Κυριακή, Απριλίου 29, 2007
Ζεις τη ζωή σου στα όρια;
Ο πιτσιρίκος αποφάσισε να σας βάλει σε μια αληθινή δοκιμασία ζωής.
1. Υπήρξε εποχή στη ζωή σου που να έβγαινες ταυτόχρονα με τρεις ή περισσότερους άντρες;
Α Μέχρι που παντρεύτηκα, με συνόδευαν παντού τα τρία αδέλφια μου.
Β Το τρία είναι γρουσούζικος αριθμός. Από τέσσερις και πάνω.
Γ Έβγαινα με τρεις άντρες ταυτόχρονα αλλά οι δυο τα έφτιαξαν μεταξύ τους, οπότε παντρεύτηκα τον τρίτο γιατί κατάλαβα πως οι άντρες σπανίζουν στις μέρες μας.
2. Αν κοιτάξουμε στην ντουλάπα σου, τι θα βρούμε;
Α Τα βασικά: μαστίγια, αλυσίδες, χειροπέδες…
Β Τίποτα. Τα ρούχα είναι περιττά. Έχω μόνο ένα φουστάνι πλύνε βάλε.
Γ Βιβλία για το αντάρτικο πόλεων και τρία κομμάτια σπανακόπιτα – την ξεπατώνουν οι υπόλοιποι, οπότε κι εγώ αναγκάζομαι να την κρύβω.
3. Βρίσκεις στον δρόμο τριάντα χιλιάδες λίρες. Τι κάνεις;
Α Τις παίρνω και το βάζω στα πόδια. Κανας εφοπλιστής σαν τον Κωστάκη Λοΐζου θα τις έχασε.
Β Τις παραδίδω στην αστυνομία. Μάλλον θα τις έχασε κανας υπάλληλος του Κωστάκη Λοΐζου και μπορεί να χάσει τη δουλειά του ο άνθρωπος.
Γ Το χρήμα ποτέ δεν το λογάριασα, όμως τις παίρνω γιατί δεν είμαι και ντιπ ηλίθια.
4. Είσαι σε ένα πάρτι και όλοι πηδάνε στην πισίνα γυμνοί. Εσύ τι κάνεις;
Α Γδύνομαι αλλά δεν βουτάω. Στέκομαι γυμνή στην άκρη της πισίνας για να φαίνεται η κορμάρα μου.
Β Είμαι σιχασιάρα. Τσεκάρω πρώτα τα εσώρουχά τους και, αν είναι καθαρά, βουτάω κι εγώ.
Γ Τους σουφρώνω τα πορτοφόλια και μετά τους βγάζω φωτογραφίες γυμνούς για να τους εκβιάσω.
5. Αν θέλεις να σπάσεις τον πάγο με έναν άντρα που σου αρέσει, τι του λες;
Α «Μεγάλε, θα μου την πέσεις εσύ ή να σου την πέσω εγώ; Άντε, έχουμε και δουλειές!»
Β «Έχει μπεκάτσες στο χωριό σου;»
Γ «Δεν υπάρχουν άντρες σήμερα. Έχει γεμίσει ο τόπος αδελφές!»
6. Τι κοιτάς σ’ ένα άντρα;
Α Τι να κοιτάξω; Αυτά που φαίνονται!
Β Θέλω ο άντρας να έχει χιούμορ. Τον βάζω να μου πει σαράντα ανέκδοτα σερί. Αν δεν τα λέει καλά, σηκώνομαι και φεύγω επιδεικτικά.
Γ Τον πλούσιο εσωτερικό του κόσμο. Επειδή εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται, πάω μ’ όποιον να ‘ναι για να ανακαλύψω τον καλύτερο.
7. Ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που έχεις κάνει στη ζωή σου;
Α Έκανα έρωτα με τον πρώτο μου ξάδερφο αλλά δεν πιάνει γιατί η οικογένειά μας έχει παράδοση στις αιμομιξίες.
Β Έφαγα τρία παγωτά μόνη μου. Ουάου;
Γ Όταν ήμουν μικρή, έπαιζα μπάλα με τ’ αγόρια. Μετά όμως αυτά φλέρταραν τις άλλες κοπέλες. Μήπως επειδή δεν είχα καλή ντρίπλα;
8. Έκλεψες ποτέ τον άντρα μιας φίλης σου;
Α Όχι! Για μένα η φιλία είναι ιερή! Μόνο one night stand κάνω με τους άντρες των φιλενάδων μου.
Β Προσπάθησα αλλά δεν μου κάθονται ρε γαμώτο!
Γ Έχω πάει με όλους τους άντρες των φιλενάδων μου. Αυτές φταίνε – ή δεν τους προσέχουν ή διαφημίζουν συνεχώς τα προσόντα τους.
9. Ποιο χαρακτήρα από τους παρακάτω θα μπορούσες να παίξεις:
Α Τον Ταρζάν
Β Τον Κινγκ Κονγκ
Γ Την Κοκκινοσκουφίτσα
10. Μετά από ένα βράδυ στο κρεβάτι με έναν άγνωστο άντρα, εσύ τι κάνεις;
Α Του παίρνω το πορτοφόλι.
Β. Απολύμανση. Σέρνονται κι αρρώστιες.
Γ Ψάχνω για τον επόμενο.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
1 Α-0 Β-2 Γ-1
2 Α-2 Β-1 Γ-0
3 Α-2 Β-0 Γ-1
4 Α-1 Β-0 Γ-2
5 Α-2 Β-0 Γ-1
6 Α-2 Β-0 Γ-1
7 Α-2 Β-1 Γ-0
8 Α-1 Β-0 Γ-2
9 Α-1 Β-2 Γ-0
10 Α-1 Β-0 Γ-2
0-6 ΒΑΘΜΟΙ
Για κάνε ένα τσεκ απ καλού κακού. Να δεις αν είσαι ζωντανή ή τα ‘χεις τινάξει και δεν το ξέρεις. Τόλμησε! Τι περιμένεις; Δεύτερη ζωή δεν έχει – αν δεν πιστεύεις εμένα, το λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης. Μεταξύ μας, από εμένα το πήρε ο Ελύτης. Έχεις ένα πρόβλημα στο να πας με τον άντρα της φίλης σου. Γιατί; Αν δεν πάει με εσένα, θα πάει με καμιά ξένη σουρλουλού – κρίμα δεν είναι; Στο κάτω κάτω, μισή ντροπή δική σου μισή ντροπή δική του. Αν και δεν υπάρχουν ντροπές σ’ αυτά τα πράγματα -παιδιά είμαστε τώρα; Είσαι ρομαντική και θα ήθελες να ζούσες πριν από πενήντα χρόνια, όταν οι άνθρωποι ήταν ακόμα αθώοι. Πρώτον δεν ήταν αθώοι και δεύτερον πλένονταν μια φορά το μήνα. Επίσης τα έκαναν στην ύπαιθρο και πέθαιναν στα 40 από μια απλή γρίπη. Λοιπόν, πλύσου, ντύσου, βάψου και βγες έξω. Και προς Θεού, σταμάτα να παραδίδεις τα λεφτά που βρίσκεις στην αστυνομία! Μην είσαι χαζή - τα κρατάνε για πάρτη τους.
7-14 ΒΑΘΜΟΙ
Λοιπόν, είσαι σε καλό δρόμο. Σε πιάνουν κάτι ντροπές ώρες ώρες αλλά γι’ αυτό φταίει η αυστηρή ανατροφή που σου έδωσαν οι γονείς σου. Κακώς έδωσες τόση σημασία στα λόγια τους, αφού αυτοί την πέρασαν ζωή και κότα. Βέβαια, λογικό ήταν που σου έλεγαν να είσαι τύπος και υπογραμμός και να περνάς τις γριές απέναντι – τι ήθελες, να σε προτρέπουν στις ακολασίες; Ήξεραν πως θα εξοκείλεις αργά ή γρήγορα – απλώς, προσπαθούσαν να το καθυστερήσουν. Γονείς ήταν – κατάλαβέ τους. Θα γίνεις κι εσύ μάνα και τότε θα δεις τη γλύκα. Τη ζεις τη ζωή σου αλλά νιώθεις και κάποιες ενοχές γι’ αυτό. Φταίει που είσαι χριστιανή – να γίνεις βουδίστρια! Αυτές οι βουδίστριες είναι οι καλύτερες. Απόλυτη νιρβάνα. Κοίταξε να αποκτηνωθείς εντελώς για να φτάσεις στην απόλυτη ολοκλήρωση. Καλή επιτυχία!
15-20 ΒΑΘΜΟΙ
Αγαπητή μου συγχαρητήρια! Για σένα είναι η ζωή, τα λούσα και οι ηδονές. Δεν ξέρω πως τα κατάφερες να φτάσεις σε τέτοια επίπεδα καλοζωίας και ατομικισμού χωρίς την δική μου βοήθεια, αλλά σου βγάζω το καπέλο. Δεν σε νοιάζει τι γίνεται στον κόσμο. Λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί σε αφήνουν παντελώς αδιάφορη. Εσύ να περνάς καλά κι ας πάνε οι άλλοι να πνιγούν. Δεν χάνεις χρόνο με διαδικασίες και λεπτομέρειες – πας κατευθείαν στο ψητό και τρως όλο το ταψί μόνη σου. Αναρωτιέσαι πως έβγαλα όλα αυτά τα συμπεράσματα για σένα μέσα από ένα κουίζ; Λυπάμαι αλλά αυτά είναι μυστικά του επαγγέλματος και δεν μπορώ να σου τα αποκαλύψω γιατί θα μείνω άνεργος. Επειδή όλο και κάποιο γκόμενο ή κάποιο ξεχασμένο πορτοφόλι θα έχεις εντοπίσει γύρω σου – ενώ διαβάζεις αυτές τις γραμμές – να μη σου τρώω το χρόνο. Κάνε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα απ’ όλες τις άλλες και ζήσε την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία. Εύγε!
"Ο Φιλελεύθερος" - 29/04/07
Σάββατο, Απριλίου 28, 2007
Δώστε τσόντα στο λαό!
Αν εφαρμοστεί η εντολή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου περί διώξεων και κατασχέσεων στις εφημερίδες που διανέμουν ταινίες πορνό, αρκετές εφημερίδες θα κλείσουν και πολλοί δημοσιογράφοι θα μείνουν άνεργοι.
Νομίζω πως βρήκα την ιδανική λύση για να ξεπεραστεί το πρόβλημα με τις τσόντες και να κυκλοφορούν κανονικά με τις εφημερίδες χωρίς πρόβλημα: μπορούν οι εφημερίδες να διαφημίζουν DVD με θέμα τον μινωικό πολιτισμό ή την αναπαραγωγή της φώκιας – κάπου στη μέση το ντοκιμαντέρ θα διακόπτεται ξαφνικά, θα πέφτουν τα τσιμπούκια και τα πισωκολλητά, και ούτε γάτα ούτε ζημιά για το δημοσιογραφικό λειτούργημα και την ελευθεροτυπία.
Νομίζω πως βρήκα την ιδανική λύση για να ξεπεραστεί το πρόβλημα με τις τσόντες και να κυκλοφορούν κανονικά με τις εφημερίδες χωρίς πρόβλημα: μπορούν οι εφημερίδες να διαφημίζουν DVD με θέμα τον μινωικό πολιτισμό ή την αναπαραγωγή της φώκιας – κάπου στη μέση το ντοκιμαντέρ θα διακόπτεται ξαφνικά, θα πέφτουν τα τσιμπούκια και τα πισωκολλητά, και ούτε γάτα ούτε ζημιά για το δημοσιογραφικό λειτούργημα και την ελευθεροτυπία.
Παρασκευή, Απριλίου 27, 2007
Τσοντοκρισία
Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έδωσε εντολή στους διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Εφετών να ασκούν διώξεις στις εφημερίδες και τα περιοδικά που διανέμουν ταινίες πορνό – σε εξαιρετικές μάλιστα περιπτώσεις, ζητάει ακόμα και την κατάσχεση αυτών των εντύπων.
Ας μη βιαστούν κάποιοι να κατηγορήσουν τον κ. Σανιδά για σεμνοτυφία• οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση, επειδή οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στις τσόντες δεν δέχονται να διανέμεται η δουλειά τους μαζί με ύποπτες φυλλάδες άθλιας ποιότητας, και απειλούν με μηνύσεις – για ένα κούτελο ζουν κι αυτοί.
Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα άρθρα των εφημερίδων – όχι επειδή δεν τα θεωρεί άσεμνα, αλλά επειδή δεν τα διαβάζει κανείς.
Ας μη βιαστούν κάποιοι να κατηγορήσουν τον κ. Σανιδά για σεμνοτυφία• οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση, επειδή οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στις τσόντες δεν δέχονται να διανέμεται η δουλειά τους μαζί με ύποπτες φυλλάδες άθλιας ποιότητας, και απειλούν με μηνύσεις – για ένα κούτελο ζουν κι αυτοί.
Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα άρθρα των εφημερίδων – όχι επειδή δεν τα θεωρεί άσεμνα, αλλά επειδή δεν τα διαβάζει κανείς.
Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007
Εξέγερση στις φυλακές
Από δω και στο εξής μόνο οι φυλακισμένοι θα εξεγείρονται. Μόνο αυτοί έχουν ελεύθερο χρόνο.
Voulez-vous coucher avec moi ce soir ?
Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθη στη Γαλλία ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών, που ανέδειξε νικητή την δεξιοδεξιά με ποσοστό 90%. Μπροστά στον φασιστικό κίνδυνο και στο εφιαλτικό ενδεχόμενο να γίνει ο Ζαν Μαρί Λεπέν Πρόεδρος της χώρας, δεξιοί, σοσιαλιστές και κεντρώοι υιοθέτησαν τις φασιστικές θέσεις του ακροδεξιού υποψηφίου, ώστε να μην περάσει ο φασισμός στη δημοκρατική Γαλλία.
Ο Νικολά Σαρκοζί, υποψήφιος της φασιστικής δεξιάς, συγκέντρωσε ποσοστό 31%, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, των φασιστοσοσιαλιστών 25,5%, ο Φρανσουά Μπαϊρού των φασιστοκεντρώων 18,5% και ο αυθεντικός φασίστας Ζαν Μαρί Λεπέν μόνο 10,5%. Ο κ. Λεπέν πληρώνει την επιτυχία του στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, αφού όλοι τον ζήλεψαν και βάλθηκαν να τον αντιγράψουν.
Η φασιστική στροφή δεν αποτελεί πρόβλημα για τη Γαλλία, μιας και ο φασισμός δεν είναι άσχετος με την αστική δημοκρατία, όπως νομίζει λανθασμένα το πόπολο επειδή το έχουν παραπληροφορήσει, αλλά απλή παραλλαγή της· όταν η αστική εξουσία τα βρίσκει σκούρα, ρίχνει μια φασιστική εκτροπή κι έρχεται στα ίσα της η …δημοκρατία.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον γαλλικό λαό που επέδειξε υψηλό δημοκρατικό φρόνημα – οι γάλλοι πολίτες κατάλαβαν πως διαγράφεται φασιστικός κίνδυνος για τη χώρα και ψήφισαν από μόνοι τους τούς φασίστες υποψηφίους, ώστε να μη χρειαστεί να βγουν τα τανκς στους δρόμους και κινδυνεύσει η Γαλλική Δημοκρατία. Να τους βλέπουμε εμείς και να παραδειγματιζόμαστε.
Στον δεύτερο γύρο, ο Νικολά Σαρκοζί και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ θα δώσουν τη μάχη για την προεδρία · τώρα που δεν υπάρχει φασιστικός κίνδυνος θα αρχίσουν και οι δυο να κάνουν λόγο για κοινωνικό κράτος, κοινωνία των πολιτών και διάφορες άλλες τέτοιες παπαριές, μπας και τσιμπήσουν τίποτα καθυστερημένοι Γάλλοι και πάνε και τους ψηφίσουν.
Ο Νικολά Σαρκοζί και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ γεννήθηκαν μετά από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κι έτσι δεν είχαν την τύχη να δουν τους συμπατριώτες τους να φυτεύουν δέντρα στις δυο πλευρές των δρόμων για να περπατάνε στη σκιά τα γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της προέλασής τους.
Ο Σαρκοζί είναι γιος μεταναστών και εγγονός ενός εβραίου γιατρού από τη Θεσσαλονίκη – έτσι εξηγείται η συχνή παρουσία του στη θύρα 4 της Τούμπας, αλλά και το γεγονός πως ένα από τα κεντρικά συνθήματα της προεκλογικής του εκστρατείας ήταν το «Αθήνα γαμημένη – ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει».
Όταν ήταν μικρός οι συμμαθητές του τον εξευτέλιζαν λόγω της καταγωγής του, και τώρα θέλει να γίνει Πρόεδρος για να τους εκδικηθεί. Ο Σαρκοζί είναι πολύ κοντός – δεν με συμφέρει αυτό που γράφω, αλλά θα πρέπει να παραδεχτώ πως τις μεγαλύτερες συμφορές στον πλανήτη τις έχουμε προκαλέσει εμείς οι κοντοί επειδή έχουμε σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Εξαιτίας του ύψους του δεν έχει μόνο το «Ναπολεόντειο Σύνδρομο», αλλά έχει αντιγράψει και κάποιες από τις ιδιαιτερότητες του γάλλου στρατηλάτη: επί χρόνια έπαιρνε τηλέφωνο τη γυναίκα του και της έλεγε ««θα έλθω στο Παρίσι αύριο το απόγευμα· μην πλυθείς», όπως δηλαδή έγραφε ο Βοναπάρτης στην Ιωσηφίνα.
Η γυναίκα του Σαρκοζί κάπου τη γούσταρε τη λίγδα στην αρχή – όλοι άλλωστε ξέρουμε πόσο βρομιάρηδες είναι οι Γάλλοι –, αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πως δεν την πλησίαζε άνθρωπος από την μπόχα που έβγαζε το πράμα της, οπότε μπανιαρίστηκε και πήγε για διακοπές με έναν φίλο της, αφήνοντας τον Σαρκοζί να κυλιέται μόνος του στα βρόμικα σεντόνια τους. Τότε αυτός αποφάσισε να γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας για να την εντυπωσιάσει και να επιστρέψει στην κρεβατοκάμαρά τους, που μύριζε σαν βόθρος από την μπίχλα.
Ο πατέρας της Σεγκολέν Ρουαγιάλ ήταν ένας φαλλοκράτης στρατιωτικός και δεν γούσταρε η κόρη του να ξεπορτίζει από το σπίτι για γκομενιλίκια, οπότε την έδενε χειροπόδαρα για να μην του την ξεπαρθενέψουν τίποτα αλήτες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Σεγκολέν να έχει σεξουαλικά απωθημένα, και μόλις μεγάλωσε λίγο κυκλοφορούσε με το βρακί στην τσέπη - σαν τις Σερραίες.
Σε κάθε άντρα αναζητούσε την πατρική στοργή που τόσο στερήθηκε, αλλά αυτοί την ήθελαν μόνο για να εκτονώσουν τα ζωώδη σεξουαλικά τους ένστικτα και να τους ρίχνει κανα σφουγγάρισμα στο σπίτι· έτσι, η Σεγκολέν αναγκάστηκε να στραφεί στην πολιτική και έγινε υπουργός Περιβάλλοντος επί Μιτεράν, ο οποίος δεν άφηνε παραπονεμένη καμιά από τις γυναίκες που βρίσκονταν στον περιβάλλοντα χώρο.
Η Σεγκολέν έχει σαν είδωλό της την Ιωάννα της Λωρραίνης, μια βλαμμένη που έβλεπε οράματα με αγίους και την έκαψαν ζωντανή - όπως και της άξιζε -, αλλά μετά την ανακήρυξαν κι αυτήν αγία επειδή είχε πολεμήσει τους Άγγλους.
Ο Νικολά Σαρκοζί υποσχέθηκε πως αν εκλεγεί Πρόεδρος θα αλλάξει σχήμα στα κρουασάν και θα ιδιωτικοποιήσει την κεφαλιά που έριξε ο Ζιντάν στον Ματεράτσι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Παράλληλα δεσμεύτηκε πως θα επαναφέρει τη γκιλοτίνα -που κακώς καταργήθηκε το 1981-, ενώ δεν αποκλείει και την επαναφορά του δήμιου με το τσεκούρι, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Στην προσπάθειά του αυτή, ο Σαρκοζί έχει άξιους συμπαραστάτες τον Ζακ Υβ Κουστώ και τον Κριστιάν Καρεμπέ.
Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ από την πλευρά της συναντήθηκε με τους διανοούμενους της αριστερής όχθης του Σηκουάνα και τους υποσχέθηκε πως θα χτίσει μια νέα γραμμή Μαζινό, τη γραμμή Σαδομαζό.
Η κ. Ρουαγιάλ σκοπεύει να κάνει γυμναστικές επιδείξεις για τους ανήσυχους νέους των προαστίων, ενώ θα τους στέλνει και σε εκπαιδευτικές κρουαζιέρες στην Ελλάδα για να εκπολιτιστούν, αλλά και με την κρυφή ελπίδα πως θα βουλιάξει το κρουαζιερόπλοιο και θα ησυχάσει επιτέλους η Γαλλία απ’ αυτούς.
Και οι δυο υποψήφιοι θεωρούνται από τα ΜΜΕ αυταρχικοί και εγωκεντρικοί, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Γάλλους, που είναι διαλλακτικοί, αλτρουιστές και τσακίζονται να σε εξυπηρετήσουν.
Όποιος κι αν εκλεγεί Πρόεδρος, οι γάλλοι ψηφοφόροι δεν θα πρέπει να του προσφέρουν και δεύτερη θητεία. Για τους Γάλλους πολιτικούς – όπως και για όλους τους πολιτικούς- ισχύει το παράδειγμα που αναφέρει ο Μίλαν Κούντερα στην Αβάσταχτη ελαφρότητα του Eίναι για τη μοναδικότητα του ιστορικού γεγονότος: «Αν ο Ροβεσπιέρος επέστρεφε κάθε χρονιά για να κόβει τα κεφάλια των Γάλλων, η Γαλλική Ιστορία θα ήταν λιγότερο περήφανη για τον Ροβεσπιέρο».
(Αγαπητοί αναγνώστες, η τελευταία παράγραφος είναι λίγο άσχετη με το υπόλοιπο κείμενο, αλλά μιμήθηκα τους διανοούμενους της Αριστεράς για να σας εντυπωσιάσω.)
Αγαπητές θαυμάστριες του Old Boy, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Ο Νικολά Σαρκοζί, υποψήφιος της φασιστικής δεξιάς, συγκέντρωσε ποσοστό 31%, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, των φασιστοσοσιαλιστών 25,5%, ο Φρανσουά Μπαϊρού των φασιστοκεντρώων 18,5% και ο αυθεντικός φασίστας Ζαν Μαρί Λεπέν μόνο 10,5%. Ο κ. Λεπέν πληρώνει την επιτυχία του στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, αφού όλοι τον ζήλεψαν και βάλθηκαν να τον αντιγράψουν.
Η φασιστική στροφή δεν αποτελεί πρόβλημα για τη Γαλλία, μιας και ο φασισμός δεν είναι άσχετος με την αστική δημοκρατία, όπως νομίζει λανθασμένα το πόπολο επειδή το έχουν παραπληροφορήσει, αλλά απλή παραλλαγή της· όταν η αστική εξουσία τα βρίσκει σκούρα, ρίχνει μια φασιστική εκτροπή κι έρχεται στα ίσα της η …δημοκρατία.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον γαλλικό λαό που επέδειξε υψηλό δημοκρατικό φρόνημα – οι γάλλοι πολίτες κατάλαβαν πως διαγράφεται φασιστικός κίνδυνος για τη χώρα και ψήφισαν από μόνοι τους τούς φασίστες υποψηφίους, ώστε να μη χρειαστεί να βγουν τα τανκς στους δρόμους και κινδυνεύσει η Γαλλική Δημοκρατία. Να τους βλέπουμε εμείς και να παραδειγματιζόμαστε.
Στον δεύτερο γύρο, ο Νικολά Σαρκοζί και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ θα δώσουν τη μάχη για την προεδρία · τώρα που δεν υπάρχει φασιστικός κίνδυνος θα αρχίσουν και οι δυο να κάνουν λόγο για κοινωνικό κράτος, κοινωνία των πολιτών και διάφορες άλλες τέτοιες παπαριές, μπας και τσιμπήσουν τίποτα καθυστερημένοι Γάλλοι και πάνε και τους ψηφίσουν.
Ο Νικολά Σαρκοζί και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ γεννήθηκαν μετά από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κι έτσι δεν είχαν την τύχη να δουν τους συμπατριώτες τους να φυτεύουν δέντρα στις δυο πλευρές των δρόμων για να περπατάνε στη σκιά τα γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της προέλασής τους.
Ο Σαρκοζί είναι γιος μεταναστών και εγγονός ενός εβραίου γιατρού από τη Θεσσαλονίκη – έτσι εξηγείται η συχνή παρουσία του στη θύρα 4 της Τούμπας, αλλά και το γεγονός πως ένα από τα κεντρικά συνθήματα της προεκλογικής του εκστρατείας ήταν το «Αθήνα γαμημένη – ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει».
Όταν ήταν μικρός οι συμμαθητές του τον εξευτέλιζαν λόγω της καταγωγής του, και τώρα θέλει να γίνει Πρόεδρος για να τους εκδικηθεί. Ο Σαρκοζί είναι πολύ κοντός – δεν με συμφέρει αυτό που γράφω, αλλά θα πρέπει να παραδεχτώ πως τις μεγαλύτερες συμφορές στον πλανήτη τις έχουμε προκαλέσει εμείς οι κοντοί επειδή έχουμε σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Εξαιτίας του ύψους του δεν έχει μόνο το «Ναπολεόντειο Σύνδρομο», αλλά έχει αντιγράψει και κάποιες από τις ιδιαιτερότητες του γάλλου στρατηλάτη: επί χρόνια έπαιρνε τηλέφωνο τη γυναίκα του και της έλεγε ««θα έλθω στο Παρίσι αύριο το απόγευμα· μην πλυθείς», όπως δηλαδή έγραφε ο Βοναπάρτης στην Ιωσηφίνα.
Η γυναίκα του Σαρκοζί κάπου τη γούσταρε τη λίγδα στην αρχή – όλοι άλλωστε ξέρουμε πόσο βρομιάρηδες είναι οι Γάλλοι –, αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πως δεν την πλησίαζε άνθρωπος από την μπόχα που έβγαζε το πράμα της, οπότε μπανιαρίστηκε και πήγε για διακοπές με έναν φίλο της, αφήνοντας τον Σαρκοζί να κυλιέται μόνος του στα βρόμικα σεντόνια τους. Τότε αυτός αποφάσισε να γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας για να την εντυπωσιάσει και να επιστρέψει στην κρεβατοκάμαρά τους, που μύριζε σαν βόθρος από την μπίχλα.
Ο πατέρας της Σεγκολέν Ρουαγιάλ ήταν ένας φαλλοκράτης στρατιωτικός και δεν γούσταρε η κόρη του να ξεπορτίζει από το σπίτι για γκομενιλίκια, οπότε την έδενε χειροπόδαρα για να μην του την ξεπαρθενέψουν τίποτα αλήτες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Σεγκολέν να έχει σεξουαλικά απωθημένα, και μόλις μεγάλωσε λίγο κυκλοφορούσε με το βρακί στην τσέπη - σαν τις Σερραίες.
Σε κάθε άντρα αναζητούσε την πατρική στοργή που τόσο στερήθηκε, αλλά αυτοί την ήθελαν μόνο για να εκτονώσουν τα ζωώδη σεξουαλικά τους ένστικτα και να τους ρίχνει κανα σφουγγάρισμα στο σπίτι· έτσι, η Σεγκολέν αναγκάστηκε να στραφεί στην πολιτική και έγινε υπουργός Περιβάλλοντος επί Μιτεράν, ο οποίος δεν άφηνε παραπονεμένη καμιά από τις γυναίκες που βρίσκονταν στον περιβάλλοντα χώρο.
Η Σεγκολέν έχει σαν είδωλό της την Ιωάννα της Λωρραίνης, μια βλαμμένη που έβλεπε οράματα με αγίους και την έκαψαν ζωντανή - όπως και της άξιζε -, αλλά μετά την ανακήρυξαν κι αυτήν αγία επειδή είχε πολεμήσει τους Άγγλους.
Ο Νικολά Σαρκοζί υποσχέθηκε πως αν εκλεγεί Πρόεδρος θα αλλάξει σχήμα στα κρουασάν και θα ιδιωτικοποιήσει την κεφαλιά που έριξε ο Ζιντάν στον Ματεράτσι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Παράλληλα δεσμεύτηκε πως θα επαναφέρει τη γκιλοτίνα -που κακώς καταργήθηκε το 1981-, ενώ δεν αποκλείει και την επαναφορά του δήμιου με το τσεκούρι, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Στην προσπάθειά του αυτή, ο Σαρκοζί έχει άξιους συμπαραστάτες τον Ζακ Υβ Κουστώ και τον Κριστιάν Καρεμπέ.
Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ από την πλευρά της συναντήθηκε με τους διανοούμενους της αριστερής όχθης του Σηκουάνα και τους υποσχέθηκε πως θα χτίσει μια νέα γραμμή Μαζινό, τη γραμμή Σαδομαζό.
Η κ. Ρουαγιάλ σκοπεύει να κάνει γυμναστικές επιδείξεις για τους ανήσυχους νέους των προαστίων, ενώ θα τους στέλνει και σε εκπαιδευτικές κρουαζιέρες στην Ελλάδα για να εκπολιτιστούν, αλλά και με την κρυφή ελπίδα πως θα βουλιάξει το κρουαζιερόπλοιο και θα ησυχάσει επιτέλους η Γαλλία απ’ αυτούς.
Και οι δυο υποψήφιοι θεωρούνται από τα ΜΜΕ αυταρχικοί και εγωκεντρικοί, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Γάλλους, που είναι διαλλακτικοί, αλτρουιστές και τσακίζονται να σε εξυπηρετήσουν.
Όποιος κι αν εκλεγεί Πρόεδρος, οι γάλλοι ψηφοφόροι δεν θα πρέπει να του προσφέρουν και δεύτερη θητεία. Για τους Γάλλους πολιτικούς – όπως και για όλους τους πολιτικούς- ισχύει το παράδειγμα που αναφέρει ο Μίλαν Κούντερα στην Αβάσταχτη ελαφρότητα του Eίναι για τη μοναδικότητα του ιστορικού γεγονότος: «Αν ο Ροβεσπιέρος επέστρεφε κάθε χρονιά για να κόβει τα κεφάλια των Γάλλων, η Γαλλική Ιστορία θα ήταν λιγότερο περήφανη για τον Ροβεσπιέρο».
(Αγαπητοί αναγνώστες, η τελευταία παράγραφος είναι λίγο άσχετη με το υπόλοιπο κείμενο, αλλά μιμήθηκα τους διανοούμενους της Αριστεράς για να σας εντυπωσιάσω.)
Αγαπητές θαυμάστριες του Old Boy, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Η εβδομάδα του πιτσιρίκου - Η Σεγκολέν της Κερατέας
Τρεις υπάλληλοι εκδοτικού οίκου που διένεμε χριστιανικά βιβλία δολοφονήθηκαν με πολύ άγριο τρόπο στην Τουρκία. Εδώ που τα λέμε δεν είχαν κι άδικο οι δολοφόνοι – όλα τα ‘χε η Τουρκία, οι χριστιανοί της έλειπαν.
Σύμφωνα με ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, η κατανάλωση αλατιού αυξάνει τον κίνδυνο εμφραγμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων. Με δεδομένη τη σημασία που έχει στις παραδόσεις του λαού μας το αλάτι («μαζί φάγαμε ψωμί κι αλάτι») και την αναφορά «υμείς εστε το άλας της γης» που υπάρχει στην Καινή Διαθήκη, είναι απορίας άξιον πως δεν έχει επέμβει ακόμα ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος να καταγγείλει τους αμερικανούς ερευνητές ότι υπονομεύουν τα ιερά και τα όσια του τόπου μας.
Η Μαζαρίν Πενζό, η εκτός γάμου κόρη του Φρανσουά Μιτεράν, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Τα Νέα δήλωσε πως, αν εκλεγεί ο Νικολά Σαρκοζί, θα μεταναστεύσει στην Ελλάδα. Επειδή είναι πολύ πιθανό να εκλεγεί ο Σαρκοζί και να γίνει συμπατριώτισσά μας η Μαζαρίν, θα της συνιστούσα να είναι προσεκτική στις σχέσεις της με το ισχυρό φύλο στη χώρα μας· με δεδομένη την αγάπη του πατέρα της για την Ελλάδα, και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως ο συχωρεμένος ήταν μεγάλος μπήχτης, μπορεί η Μαζαρίν να βρεθεί μπλεγμένη σε τίποτα αιμομιξίες και να γίνει η ζωή της σαν σενάριο του Νίκου Φώσκολου.
Σύμφωνα με την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, τα κομματικά επιτελεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ παρακολούθησαν την προεκλογική καμπάνια των υποψηφίων, ώστε να εντοπίσουν στοιχεία που θα μπορούσαν να αντιγράψουν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Στη Νέα Δημοκρατία, αν νικήσει ο Σαρκοζί, δεν αποκλείεται να εγκαταλείψουν τα περί μεσαίου χώρου και να κατέβουν στις επόμενες εκλογές ως καθαρή Δεξιά· αυτό θα είναι καλό για το ΠΑΣΟΚ, που θα μπορεί πλέον να αυτοπροσδιορίζεται ως Κεντροδεξιά χωρίς να ντρέπεται.
Στο ΠΑΣΟΚ εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός πως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ έκλεινε τις προεκλογικές της εκδηλώσεις με τη Μασσαλιώτιδα, τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Τώρα σκέφτονται να την αντιγράψουν – στο τέλος των προεκλογικών συγκεντρώσεων του ΠΑΣΟΚ θα ακούγεται ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας.
Πάντως, ευτυχώς που δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο ο Φρανσουά Μπαϊρού – με δεδομένο πως ήταν ο μοναδικός υποψήφιος που υπερηφανευόταν πως ξέρει να αρμέγει αγελάδες, ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου θα ξημεροβραδιαζόντουσαν μέσα στους στάβλους να καθαρίζουν κοπριές.
Η Άννα Διαμαντοπούλου ποζάρει στις τηλεοράσεις ως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ της Ελλάδας – η κομμώτριά της πρέπει να έχει στενάξει αυτήν την εποχή. Η Μαρία Δαμανάκη καλού κακού μακραίνει μαλλί και η Άντζελα Γκερέκου το ισιώνει. Πάντως η Σεγκολέν της Ελλάδας είναι η Γκιουλ Μπεγιάζ Καραχασάν. Εκμέκ!
Την παραίτησή της από το βουλευτικό αξίωμα υπέβαλε στην Πρόεδρο της Βουλής η Ελένη Κούρκουλα. Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, γιατί έτσι πληροφορηθήκαμε πως τόσον καιρό ήταν βουλευτής.
Στην επιστολή της η κ. Κούρκουλα ευχαριστεί τον Κώστα Σημίτη – να ‘ναι καλά που μας τον θύμισε κι αυτόν.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος εντυπωσίασε το βράδυ των γαλλικών εκλογών με τις γνώσεις του για το πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας – κρίμα που δεν εκλέγεται στο Παρίσι αλλά στο Κορωπί και την Κερατέα.
Βρετανοί επιστήμονες κατασκεύασαν σαπούνι εμποτισμένο με καφεΐνη για να βοηθήσουν όσους δυσκολεύονται με το πρωινό ξύπνημα – μάλλον αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αναγκάσεις τους Βρετανούς να πλυθούν.
Άλλοι επιστήμονες – έχουν λαλήσει οι επιστήμονες αυτήν την εποχή – ανακάλυψαν την ουσία που κάνει τα λουλούδια να ανθίζουν. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει σε καλλιέργειες που θα ωριμάζουν όταν το επιθυμούμε εμείς· έτσι, θα έχουμε τριαντάφυλλα στη σαλάτα μας όλες τις εποχές του χρόνου.
Όπως προέκυψε από έρευνα της Κάπα Research για την εφημερίδα Το Βήμα της Κυριακής, οι Έλληνες αναζητούν έναν νέο, ισχυρό ηγέτη. Πράγματι, στα καφενεία και στις παρέες δεν υπάρχει άλλο θέμα συζήτησης – η αγωνία του λαού είναι ολοφάνερη.
Πάντως, ισχυρός ηγέτης υπάρχει στη χώρα: ο θρησκευτικός μας ποιμένας. Μπεεεεε!
Αγαπητές θαυμάστριες του Old Boy, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Τετάρτη, Απριλίου 25, 2007
Πρόβλημα με τη μαντήλα στην Τουρκία
Τρίτη, Απριλίου 24, 2007
Αντιγραφή
Τα κομματικά επιτελεία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠαΣοΚ παρακολούθησαν την προεκλογική καμπάνια των υποψηφίων στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, ώστε να εντοπίσουν στοιχεία που θα μπορούσαν να αντιγράψουν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Στο ΠαΣοΚ εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός πως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ - αν και σοσιαλίστρια- έκλεινε τις προεκλογικές της εκδηλώσεις με τη Μασσαλιώτιδα, τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Τώρα σκέφτονται να την αντιγράψουν – στο τέλος των προεκλογικών συγκεντρώσεων του ΠαΣοΚ θα ακούγεται ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας.
Στο ΠαΣοΚ εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός πως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ - αν και σοσιαλίστρια- έκλεινε τις προεκλογικές της εκδηλώσεις με τη Μασσαλιώτιδα, τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας. Τώρα σκέφτονται να την αντιγράψουν – στο τέλος των προεκλογικών συγκεντρώσεων του ΠαΣοΚ θα ακούγεται ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας.
Εμπόριο
Στην Έκθεση Βιβλίου που ξεκινάει σε λίγες μέρες στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου θα γίνει και μια συζήτηση για το ρόλο του Διαδικτύου στην προαγωγή της εκδοτικής παραγωγής, της λογοτεχνίας και των συγγραφέων. Σε αυτήν τη συζήτηση είναι καλεσμένοι και οι μπλόγκερ. Υπήρχε ένας ακόμα άνθρωπος που ήταν καλεσμένος ως ομιλητής σ’ αυτήν τη συζήτηση αλλά ξαφνικά του ανακοινώθηκε πως δεν είναι πια επιθυμητός. Ποιος ήταν αυτός;
Ο κ. Διονύσης Μαραθιάς. Ο άνθρωπος που εξέδωσε τα έξι πρώτα βιβλία από ελληνικά μπλογκ ήταν απόλυτα λογικό να είναι ένας από τους ομιλητές σε μια συζήτηση με θέμα τον ρόλο του Διαδικτύου στα εκδοτικά πράγματα. Ο κ. Μαραθιάς αποδέχτηκε την πρόσκληση και αργότερα η πρόσκληση ανακλήθηκε. Τι συνέβη και δεν θα είναι τελικά στο πάνελ; Ποιος ζήτησε και επέβαλε να μη βρίσκεται ο κ. Μαραθιάς ανάμεσα στους ομιλητές;
Εγώ γνωρίζω εδώ και αρκετό καιρό αλλά δεν θα σας το πω. Μιας και η εκδήλωση αυτή επιθυμεί -όπως λέει- να «δεχτεί τα χτυπήματα του ενδιαφερόμενου κοινού», αν βρεθείτε εκεί, ρωτήστε τους διοργανωτές για να λάβετε την απάντηση. Βέβαια, μην περιμένετε ειλικρινή απάντηση – απλώς, θα καταλάβετε πόσο τίμιους στόχους έχει αυτή η εκδήλωση περί βιβλίων και Διαδικτύου.
"Τώρα δημόσια θα ‘χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες…"
Ο κ. Διονύσης Μαραθιάς. Ο άνθρωπος που εξέδωσε τα έξι πρώτα βιβλία από ελληνικά μπλογκ ήταν απόλυτα λογικό να είναι ένας από τους ομιλητές σε μια συζήτηση με θέμα τον ρόλο του Διαδικτύου στα εκδοτικά πράγματα. Ο κ. Μαραθιάς αποδέχτηκε την πρόσκληση και αργότερα η πρόσκληση ανακλήθηκε. Τι συνέβη και δεν θα είναι τελικά στο πάνελ; Ποιος ζήτησε και επέβαλε να μη βρίσκεται ο κ. Μαραθιάς ανάμεσα στους ομιλητές;
Εγώ γνωρίζω εδώ και αρκετό καιρό αλλά δεν θα σας το πω. Μιας και η εκδήλωση αυτή επιθυμεί -όπως λέει- να «δεχτεί τα χτυπήματα του ενδιαφερόμενου κοινού», αν βρεθείτε εκεί, ρωτήστε τους διοργανωτές για να λάβετε την απάντηση. Βέβαια, μην περιμένετε ειλικρινή απάντηση – απλώς, θα καταλάβετε πόσο τίμιους στόχους έχει αυτή η εκδήλωση περί βιβλίων και Διαδικτύου.
"Τώρα δημόσια θα ‘χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες…"
Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007
Γαλλικές εκλογές
Όταν έχεις έναν φασίστα υποψήφιο και κινδυνεύει η δημοκρατία, οι υπόλοιποι υποψήφιοι υιοθετούν τις φασιστικές απόψεις του και ο λαός τους ψηφίζει για να αποφύγει τον φασισμό. Ζιγκ Χάιλ!
Κυριακή, Απριλίου 22, 2007
ΕΛΛΑΔΑ – ΚΥΠΡΟΣ - ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Η Παλαιστίνη επιδιώκει να συμμετέχει από το επόμενο έτος στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Με αυτή την κίνηση η Παλαιστινιακή Αρχή θέλει να ικανοποιήσει την τελευταία επιθυμία του Γιασέρ Αραφάτ, ο οποίος, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, τραγούδησε το «Μάθημα Σολφέζ».
Ο Γιασέρ Αραφάτ είχε προλάβει να εκμυστηρευτεί στους συνεργάτες του πως επιθυμεί να γίνει η Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα της Παλαιστίνης, γιατί μόνο εκεί υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να φιλοξενηθεί ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον.
Αν τελικά η Παλαιστίνη γίνει δεκτή στον διαγωνισμό, θα έρθει πάλι στην επικαιρότητα το σύνθημα «Ελλάδα – Κύπρος – Παλαιστίνη / Αμερικάνος δεν θα μείνει», αλλά παραλλαγμένο σε «Ελλάδα – Κύπρος - Παλαιστίνη / όλοι φλώροι έχουμε γίνει».
«Θέλουμε να κάνουμε σαφές στον κόσμο ότι δεν είμαστε τρομοκράτες ή απαγωγείς, αλλά μια κοινωνία με έναν πλούσιο πολιτισμό», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Παλαιστινιακή Αρχή. Οι Παλαιστίνιοι επιθυμούν να συμμετέχουν στη Γιουροβίζιον για να επιδείξουν τον πλούσιο πολιτισμό τους – δηλαδή η Ιταλία, που έχει επιλέξει να μην συμμετέχει στον διαγωνισμό, είναι μια χώρα απολίτιστων βαρβάρων.
Η προοπτική να συμμετέχει από του χρόνου η Παλαιστίνη στη Γιουροβίζιον ικανοποίησε τόσο την Αθήνα όσο και τη Λευκωσία, καθώς αναμένεται πως οι Παλαιστίνιοι τηλεθεατές θα ψηφίζουν το ελληνικό και το κυπριακό τραγούδι. Έτσι θα δικαιωθεί η φιλοπαλαιστινιακή πολιτική που ακολούθησαν οι δυο χώρες όλα αυτά τα χρόνια και θα αποδειχτεί πως οι εκατοντάδες διαδηλώσεις και πορείες Ελλήνων και Κυπρίων για την υποστήριξη των δικαιωμάτων του αδελφού παλαιστινιακού λαού δεν πήγαν χαμένες.
Στο Ισραήλ επικρατεί σκεπτικισμός για τη συμμετοχή της Παλαιστίνης στη Γιουροβίζιον γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος να ακούσουν οι Ευρωπαίοι το τραγούδι των Παλαιστινίων και να γίνουν όλοι μουτζαχεντίν, ενώ δεν αποκλείεται οι διαγωνιζόμενοι Παλαιστίνιοι, που δεν καταφέρνουν να πάρουν το εισιτήριο για τον διαγωνισμό, να γίνονται καμικάζι από τη στενοχώρια τους και να ανατινάζονται σε πολυσύχναστους χώρους στο Ισραήλ-η ισραηλινή κυβέρνηση σκέφτεται να εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας και να συλλάβει όσους Παλαιστίνιους τραγουδάνε ή να τους κόψει τις γλώσσες.
Αυτή η κίνηση ίσως αποδειχτεί μάταιη γιατί κανείς δεν εμποδίζει την Παλαιστίνη να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με την Ευρυδίκη ή τον Νίνο – όταν είσαι πολύ σίγουρος για τον πλούσιο πολιτισμό σου, δεν φοβάσαι να ανοιχτείς και σε άλλους κατώτερους πολιτισμούς.
Ο Μίκης Θεοδωράκης αρχικά δυσφόρησε με την επιλογή των Παλαιστινίων. Ο κ. Θεοδωράκης έχει γράψει τον εθνικό ύμνο της Παλαιστίνης – ίσως αυτός να είναι ο κύριος λόγος μη επίλυσης του Μεσανατολικού – και πιστεύει πως η Γιουροβίζιον είναι ένα πολιτιστικό υποπροϊόν. Στη συνέχεια, όμως, το ξανασκέφτηκε και ανακοίνωσε πως θα συνθέσει ένα μετασυμφωνικό ορατόριο για τουμπερλέκι και άρπα, με θέμα την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, για να εκπροσωπήσει την Παλαιστίνη στον διαγωνισμό.
Το ορατόριο θα είναι τρίωρο, θα έχει τίτλο «Ορθοδοξία και Ισλάμ στο δρόμο για το Μουντιάλ» και θα το ερμηνεύσει η Μαρία Φαραντούρη με δεύτερη φωνή τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Στη σκηνή θα υπάρχει και σαρανταμελές μπαλέτο από μαυροφορεμένες παλαιστίνιες χήρες ζωσμένες με εκρηκτικά και σάμαλι.
Η επιδίωξη της Παλαιστίνης να συμμετάσχει στον διαγωνισμό άνοιξε την όρεξη και των άλλων αραβικών χωρών που επιθυμούν να προβάλουν κι αυτές με τη σειρά τους τον πλούσιο πολιτισμό τους. Η Σαουδική Αραβία ετοιμάζεται να στείλει το τραγούδι «No oil for Madonna» - ένα αραβικό μπαλαντοτσιφτετέλι με έντονα αναγεννησιακά στοιχεία –, ενώ η Αίγυπτος θα συμμετάσχει με το «Σαν πας στο Αλ Χαλίλι, πάρε μου ένα μαντίλι», που είναι εμπνευσμένο από τις καμηλοδρομίες και την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Στον διαγωνισμό θέλουν να συμμετάσχουν και οι Ιρανοί, για να αποδείξουν πως δεν είναι τόσο άσχημοι όσο τους δείχνει η ταινία «300», αλλά περιμένουν πρώτα να δουν αν θα γλιτώσουν από το πυρηνικό ολοκαύτωμα που τους ετοιμάζουν οι Αμερικανοί, ώστε να κανονίσουν την πορεία τους.
"Ο Φιλελεύθερος" - 22/04/07
Ο Γιασέρ Αραφάτ είχε προλάβει να εκμυστηρευτεί στους συνεργάτες του πως επιθυμεί να γίνει η Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα της Παλαιστίνης, γιατί μόνο εκεί υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να φιλοξενηθεί ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον.
Αν τελικά η Παλαιστίνη γίνει δεκτή στον διαγωνισμό, θα έρθει πάλι στην επικαιρότητα το σύνθημα «Ελλάδα – Κύπρος – Παλαιστίνη / Αμερικάνος δεν θα μείνει», αλλά παραλλαγμένο σε «Ελλάδα – Κύπρος - Παλαιστίνη / όλοι φλώροι έχουμε γίνει».
«Θέλουμε να κάνουμε σαφές στον κόσμο ότι δεν είμαστε τρομοκράτες ή απαγωγείς, αλλά μια κοινωνία με έναν πλούσιο πολιτισμό», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Παλαιστινιακή Αρχή. Οι Παλαιστίνιοι επιθυμούν να συμμετέχουν στη Γιουροβίζιον για να επιδείξουν τον πλούσιο πολιτισμό τους – δηλαδή η Ιταλία, που έχει επιλέξει να μην συμμετέχει στον διαγωνισμό, είναι μια χώρα απολίτιστων βαρβάρων.
Η προοπτική να συμμετέχει από του χρόνου η Παλαιστίνη στη Γιουροβίζιον ικανοποίησε τόσο την Αθήνα όσο και τη Λευκωσία, καθώς αναμένεται πως οι Παλαιστίνιοι τηλεθεατές θα ψηφίζουν το ελληνικό και το κυπριακό τραγούδι. Έτσι θα δικαιωθεί η φιλοπαλαιστινιακή πολιτική που ακολούθησαν οι δυο χώρες όλα αυτά τα χρόνια και θα αποδειχτεί πως οι εκατοντάδες διαδηλώσεις και πορείες Ελλήνων και Κυπρίων για την υποστήριξη των δικαιωμάτων του αδελφού παλαιστινιακού λαού δεν πήγαν χαμένες.
Στο Ισραήλ επικρατεί σκεπτικισμός για τη συμμετοχή της Παλαιστίνης στη Γιουροβίζιον γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος να ακούσουν οι Ευρωπαίοι το τραγούδι των Παλαιστινίων και να γίνουν όλοι μουτζαχεντίν, ενώ δεν αποκλείεται οι διαγωνιζόμενοι Παλαιστίνιοι, που δεν καταφέρνουν να πάρουν το εισιτήριο για τον διαγωνισμό, να γίνονται καμικάζι από τη στενοχώρια τους και να ανατινάζονται σε πολυσύχναστους χώρους στο Ισραήλ-η ισραηλινή κυβέρνηση σκέφτεται να εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας και να συλλάβει όσους Παλαιστίνιους τραγουδάνε ή να τους κόψει τις γλώσσες.
Αυτή η κίνηση ίσως αποδειχτεί μάταιη γιατί κανείς δεν εμποδίζει την Παλαιστίνη να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με την Ευρυδίκη ή τον Νίνο – όταν είσαι πολύ σίγουρος για τον πλούσιο πολιτισμό σου, δεν φοβάσαι να ανοιχτείς και σε άλλους κατώτερους πολιτισμούς.
Ο Μίκης Θεοδωράκης αρχικά δυσφόρησε με την επιλογή των Παλαιστινίων. Ο κ. Θεοδωράκης έχει γράψει τον εθνικό ύμνο της Παλαιστίνης – ίσως αυτός να είναι ο κύριος λόγος μη επίλυσης του Μεσανατολικού – και πιστεύει πως η Γιουροβίζιον είναι ένα πολιτιστικό υποπροϊόν. Στη συνέχεια, όμως, το ξανασκέφτηκε και ανακοίνωσε πως θα συνθέσει ένα μετασυμφωνικό ορατόριο για τουμπερλέκι και άρπα, με θέμα την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, για να εκπροσωπήσει την Παλαιστίνη στον διαγωνισμό.
Το ορατόριο θα είναι τρίωρο, θα έχει τίτλο «Ορθοδοξία και Ισλάμ στο δρόμο για το Μουντιάλ» και θα το ερμηνεύσει η Μαρία Φαραντούρη με δεύτερη φωνή τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Στη σκηνή θα υπάρχει και σαρανταμελές μπαλέτο από μαυροφορεμένες παλαιστίνιες χήρες ζωσμένες με εκρηκτικά και σάμαλι.
Η επιδίωξη της Παλαιστίνης να συμμετάσχει στον διαγωνισμό άνοιξε την όρεξη και των άλλων αραβικών χωρών που επιθυμούν να προβάλουν κι αυτές με τη σειρά τους τον πλούσιο πολιτισμό τους. Η Σαουδική Αραβία ετοιμάζεται να στείλει το τραγούδι «No oil for Madonna» - ένα αραβικό μπαλαντοτσιφτετέλι με έντονα αναγεννησιακά στοιχεία –, ενώ η Αίγυπτος θα συμμετάσχει με το «Σαν πας στο Αλ Χαλίλι, πάρε μου ένα μαντίλι», που είναι εμπνευσμένο από τις καμηλοδρομίες και την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Στον διαγωνισμό θέλουν να συμμετάσχουν και οι Ιρανοί, για να αποδείξουν πως δεν είναι τόσο άσχημοι όσο τους δείχνει η ταινία «300», αλλά περιμένουν πρώτα να δουν αν θα γλιτώσουν από το πυρηνικό ολοκαύτωμα που τους ετοιμάζουν οι Αμερικανοί, ώστε να κανονίσουν την πορεία τους.
"Ο Φιλελεύθερος" - 22/04/07
Σάββατο, Απριλίου 21, 2007
Αμαλία Καλυβίνου
Η κυρία Αμαλία Καλυβίνου περιγράφει στο μπλογκ της την περιπέτεια που ζει και τα μεγάλα προβλήματα που συνάντησε -και συνεχίζει να συναντά- στα νοσοκομεία, εξαιτίας του πολύ σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει. Της εύχομαι καλό κουράγιο και καλή δύναμη.
Την ύπαρξη του μπλογκ της κυρίας Καλυβίνου την πληροφορήθηκα από το mail που μου έστειλε μια κυρία – το έστειλε προχθές και το διάβασα τώρα. Με βρίζει ασύστολα – καλά, αυτό δεν είναι θέμα πια – επειδή δεν έχω αναφερθεί στο μπλογκ της κυρίας Καλυβίνου. Ειλικρινά δεν ήξερα πως υπάρχει αυτό το μπλογκ. Για λόγους που δεν θέλω να αναφέρω, δεν υπήρχε περίπτωση να το γνώριζα και να μην έγραφα γι’ αυτό. Συγνώμη που δεν γνωρίζω όλα τα -χιλιάδες πια– μπλογκ που υπάρχουν. Συγνώμη.
Το μπλογκ της κυρίας Καλυβίνου εδώ.
Την ύπαρξη του μπλογκ της κυρίας Καλυβίνου την πληροφορήθηκα από το mail που μου έστειλε μια κυρία – το έστειλε προχθές και το διάβασα τώρα. Με βρίζει ασύστολα – καλά, αυτό δεν είναι θέμα πια – επειδή δεν έχω αναφερθεί στο μπλογκ της κυρίας Καλυβίνου. Ειλικρινά δεν ήξερα πως υπάρχει αυτό το μπλογκ. Για λόγους που δεν θέλω να αναφέρω, δεν υπήρχε περίπτωση να το γνώριζα και να μην έγραφα γι’ αυτό. Συγνώμη που δεν γνωρίζω όλα τα -χιλιάδες πια– μπλογκ που υπάρχουν. Συγνώμη.
Το μπλογκ της κυρίας Καλυβίνου εδώ.
40 χρόνια χούντα
Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007
Old Boy
Μετά το μακελειό στο Virginia Tech, η Αστυνομία εξετάζει την πιθανότητα ο δράστης να αντέγραψε σημεία της βραβευμένης νοτιοκορεάτικης ταινίας «Oldboy». Κάποιοι αξιωματικοί πιστεύουν πως ο Τσο Σέουνγκ Χούι είχε παρακολουθήσει πολλές φορές την ταινία, προετοιμαζόμενος για την πράξη του – οι πόζες του στις φωτογραφίες που έστειλε στο NBC συνηγορούν ότι αυτές οι υποψίες είναι βάσιμες. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο – η ζωή …αντιγράφει την Τέχνη. Εδώ όμως υπάρχει μια περίεργη σύμπτωση…
Μια μέρα πριν από αυτήν την ανακοίνωση της Αστυνομίας - και πριν καν ανακοινωθεί η ύπαρξη των φωτογραφιών που έστειλε ο δράστης- δημοσιεύτηκε στη LiFO ένα άρθρο για το μακελειό στη Βιρτζίνια. Το άρθρο έχει τίτλο «Bowling for Virginia Tech» και υπογράφεται από τον …Old Boy. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται περίτρανα πως η LiFO είναι μπροστά από τις εξελίξεις – σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Βέβαια, ελπίζω να μη μάθουν οι αστυνομικοί της Βιρτζίνια γι’ αυτή τη σύμπτωση γιατί διαφορετικά δεν θα το γλιτώσει ο Old Boy το Γκουαντάναμο! Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να δείχνουμε σεβασμό στον Old Boy γιατί απέδειξε και πάλι πως είναι πολύ σκοτεινός τύπος – άμα νευριάσει, είναι ικανός να μας ξεπαστρέψει όλους.
Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007
Το τρένο φεύγει στις οκτώ
Αναστάτωση στα επιτελεία των τηλεοπτικών σταθμών προκάλεσε το θριαμβευτικό ξεκίνημα του Νίκου Χατζηνικολάου στο δελτίο ειδήσεων του Alter. Σύμφωνα με φήμες που κυκλοφορούν, ο καλός δημοσιογράφος προκάλεσε το ναυάγιο του Sea Diamond για να πιάσει στον ύπνο τους αντιπάλους του, ενώ ο ίδιος τους τελευταίους δυο μήνες μελετούσε ναυτιλιακά θέματα και είχε μπαρκάρει μυστικά σε γκαζάδικο για να αποκτήσει ναυτοσύνη.
Το δελτίο ειδήσεων των οκτώ έχει μεγάλη σημασία για το προφίλ και τη δυναμική των τηλεοπτικών σταθμών, και η πρωτιά είναι θέμα γοήτρου.
Aρχικά ονομάστηκε έτσι επειδή ξεκινούσε στις οκτώ, αλλά τώρα το λέμε έτσι επειδή το λένε οκτώ οκτώ μαζεμένοι σε κάθε κανάλι. Για την ακρίβεια, δεν είναι δελτίο ειδήσεων αλλά δελτίο μιας είδησης κάθε φορά – η εκάστοτε είδηση αντιμετωπίζεται σαν να πρόκειται για την έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο Alter, o Νίκος Χατζηνικολάου πλαισιώνεται από τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, τον Άκη Παυλόπουλο, τον Γιώργο Τράγκα και τον Τέρενς Κουίκ. Η παρουσία του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου κρίνεται επιβεβλημένη γιατί είναι φωτεινός παντογνώστης, αδέκαστος, αδιάφθορος και Ο Δημοσιογράφος. Τον Άκη Παυλόπουλο δεν τον ήθελε ο Χατζηνικολάου γιατί σέρνει μια γκαντεμιά πάνω του, αλλά, μιας και του έφαγε τη θέση, έκανε πέτρα την καρδιά του και τον δέχτηκε, για να μην κλαίει.
Ο Τράγκας και ο Κουίκ επιλέχθηκαν στα παράθυρα γιατί έχουν το προνόμιο να είναι γερομπισμπίκηδες και αυτό κάνει τον Χατζηνικολάου να μοιάζει με τζόβενο, αν και έχει αρχίσει να σιτεύει.
Όσο μεγαλώνει ο Χατζηνικολάου όλο και θα του βάζουν από δίπλα τίποτα ραμολιμέντα, για να φαίνεται σαν μπούλης μπροστά τους. Σε καμιά δεκαριά χρόνια θα λέει τις ειδήσεις πλαισιωμένος από χούφταλα που θα τα ‘χουν χαμένα – δεν θα είναι ανάγκη να είναι δημοσιογράφοι, αρκεί να είναι γεροξεκούτηδες και φαφούτηδες.
Για την ώρα, σε μια προσπάθεια να δείχνει μαθητούδι, αρκείται στο να μιλάει καμιά φορά στον πληθυντικό –έτσι, για το ξεκάρφωμα- στον Τράγκα και στον Κουίκ, που αισθάνονται πια σαν Νέστορες της δημοσιογραφίας.
Από το δελτίο του Alter λείπει μια γυναικεία παρουσία – για ντεκόρ περισσότερο, γιατί αποκλείεται οι υπόλοιποι να την αφήσουν να σταυρώσει λέξη. Πάντως όλο και κάποιο έγκλημα θα ανακαλύψει η Αγγελική Νικολούλη και θα τρυπώσει στο πάνελ – αν δεν γίνει έγκλημα, μπορεί να σκοτώσουν μόνοι τους καναν ηχολήπτη του καναλιού για να βγάλουν αποκλειστική είδηση.
Μια άλλη λύση είναι να φέρουν στο δελτίο τη Βάνα Μπάρμπα – να ανεβάσει το στήθος στις αμυγδαλές, ώστε να παίρνουμε και λίγο μάτι ενώ θα ακούμε για τις βιβλικές καταστροφές.
Στο Mega υπάρχουν δυο γυναικείες παρουσίες. Βέβαια δυο γυναίκες μαζί σ’ ένα δελτίο ειδήσεων είναι σκέτη καταστροφή - αρχίζουν να ποζάρουν ποια θα βγει πιο όμορφη και πάει το δελτίο στο διάολο. Η Όλγα Τρέμη τις προάλλες φορούσε δυο αλυσίδες κι ένα σταυρό – σαν ράπερ ήταν. Αν μπει στον ανταγωνισμό η Έλλη Στάη, σε κανα δυο μήνες στο δελτίο του Mega δεν θα βλέπεις πρόσωπα αλλά θ’ ακούς μόνο φωνές – το στούντιο θα είναι σαν την Παναγιά της Τήνου φορτωμένη με όλα τα τάματα του Δεκαπενταύγουστου.
Ο Γιάννης Πρετεντέρης μιλάει στις δυο κυρίες με τα μικρά τους ονόματα για να τις κάνει να αισθάνονται μπέμπες και αυτές τον φωνάζουν «Γιάννη» (έλα βρε Γιάννη, σα δεν ντρέπεσαι!)· μερικές φορές ξεχνάνε πως είναι στην τηλεόραση, και έχεις την εντύπωση πως θα πλακωθούν στα ανέκδοτα.
Οι δυο κυρίες όλο και τον εξουσιάζουν τον Πρετεντέρη, αλλά κι αυτός κάπου τις γουστάρει που ‘ναι dominatrix – τις φαντάζεται με μαστίγια και φτιάχνεται. Ο Πρετεντέρης είναι άτυχος· με αυτό το look που έχει θα έκανε μεγάλη καριέρα ως αξιωματικός των Ες-Ες στις ταινίες του Τζέιμς Πάρις τον καιρό της χούντας – αυτό το πιγούνι του είναι πραγματικά αξεπέραστο.
Στα παράθυρα του Mega συναντάμε και τον Μανώλη Καψή – είναι πολύ χρήσιμος γιατί κολακεύει τους τηλεθεατές, αφού τους κάνει να αισθάνονται τουλάχιστον Αϊνστάιν μπροστά του. Ο Δημήτρης Καμπουράκης είναι απαραίτητος γιατί με τη λαϊκότητά του φέρνει κάποια ισορροπία στο δελτίο – πολλοί τηλεθεατές άλλαζαν κανάλι γιατί, βλέποντας την Τρέμη και τη Στάη στολισμένες, νόμιζαν πως είχαν πέσει σε δεξίωση και κόμπλαραν που δεν ήταν ντυμένοι κατάλληλα.
Ο Παύλος Τσίμας έχει αρχίσει να κόβει λάσπη σιγά σιγά γιατί δεν βρίσκει του επιπέδου του τις ειδήσεις για βιασμούς ανηλίκων και φονικά στην ύπαιθρο – αυτός θα ήθελε να μιλάνε μόνο για τις γαλλικές εκλογές και τα χαμένα όνειρα του Μάη του ’68.
Στο τέλος του δελτίου, οι παρουσιαστές δίνουν ραντεβού για τις προσωπικές τους εκπομπές λες και θα πάνε για καφέ: «Θα έρθετε κορίτσια στην "Ανατροπή", έτσι δεν είναι;» «Αχ ναι, βρε Γιάννη, αφού σου το υποσχεθήκαμε!». Ειρήσθω εν παρόδω, το μόνο ανατρεπτικό που έχει η εκπομπή του Πρετεντέρη είναι πως έδωσε νέο νόημα στη λέξη ανατροπή - αν τη συνεχίσει για μερικά χρόνια ακόμα, δεν θα λέμε πια «χασμουρήθηκα» αλλά «ανατράπηκα».
Στον ΑΝΤ1 ο Νίκος Ευαγγελάτος κάνει εξαιρετικές αναπαραστάσεις των ειδήσεων στο στούντιο, αλλά το πρόβλημά του είναι πως μερικές φορές δεν τον βοηθάει η είδηση – είναι εύκολο να φέρεις έναν εκτοξευτήρα ρουκετών για να δείξεις πως έγινε το χτύπημα στην αμερικανική πρεσβεία αλλά -όσο να ‘ναι- είναι δύσκολο να χωρέσεις σε 100 τετραγωνικά το μισό Αιγαίο κι ένα κρουαζιερόπλοιο για να δείξεις πως στουκάρισε στον ύφαλο.
Πάντως το μεγάλο πρόβλημα με τον Ευαγγελάτο είναι πως εκεί που σου λέει την είδηση για τα ναυάγιο έχεις την εντύπωση πως θα σου βγάλει ξαφνικά τίποτα μουχλιασμένα τυριά με σκουλήκια και ποντικοκούραδα – έχει καταντήσει αηδία πια.
Στον Alpha το παίζουν πως δεν έχουν ανάγκη τον Χατζηνικολάου αλλά η περδικούλα τους το ξέρει. Αν συνεχίσουν με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, σε λίγο καιρό δεν θα τους βλέπει άνθρωπος – καλύτερα οκτώ μ’ εννιά να διακόπτουν το πρόγραμμα για να κάνουν και οικονομία στο ρεύμα.
Στα παράθυρα η Μάρα Ζαχαρέα εκπροσωπεί την κυβέρνηση, ο Γιώργος Κύρτσος την εφημερίδα του, ο Γιώργος Αυτιάς την υποκρισία σε όλη της το μεγαλείο, κι έτσι απομένει ο περήφανος Νίκος Κακαουνάκης να συνεχίζει την παράδοση που ξεκίνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, εκπροσωπώντας όλους τους γερομπισμπίκηδες που νομίζουν πως τους αναλογεί μια τριανταπεντάρα τρελά ερωτευμένη με τον προστάτη και την ακράτεια και πρόθυμη για όλα.
Στα δελτία ειδήσεων οι παρουσιαστές σκίζονται για το ποιος θα υπερασπιστεί καλύτερα τα συμφέροντα του αφεντικού του - στην προσπάθειά τους αυτή ουρλιάζουν και δεν αφήνουν κανέναν να μιλήσει. Το σωστό θα ήταν τα δελτία να τα παρουσιάζουν οι ιδιοκτήτες των καναλιών – ο Μπόμπολας, ο Λαμπράκης, ο Βαρδινογιάννης, ο Κοντομηνάς.
Γελάς όταν ακούς τη Στάη να παραπονιέται επειδή αυξήθηκαν τα τιμολόγια της ΔΕΗ και δεν έχει να πληρώσει το λογαριασμό, αλλά για φαντάσου τον Βαρδινογιάννη να ρωτάει με αγωνία τον υπουργό «πώς θα βάλω εγώ πετρέλαιο το χειμώνα;» λες και είναι οξυγονοκολλητής στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος.
Το δελτίο των οκτώ είναι για την εποχή μας ό,τι ήταν οι ελληνικές ταινίες για τη δεκαετία του ’60 - ο Νίκος Χατζηνικολάου έχει αντικαταστήσει την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Σύμφωνα με τον Λάκη Λαζόπουλο, η Βουγιουκλάκη ήταν η εθνική μας αποκοιμίστρα – ο Χατζηνικολάου είναι ο εθνικός μας αποκοιμιστής. Ζζζζζζζζζζζζ…
Αγαπητές θαυμάστριες του Old Boy, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Το δελτίο ειδήσεων των οκτώ έχει μεγάλη σημασία για το προφίλ και τη δυναμική των τηλεοπτικών σταθμών, και η πρωτιά είναι θέμα γοήτρου.
Aρχικά ονομάστηκε έτσι επειδή ξεκινούσε στις οκτώ, αλλά τώρα το λέμε έτσι επειδή το λένε οκτώ οκτώ μαζεμένοι σε κάθε κανάλι. Για την ακρίβεια, δεν είναι δελτίο ειδήσεων αλλά δελτίο μιας είδησης κάθε φορά – η εκάστοτε είδηση αντιμετωπίζεται σαν να πρόκειται για την έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο Alter, o Νίκος Χατζηνικολάου πλαισιώνεται από τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, τον Άκη Παυλόπουλο, τον Γιώργο Τράγκα και τον Τέρενς Κουίκ. Η παρουσία του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου κρίνεται επιβεβλημένη γιατί είναι φωτεινός παντογνώστης, αδέκαστος, αδιάφθορος και Ο Δημοσιογράφος. Τον Άκη Παυλόπουλο δεν τον ήθελε ο Χατζηνικολάου γιατί σέρνει μια γκαντεμιά πάνω του, αλλά, μιας και του έφαγε τη θέση, έκανε πέτρα την καρδιά του και τον δέχτηκε, για να μην κλαίει.
Ο Τράγκας και ο Κουίκ επιλέχθηκαν στα παράθυρα γιατί έχουν το προνόμιο να είναι γερομπισμπίκηδες και αυτό κάνει τον Χατζηνικολάου να μοιάζει με τζόβενο, αν και έχει αρχίσει να σιτεύει.
Όσο μεγαλώνει ο Χατζηνικολάου όλο και θα του βάζουν από δίπλα τίποτα ραμολιμέντα, για να φαίνεται σαν μπούλης μπροστά τους. Σε καμιά δεκαριά χρόνια θα λέει τις ειδήσεις πλαισιωμένος από χούφταλα που θα τα ‘χουν χαμένα – δεν θα είναι ανάγκη να είναι δημοσιογράφοι, αρκεί να είναι γεροξεκούτηδες και φαφούτηδες.
Για την ώρα, σε μια προσπάθεια να δείχνει μαθητούδι, αρκείται στο να μιλάει καμιά φορά στον πληθυντικό –έτσι, για το ξεκάρφωμα- στον Τράγκα και στον Κουίκ, που αισθάνονται πια σαν Νέστορες της δημοσιογραφίας.
Από το δελτίο του Alter λείπει μια γυναικεία παρουσία – για ντεκόρ περισσότερο, γιατί αποκλείεται οι υπόλοιποι να την αφήσουν να σταυρώσει λέξη. Πάντως όλο και κάποιο έγκλημα θα ανακαλύψει η Αγγελική Νικολούλη και θα τρυπώσει στο πάνελ – αν δεν γίνει έγκλημα, μπορεί να σκοτώσουν μόνοι τους καναν ηχολήπτη του καναλιού για να βγάλουν αποκλειστική είδηση.
Μια άλλη λύση είναι να φέρουν στο δελτίο τη Βάνα Μπάρμπα – να ανεβάσει το στήθος στις αμυγδαλές, ώστε να παίρνουμε και λίγο μάτι ενώ θα ακούμε για τις βιβλικές καταστροφές.
Στο Mega υπάρχουν δυο γυναικείες παρουσίες. Βέβαια δυο γυναίκες μαζί σ’ ένα δελτίο ειδήσεων είναι σκέτη καταστροφή - αρχίζουν να ποζάρουν ποια θα βγει πιο όμορφη και πάει το δελτίο στο διάολο. Η Όλγα Τρέμη τις προάλλες φορούσε δυο αλυσίδες κι ένα σταυρό – σαν ράπερ ήταν. Αν μπει στον ανταγωνισμό η Έλλη Στάη, σε κανα δυο μήνες στο δελτίο του Mega δεν θα βλέπεις πρόσωπα αλλά θ’ ακούς μόνο φωνές – το στούντιο θα είναι σαν την Παναγιά της Τήνου φορτωμένη με όλα τα τάματα του Δεκαπενταύγουστου.
Ο Γιάννης Πρετεντέρης μιλάει στις δυο κυρίες με τα μικρά τους ονόματα για να τις κάνει να αισθάνονται μπέμπες και αυτές τον φωνάζουν «Γιάννη» (έλα βρε Γιάννη, σα δεν ντρέπεσαι!)· μερικές φορές ξεχνάνε πως είναι στην τηλεόραση, και έχεις την εντύπωση πως θα πλακωθούν στα ανέκδοτα.
Οι δυο κυρίες όλο και τον εξουσιάζουν τον Πρετεντέρη, αλλά κι αυτός κάπου τις γουστάρει που ‘ναι dominatrix – τις φαντάζεται με μαστίγια και φτιάχνεται. Ο Πρετεντέρης είναι άτυχος· με αυτό το look που έχει θα έκανε μεγάλη καριέρα ως αξιωματικός των Ες-Ες στις ταινίες του Τζέιμς Πάρις τον καιρό της χούντας – αυτό το πιγούνι του είναι πραγματικά αξεπέραστο.
Στα παράθυρα του Mega συναντάμε και τον Μανώλη Καψή – είναι πολύ χρήσιμος γιατί κολακεύει τους τηλεθεατές, αφού τους κάνει να αισθάνονται τουλάχιστον Αϊνστάιν μπροστά του. Ο Δημήτρης Καμπουράκης είναι απαραίτητος γιατί με τη λαϊκότητά του φέρνει κάποια ισορροπία στο δελτίο – πολλοί τηλεθεατές άλλαζαν κανάλι γιατί, βλέποντας την Τρέμη και τη Στάη στολισμένες, νόμιζαν πως είχαν πέσει σε δεξίωση και κόμπλαραν που δεν ήταν ντυμένοι κατάλληλα.
Ο Παύλος Τσίμας έχει αρχίσει να κόβει λάσπη σιγά σιγά γιατί δεν βρίσκει του επιπέδου του τις ειδήσεις για βιασμούς ανηλίκων και φονικά στην ύπαιθρο – αυτός θα ήθελε να μιλάνε μόνο για τις γαλλικές εκλογές και τα χαμένα όνειρα του Μάη του ’68.
Στο τέλος του δελτίου, οι παρουσιαστές δίνουν ραντεβού για τις προσωπικές τους εκπομπές λες και θα πάνε για καφέ: «Θα έρθετε κορίτσια στην "Ανατροπή", έτσι δεν είναι;» «Αχ ναι, βρε Γιάννη, αφού σου το υποσχεθήκαμε!». Ειρήσθω εν παρόδω, το μόνο ανατρεπτικό που έχει η εκπομπή του Πρετεντέρη είναι πως έδωσε νέο νόημα στη λέξη ανατροπή - αν τη συνεχίσει για μερικά χρόνια ακόμα, δεν θα λέμε πια «χασμουρήθηκα» αλλά «ανατράπηκα».
Στον ΑΝΤ1 ο Νίκος Ευαγγελάτος κάνει εξαιρετικές αναπαραστάσεις των ειδήσεων στο στούντιο, αλλά το πρόβλημά του είναι πως μερικές φορές δεν τον βοηθάει η είδηση – είναι εύκολο να φέρεις έναν εκτοξευτήρα ρουκετών για να δείξεις πως έγινε το χτύπημα στην αμερικανική πρεσβεία αλλά -όσο να ‘ναι- είναι δύσκολο να χωρέσεις σε 100 τετραγωνικά το μισό Αιγαίο κι ένα κρουαζιερόπλοιο για να δείξεις πως στουκάρισε στον ύφαλο.
Πάντως το μεγάλο πρόβλημα με τον Ευαγγελάτο είναι πως εκεί που σου λέει την είδηση για τα ναυάγιο έχεις την εντύπωση πως θα σου βγάλει ξαφνικά τίποτα μουχλιασμένα τυριά με σκουλήκια και ποντικοκούραδα – έχει καταντήσει αηδία πια.
Στον Alpha το παίζουν πως δεν έχουν ανάγκη τον Χατζηνικολάου αλλά η περδικούλα τους το ξέρει. Αν συνεχίσουν με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, σε λίγο καιρό δεν θα τους βλέπει άνθρωπος – καλύτερα οκτώ μ’ εννιά να διακόπτουν το πρόγραμμα για να κάνουν και οικονομία στο ρεύμα.
Στα παράθυρα η Μάρα Ζαχαρέα εκπροσωπεί την κυβέρνηση, ο Γιώργος Κύρτσος την εφημερίδα του, ο Γιώργος Αυτιάς την υποκρισία σε όλη της το μεγαλείο, κι έτσι απομένει ο περήφανος Νίκος Κακαουνάκης να συνεχίζει την παράδοση που ξεκίνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, εκπροσωπώντας όλους τους γερομπισμπίκηδες που νομίζουν πως τους αναλογεί μια τριανταπεντάρα τρελά ερωτευμένη με τον προστάτη και την ακράτεια και πρόθυμη για όλα.
Στα δελτία ειδήσεων οι παρουσιαστές σκίζονται για το ποιος θα υπερασπιστεί καλύτερα τα συμφέροντα του αφεντικού του - στην προσπάθειά τους αυτή ουρλιάζουν και δεν αφήνουν κανέναν να μιλήσει. Το σωστό θα ήταν τα δελτία να τα παρουσιάζουν οι ιδιοκτήτες των καναλιών – ο Μπόμπολας, ο Λαμπράκης, ο Βαρδινογιάννης, ο Κοντομηνάς.
Γελάς όταν ακούς τη Στάη να παραπονιέται επειδή αυξήθηκαν τα τιμολόγια της ΔΕΗ και δεν έχει να πληρώσει το λογαριασμό, αλλά για φαντάσου τον Βαρδινογιάννη να ρωτάει με αγωνία τον υπουργό «πώς θα βάλω εγώ πετρέλαιο το χειμώνα;» λες και είναι οξυγονοκολλητής στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος.
Το δελτίο των οκτώ είναι για την εποχή μας ό,τι ήταν οι ελληνικές ταινίες για τη δεκαετία του ’60 - ο Νίκος Χατζηνικολάου έχει αντικαταστήσει την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Σύμφωνα με τον Λάκη Λαζόπουλο, η Βουγιουκλάκη ήταν η εθνική μας αποκοιμίστρα – ο Χατζηνικολάου είναι ο εθνικός μας αποκοιμιστής. Ζζζζζζζζζζζζ…
Αγαπητές θαυμάστριες του Old Boy, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Η εβδομάδα του πιτσιρίκου - Κρουαζιέρα στον Βοτανικό
Σύμφωνα με νέα στοιχεία του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας που προέκυψαν από μελέτη κατά την τελευταία διετία, οι άντρες στη χώρα μας έχουν διεισδύσει στο διαδίκτυο περισσότερο από τις γυναίκες. Βέβαια, οι άντρες διεισδύουν στο διαδίκτυο για να βρουν γυναίκες– φυσικά, με σκοπό να διεισδύσουν και σε αυτές. Οι Ελληνίδες δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι πως οι άντρες τις αναζητούν πια στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα να πλένονται, να στολίζονται, να βάφονται και να διεισδύουν στα μπαρ, όπου κοιτιούνται μεταξύ τους με απορία. Πού έχουν πάει όλοι οι άντρες;
Κατά τρεις μήνες αυξάνεται η θητεία των αμερικανικών μονάδων που υπηρετούν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν σύμφωνα με το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Αντί για ένα χρόνο, οι Αμερικανοί στρατιώτες θα υπηρετούν 15 μήνες σε αυτές τις περιοχές. Ευνοημένοι από το νέο μέτρο θα είναι οι στρατιώτες που θα σκοτώνονται νωρίς, αφού θα επιστρέφουν αμέσως στις ΗΠΑ με δόξα και τιμή.
Σύμφωνα με έρευνες της GPO και της Alco, η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει πως υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για την υπόθεση των ομολόγων. Υπάρχει δηλαδή και μια μειοψηφία που πιστεύει πως φταίνε τα ομόλογα ή η κακιά η ώρα.
Πεσμένη παρουσιάζεται τελευταία η δημοτικότητα του Σάββα Τσιτουρίδη. Πού ‘ναι οι παλιές καλές μέρες που τα πλήθη παραληρούσαν και έσκιζαν τα ρούχα τους σε κάθε του δημόσια εμφάνιση; Φέτος στην Ανάσταση ούτε το φιλί της αγάπης δεν του έδωσαν. Δικαιολογημένα, αφού θυμήθηκαν πως ο Τσιτουρίδης είναι από το Kill – Kiss.
Τιτάνιες προσπάθειες καταβάλλονται στη Σαντορίνη ώστε να περιοριστεί η θαλάσσια ρύπανση από το μαζούτ και τα χημικά που βρίσκονται στις δεξαμενές του βυθισμένου κρουαζιερόπλοιου Sea Diamond. Θα έπρεπε να αφήσουν το πετρέλαιο να απλωθεί ομοιόμορφα σε όλες τις παραλίες του νησιού· αφού κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια να κάνουν τη Σαντορίνη σαν τον Πειραιά, ήρθε η ώρα το νησί να αποκτήσει και τη θάλασσα του Πειραιά.
Πάντως είναι αστείο να έχουμε καταστρέψει τη χώρα χτίζοντας και ξεπουλώντας τα πάντα και ταυτόχρονα να εκφράζουμε οικολογικές ανησυχίες. Η μεγαλειώδης αντίφαση του Έλληνα.
Βρέθηκε τελικά το μαύρο κουτί του Sea Diamond – δεν είναι ούτε μαύρο ούτε κουτί. Οι τηλεοράσεις ούρλιαζαν μέχρι να βρεθεί· μόλις το βρήκαν, χάθηκε το ενδιαφέρον για το μαύρο κουτί και τα στοιχεία που έχει καταγράψει. Το μαύρο κουτί της δικής μας ζωής είναι η τηλεόραση. Και καταγράφει τα όνειρά μας. Τις διαφημίσεις δηλαδή.
Ξεκίνησαν τα έργα για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό. Οι εργασίες ξεκίνησαν Παρασκευή και 13, για να πάει γούρι. Προφανώς η ημερομηνία επιλέχτηκε συμβολικά, για να τιμηθούν τα αγνά και άδολα παιδιά της Θύρας 13. Εν τω μεταξύ, οι οπαδοί των άλλων ομάδων έχουν ξεκινήσει πρόβες για να συνηθίσουν το νέο σύνθημα «Γαμιέται ο ΠΑΟ και ο Βοτανικός»· η Λεωφόρος όσο πηδήχτηκε πηδήχτηκε – τώρα ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί.
Ο όμιλος Louis του κύπριου εφοπλιστή Κωστάκη Λοΐζου εξυπηρετούσε και τις κρουαζιέρες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το φθινόπωρο του 2006 έγινε τριήμερη ιερή κρουαζιέρα «στα βήματα του Αποστόλου Παύλου». Οι προσκυνητές κληρικοί, καθηγητές και μαθητές ακολούθησαν ακριβώς την ίδια διαδρομή που είχε ακολουθήσει και το κρουαζιερόπλοιο του Αποστόλου Παύλου. Τα 214.000 ευρώ που στοίχισε η κρουαζιέρα δεν τα πλήρωσε ούτε η Εκκλησία ούτε ο Απόστολος Παύλος – τα πληρώσαμε εμείς, που δεν πήγαμε και στην κρουαζιέρα. Πάντως πρέπει να τα πέρασαν χάλια οι μαθητές – με τον Αρχιεπίσκοπο και τη μισή Εκκλησία της Ελλάδος πάνω στο κρουαζιερόπλοιο, ούτε ένα μπουγέλο δεν θα μπορούσαν να ρίξουν.
Αυτοί που γράφουν τις ειδήσεις στο in.gr έχουν πάει σχολείο; Η ορθογραφία τους είναι ελεεινή, ενώ, σε ό,τι αφορά το συντακτικό, υποκείμενα, ρήματα κι αντικείμενα είναι σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους – εντάξει, εγώ είμαι χειρότερος αλλά είπα να το επισημάνω.
Αγαπητές θαυμάστριες του Old Boy, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Κατά τρεις μήνες αυξάνεται η θητεία των αμερικανικών μονάδων που υπηρετούν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν σύμφωνα με το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Αντί για ένα χρόνο, οι Αμερικανοί στρατιώτες θα υπηρετούν 15 μήνες σε αυτές τις περιοχές. Ευνοημένοι από το νέο μέτρο θα είναι οι στρατιώτες που θα σκοτώνονται νωρίς, αφού θα επιστρέφουν αμέσως στις ΗΠΑ με δόξα και τιμή.
Σύμφωνα με έρευνες της GPO και της Alco, η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει πως υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για την υπόθεση των ομολόγων. Υπάρχει δηλαδή και μια μειοψηφία που πιστεύει πως φταίνε τα ομόλογα ή η κακιά η ώρα.
Πεσμένη παρουσιάζεται τελευταία η δημοτικότητα του Σάββα Τσιτουρίδη. Πού ‘ναι οι παλιές καλές μέρες που τα πλήθη παραληρούσαν και έσκιζαν τα ρούχα τους σε κάθε του δημόσια εμφάνιση; Φέτος στην Ανάσταση ούτε το φιλί της αγάπης δεν του έδωσαν. Δικαιολογημένα, αφού θυμήθηκαν πως ο Τσιτουρίδης είναι από το Kill – Kiss.
Τιτάνιες προσπάθειες καταβάλλονται στη Σαντορίνη ώστε να περιοριστεί η θαλάσσια ρύπανση από το μαζούτ και τα χημικά που βρίσκονται στις δεξαμενές του βυθισμένου κρουαζιερόπλοιου Sea Diamond. Θα έπρεπε να αφήσουν το πετρέλαιο να απλωθεί ομοιόμορφα σε όλες τις παραλίες του νησιού· αφού κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια να κάνουν τη Σαντορίνη σαν τον Πειραιά, ήρθε η ώρα το νησί να αποκτήσει και τη θάλασσα του Πειραιά.
Πάντως είναι αστείο να έχουμε καταστρέψει τη χώρα χτίζοντας και ξεπουλώντας τα πάντα και ταυτόχρονα να εκφράζουμε οικολογικές ανησυχίες. Η μεγαλειώδης αντίφαση του Έλληνα.
Βρέθηκε τελικά το μαύρο κουτί του Sea Diamond – δεν είναι ούτε μαύρο ούτε κουτί. Οι τηλεοράσεις ούρλιαζαν μέχρι να βρεθεί· μόλις το βρήκαν, χάθηκε το ενδιαφέρον για το μαύρο κουτί και τα στοιχεία που έχει καταγράψει. Το μαύρο κουτί της δικής μας ζωής είναι η τηλεόραση. Και καταγράφει τα όνειρά μας. Τις διαφημίσεις δηλαδή.
Ξεκίνησαν τα έργα για το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό. Οι εργασίες ξεκίνησαν Παρασκευή και 13, για να πάει γούρι. Προφανώς η ημερομηνία επιλέχτηκε συμβολικά, για να τιμηθούν τα αγνά και άδολα παιδιά της Θύρας 13. Εν τω μεταξύ, οι οπαδοί των άλλων ομάδων έχουν ξεκινήσει πρόβες για να συνηθίσουν το νέο σύνθημα «Γαμιέται ο ΠΑΟ και ο Βοτανικός»· η Λεωφόρος όσο πηδήχτηκε πηδήχτηκε – τώρα ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί.
Ο όμιλος Louis του κύπριου εφοπλιστή Κωστάκη Λοΐζου εξυπηρετούσε και τις κρουαζιέρες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το φθινόπωρο του 2006 έγινε τριήμερη ιερή κρουαζιέρα «στα βήματα του Αποστόλου Παύλου». Οι προσκυνητές κληρικοί, καθηγητές και μαθητές ακολούθησαν ακριβώς την ίδια διαδρομή που είχε ακολουθήσει και το κρουαζιερόπλοιο του Αποστόλου Παύλου. Τα 214.000 ευρώ που στοίχισε η κρουαζιέρα δεν τα πλήρωσε ούτε η Εκκλησία ούτε ο Απόστολος Παύλος – τα πληρώσαμε εμείς, που δεν πήγαμε και στην κρουαζιέρα. Πάντως πρέπει να τα πέρασαν χάλια οι μαθητές – με τον Αρχιεπίσκοπο και τη μισή Εκκλησία της Ελλάδος πάνω στο κρουαζιερόπλοιο, ούτε ένα μπουγέλο δεν θα μπορούσαν να ρίξουν.
Αυτοί που γράφουν τις ειδήσεις στο in.gr έχουν πάει σχολείο; Η ορθογραφία τους είναι ελεεινή, ενώ, σε ό,τι αφορά το συντακτικό, υποκείμενα, ρήματα κι αντικείμενα είναι σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους – εντάξει, εγώ είμαι χειρότερος αλλά είπα να το επισημάνω.
Αγαπητές θαυμάστριες του Old Boy, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007
King Size
Φοιτητής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια σκότωσε 32 άτομα και τραυμάτισε τουλάχιστον άλλα 26. Σχεδόν τριάντα χρόνια σκότωνε η 17Ν και δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα 23 άτομα. Αυτό το καλό έχουν οι Αμερικάνοι: τα κάνουν όλα μεγάλα, πλούσια και γενναιόδωρα. Εμείς μια ζωή ψιλικατζήδες ρε γαμώτο.
Είναι και τα όπλα στη μέση, βέβαια. Δώσε άδεια οπλοκατοχής στην Ελλάδα και σε ένα μήνα δεν θα έχει μείνει άνθρωπος ούτε για δείγμα. Αλλά με τα κατσαβίδια και τους σουγιάδες, πώς να δούμε προκοπή; Βγαίνουν επί μήνες στους δρόμους οι φοιτητές και η μισή αστυνομική δύναμη της χώρας και δεν έχουμε ούτε ένα πτώμα.
Το μακελειό στη Βιρτζίνια ήταν το μεγαλύτερο απ’ όσα έχουν σημειωθεί μέχρι σήμερα στις πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ. Τώρα κάποιοι Αμερικανοί φοιτητές θα τα ‘χουν πάρει στο κρανίο και θα θέλουν να σπάσουν το ρεκόρ για να περάσουν στην ιστορία.
Ευτυχώς σε αυτές τις πολύνεκρες επιθέσεις δεν υπάρχουν ανάμεσα στα θύματα Έλληνες και Κύπριοι φοιτητές – μόνο βάρβαροι ξένοι και αλλόθρησκοι σκοτώνονται. Είναι επειδή οι δικοί μας κοροϊδεύουν την κοινωνία και δεν πατάνε ποτέ το πόδι τους στο πανεπιστήμιο. Πού να τους βρει ο δολοφόνος; Να πάρει σβάρνα τα μπουζουξίδικα και τα κωλάδικα της Αμερικής;
Το καλό με αυτήν την ιστορία είναι πως, αν συνεχίσουν να σκοτώνονται οι Αμερικανοί αναμεταξύ τους, στο τέλος στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μείνουν μόνο οι Έλληνες και οι Κύπριοι. Θα γίνουμε υπερδύναμη και τα ελληνικά θα γίνουν η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ. Μεγαλεία!
Είναι και τα όπλα στη μέση, βέβαια. Δώσε άδεια οπλοκατοχής στην Ελλάδα και σε ένα μήνα δεν θα έχει μείνει άνθρωπος ούτε για δείγμα. Αλλά με τα κατσαβίδια και τους σουγιάδες, πώς να δούμε προκοπή; Βγαίνουν επί μήνες στους δρόμους οι φοιτητές και η μισή αστυνομική δύναμη της χώρας και δεν έχουμε ούτε ένα πτώμα.
Το μακελειό στη Βιρτζίνια ήταν το μεγαλύτερο απ’ όσα έχουν σημειωθεί μέχρι σήμερα στις πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ. Τώρα κάποιοι Αμερικανοί φοιτητές θα τα ‘χουν πάρει στο κρανίο και θα θέλουν να σπάσουν το ρεκόρ για να περάσουν στην ιστορία.
Ευτυχώς σε αυτές τις πολύνεκρες επιθέσεις δεν υπάρχουν ανάμεσα στα θύματα Έλληνες και Κύπριοι φοιτητές – μόνο βάρβαροι ξένοι και αλλόθρησκοι σκοτώνονται. Είναι επειδή οι δικοί μας κοροϊδεύουν την κοινωνία και δεν πατάνε ποτέ το πόδι τους στο πανεπιστήμιο. Πού να τους βρει ο δολοφόνος; Να πάρει σβάρνα τα μπουζουξίδικα και τα κωλάδικα της Αμερικής;
Το καλό με αυτήν την ιστορία είναι πως, αν συνεχίσουν να σκοτώνονται οι Αμερικανοί αναμεταξύ τους, στο τέλος στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μείνουν μόνο οι Έλληνες και οι Κύπριοι. Θα γίνουμε υπερδύναμη και τα ελληνικά θα γίνουν η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ. Μεγαλεία!
Τρίτη, Απριλίου 17, 2007
Τι Καστέλα, τι Καλντέρα!
Ανάστατοι είναι οι κάτοικοι της Σαντορίνης μπροστά στον κίνδυνο οικολογικής – αλλά κυρίως οικονομικής – καταστροφής που διαγράφεται μετά από την βύθιση του κρουαζιερόπλοιου Sea Diamond στην Καλντέρα. Κακώς διαμαρτύρονται στις Αρχές – αφού κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια να μεταμορφώσουν την όμορφη Σαντορίνη σε Πειραιά, ήρθε η ώρα να αποκτήσουν και τη θάλασσα του Πειραιά.
Βέβαια, η Σαντορίνη δεν φημίζεται για τις παραλίες της αλλά για το μοναδικό της ηλιοβασίλεμα – οπότε, δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τον τουρισμό. Ίσα ίσα, την ώρα που ο ήλιος θα πέφτει οι αχτίδες του θα γλείφουν την τεράστια πετρελαιοκηλίδα και θα παίζουν ένα τρελό παιχνίδι με το μαζούτ, δημιουργώντας μια πανδαισία χρωμάτων που θα κάνει ακόμα πιο μοναδικό το ηλιοβασίλεμα της μαγευτικής Σαντορίνης.
Τι Καστέλα, τι Καλντέρα
Και στις δυο πέφτει χολέρα!
Και όπως είχε πει πριν από μερικά χρόνια η τότε υπουργός Ελισάβετ Παπαζώη Σαίξπηρ - όταν είχε κατηγορηθεί για παράνομη οικοδομική άδεια στην Οία- "έτσι κάνουν όλοι".
Βέβαια, η Σαντορίνη δεν φημίζεται για τις παραλίες της αλλά για το μοναδικό της ηλιοβασίλεμα – οπότε, δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τον τουρισμό. Ίσα ίσα, την ώρα που ο ήλιος θα πέφτει οι αχτίδες του θα γλείφουν την τεράστια πετρελαιοκηλίδα και θα παίζουν ένα τρελό παιχνίδι με το μαζούτ, δημιουργώντας μια πανδαισία χρωμάτων που θα κάνει ακόμα πιο μοναδικό το ηλιοβασίλεμα της μαγευτικής Σαντορίνης.
Τι Καστέλα, τι Καλντέρα
Και στις δυο πέφτει χολέρα!
Και όπως είχε πει πριν από μερικά χρόνια η τότε υπουργός Ελισάβετ Παπαζώη Σαίξπηρ - όταν είχε κατηγορηθεί για παράνομη οικοδομική άδεια στην Οία- "έτσι κάνουν όλοι".
Κυριακή, Απριλίου 15, 2007
Πάμε Μέγαρο;
Ο πιτσιρίκος έμαθε πως η Λευκωσία θα αποκτήσει Μέγαρο Πολιτισμού και δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του.
Μέγαρο Πολιτισμού θα αποκτήσει επιτέλους η Λευκωσία, αφού ολοκληρώθηκε ο διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, νικητής του οποίου είναι ο sir Michael Hopkins, έπειτα από ομόφωνη απόφαση της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής. Το Ίδρυμα Πολιτισμού Κύπρου αποφάσισε να αναθέσει σε βρετανικό οίκο την ανέγερση του Μεγάρου Πολιτισμού, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τον σωτήριο ρόλο που έπαιξε επί σειρά ετών η Μεγάλη Βρετανία, ώστε να αποφευχθεί η διχοτόμηση της Κύπρου αλλά και η τουρκική εισβολή.
Το Μέγαρο Πολιτισμού κρίνεται απαραίτητο για την Κύπρο γιατί θα δημιουργηθεί ένας ιδανικός χώρος συναυλιών που θα μπορεί να φιλοξενεί τους Κύπριους τραγουδιστές, οι οποίοι δεν θα χρειάζεται να μεταναστεύουν πια στην Ελλάδα και να ταλαιπωρούνται στα μπουζουκομάγαζα με τους μεθύστακες, την καπνούρα και τις γαρδένιες. Η ανέγερση του Μεγάρου θα πρέπει να γίνει σε χρόνο ρεκόρ, ώστε, αν η Ευρυδίκη κερδίσει τον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, να υπάρχει ένας αξιοπρεπής χώρος που να μπορεί να φιλοξενήσει αυτόν τον κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό της Ευρώπης.
Ο Micael Hopkins είναι παγκοσμίως γνωστός για τα αρχιτεκτονικά του δημιουργήματα όπως, για παράδειγμα, το σπίτι του Αϊ Βασίλη στο Σύνταγμα και τις περίτεχνες νεροτσουλήθρες της Μυκόνου.
Από τον διαγωνισμό για την ανάθεση του έργου αποκλείστηκαν οι Κύπριοι αρχιτέκτονες αν και είχαν την πολύ ωραία ιδέα το Μέγαρο να φτιαχτεί από καλαμάκια, πλαστελίνη και συνδετήρες, ενώ δεν απέκλειαν και τη χρήση τσιμεντόλιθων βουτηγμένων σε λουκουμόσκονη. Παρ’ όλα αυτά, για την πραγμάτωση του αρχιτεκτονικού σχεδίου ο οίκος Hopkins θα συνεργαστεί στην Κύπρο με το αρχιτεκτονικό γραφείο Βάρδας, Αναγνωστόπουλος και Καρούζος.
Στην πρόταση του Michael Hopkins προβλέπονται κενοί χώροι ανάμεσα στα επιμέρους κτήρια του Μεγάρου, ώστε η υψηλή κοινωνία της Λευκωσίας να φτάνει με το αυτοκίνητο μέχρι την είσοδο της αίθουσας και να μην χρειάζεται να ξεποδαριάζεται για να ακούσει μια βαρετή ορχήστρα που θα σου παίρνει τ’ αυτιά.
Ο χώρος όπου θα ανεγερθεί το Μέγαρο Πολιτισμού θα ενωθεί με το πάρκο του Πεδιαίου και, όσοι θεατές δεν αντέχουν τις ισχυρές πολιτιστικές δόσεις, θα μπορούν να κάνουν πικ νικ κάτω από τα δέντρα ή μια ωραία ποδηλατάδα για να στρώνουν και οι γάμπες.
Επίσης προβλέπεται δημιουργία υπαίθριου αμφιθεάτρου ειδικά για τους μανιώδεις καπνιστές με καλλιτεχνικές ανησυχίες, αν και το κάπνισμα θα επιτρέπεται και μέσα στις αίθουσες γιατί, αν κλείσεις έναν θεριακλή μέσα σε μια αίθουσα να ακούει συμφωνική μουσική για δυο ώρες χωρίς να μπορεί να καπνίσει, είναι ικανός από τα νεύρα του να ξεπαστρέψει όλη την ορχήστρα.
Εξαιτίας του υψηλού ποσοστού καπνιστών που υπάρχει στην Κύπρο, το υπουργείο Πολιτισμού σκέφτεται να καλεί μόνο καλλιτέχνες που καπνίζουν σαν αράπηδες ή άλλους που έχουν ήδη καρκίνο.
Τα κτίρια του Μεγάρου Πολιτισμού θα φτιαχτούν από φυσικά υλικά, όπως η άμμος, τα χαλίκια και το λάδι. Ο φυσικός φωτισμός θα επιτευχθεί με διαφανή πλαστικά που θα έχουν τρύπες αλλά και κουρελούδες με αραιή πλέξη, για να φεύγει η κάπνα και να μην ντουμανιάζει όλος ο τόπος.
Το Μέγαρο Πολιτισμού Κύπρου θα φιλοξενεί κρατικές και ιδιωτικές εκδηλώσεις, ενώ, κάθε φορά που θα μπουκάρουν οι Ισραηλινοί στον Λίβανο, θα μετατρέπεται αυτομάτως σε χώρο φιλοξενίας μεταναστών – υπολογίζεται πως, αν τους στριμώξεις λίγο, στο Μέγαρο μπορούν να κοιμηθούν στρωματσάδα τουλάχιστον δέκα χιλιάδες Λιβανέζοι.
Η μεγάλη αίθουσα θα είναι κατάλληλη για συναυλίες συμφωνικής μουσικής και παραστάσεις όπερας και Καραγκιόζη - τους χειμερινούς μήνες θα μετατρέπεται εύκολα σε παγοδρόμιο, ενώ τους καλοκαιρινούς θα μπορεί να γίνεται ένα ωραιότατο ενυδρείο με χταπόδια, φώκιες και πιγκουίνους.
Η μικρή αίθουσα θα μπορεί να φιλοξενεί μικρά μουσικά σύνολα και χορευτικές ομάδες αλλά, παράλληλα, και τα κορυφαία ευρωπαϊκά τσίρκα με τους ακροβάτες, τους ελέφαντες και τα λιοντάρια. Σε περίπτωση πυρηνικού ολέθρου, έχει προβλεφθεί οι αίθουσες να βυθίζονται αυτόματα σαράντα χιλιόμετρα μέσα στο έδαφος και να μετατρέπονται σε πυρηνικά καταφύγια.
Αρκετοί αναρωτιούνται για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου μεγαλεπήβολου και ακριβού έργου – με δεδομένη την ισχνή πολιτιστική πραγματικότητα της Κύπρου – αλλά ξεχνούν πως το νησί κατακλύζεται από χιλιάδες τουρίστες. Αν οι καλλίγραμμες τουρίστριες επιδείξουν ενδιαφέρον για τα καλλιτεχνικά δρώμενα στο Μέγαρο Πολιτισμού, ίσως καταφέρουν να τραβήξουν ως εκεί τους επίδοξους ντόπιους εραστές τους, ώστε να τους εκπολιτίσουν πριν τις κουτουπώσουν.
"Ο Φιλελεύθερος" - 15/04/07
Ουδείς μωρότερος των δημοσιογράφων, αν δεν υπήρχαν οι μπλόγκερ
Εξωπετάχτηκε η Μπουγάτσου από την «Καθημερινή». Το ίδιο και ο Δελαστίκ. Ας γράψω κάτι γι’ αυτό. Συνάδελφοι είναι. Κι αν πάρει κι εμένα η μπάλα; Καλύτερα να γράψω για τα μπλογκ. Το νέο ύφος, το νέο ήθος – ξέρετε, αυτά του Συνασπισμού. Κάτσε να διαλέξω και τις λέξεις, να μοιάζει περίτεχνο το κείμενο. Αχ, αυτή η λεξιλαγνεία μου! Πόσο ευαίσθητος είμαι! Οι άλλοι φταίνε που ‘ναι αναίσθητοι! Σταματήστε τη γη να …κατέβουν! Να γράψω και για την ηδονή που μου προκαλεί ο μουσακάς ή θα με πάρουν για κοιλιόδουλο; Άσε, καλύτερα να γράψω μια προφητεία ο Νοστράδαμος!
Κι εγώ θα κάνω απεργία …πείνας επειδή κάποιοι προσέβαλαν την αξιοπρέπεια των συναδέλφων μου στις εφημερίδες. Όχι των απολυμένων – των άλλων που ‘ναι κότες σαν κι εμένα.
Ρε πούστηδες, διώξανε δυο συναδέλφους σας! Δεν έχει κανείς τ’ αρχίδια να γράψει δυο κουβέντες γι’ αυτό; Τι τα φτιάξατε τα μπλογκ; Σκλαβάκια, ε σκλαβάκια!
Αμ το άλλο; Εξωπετάγεται από μια καλή εφημερίδα ένας δημοσιογράφος επειδή δεν έβαζε πολλά αστεράκια στις ταινίες, και δεν μιλάει κανείς! Στ’ αρχίδια τους όλοι! Τώρα η εταιρεία που τον «έφαγε» από την εφημερίδα κάνει διαφήμιση της νέας της ταινίας μέσω ενός μπλογκ και όλοι είναι χαρούμενοι! Όσοι δείτε αυτήν την ταινία, να πάθετε δηλητηρίαση από το ποπ κορν! Αμερικανάκια, ε αμερικανάκια!
Διαφημίζονται και αυτοκίνητα τώρα στα μπλογκ. Βέεεεβαια! Αχ, τι καλά! Επιτέλους, μας ανακάλυψαν και οι διαφημιστικές! Αυτός ήταν άλλωστε από την αρχή ο στόχος μας, έτσι δεν είναι παιδιά; Αχ, να κι ο μπλόγκερ του ΠαΣοΚ! Ουάου! Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται! Ρε άι στο διάολο, κάφροι!
Αυτή είναι η απάντησή μου στη «δελεαστική» πρότασή σου. Ελπίζω να ήμουν κατανοητός.
Κι εγώ θα κάνω απεργία …πείνας επειδή κάποιοι προσέβαλαν την αξιοπρέπεια των συναδέλφων μου στις εφημερίδες. Όχι των απολυμένων – των άλλων που ‘ναι κότες σαν κι εμένα.
Ρε πούστηδες, διώξανε δυο συναδέλφους σας! Δεν έχει κανείς τ’ αρχίδια να γράψει δυο κουβέντες γι’ αυτό; Τι τα φτιάξατε τα μπλογκ; Σκλαβάκια, ε σκλαβάκια!
Αμ το άλλο; Εξωπετάγεται από μια καλή εφημερίδα ένας δημοσιογράφος επειδή δεν έβαζε πολλά αστεράκια στις ταινίες, και δεν μιλάει κανείς! Στ’ αρχίδια τους όλοι! Τώρα η εταιρεία που τον «έφαγε» από την εφημερίδα κάνει διαφήμιση της νέας της ταινίας μέσω ενός μπλογκ και όλοι είναι χαρούμενοι! Όσοι δείτε αυτήν την ταινία, να πάθετε δηλητηρίαση από το ποπ κορν! Αμερικανάκια, ε αμερικανάκια!
Διαφημίζονται και αυτοκίνητα τώρα στα μπλογκ. Βέεεεβαια! Αχ, τι καλά! Επιτέλους, μας ανακάλυψαν και οι διαφημιστικές! Αυτός ήταν άλλωστε από την αρχή ο στόχος μας, έτσι δεν είναι παιδιά; Αχ, να κι ο μπλόγκερ του ΠαΣοΚ! Ουάου! Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται! Ρε άι στο διάολο, κάφροι!
Αυτή είναι η απάντησή μου στη «δελεαστική» πρότασή σου. Ελπίζω να ήμουν κατανοητός.
Το μαύρο κουτί
Βρέθηκε το μαύρο κουτί. Μέσα στα μάτια μας ήταν τόσες μέρες.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το περιεχόμενο του μαύρου κουτιού έχει η Βίβιαν Γιαδικιάρογλου.
Παρασκευή, Απριλίου 13, 2007
Απογραφή
Είχα το πιο εύκολο έργο απ’ όλους τους υπόλοιπους. Ένα κομμάτι της οδού Καλλισπέρη, την επάνω πλευρά της Μητσαίων και ολόκληρη τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Αστικές και μεγαλοαστικές οικογένειες που δεν θα δημιουργούσαν προβλήματα στον απογραφέα. Κάποιους απ’ αυτούς τους γνώριζα – ήταν γονείς συμμαθητών μου. Ξεκίνησα νωρίς το πρωί για να τελειώσω την απογραφή όσο πιο σύντομα γινόταν.
Ήταν ενοχλητικό να τους ξυπνάω πρωί Κυριακής – οι περισσότεροι άνοιγαν την πόρτα με την τσίμπλα στο μάτι. Μετά όμως ήταν φιλικοί και φιλόξενοι – αν είχα πιει όλους τους καφέδες που μου προσέφεραν, θα με είχαν πάει στο νοσοκομείο.
Το ερωτηματολόγιο ήταν αρκετά «αδιάκριτο» αλλά φρόντιζα να ρωτάω με έναν αποστασιοποιημένο τρόπο, ώστε να γίνεται αντιληπτό πως αυτές οι ερωτήσεις δεν αποτελούν φακέλωμα αλλά στατιστικά στοιχεία, που θα βοηθήσουν στην καλύτερη οργάνωση του κράτους – ναι, σίγουρα.
Οι περισσότεροι ήταν ηλικιωμένοι – κυρίως γυναίκες που είχαν μείνει χήρες. Απαντούσαν αμέσως στις ερωτήσεις, υπέγραφαν και έφευγα. Πολλά σπίτια ήταν ακατοίκητα – αυτά τα προσπερνούσα.
Έφερα σε δύσκολη θέση μια κυρία ρωτώντας την πόσοι άνθρωποι κοιμήθηκαν το βράδυ στο σπίτι της. «Εγώ» μου απάντησε. «Τα παιδιά μου μένουν με τον πατέρα τους τα Σαββατοκύριακα».
Στο πρώτο σπίτι της Διονυσίου Αρεοπαγίτου με περίμενε μια έκπληξη: ένα πολύ ηλικιωμένο ζευγάρι, σε ένα σπίτι βγαλμένο από την …Κατοχή. Έμοιαζαν αμήχανοι που κάποιος τους είχε ανακαλύψει. Αντί να ρωτάω εγώ, με ρωτούσαν αυτοί για το τι συμβαίνει στον έξω κόσμο.
Αμέσως μετά, τα μεγάλα σαλόνια. Το ένα σπίτι πιο όμορφο και πιο μεγάλο από το άλλο. Η σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού πρέπει να ήταν καλλονή στα νιάτα της – ακόμα ήταν όμορφη.
Ο καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο με υποδέχτηκε με τη ρομπ ντε σαμπρ – ήταν ολοφάνερο πως τον είχα ξυπνήσει, αν και κόντευε μεσημέρι πια. Το χολ του σπιτιού του ήταν σαν ολόκληρο το σπίτι μου. Ήταν πολύ φιλικός – καθίσαμε στο γραφείο του και μου έφερε καφέ.
Ήταν ο πιο ωραίος τύπος που συνάντησα εκείνη τη μέρα. Πιάσαμε κουβέντα περί ανέμων και υδάτων σαν παλιόφιλοι, και κάποια στιγμή μου είπε πως έψαχνε ένα σπίτι για τη φίλη του – παράλληλα συμπλήρωνα και τις απαντήσεις. Όταν έφτασα στην ερώτηση «ποιο είναι το επάγγελμά σας;», είπα με αφέλεια «επάγγελμα να γράψω ‘καθηγητής πανεπιστημίου’;». «Πώς το ξέρεις;» με ρώτησε. «Σας έχω καθηγητή στη σχολή». Ξαφνικά κοκκίνισε ο άνθρωπος – ντράπηκε που μου μιλούσε ανοιχτά τόση ώρα. Στη συνέχεια, μου απάντησε σοβαρά σοβαρά στις υπόλοιπες ερωτήσεις και με ξεπροβόδισε μάλλον ανακουφισμένος.
Ήταν μεσημέρι και είχα σχεδόν τελειώσει - τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Τελευταίο στη λίστα ήταν το Μερόπειο Γηροκομείο – ήταν για άπορες και μικρού εισοδήματος κυρίες. Ο χώρος μου ήταν γνωστός, γιατί είχα πάει στο νηπιαγωγείο του Μερόπειου Ιδρύματος – το νηπιαγωγείο δεν λειτουργεί πια. Είναι ακριβώς απέναντι από τον Παρθενώνα, δίπλα στην Αγία Σοφία – ο μικρός ναός της Αγίας Σοφίας ονομάστηκε έτσι επειδή κατά τη διάρκεια των εκσκαφών βρέθηκε εκεί ένα άγαλμα της θεάς Αθηνάς.
Οι γριούλες του Μερόπειου ήταν για χρόνια η απαραίτητη ατραξιόν το βράδυ της Ανάστασης. Έβγαιναν – τουλάχιστον οι πιο ξενύχτισσες – στο μπαλκονάκι του Ιδρύματος δίπλα στην Αγία Σοφία και παρακολουθούσαν τη λειτουργία με τις ρόμπες τους κι ένα κερί στο χέρι.
Με βάση την ανεπίσημη απογραφή που είχε προηγηθεί, στο Μερόπειο βρίσκονταν 20 ηλικιωμένες κυρίες. Συνάντησα την υπεύθυνη του γηροκομείου και καθίσαμε σε ένα γραφείο για να συμπληρώσω τα προκαταρκτικά. «Είναι και οι είκοσι εδώ;» ρώτησα. «Δεκαπέντε» μου είπε. «Τις υπόλοιπες τις πήραν οι δικοί τους;» «Όχι» «Πού είναι;» «Πέθαναν». «Μα το χαρτί γράφει για είκοσι άτομα και έχει ημερομηνία πριν πέντε μέρες» είπα έκπληκτος. «Πέθαναν» είπε ξανά η κυρία. Έχασα το χρώμα μου. «Μη στενοχωριέσαι» μου είπε.
«Μη στενοχωριέσαι». Ξαφνικά είχα μετανιώσει που δέχτηκα να συμμετάσχω στην απογραφή. Και ακόμα δεν είχα δει τίποτα.
Πήγα μέσα σε ένα μεγάλο δωμάτιο, είπα καλημέρα και κάθισα σε μια καρέκλα. Καμιά δεκαριά γριούλες με κοιτούσαν με τα μάτια ορθάνοιχτα. Τους εξήγησα πως θα πρέπει να γράψω τα στοιχεία τους και να τους κάνω μερικές ερωτήσεις. Άρχισα να ρωτάω την πρώτη και απαντούσαν όλες μαζί. Μου έλεγαν δε εντελώς άσχετα πράγματα. Για τη ζωή τους, για τα παιδιά τους, για τους γονείς τους, για τον πόλεμο, για τα σχολικά χρόνια – η καθεμιά έλεγε ό,τι ήθελε. Δεν μπορούσα να τις διακόψω – καθόμουν και άκουγα.
Η υπεύθυνη ήρθε μέσα και τις «μάλωσε». «Να απαντάτε στον άνθρωπο σε ό,τι σας ρωτάει. Μια μια». Αρχικά συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις της αλλά μετά από λίγο άρχισαν πάλι να μιλάνε όλες μαζί. Όσες τελείωναν το ερωτηματολόγιο δεν έφευγαν, αλλά κάθονταν παρέα με τις επόμενες – με είχαν περικυκλώσει. Σύντομα το δωμάτιο ήταν γεμάτο – έλειπαν μόνο δυο τρεις που ήταν κατάκοιτες.
Μια κυρία που είχε γεννηθεί στη Ρουμανία μου διηγούταν τον έρωτά της για τον Γιώργο που θα έρθει να την πάρει. «Δεν θα έρθει» πετάχτηκε μια άλλη. «Θα έρθει!» επέμεινε η κυρία. Συνειδητοποίησα πως μιλούσε για έναν έρωτα πριν από πενήντα χρόνια αλλά το έλεγε σα να είχε συμβεί χτες. Η καθεμία τους προσπαθούσε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μου λέγοντας την ιστορία της.
«Δεν θα φύγεις ποτέ από δω, αν συνεχίσεις έτσι» μου είπε η υπεύθυνη. «Μα τι να κάνω;» τη ρώτησα. «Να είσαι αυστηρός. Όσο σε βλέπουν καλόβολο, θα σε τρελάνουν» «Παιδιά έχουν αυτές οι γυναίκες ή τα φαντάζονται αυτά που λένε;» «Κάποιες έχουν» «Δεν τις παίρνουν ποτέ σπίτια τους;». Με κοίταξε σαν να ήμουν τρελός. «Δεν έρχονται να τις δουν;» «Πολύ σπάνια και αν…».
Κατάλαβα πια πως η παρουσία μου στο γηροκομείο ήταν γι’ αυτές τις ηλικιωμένες κυρίες μια επίσκεψη – μια σπάνια επίσκεψη. Πήγαιναν στα δωμάτιά τους, έφτιαχναν τα μαλλιά τους, βάφονταν λίγο και ξανάρχονταν. Μου μιλούσαν πια με το μικρό μου όνομα, μου προσέφεραν γλυκά και καφέ και ήμασταν σαν μια ωραία παρέα. Η απογραφή είχε τελειώσει πια αλλά ήταν αδύνατον να φύγω.
Μιλούσαμε με τις ώρες, μέχρι που νύχτωσε. Η υπεύθυνη ήρθε και τους είπε πως θα έπρεπε να φύγω γιατί ήταν ώρα για το βραδινό φαγητό. Σχεδόν την γιουχάρισαν. «Νεαρέ μου πρέπει να φύγεις» μου είπε αυστηρά κλείνοντάς μου το μάτι.
Σηκώθηκα και τότε συνέβη κάτι μαγικό. Με περικύκλωσαν και άρχισαν να με φιλάνε και να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά. «Να ξανάρθεις! Να ξανάρθεις!». Γέμισαν με σοκολατάκια, μπισκότα και καραμέλες τις τσέπες μου και την τσάντα μου. Προχωρούσα προς την πόρτα και προχωρούσαν κι αυτές μαζί μου. Με έπιαναν από τα μανίκια και με χαϊδολογούσαν με γλυκόλογα – ποτέ άλλοτε στη ζωή μου δεν ήμουν τόσο περιζήτητος.
Βγήκα στο δρόμο και άκουγα ακόμα τις φωνές τους πίσω μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πήγα σχεδόν τρέχοντας στο σπίτι. Ήμουν σκασμένος. Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, πάλι σκασμένος είμαι.
Στη Δέσποινα Τριβόλη που με προέτρεψε να γράψω αυτήν την ιστορία.
Η φωτογραφία είναι της eyedroplet.
Ήταν ενοχλητικό να τους ξυπνάω πρωί Κυριακής – οι περισσότεροι άνοιγαν την πόρτα με την τσίμπλα στο μάτι. Μετά όμως ήταν φιλικοί και φιλόξενοι – αν είχα πιει όλους τους καφέδες που μου προσέφεραν, θα με είχαν πάει στο νοσοκομείο.
Το ερωτηματολόγιο ήταν αρκετά «αδιάκριτο» αλλά φρόντιζα να ρωτάω με έναν αποστασιοποιημένο τρόπο, ώστε να γίνεται αντιληπτό πως αυτές οι ερωτήσεις δεν αποτελούν φακέλωμα αλλά στατιστικά στοιχεία, που θα βοηθήσουν στην καλύτερη οργάνωση του κράτους – ναι, σίγουρα.
Οι περισσότεροι ήταν ηλικιωμένοι – κυρίως γυναίκες που είχαν μείνει χήρες. Απαντούσαν αμέσως στις ερωτήσεις, υπέγραφαν και έφευγα. Πολλά σπίτια ήταν ακατοίκητα – αυτά τα προσπερνούσα.
Έφερα σε δύσκολη θέση μια κυρία ρωτώντας την πόσοι άνθρωποι κοιμήθηκαν το βράδυ στο σπίτι της. «Εγώ» μου απάντησε. «Τα παιδιά μου μένουν με τον πατέρα τους τα Σαββατοκύριακα».
Στο πρώτο σπίτι της Διονυσίου Αρεοπαγίτου με περίμενε μια έκπληξη: ένα πολύ ηλικιωμένο ζευγάρι, σε ένα σπίτι βγαλμένο από την …Κατοχή. Έμοιαζαν αμήχανοι που κάποιος τους είχε ανακαλύψει. Αντί να ρωτάω εγώ, με ρωτούσαν αυτοί για το τι συμβαίνει στον έξω κόσμο.
Αμέσως μετά, τα μεγάλα σαλόνια. Το ένα σπίτι πιο όμορφο και πιο μεγάλο από το άλλο. Η σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού πρέπει να ήταν καλλονή στα νιάτα της – ακόμα ήταν όμορφη.
Ο καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο με υποδέχτηκε με τη ρομπ ντε σαμπρ – ήταν ολοφάνερο πως τον είχα ξυπνήσει, αν και κόντευε μεσημέρι πια. Το χολ του σπιτιού του ήταν σαν ολόκληρο το σπίτι μου. Ήταν πολύ φιλικός – καθίσαμε στο γραφείο του και μου έφερε καφέ.
Ήταν ο πιο ωραίος τύπος που συνάντησα εκείνη τη μέρα. Πιάσαμε κουβέντα περί ανέμων και υδάτων σαν παλιόφιλοι, και κάποια στιγμή μου είπε πως έψαχνε ένα σπίτι για τη φίλη του – παράλληλα συμπλήρωνα και τις απαντήσεις. Όταν έφτασα στην ερώτηση «ποιο είναι το επάγγελμά σας;», είπα με αφέλεια «επάγγελμα να γράψω ‘καθηγητής πανεπιστημίου’;». «Πώς το ξέρεις;» με ρώτησε. «Σας έχω καθηγητή στη σχολή». Ξαφνικά κοκκίνισε ο άνθρωπος – ντράπηκε που μου μιλούσε ανοιχτά τόση ώρα. Στη συνέχεια, μου απάντησε σοβαρά σοβαρά στις υπόλοιπες ερωτήσεις και με ξεπροβόδισε μάλλον ανακουφισμένος.
Ήταν μεσημέρι και είχα σχεδόν τελειώσει - τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Τελευταίο στη λίστα ήταν το Μερόπειο Γηροκομείο – ήταν για άπορες και μικρού εισοδήματος κυρίες. Ο χώρος μου ήταν γνωστός, γιατί είχα πάει στο νηπιαγωγείο του Μερόπειου Ιδρύματος – το νηπιαγωγείο δεν λειτουργεί πια. Είναι ακριβώς απέναντι από τον Παρθενώνα, δίπλα στην Αγία Σοφία – ο μικρός ναός της Αγίας Σοφίας ονομάστηκε έτσι επειδή κατά τη διάρκεια των εκσκαφών βρέθηκε εκεί ένα άγαλμα της θεάς Αθηνάς.
Οι γριούλες του Μερόπειου ήταν για χρόνια η απαραίτητη ατραξιόν το βράδυ της Ανάστασης. Έβγαιναν – τουλάχιστον οι πιο ξενύχτισσες – στο μπαλκονάκι του Ιδρύματος δίπλα στην Αγία Σοφία και παρακολουθούσαν τη λειτουργία με τις ρόμπες τους κι ένα κερί στο χέρι.
Με βάση την ανεπίσημη απογραφή που είχε προηγηθεί, στο Μερόπειο βρίσκονταν 20 ηλικιωμένες κυρίες. Συνάντησα την υπεύθυνη του γηροκομείου και καθίσαμε σε ένα γραφείο για να συμπληρώσω τα προκαταρκτικά. «Είναι και οι είκοσι εδώ;» ρώτησα. «Δεκαπέντε» μου είπε. «Τις υπόλοιπες τις πήραν οι δικοί τους;» «Όχι» «Πού είναι;» «Πέθαναν». «Μα το χαρτί γράφει για είκοσι άτομα και έχει ημερομηνία πριν πέντε μέρες» είπα έκπληκτος. «Πέθαναν» είπε ξανά η κυρία. Έχασα το χρώμα μου. «Μη στενοχωριέσαι» μου είπε.
«Μη στενοχωριέσαι». Ξαφνικά είχα μετανιώσει που δέχτηκα να συμμετάσχω στην απογραφή. Και ακόμα δεν είχα δει τίποτα.
Πήγα μέσα σε ένα μεγάλο δωμάτιο, είπα καλημέρα και κάθισα σε μια καρέκλα. Καμιά δεκαριά γριούλες με κοιτούσαν με τα μάτια ορθάνοιχτα. Τους εξήγησα πως θα πρέπει να γράψω τα στοιχεία τους και να τους κάνω μερικές ερωτήσεις. Άρχισα να ρωτάω την πρώτη και απαντούσαν όλες μαζί. Μου έλεγαν δε εντελώς άσχετα πράγματα. Για τη ζωή τους, για τα παιδιά τους, για τους γονείς τους, για τον πόλεμο, για τα σχολικά χρόνια – η καθεμιά έλεγε ό,τι ήθελε. Δεν μπορούσα να τις διακόψω – καθόμουν και άκουγα.
Η υπεύθυνη ήρθε μέσα και τις «μάλωσε». «Να απαντάτε στον άνθρωπο σε ό,τι σας ρωτάει. Μια μια». Αρχικά συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις της αλλά μετά από λίγο άρχισαν πάλι να μιλάνε όλες μαζί. Όσες τελείωναν το ερωτηματολόγιο δεν έφευγαν, αλλά κάθονταν παρέα με τις επόμενες – με είχαν περικυκλώσει. Σύντομα το δωμάτιο ήταν γεμάτο – έλειπαν μόνο δυο τρεις που ήταν κατάκοιτες.
Μια κυρία που είχε γεννηθεί στη Ρουμανία μου διηγούταν τον έρωτά της για τον Γιώργο που θα έρθει να την πάρει. «Δεν θα έρθει» πετάχτηκε μια άλλη. «Θα έρθει!» επέμεινε η κυρία. Συνειδητοποίησα πως μιλούσε για έναν έρωτα πριν από πενήντα χρόνια αλλά το έλεγε σα να είχε συμβεί χτες. Η καθεμία τους προσπαθούσε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μου λέγοντας την ιστορία της.
«Δεν θα φύγεις ποτέ από δω, αν συνεχίσεις έτσι» μου είπε η υπεύθυνη. «Μα τι να κάνω;» τη ρώτησα. «Να είσαι αυστηρός. Όσο σε βλέπουν καλόβολο, θα σε τρελάνουν» «Παιδιά έχουν αυτές οι γυναίκες ή τα φαντάζονται αυτά που λένε;» «Κάποιες έχουν» «Δεν τις παίρνουν ποτέ σπίτια τους;». Με κοίταξε σαν να ήμουν τρελός. «Δεν έρχονται να τις δουν;» «Πολύ σπάνια και αν…».
Κατάλαβα πια πως η παρουσία μου στο γηροκομείο ήταν γι’ αυτές τις ηλικιωμένες κυρίες μια επίσκεψη – μια σπάνια επίσκεψη. Πήγαιναν στα δωμάτιά τους, έφτιαχναν τα μαλλιά τους, βάφονταν λίγο και ξανάρχονταν. Μου μιλούσαν πια με το μικρό μου όνομα, μου προσέφεραν γλυκά και καφέ και ήμασταν σαν μια ωραία παρέα. Η απογραφή είχε τελειώσει πια αλλά ήταν αδύνατον να φύγω.
Μιλούσαμε με τις ώρες, μέχρι που νύχτωσε. Η υπεύθυνη ήρθε και τους είπε πως θα έπρεπε να φύγω γιατί ήταν ώρα για το βραδινό φαγητό. Σχεδόν την γιουχάρισαν. «Νεαρέ μου πρέπει να φύγεις» μου είπε αυστηρά κλείνοντάς μου το μάτι.
Σηκώθηκα και τότε συνέβη κάτι μαγικό. Με περικύκλωσαν και άρχισαν να με φιλάνε και να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά. «Να ξανάρθεις! Να ξανάρθεις!». Γέμισαν με σοκολατάκια, μπισκότα και καραμέλες τις τσέπες μου και την τσάντα μου. Προχωρούσα προς την πόρτα και προχωρούσαν κι αυτές μαζί μου. Με έπιαναν από τα μανίκια και με χαϊδολογούσαν με γλυκόλογα – ποτέ άλλοτε στη ζωή μου δεν ήμουν τόσο περιζήτητος.
Βγήκα στο δρόμο και άκουγα ακόμα τις φωνές τους πίσω μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πήγα σχεδόν τρέχοντας στο σπίτι. Ήμουν σκασμένος. Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, πάλι σκασμένος είμαι.
Στη Δέσποινα Τριβόλη που με προέτρεψε να γράψω αυτήν την ιστορία.
Η φωτογραφία είναι της eyedroplet.
Πέμπτη, Απριλίου 12, 2007
Ο πιτσιρίκος στο ναυτικό
Την Κυριακή των Βαΐων, ο αξιωματικός μας μας ανακοίνωσε πως το κέντρο εκπαίδευσης στο οποίο υπηρετούσαμε θα φιλοξενούσε ανήμερα το Πάσχα τις κορυφαίες πολιτικές και εκκλησιαστικές προσωπικότητες της χώρας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ανάμεσα σ’ αυτές. Μόλις ακούσαμε το χαρμόσυνο νέο, κάναμε σαν μικρά παιδιά από τη χαρά μας. Η προοπτική να τσουγκρίσω το αυγό μου με τον πρωθυπουργό με γέμισε ενθουσιασμό – δάκρυα χαράς αυλάκωσαν τα μάγουλά μου.
Μόλις ο αξιωματικός μάς είπε πως η δουλειά μας θα ήταν να σερβίρουμε τους υψηλούς καλεσμένους και να κάνουμε όσο πιο άνετη γινόταν τη διαμονή τους στο στρατόπεδο, ξεσπάσαμε σε ουρανομήκεις αλαλαγμούς και ζητωκραυγές. Κάποιοι ναύτες που επρόκειτο να πάρουν απολυτήριο τις αμέσως επόμενες μέρες, ζήτησαν να παραταθεί η θητεία τους για να μη χάσουν αυτή τη μοναδική ευκαιρία της ζωής τους.
Η Μεγάλη Εβδομάδα κύλησε με προετοιμασίες για το μεγάλο γεγονός. Ξεχορταριάσαμε μια έκταση είκοσι στρεμμάτων και μαζέψαμε όλα τα σκουπίδια – κυρίως γόπες, καπότες και κουράδες. Ζούσαμε όλοι μέσα σ’ ένα όνειρο· τα χαρούμενα τραγούδια μας αντηχούσαν μέσα στο πάρκο όπου θα γινόταν η δεξίωση.
Ένα πρωινό πήγαμε και στο Α΄ Νεκροταφείο. Όχι για να καθαρίσουμε – απλώς, τα τίναξε ένας ναύαρχος και ήμασταν άγημα απόδοσης τιμών στην κηδεία του. Η μπάντα παιάνιζε, σταματούσε κι εμείς πυροβολούσαμε στον αέρα. Μετά ξανάρχιζε, ξανασταματούσε και πυροβολούσαμε πάλι. Με άσφαιρα βέβαια γιατί, έτσι άσχετοι που ήμασταν, μπορεί να στέλναμε και κανα συγγενή παρέα στο μακαρίτη.
Τα είχαμε κανονίσει μεταξύ μας να μην πυροβολούμε όλοι μαζί κάθε φορά, για να πάρουμε μερικές σφαίρες ενθύμιο. Μια φορά μπερδευτήκαμε και δεν πυροβόλησε κανείς – ο αξιωματικός μάς αγριοκοίταξε κι εμείς πυροβολήσαμε σε λάθος χρόνο.
Σκεφτόμουν πάντως εκείνη την έρμη τη χήρα που από τη μια έχασε τον ναύαρχό της και από την άλλη έπρεπε μέσα στον πόνο της να ακούει μπάντες και τουφεκιές, λες και είχαμε πανηγύρι. Όταν πεθαίνει ένας στρατιωτικός πρέπει να θάβουν μαζί του και τη
γυναίκα του ζωντανή – αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάναν στις Ινδίες.
Μεγάλη Παρασκευή και Μεγάλο Σάββατο την περάσαμε τσίλικα. Τα πρωινά καθαρίζαμε όλο το στρατόπεδο και τα βράδια ήμασταν πάλι άγημα απόδοσης τιμών σε εκκλησίες. Στον Επιτάφιο με τα όπλα υπό μάλης και στην Ανάσταση με «παρουσιάστε αρμ», «επ’ ώμου αρμ» και «παρά πόδα αρμ». Το βράδυ της Ανάστασης ο αξιωματικός μάς έδωσε παράγγελμα «παρά πόδα» από θέση «παρουσιάστε» αλλά εμείς ξέραμε πως αυτό δεν γίνεται, γιατί ήμασταν εκπαιδευμένοι κομάντος που θα πάρουμε την Πόλη και την Αγια-Σοφιά, και δεν το εκτελέσαμε.
Δεν θυμάμαι ποιοι ήταν οι επίσημοι, αλλά ήταν εκεί το Άγιο Φως –που οπωσδήποτε είναι αρχηγός κράτους– και έπρεπε να του αποδώσουμε τις ανάλογες τιμές. Όταν ο παπάς άρχισε να ψάλλει το Χριστός Ανέστη, ο αξιωματικός φώναξε «παρουσιάστε αρμ!», αλλά εμείς, ως σωστά χριστιανόπουλα και οδηγημένοι από τη δύναμη της συνήθειας, αδιαφορήσαμε πλήρως και αρχίσαμε να φιλάμε ο ένας τον άλλον και να ανταλλάσσουμε ευχές – μόνο αυγά που δεν είχαμε για να τσουγκρίσουμε.
Όταν το πήρε χαμπάρι ο αξιωματικός, πήρε ανάποδες κι άρχισε να ουρλιάζει – εμείς θεωρήσαμε πως ζήλεψε που δεν του δώσαμε κι αυτουνού το φιλί της αγάπης και αρχίσαμε να τον φιλάμε για να του φύγει το παράπονο· αλλά αυτός επέμενε να παρουσιάσουμε τα όπλα, οπότε τα παρουσιάσαμε κι εμείς για να του κάνουμε το χατίρι. Του είχαμε αδυναμία του αξιωματικού μας γιατί ήταν μικρό παιδί – εμείς ήμασταν όλοι από αναβολές λόγω σπουδών και τον είχαμε πάρει υπό την προστασία μας.
Επιστρέψαμε από την εκκλησία γύρω στις δυο το πρωί – ήμασταν πεινασμένοι σαν λύκοι αλλά τα μαγειρεία ήταν κλειστά, κι έτσι μείναμε νηστικοί. Στις πέντε τα ξημερώματα βάρεσε γενικός συναγερμός· η μεγάλη μέρα είχε φτάσει. Πεταχτήκαμε από τα κρεβάτια και τρέξαμε στο χώρο του εορτασμού – ούτε πρωινό δεν πήραμε. Οι σούβλες με τα αρνιά ήταν ήδη στημένες, κάποιοι ναύτες ανέλαβαν να τις γυρνούν κι εμείς οι υπόλοιποι αναλάβαμε τα τραπέζια.
Εμένα μου έπεσε το τραπέζι ενός δεσπότη και της ακολουθίας του. Έβαλα τα πιάτα, τα ποτήρια και τα μαχαιροπίρουνα στη θέση τους, και περίμενα να φανεί ο δεσπότης για να τον ταΐσω. Βέβαια ήταν κομμάτι δύσκολο να έρθει ο δεσπότης από τις έξι τα χαράματα για να φάει κοκορέτσι, αλλά εγώ φρουρούσα το τραπέζι του και θα το υπερασπιζόμουν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, επειδή είχα ορκιστεί να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα και υπακοήν εις το Σύνταγμα και τους Νόμους.
Ο χώρος άρχισε να γεμίζει από τις οικογένειες των αξιωματικών. Γύρω στις 11 ήμασταν όλοι κομμάτια από το ξενύχτι, την κούραση και την πείνα. Μου τελείωσαν και τα τσιγάρα, αλλά ο ναύτης που ήταν στην καντίνα δεν μου έδινε γιατί ήταν μόνο για τους αξιωματικούς. Έκανα μια γύρα, είδα τι τσιγάρα κάπνιζε ο διοικητής του στρατοπέδου, ο αντιναύαρχος Θαλασσοπνίχτης, και πήγα ξανά στην καντίνα – τάχα μου πως με στέλνει ο διοικητής για να του πάρω τσιγάρα. Ο καντινιέρης μού έδωσε τρία πακέτα τζάμπα.
Στις 12 άρχισαν να έρχονται οι επίσημοι, αλλά ο δεσπότης μου δεν φαινόταν πουθενά. Όλοι διασκέδαζαν και έτρωγαν, εκτός από μας. Οι δικοί μου δεν είχαν έρθει· καλύτερα, δεν θα ήθελα να με δουν σαν ξενυχτισμένο κάπελα. Μιας και τα άλλα τραπέζια ήταν γεμάτα και κανείς δεν νοιαζόταν για μας, αποφασίσαμε με τους άλλους ναύτες να κάτσουμε στο τραπέζι του δεσπότη και να φάμε – σκεφτήκαμε πως δεν θα έρθει.
Φάγαμε και ήπιαμε σαν τα ζώα, και σηκωθήκαμε μόνο όταν ακούσαμε πως έρχεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τσουγκρίσαμε αυγά με τον Πρόεδρο, του ζητήσαμε να υπογράψει στα καπέλα μας και επιστρέψαμε στο τραπέζι. Με μεγάλη έκπληξη είδαμε το δεσπότη με την παρέα του να κάθονται στο τραπέζι που πια ήταν σαν να είχε φάει βόμβα.
Του ψέλλισα μια δικαιολογία πως δήθεν είχε έρθει ένας άλλος παπάς και έφαγε, κι αρχίσαμε να μαζεύουμε καθαρά πιάτα και ποτήρια που περίσσευαν από τα άλλα τραπέζια για να βάλουμε στο δικό του. Τέλος πάντων τα μπάλωσα κάπως τα πράγματα, επιδεικνύοντας όση περισσότερη δουλοπρέπεια μπορούσα.
Η ορχήστρα έπαιζε δημοτικά όταν ένας αξιωματικός ανακοίνωσε στους παρευρισκόμενους πως ο γιος του κύριου Θαλασσοπνίχτη θα μας τραγουδήσει επιτυχίες του Έλβις Πρίσλεϊ. Γύρισα και είδα ένα ζαβό παιδί να μιμείται τον Έλβις σαν ξεβιδωμένο, ενώ όλοι βαρούσαν παλαμάκια – για να μη θιγεί ο Θαλασσοπνίχτης, που καμάρωνε τον κανακάρη του. Αισθάνθηκα κάπως απογοητευμένος· η μέρα που τόσο περίμενα, αποδεικνυόταν σωστή καταστροφή.
Δεν θυμάμαι ποιος έριξε την ιδέα να βγάλουμε όλοι τα ρούχα μας. Ίσως να ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ίσως πάλι ο Αρχιεπίσκοπος ή ο πρωθυπουργός. Δεν έχει σημασία – όποιος και να ’ταν, καλή του ώρα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω με πόσο ενθουσιασμό ξεβρακωθήκαμε όλοι και ακολουθήσαμε τις προτροπές ενός πολιτευτή του Συνασπισμού να μαζέψουμε παπαρούνες και να κυνηγήσουμε πεταλούδες τσίτσιδοι στους αγρούς.
Όπου και να γυρνούσες το βλέμμα σου, έβλεπες γυμνά κορμιά ανθρώπων της αστικής τάξης που έμοιαζαν να προσπαθούν να απαλλαγούν από τη διάβρωση που προκαλεί το κυνήγι του χρήματος και ο καταναλωτισμός.
Οι ερωτικές συνευρέσεις που ακολούθησαν δεν είχαν φραγμούς και καθωσπρεπισμούς· το πάρκο που γιορτάζαμε τη Λαμπρή μετατράπηκε σε ένα ανθισμένο Ζαμπρίσκι Πόιντ όπου χιλιάδες γυμνά κορμιά πάλλονταν σε έναν αέναο ερωτικό χορό, χορογραφημένο από το ξύπνημα της άνοιξης. Πολιτική Ηγεσία, Λαός, Στρατός και Κλήρος πραγματικά ενωμένοι, για πρώτη και τελευταία φορά. Χριστός Ανέστη!
Αγαπητοί υποστηρικτές του Αντώνη Τσιπρόπουλου, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Μόλις ο αξιωματικός μάς είπε πως η δουλειά μας θα ήταν να σερβίρουμε τους υψηλούς καλεσμένους και να κάνουμε όσο πιο άνετη γινόταν τη διαμονή τους στο στρατόπεδο, ξεσπάσαμε σε ουρανομήκεις αλαλαγμούς και ζητωκραυγές. Κάποιοι ναύτες που επρόκειτο να πάρουν απολυτήριο τις αμέσως επόμενες μέρες, ζήτησαν να παραταθεί η θητεία τους για να μη χάσουν αυτή τη μοναδική ευκαιρία της ζωής τους.
Η Μεγάλη Εβδομάδα κύλησε με προετοιμασίες για το μεγάλο γεγονός. Ξεχορταριάσαμε μια έκταση είκοσι στρεμμάτων και μαζέψαμε όλα τα σκουπίδια – κυρίως γόπες, καπότες και κουράδες. Ζούσαμε όλοι μέσα σ’ ένα όνειρο· τα χαρούμενα τραγούδια μας αντηχούσαν μέσα στο πάρκο όπου θα γινόταν η δεξίωση.
Ένα πρωινό πήγαμε και στο Α΄ Νεκροταφείο. Όχι για να καθαρίσουμε – απλώς, τα τίναξε ένας ναύαρχος και ήμασταν άγημα απόδοσης τιμών στην κηδεία του. Η μπάντα παιάνιζε, σταματούσε κι εμείς πυροβολούσαμε στον αέρα. Μετά ξανάρχιζε, ξανασταματούσε και πυροβολούσαμε πάλι. Με άσφαιρα βέβαια γιατί, έτσι άσχετοι που ήμασταν, μπορεί να στέλναμε και κανα συγγενή παρέα στο μακαρίτη.
Τα είχαμε κανονίσει μεταξύ μας να μην πυροβολούμε όλοι μαζί κάθε φορά, για να πάρουμε μερικές σφαίρες ενθύμιο. Μια φορά μπερδευτήκαμε και δεν πυροβόλησε κανείς – ο αξιωματικός μάς αγριοκοίταξε κι εμείς πυροβολήσαμε σε λάθος χρόνο.
Σκεφτόμουν πάντως εκείνη την έρμη τη χήρα που από τη μια έχασε τον ναύαρχό της και από την άλλη έπρεπε μέσα στον πόνο της να ακούει μπάντες και τουφεκιές, λες και είχαμε πανηγύρι. Όταν πεθαίνει ένας στρατιωτικός πρέπει να θάβουν μαζί του και τη
γυναίκα του ζωντανή – αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάναν στις Ινδίες.
Μεγάλη Παρασκευή και Μεγάλο Σάββατο την περάσαμε τσίλικα. Τα πρωινά καθαρίζαμε όλο το στρατόπεδο και τα βράδια ήμασταν πάλι άγημα απόδοσης τιμών σε εκκλησίες. Στον Επιτάφιο με τα όπλα υπό μάλης και στην Ανάσταση με «παρουσιάστε αρμ», «επ’ ώμου αρμ» και «παρά πόδα αρμ». Το βράδυ της Ανάστασης ο αξιωματικός μάς έδωσε παράγγελμα «παρά πόδα» από θέση «παρουσιάστε» αλλά εμείς ξέραμε πως αυτό δεν γίνεται, γιατί ήμασταν εκπαιδευμένοι κομάντος που θα πάρουμε την Πόλη και την Αγια-Σοφιά, και δεν το εκτελέσαμε.
Δεν θυμάμαι ποιοι ήταν οι επίσημοι, αλλά ήταν εκεί το Άγιο Φως –που οπωσδήποτε είναι αρχηγός κράτους– και έπρεπε να του αποδώσουμε τις ανάλογες τιμές. Όταν ο παπάς άρχισε να ψάλλει το Χριστός Ανέστη, ο αξιωματικός φώναξε «παρουσιάστε αρμ!», αλλά εμείς, ως σωστά χριστιανόπουλα και οδηγημένοι από τη δύναμη της συνήθειας, αδιαφορήσαμε πλήρως και αρχίσαμε να φιλάμε ο ένας τον άλλον και να ανταλλάσσουμε ευχές – μόνο αυγά που δεν είχαμε για να τσουγκρίσουμε.
Όταν το πήρε χαμπάρι ο αξιωματικός, πήρε ανάποδες κι άρχισε να ουρλιάζει – εμείς θεωρήσαμε πως ζήλεψε που δεν του δώσαμε κι αυτουνού το φιλί της αγάπης και αρχίσαμε να τον φιλάμε για να του φύγει το παράπονο· αλλά αυτός επέμενε να παρουσιάσουμε τα όπλα, οπότε τα παρουσιάσαμε κι εμείς για να του κάνουμε το χατίρι. Του είχαμε αδυναμία του αξιωματικού μας γιατί ήταν μικρό παιδί – εμείς ήμασταν όλοι από αναβολές λόγω σπουδών και τον είχαμε πάρει υπό την προστασία μας.
Επιστρέψαμε από την εκκλησία γύρω στις δυο το πρωί – ήμασταν πεινασμένοι σαν λύκοι αλλά τα μαγειρεία ήταν κλειστά, κι έτσι μείναμε νηστικοί. Στις πέντε τα ξημερώματα βάρεσε γενικός συναγερμός· η μεγάλη μέρα είχε φτάσει. Πεταχτήκαμε από τα κρεβάτια και τρέξαμε στο χώρο του εορτασμού – ούτε πρωινό δεν πήραμε. Οι σούβλες με τα αρνιά ήταν ήδη στημένες, κάποιοι ναύτες ανέλαβαν να τις γυρνούν κι εμείς οι υπόλοιποι αναλάβαμε τα τραπέζια.
Εμένα μου έπεσε το τραπέζι ενός δεσπότη και της ακολουθίας του. Έβαλα τα πιάτα, τα ποτήρια και τα μαχαιροπίρουνα στη θέση τους, και περίμενα να φανεί ο δεσπότης για να τον ταΐσω. Βέβαια ήταν κομμάτι δύσκολο να έρθει ο δεσπότης από τις έξι τα χαράματα για να φάει κοκορέτσι, αλλά εγώ φρουρούσα το τραπέζι του και θα το υπερασπιζόμουν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, επειδή είχα ορκιστεί να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα και υπακοήν εις το Σύνταγμα και τους Νόμους.
Ο χώρος άρχισε να γεμίζει από τις οικογένειες των αξιωματικών. Γύρω στις 11 ήμασταν όλοι κομμάτια από το ξενύχτι, την κούραση και την πείνα. Μου τελείωσαν και τα τσιγάρα, αλλά ο ναύτης που ήταν στην καντίνα δεν μου έδινε γιατί ήταν μόνο για τους αξιωματικούς. Έκανα μια γύρα, είδα τι τσιγάρα κάπνιζε ο διοικητής του στρατοπέδου, ο αντιναύαρχος Θαλασσοπνίχτης, και πήγα ξανά στην καντίνα – τάχα μου πως με στέλνει ο διοικητής για να του πάρω τσιγάρα. Ο καντινιέρης μού έδωσε τρία πακέτα τζάμπα.
Στις 12 άρχισαν να έρχονται οι επίσημοι, αλλά ο δεσπότης μου δεν φαινόταν πουθενά. Όλοι διασκέδαζαν και έτρωγαν, εκτός από μας. Οι δικοί μου δεν είχαν έρθει· καλύτερα, δεν θα ήθελα να με δουν σαν ξενυχτισμένο κάπελα. Μιας και τα άλλα τραπέζια ήταν γεμάτα και κανείς δεν νοιαζόταν για μας, αποφασίσαμε με τους άλλους ναύτες να κάτσουμε στο τραπέζι του δεσπότη και να φάμε – σκεφτήκαμε πως δεν θα έρθει.
Φάγαμε και ήπιαμε σαν τα ζώα, και σηκωθήκαμε μόνο όταν ακούσαμε πως έρχεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τσουγκρίσαμε αυγά με τον Πρόεδρο, του ζητήσαμε να υπογράψει στα καπέλα μας και επιστρέψαμε στο τραπέζι. Με μεγάλη έκπληξη είδαμε το δεσπότη με την παρέα του να κάθονται στο τραπέζι που πια ήταν σαν να είχε φάει βόμβα.
Του ψέλλισα μια δικαιολογία πως δήθεν είχε έρθει ένας άλλος παπάς και έφαγε, κι αρχίσαμε να μαζεύουμε καθαρά πιάτα και ποτήρια που περίσσευαν από τα άλλα τραπέζια για να βάλουμε στο δικό του. Τέλος πάντων τα μπάλωσα κάπως τα πράγματα, επιδεικνύοντας όση περισσότερη δουλοπρέπεια μπορούσα.
Η ορχήστρα έπαιζε δημοτικά όταν ένας αξιωματικός ανακοίνωσε στους παρευρισκόμενους πως ο γιος του κύριου Θαλασσοπνίχτη θα μας τραγουδήσει επιτυχίες του Έλβις Πρίσλεϊ. Γύρισα και είδα ένα ζαβό παιδί να μιμείται τον Έλβις σαν ξεβιδωμένο, ενώ όλοι βαρούσαν παλαμάκια – για να μη θιγεί ο Θαλασσοπνίχτης, που καμάρωνε τον κανακάρη του. Αισθάνθηκα κάπως απογοητευμένος· η μέρα που τόσο περίμενα, αποδεικνυόταν σωστή καταστροφή.
Δεν θυμάμαι ποιος έριξε την ιδέα να βγάλουμε όλοι τα ρούχα μας. Ίσως να ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ίσως πάλι ο Αρχιεπίσκοπος ή ο πρωθυπουργός. Δεν έχει σημασία – όποιος και να ’ταν, καλή του ώρα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω με πόσο ενθουσιασμό ξεβρακωθήκαμε όλοι και ακολουθήσαμε τις προτροπές ενός πολιτευτή του Συνασπισμού να μαζέψουμε παπαρούνες και να κυνηγήσουμε πεταλούδες τσίτσιδοι στους αγρούς.
Όπου και να γυρνούσες το βλέμμα σου, έβλεπες γυμνά κορμιά ανθρώπων της αστικής τάξης που έμοιαζαν να προσπαθούν να απαλλαγούν από τη διάβρωση που προκαλεί το κυνήγι του χρήματος και ο καταναλωτισμός.
Οι ερωτικές συνευρέσεις που ακολούθησαν δεν είχαν φραγμούς και καθωσπρεπισμούς· το πάρκο που γιορτάζαμε τη Λαμπρή μετατράπηκε σε ένα ανθισμένο Ζαμπρίσκι Πόιντ όπου χιλιάδες γυμνά κορμιά πάλλονταν σε έναν αέναο ερωτικό χορό, χορογραφημένο από το ξύπνημα της άνοιξης. Πολιτική Ηγεσία, Λαός, Στρατός και Κλήρος πραγματικά ενωμένοι, για πρώτη και τελευταία φορά. Χριστός Ανέστη!
Αγαπητοί υποστηρικτές του Αντώνη Τσιπρόπουλου, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Η εβδομάδα του πιτσιρίκου - Η ναυτοσύνη του Ντέμη
Το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond προσέκρουσε σε ξέρα κοντά στη Σαντορίνη και τελικά βυθίστηκε, παίρνοντας μαζί του στο βυθό δυο Γάλλους τουρίστες. Ο πλοίαρχος και το πλήρωμα δεν είδαν τους χαρτογραφημένους υφάλους γιατί χάζευαν τη μαγευτική Σαντορίνη, που πραγματικά σε μαγνητίζει. Οι λεμβούχοι της Σαντορίνης, αφού βοήθησαν στη διάσωση των επιβατών, απέδειξαν με τις δηλώσεις τους στην τηλεόραση πως αδικούνται κουμαντάροντας τη βάρκα του καμπούρη Αντρέα και την τράτα μας την κουρελού τη χιλιομπαλωμένη – κανονικά θα έπρεπε να είναι κυβερνήτες σε υπερωκεάνια. Φως στα αίτια του ναυαγίου αναμένεται να ρίξουν οι πλούσιες ναυτικές γνώσεις της Μανταλένας και του Κώστα Πρέκα, που ήταν υποπλοίαρχος στο "Η Μεσόγειος φλέγεται".
» Τουρκικό φορτηγό πλοίο προσάραξε σε αβαθή στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Χίου, αλλά ο πλοίαρχος αρνήθηκε να δεχτεί βοήθεια από τις ελληνικές αρχές και τα έβγαλε πέρα μόνος του – με το δίκιο του ο άνθρωπος, γιατί θα το βουλιάζαμε κι αυτό. Η περίφημη ναυτοσύνη των Ελλήνων αποτελεί οριστικά παρελθόν· την έχει αντικαταστήσει πια η εαυτοσύνη των Ελλήνων.
» Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ Ντέμης Νικολαΐδης πρότεινε να μείνουν οι ελληνικές ομάδες τρία χρόνια έξω από κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση προκειμένου να διορθώσουμε τα προβλήματα που υπάρχουν με τη διαιτησία και τη βία – γιατί δεν κλείνουμε και τα σύνορα, να γίνουμε Κούβα; Όπως ήταν λογικό, οι ευρωπαίοι φίλαθλοι ξεσηκώθηκαν μπροστά στον κίνδυνο να στερηθούν για τρία χρόνια τις μαγικές εμπνεύσεις του Καπετάνου και το αρχοντικό παιχνίδι του Ανατολάκη. Πάντως, αν εφαρμοσθεί αυτό το μέτρο, θα ωφεληθεί ο τουρισμός μας – θα έρχονται οι Βρετανοί και οι Γερμανοί τα σαββατοκύριακα στην Ελλάδα για να δουν λίγη μπάλα της προκοπής.
» Με τιμές αρχηγού κράτους υποδέχθηκε και φέτος η χώρα μας το Άγιο Φως. Η αλήθεια είναι πως πιο πολύ σε πείθει το Άγιο Φως για αρχηγός κράτους παρά ο Καραμανλής. Στα πλαίσια της ανωτερότητάς μας ως έθνους και για να διαφοροποιηθούμε από τους βαρβάρους, θα μπορούσαμε να ανακηρύξουμε πρωθυπουργό το Άγιο Φως. Και, αν αργότερα το βαρεθούμε ή μας μιμηθούν κι άλλοι, μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με το Άγιο Πνεύμα ή με το Κρυφό Σχολειό.
» Λίγες μέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, ο κεντροδεξιός υποψήφιος Νικολά Σαρκοζί προηγείται καθαρά της σοσιαλίστριας αντιπάλου του Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Το 42% των εκλογέων δεν έχει αποφασίσει ποιον θα ψηφίσει· δηλαδή οι ψηφοφόροι, όπως άλλωστε και οι υποψήφιοι, δεν γνωρίζουν αν είναι κεντροδεξιοί, σοσιαλιστές ή κάτι άλλο – όπως βλέπετε, είναι πανευρωπαϊκό το πρόβλημα.
» Μήνυμα ελπίδας σε όλους τους πιστούς φέρνει η Ανάσταση, τόνισε στο μήνυμά του για το Πάσχα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Ο κ. Βαρθολομαίος είχε και την τιμή να συναντήσει τον Σαρμπέλ – τον ευλόγησε και του ευχήθηκε καλή επιτυχία στη Γιουροβίζιον. Στο παρελθόν ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχε ευλογήσει στο Φανάρι τον Σάκη Ρουβά και την Έλενα Παπαρίζου· την Άννα Βίσση δεν την είχε ευλογήσει – η κ. Βίσση είχε αρνηθεί σθεναρά να επισκεφτεί την Τουρκία, επειδή θυμήθηκε τα πρώτα της βήματα στην ΕΟΚΑ. Τώρα θα γίνει μόδα και θα τρέχουν στην Κωνσταντινούπολη όλες οι τραγουδιάρες να πάρουν την ευλογία του κ. Βαρθολομαίου – πριν κάνει η Χρύσπα έναρξη στο Ρομέο θα περνάει και μια βόλτα από το Φανάρι, για να την ευλογήσει ο Πατριάρχης και να πετάνε πολλά λουλούδια οι θαμώνες.
» Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής γιόρτασαν τη Λαμπρή με τα στρατευμένα μας νιάτα στην Κόνιτσα, ενώ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε στη Σχολή Μηχανικού στο Λουτράκι. Του χρόνου, για αλλαγή, θα μπορούσαν οι πολιτικοί ηγέτες να καλέσουν τους φαντάρους στο Προεδρικό Μέγαρο, στο Μαξίμου και στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη· να φτιάξει η Ντόρα Μπακογιάννη μαγειρίτσα, η Μαριέττα Γιαννάκου και η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά να σουβλίσουν τ’ αρνιά και η Μαρία Δαμανάκη να αναλάβει τα κοκορέτσια. Είναι ντροπή να πηγαίνεις συνέχεια στα ξένα σπίτια ακάλεστος και να μην τους καλείς μια φορά στο δικό σου.
» Μόνο τρεις νεκρούς είχαμε το Πάσχα από αυτοσχέδια βεγγαλικά. Δεν πειράζει – το σημαντικό είναι να κρατάμε την παράδοση ζωντανή.
Αγαπητοί υποστηρικτές του Αντώνη Τσιπρόπουλου, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
» Τουρκικό φορτηγό πλοίο προσάραξε σε αβαθή στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Χίου, αλλά ο πλοίαρχος αρνήθηκε να δεχτεί βοήθεια από τις ελληνικές αρχές και τα έβγαλε πέρα μόνος του – με το δίκιο του ο άνθρωπος, γιατί θα το βουλιάζαμε κι αυτό. Η περίφημη ναυτοσύνη των Ελλήνων αποτελεί οριστικά παρελθόν· την έχει αντικαταστήσει πια η εαυτοσύνη των Ελλήνων.
» Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ Ντέμης Νικολαΐδης πρότεινε να μείνουν οι ελληνικές ομάδες τρία χρόνια έξω από κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση προκειμένου να διορθώσουμε τα προβλήματα που υπάρχουν με τη διαιτησία και τη βία – γιατί δεν κλείνουμε και τα σύνορα, να γίνουμε Κούβα; Όπως ήταν λογικό, οι ευρωπαίοι φίλαθλοι ξεσηκώθηκαν μπροστά στον κίνδυνο να στερηθούν για τρία χρόνια τις μαγικές εμπνεύσεις του Καπετάνου και το αρχοντικό παιχνίδι του Ανατολάκη. Πάντως, αν εφαρμοσθεί αυτό το μέτρο, θα ωφεληθεί ο τουρισμός μας – θα έρχονται οι Βρετανοί και οι Γερμανοί τα σαββατοκύριακα στην Ελλάδα για να δουν λίγη μπάλα της προκοπής.
» Με τιμές αρχηγού κράτους υποδέχθηκε και φέτος η χώρα μας το Άγιο Φως. Η αλήθεια είναι πως πιο πολύ σε πείθει το Άγιο Φως για αρχηγός κράτους παρά ο Καραμανλής. Στα πλαίσια της ανωτερότητάς μας ως έθνους και για να διαφοροποιηθούμε από τους βαρβάρους, θα μπορούσαμε να ανακηρύξουμε πρωθυπουργό το Άγιο Φως. Και, αν αργότερα το βαρεθούμε ή μας μιμηθούν κι άλλοι, μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με το Άγιο Πνεύμα ή με το Κρυφό Σχολειό.
» Λίγες μέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, ο κεντροδεξιός υποψήφιος Νικολά Σαρκοζί προηγείται καθαρά της σοσιαλίστριας αντιπάλου του Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Το 42% των εκλογέων δεν έχει αποφασίσει ποιον θα ψηφίσει· δηλαδή οι ψηφοφόροι, όπως άλλωστε και οι υποψήφιοι, δεν γνωρίζουν αν είναι κεντροδεξιοί, σοσιαλιστές ή κάτι άλλο – όπως βλέπετε, είναι πανευρωπαϊκό το πρόβλημα.
» Μήνυμα ελπίδας σε όλους τους πιστούς φέρνει η Ανάσταση, τόνισε στο μήνυμά του για το Πάσχα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Ο κ. Βαρθολομαίος είχε και την τιμή να συναντήσει τον Σαρμπέλ – τον ευλόγησε και του ευχήθηκε καλή επιτυχία στη Γιουροβίζιον. Στο παρελθόν ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχε ευλογήσει στο Φανάρι τον Σάκη Ρουβά και την Έλενα Παπαρίζου· την Άννα Βίσση δεν την είχε ευλογήσει – η κ. Βίσση είχε αρνηθεί σθεναρά να επισκεφτεί την Τουρκία, επειδή θυμήθηκε τα πρώτα της βήματα στην ΕΟΚΑ. Τώρα θα γίνει μόδα και θα τρέχουν στην Κωνσταντινούπολη όλες οι τραγουδιάρες να πάρουν την ευλογία του κ. Βαρθολομαίου – πριν κάνει η Χρύσπα έναρξη στο Ρομέο θα περνάει και μια βόλτα από το Φανάρι, για να την ευλογήσει ο Πατριάρχης και να πετάνε πολλά λουλούδια οι θαμώνες.
» Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής γιόρτασαν τη Λαμπρή με τα στρατευμένα μας νιάτα στην Κόνιτσα, ενώ ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε στη Σχολή Μηχανικού στο Λουτράκι. Του χρόνου, για αλλαγή, θα μπορούσαν οι πολιτικοί ηγέτες να καλέσουν τους φαντάρους στο Προεδρικό Μέγαρο, στο Μαξίμου και στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη· να φτιάξει η Ντόρα Μπακογιάννη μαγειρίτσα, η Μαριέττα Γιαννάκου και η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά να σουβλίσουν τ’ αρνιά και η Μαρία Δαμανάκη να αναλάβει τα κοκορέτσια. Είναι ντροπή να πηγαίνεις συνέχεια στα ξένα σπίτια ακάλεστος και να μην τους καλείς μια φορά στο δικό σου.
» Μόνο τρεις νεκρούς είχαμε το Πάσχα από αυτοσχέδια βεγγαλικά. Δεν πειράζει – το σημαντικό είναι να κρατάμε την παράδοση ζωντανή.
Αγαπητοί υποστηρικτές του Αντώνη Τσιπρόπουλου, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007
Ξέραααα!
Βυθίστηκε κοντά στη Σαντορίνη το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond που προσέκρουσε σε ύφαλο – αν δεν προσέκρουε στον ύφαλο, θα καρφωνόταν στη Σαντορίνη που ήταν λίγα μέτρα πιο κει και θα προκαλούσαμε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση στην οικουμένη. Το πλοίο που βυθιζόταν και οι προσπάθειες διάσωσης των επιβατών αποτέλεσαν μια συναρπαστική ατραξιόν για τους τουρίστες του νησιού που έπιναν κοκτέιλ σαμπάνιας στην Καλντέρα απολαμβάνοντας παράλληλα τη μαγευτική θέα και την κλασική μουσική.
Η επιχείρηση διάσωσης ολοκληρώθηκε με επιτυχία, αλλά αργότερα μια γαλλίδα τουρίστρια είπε πως δεν μπορούσε να βρει τον άντρα της και τον γιο της. Αρχικά κανείς δεν της έδωσε σημασία γιατί σκέφθηκαν πως θα ήταν καμιά γεροντοκόρη, που βρήκε την ευκαιρία να το παίξει παντρεμένη και να κάνει υστερίες – σκέφτηκαν μάλιστα να τη φιστικώσουν ή να την πλακώσουν στις σφαλιάρες, μπας και συνέλθει λίγο.
Όταν τους έδειξε τη βέρα της και τα σημάδια από το ξύλο που της έριχνε ο σύζυγος της, την καθησύχασαν λέγοντάς της πως ο άντρας της μπορεί να είχε πάει στην Οία για να απολαύσει το μοναδικό ηλιοβασίλεμα ή να τα έτσουζε στο Franco’s – μάλιστα δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο να μην είχε λεφτά να πληρώσει τον υπέρογκο λογαριασμό και να τον είχε χώσει ο Franco στην κουζίνα να σκουπίζει τα ποτήρια του Kir Royal που είναι και μπελαλίδικα. (Είναι και ψείρας με τα ποτήρια ο μπαγάσας ο Franco – σας το λέω εξ εμπειρίας.)
Ο καπετάνιος του Sea Diamond κατέθεσε πως δεν γνωρίζει τα αίτια του ναυαγίου, γιατί την ώρα της πρόσκρουσης κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου. Ο ύπαρχος από τη μεριά του κατέθεσε πως δεν ξέρει τι έγινε γιατί κοιτούσε τον καπετάνιο που κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου, ενώ ο ανθυποπλοίαρχος είπε πως δεν έχει ιδέα για το τι συνέβη αφού κοιτούσε τον ύπαρχο που κοιτούσε τον καπετάνιο που κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου. Η Γιαδικιάρογλου είπε πως εκείνη την ώρα είχε δει ένα ωραίο τεκνό στην πλώρη και σκεφτόταν πως θα ήθελε να ναυαγήσει το πλοίο και να διασωθούν σε ένα ερημονήσι μόνο οι δυο τους.
Στο δελτίο ειδήσεων του Mega, ο καπτα-Γιάννης ο κουτσός δήλωσε πως, αν κυβερνούσε αυτός το πλοίο, θα είχε αποφύγει το ναυάγιο – ανέφερε μάλιστα ένα περιστατικό πριν από πέντε χρόνια όταν πήγε να βουλιάξει η βάρκα του η Μαριγώ στην Καλντέρα, και αυτός, αφού προσευχήθηκε στην Παναγιά την Καλντεριμιτζού, έπεσε στα κουπιά και κατάφερε να βγει σώος και αβλαβής στο Ημεροβίγλι, ξημερώματα τ’ Απρίλη.
Αίσθηση προκάλεσαν και οι δηλώσεις του κ. Καραμολέγκου – έπεσε έξω η αρτοβιομηχανία του και τώρα είναι πρόεδρος των ψαράδων της Σαντορίνης – που ξεκαθάρισε πως, αν ήταν αυτός κυβερνήτης στον Τιτανικό, θα είχε αποφύγει το ναυάγιο λιώνοντας το παγόβουνο με τα σεσουάρ, ενώ προβλημάτισε τους δημοσιογράφους με τη δήλωσή του «στην Αμοργό, στην Κίμωλο, στη Νιό, στη Σαντορίνη μου στέλνεις κιτρολέμονο σου στέλνω μανταρίνι».
Οι τοπικές αρχές της Σαντορίνης ανησυχούν τώρα έντονα για ενδεχόμενη ρύπανση της Καλντέρας, μιας και το κρουαζιερόπλοιο έχει στις δεξαμενές του 410 τόνους ντίζελ. Ο δήμαρχος και ο νομάρχης προτρέπουν τους κατοίκους του νησιού να συνεχίσουν να αδειάζουν όλους τους βόθρους με τα σκατόνερα στην Καλντέρα, για να εξουδετερώσουν με τα βοθρολύματα το μαζούτ.
Η επιχείρηση διάσωσης ολοκληρώθηκε με επιτυχία, αλλά αργότερα μια γαλλίδα τουρίστρια είπε πως δεν μπορούσε να βρει τον άντρα της και τον γιο της. Αρχικά κανείς δεν της έδωσε σημασία γιατί σκέφθηκαν πως θα ήταν καμιά γεροντοκόρη, που βρήκε την ευκαιρία να το παίξει παντρεμένη και να κάνει υστερίες – σκέφτηκαν μάλιστα να τη φιστικώσουν ή να την πλακώσουν στις σφαλιάρες, μπας και συνέλθει λίγο.
Όταν τους έδειξε τη βέρα της και τα σημάδια από το ξύλο που της έριχνε ο σύζυγος της, την καθησύχασαν λέγοντάς της πως ο άντρας της μπορεί να είχε πάει στην Οία για να απολαύσει το μοναδικό ηλιοβασίλεμα ή να τα έτσουζε στο Franco’s – μάλιστα δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο να μην είχε λεφτά να πληρώσει τον υπέρογκο λογαριασμό και να τον είχε χώσει ο Franco στην κουζίνα να σκουπίζει τα ποτήρια του Kir Royal που είναι και μπελαλίδικα. (Είναι και ψείρας με τα ποτήρια ο μπαγάσας ο Franco – σας το λέω εξ εμπειρίας.)
Ο καπετάνιος του Sea Diamond κατέθεσε πως δεν γνωρίζει τα αίτια του ναυαγίου, γιατί την ώρα της πρόσκρουσης κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου. Ο ύπαρχος από τη μεριά του κατέθεσε πως δεν ξέρει τι έγινε γιατί κοιτούσε τον καπετάνιο που κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου, ενώ ο ανθυποπλοίαρχος είπε πως δεν έχει ιδέα για το τι συνέβη αφού κοιτούσε τον ύπαρχο που κοιτούσε τον καπετάνιο που κοιτούσε τη Γιαδικιάρογλου. Η Γιαδικιάρογλου είπε πως εκείνη την ώρα είχε δει ένα ωραίο τεκνό στην πλώρη και σκεφτόταν πως θα ήθελε να ναυαγήσει το πλοίο και να διασωθούν σε ένα ερημονήσι μόνο οι δυο τους.
Στο δελτίο ειδήσεων του Mega, ο καπτα-Γιάννης ο κουτσός δήλωσε πως, αν κυβερνούσε αυτός το πλοίο, θα είχε αποφύγει το ναυάγιο – ανέφερε μάλιστα ένα περιστατικό πριν από πέντε χρόνια όταν πήγε να βουλιάξει η βάρκα του η Μαριγώ στην Καλντέρα, και αυτός, αφού προσευχήθηκε στην Παναγιά την Καλντεριμιτζού, έπεσε στα κουπιά και κατάφερε να βγει σώος και αβλαβής στο Ημεροβίγλι, ξημερώματα τ’ Απρίλη.
Αίσθηση προκάλεσαν και οι δηλώσεις του κ. Καραμολέγκου – έπεσε έξω η αρτοβιομηχανία του και τώρα είναι πρόεδρος των ψαράδων της Σαντορίνης – που ξεκαθάρισε πως, αν ήταν αυτός κυβερνήτης στον Τιτανικό, θα είχε αποφύγει το ναυάγιο λιώνοντας το παγόβουνο με τα σεσουάρ, ενώ προβλημάτισε τους δημοσιογράφους με τη δήλωσή του «στην Αμοργό, στην Κίμωλο, στη Νιό, στη Σαντορίνη μου στέλνεις κιτρολέμονο σου στέλνω μανταρίνι».
Οι τοπικές αρχές της Σαντορίνης ανησυχούν τώρα έντονα για ενδεχόμενη ρύπανση της Καλντέρας, μιας και το κρουαζιερόπλοιο έχει στις δεξαμενές του 410 τόνους ντίζελ. Ο δήμαρχος και ο νομάρχης προτρέπουν τους κατοίκους του νησιού να συνεχίσουν να αδειάζουν όλους τους βόθρους με τα σκατόνερα στην Καλντέρα, για να εξουδετερώσουν με τα βοθρολύματα το μαζούτ.
Τρίτη, Απριλίου 10, 2007
Το απόλυτο ρόδο
Από σήμερα διατίθεται στα βιβλιοπωλεία το βιβλίο του Γιώργου Κακουλίδη «Το απόλυτο ρόδο» (Εκδόσεις Μαραθιά). Ο κ. Κακουλίδης είναι ποιητής και πεζογράφος – το νέο του βιβλίο περιλαμβάνει μόνο πεζά κείμενα του. Το βιβλίο «Το απόλυτο ρόδο» είναι εξαιρετικό και πολύ διαβαστερό - παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα που αναφέρεται στον Τάσο Φαληρέα:
«…Ένα από τα τελευταία περιστατικά με τον Φαληρέα, μου το διηγήθηκε ένας φίλος. Περπατούσαν στο Παγκράτι όταν πέσαν πάνω σ’ ένα μικρό γήπεδο μπάσκετ ενός Γυμνασίου. Μπήκαν και άρχισαν να παίζουν, αλλά η εικόνα δυο αντρών γύρω στα εξήντα να παίζουν μπάσκετ δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τον φύλακα, που τους έβαλε τις φωνές να φύγουν. «Γιατί δεν μας αφήνετε να παίξουμε;» είπε ο Φαληρέας. «Θέλετε να πέσουμε στα ναρκωτικά;».
Αυτή η απάντηση είναι η ιδανική για όσους αρθρογραφούν εναντίον των μπλόγκερ (όλων μαζί). Γιατί δεν θέλουν να γράφουμε; Προτιμούν να πέσουμε στα ναρκωτικά;
Ο κ. Διονύσης Βίτσος, ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου «Περίπλους», δημιούργησε μπλογκ. Οι εκδόσεις «Περίπλους» έχουν κυκλοφορήσει μερικά από τα πιο απολαυστικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Ο κ. Βίτσος είναι Ζακυνθινός και αυτό εξηγεί το καλό του γούστο. Στο προφίλ της σελίδας του αναφέρει: «Το blog φτιάχτηκε εξαιτίας της έμφυτης διάθεσης των επτανησίων για πάρλα, αλλά χωρίς πρόθεση υιοθέτησης της πεποίθησης των νεοελλήνων ότι κατέχουν το αλάθητο». Καλό ξεκίνημα!
«…Ένα από τα τελευταία περιστατικά με τον Φαληρέα, μου το διηγήθηκε ένας φίλος. Περπατούσαν στο Παγκράτι όταν πέσαν πάνω σ’ ένα μικρό γήπεδο μπάσκετ ενός Γυμνασίου. Μπήκαν και άρχισαν να παίζουν, αλλά η εικόνα δυο αντρών γύρω στα εξήντα να παίζουν μπάσκετ δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τον φύλακα, που τους έβαλε τις φωνές να φύγουν. «Γιατί δεν μας αφήνετε να παίξουμε;» είπε ο Φαληρέας. «Θέλετε να πέσουμε στα ναρκωτικά;».
Αυτή η απάντηση είναι η ιδανική για όσους αρθρογραφούν εναντίον των μπλόγκερ (όλων μαζί). Γιατί δεν θέλουν να γράφουμε; Προτιμούν να πέσουμε στα ναρκωτικά;
Ο κ. Διονύσης Βίτσος, ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου «Περίπλους», δημιούργησε μπλογκ. Οι εκδόσεις «Περίπλους» έχουν κυκλοφορήσει μερικά από τα πιο απολαυστικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Ο κ. Βίτσος είναι Ζακυνθινός και αυτό εξηγεί το καλό του γούστο. Στο προφίλ της σελίδας του αναφέρει: «Το blog φτιάχτηκε εξαιτίας της έμφυτης διάθεσης των επτανησίων για πάρλα, αλλά χωρίς πρόθεση υιοθέτησης της πεποίθησης των νεοελλήνων ότι κατέχουν το αλάθητο». Καλό ξεκίνημα!
Δευτέρα, Απριλίου 09, 2007
Μήνυμα αγάπης
Κυρίες και κύριοι, στα πλαίσια της δημοκρατίας των πολιτών, αποφάσισα να κάνω το πρώτο μου διαφημιστικό για γνωστή εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Δεν μου άρεσαν στο παρελθόν οι διαφημίσεις, αλλά πραγματικά αυτή ήταν μια μοναδική εμπειρία – μια εμπειρία ζωής. Το τραγούδι της διαφήμισης λέγεται «Μήνυμα αγάπης» και είναι μια σύνθεση του Μιχάλη Χατζηγιάννη σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Τραγουδάει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, κι εγώ κάνω ένα μικρό ραπάρισμα. Το τραγούδι θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα στην κανονική εκτέλεση αλλά και σε τρία διαφορετικά remix. Την εκτέλεση «Pitsirikos blog link mix» θα τη βρείτε εδώ.
Πέμπτη, Απριλίου 05, 2007
Η παρέλαση του Πάσχα
Όταν ήμουν πιο μικρός, νόμιζα πως ο Χριστός ήταν στρατηγός. Έβλεπα στον Επιτάφιο και στην Ανάσταση τους στρατιώτες και τους ναύτες με τα όπλα στα χέρια και κατέληγα στο συμπέρασμα πως μάλλον ήταν κάτι σαν τον Κολοκοτρώνη, αλλά στο πιο γενναίο του. Ανήμερα το Πάσχα, με τα στρατόπεδα να κάνουν παρέλαση στις τηλεοράσεις με σούβλες και τσάμικα, βεβαιωνόμουν για την στρατιωτική του ικανότητα. Τώρα που μεγάλωσα λίγο, σκέφτομαι πως, αν ο Χριστός είχε πάει έστω και για μια μέρα φαντάρος, οι Έλληνες μέχρι και τανκς θα κατέβαζαν τη Μεγάλη Εβδομάδα στις εκκλησίες για να τον τιμήσουν.
Στη φωτογραφία με βλέπετε στον Επιτάφιο με τον μπαμπά μου - τρία χρόνια πριν. Ήμουν τόσο σίγουρος πως ο Χριστός ήταν στρατηγός που τον είχα αναγκάσει να ντυθούμε τσολιάδες - με βλέπετε λίγο στενοχωρημένο, επειδή δεν είχαμε βρει τσαρούχια στο νούμερό μου.
Ψιτ ψιτ, Αμάντα! Καλά τους τα ‘πες! Φτου σου κοπελάρα μου! Ν' αγιάσει το στόμα σου! Ψωνάρες όλοι τους – νομίζουν πως έχουν γίνει συγγραφείς. Για τα μπάζα είναι όλοι αυτοί! Μόνο εσύ κι εγώ αξίζουμε! Αλλά να σου πω ένα μυστικό; Το 90% των μπλόγκερ στην Ελλάδα είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι ή συγγραφείς. Άρα, την έπεσες στους συναδέλφους σου. Πρόσεχε τώρα εκεί στα γραφεία, μη σου κάνουν κανα κακό – είσαι περικυκλωμένη από μπλόγκερ. Καλή Λαμπρή! Μάκια!
Στη φωτογραφία με βλέπετε στον Επιτάφιο με τον μπαμπά μου - τρία χρόνια πριν. Ήμουν τόσο σίγουρος πως ο Χριστός ήταν στρατηγός που τον είχα αναγκάσει να ντυθούμε τσολιάδες - με βλέπετε λίγο στενοχωρημένο, επειδή δεν είχαμε βρει τσαρούχια στο νούμερό μου.
Ψιτ ψιτ, Αμάντα! Καλά τους τα ‘πες! Φτου σου κοπελάρα μου! Ν' αγιάσει το στόμα σου! Ψωνάρες όλοι τους – νομίζουν πως έχουν γίνει συγγραφείς. Για τα μπάζα είναι όλοι αυτοί! Μόνο εσύ κι εγώ αξίζουμε! Αλλά να σου πω ένα μυστικό; Το 90% των μπλόγκερ στην Ελλάδα είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι ή συγγραφείς. Άρα, την έπεσες στους συναδέλφους σου. Πρόσεχε τώρα εκεί στα γραφεία, μη σου κάνουν κανα κακό – είσαι περικυκλωμένη από μπλόγκερ. Καλή Λαμπρή! Μάκια!
Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007
Πάσχα Ελλήνων Πάσχα
Το Πάσχα είναι η λαμπρότερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Στις εκκλησίες, οι πιστοί βιώνουν με κατάνυξη, ευλάβεια και συντριβή τα Πάθη του Θεανθρώπου και την κορύφωση του Θείου Δράματος, αναμένοντας το ελπιδοφόρο μήνυμα της Ανάστασης. Βέβαια, το Πάσχα είναι μια εβραϊκή γιορτή αλλά δεν πειράζει, αφού εμείς έτσι τα βρήκαμε από τους προγόνους μας, οπότε οφείλουμε να τα συνεχίσουμε· από την άλλη, από τους προγόνους μας βρήκαμε και λάμπες με πετρέλαιο, αλλά κάποια στιγμή βάλαμε ηλεκτρικό ρεύμα – φυσικά, αυτό καθόλου δεν μας βοήθησε γιατί συνεχίζουμε να μη βλέπουμε την τύφλα μας.
Παλαιότερα, με την είσοδο στη Μεγάλη Εβδομάδα, σε κάποιες περιοχές της χώρας οι πιστοί δεν έτρωγαν τίποτα τις τρεις πρώτες μέρες, παρά έπιναν μόνο λίγο νερό· αυτό δεν ισχύει πια γιατί, αν δουλεύεις τρεις μέρες νηστικός, θα πέσεις ξερός και θα φρακάρουν οι δρόμοι από τα ασθενοφόρα με τους πιστούς.
Τώρα πια τα περισσότερα έθιμα του Πάσχα αρχίζουν κυρίως τη Μεγάλη Πέμπτη, γιατί την ημέρα αυτή ξεκινούν οι προετοιμασίες για το ξεκοίλιασμα που θα ρίξουμε παραδοσιακά ανήμερα το Πάσχα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι περισσότεροι να χάνουν το «Τροπάριο της Κασσιανής», που είναι διαχρονική επιτυχία αλλά χάνεται τη Μεγάλη Τρίτη· θα μπορούσε η Ιερά Σύνοδος να το μεταφέρει δυο τρεις μέρες αργότερα, ώστε να γίνει ακόμα μεγαλύτερο σουξέ.
Το πιο δημοφιλές έθιμο είναι το βάψιμο των κόκκινων αυγών αλλά και το τσούγκρισμά τους – αυτό είναι απόλυτα λογικό, γιατί σε ποια άλλη περίπτωση μπορείς να πεις στον άλλον μπροστά σε σαράντα νοματαίους «μ’ έσπασες, αλλά γύρνα τώρα τον κώλο και θα σου δείξω εγώ»;
Εξαιρετικά δημοφιλής είναι και η περιφορά του Επιταφίου, που δίνει σε όλες τις κυρίες τη δυνατότητα να επιδείξουν τις τελευταίες δημιουργίες της υψηλής ραπτικής αλλά και τα εσώρουχά τους, περπατώντας αργά στα καντούνια του χωριού και δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μια χαρούμενη νότα σ’ αυτήν την –πένθιμη κατά τ’ άλλα– ημέρα.
Ο Επιτάφιος στολίζεται από ανύπαντρες κοπέλες, γιατί οι υπόλοιπες βρήκαν άντρα και δεν τις νοιάζει πια και τόσο το Θείο Δράμα. Γενικά οι ανύπαντρες έχουν δουλειές με φούντες αυτές τις μέρες, γιατί τη μια μαζεύουν τα λουλούδια από τους αγρούς, την άλλη στολίζουν τον Επιτάφιο, μετά ξενυχτάνε δίπλα στον Εσταυρωμένο, και το πρωί κουτουλάνε από την κούραση. Γι’ αυτό είναι ανύπαντρες – πώς να βρουν άντρα μετά από τόσο χαμαλίκι;
Πάντως η παράδοση λέει πως οι ανύπαντρες πρέπει να παίρνουν το Φως της Ανάστασης από άντρα, για να παντρευτούν μέσα στο χρόνο· αν το πάρουν από γυναίκα, θα τις βλέπουν οι άντρες στο δρόμο και θα το βάζουν στα πόδια σαν να είδαν τον Σατανά.
Αυτές τις μέρες γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσο πλούσια είναι η παράδοση του λαού μας σε έθιμα. Τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν τις ρίζες τους στην Τουρκοκρατία και την Ενετοκρατία· ευτυχώς που πέρασαν αυτοί οι ευγενικοί λαοί από τα μέρη μας κι έχουμε και κανα έθιμο της προκοπής.
Στην Κέρκυρα, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου μετά την Πρώτη Ανάσταση, οι κάτοικοι πετούν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα κανάτια με νερό. Παραδοσιακά την αρχή κάνει ο Τόλης Βοσκόπουλος, που πετάει πολύ μεγάλα κανάτια – αν και όλοι περιμένουν πότε θα μπερδευτεί ο Τόλης και αντί για κανάτι με νερό θα πετάξει την Άντζελα Γκερέκου στους ψηφοφόρους της.
Το έθιμο με τα κανάτια είναι πολύ δημοφιλές στα Επτάνησα αλλά, με την προβολή που έχει από την τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, μη σας φανεί περίεργο αν ακούσετε στις ειδήσεις πως ένας πιστός έφαγε το σταμνί με το νερό στο κεφάλι ενώ περπατούσε αμέριμνος στην Πανεπιστημίου.
Στη Ζάκυνθο υπάρχει και Επιτάφιος για ξενύχτηδες, μιας και η έξοδος του Επιταφίου στο ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων γίνεται στις 4 τα ξημερώματα.
Στην Ύδρα, από την άλλη, βάζουν τον Επιτάφιο στη θάλασσα. Γενικά τον Επιτάφιο –ανάλογα με την περιοχή– τον κάνεις ό,τι θέλεις: τον βάζεις στη θάλασσα, τον πετάς με αλεξίπτωτο στον γκρεμό, άμα έρθεις στα κέφια τον παίρνεις και στο σπίτι σου, για σουβενίρ.
Τον Επιτάφιο τον σηκώνουν στους ώμους τους οι άντρες· πάλι καλά, γιατί αν έπρεπε να το κάνουν κι αυτό οι έρμες οι ανύπαντρες, θα κλατάρανε εντελώς.
Πέρσι σήκωσε τον Επιτάφιο στην Πάρο και ο Γιώργος Παπανδρέου· φέτος, που είναι προεκλογική χρονιά, μη σας κάνει καμία εντύπωση αν δείτε τον Γιώργο Παπανδρέου να κουβαλάει καναν Επιτάφιο μόνος του – αν το κρίνουν σκόπιμο οι επικοινωνιολόγοι, μπορεί να πάει και στην Παναγιά της Τήνου με τα γόνατα.
Σε πολλές περιοχές της χώρας, τις μέρες αυτές γίνεται και το κάψιμο του Ιούδα ή Οβριού – οι νέοι περιφέρουν ένα ομοίωμα του Ιούδα παραγεμισμένο από ξύλα και άχυρα, και στη συνέχεια του βάζουν φωτιά για να τιμωρήσουν τον προδότη.
Το έθιμο αυτό έχει ενοχλήσει στο παρελθόν ακόμα και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που κατηγόρησε τη χώρα μας για αντισημιτισμό· θα πρέπει να καταλάβουν όλοι πως το κάψιμο του Οβριού είναι συμβολικό και πως δεν μπορούμε να καίμε κάποιον έλληνα προδότη αντί για τον Ιούδα, γιατί είμαστε τόσο ρουφιάνος λαός που θα είχαμε καεί όλοι και δεν θα υπήρχε κανείς να διατηρήσει αυτό το πατροπαράδοτο έθιμο. Στο κάτω κάτω της γραφής, εβραϊκό έθιμο είναι το Πάσχα, Εβραίο καίμε – αν ήταν ελληνικό, θα καίγαμε Έλληνα.
Το βράδυ της Ανάστασης οι πιστοί χτυπούν τα στασίδια της εκκλησίας, κουνάνε τους πολυέλαιους, πετάνε μπουγέλα στον παπά, και γενικά κάνουν ό,τι μαλακία τούς κατέβει στο κεφάλι. Έξω από τις εκκλησίες ο χαβαλές συνεχίζεται με πυροβολισμούς, πυροτεχνήματα, δυναμίτες και χειροβομβίδες, με αποτέλεσμα κανείς να μη δίνει σημασία στις ανύπαντρες, που έχουν βάλει τα καλά τους και ψάχνουν εναγωνίως για γαμπρό.
Ανήμερα το Πάσχα οι Έλληνες στήνουν ένα τρικούβερτο γλέντι από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη, και η κατάνυξη δίνει τη θέση της στην κρασοκατάνυξη και τον παραδοσιακό οβελία· αφού με τη νηστεία της Σαρακοστής και το στόλισμα του Επιταφίου εξολοθρεύσαμε τη χλωρίδα της χώρας, ήρθε και η ώρα της πανίδας.
Το έθιμο του σουβλιστού αρνιού το πήραμε από τους Εβραίους. Μια άλλη εκδοχή λέει πως το έθιμο προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα – ο Σωκράτης και ο Περικλής είχαν ψησταριά στο Μοναστηράκι, δίπλα στον Μπαϊρακτάρη, και έφτιαχναν φοβερό κοκορέτσι και γαρδούμπα.
Καλή Λαμπρή!
Αγαπητοί υποστηρικτές του Αντώνη Τσιπρόπουλου, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Παλαιότερα, με την είσοδο στη Μεγάλη Εβδομάδα, σε κάποιες περιοχές της χώρας οι πιστοί δεν έτρωγαν τίποτα τις τρεις πρώτες μέρες, παρά έπιναν μόνο λίγο νερό· αυτό δεν ισχύει πια γιατί, αν δουλεύεις τρεις μέρες νηστικός, θα πέσεις ξερός και θα φρακάρουν οι δρόμοι από τα ασθενοφόρα με τους πιστούς.
Τώρα πια τα περισσότερα έθιμα του Πάσχα αρχίζουν κυρίως τη Μεγάλη Πέμπτη, γιατί την ημέρα αυτή ξεκινούν οι προετοιμασίες για το ξεκοίλιασμα που θα ρίξουμε παραδοσιακά ανήμερα το Πάσχα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι περισσότεροι να χάνουν το «Τροπάριο της Κασσιανής», που είναι διαχρονική επιτυχία αλλά χάνεται τη Μεγάλη Τρίτη· θα μπορούσε η Ιερά Σύνοδος να το μεταφέρει δυο τρεις μέρες αργότερα, ώστε να γίνει ακόμα μεγαλύτερο σουξέ.
Το πιο δημοφιλές έθιμο είναι το βάψιμο των κόκκινων αυγών αλλά και το τσούγκρισμά τους – αυτό είναι απόλυτα λογικό, γιατί σε ποια άλλη περίπτωση μπορείς να πεις στον άλλον μπροστά σε σαράντα νοματαίους «μ’ έσπασες, αλλά γύρνα τώρα τον κώλο και θα σου δείξω εγώ»;
Εξαιρετικά δημοφιλής είναι και η περιφορά του Επιταφίου, που δίνει σε όλες τις κυρίες τη δυνατότητα να επιδείξουν τις τελευταίες δημιουργίες της υψηλής ραπτικής αλλά και τα εσώρουχά τους, περπατώντας αργά στα καντούνια του χωριού και δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μια χαρούμενη νότα σ’ αυτήν την –πένθιμη κατά τ’ άλλα– ημέρα.
Ο Επιτάφιος στολίζεται από ανύπαντρες κοπέλες, γιατί οι υπόλοιπες βρήκαν άντρα και δεν τις νοιάζει πια και τόσο το Θείο Δράμα. Γενικά οι ανύπαντρες έχουν δουλειές με φούντες αυτές τις μέρες, γιατί τη μια μαζεύουν τα λουλούδια από τους αγρούς, την άλλη στολίζουν τον Επιτάφιο, μετά ξενυχτάνε δίπλα στον Εσταυρωμένο, και το πρωί κουτουλάνε από την κούραση. Γι’ αυτό είναι ανύπαντρες – πώς να βρουν άντρα μετά από τόσο χαμαλίκι;
Πάντως η παράδοση λέει πως οι ανύπαντρες πρέπει να παίρνουν το Φως της Ανάστασης από άντρα, για να παντρευτούν μέσα στο χρόνο· αν το πάρουν από γυναίκα, θα τις βλέπουν οι άντρες στο δρόμο και θα το βάζουν στα πόδια σαν να είδαν τον Σατανά.
Αυτές τις μέρες γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσο πλούσια είναι η παράδοση του λαού μας σε έθιμα. Τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν τις ρίζες τους στην Τουρκοκρατία και την Ενετοκρατία· ευτυχώς που πέρασαν αυτοί οι ευγενικοί λαοί από τα μέρη μας κι έχουμε και κανα έθιμο της προκοπής.
Στην Κέρκυρα, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου μετά την Πρώτη Ανάσταση, οι κάτοικοι πετούν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα κανάτια με νερό. Παραδοσιακά την αρχή κάνει ο Τόλης Βοσκόπουλος, που πετάει πολύ μεγάλα κανάτια – αν και όλοι περιμένουν πότε θα μπερδευτεί ο Τόλης και αντί για κανάτι με νερό θα πετάξει την Άντζελα Γκερέκου στους ψηφοφόρους της.
Το έθιμο με τα κανάτια είναι πολύ δημοφιλές στα Επτάνησα αλλά, με την προβολή που έχει από την τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, μη σας φανεί περίεργο αν ακούσετε στις ειδήσεις πως ένας πιστός έφαγε το σταμνί με το νερό στο κεφάλι ενώ περπατούσε αμέριμνος στην Πανεπιστημίου.
Στη Ζάκυνθο υπάρχει και Επιτάφιος για ξενύχτηδες, μιας και η έξοδος του Επιταφίου στο ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων γίνεται στις 4 τα ξημερώματα.
Στην Ύδρα, από την άλλη, βάζουν τον Επιτάφιο στη θάλασσα. Γενικά τον Επιτάφιο –ανάλογα με την περιοχή– τον κάνεις ό,τι θέλεις: τον βάζεις στη θάλασσα, τον πετάς με αλεξίπτωτο στον γκρεμό, άμα έρθεις στα κέφια τον παίρνεις και στο σπίτι σου, για σουβενίρ.
Τον Επιτάφιο τον σηκώνουν στους ώμους τους οι άντρες· πάλι καλά, γιατί αν έπρεπε να το κάνουν κι αυτό οι έρμες οι ανύπαντρες, θα κλατάρανε εντελώς.
Πέρσι σήκωσε τον Επιτάφιο στην Πάρο και ο Γιώργος Παπανδρέου· φέτος, που είναι προεκλογική χρονιά, μη σας κάνει καμία εντύπωση αν δείτε τον Γιώργο Παπανδρέου να κουβαλάει καναν Επιτάφιο μόνος του – αν το κρίνουν σκόπιμο οι επικοινωνιολόγοι, μπορεί να πάει και στην Παναγιά της Τήνου με τα γόνατα.
Σε πολλές περιοχές της χώρας, τις μέρες αυτές γίνεται και το κάψιμο του Ιούδα ή Οβριού – οι νέοι περιφέρουν ένα ομοίωμα του Ιούδα παραγεμισμένο από ξύλα και άχυρα, και στη συνέχεια του βάζουν φωτιά για να τιμωρήσουν τον προδότη.
Το έθιμο αυτό έχει ενοχλήσει στο παρελθόν ακόμα και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που κατηγόρησε τη χώρα μας για αντισημιτισμό· θα πρέπει να καταλάβουν όλοι πως το κάψιμο του Οβριού είναι συμβολικό και πως δεν μπορούμε να καίμε κάποιον έλληνα προδότη αντί για τον Ιούδα, γιατί είμαστε τόσο ρουφιάνος λαός που θα είχαμε καεί όλοι και δεν θα υπήρχε κανείς να διατηρήσει αυτό το πατροπαράδοτο έθιμο. Στο κάτω κάτω της γραφής, εβραϊκό έθιμο είναι το Πάσχα, Εβραίο καίμε – αν ήταν ελληνικό, θα καίγαμε Έλληνα.
Το βράδυ της Ανάστασης οι πιστοί χτυπούν τα στασίδια της εκκλησίας, κουνάνε τους πολυέλαιους, πετάνε μπουγέλα στον παπά, και γενικά κάνουν ό,τι μαλακία τούς κατέβει στο κεφάλι. Έξω από τις εκκλησίες ο χαβαλές συνεχίζεται με πυροβολισμούς, πυροτεχνήματα, δυναμίτες και χειροβομβίδες, με αποτέλεσμα κανείς να μη δίνει σημασία στις ανύπαντρες, που έχουν βάλει τα καλά τους και ψάχνουν εναγωνίως για γαμπρό.
Ανήμερα το Πάσχα οι Έλληνες στήνουν ένα τρικούβερτο γλέντι από τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη, και η κατάνυξη δίνει τη θέση της στην κρασοκατάνυξη και τον παραδοσιακό οβελία· αφού με τη νηστεία της Σαρακοστής και το στόλισμα του Επιταφίου εξολοθρεύσαμε τη χλωρίδα της χώρας, ήρθε και η ώρα της πανίδας.
Το έθιμο του σουβλιστού αρνιού το πήραμε από τους Εβραίους. Μια άλλη εκδοχή λέει πως το έθιμο προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα – ο Σωκράτης και ο Περικλής είχαν ψησταριά στο Μοναστηράκι, δίπλα στον Μπαϊρακτάρη, και έφτιαχναν φοβερό κοκορέτσι και γαρδούμπα.
Καλή Λαμπρή!
Αγαπητοί υποστηρικτές του Αντώνη Τσιπρόπουλου, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη
LiFO
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)