Τετάρτη, Απριλίου 30, 2008
Τρίτη, Απριλίου 29, 2008
Οι ζακυνθινοί bloggers για τον Άη-Λύπιο
Οι ζακυνθινοί bloggers ανεβάζουν το θεμελιώδες έργο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας «Η Γυναίκα της Ζάκυθος», συμπαραστεκόμενοι από κοινού στην προσπάθεια για την ιστορική και οικολογική διάσωση από τον αλόγιστο τουρισμό και ανάδειξη του χώρου του Άη- Λύπιου, όπου διαδραματίζεται το έργο.
"Ο Άη-Λύπιος" είναι έργο του blogger Μπάμπη Πυλαρινού
Η συνέχεια εδώ
Διονυσίου Σολωμού
H ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ZΑΚΥΘΟΣ
ΚΕΦ. 1
1. Εγώ, Διονύσιος Ιερομόναχος, εγκάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι, λέγω:
2. Ότι εγύριζα από το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, όπου είχα πάει για να μιλήσω με ένα καλόγερο για κάτι υπόθεσες ψυχικές,
3. και ήταν η ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου η γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε.
4. Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό του πηγαδιού, έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό·
5. και το είδα σκεδόν γιομάτο, και είπα: Δόξα σοι ο Θεός·
6. γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα Του, και μεγάλη η αφχαριστία του ανθρώπου.
7. Και οι δίκαιοι κατά την Θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό, επέσανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.
8. Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;
9. Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα, με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε, ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντάς το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου·
10. και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση.
11. Εμνέσκανε το λοιπόν αποκάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό, για να βοηθήσω το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους.
12. Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ,
13. ασήκωσα τα τρία μου έρμα, και έκαμα το σταυρό μου.
14. Έπειτα, θέλοντας να αριθμήσω τους άδικους, έχωσα το ένα χέρι μες στην τζέπη του ράσου μου, και το άλλο ανάμεσα στο ζωνάρι μου, γιατί εκατάλαβα, αλίμονον!, πως τα δάχτυλα δεν εχρειαζόντανε ολότελα.
15. Και [ο] νους μου εζαλίστηκε από το μεγάλον αριθμό· όμως με παρηγορούσε το να βλέπω πως καθένας κάτι καλό είχε απάνου του.
16. Και μου ήρθε στο νου μου περσότερο από όλους αυτούς η Γυναίκα της Ζάκυθος, η οποία πολεμάει να βλάφτει τους άλλους με τη γλώσσα και με τα έργατα·
17. και γυρεύοντας να ιδώ εάν μέσα σε αυτή την ψυχή, εις την οποίαν αναβράζει η κακία του Σατανά, αν έπεσε ποτέ η απεθύμια του παραμικρού καλού,
18. έπειτα που εστάθηκα να συλλογιστώ καλά, ύψωσα το κεφάλι μου και τα χέρια μου στον ουρανό και εφώναξα: Θε' μου, καταλαβαίνω πως γυρεύω ένα κλωνί αλάτι μες στο θερμό.
19. Και είδα πως ελάμπανε αποπάνου μου όλα τ' άστρα, και εξάνοιξα την Αλετροπόδα οπού με ευφραίνει πολύ.
20. Και εβιάστηκα να κινήσω για το ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου γιατί είδα πως εχασομέρησα. Και ήθελα να φθάσω για να περιγράψω τη Γυναίκα της Ζάκυθος.
21. Και ιδού καμία δωδεκαρία ψωρόσκυλα που ηθέλανε να μου εμποδίσουνε το δρόμο.
22. Και μη θέλοντας εγώ να τα κλωτζοβολήσω, για να μην εγγίξω την ψώρα και τα αίματα πού 'χανε, εστοχαστήκανε πως τα σκιάζουμαι,
23. και ήρθανε βαβίζοντας σιμότερά μου· όμως εγώ εκαμώθηκα πως σκύφτω να πάρω πέτρα
24. και έφυγαν όλα και εξεθύμαιναν τα κακορίζικα ψωριασμένα τη λύσσα τους, το ένα δαγκώνοντας το άλλο.
25. Αλλά ένας οπού εδιαφέντευε κάποια από τα ψωρόσκυλα, επήρε και αυτός μία πέτρα
26. και βάνοντας ο άθεος για σημάδι το κεφάλι εμέ του Διονύσιου του Ιερομόναχου, δεν το πίτυχε· γιατί από τη βία τη μεγάλη με την οποίαν ετίναξε την πέτρα, εστραβοπάτησε, και έπεσε.
27. Έτζι εγώ έφθασα στο κελί του Αγίου Λύπιου παρηγορημένος από τες μυρωδίες του κάμπου, από τα γλυκότρεχα νερά, και από τον αστρόβολον ουρανό, ο οποίος εφαινότουνα αποπάνου από το κεφάλι μου μία Ανάσταση.
ΚΕΦ. 2
1. Το λοιπόν, το κορμί της γυναικός, ήτανε μικρό και παρμένο.
2. Και το στήθος σκεδόν πάντα σημαδεμένο από τες αβδέλες που έβανε για να ρουφήξουν το τηχτικό, και αποκάτου εκρεμόντανε δυο βυζιά ωσάν καπνοσακούλες.
3. Και αυτό το μικρό κορμί επερπατούσε γοργότατα, και οι αρμοί της εφαινόντανε ξεκλείδωτοι.
4. Είχε το μούτρο της τη μορφή του καλαποδιού, και έβλεπες ένα μεγάλο μάκρο, αν εκοίταζες από την άκρη του πηγουνιού ώς την άκρη του κεφαλιού,
5. εις την οποία ήτανε μία πλεξίδα στρογγυλοδεμένη, και αποπάνου ένα χτένι θεόρατο.
6. Και όποιος ήθελε σιμώσει την πιθαμή για να μετρήσει τη γυναίκα, ήθελ' έβρει το τέταρτο του κορμιού στο κεφάλι.
7. Και το μάγουλό της εξερνούσε πάντα σάγριο, πότε ζωντανό και πότε πονιδιασμένο και μαραμένο.
8. Και άνοιγε κάθε λίγο ένα μεγάλο στόμα για ν' αναγελάσει τους άλλους, και έδειχνε τα κάτου δόντια τα μπροστινά μικρά και σάπια που εσμίγανε με τα απάνου πού 'τανε λευκότατα και μακρία.
9. Και μ' όλον πού 'τανε νια, οι μηλίγγοι και το μέτωπο, και τα φρύδια, και η κατεβασία της μύτης γεροντίστικα.
10. Πάντα γεροντίστικα, όμως ξεχωριστά όταν ακουμπούσε το κεφάλι της εις το γρόθο το δεξί μελετώντας την πονηρία.
11. Και αυτή η θωριά η γεροντίστικη ήτανε ζωντανεμένη από δυο μάτια λαμπρά και ολόμαυρα, και το ένα ήτανε ολίγο αλληθώρικο.
12. Και εστριφογυρίζανε εδώ και εκεί γυρεύοντας το κακό, και το βρίσκανε και όπου δεν ήτουν.
13. Και μες στα μάτια της άστραφτε ένα κάποιον τι που σ' έκανε να στοχαστείς, ότι η τρελάδα ή είναι λίγο που την άφησε ή κοντεύει να την τρικυμίσει.
14. Και τούτη ήταν η κατοικιά της ψυχής της της πονηρής και της αμαρτωλής.
15. Και εφανέρωνε την πονηρία και μιλώντας και σιωπώντας.
16. Και όταν εμιλούσε κρυφά για να βλάψει τη φήμη του ανθρώπου, έμοιαζε η φωνή της με το ψιθύρισμα του ψαθιού πατημένο από το πόδι του κλέφτη.
18. Και όταν εμίλειε δυνατά εφαινότουνα η φωνή της, εκείνη οπού κάνουν οι άνθρωποι για να αναγελάσουν τους άλλους.
19. Και μ' όλον τούτο, όταν ήτουν μοναχή επήγαινε στον καθρέφτη και κοιτώντας εγέλουνε και έκλαιε.
20. Και εθάρρειε πως είναι η ωραιότερη απ' όσες είναι στα Εφτάνησα.
21. Και ήταν για να χωρίζει ανδρόγενα και αδέλφια, επιδέξια σαν το Χάρο.
22. Και όταν έβλεπε στον ύπνο της το ωραίο κορμί της αδελφής της, εξύπναε τρομασμένη.
23. Ο φθόνος, το μίσος, η υποψία, η ψευτιά, της ετραβούσανε πάντα τα σωθικά,
24. σαν τα βρωμόπαιδα της γειτονιάς, τα βλέπεις ξεντερολοϊσμένα και λερωμένα, να σημαίνουν τα σήμαντρα του πανηγυριού, και βουρλίζουν τον κόσμο.
Εδώ σταματάει, κάπως απότομα, το δεύτερο κεφάλαιο, αφήνοντας έξι σελίδες άγραφες.
Το επόμενο κεφάλαιο, ο Σολωμός το είχε αριθμήσει ― συμβατικά, λέει ο Πολίτης ― πρώτα 18ο και αργότερα 20ό. Ένα είναι βέβαιο: αρχικά, το κεφάλαιο που θα διαβάσουμε τώρα, περιλάμβανε 50 παραγράφους, τις οποίες κατόπι ο Σολωμός υποδιαίρεσε σε 11 + 38 παραγράφους, δημιουργώντας έτσι δύο ανισομεγέθη κεφάλαια.
ΚΕΦ. [3]
1. Και εσυνέβηκε αυτές τες ημέρες, οπού οι Τούρκοι επολιορκούσαν το Μισολόγγι, και σκεδόν ολημέρα και συχνά και τη νύχτα έτρεμε η Ζάκυθο από το κανόνισμα το πολύ·
2. και πολλές γυναίκες Μισολογγίτισες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά τους, για τ' αδέλφια τους, που επολεμούσανε.
3. Στην αρχή εντρεπόντανε νά 'βγουνε και επροσμένανε να βραδιάσει για ν' απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες.
4. Και είχανε δούλους και γίδια, και πρόβατα και βόιδια πολλά.
5. Ακολούθως εβιαζόντανε και εσυχνοτηράζανε από το παρεθύρι τον ήλιο πότε να βασιλέψει για νά 'βγουνε.
6. Αλλά όταν επερισσέψανε οι χρείες, εχάσανε την ντροπή, ετρέχανε ολημερνίς.
7. Και όταν εκουραζόντανε, εκαθόντανε στ' ακρογιάλι, και συχνά ασηκώνανε το κεφάλι ν' ακούσουνε, γιατί εφοβόντανε μη πέσει το Μισολόγγι.
8. Και τες έβλεπε ο κόσμος να τρέχουνε τα τρίστρατα, τα σταυροδρόμια, τα σπίτια, τα ανώγεια και τα χαμώγεια, τες εκκλησίες, τα ξωκλήσια, γυρεύοντας.
9. Και ελαβαίνανε χρήματα, πανιά για τους λαβωμένους,
10. και δεν τους έλεγε κανένας το όχι, γιατί οι ρώτησες των γυναικών ήτανε τες περσότερες φορές συντροφευμένες από τες κανονιές του Μισολογγιού, και η γη έτρεμε αποκάτου από τα πόδια μας.
11. Και οι πλέον πάνφτωχοι εβγάνανε το οβολάκι τους και το δίνανε και εκάνανε το σταυρό τους κοιτάζοντας κατά το Μισολόγγι και κλαίοντας.
ΚΕΦ. [4]
1. Ωστόσο η Γυναίκα της Ζάκυθος είχε στα γόνατα τη θεγατέρα της και επολέμαε να την καλοπιάσει, γιατί ήθελε νά μπει εκεί πού 'τανε το κρεβάτι, και η Γυναίκα δεν ήθελε.
2. Έβαλε, το λοιπόν, το ζουρλάδι τα μαλλιά της αποπίσω από τ' αυτιά, γιατί η ανησυχία τής τά 'χε πετάξει, και έλεγε φιλώντας τα μάτια της θυγατρός της:
3. «Μάτια μου, ψυχή μου, να γένεις καλή, να παντρευτείς, και να βγαίνουμε και να μπαίνουμε, και να διαβάζουμε τη Θεία Γραφή και τη Χαλιμά».
4. Και αφού την εχάιδεψε, και της φίλησε τα μάτια και τα χείλα, την άφησε απάνου στην καθίκλα λέοντάς της: «Να και ένα καθρεφτάκι, και κοιτάξου που εισ' όμορφη και μου μοιάζεις».
5. Και η κόρη, που δεν ήτανε μαθημένη με τα καλά, ησύχασε, και από τη χαρά της εδάκρυσε.
6. Και η Γυναίκα εκίνησε για να πάει εκεί που είναι το κρεβάτι, αλλά άκουσε μεγάλη ταραχή ποδιών, οπού πάντοτες αύξαινε.
7. Και εσταμάτησε κοιτάζοντας κατά την θύρα και φουσκώνοντας τα ρουθούνια της.
8. Και ιδού παρεσιάζονται ομπρός της οι γυναίκες του Μισολογγιού· εβάλανε το δεξί τους στα στήθια και επροσκυνήσανε· και εμείνανε σιωπηλές και ακίνητες.
9. «Και έτζι δα, πώς την κάνουμε; Θα παίξουμε; Τι ορίζετε, κυράδες; Εκάμετε ανεβαίνοντας τόση ταραχή με τα συρτοπάπουτζα, που λογιάζω πως ήρθετε να μου δώσετε πρoσταγές».
10. Και όλες εμείνανε σιωπηλές και ακίνητες· αλλά μία είπε: «Αμ' έχεις δίκιο, είσαι στην πατρίδα σου και στο σπίτι σου, και εμείς είμαστε ξένες και όλο σπρώξιμο θέλουμε».
11. Και ετότες η Γυναίκα της Ζάκυθος αποκρίθηκε: «Κυρά πολύξερη, όλα τα χάσετε, αλλά από εκείνο που ακούω η γλώσσα σάς έμεινε.
12. »Είμαι στην πατρίδα μου και στο σπίτι μου; Και η αφεντία σου, δεν ήσουνα στην πατρίδα σου και στο σπίτι σου;
13. »Και τι σας έλειπε, και τι κακό είδετε από τον Τούρκο;
14. »Δε σας άφηνε φαϊτά, δούλους, περιβόλια; και, δόξα σοι ο Θεός, είχετε περσότερα από εκείνα που έχω εγώ.
15. »Σας είπα εγώ ίσως, να χτυπήστε τον Τούρκο, που ερχόστενε τώρα σε με να μου γυρέψετε και να με βρίσετε;
16. »Ναίσκε! Εβγήκετε όξω να κάμετε παλικαρίες, και κάτι εκάμετε στην αρχή, γιατί επήρετε την Τουρκιά ξάφνου.
17. »Και ποιος εμπόρειε ποτέ του να υποφτεφτεί τέτοια προδοσία; Το θέλει ο Θεός; Δεν ανακατωνόστενε με δαύτον μέρα και νύχτα;
18. »Τόσο κάνει κ' εγώ να τρέξω μες στο ξημέρωμα με το μαχαίρι στο λαιμό του αντρός μου (που να τόνε πάρει ο διάολος).
19. »Και τώρα που βλέπετε πως πάνε τα πράματά σας κατά, θέλτε να πέσει το βάρος απάνου μου.
20. »Καλή, μα το ναι! Αύριο πέφτει το Μισολόγγι, βάνουνε σε τάξη την Ελλάδα τη ζουρλή οι βασιλιάδες, εις τους οποίους έχω όλες μου τες ελπίδες.
21. »Και όσοι μένουνε από τον ξελοθρεμό, έρχονται στη Ζάκυθο να τους θρέψουμε, και με την κοιλιά γιομάτη μας βρίζουνε».
22. Λέοντας, εσώπησε ολίγο, κοιτάζοντας μες στα μάτια τες γυναίκες του Μισολογγιού.
23. «Και έτζι ξέρω και μιλώ και εγώ, ναι ή όχι; Και τώρα δα, τι ακαρτερείτε; Εβρήκετε ίσως ευχαρίστηση να με ακούτε να μιλώ;
24. »Εσείς δεν έχετε άλλη δουλειά πάρα να ψωμoζητάτε· και, να πούμε την αλήθεια, στοχάζουμαι πως θε νά 'ναι μία θαράπαψη, για όποιον δεν ντρέπεται.
25. »Αλλά εγώ έχω δουλειά. Ακούστε; Έχω δουλειά».
26. Και φωνάζοντας τέτοια, δεν ήτανε πλέον το τριπίθαμο μπουρίκι, αλλά εφάνηκε σωστή.
27. Γιατί ασηκώθηκε με μεγάλο θυμό στην άκρη των ποδιών, και μόλις άγγισε το πάτωμα· και εγρύλωσε τα μάτια, και το άβλαφτο μάτι εφάνηκε αλληθώρικο, και το αλληθώρικό 'σιαξε.
28. Και όποιος την έβλεπε να ξανάρθει στην πρώτη της μορφή, έλεγε: Ο διάβολος ίσως την είχε αδράξει, αλλά εμετάνωσε και την άφησε, για το μίσος που έχει του κόσμoυ.
29. Και η θυγατέρα της κοιτάζοντάς την εφώναξε· και οι δούλοι εξαστοχήσαν την πείνα τους, και οι γυναίκες του Μισολογγιού εκατέβηκαν χώρις να κάμουνε ταραχή.
30. Ετότες, η Γυναίκα της Ζάκυθος, βάνοντας την απαλάμη απάνου στην καρδιά της, και αναστενάζοντας δυνατά, είπε:
31. «Θε' μου, πώς μου χτυπάει η καρδιά, που μου έπλασες τόσο καλή!
32. »Με συγχύσανε αυτές οι πόρνες! Όλες οι γυναίκες του κόσμου είναι πόρνες·
33. »αλλά εσύ, κόρη μου, δεν θε νά 'σαι πόρνη σαν την αδελφή μου και σαν τες άλλες γυναίκες του τόπου μoυ.
34. »Κάλλιο θάνατος! Και εσύ, μάτια μου, εσκιάχτηκες; έλα, στάσου ήσυχη, γιατί αν αναδευτείς από αυτή την καθίκλα, κράζω ευτύς οπίσω εκείνες τες στρίγγλες και σε τρώνε».
35. Και οι δούλοι είχαν πάγει στο μαγερίο, χωρίς να καρτερέσουν την προσταγή της Γυναικός, και εκεί άρχισαν να μιλούν για την πείνα τους.
36. Και η γυναίκα ετότες εμπήκε εκεί όπου ήτανε το κρεβάτι.
37. Και σε λίγο άκουσα το κρεβάτι να τρίξει πολύ· και ανάμεσα στο τρίξιμο εβγαίνανε λαχανιάσματα και γογγυσμοί,
38. καθώς κάνουν οι βαστάζοι, όταν οι κακορίζικοι έχουν βάρος εις την πλάτη τους ανυπόφορτο.
39. Και έφυγα από την πέτρα του σκανδάλου, εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος, και ότι έβγαινα από τη θύρα του σπιτιού απάντηξα τον άνδρα της Γυναικός, οπού ανέβαινε.
Εδώ ο Σολωμός είχε αφήσει άγραφες δύο σελίδες.
Το επόμενο κεφάλαιο φαίνεται να τον βασάνισε περισσότερο από κάθε άλλο στην πρώτη μορφή. Ουσιαστικά, καθαρογραμμένες είναι μονάχα οι 4 πρώτες παράγραφοι -το υπόλοιπο κείμενο φαίνεται να ανήκει σε λίγο υστερότερη επεξεργασία, η οποία ωστόσο κατέληξε εν μέρει σε μια χωριστή καθαρογραμμένη σελίδα. Η δυσκολία προφανώς οφειλόταν κυρίως στον συμβατικά υπερφυσικό χαρακτήρα αυτού του κεφαλαίου, και πιθανώς στην επιθυμία του Σολωμού να σώσει κάτι από το πρώτο σχεδίασμα των «Ελεύθερων Πολιορκισμένων».
KEΦ. [5]
1. Και ακλούθησα τες γυναίκες του Μισολογγιού, οι οποίες εστρωθήκανε στ' ακρογιάλι, και εγώ ήμουνα αποπίσω από μία φράχτη και εκοίταζα.
2. Και κάθε μία έβαλε το χέρι και έβγαλε ό,τι και αν εμάζωξε, και εκάμανε ένα σωρό.
3. Και μία απ' αυτές, απλώνοντας το χέρι, και ψηλαφίζοντας το γιαλό: «Αδελφάδες», εφώναξε,
4. »ακούτε, αν έκαμε ποτέ τέτοιο σεισμό σαν και τώρα το Μισολόγγι: ίσως νικάει, ίσως πέφτει».
...........................................................................................................................................
Και εκίνησα για να φύγω και είδα αποπίσω από την εκκλησία (ιδές πώς τη λένε) μία γριούλα όπου είχε στήσει ανάμεσα στα χόρτα μικρά κεράκια, και έκαιε λιβάνι, και τα κεράκια στην πρασινάδα ελάμπανε και το λιβάνι ανέβαινε ― και ασήκωνε τα ξερόχερα παίρνοντας από το λιβάνι, και κλαίοντας και αναδεύοντας το ξεδοντιασμένο στόμα επαρακάλειε. Και εγώ
...........................................................................................................................................
Ετότες εταραχτήκανε τα σωθικά μου, και έλεγα πως ήρθε ώρα να ξεψυχήσω. Και ευρέθηκα σε σκοτεινό τόπο και βροντερό, που εσκιρτούσε σαν κλωνί στάρι στο μύλο που αλέθει ογλήγορα, ωσάν το χόχλο στο νερό που αναβράζει. Ετότες εκατάλαβα πως εκείνο ήτανε το Μισολόγγι. Αλλά δεν έβλεπα μήτε το κάστρο, μήτε το στρατόπεδο, μήτε τη λίμνη, μήτε τη θάλασσα, μήτε τη γη που επάτουνα, μήτε τον ουρανό. Πολιορκισμένους και πολιορκούμενους [sic] και όλα τα έργα τους και όλα τα πάντα, τα εκατασκέπαζε μαυρίλα και πίσσα γιομάτη λάμψη, βροντή, και αστροπελέκι. Και ύψωσα τα χέρια μου και τα μάτια μου να κάμω δέηση. Και ιδού μες στην καπνίλα μία μεγάλη γυναίκα με φόρεμα μαύρο σαν του λαγού το αίμα, όπου η σπίθα έγγιζε και εσβενότουνα. Και με φωνή που εφαινότουνα πως νικάει την ταραχή του πολέμου, άρχισε:
Το χάραμα επήρα
του ήλιου το δρόμο
κρεμώντας τη λύρα
τη δίκαιη στον ώμο.
Κι απ' όπου χαράζει
ώς όπου βυθά κ.τ.λ.
...........................................................................................................................................
Και ότι είχε αποτελειωμένα τα λόγια της η θεά, οι δικοί μας εκάνανε φοβερές φωνές για τη νίκη που εκάνανε. Και οι δικοί μας και όλα μού εγίναν άφαντα, και τα σωθικά μου πάλι φοβερά εταραχτήκανε, και μου φάνηκε πως εκουφάθηκα και εστραβώθηκα ― Και σε λίγο είδα ομπρός μου τη γριούλα, και τα κεράκια ήταν λιωμένα και εμείνανε τα στερνά λιώματα στα χορτάρια, και το λιβάνι τελειωμένο. Και η γριούλα οπού μου έλεγε: «Δόξα σοι ο Θεός, ιερομόναχε, έλεα πως κάτι σού 'ρθε. Σέ 'κραζα, σε κούνεια, και δεν άκουγες τίποτες, και τα μάτια σου εσταμάτηζαν στον αέρα, ενώ τώρα στα στερνά η γης εσκιρτούσε σαν το χόχλο στο νερό που αναβράζει ― τώρα ότι έπαψε, που ετελειώσανε τα κεράκια και το λιβάνι. Λες οι δικοί μας να εκερδέσανε;». Και εκίνησα με το Χάρο μες στην καρδιά μου να φύγω. Και η γριούλα, έπειτα που [μου] φίλησε το χέρι, κάνοντας μία μετάνοια, είπε: «Και τι παγωμένο πού 'ναι το χέρι σου».
ΚΕΦ. [6]
1. Και εκοίταξα τριγύρου, και δεν έβλεπα τίποτες, και είπα:
2. Ο Κύριος δεν θέλει να ιδώ άλλο, και γυρίζοντας το πρόσωπο όπου ήταν οι πλάτες μου εκίνησα για να πάω στον Άι Λύπιο.
3. Αλλά άκουσα να τρέμει η γη αποκάτου από τα πόδια μου, και πλήθος αστραπές εγιόμοζαν τον αέρα, πάντα αυξαίνοντας τη γοργότητα και τη λάμψη,
4. τόσο που έσπρωξα ομπρός τα χέρια μου καθώς κάνει ο άνθρωπος οπού δεν έχει το φως του.
5. Και εβρέθηκα οπίσω από ένα καθρέφτη, ανάμεσα σ' αυτόνε και στον τοίχο· και ο καθρέφτης είχε τον ψήλο της κάμερας.
6. Και μία φωνή δυνατή και ογλήγορη μου εβάρεσε στο δεξί μου αυτί, λέγοντας:
7. «Ω Διονύσιε lερομόναχε, τα μέλλοντα θε να γίνει τώρα για σε παρόν· ακαρτέρει και βλέπεις εκδίκησην του Θεού».
8. Και μία άλλη φωνή, ομοίως λεπτή, μου εμουρμούρισε στο ζερβί μου αυτί τα ίδια λόγια, τραυλίζοντας.
9. Και αυτήν [η] δεύτερη φωνή ήτανε ενού γέρου που εγνώρισα, όμως εθαύμαξα γιατί ήταν η πρώτη φορά που άκουα την ψυχή του ανθρώπου να τραυλίζει.
10. Και εκοίταξα ανάερα για να ξανοίξω πούθεν εβγαίνανε αυτές οι φωνές, και δεν είδα παρά τους δυο χοντρούς και μακριούς πέρονους που εβγαίνανε από τον τοίχο, στους οποίους ακουμπούσε ο καθρέφτης δεμένος από τη μέση.
11. Και μη ξανοίγοντας τίποτες, αναστέναξα βαθιά, και καθώς κάνει ο άνθρωπος οπού βρίσκεται γελασμένος, αγρίκησα μυρωδιά από λείψανο,
12. και εβγήκα απόκει, και εκοίταξα, τριγύρου και είδα:
13. Είδα αντίκρυ από τον καθρέφτη, στην άκρη της κάμερας, ένα κρεβάτι· και εφαινότουνα πως δεν ήτουνα μέσα τίποτες, και απάνου πολύ μύγα κουλουμωτή.
14. Και απάνου στο προσκέφαλο είδα σα μία κεφαλή ακίνητη e mince σαν εκείνες που κάνουνε στα χέρια τους και στα στήθια τους οι πελαγίσοι με το βελόνι.
15. Και είπα μέσα μου: ο Κύριος μού έστειλε ετούτη τη θέα, για σύμβολο σκοτεινό της θέλησής του.
16. Για τούτο εγώ, παρακαλώντας θερμά τον Κύριον να καταδεχτεί να με βοηθήσει για να καταλάβω αυτό το σύμβολο, εσίμωσα το κρεβάτι.
17. Και ανανοήθηκα πως κάτι αναδεύτηκε μες στα σεντόνια που ήτανε λερωμένα, ξεντερολοϊσμένα και αιματωμένα.
18. Και κοιτάζοντας καλύτερα στην εικόνα του προσκέφαλου, εταραχτήκανε τα σωθικά μου, γιατί από ένα κίνημα που έκαμε με το στόμα εγνώρισα τη Γυναίκα της Ζάκυθος που εκοιμότουνα σκεπασμένη από το σεντόνι ώς το λαιμό, όλη φθαρμένη από το τηχτικό.
ΚΕΦ. [7]
1. Αλλά εκαλοκοίταξα εκείνον τον ύπνο, και εκατάλαβα που ήθελε βαστάξει λίγο, για να δώσει τόπο του αλλουνού, πού 'ναι χώρις ονείρατα.
2. Και επειδή εκεί μέσα δεν ήτανε ούτε φίλος, ούτε δικός, ούτε γιατρός, ούτε πνεματικός, εγώ, Διονύσιος Ιερομόναχος, έσκυψα, και με τα καλά τής έλεγα να ξαγορευτεί.
3. Και αυτή εμισάνοιξε το στόμα της και έδειξε τα δόντια της, ακλουθώντας να κοιμάται.
4. Και ιδού η πρώτη φωνή, η αγνώριστη, που μού 'πε στο δεξί αυτί: «Η δύστυχη θρέφει πάντα στο νου της φούρκες, φυλακές, και Τούρκους που νικάνε και Γραικούς οπού σφάζονται.
5. »Τούτη τη στιγμή ένα βλέπει στον ύπνο της, το πράγμα που πάντοτες απεθύμουνε: ήγουν την αδελφή της που διακονεύει και για τούτο την είδες τώρα που εχαμογέλασε».
6. Και η δεύτερη φωνή, που εγνώριζα, εξαναείπε τα ίδια λόγια τραυλίζοντας, και κάνοντας ένα σωρό όρκους καθώς εσυνηθούσε:
7. «Αλήθεια μα-μα-μαααα την Παναγία, α-α-α-αλήθεια μ-μ-μ-μα τον Άι Νικόλα, αλ-λ-λ-λήθεια, μααααα τον Άι Σπυρίδωνα, αλήθεια μα τ' αγνάχραρα-χραχρα-γράχναντα μυστήρια του Θεού».
8. Ξάφνου η Γυναίκα έβγαλε το χέρι από το σεντόνι και εχτύπησε, και οι μύγες ασηκωθήκανε.
9. Και ανάμεσα στη βουή οπού εκάνανε, άκουσα τη φωνή της Γυναικός, οπού εφώναζε: «Όξω, πόρνη, από 'δω· δε σου δίνω μήτε ένα ψίχαλο!»
10. Και ετίναξε το χέρι όξω από το κρεβάτι σα για να διώξει μακρία την αδελφή της που της φαινότουνα πως ήλθε να διακονέψει.
11. Και εξεσκεπάστηκε σκεδόν όλη, και εφάνηκε ένα ψοφογάτζουλο που ήτανε σκεπασμένο από την κροπιά, και έρχεται ένας ανεμοστρούφουλας, και το ξεσκεπάζει.
12. Αλλά σπρώχνοντας το χέρι της όξω από το κρεβάτι για να διώξει την αδελφή της, εχτύπησε σε μια κάσα πεθαμένου, που εβρέθηκε εκεί ξάφνου, και εκόπηκε το όνειρο της αμαρτωλής.
13. Και άνοιξε τα μάτια της· και βλέποντας την κάσα ανατρίχιασε, γιατί εσκιάχτηκε μη τη βάλανε εκεί στοχάζοντάς τηνε πεθαμένη.
14. Και ετοιμαζότουνα να φωνάξει δυνατά για να δείξει πως δεν επέθανε, αλλά ιδού προβαίνει από την κάσα μια κεφαλή γυναίκεια φθαρμένη και αυτή από το τηχτικό, που αγκαλά και πλέον ηλικιωμένη, πολύ της έμοιαζε.
15. Τραβιέται, πηδάει στη ζερβιά του κρεβατιού, αλλά εχτύπησε τη μούρη της σε μίαν άλλη κάσα και όξω από αυτή ένα κεφάλι γέρου, και ήτανε ο γέρος που εγνώριζα.
16. Και έτζι εγνώρισα ότι έμελλε της Γυναικός βρεθεί, πριν ξεψυχήσει, ανάμεσα στον πατέρα της και στη μάνα της.
17. Και έφριξα και έστριψα στην αντίκρυ μερία το πρόσωπό μου, και εξανάσανε το μάτι μου στον καθρέφτη, ο οποίος δεν έδειχνε παρά τη Γυναίκα μοναχή.
18. Γιατί τα σώματα των άλλων δυο ησυχάσανε στο μνήμα τους, από τα οποία θα πεταχτούν όταν βαρέσει η Σάλπιγγα.
19. Μαζί μ' εμέ το Διονύσιο τον Ιερομόναχο, μαζί με τη Γυναίκα της Ζάκυθος, μαζί με όλα τα τέκνα του Αδάμ στη μεγάλη κοιλάδα του Ιωσαφάθ.
20. Και άρχισα να συλλογιστώ απάνου στη δικαιοσύνη του Θεού, που θε νά 'ναι αυτή την ημέρα φανούσιμη· και το μάτι (προσηλωμένο στον καθρέφτη) εσυγχίστηκε από το λογισμό.
21. Αλλά ακολούθως ο λογισμός εσυγχίστηκε από το μάτι.
22. Επειδή, στριφογυρίζοντας εγώ έπειτα τα μάτια εδώ και εκεί, καθώς κάνει ο άνθρωπος που συλλογίζεται πράμα δύσκολο που πολεμάει να καταλάβει,
23. είδα από την κλειδωνότρουπα, που κάτι εμπόδιζε το φως· και εβάστουνε πολληώρα και έπειτα εξαναφαινότουνα,
24. και ακουότουνα ακολούθως ένα μουρμουρητό στην άλλη κάμερα· και δεν εκαταλάβαινα τίποτες· και εξανακοίταξα στο μέρος della νisiοne.
25. Και ήτανε μεγάλη σιωπή, και δεν άκουες να βουίζει μήτε μια μύγα από τόσο πλήθος· γιατί ήτανε όλες μαζωμένες εις τον καθρέφτη,
26. ο οποίος εις πολλά μέρη επαράσταινε το χρώμα del νelο που το βάνουνε όταν λείπει για πάντα κανένας από τη φαμελιά.
Εδώ ακολουθεί άλλο ένα προβληματικό κεφάλαιο. Αρχικά ο Σολωμός είχε καθαρογράψει μονάχα τις δύο πρώτες παραγράφους και είχε αφήσει κενή την υπόλοιπη σελίδα ― ωστόσο, στην επόμενη σελίδα συνεχίζει, μάλλον χωρίς ουσιώδες χάσμα με τα προηγούμενα, αλλά χωρίς να αριθμεί τις παραγράφους. Οπωσδήποτε, τούτο είναι το πιο σύντομο από όλα τα κεφαλαία της πρώτης μoρφής.
ΚEΦ. [8]
1. Αλλά η μάνα της, χωρίς να κοιτάξει κατά την θύρα, χωρίς να κοιτάξει τη θεγατέρα της, χωρίς να κοιτάξει κανέναν, αρχίνησε:
2. «Ετούτη τη στιγμή το μάτι και το αυτί του παιδιού σου σε παραμονεύει από την κλειδωνότρουπα, και σε απομακραίνει γιατί σκιάζεται το κακό σου· και έτζι έκαμε[ς] και εσύ μ' εμέ.
...........................................................................................................................................
[3] «Για τούτο σόδωσα την κατάρα μου εις την πίκρα της ψυχής μου, όταν ασήμαιναν όλες οι εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα,
[4] »σ' την ξανάδωσα μία ώρα πριν ξεψυχήσω, και τώρα σ' την ξαναδίνω, κακό και ανάποδο θηλυκό,
[5] »και η τρίδιπλη κατάρα θέλει είναι αληθινή και ενεργητική στο κορμί σου και στην ψυχή σου, καθώς είναι αληθινά και ενεργητικά στον φαινούμενο και στον αόρατο κόσμο τα τρία προσώπατα της Αγίας Τριάδας».
[6] Έτζι λέοντας έβγαλε ένα ζωνάρι που ήτανε του ανδρός της, το χουχούλισε τρεις φορές και το πέταξε μες στα μούτρα της.
[7] Ετότε ο γέρος ανακατώθηκε μες στην κάσα του, ασήκωσε το δάχτυλο κατά τη θεγατέρα του και ετραύλισε την κατάρα του.
«Kεφάλαιον ύστερον» ονόμασε εξαρχής ο Σολωμός το τελευταίο κεφάλαιο που θα διαβάσουμε εδώ. Αργότερα πρόσθεσε άλλο ένα «Kεφάλαιον ύστερον» και ακόμη αργότερα σχεδίασε ένα περαιτέρω «capitοΙο uItimο». Όμως για μας, τώρα, «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» τελειώνει ως εξής:
Kεφάλαιον ύστερον
1. Και ο πατέρας και η μάνα αναληφτήκανε. Και η Γυναίκα, μονάχα ετότες άκουσε δύναμη να μπορέσει να πεταχτεί,
2. και εχύθηκε πηδώντας ψηλά, σαν τ' άστρο το καλοκαίρι, που στον αέρα χύνεται δέκα οργιές άστρο.
3. Και εβρέθηκε στον καθρέφτη, στον οποίον εχτύπησε, και οι μύγες εφύγανε, και εβουίζανε στο πρόσωπό της.
4. Και αυτή, λογιάζοντας πως ήταν οι γονέοι της, που την αδράχνανε από το μούτρο, έτρεχε εδώ και εκεί
5. ανοιγοκλειώντας τη φούχτα κάτι νά 'βρει για διαφέντεψη, και ήβρηκε το ζωνάρι, και με κείνο άρχισε να χτυπάει,
6. και όσο εχτυπούσε, τόσο οι μύγες εβουίζανε, και τόσο αυτή εκατατρόμαζε, όσο που τέλος πάντων έχασε το νου της ολότελα.
7. Και τρέχοντας με το κοντό πουκάμισο, που είχε κάμει κοντό από τη φιλαργυρία της, έπαιξε το μάτι της στον καθρέφτη
8. και εσταμάτηξε, και δεν εγνώρισε τον εαυτό της, και άπλωσε το δάχτυλό της και αναγέλασε.
9. «Ω κορμί! Ω κορμί! Τι πουκάμισο; Ε! Καταλαβαίνω εγώ· και ποιος πονηρός μπορεί να μου κρύψει την πονηρία του; Εκείνο το πουκάμισο με κάνει να καταλάβω πως καμώνεται τρέλα για να 'ν' έτοιμο να κριματίσει.
10. »Αλλά ποιος νά 'ναι; Μα την αλήθεια, που της μοιάζει ολίγο: αα! εισ' εσύ, μπομπόκορμο, βρωμοπόρνη, μυγόχεσμα του σπιταλιού, τζίμπλα της γουρούνας, γαϊδούρα, κροπολόγα, σκατή!
11. »Να τέλος πάντων ό,τι σου επροφήτεψα· και οι χίλιοί σου ηγαπημένοι; Δεν σ' έμεινε μήτε δισκάρι να διακονεύεις με δαύτο.
12. »Είσαι στα χέρια μου· τι θέλεις να σου κάμω, ψυχικό; Τώρα σ' το κάνω. Να ιδώ α' σου μείνει φωνή να πεις πως είμαι μουρλή».
13. Έτζι λέοντας, έκαμε ένα γύρο και εβάλθηκε με μεγάλη λύσσα να χορεύει, και το πουκάμισο εβρισκότουνα στο πρόσωπό της.
14. Και στη ζέστα του χορού έκανε με το ζωνάρι μια θηλιά και ο χορός εβάσταξε όσο να κάμει τη θηλιά.
15. Και αφού την ετέλειωσε, είπε: «Ακλούθα με αποπίσω από τον καθρέφτη, να σου κάμω το ψυχικό.
16. »Γιατί έρχεται κάπου-κάπου ο γάιδαρος ο γιατρός, οπού θα σ' έχει και εκείνος, και του σκαρφίστηκε πως είμαι άρρωστη».
17. Και επήγε οπίσω από τον καθρέφτη, και την άκουα να κάνει μεγάλη ταραχή.
18. Και η ταραχή έπαψε και έκαμε ένα γέλιο μεγάλο που αντιβούισε η κάμερα, και με φωνή πνιμένη από την ευχαρίστηση είπε: «Να, μάτια μου, το ψυχικό».
19. Τότε έπεσα με τα γόνατα χάμου να κάμω δέηση για να την κάμει ο Κύριος να μην είναι έξω φρενών κάνε για το λίγο ακόμη πόχει να ζήσει.
20. Και τελειωμένη η δέηση, εκοίταξα χάμου οπίσω από τον καθρέφτη στοχάζοντάς τηνε λιγωμένη. Και δεν ήτον εκεί.
21. Και αιστάνθηκα το αίμα μου να τραβηχτεί από τα μάγουλά μου,
22. και έπεσε το κεφάλι απάνου στα στήθια μου, και είπα μέσα μου:
23. Ο Θεός ξέρει πού έφυγε η δύστυχη ενώ επαρακάλεια για αυτήν με τη θέρμη της ψυχής μου.
24. Και επέρασα πέρα, με το κεφάλι σκυφτό και στοχασμένο, να πάω να την εύρω.
25. Και άκουσα στο μέτωπο κάποιον τι που με χτύπησε,
26. και έπεσα ξαφνισμένος τ' ανάσκελα. Και είδα την Γυναίκα της Ζάκυθος που εκρεμότουνα και εκυμάτιζε.
(από το «H Γυναίκα της Zάκυθος. Mία νέα ανάγνωση της πρώτης μορφής παρουσιασμένη από τον Γ. Π. Σαββίδη», Περίπλους, Γ΄ 10, Άνοιξη-Kαλοκαίρι 1986)
"Ο Άη-Λύπιος" είναι έργο του blogger Μπάμπη Πυλαρινού
Η συνέχεια εδώ
Διονυσίου Σολωμού
H ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ZΑΚΥΘΟΣ
ΚΕΦ. 1
1. Εγώ, Διονύσιος Ιερομόναχος, εγκάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι, λέγω:
2. Ότι εγύριζα από το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, όπου είχα πάει για να μιλήσω με ένα καλόγερο για κάτι υπόθεσες ψυχικές,
3. και ήταν η ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου η γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε.
4. Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό του πηγαδιού, έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό·
5. και το είδα σκεδόν γιομάτο, και είπα: Δόξα σοι ο Θεός·
6. γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα Του, και μεγάλη η αφχαριστία του ανθρώπου.
7. Και οι δίκαιοι κατά την Θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό, επέσανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.
8. Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;
9. Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα, με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε, ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντάς το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου·
10. και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση.
11. Εμνέσκανε το λοιπόν αποκάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό, για να βοηθήσω το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους.
12. Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ,
13. ασήκωσα τα τρία μου έρμα, και έκαμα το σταυρό μου.
14. Έπειτα, θέλοντας να αριθμήσω τους άδικους, έχωσα το ένα χέρι μες στην τζέπη του ράσου μου, και το άλλο ανάμεσα στο ζωνάρι μου, γιατί εκατάλαβα, αλίμονον!, πως τα δάχτυλα δεν εχρειαζόντανε ολότελα.
15. Και [ο] νους μου εζαλίστηκε από το μεγάλον αριθμό· όμως με παρηγορούσε το να βλέπω πως καθένας κάτι καλό είχε απάνου του.
16. Και μου ήρθε στο νου μου περσότερο από όλους αυτούς η Γυναίκα της Ζάκυθος, η οποία πολεμάει να βλάφτει τους άλλους με τη γλώσσα και με τα έργατα·
17. και γυρεύοντας να ιδώ εάν μέσα σε αυτή την ψυχή, εις την οποίαν αναβράζει η κακία του Σατανά, αν έπεσε ποτέ η απεθύμια του παραμικρού καλού,
18. έπειτα που εστάθηκα να συλλογιστώ καλά, ύψωσα το κεφάλι μου και τα χέρια μου στον ουρανό και εφώναξα: Θε' μου, καταλαβαίνω πως γυρεύω ένα κλωνί αλάτι μες στο θερμό.
19. Και είδα πως ελάμπανε αποπάνου μου όλα τ' άστρα, και εξάνοιξα την Αλετροπόδα οπού με ευφραίνει πολύ.
20. Και εβιάστηκα να κινήσω για το ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου γιατί είδα πως εχασομέρησα. Και ήθελα να φθάσω για να περιγράψω τη Γυναίκα της Ζάκυθος.
21. Και ιδού καμία δωδεκαρία ψωρόσκυλα που ηθέλανε να μου εμποδίσουνε το δρόμο.
22. Και μη θέλοντας εγώ να τα κλωτζοβολήσω, για να μην εγγίξω την ψώρα και τα αίματα πού 'χανε, εστοχαστήκανε πως τα σκιάζουμαι,
23. και ήρθανε βαβίζοντας σιμότερά μου· όμως εγώ εκαμώθηκα πως σκύφτω να πάρω πέτρα
24. και έφυγαν όλα και εξεθύμαιναν τα κακορίζικα ψωριασμένα τη λύσσα τους, το ένα δαγκώνοντας το άλλο.
25. Αλλά ένας οπού εδιαφέντευε κάποια από τα ψωρόσκυλα, επήρε και αυτός μία πέτρα
26. και βάνοντας ο άθεος για σημάδι το κεφάλι εμέ του Διονύσιου του Ιερομόναχου, δεν το πίτυχε· γιατί από τη βία τη μεγάλη με την οποίαν ετίναξε την πέτρα, εστραβοπάτησε, και έπεσε.
27. Έτζι εγώ έφθασα στο κελί του Αγίου Λύπιου παρηγορημένος από τες μυρωδίες του κάμπου, από τα γλυκότρεχα νερά, και από τον αστρόβολον ουρανό, ο οποίος εφαινότουνα αποπάνου από το κεφάλι μου μία Ανάσταση.
ΚΕΦ. 2
1. Το λοιπόν, το κορμί της γυναικός, ήτανε μικρό και παρμένο.
2. Και το στήθος σκεδόν πάντα σημαδεμένο από τες αβδέλες που έβανε για να ρουφήξουν το τηχτικό, και αποκάτου εκρεμόντανε δυο βυζιά ωσάν καπνοσακούλες.
3. Και αυτό το μικρό κορμί επερπατούσε γοργότατα, και οι αρμοί της εφαινόντανε ξεκλείδωτοι.
4. Είχε το μούτρο της τη μορφή του καλαποδιού, και έβλεπες ένα μεγάλο μάκρο, αν εκοίταζες από την άκρη του πηγουνιού ώς την άκρη του κεφαλιού,
5. εις την οποία ήτανε μία πλεξίδα στρογγυλοδεμένη, και αποπάνου ένα χτένι θεόρατο.
6. Και όποιος ήθελε σιμώσει την πιθαμή για να μετρήσει τη γυναίκα, ήθελ' έβρει το τέταρτο του κορμιού στο κεφάλι.
7. Και το μάγουλό της εξερνούσε πάντα σάγριο, πότε ζωντανό και πότε πονιδιασμένο και μαραμένο.
8. Και άνοιγε κάθε λίγο ένα μεγάλο στόμα για ν' αναγελάσει τους άλλους, και έδειχνε τα κάτου δόντια τα μπροστινά μικρά και σάπια που εσμίγανε με τα απάνου πού 'τανε λευκότατα και μακρία.
9. Και μ' όλον πού 'τανε νια, οι μηλίγγοι και το μέτωπο, και τα φρύδια, και η κατεβασία της μύτης γεροντίστικα.
10. Πάντα γεροντίστικα, όμως ξεχωριστά όταν ακουμπούσε το κεφάλι της εις το γρόθο το δεξί μελετώντας την πονηρία.
11. Και αυτή η θωριά η γεροντίστικη ήτανε ζωντανεμένη από δυο μάτια λαμπρά και ολόμαυρα, και το ένα ήτανε ολίγο αλληθώρικο.
12. Και εστριφογυρίζανε εδώ και εκεί γυρεύοντας το κακό, και το βρίσκανε και όπου δεν ήτουν.
13. Και μες στα μάτια της άστραφτε ένα κάποιον τι που σ' έκανε να στοχαστείς, ότι η τρελάδα ή είναι λίγο που την άφησε ή κοντεύει να την τρικυμίσει.
14. Και τούτη ήταν η κατοικιά της ψυχής της της πονηρής και της αμαρτωλής.
15. Και εφανέρωνε την πονηρία και μιλώντας και σιωπώντας.
16. Και όταν εμιλούσε κρυφά για να βλάψει τη φήμη του ανθρώπου, έμοιαζε η φωνή της με το ψιθύρισμα του ψαθιού πατημένο από το πόδι του κλέφτη.
18. Και όταν εμίλειε δυνατά εφαινότουνα η φωνή της, εκείνη οπού κάνουν οι άνθρωποι για να αναγελάσουν τους άλλους.
19. Και μ' όλον τούτο, όταν ήτουν μοναχή επήγαινε στον καθρέφτη και κοιτώντας εγέλουνε και έκλαιε.
20. Και εθάρρειε πως είναι η ωραιότερη απ' όσες είναι στα Εφτάνησα.
21. Και ήταν για να χωρίζει ανδρόγενα και αδέλφια, επιδέξια σαν το Χάρο.
22. Και όταν έβλεπε στον ύπνο της το ωραίο κορμί της αδελφής της, εξύπναε τρομασμένη.
23. Ο φθόνος, το μίσος, η υποψία, η ψευτιά, της ετραβούσανε πάντα τα σωθικά,
24. σαν τα βρωμόπαιδα της γειτονιάς, τα βλέπεις ξεντερολοϊσμένα και λερωμένα, να σημαίνουν τα σήμαντρα του πανηγυριού, και βουρλίζουν τον κόσμο.
Εδώ σταματάει, κάπως απότομα, το δεύτερο κεφάλαιο, αφήνοντας έξι σελίδες άγραφες.
Το επόμενο κεφάλαιο, ο Σολωμός το είχε αριθμήσει ― συμβατικά, λέει ο Πολίτης ― πρώτα 18ο και αργότερα 20ό. Ένα είναι βέβαιο: αρχικά, το κεφάλαιο που θα διαβάσουμε τώρα, περιλάμβανε 50 παραγράφους, τις οποίες κατόπι ο Σολωμός υποδιαίρεσε σε 11 + 38 παραγράφους, δημιουργώντας έτσι δύο ανισομεγέθη κεφάλαια.
ΚΕΦ. [3]
1. Και εσυνέβηκε αυτές τες ημέρες, οπού οι Τούρκοι επολιορκούσαν το Μισολόγγι, και σκεδόν ολημέρα και συχνά και τη νύχτα έτρεμε η Ζάκυθο από το κανόνισμα το πολύ·
2. και πολλές γυναίκες Μισολογγίτισες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά τους, για τ' αδέλφια τους, που επολεμούσανε.
3. Στην αρχή εντρεπόντανε νά 'βγουνε και επροσμένανε να βραδιάσει για ν' απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες.
4. Και είχανε δούλους και γίδια, και πρόβατα και βόιδια πολλά.
5. Ακολούθως εβιαζόντανε και εσυχνοτηράζανε από το παρεθύρι τον ήλιο πότε να βασιλέψει για νά 'βγουνε.
6. Αλλά όταν επερισσέψανε οι χρείες, εχάσανε την ντροπή, ετρέχανε ολημερνίς.
7. Και όταν εκουραζόντανε, εκαθόντανε στ' ακρογιάλι, και συχνά ασηκώνανε το κεφάλι ν' ακούσουνε, γιατί εφοβόντανε μη πέσει το Μισολόγγι.
8. Και τες έβλεπε ο κόσμος να τρέχουνε τα τρίστρατα, τα σταυροδρόμια, τα σπίτια, τα ανώγεια και τα χαμώγεια, τες εκκλησίες, τα ξωκλήσια, γυρεύοντας.
9. Και ελαβαίνανε χρήματα, πανιά για τους λαβωμένους,
10. και δεν τους έλεγε κανένας το όχι, γιατί οι ρώτησες των γυναικών ήτανε τες περσότερες φορές συντροφευμένες από τες κανονιές του Μισολογγιού, και η γη έτρεμε αποκάτου από τα πόδια μας.
11. Και οι πλέον πάνφτωχοι εβγάνανε το οβολάκι τους και το δίνανε και εκάνανε το σταυρό τους κοιτάζοντας κατά το Μισολόγγι και κλαίοντας.
ΚΕΦ. [4]
1. Ωστόσο η Γυναίκα της Ζάκυθος είχε στα γόνατα τη θεγατέρα της και επολέμαε να την καλοπιάσει, γιατί ήθελε νά μπει εκεί πού 'τανε το κρεβάτι, και η Γυναίκα δεν ήθελε.
2. Έβαλε, το λοιπόν, το ζουρλάδι τα μαλλιά της αποπίσω από τ' αυτιά, γιατί η ανησυχία τής τά 'χε πετάξει, και έλεγε φιλώντας τα μάτια της θυγατρός της:
3. «Μάτια μου, ψυχή μου, να γένεις καλή, να παντρευτείς, και να βγαίνουμε και να μπαίνουμε, και να διαβάζουμε τη Θεία Γραφή και τη Χαλιμά».
4. Και αφού την εχάιδεψε, και της φίλησε τα μάτια και τα χείλα, την άφησε απάνου στην καθίκλα λέοντάς της: «Να και ένα καθρεφτάκι, και κοιτάξου που εισ' όμορφη και μου μοιάζεις».
5. Και η κόρη, που δεν ήτανε μαθημένη με τα καλά, ησύχασε, και από τη χαρά της εδάκρυσε.
6. Και η Γυναίκα εκίνησε για να πάει εκεί που είναι το κρεβάτι, αλλά άκουσε μεγάλη ταραχή ποδιών, οπού πάντοτες αύξαινε.
7. Και εσταμάτησε κοιτάζοντας κατά την θύρα και φουσκώνοντας τα ρουθούνια της.
8. Και ιδού παρεσιάζονται ομπρός της οι γυναίκες του Μισολογγιού· εβάλανε το δεξί τους στα στήθια και επροσκυνήσανε· και εμείνανε σιωπηλές και ακίνητες.
9. «Και έτζι δα, πώς την κάνουμε; Θα παίξουμε; Τι ορίζετε, κυράδες; Εκάμετε ανεβαίνοντας τόση ταραχή με τα συρτοπάπουτζα, που λογιάζω πως ήρθετε να μου δώσετε πρoσταγές».
10. Και όλες εμείνανε σιωπηλές και ακίνητες· αλλά μία είπε: «Αμ' έχεις δίκιο, είσαι στην πατρίδα σου και στο σπίτι σου, και εμείς είμαστε ξένες και όλο σπρώξιμο θέλουμε».
11. Και ετότες η Γυναίκα της Ζάκυθος αποκρίθηκε: «Κυρά πολύξερη, όλα τα χάσετε, αλλά από εκείνο που ακούω η γλώσσα σάς έμεινε.
12. »Είμαι στην πατρίδα μου και στο σπίτι μου; Και η αφεντία σου, δεν ήσουνα στην πατρίδα σου και στο σπίτι σου;
13. »Και τι σας έλειπε, και τι κακό είδετε από τον Τούρκο;
14. »Δε σας άφηνε φαϊτά, δούλους, περιβόλια; και, δόξα σοι ο Θεός, είχετε περσότερα από εκείνα που έχω εγώ.
15. »Σας είπα εγώ ίσως, να χτυπήστε τον Τούρκο, που ερχόστενε τώρα σε με να μου γυρέψετε και να με βρίσετε;
16. »Ναίσκε! Εβγήκετε όξω να κάμετε παλικαρίες, και κάτι εκάμετε στην αρχή, γιατί επήρετε την Τουρκιά ξάφνου.
17. »Και ποιος εμπόρειε ποτέ του να υποφτεφτεί τέτοια προδοσία; Το θέλει ο Θεός; Δεν ανακατωνόστενε με δαύτον μέρα και νύχτα;
18. »Τόσο κάνει κ' εγώ να τρέξω μες στο ξημέρωμα με το μαχαίρι στο λαιμό του αντρός μου (που να τόνε πάρει ο διάολος).
19. »Και τώρα που βλέπετε πως πάνε τα πράματά σας κατά, θέλτε να πέσει το βάρος απάνου μου.
20. »Καλή, μα το ναι! Αύριο πέφτει το Μισολόγγι, βάνουνε σε τάξη την Ελλάδα τη ζουρλή οι βασιλιάδες, εις τους οποίους έχω όλες μου τες ελπίδες.
21. »Και όσοι μένουνε από τον ξελοθρεμό, έρχονται στη Ζάκυθο να τους θρέψουμε, και με την κοιλιά γιομάτη μας βρίζουνε».
22. Λέοντας, εσώπησε ολίγο, κοιτάζοντας μες στα μάτια τες γυναίκες του Μισολογγιού.
23. «Και έτζι ξέρω και μιλώ και εγώ, ναι ή όχι; Και τώρα δα, τι ακαρτερείτε; Εβρήκετε ίσως ευχαρίστηση να με ακούτε να μιλώ;
24. »Εσείς δεν έχετε άλλη δουλειά πάρα να ψωμoζητάτε· και, να πούμε την αλήθεια, στοχάζουμαι πως θε νά 'ναι μία θαράπαψη, για όποιον δεν ντρέπεται.
25. »Αλλά εγώ έχω δουλειά. Ακούστε; Έχω δουλειά».
26. Και φωνάζοντας τέτοια, δεν ήτανε πλέον το τριπίθαμο μπουρίκι, αλλά εφάνηκε σωστή.
27. Γιατί ασηκώθηκε με μεγάλο θυμό στην άκρη των ποδιών, και μόλις άγγισε το πάτωμα· και εγρύλωσε τα μάτια, και το άβλαφτο μάτι εφάνηκε αλληθώρικο, και το αλληθώρικό 'σιαξε.
28. Και όποιος την έβλεπε να ξανάρθει στην πρώτη της μορφή, έλεγε: Ο διάβολος ίσως την είχε αδράξει, αλλά εμετάνωσε και την άφησε, για το μίσος που έχει του κόσμoυ.
29. Και η θυγατέρα της κοιτάζοντάς την εφώναξε· και οι δούλοι εξαστοχήσαν την πείνα τους, και οι γυναίκες του Μισολογγιού εκατέβηκαν χώρις να κάμουνε ταραχή.
30. Ετότες, η Γυναίκα της Ζάκυθος, βάνοντας την απαλάμη απάνου στην καρδιά της, και αναστενάζοντας δυνατά, είπε:
31. «Θε' μου, πώς μου χτυπάει η καρδιά, που μου έπλασες τόσο καλή!
32. »Με συγχύσανε αυτές οι πόρνες! Όλες οι γυναίκες του κόσμου είναι πόρνες·
33. »αλλά εσύ, κόρη μου, δεν θε νά 'σαι πόρνη σαν την αδελφή μου και σαν τες άλλες γυναίκες του τόπου μoυ.
34. »Κάλλιο θάνατος! Και εσύ, μάτια μου, εσκιάχτηκες; έλα, στάσου ήσυχη, γιατί αν αναδευτείς από αυτή την καθίκλα, κράζω ευτύς οπίσω εκείνες τες στρίγγλες και σε τρώνε».
35. Και οι δούλοι είχαν πάγει στο μαγερίο, χωρίς να καρτερέσουν την προσταγή της Γυναικός, και εκεί άρχισαν να μιλούν για την πείνα τους.
36. Και η γυναίκα ετότες εμπήκε εκεί όπου ήτανε το κρεβάτι.
37. Και σε λίγο άκουσα το κρεβάτι να τρίξει πολύ· και ανάμεσα στο τρίξιμο εβγαίνανε λαχανιάσματα και γογγυσμοί,
38. καθώς κάνουν οι βαστάζοι, όταν οι κακορίζικοι έχουν βάρος εις την πλάτη τους ανυπόφορτο.
39. Και έφυγα από την πέτρα του σκανδάλου, εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος, και ότι έβγαινα από τη θύρα του σπιτιού απάντηξα τον άνδρα της Γυναικός, οπού ανέβαινε.
Εδώ ο Σολωμός είχε αφήσει άγραφες δύο σελίδες.
Το επόμενο κεφάλαιο φαίνεται να τον βασάνισε περισσότερο από κάθε άλλο στην πρώτη μορφή. Ουσιαστικά, καθαρογραμμένες είναι μονάχα οι 4 πρώτες παράγραφοι -το υπόλοιπο κείμενο φαίνεται να ανήκει σε λίγο υστερότερη επεξεργασία, η οποία ωστόσο κατέληξε εν μέρει σε μια χωριστή καθαρογραμμένη σελίδα. Η δυσκολία προφανώς οφειλόταν κυρίως στον συμβατικά υπερφυσικό χαρακτήρα αυτού του κεφαλαίου, και πιθανώς στην επιθυμία του Σολωμού να σώσει κάτι από το πρώτο σχεδίασμα των «Ελεύθερων Πολιορκισμένων».
KEΦ. [5]
1. Και ακλούθησα τες γυναίκες του Μισολογγιού, οι οποίες εστρωθήκανε στ' ακρογιάλι, και εγώ ήμουνα αποπίσω από μία φράχτη και εκοίταζα.
2. Και κάθε μία έβαλε το χέρι και έβγαλε ό,τι και αν εμάζωξε, και εκάμανε ένα σωρό.
3. Και μία απ' αυτές, απλώνοντας το χέρι, και ψηλαφίζοντας το γιαλό: «Αδελφάδες», εφώναξε,
4. »ακούτε, αν έκαμε ποτέ τέτοιο σεισμό σαν και τώρα το Μισολόγγι: ίσως νικάει, ίσως πέφτει».
...........................................................................................................................................
Και εκίνησα για να φύγω και είδα αποπίσω από την εκκλησία (ιδές πώς τη λένε) μία γριούλα όπου είχε στήσει ανάμεσα στα χόρτα μικρά κεράκια, και έκαιε λιβάνι, και τα κεράκια στην πρασινάδα ελάμπανε και το λιβάνι ανέβαινε ― και ασήκωνε τα ξερόχερα παίρνοντας από το λιβάνι, και κλαίοντας και αναδεύοντας το ξεδοντιασμένο στόμα επαρακάλειε. Και εγώ
...........................................................................................................................................
Ετότες εταραχτήκανε τα σωθικά μου, και έλεγα πως ήρθε ώρα να ξεψυχήσω. Και ευρέθηκα σε σκοτεινό τόπο και βροντερό, που εσκιρτούσε σαν κλωνί στάρι στο μύλο που αλέθει ογλήγορα, ωσάν το χόχλο στο νερό που αναβράζει. Ετότες εκατάλαβα πως εκείνο ήτανε το Μισολόγγι. Αλλά δεν έβλεπα μήτε το κάστρο, μήτε το στρατόπεδο, μήτε τη λίμνη, μήτε τη θάλασσα, μήτε τη γη που επάτουνα, μήτε τον ουρανό. Πολιορκισμένους και πολιορκούμενους [sic] και όλα τα έργα τους και όλα τα πάντα, τα εκατασκέπαζε μαυρίλα και πίσσα γιομάτη λάμψη, βροντή, και αστροπελέκι. Και ύψωσα τα χέρια μου και τα μάτια μου να κάμω δέηση. Και ιδού μες στην καπνίλα μία μεγάλη γυναίκα με φόρεμα μαύρο σαν του λαγού το αίμα, όπου η σπίθα έγγιζε και εσβενότουνα. Και με φωνή που εφαινότουνα πως νικάει την ταραχή του πολέμου, άρχισε:
Το χάραμα επήρα
του ήλιου το δρόμο
κρεμώντας τη λύρα
τη δίκαιη στον ώμο.
Κι απ' όπου χαράζει
ώς όπου βυθά κ.τ.λ.
...........................................................................................................................................
Και ότι είχε αποτελειωμένα τα λόγια της η θεά, οι δικοί μας εκάνανε φοβερές φωνές για τη νίκη που εκάνανε. Και οι δικοί μας και όλα μού εγίναν άφαντα, και τα σωθικά μου πάλι φοβερά εταραχτήκανε, και μου φάνηκε πως εκουφάθηκα και εστραβώθηκα ― Και σε λίγο είδα ομπρός μου τη γριούλα, και τα κεράκια ήταν λιωμένα και εμείνανε τα στερνά λιώματα στα χορτάρια, και το λιβάνι τελειωμένο. Και η γριούλα οπού μου έλεγε: «Δόξα σοι ο Θεός, ιερομόναχε, έλεα πως κάτι σού 'ρθε. Σέ 'κραζα, σε κούνεια, και δεν άκουγες τίποτες, και τα μάτια σου εσταμάτηζαν στον αέρα, ενώ τώρα στα στερνά η γης εσκιρτούσε σαν το χόχλο στο νερό που αναβράζει ― τώρα ότι έπαψε, που ετελειώσανε τα κεράκια και το λιβάνι. Λες οι δικοί μας να εκερδέσανε;». Και εκίνησα με το Χάρο μες στην καρδιά μου να φύγω. Και η γριούλα, έπειτα που [μου] φίλησε το χέρι, κάνοντας μία μετάνοια, είπε: «Και τι παγωμένο πού 'ναι το χέρι σου».
ΚΕΦ. [6]
1. Και εκοίταξα τριγύρου, και δεν έβλεπα τίποτες, και είπα:
2. Ο Κύριος δεν θέλει να ιδώ άλλο, και γυρίζοντας το πρόσωπο όπου ήταν οι πλάτες μου εκίνησα για να πάω στον Άι Λύπιο.
3. Αλλά άκουσα να τρέμει η γη αποκάτου από τα πόδια μου, και πλήθος αστραπές εγιόμοζαν τον αέρα, πάντα αυξαίνοντας τη γοργότητα και τη λάμψη,
4. τόσο που έσπρωξα ομπρός τα χέρια μου καθώς κάνει ο άνθρωπος οπού δεν έχει το φως του.
5. Και εβρέθηκα οπίσω από ένα καθρέφτη, ανάμεσα σ' αυτόνε και στον τοίχο· και ο καθρέφτης είχε τον ψήλο της κάμερας.
6. Και μία φωνή δυνατή και ογλήγορη μου εβάρεσε στο δεξί μου αυτί, λέγοντας:
7. «Ω Διονύσιε lερομόναχε, τα μέλλοντα θε να γίνει τώρα για σε παρόν· ακαρτέρει και βλέπεις εκδίκησην του Θεού».
8. Και μία άλλη φωνή, ομοίως λεπτή, μου εμουρμούρισε στο ζερβί μου αυτί τα ίδια λόγια, τραυλίζοντας.
9. Και αυτήν [η] δεύτερη φωνή ήτανε ενού γέρου που εγνώρισα, όμως εθαύμαξα γιατί ήταν η πρώτη φορά που άκουα την ψυχή του ανθρώπου να τραυλίζει.
10. Και εκοίταξα ανάερα για να ξανοίξω πούθεν εβγαίνανε αυτές οι φωνές, και δεν είδα παρά τους δυο χοντρούς και μακριούς πέρονους που εβγαίνανε από τον τοίχο, στους οποίους ακουμπούσε ο καθρέφτης δεμένος από τη μέση.
11. Και μη ξανοίγοντας τίποτες, αναστέναξα βαθιά, και καθώς κάνει ο άνθρωπος οπού βρίσκεται γελασμένος, αγρίκησα μυρωδιά από λείψανο,
12. και εβγήκα απόκει, και εκοίταξα, τριγύρου και είδα:
13. Είδα αντίκρυ από τον καθρέφτη, στην άκρη της κάμερας, ένα κρεβάτι· και εφαινότουνα πως δεν ήτουνα μέσα τίποτες, και απάνου πολύ μύγα κουλουμωτή.
14. Και απάνου στο προσκέφαλο είδα σα μία κεφαλή ακίνητη e mince σαν εκείνες που κάνουνε στα χέρια τους και στα στήθια τους οι πελαγίσοι με το βελόνι.
15. Και είπα μέσα μου: ο Κύριος μού έστειλε ετούτη τη θέα, για σύμβολο σκοτεινό της θέλησής του.
16. Για τούτο εγώ, παρακαλώντας θερμά τον Κύριον να καταδεχτεί να με βοηθήσει για να καταλάβω αυτό το σύμβολο, εσίμωσα το κρεβάτι.
17. Και ανανοήθηκα πως κάτι αναδεύτηκε μες στα σεντόνια που ήτανε λερωμένα, ξεντερολοϊσμένα και αιματωμένα.
18. Και κοιτάζοντας καλύτερα στην εικόνα του προσκέφαλου, εταραχτήκανε τα σωθικά μου, γιατί από ένα κίνημα που έκαμε με το στόμα εγνώρισα τη Γυναίκα της Ζάκυθος που εκοιμότουνα σκεπασμένη από το σεντόνι ώς το λαιμό, όλη φθαρμένη από το τηχτικό.
ΚΕΦ. [7]
1. Αλλά εκαλοκοίταξα εκείνον τον ύπνο, και εκατάλαβα που ήθελε βαστάξει λίγο, για να δώσει τόπο του αλλουνού, πού 'ναι χώρις ονείρατα.
2. Και επειδή εκεί μέσα δεν ήτανε ούτε φίλος, ούτε δικός, ούτε γιατρός, ούτε πνεματικός, εγώ, Διονύσιος Ιερομόναχος, έσκυψα, και με τα καλά τής έλεγα να ξαγορευτεί.
3. Και αυτή εμισάνοιξε το στόμα της και έδειξε τα δόντια της, ακλουθώντας να κοιμάται.
4. Και ιδού η πρώτη φωνή, η αγνώριστη, που μού 'πε στο δεξί αυτί: «Η δύστυχη θρέφει πάντα στο νου της φούρκες, φυλακές, και Τούρκους που νικάνε και Γραικούς οπού σφάζονται.
5. »Τούτη τη στιγμή ένα βλέπει στον ύπνο της, το πράγμα που πάντοτες απεθύμουνε: ήγουν την αδελφή της που διακονεύει και για τούτο την είδες τώρα που εχαμογέλασε».
6. Και η δεύτερη φωνή, που εγνώριζα, εξαναείπε τα ίδια λόγια τραυλίζοντας, και κάνοντας ένα σωρό όρκους καθώς εσυνηθούσε:
7. «Αλήθεια μα-μα-μαααα την Παναγία, α-α-α-αλήθεια μ-μ-μ-μα τον Άι Νικόλα, αλ-λ-λ-λήθεια, μααααα τον Άι Σπυρίδωνα, αλήθεια μα τ' αγνάχραρα-χραχρα-γράχναντα μυστήρια του Θεού».
8. Ξάφνου η Γυναίκα έβγαλε το χέρι από το σεντόνι και εχτύπησε, και οι μύγες ασηκωθήκανε.
9. Και ανάμεσα στη βουή οπού εκάνανε, άκουσα τη φωνή της Γυναικός, οπού εφώναζε: «Όξω, πόρνη, από 'δω· δε σου δίνω μήτε ένα ψίχαλο!»
10. Και ετίναξε το χέρι όξω από το κρεβάτι σα για να διώξει μακρία την αδελφή της που της φαινότουνα πως ήλθε να διακονέψει.
11. Και εξεσκεπάστηκε σκεδόν όλη, και εφάνηκε ένα ψοφογάτζουλο που ήτανε σκεπασμένο από την κροπιά, και έρχεται ένας ανεμοστρούφουλας, και το ξεσκεπάζει.
12. Αλλά σπρώχνοντας το χέρι της όξω από το κρεβάτι για να διώξει την αδελφή της, εχτύπησε σε μια κάσα πεθαμένου, που εβρέθηκε εκεί ξάφνου, και εκόπηκε το όνειρο της αμαρτωλής.
13. Και άνοιξε τα μάτια της· και βλέποντας την κάσα ανατρίχιασε, γιατί εσκιάχτηκε μη τη βάλανε εκεί στοχάζοντάς τηνε πεθαμένη.
14. Και ετοιμαζότουνα να φωνάξει δυνατά για να δείξει πως δεν επέθανε, αλλά ιδού προβαίνει από την κάσα μια κεφαλή γυναίκεια φθαρμένη και αυτή από το τηχτικό, που αγκαλά και πλέον ηλικιωμένη, πολύ της έμοιαζε.
15. Τραβιέται, πηδάει στη ζερβιά του κρεβατιού, αλλά εχτύπησε τη μούρη της σε μίαν άλλη κάσα και όξω από αυτή ένα κεφάλι γέρου, και ήτανε ο γέρος που εγνώριζα.
16. Και έτζι εγνώρισα ότι έμελλε της Γυναικός βρεθεί, πριν ξεψυχήσει, ανάμεσα στον πατέρα της και στη μάνα της.
17. Και έφριξα και έστριψα στην αντίκρυ μερία το πρόσωπό μου, και εξανάσανε το μάτι μου στον καθρέφτη, ο οποίος δεν έδειχνε παρά τη Γυναίκα μοναχή.
18. Γιατί τα σώματα των άλλων δυο ησυχάσανε στο μνήμα τους, από τα οποία θα πεταχτούν όταν βαρέσει η Σάλπιγγα.
19. Μαζί μ' εμέ το Διονύσιο τον Ιερομόναχο, μαζί με τη Γυναίκα της Ζάκυθος, μαζί με όλα τα τέκνα του Αδάμ στη μεγάλη κοιλάδα του Ιωσαφάθ.
20. Και άρχισα να συλλογιστώ απάνου στη δικαιοσύνη του Θεού, που θε νά 'ναι αυτή την ημέρα φανούσιμη· και το μάτι (προσηλωμένο στον καθρέφτη) εσυγχίστηκε από το λογισμό.
21. Αλλά ακολούθως ο λογισμός εσυγχίστηκε από το μάτι.
22. Επειδή, στριφογυρίζοντας εγώ έπειτα τα μάτια εδώ και εκεί, καθώς κάνει ο άνθρωπος που συλλογίζεται πράμα δύσκολο που πολεμάει να καταλάβει,
23. είδα από την κλειδωνότρουπα, που κάτι εμπόδιζε το φως· και εβάστουνε πολληώρα και έπειτα εξαναφαινότουνα,
24. και ακουότουνα ακολούθως ένα μουρμουρητό στην άλλη κάμερα· και δεν εκαταλάβαινα τίποτες· και εξανακοίταξα στο μέρος della νisiοne.
25. Και ήτανε μεγάλη σιωπή, και δεν άκουες να βουίζει μήτε μια μύγα από τόσο πλήθος· γιατί ήτανε όλες μαζωμένες εις τον καθρέφτη,
26. ο οποίος εις πολλά μέρη επαράσταινε το χρώμα del νelο που το βάνουνε όταν λείπει για πάντα κανένας από τη φαμελιά.
Εδώ ακολουθεί άλλο ένα προβληματικό κεφάλαιο. Αρχικά ο Σολωμός είχε καθαρογράψει μονάχα τις δύο πρώτες παραγράφους και είχε αφήσει κενή την υπόλοιπη σελίδα ― ωστόσο, στην επόμενη σελίδα συνεχίζει, μάλλον χωρίς ουσιώδες χάσμα με τα προηγούμενα, αλλά χωρίς να αριθμεί τις παραγράφους. Οπωσδήποτε, τούτο είναι το πιο σύντομο από όλα τα κεφαλαία της πρώτης μoρφής.
ΚEΦ. [8]
1. Αλλά η μάνα της, χωρίς να κοιτάξει κατά την θύρα, χωρίς να κοιτάξει τη θεγατέρα της, χωρίς να κοιτάξει κανέναν, αρχίνησε:
2. «Ετούτη τη στιγμή το μάτι και το αυτί του παιδιού σου σε παραμονεύει από την κλειδωνότρουπα, και σε απομακραίνει γιατί σκιάζεται το κακό σου· και έτζι έκαμε[ς] και εσύ μ' εμέ.
...........................................................................................................................................
[3] «Για τούτο σόδωσα την κατάρα μου εις την πίκρα της ψυχής μου, όταν ασήμαιναν όλες οι εκκλησίες την ημέρα του Πάσχα,
[4] »σ' την ξανάδωσα μία ώρα πριν ξεψυχήσω, και τώρα σ' την ξαναδίνω, κακό και ανάποδο θηλυκό,
[5] »και η τρίδιπλη κατάρα θέλει είναι αληθινή και ενεργητική στο κορμί σου και στην ψυχή σου, καθώς είναι αληθινά και ενεργητικά στον φαινούμενο και στον αόρατο κόσμο τα τρία προσώπατα της Αγίας Τριάδας».
[6] Έτζι λέοντας έβγαλε ένα ζωνάρι που ήτανε του ανδρός της, το χουχούλισε τρεις φορές και το πέταξε μες στα μούτρα της.
[7] Ετότε ο γέρος ανακατώθηκε μες στην κάσα του, ασήκωσε το δάχτυλο κατά τη θεγατέρα του και ετραύλισε την κατάρα του.
«Kεφάλαιον ύστερον» ονόμασε εξαρχής ο Σολωμός το τελευταίο κεφάλαιο που θα διαβάσουμε εδώ. Αργότερα πρόσθεσε άλλο ένα «Kεφάλαιον ύστερον» και ακόμη αργότερα σχεδίασε ένα περαιτέρω «capitοΙο uItimο». Όμως για μας, τώρα, «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» τελειώνει ως εξής:
Kεφάλαιον ύστερον
1. Και ο πατέρας και η μάνα αναληφτήκανε. Και η Γυναίκα, μονάχα ετότες άκουσε δύναμη να μπορέσει να πεταχτεί,
2. και εχύθηκε πηδώντας ψηλά, σαν τ' άστρο το καλοκαίρι, που στον αέρα χύνεται δέκα οργιές άστρο.
3. Και εβρέθηκε στον καθρέφτη, στον οποίον εχτύπησε, και οι μύγες εφύγανε, και εβουίζανε στο πρόσωπό της.
4. Και αυτή, λογιάζοντας πως ήταν οι γονέοι της, που την αδράχνανε από το μούτρο, έτρεχε εδώ και εκεί
5. ανοιγοκλειώντας τη φούχτα κάτι νά 'βρει για διαφέντεψη, και ήβρηκε το ζωνάρι, και με κείνο άρχισε να χτυπάει,
6. και όσο εχτυπούσε, τόσο οι μύγες εβουίζανε, και τόσο αυτή εκατατρόμαζε, όσο που τέλος πάντων έχασε το νου της ολότελα.
7. Και τρέχοντας με το κοντό πουκάμισο, που είχε κάμει κοντό από τη φιλαργυρία της, έπαιξε το μάτι της στον καθρέφτη
8. και εσταμάτηξε, και δεν εγνώρισε τον εαυτό της, και άπλωσε το δάχτυλό της και αναγέλασε.
9. «Ω κορμί! Ω κορμί! Τι πουκάμισο; Ε! Καταλαβαίνω εγώ· και ποιος πονηρός μπορεί να μου κρύψει την πονηρία του; Εκείνο το πουκάμισο με κάνει να καταλάβω πως καμώνεται τρέλα για να 'ν' έτοιμο να κριματίσει.
10. »Αλλά ποιος νά 'ναι; Μα την αλήθεια, που της μοιάζει ολίγο: αα! εισ' εσύ, μπομπόκορμο, βρωμοπόρνη, μυγόχεσμα του σπιταλιού, τζίμπλα της γουρούνας, γαϊδούρα, κροπολόγα, σκατή!
11. »Να τέλος πάντων ό,τι σου επροφήτεψα· και οι χίλιοί σου ηγαπημένοι; Δεν σ' έμεινε μήτε δισκάρι να διακονεύεις με δαύτο.
12. »Είσαι στα χέρια μου· τι θέλεις να σου κάμω, ψυχικό; Τώρα σ' το κάνω. Να ιδώ α' σου μείνει φωνή να πεις πως είμαι μουρλή».
13. Έτζι λέοντας, έκαμε ένα γύρο και εβάλθηκε με μεγάλη λύσσα να χορεύει, και το πουκάμισο εβρισκότουνα στο πρόσωπό της.
14. Και στη ζέστα του χορού έκανε με το ζωνάρι μια θηλιά και ο χορός εβάσταξε όσο να κάμει τη θηλιά.
15. Και αφού την ετέλειωσε, είπε: «Ακλούθα με αποπίσω από τον καθρέφτη, να σου κάμω το ψυχικό.
16. »Γιατί έρχεται κάπου-κάπου ο γάιδαρος ο γιατρός, οπού θα σ' έχει και εκείνος, και του σκαρφίστηκε πως είμαι άρρωστη».
17. Και επήγε οπίσω από τον καθρέφτη, και την άκουα να κάνει μεγάλη ταραχή.
18. Και η ταραχή έπαψε και έκαμε ένα γέλιο μεγάλο που αντιβούισε η κάμερα, και με φωνή πνιμένη από την ευχαρίστηση είπε: «Να, μάτια μου, το ψυχικό».
19. Τότε έπεσα με τα γόνατα χάμου να κάμω δέηση για να την κάμει ο Κύριος να μην είναι έξω φρενών κάνε για το λίγο ακόμη πόχει να ζήσει.
20. Και τελειωμένη η δέηση, εκοίταξα χάμου οπίσω από τον καθρέφτη στοχάζοντάς τηνε λιγωμένη. Και δεν ήτον εκεί.
21. Και αιστάνθηκα το αίμα μου να τραβηχτεί από τα μάγουλά μου,
22. και έπεσε το κεφάλι απάνου στα στήθια μου, και είπα μέσα μου:
23. Ο Θεός ξέρει πού έφυγε η δύστυχη ενώ επαρακάλεια για αυτήν με τη θέρμη της ψυχής μου.
24. Και επέρασα πέρα, με το κεφάλι σκυφτό και στοχασμένο, να πάω να την εύρω.
25. Και άκουσα στο μέτωπο κάποιον τι που με χτύπησε,
26. και έπεσα ξαφνισμένος τ' ανάσκελα. Και είδα την Γυναίκα της Ζάκυθος που εκρεμότουνα και εκυμάτιζε.
(από το «H Γυναίκα της Zάκυθος. Mία νέα ανάγνωση της πρώτης μορφής παρουσιασμένη από τον Γ. Π. Σαββίδη», Περίπλους, Γ΄ 10, Άνοιξη-Kαλοκαίρι 1986)
Δευτέρα, Απριλίου 28, 2008
Μπουρλότο!
Με βροχερό καιρό γιορτάστηκε φέτος το Πάσχα στις περισσότερες περιοχές της χώρας. Ο καλός Θεός της Ελλάδας -που μας βλέπει τόσα χρόνια να παλεύουμε με το Άγιο Φως, τις λαμπάδες, τα κάρβουνα, τα μπαρούτια και τους δυναμίτες- έχει πάρει χαμπάρι πως είμαστε πυρομανείς, και κάθε Πάσχα φέρνει πάνω από την Ελλάδα τον ουρανό της Αγγλίας, για να μας γλιτώσει από τον πύρινο όλεθρο.
Κυριακή, Απριλίου 27, 2008
Έφτασε
Παρασκευή, Απριλίου 25, 2008
Yo!
Κατάνυξη, ευλάβεια, συντριβή και κορύφωση του Θείου Δράματος. Καλή άνοιξη.
Η καλύτερη εκπομπή στην ιστορία του παγκόσμιου ραδιοφώνου εδώ.
Η καλύτερη εκπομπή στην ιστορία του παγκόσμιου ραδιοφώνου εδώ.
Πέμπτη, Απριλίου 24, 2008
Είσαι και θα είσαι
Τετάρτη, Απριλίου 23, 2008
Ναζντρόβια!
Ο πιτσιρίκος αποκαλύπτει όλες τις λεπτομέρειες του νέου έρωτα του Βλαντιμίρ Πούτιν και ξεβρακώνει τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες που προσπάθησαν να εμποδίσουν το ρεπορτάζ. (Το κείμενο εδώ)
Ιδιαίτερη αίσθηση έχουν προκαλέσει στο καταναλωτικό κοινό της Ευρώπης οι φήμες που θέλουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν να ετοιμάζεται να παντρευτεί τη «χρυσή» ολυμπιονίκη της Αθήνας στη ρυθμική γυμναστική Αλίνα Καμπάεβα.
Πριν καλά καλά κοπάσει ο σάλος που ξέσπασε με αφορμή το γάμο του Νικολά Σαρκοζί με την Κάρλα Μπρούνι, ο επικείμενος γάμος του Ρώσου ηγέτη με την Αλίνα Καμπάεβα έρχεται να αποδείξει πως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά στη διεθνή πολιτική κονίστρα.
Μέχρι σήμερα όλοι ξέραμε πως οι πολιτικοί ηγέτες έχουν πολυάριθμες μυστικές ερωτικές περιπέτειες με διάφορες σουρλουλούδες και με κοκότες πολυτελείας, αλλά τώρα διαπιστώνουμε πως έχουν ξετσουτσουνιάσει εντελώς και άρχισαν να τις παντρεύονται κιόλας.
Η Αλίνα Καμπάεβα είναι 25 ετών αλλά η γνωριμία της με τον Βλαντιμίρ Πούτιν χρονολογείται από το 1988: τότε η Αλίνα είχε πάει στο Ανατολικό Βερολίνο για τους Κομουνιστικούς Αγώνες Νηπίων και εκεί την είδε για πρώτη φορά ο Πούτιν που ήταν πράκτορας της Κα Γκε Μπε στην Ανατολική Γερμανία.
Ο Πούτιν παρακολουθούσε την προπονήτρια της Αλίνα, τη Μαριάννα Βαρδινογιάννοβα, γιατί είχε πληροφορίες πως θα προσπαθούσε να αυτομολήσει στη Δυτική Γερμανία μαζί με το γιατρό της ομάδας, τον Ορέστη Κολοζώφ.
Η Αλίνα δεν τα είχε πάει καλά σε εκείνους τους αγώνες γιατί είχε πατήσει τις κορίνες και είχε φάει μια απίστευτη τούμπα, ενώ παράλληλα είχε τυλιχτεί στο λαιμό της η κορδέλα και λίγο έλειψε να πνιγεί.
Όταν η μικρή Αλίνα ξέσπασε σε κλάματα σοκαρισμένη από την αποτυχία της, ο Βλαντιμίρ Πούτιν λύγισε, εγκατέλειψε τη θέση του στην κερκίδα και έτρεξε αμέσως κοντά της – της χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά και της χάρισε μάλιστα ένα μεγάλο γλειφιτζούρι σε σχήμα σφυροδρέπανου και γεύση γιουβαρλάκι.
Στη συνέχεια, ο Πούτιν έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μην καταδικαστεί η Αλίνα σε ισόβια καταναγκαστικά έργα στα γκουλάγκ της Σιβηρίας και τελικά κατάφερε να πέσει η μικρή στα μαλακά: η Αλίνα εκτοπίστηκε μόνο για δέκα χρόνια μαζί με την οικογένειά της στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Έκτοτε, ο Πούτιν είχε χάσει τα ίχνη της Αλίνα αλλά το 2004 -στους Ολυμπιακούς της Αθήνας- είδε μια καλλίπυγο κορασίδα να εκτελεί το πρόγραμμά της στην κορδέλα και γοητεύτηκε.
Όταν μάλιστα την είδε στη ρόδα και στις κορίνες, κατάλαβε πως είναι η γυναίκα της ζωής του. Αμέσως διέταξε τη φρουρά του να τη φέρουνε μπροστά του, να τη βάλουν να χορέψει και κορίνες να του παίξει.
Την ώρα που η Αλίνα μέσα στο Κρεμλίνο εκτελούσε μπροστά στον Πούτιν το πρόγραμμα που της χάρισε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, το κορμάκι της έφυγε λίγο από τη θέση του και ο Ρώσος πρόεδρος παρατήρησε κάτι που τον έκανε να ανατριχιάσει σύγκορμος: Στο δεξί κωλομέρι της Αλίνα υπήρχε μια ελιά.
Ο νους του έτρεξε γρήγορα στα περασμένα και θυμήθηκε πως το κοριτσάκι -του οποίου τη ζωή είχε σώσει στο Ανατολικό Βερολίνο- είχε μια ελιά ακριβώς στο ίδιο σημείο· η ελιά είχε γίνει πια κρεατοελιά, αλλά αυτό ήταν φυσικό αφού η Αλίνα ήταν πια κοτζάμ γαϊδάρα.
Ο Πούτιν εξομολογήθηκε τον έρωτά του στην Αλίνα και αυτή έτρεξε γρήγορα στο σπίτι της για να πει τα ευχάριστα νέα στη μάνα της και τον πατέρα της, που τόσα χρόνια της έλεγαν να παρατήσει τις κωλοτούμπες και να κοιτάξει να βρει κάνα πλουσιόπαιδο για να μη μείνει στο ράφι.
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε στη σχέση της Αλίνα με τον Πούτιν ήταν ο αρραβωνιάρης της –ένας αντικαθεστωτικός δημοσιογράφος που ζούσε με δανεικά-, αλλά ο Ρώσος Πρόεδρος φρόντισε να τον πετάξουν οι μπράβοι του στο Βόλγα, αφού πρώτα βέβαια τον τσιμέντωσαν μέσα σε ένα βαρέλι.
Η γυναίκα του Πούτιν, η Λουντμίλα Πούτινα, αρχικά δεν έδωσε σημασία στα πολλά πάρε δώσε που είχε το στεφάνι της με την Αλίνα Καμπάεβα –ήταν άλλωστε συνηθισμένη στο κέρατο-, αλλά, όταν είδε το Βλαντιμίρ να πλακώνεται στα ακροβατικά, στα σπαγγάτα και στις κατακόρυφους μέσα στο Κρεμλίνο, κατάλαβε πως κάτι δεν πάει καλά και πως δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα με τη νέα τσούλα του άντρα της.
Μια μέρα ο Πούτιν προσπάθησε να εκτελέσει ένα άλμα Τσουκαχάρα με βαθμό δυσκολίας τρεις κι εξήντα, κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καρφωθεί στον εντυπωσιακό πολυέλαιο των Ρομανώφ που κοσμούσε το ταβάνι του σαλονιού τους, και να χρειαστεί να έρθει η πυροσβεστική για να τον κατεβάσει.
Στη συνέχεια, ξέσπασε ανάμεσα στο ζευγάρι ένας τρικούβερτος καυγάς χωρίς νικητή, γιατί και οι δυο έχουν μαύρη ζώνη στο καράτε και αλληλοεξουδετερώθηκαν – στο τέλος και οι δυο, στο νοσοκομείο πήγαν σηκωτοί – και οι δυο σ’ αφασία, μα η Αλίνα σημασία, που χωρίζει δυο ανθρώπους, που με τόσους κόπους είχαν παντρευτεί.
Αρχικά, ο Πούτιν δεν ήθελε να χωρίσει με τη Λουντμίλα, για να μη χαλάσει το προεδρικό προφίλ του και πάψει να είναι ο καταλληλότερος πατερούλης των Ρώσων.
Έτσι, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως η Αλίνα ήταν πολύ ευλύγιστη –η Αλίνα ήταν γνωστή σε όλη τη Ρωσία ως το «κορίτσι-λάστιχο», ενώ, όταν ήταν μικρή, τα αδέρφια της τη χρησιμοποιούσαν ως σφεντόνα- και έβαλε σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο: Έβαζε την Αλίνα μέσα σε μια βαλίτσα και την έπαιρνε κρυφά μαζί του στα ταξίδια του στο εξωτερικό, για να μην την παίρνει χαμπάρι η Λουντμίλα και έχουνε πάλι ντράβαλα.
Όταν η Λουντμίλα έτρεχε στα μουσεία με τις άλλες πρώτες κυρίες, ο Πούτιν έβγαζε την Αλίνα από τη βαλίτσα, κάνανε λίγο ρυθμική γυμναστική στο κρεβάτι, και στη συνέχεια την έχωνε και πάλι στη βαλίτσα.
Μια μέρα, όμως, η Λουντμίλα έψαχνε να βρει καθαρό σώβρακο για τον Πούτιν, άνοιξε τη βαλίτσα, πετάχτηκε από μέσα η Αλίνα και έγινε η μάχη του Στάλινγκραντ.
Παρατηρείται διεθνώς η τάση να εγκαταλείπουν οι μεσήλικοι άντρες τις συζύγους τους και να παντρεύονται πιτσιρίκες.
Αυτό είναι άδικο, αφενός γιατί δεν γίνεται να τον στηρίζεις μια ζωή, να του μεγαλώνεις τα παιδιά και στο τέλος να σε πετάει σαν στυμμένη λεμονόκουπα, και αφετέρου γιατί οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν τη δυνατότητα να βρουν έναν νεαρό όμορφο άντρα που να θέλει να τις παντρευτεί, ενώ, αν τον βρουν, όλοι θα τις θεωρούν τεκνατζούδες και μητρομανείς.
Είναι καιρός να εξετάσουμε επιτέλους τη λύση της πολυγαμίας. Αν επιτρεπόταν η πολυγαμία, δεν θα ήταν ανάγκη να χωρίσουν ο Πούτιν και η Λουντμίλα – θα μπορούσε ο Βλαντιμίρ να κρατήσει τη Λουντμίλα στο σπίτι για να μαγειρεύει και να συγυρίζει.
Παράλληλα, θα μπορούσε η Λουντμίλα να του κρατάει τα παιδιά που θα κάνει με την Αλίνα, όταν θα βγαίνουν έξω να διασκεδάσουν σα νιόπαντροι.
Έτσι δεν θα χρειαζόταν να ψάχνουν για νταντά να τους κρατάει τα παιδιά – άσε που καμιά ξένη γυναίκα δεν θα προσέξει τα παιδιά σου όσο η πρώτη σου γυναίκα. «Της δεύτερης γυναίκας του άντρα μου τα παιδιά είναι δυο φορές παιδιά μου»!
Αναρωτιούνται κάποιοι τι έχει αλλάξει στη διεθνή πολιτική σκηνή και οι πολιτικοί ηγέτες μοιάζουν να έχουν του πουλιού τους το χαβά.
Τα πράγματα είναι απλά: οι πολιτικοί δεν κυβερνούν πια. Το «πολιτικό» παιχνίδι γίνεται από τις πολυεθνικές εταιρείες και τις χρηματαγορές.
Επειδή, όμως, υπάρχει η επίφαση της Δημοκρατίας και δε γίνεται –ακόμα- να ψηφίζουμε πολυεθνικές ή χρηματιστήρια –ούτε βέβαια να τα στέλνουμε σε επίσημη επίσκεψη σε άλλες χώρες και σε Συνόδους Κορυφής- χρειάζονται ακόμα οι πολιτικοί ως άλλοθι.
Μιας και οι πολιτικοί δεν παράγουν πια πολιτική, αφενός έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και αφετέρου πρέπει με κάποιο τρόπο να τραβήξουν την προσοχή των πολιτών και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Υπάρχει καλύτερος τρόπος από μια νέα και όμορφη γυναίκα στο πλευρό τους; Νιετ!
LIFO - 24-04-08
Δευτέρα, Απριλίου 21, 2008
Ο δικηγόρος του διαβόλου
Αντίο Πεκίνο
Παρασκευή, Απριλίου 18, 2008
Ψηλά το κεφάλι!
Η Αλίνα Καμπάεβα θα γίνει η νέα κυρία Πούτιν. Είναι πρωταθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής και χρυσή ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Η Αλίνα είχε κατακτήσει τέσσερα χρυσά μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Έντμοντον, αλλά της αφαιρέθηκαν επειδή βρέθηκε ντοπαρισμένη. Ντοπαρισμένη βρέθηκε η Αλίνα αλλά θα παντρευτεί έναν από τους πιο ισχυρούς άνδρες του κόσμου. Το παράδειγμα της Αλίνας θα πρέπει να δίνει κουράγιο στους αριβαρίστες μας που βρέθηκαν ντοπαρισμένοι - μπορεί τώρα να τους κάτσει κάνας πλούσιος γαμπρός.
Πέμπτη, Απριλίου 17, 2008
Κομμένη η τράκα!
Ο πιτσιρίκος έμαθε πως θα απαγορευτεί το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, αγχώθηκε και άναψε τσιγάρο. (Το κείμενο εδώ)
Το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης προσπαθεί να περιορίσει το κάπνισμα στη χώρα, με νομοσχέδιο που προβλέπει την απαγόρευση πώλησης προϊόντων καπνού σε ανήλικους και την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους.
Ο υπουργός Υγείας κ. Αβραμόπουλος δήλωσε πως δεν μπορεί να επιφέρει καμία βελτίωση στο σύστημα υγείας, οπότε αποφάσισε να πείσει τους Έλληνες να κάνουν υγιεινή ζωή και να λένε ανούσιες γενικότητες -όπως κάνει ο ίδιος-, ώστε να βελτιωθεί η δημοτικότητά του και να γίνει ο καταλληλότερος.
Στα σχέδια του υπουργού Υγείας είναι να απαγορεύσει τόσο τα σπίρτα όσο και τους αναπτήρες, αλλά φοβάται πως οι Έλληνες θ' αρχίσουν να παλεύουν με τις πέτρες και ο καθένας θα κουβαλάει πάνω του από δυο κοτρόνες. Αν το νομοσχέδιο για το τσιγάρο βρει απήχηση στον κόσμο, ο κ. Αβραμόπουλος δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να απαγορεύσει και το εμπόριο ναρκωτικών.
Το νομοσχέδιο έχει τρομοκρατήσει τους ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων γιατί είναι αδύνατο να πας ν' ακούσεις σκυλάδικα χωρίς να καπνίσεις τέσσερα πακέτα τσιγάρα, ενώ για ν' αντέξεις το έντεχνο χρειάζεσαι αργιλέ.
Το πρώτο χτύπημα για τα νυχτερινά κέντρα ήταν ο νόμος που απαγόρευε την οδήγηση υπό την επίδραση οινοπνεύματος. Τα νυχτερινά κέντρα έχασαν πολλούς πελάτες εξαιτίας των αλκοτέστ της Τροχαίας, γιατί είναι αδύνατον να ακούς όλα αυτά τα ηλίθια τραγούδια ξενέρωτος∙ αν κάποιος από την παρέα δεν έπινε για να οδηγήσει νηφάλιος, πάθαινε τέτοιο ντουβρουτζά με τα τραγούδια, που στο μισάωρο ερχόταν ασθενοφόρο για να τον πάει στο Δαφνί.
Αν απαγορευτούν το αλκοόλ και τα ναρκωτικά στους τραγουδιστές, η ελληνική μουσική θα πάψει να υπάρχει γιατί δεν μπορείς να τραγουδάς κάθε βράδυ όλες αυτές τις αρλούμπες, αν δεν έχεις γίνει πρώτα κόκαλο.
Πρόβλημα παρουσιάζεται και με τα τραγούδια που αναφέρονται στο τσιγάρο -τα μισά ελληνικά τραγούδια δηλαδή-, αφού, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, αυτά τα τραγούδια θα επιτρέπεται να παίζονται μόνο σε ανοιχτούς χώρους.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Στέλιος Παπαθεμελής διαμαρτύρονται γιατί θεωρούν πως το νομοσχέδιο για το κάπνισμα αποτελεί μια ακόμα διεθνή συνωμοσία -μάλλον σχέδιο του Κίσινγκερ και του Μέτερνιχ είναι κι αυτό- για να πληγεί ο πολιτισμός των Ελλήνων.
Τα ιδιωτικά κανάλια καταγγέλλουν το νομοσχέδιο γιατί δεν θα μπορούν να φιλοξενούν τη Λιάνα Κανέλλη, αλλά ήδη ετοιμάζουν στούντιο στην ταράτσα για να φουμάρει ελεύθερα η Λιάνα και να της κατεβαίνουν εύκολα οι κομουνιστικές ιδέες.
Η απαγόρευση του τσιγάρου θα επιφέρει αλλαγές και στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων, μιας και, αν δεν μπορείς να καπνίσεις ένα τσιγαράκι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να φας∙ τρώμε το καταπέτασμα μόνο και μόνο για να καπνίσουμε μετά ένα τσιγάρο.
Από δω και στο εξής, θα τρώμε γρήγορα γρήγορα και ύστερα θα βγαίνουμε τρέχοντας έξω από το εστιατόριο για να καπνίσουμε - δεν αποκλείεται να παίρνουμε τα πιάτα και τα ποτήρια στα χέρια και να τρώμε στο πεζοδρόμιο.
Το πανάκριβο εστιατόριο θα είναι άδειο και οι πελάτες θα είναι αραχτοί με τα κοστούμια και τις σινιέ τουαλέτες δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες.
Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια της Αθήνας θα είναι σαν τασάκια - στους δρόμους θα κυκλοφορείς μόνο με τζιπ ή με μπουλντόζα, ενώ για να μπεις ή να βγεις από ένα κτίριο θα πρέπει να πρώτα να φτυαρίζεις τρία μέτρα γόπες και στάχτες.
Η απαγόρευση του καπνίσματος θα μειώσει και τις εκπληκτικές σεξουαλικές επιδόσεις των Ελλήνων γιατί και το σεξ δεν έχει καμία ευχαρίστηση αν δεν καπνίσεις μετά μια τσιγαρούμπα - αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι Έλληνες έχουν πρόωρη εκσπερμάτιση: βιάζονται να τελειώσουν για να κάνουν ένα τσιγάρο και να αισθανθούν σαν πρωταγωνιστές σε γερμανική τσόντα.
Ο κ. Αβραμόπουλος προτείνει στους εραστές μετά από το φιστίκωμα -αντί για τσιγάρο- να το ρίχνουν στο πλέξιμο και στο διαλογισμό.
Η σεξουαλική ζωή των Ελλήνων δέχεται απανωτά χτυπήματα, αφού πρόσφατη έρευνα που έγινε στη Βρετανία υποστηρίζει πως τα κινητά είναι πιο επικίνδυνα από το τσιγάρο. Φαντάσου να έχεις κουτουπώσει πέντε φορές την μπέμπα, και όχι μόνο να μη μπορείς να καπνίσεις, αλλά να μη μπορείς ούτε να τηλεφωνήσεις στους φίλους σου να τους ενημερώσεις για τις επιδόσεις σου.
Αν, εκτός από τα τσιγάρα, απαγορευτούν και τα κινητά, θα έχουμε εμφύλιο πόλεμο∙ θα είναι τέτοιο το στερητικό σύνδρομο που οι Έλληνες θα ορμάνε σ' όποιον βλέπουν μπροστά τους για να τον καθαρίσουν.
Το νομοσχέδιο για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους θα επιφέρει πλήγμα και στον τουρισμό, γιατί είναι παρατηρημένο πως οι τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα μπορεί να μην καπνίζουν στις χώρες τους, αλλά μόλις κατεβαίνουν από το αεροπλάνο ανάβουν από δέκα τσιγάρα ο καθένας και καπνίζουν σαν αράπηδες.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να επιτρέπει το κάπνισμα παντού και να γίνει ο παράδεισος όλων των καπνιστών του κόσμου - ο απόλυτος καπνιστικός προορισμός. «Κάπνισε το τσιγάρο σου στην Ελλάδα».
Οι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους μένοντας πολλές ώρες στο σπίτι. Οι άνθρωποι θ' αρχίσουν και πάλι να μαζεύονται σε σπίτια φίλων για να ντουμανιάζουν με την άνεσή τους, ενώ οι μπογιατζήδες αναμένεται να κάνουν χρυσές δουλειές, αφού η νικοτίνη θα κάνει τους τοίχους σύχρηστους.
Οι μόνοι που δεν χρειάζεται να ανησυχούν καθόλου για το νομοσχέδιο είναι οι μαθητές, αφού μπορεί να απαγορεύεται το κάπνισμα στα σχολεία αλλά -όπως όλοι γνωρίζουμε- στα σχολεία υπάρχει σεξ και βία, ενώ ανθούν τα ναρκωτικά και τα αναβολικά. Οι μαθητές δεν πρέπει να καπνίζουν τσιγάρα γιατί είναι κακό να μπερδεύεις τις ουσίες - μπορεί να αρρωστήσεις.
Στα άμεσα σχέδια του κ. Αβραμόπουλου είναι να απαγορεύσει εντελώς το κάπνισμα. Ο μεγάλος στόχος της κυβέρνησης είναι οι Έλληνες να ζουν 120 χρόνια, να παίρνουν σύνταξη στα 115 και να πεθαίνουν υγιείς και αποβλακωμένοι μπροστά στην τηλεόραση.
Το κάπνισμα θα είναι υποχρεωτικό για όσους έχουν φάει ισόβια, ώστε να τα τινάζουν νωρίς και να μη χρειάζεται να τους ταΐζουμε τσάμπα.
LIFO - 17/04/08
O πιτσιρίκος έχει εκδοθεί!
Με αφορμή το αφιέρωμα της LIFO στα βιβλία, ο πιτσιρίκος γράφει πώς εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο. (Το κείμενο εδώ)
Πώς δημιουργείται ένα βιβλίο; Συνήθως, ο επίδοξος συγγραφέας πηγαίνει τα κείμενά του σε έναν εκδοτικό οίκο, τα παραδίδει και περιμένει την απάντηση. Στην περίπτωσή μου τα πράγματα έγιναν κάπως διαφορετικά.
Έφτιαξα το μπλογκ μου στις 2 Απριλίου του 2005. Το Μάιο έλαβα ένα mail από τον κ. Κυριάκο Αθανασιάδη - είναι συγγραφέας και εργαζόταν ως επιμελητής στις εκδόσεις "Gutenberg". Τα λόγια του κ. Αθανασιάδη για τα κείμενά μου ήταν πολύ κολακευτικά και με προέτρεπε να γράψω ένα βιβλίο.
Αρχικά, νόμιζα πως κάποιος μου έκανε πλάκα. Ήμουν στο σπίτι μιας φίλης μου -μέναμε μαζί εκείνες τις μέρες-, οπότε τη φώναξα για να το διαβάσει. Η φίλη μου με διαβεβαίωσε πως δεν είναι πλάκα, αφού η διεύθυνση του αποστολέα αποδείκνυε πως το mail είχε σταλεί από έναν εκδοτικό οίκο.
Συνάντησα τον κ. Αθανασιάδη -έναν γλυκύτατο άνθρωπο- και προσπάθησε να με πείσει πως πρέπει να γράψω ένα μυθιστόρημα. Του απάντησα πως ποτέ δεν πρόκειται να γράψω σαν τους συγγραφείς που αγαπάω και -κατά συνέπεια- δεν υπήρχε κανένας λόγος να γράψω μυθιστόρημα.
Επέμεινε, λέγοντάς μου πως δεν μου ζητάει να γράψω όπως αυτοί που αγαπάω, αλλά όπως μπορώ - το θεωρούσε αρκετό. Δεν με έπεισε, αλλά άρχισα να γράφω ένα μυθιστόρημα - πιο πολύ από περιέργεια, παρά επειδή πίστευα πως θα ήταν καλό. Βρίσκω τη γραφή εξαιρετικά διασκεδαστική.
Λίγο καιρό αργότερα, ένας δεύτερος εκδοτικός οίκος επικοινώνησε μαζί μου κι ένας ακόμα κύριος με διαβεβαίωσε πως γράφω πολύ όμορφα - ήθελε μάλιστα να μάθει αν έχω κάτι έτοιμο για έκδοση. Συνέχισα να γράφω, αλλά παράλληλα δούλευα πολλές ώρες - έγραφα πάντα κουρασμένος.
Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2005, έλαβα ένα mail από τον κ. Διονύση Μαραθιά. Μου εξέφραζε τον ενθουσιασμό του για τα κείμενά μου και ήθελε να συναντηθούμε. Ήμουν εξαιρετικά καχύποπτος απέναντί του - ειλικρινά, απορώ πως δεν με διαολόστειλε.
Συναντηθήκαμε δυο τρεις μέρες πριν φύγει ο χρόνος στο καφέ "Πόλις", πάνω από τη Στοά του Βιβλίου. Αν και έκανε κρύο, καθίσαμε έξω - είχα αποφασίσει πως, αν δεν μου άρεσε, θα το έβαζα στα πόδια.
Στο καφέ "Πόλις" έδωσα πολλά ραντεβού με ανθρώπους από έντυπα και εκδοτικούς οίκους που ήθελαν να συναντηθούμε. Επειδή δεν ήξερα πώς ακριβώς ήταν οι άνθρωποι που θα συναντούσα, πήγαινα και ρωτούσα τους σερβιτόρους «Συγγνώμη, μήπως κάθεται κάπου ένας κύριος γύρω στα 50 μόνος του;» ή «Μήπως στο βάθος κάθεται μια ξανθιά κυρία γύρω στα 40 μόνη της;» - οι σερβιτόροι σίγουρα θα νόμιζαν πως κάνω βίζιτες.
Ο κ. Μαραθιάς -Διονύσης από δω και πέρα- μου είπε πως νόμιζε ότι ήμουν ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος. Δεν μου έκανε εντύπωση, γιατί όλοι νόμιζαν πως είμαι κάποιος γνωστός δημοσιογράφος.
Μιλήσαμε αρκετή ώρα και κάποια στιγμή μου το πέταξε: «Τι θα έλεγες να εκδώσουμε σε βιβλίο τα κείμενα του μπλογκ σου;». «Ποιος θα αγοράσει ένα τέτοιο βιβλίο;» του είπα έκπληκτος. «Πολλοί» μου απάντησε.
Του ζήτησα μια δυο μέρες να το σκεφτώ. Το συζήτησα με τους φίλους μου και όλοι μου είπαν να το κάνω γιατί δεν είχα τίποτα να χάσω. Τα κείμενα ήταν έτοιμα και εγώ ήμουν ο κανένας.
Πριν προχωρήσω, ζήτησα τη γνώμη του κ. Φίλιππου Πυκνή που έχει τις εκδόσεις "Νάρκισσος". Τον Φίλιππο τον γνώριζα -έχω εξαιρετική αδυναμία στη μητέρα του-, αλλά φυσικά ο άνθρωπος δεν είχε ιδέα πως εγώ γράφω. Με ρώτησε γιατί δεν του είχα πει πως γράφω και του απάντησα πως αφενός δεν έγραφα και τίποτα της προκοπής και πως αφετέρου ο κόσμος έχει γεμίσει από ψώνια που νομίζουν πως είναι συγγραφείς.
Ο Φίλιππος γνώριζε τον Διονύση από παλιά, μου είπε πως είναι καλός άνθρωπος, κι έτσι είπα στον Διονύση πως προχωράμε στην έκδοση του βιβλίου.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να αφιερώσω ένα βιβλίο στον πατέρα μου. Η μισή ιστορία της ανθρωπότητας είναι οι γιοί που θέλουν να αποδείξουν στους πατεράδες τους πως δεν είναι εντελώς άχρηστοι.
Θεωρώ πως το κορυφαίο θεατρικό έργο του περασμένου αιώνα είναι ο "Θάνατος του Εμποράκου του Μίλερ" - εκεί ο Μπιφ αρπάζει τον πατέρα του από τους ώμους και του λέει «Μπαμπά, είμαι ένα τίποτα, ένα τίποτα - αγάπησέ με».
Ο Διονύσης επέλεξε τα κείμενα και επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου. Μου έκανε τη χάρη το εξώφυλλο να είναι όπως το ήθελα: μπλε με ένα ροζ μωρό.
Στα κείμενα που είχε διαλέξει υπήρχε και μια προσωπική ιστορία, στην οποία είχα χρησιμοποιήσει τα αληθινά ονόματα - την είχα γράψει στο μπλογκ, έχοντας την εντύπωση πως δεν θα τη διαβάσει κανείς. Ζήτησα από τον Διονύση να την αφαιρέσει, αλλά του άρεσε πολύ. Έτσι, αλλάξαμε τα ονόματα.
Επίσης, όσο καιρό ο Διονύσης ετοίμαζε το βιβλίο, τον ρωτούσα συνέχεια τι θα γίνει αν πέθαινε κάποιος απ' αυτούς που σατίριζα στα κείμενα. Ιδιαίτερα, είχα αγωνία για έναν κορυφαίο Έλληνα δημιουργό που μένει στη γειτονιά μου. Σκεφτόμουν πως θα ήταν μεγάλη αμαρτία να εκδοθεί ένα βιβλίο που θα σατιρίζει κάποιον που μόλις είχε πεθάνει. Τελικά, δεν πέθανε κανείς και το βιβλίο εκδόθηκε στις 27 Μαρτίου του 2006.
Συνάντησα τον Διονύση στο πεζοδρόμιο μπροστά από το Πανεπιστήμιο, για να δω το βιβλίο και να μου δώσει μερικά αντίτυπα. Άνοιξα το βιβλίο, βεβαιώθηκα πως η αφιέρωση ήταν στη θέση της, φίλησα τη σελίδα με την αφιέρωση, φίλησα τον Διονύση, πήρα τις δυο βαριές σακούλες με τα βιβλία στα χέρια και κατέβηκα στο μετρό για να επιστρέψω στο σπίτι.
Ξαφνικά άλλαξα γνώμη και βγήκα από την άλλη πλευρά στην πλατεία Κοραή. Διέσχισα την οδό Σταδίου, την πλατεία Κλαυθμώνος, έστριψα αριστερά και μπήκα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Καρύτση. Αυτή ήταν η ιστορία ενός βιβλίου.
Υ.Γ. Δυο όμορφες νεαρές κοπέλες στην "Πρωτοπορία" ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που είδα να αγοράζουν το βιβλίο μου - ήθελα να τις φιλήσω. Το καλοκαίρι του 2006, στο κατάστρωμα του πλοίου που με πήγαινε στη Νίσυρο, είδα μια κοπέλα να διαβάζει το βιβλίο - προσπάθησα να τη φωτογραφήσω, αλλά δεν τα κατάφερα, οπότε άρχισα να παίρνω τηλέφωνο όλους τους φίλους μου για να τους πω το νέο. Γέλασα πολύ όταν κατεβήκαμε μαζί με τον Διονύση στο υπόγειο της "Πολιτείας" και ένας ηλικιωμένος κύριος -που γνωρίζει τον Διονύση εδώ και δεκαετίες- του είπε «Καλώς τον πιτσιρίκο!». Θέλω να ευχαριστήσω τον Διονύση Μαραθιά για την ψυχική ανακούφιση που μου χάρισε με την έκδοση του πρώτου βιβλίου.
LIFO - 17/04/08
Τετάρτη, Απριλίου 16, 2008
Να δεις τι σου 'χω για μετά
Φίλες και φίλοι, ευχαριστώ πολύ για τα μέιλ. Ειλικρινά, μου έχει φύγει ο κώλος και δεν προλαβαίνω να απαντήσω – η έλλειψη χρόνου δεν οφείλεται στο ραδιόφωνο, αλλά σε άλλες δουλειές που τρέχουν παράλληλα. Για τους φίλους που ρωτάνε για τα τραγούδια της εκπομπής, υπόσχομαι σε πρώτη ευκαιρία να φτιάξω ένα μπλογκ και να ανεβάζω τις λίστες. Κάποιοι φίλοι παραπονιούνται για την ώρα μετάδοσης – τώρα η εκπομπή μεταδίδεται και σε επανάληψη στις 21.00. Όλες οι εκπομπές στον ΣΚΑΙ εδώ – η σημερινή εκπομπή εδώ. Ευχαριστώ.
Παράλογο;
Τρίτη, Απριλίου 15, 2008
Πωλητική
Δευτέρα, Απριλίου 14, 2008
Κυριακή, Απριλίου 13, 2008
Απομυθοποίηση
Σύμφωνα με τη νέα δημοσκόπηση της Κάπα Research για τους νταβατζήδες της διαπλοκής, τόσο τα ποσοστά του Συνασπισμού στην πρόθεση ψήφου όσο και η δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα παρουσιάζουν σημαντική πτώση. Κάποιοι προσπαθούν να αναλύσουν τα αίτια της πτώσης του Συνασπισμού και του Αλέξη Τσίπρα με πολιτικά κριτήρια, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν τι άλλαξε από την προηγούμενη δημοσκόπηση. Τα πράγματα είναι απλά: στο μεσοδιάστημα πληροφορηθήκαμε πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει γκόμενα - πολλές ανύπαντρες έχασαν τις ελπίδες που είχαν. Εντάξει, ο λαός μπορεί να ανεχτεί το γεγονός πως ο Αλέξης Τσίπρας ήταν κνίτης - δεν θα του συγχωρήσει ποτέ, όμως, πως είναι 16 χρόνια με την ίδια γυναίκα. Πάντως, αν ο Αλαβάνος καταφέρει να πείσει τον Αλέξη να χωρίσει, ο Συνασπισμός θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
LIFO
Σύμφωνα με την έρευνα αναγνωσιμότητας της Focus Bari, η LIFO πετάει - είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Το ήξερα ότι πετάει – κυκλοφορώ στην πόλη και βλέπω. Συγχαρητήρια και φιλιά σε όλους τους πολυαγαπημένους ανθρώπους της LIFO, και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Στάθη Τσαγκαρουσιάνο. Και σ’ ανώτερα! (Έρχονται)
Παρασκευή, Απριλίου 11, 2008
Πίστη
Η υπόθεση ντόπινγκ είχε κι ένα πολύ θετικό στοιχείο: έκανε κατανοητό σε όλους, γιατί οι Έλληνες αθλητές είναι θρησκόληπτοι και προληπτικοί. Οι αθλητές μας σταυροκοπιούνται συνέχεια μέσα στα στάδια –σαν να βρίσκονται σε εκκλησία-, ενώ φοράνε σταυρούς, ματάκια και κομποσκοίνια, που εμποδίζουν τις προσπάθειές τους επειδή τους βαραίνουν. Αν καταφέρουν να κερδίσουν ένα μετάλλιο, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να τρέξουν σε κάποιο μοναστήρι να εκπληρώσουν το τάμα που είχαν κάνει. Μέχρι σήμερα νομίζαμε πως οι αθλητές μας κατέφευγαν στο Θεό για να τους βοηθήσει να νικήσουν – τώρα ξέρουμε πως, απλώς, παρακαλούσαν το Θεό να μην πιαστούν ντοπαρισμένοι.
Πέμπτη, Απριλίου 10, 2008
Η φωνή των Ποπολάρων
Στο τυπογραφείο βρίσκεται το πρώτο τεύχος του περιοδικού του ζακυνθινού σωματείου ατόμων με αναπηρία "Οι Ποπολάροι" - το περιοδικό διανέμεται δωρεάν. Εύχομαι στη "Φωνή των Ποπολάρων" να είναι καλοτάξιδη και η Ζάκυνθος να γίνει πιο ανθρώπινη. Για όλους μας.
(Την αγάπη μου σε όλους τους Ποπολάρους, αλλά ιδιαίτερα στο Γιάννη και τη Μαίρη.)
(Την αγάπη μου σε όλους τους Ποπολάρους, αλλά ιδιαίτερα στο Γιάννη και τη Μαίρη.)
Ζητείται ελπίς
Με αφορμή την υπόθεση ντόπινγκ που συγκλονίζει το πανελλήνιο –αλλά κυρίως την ιδιωτική τηλεόραση και το Γιώργο Λιάνη-, πολλοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί είπαν πως η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε Ανατολική Γερμανία. Μακάρι η χώρα μας να ήταν η Ανατολική Γερμανία: αν η Ελλάδα ήταν Ανατολική Γερμανία –δηλαδή Ανατολική Ελλάδα-, θα υπήρχε κάπου και μια Δυτική Ελλάδα που θα είχε προκόψει στη ζωή της, θα είχε Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό… Οπότε, εμείς θα ενωνόμασταν κάποτε με αυτή τη Δυτική Ελλάδα και θα είχαμε μια ελπίδα να γίνουμε άνθρωποι. Αλλά πού τέτοια τύχη;
Για τους φίλους αναγνώστες που ρωτάνε, όλες οι εκπομπές στον ΣΚΑΙ είναι εδώ.
Για τους φίλους αναγνώστες που ρωτάνε, όλες οι εκπομπές στον ΣΚΑΙ είναι εδώ.
Κάτσε κάτω απ' την ντουλάπα!
Ο πιτσιρίκος πείσμωσε από τη διεθνή συνωμοσία σε βάρος των αθλητών της εθνικής ομάδας της άρσης βαρών και προετοιμάζεται πυρετωδώς για το Πεκίνο, με αποκλειστικό σκοπό να δοξάσει την Ελλάδα στα πέρατα της οικουμένης.(Το κείμενο εδώ)
Σοκ έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία το γεγονός ότι 11 από τους 14 αθλητές της εθνικής ομάδας άρσης βαρών βρέθηκαν να έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.
Οι αγνοί και αγαθοί Έλληνες πολίτες έπεσαν από τα σύννεφα, γιατί μέχρι σήμερα πίστευαν πως αν κάποιος πίνει το γάλα του και τρώει όλο το φαΐ του μπορεί άνετα να σηκώσει δυόμισι τόνους.
Σύμφωνα με το δικηγόρο του Χρήστου Ιακώβου, το ντοπάρισμα των αθλητών οφείλεται σε λάθος της κινέζικης εταιρείας που προμηθεύει την ομοσπονδία άρσης βαρών με συμπληρώματα διατροφής: οι Κινέζοι μπερδεύτηκαν και, αντί για συμπληρώματα διατροφής, έστειλαν στην εθνική ομάδα άρσης βαρών φυτοφάρμακα.
Δεν πειράζει - τουλάχιστον τώρα είμαστε σίγουροι πως κανένας αρσιβαρίστας μας δεν κινδυνεύει από το δάκο και τη μουχρίτσα.
Τώρα εκφράζονται φόβοι για τα αποτελέσματα του ελέγχου ντόπινγκ που έγινε στον Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι, μετά από απαίτηση Σκοπιανών αξιωματούχων.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες από το ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός πήγε ντοπαρισμένος στη σύνοδο κορυφής των κρατών-μελών της Συμμαχίας, αλλά αυτό δεν ήταν δύσκολο να το διαπιστώσουμε και μόνοι μας, αφού δεν είναι δυνατόν να κωλοβαράς επί τέσσερα χρόνια -και να βαριέσαι να πας από τη Ραφήνα ως τη Βουλή-, και ξαφνικά να γίνεσαι Σούπερμαν και να πλακώνεσαι στα βέτο και στους τσαμπουκάδες.
Πληροφορίες από το δικαστικό ρεπορτάζ αναφέρουν πως δεν πρέπει να αποκλείεται το ενδεχόμενο να έχει γίνει χρήση απαγορευμένων ουσιών και από τον Χρήστο Ζαχόπουλο - αυτός μάλλον ήταν ο λόγος που δεν τα τίναξε, αν και έσκασε σαν καρπούζι στα τσιμέντα.
Αν ο κύριος Ζαχόπουλος βρεθεί θετικός στον έλεγχο ντόπινγκ, θα τον πετάξουν από την Ακρόπολη για να μάθει άλλη φορά να μην κάνει απόπειρα αυτοκτονίας ντοπαρισμένος, με συνέπεια να επιζήσει και να δημιουργήσει προβλήματα στο δημόσιο βίο.
Σύμφωνα με τους δικηγόρους του κ. Ζαχόπουλου, ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού δεν είχε κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, αλλά έπαιρνε μόνο συμπληρώματα διατροφής - πριν πηδήξει από το μπαλκόνι, είχε φάει ένα βόδι μόνος του.
Η κυβέρνηση ανησυχεί επειδή υπάρχει φόβος να βρεθεί ντοπαρισμένη και η Καλομοίρα, και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να αποκλειστούμε από τη Γιουροβίζιον και να καταρρεύσει η εξωτερική πολιτική της χώρας. Η ΕΥΠ έχει κλειδώσει τη νεαρή αοιδό σε ένα στάβλο στην Τσαμουριά, και την τρέφει μόνο με τσίχλες, καραμέλες και γλειφιτζούρια.
Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, η κυβέρνηση δεν φέρει καμία ευθύνη για τους ντοπαρισμένους αθλητές της εθνικής μας ομάδας της άρσης βαρών, αφού οι αθλητές είναι Αλβανοί, πρώην Σοβιετικοί και Αρκουδόγυφτοι.
Η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα νέο νομοσχέδιο που θα απαγορεύει τη συμμετοχή των Ελλήνων στις ελληνικές εθνικές ομάδες, ώστε να μην πιάνονται ντοπαρισμένοι οι Έλληνες και διασύρεται το όνομα της χώρας μας στο εξωτερικό.
Το νέο νομοσχέδιο προβλέπει πως δικαίωμα συμμετοχής στις εθνικές μας ομάδες θα έχουν μόνοι αλλοδαποί∙ για να πάρει κάποιος αλλοδαπός οριστικά την ελληνική υπηκοότητα, θα πρέπει να κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο για την Ελλάδα, τραγουδώντας φαρσί τον εθνικό ύμνο, ενώ θα πρέπει να περάσουν και είκοσι χρόνια από τη νίκη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ώστε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι πως δεν θα βρεθούν παράνομες ουσίες στα ούρα του - παλιά, οι ξένοι που έκαναν ελέγχους ντόπινγκ τα πετούσαν τα ούρα των αθλητών, αλλά τώρα τα κρατάνε κάνα δυο δεκαετίες στο κελάρι, γιατί είναι ουρολάγνοι.
Παράλληλα, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή σκέφτεται να παίρνει δείγμα και από τις κουράδες των αθλητών, για να μη μένουν παραπονεμένες.
Η απόφαση της κυβέρνησης να συμμετέχουν μόνο αλλοδαποί στις ελληνικές εθνικές ομάδες θα έχει σαν συνέπεια να γεμίσουν τα προπονητήρια από μετανάστες.
Στα σύνορα, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια θα υπάρχουν στάδια, στα οποία οι αλλοδαποί θα κάνουν προκριματικούς αγώνες, και όσοι πιάνουν τα όρια θα έχουν δικαίωμα να εισέλθουν στη χώρα - οι υπόλοιποι θα απελαύνονται αμέσως.
Όλοι αυτοί οι συμπαθέστατοι Αφρικανοί που πουλάνε διάφορα σκατολοΐδια στην Ερμού και στην Αδριανού θα επανδρώσουν άξια τις ελληνικές εθνικές ομάδες -αφού είναι εκπληκτικά γρήγοροι και ανθεκτικοί στο κυνήγι των αστυνομικών, αν και κουβαλάνε μισό τόνο στην πλάτη-, ενώ παράλληλα θα αδειάσουν οι πεζόδρομοι από την πραμάτεια τους και θα μπορούν οι πολίτες να βολτάρουν με την άνεσή τους.
Όποιος Έλληνας επιθυμεί να συμμετάσχει σε κάποια ελληνική εθνική ομάδα θα πρέπει πρώτα να πάρει ξένη υπηκοότητα, ώστε, αν πιαστεί ντοπαρισμένος, να μην προσβάλει το αρχαίο κι αθάνατο πνεύμα του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού.
Εν τω μεταξύ, ανησυχία επικρατεί στις τάξεις των αθλητών που βρέθηκαν ντοπαρισμένοι -αλλά και αυτών που δεν είχαν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών-, αφού, αν βρεθεί θετικό και το δεύτερο δείγμα, η εθνική ομάδα άρσης βαρών δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής σε διεθνείς αγώνες για τα επόμενα δυο χρόνια.
Τα έσοδα των αθλητών προέρχονται από την άρση βαρών και τώρα αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας και της φτώχειας.
Δεν πρέπει να ανησυχούν οι αθλητές, αφού μπορούν κάλλιστα να ακολουθήσουν αντίστροφα την πορεία του Πύρρου Δήμα: ο Πύρρος Δήμας, πριν γίνει ολυμπιονίκης στην άρση βαρών, κουβαλούσε βαριά αντικείμενα, αφού έκανε μετακομίσεις - οι αθλητές μας μπορούν να περάσουν από τον πρωταθλητισμό στις μετακομίσεις και να εργαστούν ως χαμάληδες, συνδυάζοντας άψογα το άθλημά τους με το νέο τους επάγγελμα.
Παράλληλα, η νέα τους ασχολία θα τους διατηρεί σε φόρμα, αφού, αν κουβαλάς κάθε μέρα καμιά εικοσαριά ψυγεία και καμιά σαρανταριά ντουλάπες από το ισόγειο στον πέμπτο, κάνεις την τέλεια προπόνηση και δεν θα έχεις πρόβλημα σε μερικά χρόνια -που θα επιστρέψεις στους αγώνες- να σηκώνεις χαλαρά καμιά τετρακοσαριά κιλά στο αρασέ.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είναι εξαιρετικά προβληματισμένη από τα συνεχή κρούσματα ντόπινγκ, επειδή έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις πωλήσεις των πολυεθνικών εταιρειών και απομακρύνουν τους διαφημιζόμενους από τα ολυμπιακά προϊόντα και το αρχαίο πνεύμα.
Ο πρόεδρος της ΔΟΕ σκέφτεται να απαγορεύσει τους ελέγχους ντόπινγκ, επιβάλλοντας, παράλληλα, το υποχρεωτικό ντοπάρισμα όλων των αθλητών. Όσοι αθλητές αρνούνται να ντοπαριστούν θα αποκλείονται από τους αγώνες δια βίου.
Όλα αυτά θα συμβούν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Μέχρι τότε, η ΔΟΕ θα κάνει τουμπεκίνου.
LIFO - 10/04/08
Τετάρτη, Απριλίου 09, 2008
Delivery
Τρίτη, Απριλίου 08, 2008
Κάθε εμπόδιο σε καλό
Δευτέρα, Απριλίου 07, 2008
Βοήθεια Θεσσαλονίκη
Ο κ. Θ.Κ. πήρε πολλά τηλεφωνήματα από την Αθήνα αλλά διαμένει στη Θεσσαλονίκη - αυτό είχε παραλείψει να μου το πει. Η σύζυγος του κ. Θ.Κ., η κ. Μ.Κ, πάσχει από οξεία λευχαιμία και χρειάζεται επειγόντως αιμοπετάλια ΑΒ θετικό. Το κινητό του κ. Μ.Κ. είναι 6945381289 και το e-mail του iomanfo@yahoo.gr . Οι φίλοι από τη Θεσσαλονίκη θα βοηθήσουν, έτσι δεν είναι;
Ο λαός δεν ξεχνά
-Άννα, εκδόθηκε το νέο μου βιβλίο.
-Μα, μόλις εκδόθηκε και το νέο βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα - τι έχετε πάθει εσείς οι δεξιοί και βγάζετε βιβλία αβέρτα;
Για τους φίλους που επιθυμούν να ακούσουν την αισθαντική φωνή μου, να η σημερινή εκπομπή στον ΣΚΑΙ.
Κυριακή, Απριλίου 06, 2008
Το τερπνόν μετά του ωφελίμου
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν για το μέλλον τους οι αθλητές της εθνικής ομάδας άρσης βαρών που βρέθηκαν ντοπαρισμένοι. Ο Πύρρος Δήμας, πριν γίνει πρωταθλητής, κουβαλούσε βαριά αντικείμενα, αφού δούλευε σε μετακομίσεις. Αν οι πρωταθλητές μας αποκλειστούν από τους αγώνες, μπορούν να δουλεύουν ως χαμάληδες, συνδυάζοντας άψογα το χόμπι τους με το επάγγελμά τους. Πόσοι από εμάς έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι τέτοιο;
Βοήθεια
"Λέγομαι Θ. Κ. και η γυναίκα μου Μ. Κ. πάσχει από οξεία λευχαιμία και χρειάζεται επειγόντως αιμοπετάλια ΑΒ θετικό. Το e-mail μου είναι iomanfo@yahoo.gr" - το κινητό του κ. Θ.Κ. είναι 6945381289. Είναι επείγον.
Ο πιτσιρίκος του Ρίο ντε Τζαντέιρο
Με χαρά και συγκίνηση πληροφορήθηκα πως ένας δρόμος της Ζακύνθου πήρε το όνομά μου. Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπατριώτες μου για αυτή τη μεγάλη τιμή που μου έκαναν. Τώρα ετοιμάζεται το άγαλμά μου στη Μπόχαλη - στη φωτογραφία βλέπετε τη μακέτα. Εν τω μεταξύ, πραγματοποίησα το όνειρό μου να μιλήσω στο Stigma radio - ελπίζω κάποτε να αξιωθώ να έχω δική μου εκπομπή σε αυτό το ραδιοφωνικό σταθμό. Ευχαριστώ πολύ τον Ατσάραντο που "ανέβασε" στο μπλογκ του αυτή τη μοναδική ραδιοφωνική εμπειρία.
Σάββατο, Απριλίου 05, 2008
Ντόπινγκ
Παρασκευή, Απριλίου 04, 2008
Salonique
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης πρότεινε στον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο να δώσει το όνομα του Νικολά Σαρκοζί σε έναν δρόμο ή σε μια πλατεία της Θεσσαλονίκης, επειδή ο Σαρκοζί στήριξε τις ελληνικές θέσεις στο Βουκουρέστι. Νομίζω πως το σωστό θα ήταν ο δρόμος να έχει και το όνομα της Κάρλα Μπρούνι. Μπορεί λοιπόν η Τσιμισκή να μετονομαστεί σε «Νικολά Σαρκοζί και Κάρλα Μπρούνι». (Η συνέχεια εδώ)
Επειδή, όμως, υπάρχει κίνδυνος να χωρίσουν, καλό θα ήταν η Τσιμισκή να μετονομαστεί σε «Νικολά Σαρκοζί» και μια κάθετος στην Τσιμισκή να ονομαστεί «Κάρλα Μπρούνι». Τα ζευγαράκια της όμορφης νυφούλας του Θερμαϊκού θα δίνουν ραντεβού Νικολά Σαρκοζί και Κάρλα Μπρούνι γωνία.
Βέβαια, έτσι που αλλάζει τις γυναίκες ο Σαρκοζί, είναι πιθανό κάποια στιγμή η Θεσσαλονίκη να έχει πιο πολλούς δρόμους με γαλλικά ονόματα ακόμα κι από το Παρίσι.
Επειδή, όμως, υπάρχει κίνδυνος να χωρίσουν, καλό θα ήταν η Τσιμισκή να μετονομαστεί σε «Νικολά Σαρκοζί» και μια κάθετος στην Τσιμισκή να ονομαστεί «Κάρλα Μπρούνι». Τα ζευγαράκια της όμορφης νυφούλας του Θερμαϊκού θα δίνουν ραντεβού Νικολά Σαρκοζί και Κάρλα Μπρούνι γωνία.
Βέβαια, έτσι που αλλάζει τις γυναίκες ο Σαρκοζί, είναι πιθανό κάποια στιγμή η Θεσσαλονίκη να έχει πιο πολλούς δρόμους με γαλλικά ονόματα ακόμα κι από το Παρίσι.
Πέμπτη, Απριλίου 03, 2008
God save Carla
Ο πιτσιρίκος ακολούθησε τον Νικολά Σαρκοζί και την Κάρλα Μπρούνι στην επίσκεψή τους στη Βρετανία, διαπίστωσε πως ακολούθησαν απαρεγκλίτως το αυστηρό βρετανικό πρωτόκολλο και συμπέρανε πως "Τελεία και παύλα - Κάρλα είσαι καύλα"! (Η συνέχεια εδώ)
Πολύ καλές εντυπώσεις άφησαν ο Νικολά Σαρκοζί και η Κάρλα Μπρούνι στους Βρετανούς κατά την πρώτη επίσημη επίσκεψή τους σε μια μεγάλη χώρα.
Το προεδρικό ζεύγος έκανε πρόσφατα περιοδεία στην Αφρική, αλλά δεν είχε μεγάλη επιτυχία γιατί οι Αφρικανοί έβλεπαν την Κάρλα πιο αδύνατη κι από τους ίδιους, και δεν τους έκανε καμία εντύπωση - ακόμα και τα πεινασμένα λιοντάρια την προσπερνούσαν με αδιαφορία.
Μια μέρα πριν την επίσκεψή τους, δημοσιεύτηκε στον βρετανικό Τύπο μια γυμνή φωτογραφία της Κάρλας, κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πλημμυρίσει το αεροδρόμιο από Βρετανούς που νόμιζαν πως η Κάρλα θα κατέβαινε από το αεροπλάνο όπως τη γέννησε η μάνα της∙ βέβαια, η μάνα της την είχε γεννήσει σε πιο μικρό μέγεθος - δεν ήταν έτσι μεγάλη η Κάρλα από τα γεννοφάσκια της.
Προς μεγάλη απογοήτευση του βρετανικού κοινού, η Κάρλα φορούσε ένα γκρίζο φόρεμα κι ένα μικρό μπερέ - έτσι που τη ζηλεύει ο Σαρκοζί, σε λίγο θα την κυκλοφορεί με μπούργκα.
Στις επόμενες επισκέψεις του σε άλλες χώρες θα την κλειδώνει στο σπίτι, θα της βάζει και μια ζώνη αγνότητας και θα παίρνει μαζί του στο εξωτερικό τον σοφέρ του∙ θα τον χώνει κάτω από την μπούργκα και κανείς δεν θα καταλαβαίνει πως τον συνοδεύει ο Μισέλ Ντιμπουά και όχι η Κάρλα.
Από την άλλη, είναι πολύ περήφανος που η Κάρλα είναι τεφαρίκι, οπότε δεν αποκλείεται να του τη δώσει και να την περιφέρει τσίτσιδη ανά την υφήλιο για να δουν όλοι με τι γυναίκα νταραβερίζεται.
Είναι ολοφάνερο πως ο Σαρκοζί βρίσκεται στην κλιμακτήριο, αλλά το πρόβλημα είναι γενικότερο: Οι λαοί επιλέγουν για κυβερνήτες άνδρες και γυναίκες στην ηλικία που περνάνε κλιμακτήριο.
Θα ήταν προτιμότερο όσους θέλουν να κάνουν καριέρα στην πολιτική να τους ευνουχίζουμε από νεαρή ηλικία για να μην έχουμε προβλήματα μετά.
Φανταστείτε να χωρίσει ο Καραμανλής τη Νατάσα, να παντρευτεί την Τζούλια Αλεξανδράτου και -από κει που δεν ξεκουνάει από τη Ραφήνα ούτε με πόλεμο- να αρχίσει να τρέχει από χώρα σε χώρα για να δουν όλοι τι γύναικο έχει στο κρεβάτι του.
Η χώρα θα μείνει ακυβέρνητη και θα πάει στράφι το οικονομικό θαύμα της νέας διακυβέρνησης, και ο παγκόσμιος θαυμασμός που -με τόσο κόπο- έχουμε κατακτήσει.
Θα μπορούσαν βέβαια οι λαοί να εκλέγουν ηγέτες με τον όρο πως κατά τη διάρκεια της θητείας τους δεν θα έχουν το δικαίωμα να χωρίζουν και να τραβιούνται με τεκνά και σουρλουλούδες.
Βέβαια, σε μερικές περιπτώσεις αυτό είναι περιττό. Για παράδειγμα, οι Έλληνες εξέλεξαν τον Κώστα Σημίτη πρωθυπουργό -μετά την πολύ ερωτιάρικη πρωθυπουργία του Ανδρέα Παπανδρέου- γιατί ήξεραν πως ήταν μάλλον απίθανο να βρεθεί γυναίκα που θα ξεμυαλιστεί με την πάρτη του.
Πριν ο Σαρκοζί και η Μπρούνι επισκεφτούν τη Βρετανία, ο γαλλικός Τύπος τους έκανε μαθήματα για το πώς θα φερθούν στη βασίλισσα Ελισάβετ, ώστε να μην παραβιαστεί το αυστηρό βρετανικό πρωτόκολλο - σίγουρα θα τρίζουν τα κόκαλα του Ντε Γκωλ με τόση δουλοπρέπεια απέναντι στους προαιώνιους εχθρούς της Γαλλίας.
Οι γαλλικές εφημερίδες κατέστησαν σαφές στο προεδρικό ζεύγος πως δεν πρέπει να αγγίξει τη βασίλισσα. Βέβαια, αυτή η συμβουλή ήταν μάλλον αχρείαστη, αφού η Ελισάβετ δεν είναι ακριβώς και ο τύπος της γυναίκας που ορμάς ενθουσιασμένος πάνω της να την αγκαλιάσεις - άσε που είναι γριά, κι όσο να ‘ναι οι γέροι μυρίζουν και λιγάκι.
Η Κάρλα Μπρούνι σκλάβωσε τους Βρετανούς όταν υποκλίθηκε στην Ελισάβετ, αν και δεν ήταν υποχρεωμένη από το πρωτόκολλο - η Κάρλα είναι έξυπνη κοπέλα και έχει καταλάβει εδώ και καιρό πως μόνο με τις υποκλίσεις πας μπροστά στον κόσμο αυτό, οπότε υποκλίνεται σ' όποιον περνάει από μπροστά της, για να ‘ναι σίγουρη.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, το πρωτόκολλο απαγορεύει να μιλάς πρώτος στη βασίλισσα, κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα -επειδή η Ελισάβετ έχει πάθει και οκτώ εγκεφαλικά και τα ‘χει χαμένα-, ο Σαρκοζί και η Μπρούνι να την κοιτάνε οκτώ ώρες μουγκοί, περιμένοντας πότε θα θυμηθεί ν' ανοίξει το στόμα της.
Επίσης, κατά τη διάρκεια του δείπνου, απαγορεύεται να σηκωθείς πριν από τη βασίλισσα. Η Ελισάβετ δεν σηκώνεται ποτέ να πάει για κατούρημα -επειδή της έχουν φορέσει πάνες για την ακράτεια-, αλλά του Σαρκοζί κόντευε να σπάσει η φούσκα του, οπότε την έβγαλε έξω κάτω από το τραπέζι και τα έκανε μέσα σε μια χρυσή βασιλική σαμπανιέρα της εποχής του Ερρίκου του Ε'.
Ευτυχώς, το πρωτόκολλο δεν απαγορεύει να κλάσεις πριν από τη βασίλισσα, γιατί τους ταΐσανε φακές, μπρόκολο και σκορδαλιά και η Κάρλα δεν μπορούσε να κρατηθεί με τίποτα - λιποθύμησαν όλα τα ανάκτορα από τις πορδές της.
Το βράδυ στο βασιλικό κάστρο, ήταν και οι δυο πτώματα από την κούραση, αλλά ο Σαρκοζί ήθελε να κουτουπώσει την Κάρλα για να εντυπωσιάσει τη βασίλισσα. Επειδή δεν του έκανε κούκου, έβαλε την Κάρλα να βογκάει με τις ώρες, αλλά ο κόπος της πήγε χαμένος γιατί η Ελισάβετ -εκτός όλων των άλλων- είναι και θεόκουφη.
Ο βρετανικός Τύπος αποθέωσε την Κάρλα Μπρούνι, αλλά είναι σίγουρο πως οι Βρετανοί μεταξύ τους θα λέγανε πως «οι πουτάνες κι οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές» - αυτά να τα βλέπουν τα νοικοκυροκόριτσα που πάνε με το σταυρό στο χέρι.
Πάντως, η πιο εντυπωσιακή στιγμή της παρουσίας του προεδρικού ζεύγους στη Βρετανία ήταν η επίσκεψή του στο γήπεδο της Άρσεναλ, που έχει Γάλλο προπονητή και πολλούς Γάλλους παίκτες: Η Κάρλα ξεσκίστηκε στις ντρίμπλες και στα τακουνάκια -αποδεικνύοντας πως είναι ένας θηλυκός Μαραντόνα-, ενώ, κατά τη διάρκεια του φιλικού αγώνα που ακολούθησε, πέτυχε ένα φοβερό γκολ με ανάποδο ψαλίδι και το πανηγύρισε με κωλοτούμπες.
Στο περιθώριο της επίσκεψης του Γάλλου Προέδρου στη Βρετανία, συζητήθηκαν διάφορα θέματα, όπως η συνεργασία των δυο χωρών στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας αλλά και η επιθυμία του Σαρκοζί να στείλει ακόμα χίλιους στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Τι σημασία, όμως, έχουν μερικές δεκάδες χιλιάδες νεκρών Αφγανών μπροστά στη γοητευτική Κάρλα;
Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Γαλλία, ο Νικολά Σαρκοζί θα επισκεφθεί το Μάιο τη χώρα μας για να συναντήσει τους συγγενείς του που μένουν στη Θεσσαλονίκη και έχουν πατσατζίδικο στην Άνω Τούμπα.
Ο Γάλλος Πρόεδρος μαζί με την Κάρλα Μπρούνι θα επισκεφθούν και την Αθήνα, όπου -σύμφωνα με το πρωτόκολλο- ο Κώστας Καραμανλής θα τους παραθέσει δείπνο στον Μπαϊρακτάρη, με σπληνάντερα και γαρδούμπα.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συζητήσει με τον Σαρκοζί για τους νταβατζήδες της διαπλοκής, αλλά και για τα ροζ DVD - αφού υπάρχει DVD με έναν χοντρό γενικό γραμματέα του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού να φιστικώνει μια αδιάφορη 35χρονη, φανταστείτε πόσα DVD με την Κάρλα θα κυκλοφορούν στην αγορά.
Η Κάρλα, πάντως, δεν θα έχει πρόβλημα να περάσει από το αυστηρό βρετανικό πρωτόκολλο στα κοψίδια, τη λαδόκολλα και τη ρετσίνα, αφού έχει αποδείξει πως είναι και του λιμανιού και του σαλονιού.
LIFO - 03/04/08
Τετάρτη, Απριλίου 02, 2008
3
Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια. Ευχαριστώ όλους τους καλούς αναγνώστες. Φίλες και φίλοι -επειδή δεν θέλω να τα μάθετε από τις εφημερίδες-, από τον επόμενο μήνα θα παρουσιάζω το κεντρικό δελτίο του BBC, ενώ θα πρωταγωνιστήσω στο ριμέικ της ταινίας "Casablanca", με συμπρωταγωνίστρια τη Μόνικα Μπελούτσι και σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε.
Σας παρακαλώ να ακούτε όλοι ΣΚΑΙ από τις 11 ως τις 12. Άντε παιδιά, να σπάσουν όλα τα ρεκόρ ακροαματικότητας, να γεμίσει όλος ο χρόνος της εκπομπής με διαφημίσεις, για να μη χρειάζεται να πηγαίνω άλλο στο στούντιο. Με κούρασε το ραδιόφωνο.
Μπλόγκερ._
Φίλες και φίλοι, οφείλω μια μεγάλη συγγνώμη σε όσους στενοχώρησα. ΣΥΓΓΝΩΜΗ λοιπόν. Έλαβα άπειρα μέιλ αυτές τις μέρες –πολλά απ’ αυτά …σπαρακτικά- και, αν δεν ήμουν εντελώς αναίσθητος, θα είχα πλαντάξει στο κλάμα. Όχι, δεν έχω πρόθεση να κλείσω το μπλογκ μου – τουλάχιστον όσο είμαι υγιής. Απλώς, υπάρχουν στιγμές που η πίεση είναι μεγάλη – τότε, καμιά φορά, πετάω …μελάνι. Γιατί στον ΣΚΑΙ; (Η συνέχεια εδώ)
Γιατί μου είπαν «σε θέλουμε γι’ αυτό που είσαι, για τον τρόπο που σκέφτεσαι». Στα τρία αυτά χρόνια που γράφω, έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους από διάφορα μέσα που ήθελαν να συνεργαστούμε – σχεδόν όλοι ήθελαν να με κάνουν κάτι άλλο, και είχαν περίεργες ιδέες γι’ αυτό το «άλλο».
Τη φράση «σε θέλουμε γι’ αυτό που είσαι» την έχω ακούσει μόνο μια φορά ακόμα. Από τον κ. Στάθη Τσαγκαρουσιάνο. Ο κ. Τσαγκαρουσιάνος απέδειξε πως την εννοούσε κιόλας.
Είμαι μπλόγκερ και θα παραμείνω. Επειδή μόνο στο μπλογκ σου είσαι απόλυτα ελεύθερος και έχεις όλη την ευθύνη.
Ελπίζω περισσότερα ΜΜΕ να δώσουν «φωνή» και σε άλλους μπλόγκερ, να δώσουν φωνή στους πολίτες. Αν είναι έξυπνοι, θα το κάνουν – αν όχι, τα σημερινά ΜΜΕ θα πεθάνουν (εντελώς, εννοώ, γιατί κάποια είναι ήδη νεκρά).
Το παρόν και το μέλλον δεν είναι στα παραδοσιακά μέσα – είναι στο Διαδίκτυο, και στο Διαδίκτυο δεν μπορείς να κοροϊδέψεις κανέναν για πολύ καιρό. Αυτά. Ευχαριστώ.
Γιατί μου είπαν «σε θέλουμε γι’ αυτό που είσαι, για τον τρόπο που σκέφτεσαι». Στα τρία αυτά χρόνια που γράφω, έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους από διάφορα μέσα που ήθελαν να συνεργαστούμε – σχεδόν όλοι ήθελαν να με κάνουν κάτι άλλο, και είχαν περίεργες ιδέες γι’ αυτό το «άλλο».
Τη φράση «σε θέλουμε γι’ αυτό που είσαι» την έχω ακούσει μόνο μια φορά ακόμα. Από τον κ. Στάθη Τσαγκαρουσιάνο. Ο κ. Τσαγκαρουσιάνος απέδειξε πως την εννοούσε κιόλας.
Είμαι μπλόγκερ και θα παραμείνω. Επειδή μόνο στο μπλογκ σου είσαι απόλυτα ελεύθερος και έχεις όλη την ευθύνη.
Ελπίζω περισσότερα ΜΜΕ να δώσουν «φωνή» και σε άλλους μπλόγκερ, να δώσουν φωνή στους πολίτες. Αν είναι έξυπνοι, θα το κάνουν – αν όχι, τα σημερινά ΜΜΕ θα πεθάνουν (εντελώς, εννοώ, γιατί κάποια είναι ήδη νεκρά).
Το παρόν και το μέλλον δεν είναι στα παραδοσιακά μέσα – είναι στο Διαδίκτυο, και στο Διαδίκτυο δεν μπορείς να κοροϊδέψεις κανέναν για πολύ καιρό. Αυτά. Ευχαριστώ.
Τρίτη, Απριλίου 01, 2008
Τσα!
Φίλες και φίλοι, ό,τι αρχίζει με πίκρα, συνεχίζεται με τραγούδι και πάρλα. Δυστυχώς, η κυβέρνηση προσπαθεί με νέους νόμους να τρομοκρατήσει τους μπλόγκερ και να φιμώσει τα μπλογκ, οπότε κι εγώ αναγκάστηκα να αναζητήσω ένα νέο μέσο για να εκφράζω ελεύθερα τις απόψεις μου. Έτσι, αποφάσισα να αγοράσω το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ. Τρίτη, 1η Απριλίου, στις 11.00 το πρωί, ο πιτσιρίκος στο νέο του μέσο. Όλες οι λεπτομέρειες, εδώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)