να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο και προέκυψε η πρωτόγνωρη «διπλωματία των σεισμών» (κατ’ άλλους «πολιτική των σεισμών»). Τώρα, με τη «γρίπη των πτηνών», που ήδη πλήττει τη γειτονική μας χώρα, δίνεται μια νέα ευκαιρία στην Ελλάδα και την Τουρκία να προσεγγίσουν η μια την άλλη. Μπορούμε να ανταλλάξουμε γιατρούς, εμβόλια, ορνιθολόγους, πίτουρα… Υποθέτω πως, αν τελικά συμβεί αυτό, η νέα αυτή ελληνοτουρκική προσέγγιση θα μείνει στην Ιστορία ως «διπλωματία της κότας»…
Με τις συνεχείς αποχωρήσεις κυβερνητικών στελεχών, μπορούμε πια να φτάσουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα : στη Νέα Δημοκρατία σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά το Κόμμα. Απ’ αυτήν την άποψη, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει κομμουνιστική κυβέρνηση. Και ας μη βιαστεί κάποιος να πει πως "ναι, αλλά τα κομμουνιστικά καθεστώτα δεν έχουν αντιπολίτευση, ενώ εμείς έχουμε", γιατί αυτό που ακούει είναι τα γέλια μου... Επίσης, αποδεικνύεται έμπρακτα, πως ο κ. Καραμανλής είναι όντως μεγάλος θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένως σε συνεντεύξεις του. Ο πρωθυπουργός κάνει πράξη την «Αλλαγή», αν και πραγματικά της έχει δώσει ένα νέο νόημα : φύγε συ, έλα συ!
(Αν οι πολιτικοί είχαν χιούμορ –δεν έχουν- το «φύγε συ, έλα συ» θα ήταν το κύριο σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές).
Thanksgiving
Θέλω να ευχαριστήσω όλες τις καλές κυρίες και τους καλούς κυρίους, που είχαν την καλοσύνη να δημοσιεύσουν τα κείμενά μου, στα έντυπα που εργάζονται, και να γράψουν έναν καλό λόγο για το ιστολόγιό μου. Δεν υπέπεσαν όλα τα δημοσιεύματα στην αντίληψή μου – γνωρίζω μόνο αυτά, που δημοσιεύθηκαν σε έντυπα που διαβάζω και αυτά για τα οποία με ενημέρωσαν οι αναγνώστες της σελίδας μου. Αφού διευκρινίσω για πολλοστή φορά, πως δεν γνωρίζω προσωπικά (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) κανέναν από τους δημοσιογράφους που αναφέρθηκαν στον «πιτσιρίκο», θέλω να ευχαριστήσω για τα καλά του λόγια, το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από τη στήλη «Κωδικός Η» της «Ημερησίας», που δημοσίευσε τον «Καζαμία 2006», καθώς και το «LifO», για την τιμή που μου έκανε να δημοσιεύσει ένα κείμενό μου, στην ίδια σελίδα με ένα κείμενο του κ. Νίκου Δήμου. Σε αυτήν την τελευταία περίπτωση, ας μου επιτραπεί να σχολιάσω, πως η σειρά των κειμένων θα έπρεπε μάλλον να είναι διαφορετική. Ευχαριστώ άπαντες.
Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2006
Λευτεριά στην Κρήτη!
Άπλετο φως έριξε ο Alpha στην υπόθεση Μαρκογιαννάκη, με τη βοήθεια του δημοσιογράφου Νίκου Κακαουνάκη. Σύμφωνα με τον κ. Κακαουνάκη, στην αποπομπή Μαρκογιαννάκη εμπλέκεται η οικογένεια Μητσοτάκη που επιθυμεί να προωθήσει τον κ. Κυριάκο Βιρβιδάκη, ο οποίος είναι δήμαρχος Χανίων και ανιψιός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ίσως και της Μαρίκας Μητσοτάκη. Ύποπτος είναι ο ρόλος του βουλευτή Χανίων της ΝΔ, Στέλιου Νικηφοράκη, που είναι κουμπάρος του Μητσοτάκη και κουνιάδος του Μαρκογιαννάκη. Εξετάζεται ακόμα πιθανή ανάμιξη των βουλευτών του ΠαΣοΚ Νίκου Χριστοδουλάκη και Μανόλη Σκουλάκη, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο παρέμβασης του Μίμη Ανδρουλάκη και της Γιάννας Δασκαλάκη-Δαμανάκη. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του ΠαΣοΚ Νίκο Αθανασάκη, αν οι αποκαλύψεις του δημοσιογράφου Χαράλαμπου Ξεκουκουλωτάκη για τον Χρήστο Μαρκογιαννάκη είναι αληθινές, δεν αποκλείεται να οφείλονται στην προσπάθεια του Ιάκωβου Γιοσάκη να εμπλέξει τη σύζυγο του κ. Βαληνάκη για να μην κατηγορείται μόνο η κ. Βεντουράκη. Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένονται οι δηλώσεις του Μίκη Θεοδωράκη και του σεισμολόγου Γιώργου Σταυρακάκη, που θα γίνουν μετά την κοινή συναυλία του Σταμάτη Κραουνάκη με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, προς τιμήν του Σήφη Βαλυράκη και του Γιώργου Βουλγαράκη. Κεφαλιά του Ζαγοράκη και η μπάλα στα δίχτυα του Κατεργιαννάκη.
Η Κρήτη που αγάπησα, είναι λεβεντογέννα
Μα ώρες-ώρες θα ‘θελα, να ήτανε παρθένα!
πιτσιρικάκι
Τετάρτη, Ιανουαρίου 11, 2006
Ανακύκλωση τώρα!
Ο κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης ήταν το 36ο στέλεχος της κυβέρνησης που αποχώρησε μέσα σε 21 μήνες διακυβέρνησης. Αν οι αποχωρήσεις συνεχιστούν με αυτόν τον ρυθμό, όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, θα υπουργοποιηθούν αργά ή γρήγορα. Ίσως μάλιστα κάποια στιγμή ο κ. Καραμανλής ξεμείνει από στελέχη και αναγκαστεί προς το τέλος της τετραετίας να υπουργοποιήσει ξανά αυτούς που είχε στο πρώτο κυβερνητικό σχήμα και αποχώρησαν. Μια άλλη λύση είναι να υπουργοποιήσει και στελέχη του ΠαΣοΚ – εδώ που φτάσαμε, μικρή σημασία έχει και δεν θα το πάρει χαμπάρι κανείς.
Πάντως, αν τελικά η κυβέρνηση ολοκληρώσει τη θητεία της, έχοντας πάλι το αρχικό της σχήμα, ο κ. Καραμανλής δεν θα χρειάζεται να ανησυχεί πια, για το πώς θα τον ξεχωρίζουν οι ιστορικοί του μέλλοντος από τον θείο του – ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα αναφέρεται σαν «Εθνάρχης» και ο σημερινός πρωθυπουργός σαν «Ανακυκλωτής». Εντάξει, ίσως βρεθούν και κάποιοι κακόβουλοι που θα τον αποκαλέσουν «Τροχονόμο»…
Αν ο κ. Παπανδρέου κερδίσει τις επόμενες εκλογές και αποφασίσει, ή αναγκαστεί εκ των πραγμάτων, να ακολουθήσει την πολιτική του προκατόχου του, στο θέμα των αποπομπών από την κυβέρνηση, μάλλον δεν θα αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να ξεμείνει από στελέχη – άλλωστε, υπάρχει πάντα ο Συνασπισμός…
(Ένα εξαιρετικό κείμενο, που δεν έχει καμιά σχέση με τα ανωτέρω, αλλά έχει σπουδαίο …φινίρισμα, εδώ.)
Παραιτούμαι για να με γνωρίσετε
Ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, υπέβαλλε τα μεσάνυχτα της Τρίτης την παραίτησή του στον πρωθυπουργό. Ο κ. Μαρκογιαννάκης αναγκάστηκε ουσιαστικά σε παραίτηση, καθώς μεταδόθηκε από το Mega ηχητικό απόσπασμα, στο οποίο χαρακτήριζε τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Δημήτρη Λινό «ανόητο» και «αγράμματο».
«Ποιος είναι ο Μαρκογιαννάκης;». Αυτό είναι το ερώτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Αν ο κ. Μαρκογιαννάκης δεν παραιτούνταν, το πιθανότερο είναι πως η κυβέρνηση θα τελείωνε την θητεία της και θα είχε περάσει απαρατήρητος. Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους υπουργούς και υφυπουργούς, που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχασαν τις θέσεις τους στην κυβέρνηση, το τελευταίο διάστημα.
Σαφώς η προτροπή του κ. Καραμανλή για σεμνή και ταπεινή διακυβέρνηση είναι έξυπνη, αλλά έχει σαν αποτέλεσμα τα κυβερνητικά στελέχη να αποφεύγουν τις τηλεοπτικές εμφανίσεις και τις κοσμικές εκδηλώσεις. Τι τους απομένει λοιπόν; Οι εκδηλώσεις των κομματικών οργανώσεων. Εκεί λοιπόν, με τη σιγουριά πως απευθύνονται σε ομοϊδεάτες και ψηφοφόρους τους, αρπάζουν το μικρόφωνο και δεν ξέρουν τι λένε. Λογικό είναι - κάπου πρέπει κι αυτοί να δείξουν την δύναμη του αξιώματός τους. Δεν μπορείς να κρατιέσαι και να προσποιείσαι τον ταπεινό μια ζωή – θα σκάσεις.
Βέβαια, πάνω στον ρητορικό τους οίστρο, πολλές φορές ξεχνούν, πως τις εκδηλώσεις αυτές καλύπτουν τοπικά κανάλια ή δημοσιογράφοι τοπικών εφημερίδων, που έχουν την κακιά συνήθεια να έχουν κασετόφωνο. Τότε δεν τους απομένει παρά μόνο η παραίτηση. Αν το καλοσκεφτείς όμως, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Τουλάχιστον, κατά τη διάρκεια των λίγων ημερών, που η παραίτησή τους καλύπτεται από τα ΜΜΕ, δίνεται στους πολίτες η δυνατότητα να μάθουν ποια κυβερνητική θέση κατείχαν οι απερχόμενοι υπουργοί, να δουν τα πρόσωπα τους και να ακούσουν τις φωνές τους.
Καθώς το φαινόμενο επαναλαμβάνεται, δεν θα ένιωθα καμιά έκπληξη, αν μάθαινα πως κάποια από τα στελέχη της κυβέρνησης κάνουν επίτηδες εμπρηστικές δηλώσεις, για να οδηγηθούν σε παραίτηση και να γίνουν …γνωστοί. Παραιτούμαι, άρα κυβέρνησα. Παραιτούμαι, άρα υπάρχω.
Ο δημοσιογράφος Χαράλαμπος Ξεκουκουλωτάκης έφερε στο φως τις δηλώσεις του κ. Μαρκογιαννάκη. Σύμφωνα με όσα ακούστηκαν στην εκπομπή του Alpha «Αντιγνωμίες» με τον Νίκο Χατζηνικολάου, ο κ. Ξεκουκουλωτάκης έθεσε στη διάθεση του διευθυντή της εφημερίδας την παραίτησή του – το ρεπορτάζ του ενόχλησε, επειδή η εφημερίδα των Χανίων για την οποία εργάζεται, στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία. Η εφημερίδα λέγεται «Δημοκράτης», αλλά αν ισχύουν όσα ακούστηκαν στην εκπομπή, το σωστό θα ήταν να αλλάξει όνομα και να λέγεται «Νεοδημοκράτης».
Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2006
Η κυβέρνηση πήρε μπροστά
Δευτέρα, Ιανουαρίου 09, 2006
Κουνηθήκαμε (Επιτέλους!)
Σεισμός, μεγέθους 6.9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, σημειώθηκε στην υποθαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Κυθήρων στις 13.34, την Κυριακή. Το επίκεντρο εντοπίζεται 215 χλμ. νοτιοδυτικά της Αθήνας, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Κουρούμπελο. Ο σεισμός έγινε αισθητός σε όλη την Ελλάδα, στην Κωνσταντινούπολη, στο Τεπελένι, στο Ελ Αλαμέιν, στην Τροία, στο Ρούπελ, στην Κορέα και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Ο καθηγητής Βασίλης Παπαζάχος τόνισε ότι από το 2002 είχε προβλέψει το σεισμό και το μέγεθός του, καθώς και την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό. Ο κ. Παπαζάχος είπε ακόμα, πως φέτος θα χιονίσει στα βόρεια ορεινά και θα δακρύσει η εικόνα της Παναγιάς της Νταρντάνας στη μονή Μπιντέ. Από τη μεριά του, ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου της Αθήνας κ. Σταυρακάκης εκτίμησε, πως αυτός ο σεισμός ήταν κύριος. Πράγματι αυτός ο σεισμός ήταν πολύ κύριος και όχι σαν τους άλλους τους αλήτες τους προηγούμενους, που γκρέμιζαν τη μισή χώρα στο πέρασμά τους. Ο καθηγητής Ακης Τσελεμεντές προέβλεψε πως θα ακολουθήσει μετασεισμική δραστηριότητα και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο ντόμινο, αλλά για να το διαπιστώσουμε θα πρέπει να περιμένουμε το πατρινό καρναβάλι και το καρναβαλικό εμβατήριο «Βάλ’ το ντόμινο Λενιώ».
Ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος τόνισε, ότι αμέσως τέθηκε σε κινητοποίηση όλος ο κρατικός μηχανισμός και εξαπολύθηκε ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη των δραστών - του Εγκέλαδου και του Μαγγελάνου. Ο γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας Παναγιώτης Φούρλας αναχώρησε για τα Κύθηρα με το «Σισμίκ» για να εξετάσει την κατάσταση, αλλά και τους μοναχούς της μονής Τζακούζι που είναι σκανταλιάρηδες. Εξετάζεται ακόμα η μεταφορά του Ιάκωβου Γιοσάκη στις εκκλησιαστικές φυλακές Κυθήρων, που βρίσκονται στην περιοχή Κούνια Μπέλα, ώστε να εξευμενιστεί η Αγία Μούχλα, η προστάτιδα του Εγκέλαδου.
Στα Κύθηρα καταγράφηκαν υλικές ζημιές σε λίγα ακατοίκητα σπίτια και πνευματικές ζημιές στην εκκλησία του Αγίου Στάλιν στο χωριό Μπιτάτα. Η καμπάνα της εκκλησιάς δεν άντεξε τη συγκίνηση κι άρχισε στα ξεκούδουνα να παίζει επί δυο ώρες το «Hot Stuff» της Donna Karan – μετά κατέρρευσε. Παλιότερα στη χώρα μας, με τον πρώτο σεισμό γκρεμιζόταν μια ολόκληρη πόλη και έμενε στη θέση της μόνο η εκκλησία, με αποτέλεσμα αυτό να θεωρείται θεϊκό σημάδι. Τώρα μένουν όλα τα κτίρια στη θέση τους και γκρεμίζεται μόνο η εκκλησία, αλλά περιέργως αυτό κανείς δεν το κάνει θέμα πια…
Σε καφενείο του Μοσχάτου, ένας άνδρας έχασε τη ζωή του από ανακοπή καρδιάς, αλλά δεν έγινε γνωστό, αν ο θάνατός του προήλθε από την ταραχή που του προκάλεσε ο σεισμός, ή από το γεγονός πως έχανε τα μαλλιοκέφαλά του στην πρέφα και βρήκε ευκαιρία να την κάνει.
Στα Χανιά μια ηλικιωμένη γυναίκα τραυματίσθηκε ελαφρά στο πόδι από τον σύζυγό της, ο οποίος πάνω στον πανικό του την πέρασε για Γερμανό αλεξιπτωτιστή και της έβαλε τρικλοποδιά. Στα Σφακιά τραυματίστηκαν από μπαλωθιές εξήντα νοματαίοι, που ήταν καλεσμένοι στο γάμο δυο ομοφυλόφιλων γυναικών από τη Σουηδική Αραβία.
(Αυτό το τελευταίο δεν είχε καμία σχέση με το σεισμό, αλλά το έγραψα για να κάνω εντύπωση και να αγγίξω ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, όπως κάνει ο Συνασπισμός.)
Κυριακή, Ιανουαρίου 08, 2006
Σεισμός - ας έρθουμε πιο κοντά
Από κάθε άποψη αυτός ο σεισμός είναι μια λύση. Ούτως ή άλλως, τα μόνα σημαντικά γεγονότα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι τα φυσικά φαινόμενα - όπως η Εκκλησία για παράδειγμα.
Προσοχή, προσοχή!!! Θα ακολουθήσει τσουνάμι. Δεν μοιάζει με τα άλλα - είναι τσουνάμι βλακείας και θα έρθει κυρίως από την τηλεόραση.
Προσοχή, προσοχή!!! Θα ακολουθήσει τσουνάμι. Δεν μοιάζει με τα άλλα - είναι τσουνάμι βλακείας και θα έρθει κυρίως από την τηλεόραση.
Σάββατο, Ιανουαρίου 07, 2006
…όποιος τους θέλει αντάμα, πληρώνει ακριβά
Εχθρός του μπλόγκερ δεν είναι ούτε ο δημοσιογράφος, ούτε ο διανοούμενος. Εχθρός του μπλόγκερ είναι οι παρωπίδες, η άγνοια και η μικροψυχία. Ο δημοσιογράφος που προτείνει στον αρχισυντάκτη του να δημοσιεύσει στο πρώτο φύλλο της χρονιάς κείμενα γραμμένα από κάποιους μπλόγκερ ρισκάρει κάτι. Στο περσινό πρώτο φύλλο μπορεί να ήταν γνωστοί συγγραφείς ή καλλιτέχνες. Κι όποιος πιστεύει πως ο αναγνώστης της εφημερίδας θα πει «κάτσε να διαβάσω τι γράφει ο …πιτσιρίκος», απλά δεν ξέρει τι του γίνεται. Ένα κείμενο του Απόστολου Γκλέτσου ή της Δήμητρας Ματσούκα θα το διαβάσουν πενταπλάσιοι αναγνώστες. Άρα το ρίσκο είναι στην εφημερίδα, δεν είναι στον μπλόγκερ.
Οι δημοσιογράφοι των «Νέων» που έχουν μπλογκ – και τους οποίους έχω κράξει στο παρελθόν με μεγάλη …ευχαρίστηση- δεν είναι εχθροί των μπλόγκερ. Αν ήταν δημοσιογράφοι της τηλεόρασης, και πιο συγκεκριμένα τηλεοπτικές περσόνες που θεωρούν τους εαυτούς τους opinion leaders και συναναστρέφονται την εκάστοτε εξουσία, θα καταλάβαινα την δυσπιστία – τώρα είναι αδικαιολόγητη. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας που προτείνει τους μπλόγκερ, έχει ήδη καταλάβει πως κάτι αλλάζει και βοηθάει φωνές αποκλεισμένες μέχρι χτες να φτάσουν σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Τι το κακό υπάρχει σ’ αυτό; Γιατί πρέπει κάτι ύποπτο να κρύβεται πίσω απ’ αυτήν την κίνηση; Πιο πιθανό είναι να ροκανίζει κατά λάθος την δική του καρέκλα ή των συναδέλφων του, φερόμενος γενναιόδωρα, παρά να συνωμοτεί.
Οι μπλόγκερ έχουν συμμάχους και συνομιλητές μέσα στα έντυπα και οι δημοσιογράφοι έχουν συμμάχους και συνομιλητές στα μπλογκ – επίσης όλοι μας έχουμε δυο μάτια εκατέρωθεν της μύτης. Εκτός αν κάποιος πιστεύει πως οι από δω είναι όλοι αθώοι και οι από κει όλοι ένοχοι, ενώ ανάμεσά μας υπάρχει το τείχος του Βερολίνου. Μπλόγκερ αρθρογραφούν σε έντυπα και δημοσιογράφοι φτιάχνουν μπλογκ. Προφανώς και οι μεν και οι δε κάτι ψάχνουν και δεν βολεύονται με τίποτα. Καλό δεν είναι αυτό; Ο δημοσιογράφος που προτείνει έναν μπλόγκερ με ψευδώνυμο ρισκάρει πολύ, ενώ εμείς είτε τους επαινούμε, είτε τους βρίζουμε δεν ρισκάρουμε τίποτα. Και να σας πω και κάτι; Εμένα οι δημοσιογράφοι (οι κανονικοί) μου φέρθηκαν με μεγάλη γενναιοδωρία, ακόμα και κάποιοι που τους είχα αλλάξει τα φώτα και τους είχα σατιρίσει πολύ άγρια.
Επίσης δεν καταλαβαίνω, γιατί τόσοι πολλοί μπλόγκερ αναφέρονται σε χρήματα και μάλιστα σε χρήματα που αφορούν τσέπες άλλων μπλόγκερ – τι ζόρι τραβάνε; Συγνώμη, γράφουμε για να βγάλουμε χρήματα ή επειδή γουστάρουμε τρελά και δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς; Ρε σεις, ο Καζαντζάκης ζητούσε δανεικά από τους φίλους του για να ζήσει! Άμα διαβάσετε την αλληλογραφία του ήταν να τον λυπάσαι! Χρήματα έβγαλε στα τελευταία χρόνια της ζωής του και το παράπονό του ήταν πως δεν τον διαβάζουν οι Έλληνες. Που να ‘ξερε πως σήμερα είναι ο πιο εμπορικός συγγραφέας όλων των εποχών στη χώρα μας!
Ο διανοούμενος που φτιάχνει ένα μπλογκ δεν είναι απαραίτητο να είναι κομμάτι της εξουσίας. Πολλές φορές μπορεί να είναι πιο θυμωμένος μαζί της από έναν άγνωστο μπλόγκερ. Μπορεί να έχει πληρώσει τις απόψεις του πολύ ακριβά. Και ναι, αναφέρομαι στον κ. Δήμου. Διαβάζω απίστευτες ανοησίες σε μερικά μπλογκ – συγνώμη, για ποιο πράγμα ακριβώς κατηγορείται ο άνθρωπος; Για το γεγονός πως είναι γνωστός; Για την ηλικία του; Θα πρέπει να απολογηθεί γι’ αυτά; Όποιος δεν ξέρει ποιος είναι, να κάτσει να διαβάσει κανα βιβλίο – ο πολιτισμός δεν ξεκίνησε ούτε με το Διαδίκτυο, ούτε με τα μπλογκ. Όλοι μας κάποιους διαβάσαμε πριν αρχίσουμε να γράφουμε και σε κάποιους χρωστάμε – γονείς, Δασκάλους, συγγραφείς, δημοσιογράφους. Κανείς μας δεν φύτρωσε! Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με τις απόψεις του, το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τουλάχιστον ένα βιβλίο του στη βιβλιοθήκη μας.
Θα έρθουν κι άλλοι διανοούμενοι (με την καλή έννοια) στα μπλογκ. Δεν απαγορεύεται. Μαζί τους θα φέρουν και το κοινό τους. Αυτό το τόσο προφανές καλό δεν το καταλαβαίνει κανείς;;; Πόσο δύσκολο είναι;;; Όποιος είναι μάγκας, αντί να μιζεριάζει, ας κοιτάξει να επωφεληθεί και να προσελκύσει το κοινό τους. Πρέπει και να μπορεί βέβαια. Αν δεν μπορεί, να κλείσει το μπλογκ του και να διαβάζει τον κ. Δήμου. Αν μη τι άλλο, θα μάθει τρόπους τουλάχιστον –κάτι είναι κι αυτό.
Κι επειδή δεν αντέχω την τόση σοβαρότητα ο …Χειριστοφάνης, θέλω να ομολογήσω πως η έλευση του κ. Δήμου με χαροποίησε ιδιαίτερα και για έναν απόλυτα ιδιοτελή λόγο. Επιτέλους βρέθηκε ένας μπλόγκερ της προκοπής, με τον οποίο μπορώ να πάω μια αξιοπρεπή κόντρα στην αναγνωσιμότητα – σ’ αυτό το θέμα όλοι οι υπόλοιποι με είχαν απογοητεύσει κι είχα αρχίσει να βαριέμαι. Φυσικά είναι ζήτημα χρόνου να του ρίξω στ’ αυτιά! (Ναι, αστείο ήταν αυτό.)
Και μια απορία : πόσο μυαλό πρέπει να έχει κάποιος για να καταλάβει, πως ένας άνθρωπος που μετά από ερώτηση αναγνώστη του αυτοχαρακτηρίζεται «φιλελεύθερος σοσιαλιστής» και μετά από δυο μέρες γράφει μόνος του, πως αν τον ρωτούσε κάποιος, θα απαντούσε πως η κύρια απασχόλησή του είναι «περιποιητής γάτων», έχει τρελή αίσθηση του χιούμορ;
Φυσικά δεν γνωρίζω προσωπικά ούτε τον κ. Δήμου, ούτε όσους εμμέσως πλην σαφώς αναφέρω στο κείμενο. Όχι, ούτε τον Καζαντζάκη.
Τετάρτη, Ιανουαρίου 04, 2006
Οι γονείς μου σεξ; Αποκλείεται! (έλα, το 'χεις πει κι εσύ)
-Δεν μπορώ να φανταστώ τους γονείς μου να κάνουν σεξ. Μου είναι αδιανόητο.
-Κι εσένα πως σε έκαναν; Πιστεύεις πως σε υιοθέτησαν;
-Άλλο εγώ! Εγώ είμαι παιδί τους!
-Καλά, και τα πέντε αδέλφια σου πως τα έκαναν;
-Ξέρω εγώ; Εσύ μπορείς να φανταστείς τους γονείς σου να κάνουν έρωτα;
-Όχι, δεν μπορώ.
-Να, το βλέπεις;
-Δεν μπορώ να τους φανταστώ γιατί τους έχω δει…
-Σοβαρά; Είδες τους γονείς σου να κάνουν έρωτα; Είσαι σίγουρος;
-Κοίτα, στην αρχή νόμιζα πως είναι αντικατοπτρισμός αλλά με είδαν κι αυτοί, οπότε μάλλον αποκλείεται αυτό το ενδεχόμενο.
-Και τι έκανες;
-Σκέφτηκα να τους μαλώσω, αλλά φαντάστηκα πως θα ήταν τόσο τρομοκρατημένοι, που τους λυπήθηκα κι έκλεισα την πόρτα.
-Μα πως έγινε και τους είδες;
-Νόμιζα πως κοιμούνται και μπήκα πατώντας στις άκρες των δακτύλων μου στην κρεβατοκάμαρα τους, για να σουφρώσω τα κλειδιά του αυτοκινήτου του μπαμπά.
-Είσαι σίγουρος πως έκαναν έρωτα; Ήταν γυμνοί;
-Όχι, ο μπαμπάς φορούσε κάτι…
-Τι;
-Προφυλακτικό.
-Μα πως το είδες;
-Ήταν φωσφοριζέ. Για την ακρίβεια το προφυλακτικό είδα.
-Βρε παιδί μου μήπως ήταν καμιά πυγολαμπίδα;
-Για σε παρακαλώ! Δεν θα βγάλεις και μικροτσούτσουνο τον μπαμπά μου!
-Ίσως ήταν πολλές πυγολαμπίδες μαζί – ολόκληρο σόι . Μπορεί να ήταν οι Γουόλτονς των πυγολαμπίδων.
-Πυγολαμπίδες στο Κολωνάκι; Πας καλά;
-Μπορεί να ήρθαν από τον Βασιλικό Κήπο. Δυο βήματα είναι.
-Δυο βήματα για εμάς –οι πυγολαμπίδες θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει πριν την Κατοχή για να φτάσουν στην Αναγνωστοπούλου το 2006. Δεν ήταν πυγολαμπίδες, μωρό μου. Ήταν ένα φωσφοριζέ προφυλακτικό.
-Τι χρώμα;
-Μοβ.
-Μήπως το είχαν βάλει για να διώχνει τα κουνούπια; Μήπως κάηκε το πορτατίφ κι έβαλαν το προφυλακτικό για να φέγγει;
-Και η μαμά γιατί βογκούσε;
-Ίσως έβλεπε κάποιον εφιάλτη. Μπορεί να ονειρευόταν τη γέννησή σου. Ξέρεις τι πόνους έχει η γέννα;
-Εγώ γιατί δεν πόνεσα όταν γεννήθηκα; Γιατί δεν βλέπω εφιάλτες; Γιατί δεν φωνάζω «σκίσε με»;
-Ποιος φώναζε «σκίσε με»;
-Η μάνα μου.
-Σαν δεν ντρέπεται! Βρε μήπως το φώναζε στον μαιευτήρα; Μήπως ήθελε καισαρική για να γλιτώσει τους πόνους της γέννας κι εσύ την παρεξήγησες;
-«Σκίσε με άντρα μου», φώναζε στον μαιευτήρα;
-Φώναζε «σκίσε με άντρα μου»;
-Κι εσύ αυτό φωνάζεις όταν το κάνουμε.
-Άλλο εγώ, εγώ δεν είμαι η μάνα σου. Και το λέω σε σένα, όχι στον μπαμπά σου.
-Δηλαδή αν παντρευτούμε και κάνουμε παιδιά, δεν θα φωνάζεις την ώρα του σεξ;
-Όχι, θα κλειδώνουμε την πόρτα κι εγώ θα απαγγέλλω Λόρκα για να μη μας πάρουν χαμπάρι τα παιδιά.
-Εγώ θα σε πηδάω κι εσύ θα απαγγέλλεις Λόρκα; Τον ξέρεις απέξω ή θα κρατάς και το βιβλίο;
-Θα γράψω τα ποιήματα σε κασετόφωνο, θα τα ακούω από τα ακουστικά και θα τα επαναλαμβάνω.
-Κι εγώ τι θα κάνω; Μουγκός θα μένω;
-Εσύ θα τραγουδάς Χατζιδάκι – την «Εποχή της Μελισσάνθης». Και την ώρα της κορύφωσης, Θεοδωράκη- το «Άξιον Εστί».
-Θα βαράω και παλαμάκια;
-Με κοροϊδεύεις;
-Βρε μωρό μου γιατί δεν αποδέχεσαι πως οι γονείς σου κάνουν έρωτα;
-Τους έχεις δει;
-Τους γονείς σου; Όχι, δεν τους έχω δει.
-Άρα λοιπόν μη μιλάς. Αποκλείεται!
-Τώρα τι θέλεις; Να τους παρακαλέσω να το κάνουν στο σαλόνι του σπιτιού σας ή να βάλω κάμερα στην κρεβατοκάμαρά τους για να σε πείσω;
-Δεν μπορώ να δεχτώ πως οι γονείς μου κάνουν σεξ! Δεν το θέλω!
-Γιατί βρε μωρό μου;
-Γιατί δεν μπορεί να είμαι αποτέλεσμα μιας ανταλλαγής υγρών. Δεν γίνεται να με έφεραν στον κόσμο τα οιστρογόνα, η ωορρηξία και τα σπερματοζωάρια.
-Και πως γεννήθηκες;
-Μάλλον είμαι προϊόν μιας πνευματικής διεργασίας, μιας ανώτερης αναζήτησης.
-Δεν μου λες, μήπως έχεις τα ρούχα σου;
Αυτός ο παλιότερος διάλογος επιστρέφει στο μπλογκ μου - εκεί δηλαδή απ' όπου ξεκίνησε. Θα κάνει ένα ταξιδάκι ακόμα, αλλά περισσότερα εν καιρώ. Η εορταστική περίοδος κλείνει με ένα ταξίδι στην Κύπρο. Η γραμματέας μου, Τζέλα Στασέρα Μιμπούτο, θα συνεχίσει να παίρνει τα μηνύματά σας. Χρόνια πολλά - φωτίστε τον κόσμο!
Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2006
Τρεις φορές Έλληνας!
Μέσα στο εορταστικό κλίμα των ημερών, είναι λογικό, κάποιες σημαντικές ειδήσεις να μην τυγχάνουν της προσοχής που τους αξίζει. Έτσι, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, πως ο Τζον Σαρμπάνης, γιος του γνωστού ελληνοαμερικανού γερουσιαστή Πολ Σαρμπάνης από το Μέριλαντ, ετοιμάζεται να ακολουθήσει τα πολιτικά χνάρια του πατέρα του. Βέβαια, ο Πολ Σαρμπάνης πρόκειται να αποχωρήσει από τον πολιτικό βίο για να ανοίξει το δρόμο στο γιο του. Και γιατί είναι σημαντική αυτή η είδηση, θα αναρωτηθεί κάποιος.
Μα δεν είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός πως αυτοί οι υπέροχοι Έλληνες της διασποράς, οι οποίοι πολλές φορές είναι ομογενείς δεύτερης και τρίτης γενιάς, τηρούν απαρέγκλιτα τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα της μητέρας Ελλάδος, αν και βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της; Δεν είναι υπέροχο, που τον ελληνοαμερικανό πολιτικό ετοιμάζεται να διαδεχτεί ο γιος του, όπως ακριβώς συμβαίνει παραδοσιακά και στην όμορφη χώρα μας; Τι Σαρμπάνης, τι Μητσοτάκης! Καμιά κορούλα έχει ο κ. Σαρμπάνης άραγε;
"Ημερολόγια" (όπως "blogs")
Πρεμιέρα κάνει απόψε στις 21.00 στην ΕΤ1, η εκπομπή «Ημερολόγια» με παρουσιάστρια τη Λένα Αρώνη και δεν πρέπει να τη χάσετε, ακόμα κι αν πάθετε κολικό του εχθρού. Πρόκειται για ένα πολιτιστικό μαγκαζίνο, κατά τη διάρκεια του οποίου, η Λένα συναντά τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της μικρής, αλλά λεβεντογέννας, χώρας μας, και ξεφυλλίζει τα ημερολόγια της ζωής τους – αυτό το τελευταίο που έγραψα, μου άρεσε.
Σε κάθε εκπομπή παρουσιάζονται τρία διαφορετικά πρόσωπα της επικαιρότητας και το εύρημα των «Ημερολογίων» είναι, πως αυτό συμβαίνει σε αγαπημένους χώρους των καλλιτεχνών – μια γειτονιά, ένα καφέ, ένα εστιατόριο, ένας πολυχώρος, μια εφορία κτλ.
Στην αποψινή εκπομπή το πιο όμορφο, το πιο γλυκό, το πιο ευγενικό κορίτσι της ελληνικής τηλεόρασης, ναι η Λένα Αρώνη, συναντά μεταξύ άλλων τον πιτσιρίκο, ναι εμένα. Περπατάμε μαζί, από το πολυβολείο της Κοκκινιάς όπου γεννήθηκα, μέχρι την Ακαδημία Αθηνών, που ετοιμάζεται να με υποδεχτεί – δυο μέρες περπατούσαμε, τρία ζευγάρια παπούτσια έλιωσα. Είναι μια εκπομπή που πρέπει να δείτε όλοι. Λένα, είσαι το πρώτο ποστ μου για τη νέα χρονιά. Καλή επιτυχία. Σε αγαπάω.
Εξαιρετική η ιδέα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» να παρουσιάσει 12+1 Έλληνες μπλόγκερς, οι οποίοι έγραψαν το «πρώτο θέμα» της εφημερίδας για το 2006. Μια διόρθωση μόνο : οι μπλόγκερ σε ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι δυο εκατομμύρια, αλλά γύρω στα 21 εκατομμύρια – τώρα με τον κ. Δήμου, πρέπει να τα έχουμε ξεπεράσει.
Νομίζω, πως οι σελίδες με τα κείμενα των μπλόγκερ, είναι το πιο όμορφο κομμάτι του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας, και θα τολμούσα δειλά να προτείνω, στους αναγνώστες του ταπεινού μου μπλογκ, δυο τουλάχιστον από αυτά τα κείμενα : το «Τι κι αν ο μπαμπάς δέρνει τη μαμά» της Λίτσας και το «Η μεγάλη διαστροφή της Ιστορίας» του Μαύρου Πρόβατου – θα ήθελα να τα έχω γράψει και τα δυο εγώ.
Πάνο, το δικό σου κείμενο, «Πρωτοχρονιά, όπως λέμε …Πρωταπριλιά», ήταν αυτό που με έκανε να γελάσω, αλλά δεν τολμάω δειλά να το προτείνω, γιατί το μπλογκ μου είναι σοβαρό και ελλοχεύει ο κίνδυνος, να παρεξηγηθώ από τους αναγνώστες. Επίσης θέλω δειλά να προσθέσω, πως μόλις χτες κατάλαβα Χριστούγεννα και ο λόγος είναι απλός : είδα το κείμενο της Κουρούνας δημοσιευμένο – όπως αρμόζει δηλαδή σε όλα τα κείμενά της. Συγχαρητήρια στον κύριο που είχε την ιδέα.
Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω δειλά τον κ. Χρήστο Χωμενίδη, για τον καλό το λόγο, που είπε για το μπλογκ μου, στο περιοδικό Esquire - αν υποψιαστώ, πως με διαβάζουν κι ο Μάτεσις με τον Σουρούνη… Πάντως κ. Χωμενίδη, το να προτείνετε το site των συντρόφων (με την καλή έννοια) του Indymedia, μέσα από τις σελίδες ενός περιοδικού lifestyle, το βρίσκω ανυπέρβλητο και εύγε σας!
Καλή χρονιά!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)