Κυριακή, Απριλίου 01, 2007

Είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας!



Ο πιτσιρίκος βουτάει στο βούρκο με τις αμαρτίες και πιάνει πάτο, σε μια προσπάθεια να γεμίσει αντισώματα ώστε να μπορέσει να ζήσει κολασμένα.






Σύμφωνα με την Καθολική Εκκλησία τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι επτά. Βέβαια, ό,τι και να κάνει ο άνθρωπος –αμαρτία ή όχι - θανάσιμο θα είναι, αφού στο τέλος όλοι θα τα τινάξουμε. Στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα δεν περιλαμβάνεται ο φόνος – αυτό είναι απόλυτα λογικό, μιας και αν ακολουθήσεις κατά γράμμα τους κανόνες της Εκκλησίας, το πιθανότερο είναι πως όλο και κάποιον θα ξεπαστρέψεις από τα νεύρα σου. Άρα, τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα λέγονται έτσι επειδή, αν δεν υποπέσεις σ’ αυτά, θα φτάσεις σίγουρα στον φόνο.

Ένας άλλος λόγος που τα λέμε θανάσιμα είναι το γεγονός πως όταν εσύ βουτάς με την ψυχή σου σε κάποιο απ’ αυτά τα υπέροχα αμαρτήματα, οι υπόλοιποι πεθαίνουν από ζήλια. Το ωραίο με τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι πως, αν εξομολογηθείς, σου συγχωρούνται. Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα του χριστιανισμού: Αφού πρώτα φροντίσει να σε φορτώσει με άπειρες ενοχές για τα πάντα, σου δίνει μετά το δικαίωμα να μετανοήσεις και δεν τρέχει κάστανο με αμαρτίες και τα ρέστα – το πρόβλημα θα ήταν, αν στα θανάσιμα αμαρτήματα περιλαμβανόταν και η μετάνοια.

Η λαιμαργία είναι ένα πολύ ωραίο αμάρτημα κι αυτό φαίνεται από το γεγονός πως οι χοντροί είναι καλοί άνθρωποι – όσο περισσότερο παχαίνεις, τόσο πιο καλός γίνεσαι γιατί το φαγητό περιέχει βιταμίνες καλοσύνης. Αν όλη την ώρα τρως, πού να βρεις χρόνο να κάνεις κακό στους συνανθρώπους σου; Θα αφήσεις το ταψί με το γιουβέτσι για να τρέχεις να πειράζεις τον έναν και τον άλλον; Πάντως, η λαιμαργία μπορεί να γίνει θανάσιμο αμάρτημα στην περίπτωση που φας ένα αρνί και σκάσεις. Οι σεπτοί ιεράρχες μας είναι πολύ λαίμαργοι και αυτός είναι ο λόγος που φορούν μαύρα - που όσο να ‘ναι κόβουν λίγο -, ενώ και το φαρδύ ράσο βοηθάει στο να μη φαίνονται οι πατσές και η κοιλάρα.

Η λαγνεία είναι μεγάλο αμάρτημα γιατί είναι θεσπέσια. Κάποιοι θεωρούν πως ο πόθος είναι ένα ζωώδες πάθος που δεν μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε από τα άγρια θηρία. Βέβαια, αυτοί δεν είναι φτιαγμένοι για έρωτες όπως εμείς που δεν χάνουμε ευκαιρία να κυλιστούμε στον βούρκο της ηδονής και της ακολασίας. Έτσι, ενώ εμείς απολαμβάνουμε τις χαρές του σεξ, αυτοί είναι κακιασμένοι, ενώ στην πραγματικότητα θέλουν να πετάξουν τα ρούχα τους και να εμπλακούν σε ανομολόγητα ερωτικά συμπλέγματα, αφήνοντας στην άκρη τα ταμπού και τις προκαταλήψεις που τους καταδυναστεύουν.

Η οκνηρία
είναι η χαρά της ζωής και είναι πολύ δημιουργική γιατί μόνο όταν τεμπελιάζεις σου ‘ρχονται καλές ιδέες – όταν τρέχεις ολημερίς σαν το ζώον, τι έμπνευση να έχεις; Αμάρτημα τη θεωρούν οι πλούσιοι που θέλουν να δουλεύει το πόπολο για να γίνονται αυτοί πλουσιότεροι. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει ποτέ αρκετός χρόνος για τεμπελιά αφού δουλεύουμε σαν τα σκυλιά, ενώ, όταν μένεις άνεργος και έχεις άπειρες ώρες για να τεμπελιάσεις, είναι έτσι φτιαγμένο το σύστημα που σε κάνεις αισθάνεσαι ένοχος και άχρηστος.

Η οργή είναι η απόδειξη πως είσαι ζωντανός – οι νεκροί είναι πολύ νηφάλιοι. Όταν σταματήσεις να τα παίρνεις στο κρανίο με την ασχήμια και την αδικία που βλέπεις γύρω σου, είναι σίγουρο πως είσαι πια με το ένα πόδι στον τάφο – άντε, και καλή ψυχή!

Ο φθόνος είναι ένα πολύ ανθρώπινο συναίσθημα – όταν γύρω σου οι άλλοι τρώνε με χρυσά κουτάλια κι εσύ δεν έχεις ούτε κουλούρι, όσο να ‘ναι θα τους φθονήσεις. Οργίσου, σπάσε τους τα μούτρα και φάε λαίμαργα όλο το αρνί μόνος σου, χωρίς ενοχές – έτσι θα σου φύγει ο φθόνος αλλά θα σε τρέχουν στα νοσοκομεία για πλύση στομάχου.

Η αλαζονεία είναι ο μόνος τρόπος για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος γιατί, όντας αλαζονικός, θα φας τα μούτρα σου και θα ισιώσεις. Επίσης, οι αλαζονικοί άνθρωποι είναι απολαυστικοί και ενδιαφέροντες – κάτι τύποι που το παίζουν σεμνοί και ταπεινοί είναι γλίτσες και κάλπηδες, αφού αργά ή γρήγορα ανακαλύπτεις πως είναι υποκριτές.

Η απληστία δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείται αμάρτημα από την Εκκλησία – είναι όλη η ουσία του καπιταλισμού με τον οποίο το παπαδαριό τα πάει μια χαρά. Η ρήση της Καινής Διαθήκης «ο έχων δυο χιτώνας, να δίδει τον ένα (και ο έχων τρεις κανένα)» βλέπω να μένει ανεφάρμοστη, ενώ, εν τω μεταξύ, άλλαξε η μόδα και δεν φοράμε πια χιτώνες αλλά κοστούμια – τώρα, ο έχων δυο κοστούμια δίνει το παλιό με τις τρύπες σε κανα φτωχούλη.

Σύμφωνα με την Εκκλησία, αν κάποιος καταπολεμήσει τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, θα οδηγηθεί στην απάθεια και θα καταλήξει στην πολυπόθητη αγάπη. Ας μην αποκλείουμε και το ενδεχόμενο να καταλήξει και σε κάτι που, περιέργως, η Εκκλησία δεν θεωρεί αμάρτημα: τη βλακεία.


"Ο Φιλελεύθερος" - 01/04/07