Saddam Claus

Spi_Der & πιτσιρίκος


Καλή Χρονιά Σπύρο, και σε ευχαριστώ για όλα.

Ευχαριστώ

Αγαπητοί αναγνώστες, η χρονιά για μένα τελειώνει με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς και μια τεράστια συγνώμη απ’ όσους αδίκησα στα κείμενά μου – κάποιους θα αδίκησα κι εγώ. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Χρήστο Χωμενίδη και τον κ. Βασίλη Κουφόπουλο που με φιλοξένησαν πριν λίγες μέρες στα ραδιοφωνικά στούντιο του ΑΝΤ1 και του Σκάι αντίστοιχα – είναι δυο εξαιρετικά καλοπροαίρετοι και γενναιόδωροι άνθρωποι. Ευχαριστώ τον κ. Φοίβο Καρζή για τη φιλοξενία του και την ωραία συζήτηση στον 9,84, την κ. Γιούλα Ράπτη για τα ωραία της λόγια στην εκπομπή της στον Flash 96, τους κ.κ. Νίκο Ζαχαριάδη και Διονύση Λαιμό για τα κολακευτικά τους λόγια στο «Θέμα» και στη «LiFO» αντίστοιχα. Ευχαριστώ και πάλι την κ. Αλεξία Κονάχου και τον κ. Κώστα Κιτσίκη. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους δημοσιογράφους που, τη χρονιά που πέρασε, αναφέρθηκαν με καλό ή άσχημο τρόπο σε αυτό εδώ το μπλογκ. Έμαθα πολλά αυτόν τον χρόνο. Για παράδειγμα, έμαθα πως, αν δεν πιεις καφέ με έναν δημοσιογράφο τον Σεπτέμβρη του 2005, θα στο φυλάει μέχρι τα Χριστούγεννα του 2006 – το βρίσκω πολύ χαριτωμένο (Καλή χρονιά, και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου). Σας ευχαριστώ όλους.

Αν ο πατέρας ζούσε, θα έκλεινε σήμερα τα 68 του χρόνια. Τα μόνα δώρα που μπορώ να του κάνω πια είναι τα κείμενά μου. Αυτήν την ημέρα, αφιερώνω στη μνήμη του το κείμενο που αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο, τόσο από τους αναγνώστες του μπλογκ όσο και από τους αναγνώστες του βιβλίου: «Τα καλοκαίρια της αγάπης». Καλή χρονιά σε όλους.

Δημοσιογράφοι & Bloggers : Μια σχέση πάθους!

Πριν από είκοσι μήνες, έμαθα τι σημαίνει blog κι αποφάσισα να δημιουργήσω κι εγώ ένα. Αυτή τη στιγμή, διαβάζετε τις σκέψεις μου σε ένα περιοδικό μιας από τις πιο σοβαρές ελληνικές εφημερίδες. Πριν καν κλείσει ένας χρόνος από τη δημιουργία του blog μου, είχα τη χαρά να βλέπω ένα βιβλίο με κείμενά μου στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, ενώ κάποια από τα νέα μου κείμενα φιλοξενούνται στο εξαιρετικό Free Press «LiFO» και στην καλή κυπριακή εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος». Ποιος είναι ο λόγος που συμβαίνουν αυτά; Μόνο ένας: το blog μου θεωρείται δημοφιλές.

Στην εποχή μας, οι πολίτες λένε συχνά πως είναι απογοητευμένοι επειδή η φωνή τους δεν ακούγεται – αισθάνονται πως βρίσκονται μακριά από τα κέντρα αποφάσεων. Αυτή η δικαιολογία δεν ισχύει πλέον – τουλάχιστον, για τους πολίτες του δυτικού κόσμου. Με έναν υπολογιστή, μια τηλεφωνική γραμμή και μια σύνδεση στο Διαδίκτυο μπορείς πια να στείλεις τη φωνή σου στα πέρατα της οικουμένης και να την κάνεις να ακουστεί. Το ζήτημα είναι αν το θέλεις πραγματικά ή αν προτιμάς να συνεχίσεις τη γκρίνια.

Σίγουρα, όλοι μας έχουμε ακούσει ανθρώπους να παραπονιούνται επειδή νιώθουν αδικημένοι. Συγγραφείς που δεν αναγνωρίζεται το ταλέντο τους, δημοσιογράφους που αρνούνται να «προσκυνήσουν» τα κυκλώματα και απομονώνονται, ζωγράφους και φωτογράφους που δεν βρίσκουν γκαλερί να εκθέσουν τα έργα τους, μουσικούς και τραγουδιστές που απορρίπτονται από τις εταιρίες και πολλούς άλλους. Σήμερα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ένα blog και να κοινωνήσουν την τέχνη τους, παρακάμπτοντας όλα τα εμπόδια που επικαλούνταν τόσα χρόνια. Δεν έχουν ανάγκη κανένα εκδοτικό οίκο, κανένα δημοσιογραφικό συγκρότημα, κανένα γκαλερίστα και καμιά δισκογραφική εταιρία.

Συχνά λέμε πως δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει αυτό το μίζερο πρόσωπο που παρουσιάζεται από την ιδιωτική τηλεόραση και τα έντυπα lifestyle. Στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε πως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Δημιουργώντας ένα blog αποκτούμε το δικό μας ΜΜΕ και προβάλλουμε την δική μας αισθητική και τις δικές μας ιδέες. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Αν τα γραπτά μας ή τα έργα μας γνωρίσουν την ανταπόκριση των χρηστών του Διαδικτύου, κανείς δεν μπορεί να μας σταθεί εμπόδιο.

Στις ΗΠΑ υπάρχουν bloggers με περισσότερους από ένα εκατομμύριο αναγνώστες ημερησίως, ενώ σε πολλές χώρες τα βιβλία best sellers προέρχονται από τα blogs. Στην Ελλάδα, έξι bloggers έχουν εκδώσει τα βιβλία τους στις Εκδόσεις Μαραθιά και αρκετοί ακόμα γράφουν σε έντυπα - σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλοι. Δεν χρειάζεται να χτυπήσεις την πόρτα των εκδοτικών οίκων και των εντύπων, ούτε να παρακαλέσεις – οι άνθρωποι του χώρου διαβάζουν τα blogs και θα έρθουν αυτοί σε σένα. Δημιουργώντας ένα blog, παρακάμπτεις το «σύστημα» και πηγαίνεις κατευθείαν στο αναγνωστικό κοινό. Αν τα παραδοσιακά μέσα σε πλησιάσουν για να συνεργαστούν μαζί σου, γνωρίζουν καλά πως έχεις τη δική σου φωνή και βασίζεσαι στην όποια αξία σου – δεν σε έχει επιβάλει κανένα κύκλωμα, καμιά παρέα, καμιά γνωριμία. Το blog σού επιτρέπει να διατηρείς την αξιοπρέπεια σου.

Ο κ. Δημοσθένης Κούρτοβικ έγραψε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» πως «τα blogs είναι η επιστροφή του ρομαντισμού στη γραφή». Νομίζω πως είναι ένας από τους ελάχιστους διανοούμενους και αρθρογράφους που κατάλαβαν τι πραγματικά συμβαίνει στα blogs – ο πρώτος που κατάλαβε ήταν ο κ. Στάθης Τσαγκαρουσιάνος. O blogger γράφει για την προσωπική του ευχαρίστηση. Γράφει επειδή του αρέσει. Επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Δεν γράφει για να βγάλει χρήματα, ούτε για να γνωρίσει δόξα – άλλωστε, οι περισσότεροι bloggers γράφουν με ψευδώνυμο. Στις ΗΠΑ υπάρχουν κάποιοι σπουδαίοι bloggers που βιοπορίζονται από τα blogs τους αλλά στην Ελλάδα κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατον να συμβεί – τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά. Ακόμα και οι επαγγελματίες συγγραφείς -που βιοπορίζονται μόνο από τα βιβλία τους- είναι ελάχιστοι στη χώρα μας. Άρα, οι bloggers γράφουν επειδή απολαμβάνουν τη χαρά της γραφής.

Υπάρχουν 55 εκατομμύρια blogs σε όλον τον κόσμο και οι bloggers που έχουν κάποιο οικονομικό όφελος είναι ελάχιστοι. Αυτό δημιουργεί καχυποψία στους επαγγελματίες. «Γιατί γράφουν αυτοί, αφού δεν πληρώνονται;». Ξαφνικά, πρέπει να απολογηθείς γιατί κάνεις το κέφι σου. Είναι σαν να ρωτάς ένα παιδί που παίζει μπάλα στην πλατεία γιατί χαίρεται που βάζει γκολ. Χαίρεται για τον ίδιο λόγο που χαίρεται και ο δισεκατομμυριούχος Ροναλντίνιο όταν σκοράρει. Από πότε το χρήμα αποτελεί τον αποκλειστικό δείκτη χαράς;

Κάποιοι αναρωτιούνται αν τα blogs πρόκειται να απειλήσουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ. «Αυτός που γνωρίζει, δεν προβλέπει, και αυτός που προβλέπει, δεν γνωρίζει» έλεγε ο Λάο Τσε. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ και τα blogs θα συνυπάρχουν και θα αλληλοεπηρεάζονται όλο και πιο πολύ. Το βλέπω να συμβαίνει ήδη. Τα blogs αλλάζουν τη δημοσιογραφία. Η εφημερίδα «Guardian» δίνει πια τη δυνατότητα στους αναγνώστες της ηλεκτρονικής της έκδοσης να σχολιάζουν τα κείμενα των αρθρογράφων της. Αυτό στην προ-blog εποχή θα ήταν αδιανόητο. Όσο το Διαδίκτυο θα διεισδύει στα νοικοκυριά, τόσο θα μειώνονται οι αναγνώστες των έντυπων εφημερίδων και θα αυξάνονται οι αναγνώστες των ηλεκτρονικών τους εκδόσεων. Αυτό δεν είναι πρόβλεψη – έχει συμβεί σε πιο προηγμένες χώρες από τη δική μας, και είναι ηλίου φαεινότερο πως σύντομα θα συμβεί κι εδώ.

Βέβαια, και οι bloggers είναι επηρεασμένοι από τους δημοσιογράφους. Άλλωστε, η πρώτη ύλη των bloggers είναι οι ειδήσεις που διαβάζουν στα ειδησεογραφικά sites και στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων. Η διαφορά είναι πως οι bloggers δεν λογοκρίνονται και δεν αυτολογοκρίνονται – γράφουν αυτό που πιστεύουν. Αυτό συμβαίνει για έναν πολύ απλό λόγο: δεν έχουν αφεντικά. Είναι οι ίδιοι συντάκτες, αρχισυντάκτες και εκδότες των απόψεών τους. Δίνουν λογαριασμό μόνο στη συνείδησή τους και στους αναγνώστες τους αλλά, ακόμα κι αν οι απόψεις τους γίνουν ακραίες, κανείς δεν θα τους αποδώσει ιδιοτελή κίνητρα, αφού αφενός πίσω τους δεν κρύβεται κανείς, και αφετέρου δεν έχουν οικονομικά οφέλη. Πάντως, δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη …θέση τους.

Αν ένας δημοσιογράφος εργάζεται στα έντυπα του κ. Μπόμπολα, του κ. Λαμπράκη ή του κ. Αλαφούζου δεν μπορεί να γράψει κάτι ενάντια στις δραστηριότητες του εκδότη για τον οποίο εργάζεται – οπωσδήποτε υπάρχουν και ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Από την άλλη, οι bloggers δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν κάτι τέτοιο –άλλωστε, δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Αυτό ίσως να εξηγεί και τον λόγο της αποτυχίας των περισσότερων blogs που δημιουργήθηκαν από Έλληνες δημοσιογράφους. Υποτίθεται πως ανοίχτηκαν σε ένα μεγαλύτερο κοινό στο Διαδίκτυο και επιδίωξαν την ανταλλαγή απόψεων με τους αναγνώστες, αλλά γρήγορα κατάλαβαν πως είναι δέσμιοι των εντύπων στα οποία εργάζονται. Είχαμε μάλιστα φαινόμενα όπου δημοσιογράφοι που εργάζονταν για ένα εκδοτικό συγκρότημα καταφέρονταν με ειρωνικά σχόλια εναντίον άλλων εφημερίδων – βέβαια, η εφημερίδα για την οποία εργάζονταν οι ίδιοι ήταν στο απυρόβλητο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι αναγνώστες να τους γυρίσουν την πλάτη. Το Διαδίκτυο είναι ανελέητο και δεν έχει σημασία αν είσαι «γνωστός» δημοσιογράφος. Τα blogs δεν προσφέρουν cd, dvd και εγκυκλοπαίδειες. Οι άνθρωποι σε διαβάζουν μόνο όταν έχεις κάτι να πεις.

Το πρόβλημα με τις εφημερίδες είναι πως, αντί να εκπαιδεύσουν και να αξιοποιήσουν το έμψυχο δυναμικό τους, έδωσαν προτεραιότητα στις προσφορές και στα δώρα. Ευθύνη έχουν και οι δημοσιογράφοι που αποδέχτηκαν αυτήν την κατάσταση και δεν αντέδρασαν. Ο δημοσιογράφος πρέπει να αντλεί την αξιοπιστία του μόνο από τα άρθρα του – δεν μπορεί να την αντλεί από την «cult» ταινία «Εμμανουέλλα», ούτε από τις ταινίες του Μπρους Λι. Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκω τουλάχιστον αστεία την αφ' υψηλού κριτική που ασκείται από κάποιους δημοσιογράφους προς τους bloggers. Από τη στιγμή που δεν μπορείς να γράψεις ούτε μια κουβέντα ενάντια στα συμφέροντα των ισχυρών και δέχεσαι να εξαρτάσαι από το …Χόλιγουντ, πώς μπορείς να αναφέρεσαι με απαξιωτικό τρόπο σε ανθρώπους που γράφουν μόνο για το κέφι τους (προσοχή: όχι για την πλάκα τους); Ακόμα κι αν γράφουν άθλια, τουλάχιστον κάνουν κάτι που τους ευχαριστεί – γιατί ενοχλούνται κάποιοι δημοσιογράφοι;

Φυσικά, υπάρχουν και δημοσιογράφοι που χαίρονται για την ύπαρξη των blogs. Είμαι σίγουρος πως άνθρωποι σαν τον κ. Στάθη Σταυρόπουλο και τον κ. Πάσχο Μανδραβέλη – δυο από τους πιο αγαπημένους μου δημοσιογράφους – βλέπουν θετικά το φαινόμενο και την εξέλιξή του. Αν ήταν bloggers, και όχι δημοσιογράφοι, θα ήταν εξίσου επιτυχημένοι. Οι δημοσιογράφοι που είναι πάντα με την παραίτηση στην τσέπη βλέπουν με συμπάθεια τους bloggers γιατί έχουν πολλά κοινά σημεία με αυτούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο πιο πετυχημένος Έλληνας blogger είναι ο κ. Νίκος Δήμου. Σαφώς, ο κ. Δήμου είναι – και ήταν πάντα- κάτι περισσότερο από ένας απλός δημοσιογράφος, αλλά δεν δίστασε να παραιτηθεί δέκα φορές από ΜΜΕ, αρνούμενος να συμβιβαστεί ή να λογοκριθεί. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αρθρογραφούν σήμερα στις εφημερίδες…όλοι εκτός από τον κ. Δήμου. Προσωπικά μου φαίνεται παράδοξο να έχω εγώ στήλη σε εφημερίδα και να μην έχει ο κ. Δήμου. Η μεγάλη απήχηση του blog του δείχνει πως, όποια εφημερίδα θα τον είχε στο δυναμικό της, θα αποκτούσε περισσότερους αναγνώστες. Προφανώς, τα ελεύθερα πνεύματα φοβίζουν τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.

Πέρσι, διάβασα αρκετά άρθρα στον ελληνικό Τύπο που ανέφεραν πως τα blogs είναι μόδα. Ευσεβείς πόθοι. Και το μπλου τζιν ήταν μόδα κάποτε, αλλά σχεδόν όλοι το φορούν ακόμα. Όταν δημιούργησα το blog μου, υπήρχαν περίπου δέκα εκατ. blogs παγκοσμίως, και σήμερα έχουν ξεπεράσει τα 55 εκατ. Προφανώς, αυτή η μόδα ήρθε για να μείνει. Το σύνθημα «ο πολίτης στην πρώτη γραμμή» είναι πολύ όμορφο. Το Διαδίκτυο και τα blogs μπορούν να το κάνουν πραγματικότητα. Η δημοκρατία έχει ανάγκη από ενεργούς πολίτες. Και τα blogs είναι δημοκρατία. Εμείς θα γίνουμε ενεργοί πολίτες ή θα συνεχίσουμε τη γκρίνια; Τα blogs σας περιμένουν!



Αγαπητοί προσκυνημένοι δημοσιογράφοι, το κείμενο αυτό γράφτηκε για την ειδική ετήσια έκδοση της εφημερίδας «Η Καθημερινή» «Η Ελλάδα το 2007», που συνοδεύεται από την έκδοση του «Economist» «Ο Κόσμος το 2007» (στα ελληνικά). Είναι όμορφη έκδοση – οι υπόλοιποι αρθρογράφοι είναι σοβαροί άνθρωποι. Θέλω να ευχαριστήσω την κ. Αλεξία Κονάχου για την πρόσκληση – ήταν εξαιρετικά τιμητική. Παράλληλα, χάρηκε πολύ η μαμά μου – είναι συνδρομήτρια της «Καθημερινής» και, αν και δεν της άρεσε το κείμενό μου, το έδειξε με περηφάνια σε όλες τις φίλες της. Αν, του χρόνου, είμαι στο εξώφυλλο, ίσως να τολμήσει να με εμφανίσει και μπροστά τους.

Εις το βουνό ψηλά εκεί

Σε απόγνωση βρίσκονται οι επίδοξοι εκδρομείς που έκλεισαν δωμάτια κοντά στα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας, αφού η έλλειψη χιονιού απομακρύνει τις ελπίδες για μια χιονισμένη Πρωτοχρονιά. Οι παλιότεροι Αθηναίοι αναπολούν τον αξέχαστο χειμώνα του 1941, όταν έκαναν κατάβαση με τα χιονοπέδιλα από τον Λυκαβηττό, ενώ γύρω τους έπεφταν σαν χαλάζι οι σφαίρες των Γερμανών κατακτητών, που μας πατούσαν με τη μπότα και πονούσαμε.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα λευκά Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς, εκτός, βέβαια, από τους χιλιάδες νεκρούς, που κείτονταν στους δρόμους τουμπανιασμένοι από την πείνα και δεν μπόρεσαν να απολαύσουν αυτό το μοναδικό event. Πάντως, το χιόνι του ’41 ήταν ευεργετικό – αν επικρατούσαν τότε οι φετινές καιρικές συνθήκες, θα είχε πέσει χολέρα και πανούκλα στην Αθήνα.

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχουμε ταυτίσει τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά με το χιόνι. Μάθαμε στο σχολείο πως ο Χριστούλης κρύωνε στη φάτνη της Βηθλεέμ, κι αμέσως αποκλείσαμε το ενδεχόμενο να ήταν κρυουλιάρης· αντιθέτως, αποφασίσαμε πως έξω απ’ τη σπηλιά είχε τρία μέτρα χιόνι – είπαν του χριστιανού να χέσει κι αυτός ξεκωλώθηκε.

Χιόνι η Βηθλεέμ μάλλον δεν έχει δει ούτε προ Χριστού ούτε μετά, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια για τον σύγχρονο καταναλωτή. Τώρα, βέβαια, εμείς οι Αθηναίοι είτε χιονίζει είτε δεν χιονίζει είμαστε πάντα παραπονεμένοι. Σήμερα παραπονιόμαστε επειδή δεν έχει χιόνια στα χιονοδρομικά κέντρα, κι αύριο θα στηθοδερνόμαστε μπροστά στις κάμερες να έρθει ο Κακλαμάνης με το φτυάρι να καθαρίσει την πόρτα του σπιτιού μας στην Πλάκα.

Το χιόνι στα χιονοδρομικά κέντρα είναι τόσο λίγο που παρακαλούνται οι εκδρομείς να μην το πατάνε άσκοπα, γιατί μπορεί να πάρει ανάποδες κανας δάσκαλος του σκι και να τους τουφεκίσει. Πάρτε μαζί σας τα μπατόν και πηγαίνετε στο σαλέ, για να πλακωθείτε στα μπατόν σαλέ μέχρι να δείτε τις πρώτες νιφάδες. Αν αυτό δεν συμβεί, να θυμάστε πως το χιόνι δεν είναι τίποτε άλλο από παγωμένο νερό, όπως αυτό που σας σπάει τα νεύρα κάθε φορά που κάνετε απόψυξη στο ψυγείο.

Βέβαια, τα ζευγάρια θα παραμένουν αναγκαστικά μαζί, ενώ, αν χιόνιζε, ο σύζυγος θα κουτρουβάλιαζε στις πλαγιές και η κυρία θα έβρισκε την ευκαιρία να φλερτάρει με τους νεαρούς δασκάλους του σκι, που είναι πάντα διαθέσιμοι για ξεσκί άμα τους τρατάρεις κανα πιροσκί.

Όσοι εκδράμετε στη μαγευτική Αράχοβα θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε την προτομή του Γεωργίου Καραϊσκάκη, που βρίσκεται στο ύψωμα της Κορομηλιάς. Εκεί, το 1823 ο Καραϊσκάκης με τα παλικάρια του μακέλεψαν 300 Τουρκαλβανούς που προσπάθησαν να καταλάβουν το χιονοδρομικό κέντρο για να κάνουν χιονοτσουλήθρα. Ο Καραϊσκάκης ήταν δεινός σκιέρ του γιγαντιαίου σλάλομ, και κατάφερε με διπλά άξελ και τριπλές πιρουέτες να αποκρούσει την ύπουλη αυτή επίθεση. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται το σπήλαιο της Κωλοχωρίστρας όπου, σύμφωνα με τον λαϊκό μύθο, ο μεγάλος μας οπλαρχηγός φιστίκωνε την Μπουμπουλίνα.

Οι κυρίες μπορούν να κάνουν solarium, ούτως ώστε, αν δεν χιονίσει, να μπορούν να πουν στις φιλενάδες τους πως πήγαν σε κάποιο τροπικό νησί, γιατί η Πρωτοχρονιά στα βουνά έχει καταντήσει πια εντελώς μπασκλασαρία. Παρά την αλματώδη ανάπτυξή της, η Αράχοβα διατηρεί αναλλοίωτα τα ήθη και τα έθιμά της όπως το clubbing, το τζακούζι, τη σάουνα και τα spa. Στα δεκάδες μπαράκια θα ακούσετε παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα οριεντάλ και θα έχετε την ευκαιρία να συμμετάσχετε στο πατροπαράδοτο καραόκε.

Το χιόνι μπορεί να απουσιάζει αλλά η λασπουριά είναι μπόλικη και δωρεάν, οπότε μπορείτε να παίξετε λασποπόλεμο και να φτιάξετε έναν «χιονάνθρωπο» από αυθεντική λάσπη, που θα συλλέξετε από το βούρκο. Καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε και μερικά τούβλα ή τσιμεντόλιθους για να αντέξει ο λασπάνθρωπος σε κάποια πιθανή μπόρα – καλού κακού ρίχτε του και λίγο τσιμεντάκι, να στυλωθεί. Αν τον περάσετε και δυο τρία χέρια ασβέστη θα μοιάζει απόλυτα με χιονάνθρωπο, και θα βγουν υπέροχες οι φωτογραφίες.

Η Αράχοβα είναι διάσημη για τα ταβερνάκια της, που προσφέρουν σπιτικό φαγητό. Η πιο διάσημη ταβέρνα της περιοχής είναι η ταβέρνα της Αντριανάρας, αλλά όλοι την ξέρουν ως «Φαρμακομούνα». Θα σας σερβίρει η ιδιοκτήτρια αυτοπροσώπως και θα απολαύσετε τις υπέροχες σπεσιαλιτέ της, ενώ παράλληλα θα θαυμάσετε τα κάδρα με τις φωτογραφίες των οκτώ πρώην συζύγων της, που δεσπόζουν πάνω από τα οκτώ βαρέλια με το κρασί – το κάθε βαρέλι φέρει το παρατσούκλι καθενός εκ των συχωρεμένων, που όλοι τους ήταν αξιοσέβαστα πρόσωπα στην τοπική κοινωνία.

Αν δοκιμάσετε αρνάκι φρικασέ σοταρισμένο με καρβουνόσκονη, να προτιμήσετε το κρασί από το βαρέλι του «Μουνίκακα», ενώ, αν προτιμήσετε τραχανά γαρνιρισμένο με σκουληκαντέρες, θα σας πρότεινα το κρασί του «Αρχιδοσακούλα». Φεύγοντας, πάρτε και δυο νταμιτζάνες από το κρασί του «Κουραδόμαγκα», που είναι θεσπέσιο σαν το κρασί της Θείας Κοινωνίας.

Αν χιονίσει, θα σας πρότεινα το χιονοδρομικό κέντρο «Μπανιστήρι» – στα 8.880 μέτρα. Προτιμήστε την πίστα Νο 6 της Misko, που αποτελεί πρόκληση για κάθε σκιέρ με τάσεις αυτοκτονίας. Μετά από 3 χλμ. κάθετης κατάβασης σε ναρκοθετημένες περιοχές αρχίζει μια ανηφόρα δυόμισι χλμ. με χαράδρες, αρκούδες και λύκους να παραμονεύουν σε κάθε σας βήμα, ενώ τα γεράκια και οι αετοί θα σας επιτίθενται διαρκώς, καθώς θα περνάτε δίπλα από τις φωλιές τους.

Αν καταφέρετε να φτάσετε στην τοποθεσία Σηκωμάρες, πάρτε τηλέφωνο με το κινητό τα συνεργεία διάσωσης, γιατί δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής. Μέχρι να έρθει το ελικόπτερο απολαύστε την υπέροχη θέα, και κρατήστε τρεις ώρες σιγή για τους φίλους σας που γκρεμοτσακίστηκαν στη διαδρομή και θα τους φάνε τα όρνια.

Το βράδυ, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σας θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μόνοι σας το διπλό κρεβάτι, αφού το πιθανότερο είναι πως το ταίρι σας θα έχει καρφωθεί σε κάποια βουνοπλαγιά και θα έχει γίνει κασάτο. Αν ακούσετε βογκητά από τα διπλανά δωμάτια μη μελαγχολήσετε και μην αισθανθείτε μοναξιά, αφού οι ήχοι αυτοί δεν οφείλονται σε τρυφερά τετ α τετ – απλώς, όλοι έχουν φάει το καταπέτασμα και δεν μπορούν να χωνέψουν με τίποτα.

Καλή Πρωτοχρονιά!



Αγαπητοί προσκυνημένοι δημοσιογράφοι, το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη

Προσεχώς με προσμονή

Προσμένω ότι το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης θα ολοκληρωθεί μέσα στο 2007, και θα είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους χιλιάδες τουρίστες που θα έρθουν στη χώρα μας για να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι τεραστίων διαστάσεων – φτιάχτηκε έτσι ώστε αφενός να χωράει όλη την Ακρόπολη και αφετέρου να μοιάζει με το «The Mall». Ο Ιερός Βράχος θα μεταφερθεί μέσα στο Μουσείο, και στη θέση του θα τοποθετηθεί ένα γιγαντιαίο καρουζέλ με μαρμάρινα αλογάκια, για να παίζουν τα παιδιά όσο οι γονείς τους θα θαυμάζουν τους θησαυρούς της αρχαιότητας.

Μέσα στο Μουσείο θα υπάρχουν οκτώ ασανσέρ, ώστε να μπορούν οι γηραλέοι τουρίστες να πηγαίνουν από το Θέατρο του Διονύσου στον Παρθενώνα χωρίς να ξεποδαριάζονται μέσα στο λιοπύρι και να τους έρχεται ταμπλάς.

Οι επισκέπτες θα μπορούν –μέσα από τις τζαμαρίες του αναψυκτηρίου του ημιώροφου– να θαυμάζουν τις κιλότες και τα σώβρακα που απλώνουν οι νοικοκυρές στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών της οδού Μακρυγιάννη, συνδυάζοντας υπέροχα τον κόσμο της αρχαιότητας με τη σύγχρονη Ελλάδα.

Στο Μουσείο θα γίνονται και οι δεξιώσεις της υψηλής κοινωνίας, οι οποίες –μέχρι τώρα– περιορίζονταν στους καλοκαιρινούς μήνες γιατί το Ηρώδειο δεν έχει στέγαστρο, και υπήρχε ο κίνδυνος να λασπώσουν τα μπρικ, τα πατέ και τα φουα γκρα. Τα εγκαίνια του Μουσείου θα γίνουν από τον πρόεδρο του «Συλλόγου Φίλων Παιδιών χωρίς Ελπίδα» Καρκίνο Βαρδινογιάννη.

Με αγωνία αναμένεται τώρα η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο, ώστε να τοποθετηθούν στην αίθουσα δεξιώσεων και να έχουν κάπου να ακουμπήσουν τα παλτά και τις γούνες τους οι υψηλοί προσκεκλημένοι.



Αγαπητοί προσκυνημένοι δημοσιογράφοι, το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη

Καλές εξορμήσεις thas

"Ωραία που είναι η θάλασσα του χειμώνα. Κι ακόμα πιο ωραία που είναι τώρα, με το χριστουγεννιάτικο κρύο και την ευσυγκίνητη διάθεση όλων μας". Κι ακόμα πιο ωραία τα γράφει ο thas. Από παλιά.

"παίδας τοκεώνων"

-Αϊ - Βασίλη, η μαμά, όλ' αυτά τα χρόνια, μου έλεγε πως δεν υπάρχεις!

Αγαπητοί αναγνώστες, Καζαμίας 2007 & Καζαμίας 2007 (Κύπρος)

Καζαμίας 2007 - Cyprus twelve months!

Ο πιτσιρίκος μεταμορφώνεται στον Καζαμία του 2007 και προσφέρει ένα κυπριακό κυκλάμινο σε κάθε αναγνώστη. Χρόνια Πολλά!


ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Η χρονιά ξεκινάει με χιόνια σε όλη την ελεύθερη Κύπρο και πρωτοφανή καύσωνα στα κατεχόμενα. Όλοι οι Ελληνοκύπριοι διασχίζουν την Πράσινη Γραμμή για να κάνουν μπάνια και όλοι οι Τουρκοκύπριοι για να κάνουν σκι, με αποτέλεσμα τα κατεχόμενα να κατοικούνται πια από τους Ελληνοκύπριους και η ελεύθερη Κύπρος από τους Τουρκοκύπριους. Έτσι, αλλάζουν τα δεδομένα του σχεδίου Ανάν και ο Τάσσος Παπαδόπουλος ζητάει πίσω την Πάφο.
Ο Μάρκος Παγδατής κερδίζει στον τελικό του Australian Open τον Ρότζερ Φέντερερ αν και παίζει χωρίς ρακέτα στο τελευταίο σετ – του έσπασε και συνέχισε να παίζει με τις παλάμες. Κυπραίοι και Καλαμαράδες αποθεώνουν τον Μάρκο, και ο Τάσσος Παπαδόπουλος – πάνω στον ενθουσιασμό του – ζητάει να επιστραφεί στην Κύπρο και η Μελβούρνη.


ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Ο καιρός αλλάζει–ο καύσωνας πλήττει την ελεύθερη Κύπρο και ο χιονιάς τα κατεχόμενα. Οι Ελληνοκύπριοι το ρίχνουν στο σκι και οι Τουρκοκύπριοι στις βουτιές αλλά κανείς δεν θέλει να επιστρέψει στο σπίτι του, αφού όλοι την περνούν ζωή και κότα. Ο Μάρκος Παγδατής φτάνει στη Λευκωσία και γνωρίζει την αποθέωση από τους Τουρκοκύπριους αλλά κανείς δεν τον είχε προειδοποιήσει για την αμοιβαία μετακίνηση των πληθυσμών, με αποτέλεσμα να του έρθει ταμπλάς και να τους κοπανάει με τη ρακέτα. Στη συνέχεια, περνάει στα κατεχόμενα και σκορπίζει θύελλα ενθουσιασμού στους Ελληνοκύπριους που του πετάνε χιονόμπαλες και φτιάχνουν χιλιάδες χιονάνθρωπους με τη μορφή του.


ΜΑΡΤΙΟΣ

Τα κατεχόμενα πλήττονται από τσουνάμι και οι Ελληνοκύπριοι περνούν ξανά την Πράσινη Γραμμή για να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Οι Τουρκοκύπριοι αρνούνται να επιστρέψουν στα δικά τους κι έτσι όλοι οι Κύπριοι είναι μαζεμένοι στην ελεύθερη Κύπρο. Όλοι περνούν υπέροχα αλλά, επειδή αρχίζει το νησί να μπατάρει, αποφασίζουν να στείλουν στα κατεχόμενα τον Ραούφ Ντενκτάς για να επέλθει μια ισορροπία. Ο Ντενκτάς δεν θέλει να είναι μόνος του και βάζει τα κλάματα, με αποτέλεσμα να τον λυπηθεί ο Τάσσος Παπαδόπουλος και να του δώσει για παρέα τον Δημήτρη Χριστόφια. Ο Χριστόφιας πάνω στη βδομάδα είναι έτοιμος να κόψει φλέβες, οπότε επιστρέφει στη Λευκωσία κι έτσι είναι όλοι οι Κύπριοι μαζί, και ο ψωριάρης μόνος του.


ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Γίνεται ο τελικός για να αναδειχτεί το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στη Eurovision. Επικρατέστερα τραγούδια είναι το «Why devils laugh» με την Ανέτ Αρτάνι και το «Αττίλα μπουγιουρντί» με το τουρκοκυπριακό συγκρότημα «Άι Σιχτίρ». Ξαφνικά καταφθάνει στη Λευκωσία η Αννούλα η Βίσση και εκφράζει την επιθυμία της να εκπροσωπήσει την Κύπρο με το τραγούδι «Η πεζεβέγκω» σε στίχους και μουσική του Νίκου Καρβέλα και φωνητικά του Γιαννάκη Οκκά και του Μιχάλη Βιολάρη. Οι Λευκωσιάτες ενθουσιάζονται με την πρόταση της Αννούλας και βγαίνουν ξεβράκωτοι στους δρόμους τραγουδώντας τον ύμνο της ΑΕΛ και τα κάλαντα της Πρωταπριλιάς.


ΜΑΙΟΣ

Η Άννα Βίσση κερδίζει τον διαγωνισμό της Eurovision στη Φινλανδία, καθώς εμφανίζεται στη σκηνή με παραδοσιακή κυπριακή φορεσιά του Γκοτιέ και βατραχοπέδιλα Gucci. Στη δεύτερη θέση έρχεται η Ελλάδα με τον Γιώργο Νταλάρα και το τραγούδι «Να 'τανε το '75». Στα παρασκήνια, ο Γιώργος εκμυστηρεύεται στην Άννα πως δεν την ξεπέρασε ποτέ, και της χαρίζει το πουκάμισο το θαλασσί που μια φορούσε αυτός και μια αυτή – είχε ξεμείνει σπίτι του γιατί, όταν χώρισαν, ήταν η σειρά του να βάλει μπουγάδα. Βγαίνουν μαζί στη σκηνή και τραγουδάνε ντουέτο την «Πεζεβέγκω» στα φινλανδικά γνωρίζοντας την αποθέωση, ενώ, στο τέλος του τραγουδιού, εμφανίζονται στη σκηνή οι Αρχιεπίσκοποι Χριστόδουλος και Χρυσόστομος που παντρεύουν τον Γιώργο με την Άννα - κουμπάρα είναι η Μαρινέλλα και παρανυφάκια οι αδελφοί Κατσάμπα.


ΙΟΥΝΙΟΣ

Η Τουρκία ανοίγει τα λιμάνια της στα κυπριακά πλοία και τα κλείνει σε όλα τα υπόλοιπα. Όλοι οι πλοιοκτήτες βάζουν κυπριακές σημαίες στα πλοία τους και η Κύπρος γίνεται η πλουσιότερη χώρα του κόσμου. Ο Μάρκος Παγδατής κερδίζει στον τελικό του Ρολάν Γκαρός τον Ρότζερ Φέντερερ, αν και παίζει χωρίς κορδέλα στα μαλλιά και δεν βλέπει την τύφλα του. Ο «Φιλελεύθερος» αποκαλύπτει πως ο Ροναλντίνιο είναι γιος του Τάσσου Παπαδόπουλου από την παράνομη σχέση του με τη Γιόκο Όνο. Ο βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής εγκαταλείπει τη Μπαρτσελόνα και εντάσσεται στην Ομόνοια δηλώνοντας πως θέλει να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο με την Κύπρο και ύστερα να υπηρετήσει τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά.


ΙΟΥΛΙΟΣ

Η Κύπρος έχει γίνει πια υπερδύναμη, με αποτέλεσμα όλοι οι Κύπριοι να είναι ζάπλουτοι και κανείς να μην θέλει να δουλέψει. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος κηρύσσει μηνιαίο εορτασμό, και όλοι οι Κύπριοι εξορμούν στη Βρετανία για να κάνουν ψώνια και να υποστηρίξουν τον Μάρκο Παγδατή στο Γουίμπλεντον. Ο Μάρκος φτάνει στον τελικό αλλά πριν βγει στο γήπεδο πατάει ένα μπαλάκι και στραμπουλάει το πόδι του. Ο Ρότζερ Φέντερερ δεν το ξέρει και, μόλις βγαίνει στο γήπεδο και βλέπει τις εξέδρες κατάμεστες από τους Κύπριους, τα κάνει πάνω του και λέει στον διαιτητή πως αποσύρεται. Κύπριοι και Καλαμαράδες παίρνουν τον Μάρκο στους ώμους τους και τον πάνε στη βασίλισσα Ελισάβετ για να του δέσει τα κορδόνια. Ο Μάρκος έχει μύκητες και η Ελισάβετ λιποθυμάει από την ποδαρίλα.


ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο Χρυσόστομος Α' ακούει συμπτωματικά στο ραδιόφωνο την «Πεζεβέγκω» και γίνεται περδίκι – έτσι, αποδεικνύεται πως η «Πεζεβέγκω» είναι το φάρμακο κατά του Αλτσχάιμερ. Στη συνέχεια, ζητάει από τον Χρυσόστομο Β' να του επιστρέψει τον αρχιεπισκοπικό θρόνο αλλά αυτός αρνείται και ζητάει να γίνουν εκλογές. Κληρικοί και λαός αδιαφορούν, οπότε οι δυο άνδρες αποφασίζουν να παίξουν μονότερμα και όποιος κερδίσει να γίνει Αρχιεπίσκοπος. Ο Α' τρελαίνει τον Β' στις τρικλοποδιές, και ο Β' τραβάει συνέχεια τον Α' από τα ράσα, αλλά μετά από μια εβδομάδα ο αγώνας είναι ισόπαλος. Ο Κύκκου Νικηφόρος προσφεύγει στην ΟΥΕΦΑ -καταγγέλλοντάς τους για ντοπάρισμα με χαλούμια- και κερδίζει τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Οι δυο Χρυσόστομοι στενοχωριούνται αλλά γρήγορα το ξεπερνούν γιατί παίρνουν μεταγραφή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.


ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Κώστας Καραμανλής επισκέπτεται την Κύπρο για να ζητήσει δάνειο και να παρακαλέσει τον Τάσσο Παπαδόπουλο να πει στον Ερντογάν να σταματήσει η Τουρκία να παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο. Ο Πρόεδρος έχει τα κέφια του και του κάνει τα χατίρια, ενώ παράλληλα εγκαινιάζει και τη νέα γραμμή μετρό Λευκωσία-Αθήνα που καλύπτει την απόσταση σε δυόμισι λεπτά. Οι ΗΠΑ αναγκάζονται να παραδώσουν τον Χένρι Κίσινγκερ στην Κύπρο για να μην διακοπούν οι κυπριακές επενδύσεις. Η δίκη του διαρκεί μια εβδομάδα και το δικαστήριο τού επιβάλλει την εσχάτη των ποινών: να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στα κατεχόμενα παρέα με τον Ντενκτάς. Ο Αντρέ Άγκασι επιστρέφει στα γήπεδα αλλά χάνει στον τελικό του US Open από τον Μάρκο Παγδατή που παίζει με πατερίτσες.


ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Ο Κίσινγκερ έχει λαλήσει κανονικά, αν και δεν μπορεί να βρει πουθενά τον Ντενκτάς. Ο «Φιλελεύθερος» αποκαλύπτει πως ο τέως ηγέτης των Τουρκοκυπρίων - μετά από εγχείρηση αλλαγής φύλου και εντυπωσιακή δίαιτα με ακρίδες- κάνει κονσομασιόν σε κακόφημο μπαρ της Λεμεσού. Καταργείται το ευρώ και, παράλληλα, η κυπριακή λίρα γίνεται το επίσημο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και ολόκληρου του πλανήτη. Στους πρόποδες του όρους Τρόοδος ένας βοσκός σκάβει για να φυτέψει μια ελιά και βρίσκει κοιτάσματα πετρελαίου. Αποδεικνύεται πως υπάρχει διαρροή από τα κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής και όλο το πετρέλαιο καταλήγει στην Κύπρο. Αλλάχ Ακμπάρ!


ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Η Κύπρος αρχίζει να μετακινείται με μεγάλη ταχύτητα προς την Ελλάδα. Περνάει δίπλα από τη Ρόδο και πάει και εγκαθίσταται στη μέση του Αιγαίου. Κυκλάδες και Δωδεκάνησα την διεκδικούν λυσσασμένα για τις νομαρχίες τους, ενώ στο παιχνίδι μπαίνει και η Κρήτη. Οι Κύπριοι κάνουν δημοψήφισμα και αποφασίζουν να ενταχθούν στα Επτάνησα που από δω και πέρα θα λέγονται Οκτάνησα. Η Τουρκία διαμαρτύρεται έντονα για τη μετακίνηση της Κύπρου αλλά ο Τάσσος Παπαδόπουλος της δίνει πετρέλαιο δωρεάν και ο Ερντογάν του στέλνει ένα ταψί μπακλαβά. Ο «Φιλελεύθερος» αποκαλύπτει πως ο Ρονάλντο είναι γιος του Δημήτρη Χριστόφια από τον παράνομο δεσμό του με τη Σοφία Λόρεν. Ο Ρονάλντο μεταγράφεται στον ΑΠΟΕΛ και δηλώνει πως θέλει να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο μαζί με τον Ροναλντίνιο και τους άλλους Κύπριους συμπαίκτες του.


ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Έφτασε η μεγάλη ώρα για την Κύπρο: σε διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κυπριακό πρόκειται να αποφασιστεί το οριστικό πολιτικό status του νησιού. Την ελληνοκυπριακή πλευρά εκπροσωπούν ο Μάρκος Παγδατής και ο Μιχάλης Κωνσταντίνου. Ο Παγδατής προτείνει να αντικατασταθεί το «Σχέδιο Ανάν» με το «Σχέδιο Ρακέτα» - να πάρει δηλαδή μια ρακέτα αυτός και μια ρακέτα ο Τουρκοκύπριος τενίστας Τσουτσού Μπουνταλά και να παίξουν την Κύπρο σε μια παρτίδα τένις. Ο φιλές θα τοποθετηθεί κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής – γήπεδο του Μάρκου θα είναι η ελεύθερη Κύπρος, και γήπεδο του Τσουτσού Μπουνταλά τα κατεχόμενα. Η πρόταση γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό και ο αγώνας προσδιορίζεται για την πρωτοχρονιά του 2008. Η Κύπρος κρατάει την ανάσα της. Άντε και του χρόνου!

Καλή χρονιά!


δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" στις 24/12/06


Για την Ελένη με αγάπη

Καλές γιορτές

Spi_Der

Ο Καζαμίας του πιτσιρίκου - 2007

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Στη χώρα μας η νέα χρονιά ξεκινά όπως τελείωσε η προηγούμενη: με εκπτώσεις. Στα πάντα. Ο Θόδωρος Δασκαλάκης και η Γιάννα Αγγελοπούλου μετά τον «Ελεύθερο Τύπο» αγοράζουν και τους «New York Times». Η εφημερίδα κυκλοφορεί με προσφορά το DVD της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, αλλά οι Νεοϋορκέζοι δεν ανταποκρίνονται. Η Γιάννα αναγκάζεται να ρίξει την ποιότητα και να προσφέρει τη Θεία απ’ το Σικάγο και δωρεάν εισιτήρια για το υπερπέραν. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αποπειράται να δολοφονήσει τον Μίκη Θεοδωράκη – πάει και του λέει πως το 2007 είναι «έτος Καζαντζάκη». Ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης ξεκινάει αμέσως απεργία πείνας αλλά –αντί να αδυνατίσει– παχαίνει, οπότε αυτοεξορίζεται στη λίμνη των Ιωαννίνων, που ξεραίνεται αμέσως. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Metron Paralysis, η Νέα Δημοκρατία προηγείται του ΠΑΣΟΚ στην κατακράτηση ούρων. Ο Γιώργος Παπανδρέου αντικαθιστά τον Νίκο Αθανασάκη με τη Βούλα Πατουλίδου, και μας πληροφορεί πως το παρατσούκλι της είναι «γαμωελλάδα».



ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Την ημέρα των ερωτευμένων ο Αλέξης Κούγιας παντρεύεται τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο σε μια λιτή τελετή στο Δαφνί, με κουμπάρους τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Μάικ Τάισον και την Αστέρω. Η Γιάννα Αγγελοπούλου χαρίζει στο νιόπαντρο ζευγάρι ένα τανκ Leopard και μια εφ’ όρου ζωής συνδρομή στο «Παιδί και Νέοι Γονείς» – ναι, το αγόρασε κι αυτό. Ο Αλέξης Τσίπρας προσχωρεί στο ΠΑΣΟΚ και δηλώνει πως, όταν έλεγε «εγώ δεν θα γίνω Βούγιας», εννοούσε ότι δεν θα αλλάξει το επίθετό του. Η Μαρία Δαμανάκη αποφασίζει να εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ και να επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε: στον ΟΦΗ. Η Νατάσα Καραμανλή μένει έγκυος σε οκτάδυμα. Το ΠΑΣΟΚ ζητάει να τα ρίξει, κατηγορώντας την κυβέρνηση για αλλοίωση του εκλογικού σώματος. Οι πασόκοι αρχίζουν να πηδάνε αβέρτα. Από την ποιοτική ανάλυση των στοιχείων της δημοσκόπησης της Bang & Olufsen προκύπτει πως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ πλένονται μεν πιο συχνά από τους νεοδημοκράτες, αλλά χωρίς σαπούνι. Ο Γιώργος Παπανδρέου αντικαθιστά τη Βούλα Πατουλίδου με την Γκιουλ Μπεγιάζ Καραχασάν, και αποκαλύπτει πως το παρατσούκλι της είναι «Σιχτίρω».



ΜΑΡΤΙΟΣ

Στο Καραπουτσαριό Ξάνθης τέσσερις Βουλγάρες μαθήτριες βιάζουν έναν Έλληνα συμμαθητή τους, που ήθελε να μείνει παρθένος μέχρι να παντρευτεί. Οι γιατροί τού κάνουν παρθενορραφή τσουτσουνιού με συνδετήρες, και μένει έγκυος. Την παραμονή της 25ης Μαρτίου η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κερδίζει με 5-0 την αντίστοιχη τουρκική, με τρία γκολ του Οδυσσέα Ανδρούτσου και ένα του Νικηταρά – το πέμπτο ήταν αυτογκόλ του Ομέρ Βρυώνη. Η Τουρκία ανοίγει τα λιμάνια της στα κυπριακά πλοία και τα κλείνει στα ελληνικά. Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη απαντά με σκληρό τρόπο και δίνει εντολή στο Mega να διακόψει την προβολή της σειράς Τα σύνορα της Αγάπης. Οι Τούρκοι τρομοκρατούνται και ανοίγουν ξανά τα λιμάνια τους. Στα ελληνικά αεροπλάνα. Σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση της Vodafone, που έγινε για λογαριασμό της British Airways, οι γυναίκες που ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία τρώνε τα νύχια τους στο φωταγωγό.




ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Λίγο πριν το Πάσχα βρίσκεται αναλλοίωτο το λείψανο του πατέρα Γιουσουφάκιου στην Ιερά Μονή Βυζαρούδων. Παράλληλα, αρχίζει να δακρύζει η εικόνα της Παναγιάς της Κωλοπετσωμένης, αλλά αυτό οφείλεται στην κρεμμυδίλα που αναδίδει το λείψανο. Ξαφνικά ο πατέρας Γιουσουφάκιος αρχίζει να τραγουδάει τα κάλαντα της Πρωταπριλιάς, και όλοι καταλαβαίνουν πως οι άλλοι μοναχοί τον είχαν θάψει ζωντανό – τρεφόταν με κατσαρίδες, σκουλήκια και προσευχές. Ανήμερα το Πάσχα, ο Κώστας Καραμανλής τσουγκρίζει το αυγό του με αυτό του Γιώργου Παπανδρέου και σπάει το πόδι του. Μόλις βλέπει μπροστά του τη Νατάσσα με ιατρική ποδιά, πετιέται όρθιος κι αρχίζει να χοροπηδάει σαν κατσίκι. Ο σύζυγος της Αθηνάς Ωνάση, Αλβάρο Αλφόνσο ντε Μιράντα Κουνελάκη, παίρνει την ελληνική υπηκοότητα – του δίνεται το επώνυμο «Προικοθήρας» και κερδίζει την πρώτη θέση για τα ελληνικά χρώματα στους διεθνείς αγώνες υπερπήδησης πλούσιων κληρονόμων ιππεύοντας τον ίππο «Ζιγκολό». Ο Γιώργος Παπανδρέου αντικαθιστά την Καραχασάν με τον Τζουμάκα, και αποκαλύπτει πως οι σύντροφοί του τον αποκαλούν τρυφερά «σαβουρογάμη».




ΜΑΪΟΣ

Όλη η χώρα –αλλά κυρίως η κυβέρνηση– ζει στο ρυθμό της Γιουροβίζιον. Η Έλενα Παπαρίζου κερδίζει το πρώτο βραβείο σκορπίζοντας μεγάλη χαρά στους Έλληνες και ακόμη μεγαλύτερη στους Σουηδούς – αφού συμμετέχει για λογαριασμό της Σουηδίας με το τραγούδι Όλαφ Πάλμε Number 1, σε στίχους και μουσική του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ο Δημήτρης Ιδανίκας ξεσπαθώνει εναντίον της Έλενας λέγοντας πως κέρδισε επειδή φαινόταν το τρύπιο βρακί της, ενώ θα έπρεπε να εμφανιστεί όπως η Τάμτα, που εκπροσώπησε την Ελλάδα: η Τάμτα εμφανίστηκε με μπούρκα για να επικεντρωθούν οι τηλεθεατές στις φωνητικές της δυνατότητες και όχι στα κάλλη της, με αποτέλεσμα να βγει τελευταία. Ξεσπάει σκάνδαλο όταν το Star Channel ισχυρίζεται πως κάτω από την μπούρκα ήταν η Μαρία Φαραντούρη, που είχε κλειδώσει την Τάμτα στην τουαλέτα. Ο Νίκος Ευαγγελάτος, στην εκπομπή του «Αποδείξεις», αποκαλύπτει πως υπάρχουν θρασύδειλα γιουβαρλάκια που προκαλούν χαλαζόπτωση. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της ΑSSΟΣ ΟΝΤΕΟΝ, για λογαριασμό των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ κρίνουν καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον Κοντορεβιθούλη.




ΙΟΥΝΙΟΣ

Ξεκινάει το Φεστιβάλ Αθηνών με το περίφημο Παιδομάζωμα του Πούσκας, σε σκηνοθεσία Νόνικας Γαληνέα και κορυφαία του χορού της κοιλιάς την Αννούλα Φλωρινιώτη. Ο Νίκος Ευαγγελάτος συγκλονίζει και πάλι το πανελλήνιο αποκαλύπτοντας πως στις ελληνικές θάλασσες υπάρχουν τσούχτρες που, αν φαγωθούν ωμές, προκαλούν τσουνάμι. Το αντίδοτο -για να φύγουν τα μάγια– είναι να δαγκώσετε μια μουχλιασμένη ταβανόπροκα βουτηγμένη σε ποτάσα. Ξεκινούν τα γυρίσματα του «Survivor» στο Ιράκ, και σταματούν οι εχθροπραξίες. Στο νέο «Survivor» συμμετέχουν μόνο Έλληνες παίκτες γιατί η περσινή παρουσία των Τούρκων παικτών ήταν αποτυχημένη αφού, εμείς οι Έλληνες –όταν είναι και ξένοι άνθρωποι μπροστά– αρχίζουμε τις ευγένειες και δεν βγάζουμε αυτό το μίσος και τη λύσσα που μας διακρίνουν όταν είμαστε αναμεταξύ μας. Ο Γιώργος Παπανδρέου αντικαθιστά τον Στέφανο Τζουμάκα με τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, και αποκαλύπτει πως στο κόμμα όλοι την αποκαλούν χαϊδευτικά «Mummy».



ΙΟΥΛΙΟΣ

Η Έλλη Στάη αναλαμβάνει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του BBC και το πλακώνει στα παράθυρα. Οι Βρετανοί ενθουσιάζονται και την αποθεώνουν. Αφού δεν έγινε η ΕΡΤ BBC τη δεκαετία του ’80, θα γίνει το BBC Star Channel το 2007 – όλα εδώ πληρώνονται. Ο Γιώργος Κιμούλης ανεβάζει στην Επίδαυρο την Ιφιγένεια εν Ταύροις, με πρωταγωνιστές την Ισμήνη Καλέση και τον Αλμπέρτο Εσκενάζυ. Κορυφαία του Χορού η Ξανθή Περράκη. Επανεμφανίζεται στους στίβους η Κατερίνα Θάνου, και στην πρώτη της εμφάνιση στο Ολυμπιακό Στάδιο σπάει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα. Στη συνέχεια παίρνει μέρος σε όλα τα αγωνίσματα και καταρρίπτει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ το ένα πίσω από το άλλο. Οι γιατροί προσπαθούν να της κάνουν εξετάσεις ούρων αλλά δεν μπορούν να την πιάσουν – δε σταματάει με τίποτα. Ο παππούς της αρχίζει τις μπαλωθιές και δηλώνει ότι το μυστικό της Κατερίνας είναι πως πλένεται με πράσινο σαπούνι. Νέα δημοσκόπηση της Express Service, για λογαριασμό της ΕΛΠΑ, δείχνει πως το εκλογικό σώμα κρίνει ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον μήνα που θρέφει τους έντεκα.



ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Οι Αθηναίοι δεν πάνε διακοπές στα νησιά, για να μην πιάσουν τα δωμάτια και δεν έχουν πού να μείνουν οι τουρίστες. Οι ξένοι δεν το ξέρουν και δεν έρχονται, οπότε οι νησιώτες μένουν μόνοι τους κι αρχίζουν να πυροβολούν ο ένας τον άλλον. Τα όμορφα νησιά μας επανδρώνονται με ευγενικούς αλλοδαπούς μετανάστες, και αποκτούν επιτέλους τους κατοίκους που τους ταιριάζουν. Οι Θεσσαλονικείς δεν πάνε για μπάνια γιατί είναι άντρες και δεν φοράνε μαγιό αλλά παντελόνια – φοβούνται μην βρέξουν τα μπατζάκια τους. Ο Κώστας Κεντέρης –που είναι αλλεργικός στο πράσινο σαπούνι– ανακοινώνει πως εγκαταλείπει τους στίβους και μεταπηδά στη Yamaha, για να αντικαταστήσει τον Βαλεντίνο Ρόσι. Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου παραδίδει την κομματική της ταυτότητα και κλείνεται σε μοναστήρι αλλά δεν το παίρνει χαμπάρι κανείς –ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στο μοναστήρι. Ο Κώστας Καραμανλής αφήνει μόνη της τη Νατάσα, με δυο παιδιά στην αγκαλιά κι άλλα οκτώ στην κοιλιά, και πάει διακοπές στην Ίο. Η Νατάσσα γεννάει πρόωρα τα μωρά μόνη της στο σπίτι αλλά, για να μην τον εκθέσει, το κρύβει και κυκλοφοράει με μαξιλάρι. Ο Γιώργος Παπανδρέου προσπαθεί να αντικαταστήσει τη μαμά του αλλά δεν ξέρει πώς να της το πει, κι έτσι κάνει τουμπεκί.




ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Σωκράτης Κόκκαλης αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού και δηλώνει πως φέτος θα τον οδηγήσει στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Αμέσως φροντίζει να μετονομαστεί η Σούπερ Λίγκα σε «Τσάμπιονς Λιγκ». Η εθνική ομάδα μπάσκετ κατακτάει το Eurobasket, κερδίζοντας στον τελικό τη Χαμένη Ατλαντίδα με τρίποντο του Στηβ Κακέτση από τ’ αποδυτήρια. Η υποδοχή των θριαμβευτών της Ισπανίας γίνεται με μια σεμνή τελετή στο Χάνι της Γραβιάς, με παρουσιαστές τον Αλέξη Κωστάλα και τους αδερφούς Παλαιοκώστα. Ο Κώστας Καραμανλής επισκέπτεται τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης μαζί με τη Νατάσα και τα δέκα παιδιά τους. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ τον επιβραβεύουν με το σύνθημα «Έτσι γαμάει η Σαλονίκη» και τον ραίνουν με πάμπερς και φρουτόκρεμες. Ο Θόδωρος Δασκαλάκης και η Γιάννα Αγγελοπούλου –αφού έχουν αγοράσει πια όλες τις εφημερίδες του κόσμου– αγοράζουν τον ΠΑΟΚ και τον μετονομάζουν σε «Egnatias 406 Street Journal». Ο Νίκος Ευαγγελάτος αποκαλύπτει πως οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες δεν έχουν άλλα χρώματα. Στην αγορά εμφανίζονται επικίνδυνα κινέζικα ποτήρια που δε γεμίζουν με τίποτα.



ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Πέντε κυνηγοί σκοτώνουν έναν αγρότη επειδή τρόμαξε τα σκυλιά τους την ώρα που φερμάρανε μια παπαρούνα. Το δικαστήριο τους αθωώνει, γιατί το περιστατικό έγινε στα διεθνή χωρικά ύδατα. Ο Αλέξης Παπαχελάς παίρνει συνέντευξη από τη βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία, που του εξομολογείται πως, όταν ήταν νέα, ήταν ερωτευμένη με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, καθώς και πως είχε πολύ αίμα στην περίοδό της. Η Δάφνη Μπόκοτα κερδίζει το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το βιβλίο της 18 χρόνια Eurovision, και κατατάσσεται στη Λεγεώνα των Ξένων. Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος επιστρέφει στον Alpha, γιατί η Κιμ Κίλιαν έμεινε ξανά έγκυος και δεν είχε λεφτά για το μαιευτήριο. Αμέσως ο Δημοσιογράφος αποκαλύπτει ένα σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκονται ο Συνασπισμός, η «Ελευθεροτυπία» και όλοι ακόμα όσους δεν συμπαθεί. Η Μαργαρίτα Παπανδρέου παραιτείται από γραμματέας για να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «The Mummy strikes back». Ο Γιώργος Παπανδρέου την αντικαθιστά με τον Αλέξη Τσίπρα, που νομίζει πως δεν έχει ακόμα παρατσούκλι αν και όλοι τον αποκαλούν «Βούγια» – ακόμα κι ο Βούγιας.



ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Η Άντζελα Γκερέκου χωρίζει με τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος σε ένδειξη διαμαρτυρίας προσχωρεί στην ΕΡΕ. Ο νεαρός ερμηνευτής Λάζαρος Αστροχτυπημένος κερδίζει το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Εκμαυλισμός». Το τραγούδι είναι ένα ηπειρώτικο μοιρολόι με πινελιές μογγολικού ραπ, και αποτελεί μια καταγγελία για τα πυρηνικά όπλα και το φαινόμενο της παλίρροιας. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου τα βραβεία σαρώνει η ταινία του Μπάμπη Γκολέ Εορτοδάνειο. Η ταινία αναφέρεται στη φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα παιδί των φαναριών με πλατυποδία και σ’ έναν Αλβανό μετανάστη που λατρεύει το τζατζίκι. Ο Νίκος Ευαγγελάτος σοκάρει για μια ακόμα φορά το πανελλήνιο, αποκαλύπτοντας πως στην αγορά κυκλοφορούν ληγμένες σερβιέτες αλλά και ράσα που κάνουν τον παπά. Παράλληλα εμφανίζονται ύποπτα κινέζικα κουφέτα που προκαλούν μαγιονέζα. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Adidas, για λογαριασμό του Βύζαντα Μεγάρων, οι Έλληνες έχουν βαρεθεί να απαντούν σε ερωτήσεις για δημοσκοπήσεις.



ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Στα πλαίσια του εορτασμού των δυο χρόνων της, η LifO αντιμετωπίζει σε φιλικό αγώνα τον Παναθηναϊκό, εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα το νέο γήπεδό του στο Βοτανικό. Ο Κωστής Παπαγιώργης –οπαδός του μαγικού ρεαλισμού και του κλεφτοπόλεμου– κατεβάζει την ομάδα χωρίς φανέλες και παντελονάκια, για να μπερδεύονται οι αντίπαλοι και να μην ξέρουν ποιον να μαρκάρουν. Στις καθυστερήσεις –και ενώ ο αγώνας είναι ο-ο–ο Τσαγκαρουσιάνος ανατρέπεται στην αντίπαλη περιοχή αλλά δεν πέφτει κάτω με τίποτα – αναγκαζόμαστε να τον πυροβολήσουμε. Ο M.Hulot εκτελεί το πέναλτι και τον αντίπαλο τερματοφύλακα στέλνοντας τη μπάλα πάνω του με 1800 χιλιόμετρα την ώρα – τον κάνει χαλκομανία στις εξέδρες και γκρεμίζει το πέταλο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Microsoft, για λογαριασμό του Μπάρμπα Στάθη, οι Έλληνες κρίνουν ως καταλληλότερη για πρωθυπουργό τη Μαντάμ Τισό. Ο Γιώργος Παπανδρέου αφουγκράζεται τη λαϊκή θέληση, της παραχωρεί τη θέση του και μπαρκάρει σε γκαζάδικο.
Καλή χρονιά!


Στη μαμά μου



Αγαπητές φίλες, ο Καζαμίας 2007 γράφτηκε για τη

Τι λέτε ορέ κλεφτόπουλα; Τι λέτε ορέ ζαγάρια;

Δυο μέρες μετά το συκοφαντικό δημοσίευμα της κ. Χατζηαντωνίου στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ένας δημοσιογράφος της ιδίας εφημερίδας – ο κ. Πασχάλης Κορωναίος- μου ζητάει να γράψω ένα κείμενο για τη στήλη του. Προφανώς, ο κ. Κορωναίος δεν διαβάζει την εφημερίδα στην οποία εργάζεται – δεν τον αδικώ. Θέλω να ξεκαθαρίσω πως, αν δεν επανορθώσει η κ. Χατζηαντωνίου, δεν πρόκειται να ανταποκριθώ ποτέ ξανά σε καμία πρόσκληση -για κείμενο, σχόλιο ή συνέντευξη- δημοσιογράφου που εργάζεται στην «Ελευθεροτυπία». Επίσης, δεν επιθυμώ να δημοσιευτεί κανένα κείμενό μου στη συγκεκριμένη εφημερίδα – ούτε σε στήλες δημοσιογράφων που εκτιμώ. Αν η εφημερίδα δημοσιεύσει κάποιο κείμενό μου χωρίς να έχει προηγηθεί επανόρθωση, θέλω να με αποζημιώσει – έτσι θα δικαιωθεί και η κ. Χατζηαντωνίου στα περί «ιδίου οφέλους». Σε μια τέτοια περίπτωση, θα επιθυμούσα τα χρήματα να καταβληθούν στον κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Ευχαριστώ.

Κύριε Κορωναίε, λυπάμαι πολύ. Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας -γιατί άλλωστε;- αλλά δεν πρόκειται να απαντήσω στο mail σας. Εγώ γράφω επειδή με ευχαριστεί η γραφή, οπότε έχω την πολυτέλεια να μην έχω εντελώς χεσμένη την αξιοπρέπειά μου. Χρόνια πολλά και καλός ...πολίτης.

Me!

Αγαπητές φίλες, επηρεασμένος από το δημοσίευμα του "TIME", και μετά από μια μαραθώνια, ολονύκτια συνεδρίαση με τον εαυτό μου, αποφάσισα πως το πρόσωπο της χρονιάς είμαι εγώ. Στη φωτογραφία, μόλις μου έχω ανακοινώσει την ευχάριστη είδηση και –όπως θα δείτε, αν κοιτάξετε προσεκτικά– έχω κατουρηθεί από τη χαρά μου. Θέλω να αφιερώσω αυτή τη μεγάλη μου διάκριση σε μένα. Με ευχαριστώ.

Τελικά, το έχει η μοίρα μου παραμονές Χριστουγέννων να τα κάνω όλα μπουρδέλο. Πάντως, φέτος – σε αντίθεση με πέρσι – τα κείμενα δεν είχαν σεξ. Αν φλέγεστε από ερωτικό οίστρο, ανατρέξτε στα περσινά μου κείμενα αυτών των ημερών, και θα πετύχετε τον πολυπόθητο οργασμό.

Ραπόρτο

Αγαπητοί αναγνώστες, αυτή είναι η πιο σημαντική μέρα από τότε που δημιούργησα αυτό το μπλογκ. Ο κ. Κώστας Κιτσίκης, εκδότης και διευθυντής του ζακυνθινού περιοδικού «Ραπόρτο», με ενημέρωσε πως, στο τεύχος του περιοδικού που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες, θα περιέχεται κι ένα δικό μου κείμενο. Είναι το πιο προσωπικό κείμενο που έχω γράψει μέχρι σήμερα και η δημοσίευσή του σε ένα έντυπο της πατρίδας μου είναι η μεγαλύτερη τιμή που μου έχει γίνει. Καλά είναι τα αθηναϊκά media αλλά σαν της Ζακύνθου δεν είναι. Ελπίζω στο μέλλον να με αξιώσει ο Άγιος να επιστρέψω στη Ζάκυνθο και να γράφω αποκλειστικά για τα έντυπα που εκδίδονται στο νησί. Αυτή είναι η μόνη φιλοδοξία μου. Σας ευχαριστώ κύριε Κιτσίκη.

Τον κ. Κιτσίκη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Θέλω όμως να τον γνωρίσω, οπότε κρίνω σκόπιμο να διευκρινίσω στους ευαίσθητους και ρομαντικούς αρθρογράφους της «Μεταμοντέρνας Αυριανής» πως δεν είναι δημοσιογράφος αλλά αρχιτέκτονας.

Νομίζω πως πέρσι έγραφα πιο καλά

Αγαπητές φίλες, απόψε στις 9 παρά τέταρτο μπορείτε να με απολαύσετε στον Σκάι στους 100.3. Την Πέμπτη, μη χάσετε ένα υπέροχο κείμενό μου στη LiFO το καλύτερο έντυπο της Αθήνας. Την Παρασκευή το απόγευμα, θα έχω τη χαρά να είμαι για μια ώρα στον Σκάι στους 100,3. Την Κυριακή, ένας καταπληκτικός κυπριακός Καζαμίας 2007 στην κυπριακή εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος». Την μεθεπόμενη Πέμπτη, ένας ακόμα εκπληκτικός Καζαμίας 2007 στη LiFO που -δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά- είναι το καλύτερο έντυπο της Αθήνας. Το Σάββατο 30/12, ένα ακόμα μαγευτικό κείμενό μου στο Paper της «Ημερησίας». Την επόμενη εβδομάδα, μη χάσετε και το ειδικό τεύχος της «Καθημερινής» σε συνεργασία με τον «Economist» με ένα εξαιρετικό κείμενό μου που – λόγω θέματος - θα έπρεπε να υπάρχει και στο τελευταίο «TIME». Επίσης, την επόμενη εβδομάδα μια συναρπαστική ραδιοφωνική μου συνέντευξη στον 9,84. Τώρα είναι και κάτι άλλα συγκλονιστικά κείμενά μου αλλά πού να τα θυμάμαι όλα πια – ένα μυαλό έχω κι εγώ. Θέλω να αφιερώσω αυτή τη σεμνή χριστουγεννιάτικη παρουσία μου στον μικρό Αλέξανδρο με πάρα πολλή αγάπη.

Ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Σεραφείμ Φυντανίδη και την κ. Ναταλί Χατζηαντωνίου

Με αφορμή το σημερινό συκοφαντικό δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» που φέρει την υπογραφή της κ. Ναταλί Χατζηαντωνίου και με αφορά, θέλω να γράψω μερικά λόγια. Γράφει η κ. Χατζηαντωνίου:

"Μετά ο «Πιτσιρίκος» ανακάλυψε τη θελκτική όψη της εξουσίας. Γνωρίστηκε με μια δημοσιογραφική μερίδα, άρχισε να διαφημίζει το έντυπο που ευφυώς τον αναδημοσίευε, να βγαίνει τηλεφωνικώς σε ραδιοσταθμό και να διαβάζει τα κείμενά του, να γίνεται ένας παραγοντίσκος της ελληνικής μπλογκόσφαιρας".


Κυρία Χατζηαντωνίου, δεν σας γνωρίζω και δεν με γνωρίζετε. Γράφετε πως γνωρίστηκα με μια δημοσιογραφική μερίδα. Ποια μερίδα είναι αυτή; Θέλω να μάθω κι εγώ. Γιατί δεν πληροφορείτε τους αναγνώστες σας; Έχετε πληροφορίες ή το υποψιάζεστε; Οι μόνοι δημοσιογράφοι που έχω γνωρίσει είναι:

1.O κ. Βασίλης Κουφόπουλος που εργάζεται στον ραδιοφωνικό σταθμό Σκάι. Τον κ. Κουφόπουλο τον έχω συναντήσει μια φορά στη ζωή μου στο στούντιο πέρσι τον Μάιο ή τον Απρίλιο (νομίζω ήταν Μάιος)- με κάλεσε να μιλήσουμε με αφορμή την κυκλοφορία των βιβλίων των bloggers. Η συνέντευξη διήρκεσε μια ώρα. Ήταν πολύ ευγενικός.

2.Η κ. Ελένη Ξένου, διευθύντρια σύνταξης στο ένθετο "Υ.Γ." της κυπριακής εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος». Με την κ. Ξένου έχω συναντηθεί μια φορά στη ζωή μου για λιγότερο από μια ώρα. Ήταν πολύ ευγενική.

3.Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης. Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης μου ζήτησε να κάνουμε μια συνέντευξη για την τηλεοπτική του εκπομπή και αρνήθηκα ευγενικά. Μετά μου ζήτησε να κάνουμε μια συνέντευξη για την εφημερίδα που εργάζεται. Αρνήθηκα και πάλι. Με πολύ όμορφο τρόπο με έκανε να αλλάξω γνώμη. Τον κ. Θεοδωράκη τον συνάντησα μια φορά στη ζωή μου για μια ώρα και ένα τέταρτο – όσο δηλαδή κράτησε η συνέντευξη. Ήταν πολύ ευγενικός.

4.Σήμερα το πρωί συνάντησα τον κ. Φοίβο Καρζή για μια συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό 9,84 με αφορμή το δημοσίευμα του «TIME». Τον κ. Καρζή τον συνάντησα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Η συνομιλία μας στο στούντιο κράτησε σχεδόν μια ώρα. Ήταν πολύ ευγενικός.

Αυτή είναι η δημοσιογραφική μερίδα που γνωρίζω (η μόνη από τους προαναφερθέντες που γνωρίζει το μικρό μου όνομα είναι η κ. Ξένου – οι υπόλοιποι κύριοι με γνωρίζουν ως «πιτσιρίκο»). Η χρονική διάρκεια των συναντήσεων μου με τη «δημοσιογραφική μερίδα» δεν ξεπερνά τις τέσσερις ώρες – οι τρεις ήταν για συνεντεύξεις. Έχω το δικαίωμα να γράφω αλλά απαγορεύεται να ομιλώ;


«Άρχισε να διαφημίζει το έντυπο που ευφυώς τον αναδημοσίευε».


Ένα μπλογκ με μερικές εκατοντάδες αναγνώστες διαφημίζει ένα έντυπο που τυπώνεται σε 90.000 αντίτυπα. Μάλιστα. Το έντυπο στο οποίο αναφέρεστε δεν με αναδημοσίευε – γράφω κάποια ειδικά κείμενα γι’ αυτό το έντυπο γιατί μου αρέσει πολύ και θέλω να σκίσει. Δεν γνωρίζω κανέναν απ' αυτό το έντυπο πέρα από έναν μπλόγκερ που γράφει εκεί.



«Να βγαίνει τηλεφωνικώς σε ραδιοσταθμό και να διαβάζει τα κείμενά του».


Τι κακό υπάρχει σε αυτό; Μου το ζήτησε τηλεφωνικά ο κ. Κουφόπουλος που μου είχε φανεί εξαιρετικά συμπαθής τη μια και μοναδική φορά που τον συνάντησα - δεν μου άσκησε καμία λογοκρισία, είχα το δικαίωμα να λέω τις σκέψεις μου και το αποδέχτηκα. Εν τω μεταξύ, μου το είχαν ζητήσει και άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί και το αρνήθηκα. Αυτό δεν εμπόδισε κάποιους δημοσιογράφους να διαβάζουν οι ίδιοι τα κείμενά μου σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Προσωπικά δεν με ενοχλεί – δεν πιστεύω στην πνευματική ιδιοκτησία αλλά στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών και πληροφοριών. Τι διαφορά έχει αν διαβάζω εγώ τα κείμενά μου ή κάποιος άλλος; Οι άλλοι επιτρέπεται να διαβάζουν τα κείμενά μου κι εγώ όχι; Δεν είμαι μουγκός, ξέρετε. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω.

Δηλαδή, αν είχα αποδεχτεί όλες τις προτάσεις που μου έγιναν, αν είχα δεχτεί να φωτογραφηθώ για τα έντυπα που μου το ζήτησαν, αν αποδεχόμουν όλες τις προτάσεις για συνεντεύξεις ή κείμενα που μου έγιναν, αν είχα εμφανιστεί στην τηλεόραση –σε μια από τις τέσσερις εκπομπές που μου προτάθηκε -, κι αν έκανα ραδιοφωνική εκπομπή σε στούντιο τι θα ήμουν; Μεγαλοπαράγοντας; Ο Μπόμπολας; Αυτήν την ιδέα έχετε για τους εκατοντάδες συναδέλφους σας που το κάνουν;


"Άρχισε να λύνει και να δένει σαν κι άλλους πολλούς που μεθούν με την επιτυχία τους και την εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος. Μ’ αυτά και μ’ αυτά απέδειξε πως το μέσον του ήταν απλά το «μέσον». Ο υπέροχα αιρετικός μας μπλόγκερ ξεκίνησε όπως πολλά παιδάκια, κουβαλώντας τα μεγάλα όνειρα που σπεύσαμε να του φορτώσουμε, αλλά κατέληξε τραπεζικό στέλεχος με ιδιόκτητη μεζονέτα και θέα στο Διαδίκτυο. Τι κρίμα! Ο «Πιτσιρίκος» ενηλικιώθηκε".


Ποιος «λύνει και δένει»; Τι «λύνει και δένει»; Που «λύνει και δένει»;

Κυρία Χατζηαντωνίου, σας έχω καλά και άσχημα νέα. Ας ξεκινήσουμε από τα καλά. Μπορείτε να συνεχίσετε να με διαβάζετε, όπως με διαβάζατε. Δεν έχω αλλάξει καθόλου – είμαι το ίδιο …αγνός.

Τα άσχημα νέα είναι πως την πατήσατε. Ποιο είναι «το ίδιον όφελος του τραπεζικού στελέχους»; Δεν έχω πάρει μέχρι σήμερα ούτε μισό ευρώ. Ούτε από τη LiFO, ούτε από τον «Φιλελεύθερο», ούτε από τον Σκάι. Ούτε καν από το βιβλίο μου. Δεν έχετε παρά να επικοινωνήσετε με τον κ. Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, την κ. Ελένη Ξένου, τον κ. Βασίλη Κουφόπουλο και τον κ. Διονύση Μαραθιά και να τους ρωτήσετε – υποθέτω πως τουλάχιστον τους συναδέλφους σας θα τους εμπιστεύεστε.

Αν έχω πάρει έστω και δέκα λεπτά από κάποιον από τους προαναφερθέντες ή από τα έντυπα ή τα Μέσα στα οποία εργάζονται, θα «κατεβάσω» αμέσως το μπλογκ μου και δεν θα ξαναγράψω λέξη στη ζωή μου. Το ορκίζομαι στη μνήμη του πατέρα μου. Αν δεν έχω πάρει δεκάρα, εσείς τι σκοπεύετε να κάνετε κ. Χατζηαντωνίου; Η εφημερίδα στην οποία εργάζεστε τι σκοπεύει να κάνει; Και μια ακόμα ερώτηση: για τα αφεντικά σας και τα συμφέροντά τους, μπορείτε να γράψετε μια έστω λέξη; Μπορείτε να είστε τόσο απαξιωτική όσο ήσασταν μαζί μου; Άξιος ο μισθός σας.

Κυρία Χατζηαντωνίου, σας ευχαριστώ πολύ για το όμορφο δημοσίευμά σας. Ελπίζω να μην σας αδικώ αλλά έχω την εντύπωση πως προβάλατε επάνω μου τις δικές σας επιθυμίες, τα δικά σας «θέλω». Πως κρίνατε εξ ιδίων τα αλλότρια. Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος.

Ζητώ συγγνώμη από τις κυρίες και τους κυρίους που ανέφερα στο κείμενο αλλά δεν μπορούσα να απαντήσω αλλιώς – είμαι απλά ένας μπλόγκερ, δεν είμαι εκδότης. Υποθέτω πως το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι.

Είναι περίεργο που, στις δεκάδες ανασκοπήσεις για τα βιβλία που εξεδόθησαν τη χρονιά που πέρασε, δεν βρέθηκε έστω ένας (1) δημοσιογράφος να γράψει πέντε λέξεις για τα έξι βιβλία των μπλόγκερ που εξεδόθησαν για πρώτη φορά στη χώρα μας – όχι ως λογοτεχνικό γεγονός, έστω ως είδηση μιας γραμμής, ως κάτι που συνέβη τη χρονιά που πέρασε. Αντιθέτως, το μόνο δημοσίευμα αφορούσε εμένα, είχε φωτογραφία το βιβλίο μου και ήταν συκοφαντικό. Κρίμα.

Νιώθω μια αηδία. Ειλικρινά. Σε καταραμένο τόπο ζούμε.

Πενήντα χρόνια μοναξιά (και λεβεντιά)

Πριν από τέσσερα πέντε χρόνια στη Νίσυρο, μια ηλιόλουστη μέρα, έπινα τον καφέ μου με τον Κέβιν, έναν Νορβηγό που έκανε διακοπές στο νησί. Ήμασταν στο μαγαζί μιας φίλης δίπλα στη θάλασσα. Ο Κέβιν διάβαζε τον «Καπετάν Μιχάλη».

Στην παρέα μας προστέθηκε ένας ηλικιωμένος Νισύριος που ήταν παλαιότερα δήμαρχος – ήταν ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων, μορφωμένος και ευγενικός άνθρωπος. Συζητούσαμε όμορφα για αρκετή ώρα, μέχρι που πρόσεξε το βιβλίο που διάβαζε ο Κέβιν. Σχεδόν πετάχτηκε από την καρέκλα του. «Να μην τον διαβάζεις αυτόν!». Ο Κέβιν τον κοίταξε έκπληκτος. «Συγνώμη, γιατί να μην τον διαβάζει;» «Γιατί ήταν ανήθικος! Και άθεος!».

Το 2007 συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη. Θα είναι «Έτος Νίκου Καζαντζάκη» τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Κύπρο. Οπωσδήποτε ένα «Έτος Καζαντζάκη», ανάμεσα σε καμιά δεκαριά έτη ...Θεοδωράκη που προηγήθηκαν και καμιά εικοσαριά που σίγουρα θα ακολουθήσουν, είναι ευπρόσδεκτο.

Το 1955 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατέθετε επερώτηση στη Βουλή διαμαρτυρόμενος για τον εκκλησιαστικό διωγμό του Καζαντζάκη. Πενήντα δυο χρόνια μετά ίσως τα πράγματα να μην έχουν αλλάξει όσο νομίζουμε. Εν τω μεταξύ, βέβαια, «Ο Χριστός …ξανατυπώνεται».

Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν ο δημοφιλέστερος έλληνας συγγραφέας του 20ού αιώνα – πιθανότατα θα είναι και του 21ου. Όσο ζούσε, το παράπονό του ήταν πως – σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο εξωτερικό - δεν τον διάβαζαν οι Έλληνες. Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, τα βιβλία του πουλιούνται κατά δεκάδες χιλιάδες στη χώρα μας και συνεχίζουν να διαβάζονται με μανία στον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτό, βέβαια, δεν του συγχωρείται και δεν θα του συγχωρεθεί ποτέ. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν εκθέσεις ελληνικού βιβλίου σε ευρωπαϊκές και άλλες χώρες, ο Καζαντζάκης ήταν παρών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Σήμερα, με δεκάδες μέσα προβολής, οι έλληνες συγγραφείς αποτελούν μια ωραία παρεούλα, συμβιβασμένη, υποταγμένη και απόλυτα καθηλωμένη στις δημόσιες σχέσεις. Οι πωλήσεις των βιβλίων τους στο εξωτερικό είναι ανέκδοτο. Το δε έργο τους δεν προκαλεί καμία αντίδραση -ούτε θετική ούτε αρνητική. Εκδίδονται, διαφημίζονται, συνεντευξιάζονται, κάνουν κανα παρτάκι και πάμε αμέσως για το επόμενο βιβλίο, γιατί, αν καθυστερήσει να εκδοθεί, θα μας ξεχάσει και η μάνα μας.

Όταν καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα «γιατί πουλούσε και πουλάει ο Καζαντζάκης στο εξωτερικό και όχι εσείς;» παραγγέλνουν έναν ακόμα καπουτσίνο. Ανθρώπινη αντίδραση, καθώς ο Καζαντζάκης αποτελεί για την ελληνική λογοτεχνία αυτό που είναι για τους σύγχρονους Έλληνες η Ακρόπολη: ξέρουμε πως ποτέ δεν θα χτίσουμε τη δική μας, οπότε ή την αντιμετωπίζουμε σαν κάτι μουσειακό ή κάνουμε σα να μην υπάρχει.

Βέβαια, αν αφαιρέσεις την Ακρόπολη από την Αθήνα, η πόλη δεν υπάρχει, ενώ, αν αφαιρέσεις την υπόλοιπη πόλη και αφήσεις μόνο την Ακρόπολη, μια χαρά θα είναι το σκηνικό. Το ίδιο συμβαίνει με τον Καζαντζάκη και την ελληνική λογοτεχνία. Καλό θα ήταν, όσοι σύγχρονοι έλληνες λογοτέχνες χρησιμοποιούν το επίθετο «υπερεκτιμημένος» για να χαρακτηρίσουν τον Καζαντζάκη, να αντιληφθούν πως ο χαρακτηρισμός τούς επιστρέφεται αμέσως – αμέσως όμως.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες γι’ αυτόν τον άνθρωπο που ονειρεύτηκε να φτιάξει νέα θρησκεία (τη θρησκεία «άνθρωπος»), αλλά δεν έχει νόημα – θα το κάνουν άλλοι πολύ καλύτερα από μένα. Και ό,τι και να γραφτεί – καλό ή κακό – αυτό που έχει σημασία είναι πως αυτή τη στιγμή, σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, πολλοί μαθητές ή φοιτητές ανακαλύπτουν τον μαγικό κόσμο του Νίκου Καζαντζάκη. Και θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.


Θα ήθελα να παραθέσω μια μικρή ιστορία όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Έλλης Αλεξίου «Για να γίνει μεγάλος» (Εκδόσεις Καστανιώτη). Για όσους νομίζουν πως ο Καζαντζάκης δεν είχε χιούμορ.


Ο Δεληβασίλης ήταν ένας αξιοπρόσεχτος τύπος Ηρακλειώτη. Το 1966 πέθανε. Ψαράς, καλός μουσικός – κάποιο όργανο έπαιζε στην μπάντα του Δήμου – και ποιητής.

Μάλιστα είχε συνθέσει κ’ ένα αξιόλογο πένθιμο εμβατήριο, που το έπαιξε η Φιλαρμονική του Δήμου Ηρακλείου στην κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη.

Μια μέρα, σε ταξίδι του Καζαντζάκη στο Ηράκλειο, του έφερε ένα ποίημά του για να το διαβάσει, ν’ ακούσει τη γνώμη του. Το τιτλοφορούσε «Ραψωδία». Άμα έφυγε, ρώτησε για το Δεληβασίλη το Λευτέρη, τι δουλειά κάνει.

-Ψαράς, του λέει ο Λευτέρης.
-Ψαράς; Μα τότε το ποίημα πρέπει να το πει «Ψαρωδία»

Προπομπός

Αγαπητές φίλες, σήμερα το απόγευμα στις 16.00 μπορείτε να ακούσετε από το vinyl microstore radio αποσπάσματα από μια τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησα πριν λίγες μέρες σε έναν γνωστό δημοσιογράφο, για ένα πρόγραμμα που θα μεταδοθεί την παραμονή της πρωτοχρονιάς – δεν θέλω να αποκαλύψω το κανάλι γιατί δεν έχουν συμφωνήσει ακόμα απόλυτα με τον χορηγό μου. Αν θέλετε να με ακούσετε να τραγουδάω ελληνικές αλλά και ξένες επιτυχίες από τον επερχόμενο δίσκο μου και να μάθετε όλες τις λεπτομέρειες για την ταινία που ετοιμάζω, συντονιστείτε . Η επιμέλεια της ραδιοφωνικής - διαδικτυακής παραγωγής είναι του περιβόητου M. Hulot, με τον οποίο κάνουμε και δυο ντουετάκια - παράλληλα, συμφωνήσαμε να του κάνω φωνητικά στον δίσκο που θα βγάλει μετά τις γιορτές.

Για τη Λευκωσία που αλλάζει με φως και γνώση!

Ο πιτσιρίκος παρακολούθησε την προεκλογική καμπάνια των υποψηφίων για τις δημοτικές εκλογές και έβγαλε τα συμπεράσματά του.

Σε ήπιους τόνους κύλησε η προεκλογική περίοδος για τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Ειδικά στη Λευκωσία, οι υποψήφιοι έραιναν ο ένας τον άλλο με ροδοπέταλα και αντάλλασσαν ευχές για καλή επιτυχία. Το χριστουγεννιάτικο κλίμα κυριάρχησε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, και οι υποψήφιοι, ντυμένοι Άγιοι Βασίληδες, μοίραζαν στους ψηφοφόρους δώρα, κουραμπιέδες και ψηφοδέλτια.

Τα χρωματιστά λαμπιόνια και οι γιρλάντες έδιναν έναν εορταστικό τόνο στα σπασμένα πεζοδρόμια της πόλης, ενώ τα σαραβαλιασμένα λεωφορεία μέσα στη νύχτα ενθουσίαζαν τα παιδιά γιατί έμοιαζαν με καρουζέλ – αυτό το τελευταίο, μόνο αν τα παιδιά είχαν δεκαπέντε βαθμούς μυωπία, γιατί, διαφορετικά, έμοιαζαν με σαραβαλιασμένα λεωφορεία.

Ο κ. Ζαμπέλας δήλωσε ιπποτικά πως θα ψηφίσει την κ. Μαραγκού και η κ. Μαραγκού την κ. Μαύρου. Η κ. Μαύρου θέλει να ψηφίσει τον κ. Μεσαρίτη αλλά δεν της δίνει άδεια το ΑΚΕΛ, κι έτσι θα κάνει πέτρα την καρδιά της και θα ψηφίσει τον εαυτό της.

Η κ. Άννα Μαραγκού κατέβηκε στις εκλογές με το σύνθημα «η λευκωσία στο φως». Δεν ξέρω γιατί το όνομα της πρωτεύουσας είναι γραμμένο με μικρό λάμδα στο σλόγκαν του συνδυασμού της, αλλά –με τέτοια ηλιοφάνεια που έχει η Κύπρος-, αν η Λευκωσία αποκτήσει λίγο φως ακόμα, οι Λευκωσιάτες θα τυφλωθούν εντελώς- με μπαστούνια θα κυκλοφορούν.

Βέβαια, η κ. Μαραγκού είναι αρχαιολόγος και μπορεί να μας ετοιμάζει κάποια έκπληξη: να έχει ανακαλύψει δηλαδή καμιά άλλη Λευκωσία κάτω από τη σημερινή, και να θέλει να κερδίσει τη Δημαρχία για να τη φέρει στο φως. Από την άλλη, ίσως τα χάλια της πρωτεύουσας να οφείλονται στον κακό φωτισμό – μπορεί η κ. Μαραγκού να φωτίσει την πλατεία Ελευθερίας με τέτοιο τρόπο, που να μη μοιάζει πια με τρίστρατο αλλά με την Τάιμς Σκουέρ!

Η κ. Μαραγκού παρουσίασε ένα πολύ μοντέρνο πρόσωπο, και στον διαδικτυακό τόπο του συνδυασμού της μπορούσαμε να μάθουμε το πρόγραμμά της και τις δραστηριότητές της. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως στην αρχική σελίδα ήσουν υποχρεωμένος να ακούς το τραγούδι «Μάρκος και Άννα» των αδελφών Κατσιμίχα – οπωσδήποτε, η κατατονία που σου δημιουργούν οι αδελφοί Κατσιμίχα δεν σε προτρέπει να ψηφίσεις την κ. Μαραγκού ή οποιονδήποτε άλλον, αλλά να αλλάξεις αμέσως όνομα και θρησκεία, και να εγκατασταθείς μόνιμα στα κατεχόμενα.

Ο κ. Μιχαλάκης Ζαμπέλας είναι ερωτευμένος με τη Λευκωσία και δεν την αλλάζει με όλο το χρυσάφι του κόσμου. Το σύνθημα του συνδυασμού του ήταν «η πόλη μας αλλάζει». Όλες οι πόλεις αλλάζουν – διαφορετικά, οι Αθηναίοι θα περπατούσαν ακόμα με σανδάλια ανάμεσα σε κίονες και θα έπιναν νερό από πηγάδια. Το ζήτημα είναι με τι ρυθμό αλλάζουν οι πόλεις. Πάντως, αν συνεχιστούν οι μέχρι τώρα ρυθμοί αλλαγών του κ. Ζαμπέλα, η Λευκωσία θα είναι κούκλα στο επόμενο millennium!

Τώρα βέβαια, αυτό το «η πόλη μας αλλάζει», ίσως ο κ. Ζαμπέλας να το λέει για κακό – ο ίδιος μάλλον θέλει να παραμείνει η Λευκωσία όπως τη γνώρισε στα νεανικά του χρόνια για να αισθάνεται πάντα παιδαρέλι. Όπως και να 'χουν τα πράγματα, η πλατεία Ελευθερίας θα αλλάξει. Η Ιρακινή Ζάχα Χαντίντ θα την εκσυγχρονίσει.

Βέβαια, αν εκλεγεί η κ. Μαραγκού, οι δυο γυναίκες θα πιαστούν μαλλί με μαλλί. Η κ. Μαραγκού βγάζει καντήλες όταν ακούει το όνομα Χαντίντ. Ίσως φοβάται πως η Ιρακινή αρχιτεκτόνισσα θα κάνει την πλατεία Ελευθερίας σαν την κεντρική πλατεία της Βαγδάτης, και υπάρχει κίνδυνος να μπερδευτούν τίποτα αμερικάνικα μαχητικά και να βομβαρδίσουν κατά λάθος τη Λευκωσία.

Εδώ που τα λέμε, δεν έχει κι άδικο. Από την άλλη, αυτήν την πόλη μόνο ένας βομβαρδισμός τη σώζει. Θα τη χτίσουμε μετά από την αρχή και θα την κάνουμε την ομορφότερη πόλη του κόσμου.

Το κεντρικό σύνθημα του συνδυασμού της κ. Ελένης Μαύρου είναι «για τη Λευκωσία». Πολύ εμπνευσμένο! Δηλαδή οι υπόλοιποι υποψήφιοι είναι για άλλη πόλη; Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα συνθήματα. Το κάνουν και στην Ελλάδα: «Για την Αθήνα», «Για τον Πειραιά», «Για τον κακό σας τον καιρό!». Όποιος υποψήφιος δεν βρίσκει σύνθημα, πετάει εκεί ένα «Για την Κάτω Παναγιά» και καθάρισε.

Η κ. Μαύρου είναι πολύ νέα –45 ετών – και οι Λευκωσιάτες δεν την εμπιστεύονται. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αν δεν πάει καμιά ογδονταριά χρονών η γυναίκα, δεν την ψηφίζουν οι πολίτες. Θέλουν να είναι σίγουροι πως έχει περάσει οριστικά την κλιμακτήριο και θα ασχοληθεί μόνο με τα προβλήματά τους – διαφορετικά, έχουν την εντύπωση πως θα το ρίξει στις τρέλες και θα τρέχει με τον αγαπημένο της στους αγρούς και θα πετάνε λουλούδια ο ένας στον άλλο.

Ο κ. Νίκος Μεσαρίτης επιμένει πως «Η Λευκωσία θέλει γνώση» - εγώ επιμένω πως θέλει βομβαρδισμό αλλά να μην του χαλάσω την καρδιά. Αν ο κ. Μεσαρίτης γίνει δήμαρχος, θα βάλει τη Λευκωσία στο θρανίο και θα την τρελάνει στα μαθήματα.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: η κ. Μαραγκού θέλει περισσότερο φως στη Λευκωσία, ο κ. Ζαμπέλας πιστεύει πως η πόλη μας αλλάζει, η κ. Μαύρου για τη Λευκωσία και ξερό ψωμί και ο κ. Μεσαρίτης θα τη βάλει τιμωρία αν δεν διαβάζει. Καλό βόλι!


δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" στις 17/12/2006

(Τελικά, δήμαρχος εξελέγη η κ. Ελένη Μαύρου. Αναμενόμενο ήταν, μιας και είχε την υποστήριξή μου. Καλή επιτυχία κ. Μαύρου. Για τη Λευκωσία!)

Η Δημοκρατία στο απόσπασμα

Ο καλός συν-μπλόγκερ Niko Ago έχει πάρει ανάποδες επειδή η Βουλή της Αλβανίας αποφάσισε να σταματήσει τη χρηματοδότηση της Ακαδημίας Επιστημών της χώρας – δηλαδή, της έβαλαν λουκέτο. Συμπαρίσταμαι στον καλό μπλόγκερ και στη δίκαιη διαμαρτυρία του. Επί τη ευκαιρία, θέλω κι εγώ να διαμαρτυρηθώ για κάτι: χτες το μεσημέρι χρειάστηκε να γυρίσουμε όλα τα σούπερ μάρκετ των βορείων προαστίων για να βρούμε το πανετόνε που ψάχναμε. Eν όψει των εορτών, θέλω να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου: τα πανετόνε δεν αρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση του αγοραστικού κοινού.

Power to the People!

Person of the Year: You. Yes, you. You control the Information Age. Welcome to your world.

Σύμφωνα με το περιοδικό «TIME», το πρόσωπο της χρονιάς είναι οι πολίτες. Οι πολίτες που γίνονται το μέσο αντί να άγονται και να φέρονται από τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Βέβαια, οι πολίτες-bloggers είναι τα πρόσωπα της χρονιάς στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα, την ίδια ακριβώς εποχή το 90% των δημοσιογράφων, που αρθρογραφούν για το θέμα, προσπαθούν να πείσουν τους αναγνώστες τους πως στη χώρα μας οι μόνοι bloggers που υπάρχουν είναι δημοσιογράφοι. Πάλι καλά - πέρσι έγραφαν πως είναι μόδα και θα περάσει. Περαστικά.

«Όλα καλά θα πάνε;»

Έχω ένα φίλο που είναι τρελός. Όλοι οι φίλοι μου είναι τρελοί αλλά γι΄ αυτόν υπάρχει και χαρτί από τον γιατρό. Ο φίλος μου – ας τον πούμε «Νίκο» - δεν ήταν πάντα τρελός. Παλιά ήταν μια χαρά – η ψυχή της παρέας. Μετά κάτι συνέβη και κατέληξε στο Δαφνί.

Την πρώτη φορά που ο Νίκος έκανε κάτι «περίεργο» δεν ήμουν μπροστά – έκανα τη θητεία μου στο Ναυτικό. Όταν τα παιδιά μου διηγήθηκαν το περιστατικό, δεν μπορούσα να πιστέψω στ’ αυτιά μου. Ο Νίκος είχε επιτεθεί στον πιο καλόβολο άνθρωπο της παρέας μας. Ξαφνικά, άρχισε να τον χτυπάει μέσα στο στέκι μας – οι υπόλοιποι τον συγκράτησαν, και μετά του ζήτησε συγνώμη. Είπε πως νόμισε ότι ο καλόβολος φίλος μας είχε πειράξει την κοπέλα ενός άλλου φίλου. Όλοι σκέφτηκαν πως ίσως είχε πιει ένα ποτήρι παραπάνω. Κι εγώ αυτό σκέφτηκα.

Λίγους μήνες αργότερα άρχισε να μου λέει πως μια γνωστή παρουσιάστρια της τηλεόρασης ήταν γυναίκα του και μια διάσημη ηθοποιός κόρη του. Δεν τα έλεγε μόνο σε μένα – αυτά και άλλα πολλά τα έλεγε σε όλους. Παράλληλα, είχε γίνει επιθετικός και φανταζόταν απίστευτα πράγματα. Του μιλούσα κάθε μέρα και προσπαθούσα να τον «λογικέψω». Δεν πρέπει να έχω μιλήσει τόσες πολλές ώρες σε άλλον άνθρωπο στη ζωή μου. Συμφωνούσε, αλλά την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια.

Μετά από ένα περιστατικό στη δουλειά του, τον απέλυσαν. Μιλούσα με τον πατέρα του στο τηλέφωνο – ήταν πολύ προβληματισμένος και δεν ήξερε τι να κάνει. Επίσης, ήταν πολύ μεγάλος σε ηλικία και με σοβαρά προβλήματα υγείας Εκείνο το διάστημα ο Νίκος άρχισε να παραμιλάει. Με τις ώρες. Ακόμα νομίζω πως ακούω τα παραμιλητά του.

Είχα τρομάξει με την ιστορία του Νίκου. Δεν ήξερα τι να κάνω – κανένας φίλος δεν ήξερε. Οι ατελείωτες ώρες συζήτησης αποδεικνύονταν εντελώς μάταιες. Ο πατέρας ενός παιδικού μου φίλου είναι ένας από τους καλύτερους ψυχίατρους της χώρας. Αποφάσισα να ζητήσω τη γνώμη του – γνωριζόμαστε από τότε που ήμουν έξι ετών.

Του είπα όλη την ιστορία για τον Νίκο και την οικογένειά του – όσα γνώριζα τουλάχιστον. Αφού με άκουσε με προσοχή, μου ζήτησε να ηρεμήσω και μου εξήγησε πως, προφανώς, τα προβλήματα για τον Νίκο προϋπήρχαν αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να τα συνειδητοποιήσουμε. Θυμήθηκα πως ο Νίκος, παλιότερα, μου είχε πει, ότι, όταν ήταν μικρός, γυρνούσε σπίτι από το σχολείο και, επειδή δεν ήταν κανείς εκεί, μιλούσε μόνος του για να μην αισθάνεται μοναξιά.

«Ο φίλος σου είναι στα χέρια της επιστήμης. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα – ούτε εσύ, ούτε κανένας από τους δικούς του». Αυτά τα λόγια του πατέρα του φίλου μου με απογοήτευσαν αλλά, παράλληλα, με λύτρωσαν. Ήξερα πως είχε δίκιο. Στο τέλος δεν απέφυγα και τη φαρμακερή ερώτηση: «Δηλαδή, μπορεί κι εγώ μια μέρα στα καλά καθούμενα να αρχίσω να λέω παλαβομάρες;». Χαμογέλασε. «Και μόνο το γεγονός ότι το σκέφτεσαι, απομακρύνει αυτό το ενδεχόμενο».

Ο Νίκος νοσηλεύτηκε στο Δαφνί. Μπήκε, βγήκε, ξαναμπήκε. Δεν ακολουθούσε σωστά τη θεραπεία. Έπινε ενώ αυτό απαγορεύεται, όταν παίρνεις χάπια. Από την άλλη, τα χάπια δεν επιτρέπουν σ’ έναν άνδρα να λειτουργήσει σαν άνδρας – οι ορμές ατονούν. Ο πατέρας του φίλου μου μού εξήγησε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα των ασθενών είναι πως αρνούνται να ακολουθήσουν την θεραπεία – άλλοι επειδή πιστεύουν πως είναι μια χαρά κι άλλοι επειδή δυσανασχετούν με τις παρενέργειες των χαπιών. Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Οι γονείς του πέθαναν έχοντας τον Νίκο στο μυαλό τους. Ουσιαστικά, ήταν μόνος του πια. Είχε χάσει την οικογένειά του, τη σχέση του, τους φίλους του, τη δουλειά του – είχε χάσει και τον εαυτό του.

Δεν μπόρεσα να καταλάβω πως ακριβώς άλλαξαν τα πράγματα. Δεν πήγα στο Δαφνί να τον δω. Μια φορά στη ζωή μου πήγα εκεί, και μετά έκανα ένα μήνα να ξαναμιλήσω. Μάθαινα νέα του από τον Αντώνη, έναν κοινό μας φίλο – δεν ήταν και τα καλύτερα. Κάποια στιγμή πήγε στο Κέντρο Κοινοτικής Ψυχικής Υγιεινής κι από κει σε ξενώνα στα πλαίσια επανένταξης στην κοινωνία. Αυτά όλα οφείλονται στα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – αλλιώς δεν θα είχε αλλάξει τίποτα στη χώρα μας σ’ αυτόν τον τομέα.

Αρχίσαμε να μιλάμε πάλι στο τηλέφωνο σε καθημερινή βάση. «Όλα καλά θα πάνε;» «Όλα καλά θα πάνε» «Να μην ανησυχώ;» «Να μην ανησυχείς». Το 90% των συνομιλιών μας ήταν αυτός ο διάλογος – είχε μεγάλη αγωνία. Αρχίσαμε πάλι να βλεπόμαστε. Ερχόταν για καφέ μαζί με ένα άλλο παιδί από τον ξενώνα. Ήταν πολύ καλύτερα. Πολύ αγχωμένος αλλά καμιά σχέση με τον Νίκο των προηγούμενων ετών. Είχε μια φιλενάδα που ήταν στο ίδιο πρόγραμμα, έπαιρνε μια μικρή σύνταξη και πήρε δάνειο για να αγοράσει ένα σπίτι.

Την περασμένη Τρίτη, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων έγινε χριστουγεννιάτικο μπαζάρ με τα αντικείμενα που είχαν φτιάξει τα παιδιά που είναι στο πρόγραμμα. Είχαν κάνει και πέρσι – πέρσι ήταν δυο μέρες, φέτος μια. Εδώ και δυο μήνες μου το έλεγε κάθε μέρα στο τηλέφωνο. «Θα έρθεις, ε;» «Βέβαια, θα έρθω. Πέρσι δεν ήρθα;» «Ήρθες». Τρίτη πρωί πέρασα από το μαγαζί του Αντώνη, καβαλήσαμε τη βέσπα και πήγαμε.

Στην πόρτα μάς περίμενε. Όπως και πέρσι. Αγκαλιές, φιλιά – μας σύστησε στους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το πρόγραμμα: «Ήρθαν οι φίλοι μου». Είχε πάρει μια ξύλινη μοτοσικλέτα για τον Αντώνη και μια ταμπακέρα για μένα. «Ήθελα να σου πάρω κάτι πιο καλό αλλά δεν είχα λεφτά» «Μη λες βλακείες – είναι φανταστική». Ψωνίσαμε με τον Αντώνη μερικές ξύλινες κατασκευές - μετά πήραμε άδεια από τον υπεύθυνο και πήγαμε με τον Νίκο δίπλα για καφέ. Τα είπαμε για μιάμιση ώρα – ήταν πολύ ικανοποιημένος, αλλά και αγχωμένος. «Όλα καλά θα πάνε;» «Όλα καλά θα πάνε» «Να μην ανησυχώ;» «Να μην ανησυχείς».

Επιστρέψαμε στην αίθουσα του μπαζάρ για να πάρουμε τα δώρα μας και να χαιρετήσουμε τους υπεύθυνους του προγράμματος. Ο κύριος που τους έκανε μαθήματα ξυλογλυπτικής μας είπε πως ο Νίκος αγχώθηκε με το δάνειο για το σπίτι αλλά τώρα είναι καλύτερα. Είναι πολύ ωραίοι οι άνθρωποι που ηγούνται αυτού του προγράμματος. Κι αυτοί που γνώρισα πέρσι ήταν σπουδαίοι.

Την ώρα που τον χαιρετούσαμε έμπαινε η γιατρός με έναν καφέ στο χέρι. «Ήρθαν οι δικοί σου Νίκο;» «Ναι!». Το πρόσωπό του φωτίστηκε. Φιληθήκαμε και δώσαμε ραντεβού για καφέ σε λίγες μέρες. Στον διάδρομο ο Αντώνης μου είπε: «Κατάλαβες πως εμείς είμαστε οι ‘δικοί του’ πια;» «Το κατάλαβα».


«Όλα καλά θα πάνε»



«charity is a coat you wear twice a year» - George Michael

Η φωτογραφία είναι της eyedroplet

Ω Hell-ατο!

Η Αθήνα είναι έτοιμη να υποδεχτεί τα Χριστούγεννα με τον δικό της, μοναδικό τρόπο. Η εορταστική ατμόσφαιρα με τα χιλιάδες πολύχρωμα λαμπιόνια και τις φανταχτερές γιρλάντες παντρεύει υπέροχα το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου με την κατάνυξη των πολυκαταστημάτων και τα εορτοδάνεια.

Το έναυσμα των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων έδωσαν –για μια ακόμα χρονιά– οι χιλιάδες ζητιάνοι που κατέκλυσαν το κέντρο της πόλης και σέρνονται στα πεζοδρόμια ικετεύοντας για ελεημοσύνη, και συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη δημιουργία μαγικής ατμόσφαιρας και στην απογείωση του κεφιού.

Δυστυχώς, η παλαιότερη αποκάλυψη της τηλεόρασης πως κάτω από το στρώμα μιας νεκρής ηλικιωμένης ζητιάνας βρέθηκε ο μισός προϋπολογισμός του κράτους προκάλεσε τη δυσπιστία των πολιτών, κι έτσι φέτος οι γριές ζητιάνες απουσιάζουν από τη χριστουγεννιάτικη φιέστα, στερώντας από την Αθήνα την παραδοσιακότερη τουριστική ατραξιόν της.

Όλο το βάρος έχει πια πέσει στους γέρους ζητιάνους και στα ορφανά που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, ώστε να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες του καταναλωτικού κοινού για επίδειξη φιλανθρωπίας και οίκτου.

Ο Δήμος Αθηναίων συνεχίζει την παράδοση των τελευταίων χρόνων, που τον θέλει να αδιαφορεί για τα πάντα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, και τα Χριστούγεννα να ξεσαλώνει με κάθε λογής σαχλαμάρα.

Επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων είναι και φέτος το Σύνταγμα, όπου στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει ένα φυσικής όψεως δέντρο – το δέντρο μοιάζει τόσο φυσικό που τα πουλιά μπερδεύονται, με αποτέλεσμα να το έχουν γεμίσει φωλιές και κουτσουλιές, και να βρομοκοπάει.

Όσα παιδάκια δεχτούν κουτσουλιά στο δόξα πατρί θα μπορούν να προσέρχονται στο παρακείμενο καρουζέλ και να κάνουν δωρεάν όσους γύρους θέλουν –με διπλάσια, μάλιστα, ταχύτητα–, μέχρι να κάνουν εμετό από τις γυροβολιές. Μετά, οι λιλιπούτειοι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να επισκεφτούν τη «ζαχαρένια πόλη» και να σπάσουν τα νεύρα των γονιών τους, ζητώντας τους επίμονα να τους αγοράσουν ταϊβανέζικα μελομακάρονα πασπαλισμένα με λαδομπογιά.

Στα «γλυκά σπιτάκια» γονείς και παιδιά θα βρουν ακόμα κουραμπιέδες από το Περού, δίπλες από το Καζακστάν και, βέβαια, τα διάσημα σοκολατάκια της Τανζανίας που προκαλούν κωλοπιλάλα – πιο γνωστή ως «γλεντοκώλα».

Ο Δήμος θα προσφέρει στους επισκέπτες κοκορέτσι και πατσά Φαρσάλων, ενώ την ημέρα των Χριστουγέννων θα υπάρχει και η πατροπαράδοτη γαλοπούλα σβησμένη σε βεζινόκολλα – για τους πιο μερακλήδες, θα υπάρχει και γαλοπούλα με γέμιση σούσι, τσιμπούρια και πευκοβελόνες.

Στο Ζάππειο θα στηθεί η «Γειτονιά των παιδιών», οπότε, όσοι συχνάζετε εκεί για ψωνιστήρι, καλό θα ήταν να το αποφύγετε αυτές τις άγιες μέρες, γιατί, με την υστερία που υπάρχει τελευταία με τους βιασμούς ανηλίκων, υπάρχει ο κίνδυνος να σας μπαγλαρώσουν και να κάνετε Χριστούγεννα στον Κορυδαλλό – τώρα βέβαια, εδώ που τα λέμε, πιο καλά θάναι τα Χριστούγεννα στον Κορυδαλλό.

Οι μικροί ταλιροφονιάδες θα έχουν ακόμα την ευκαιρία να κάνουν χιονοτσουλήθρα πάνω σε πραγματικό χιόνι, για να το κάνουν κατάμαυρο με τις βρομοποδάρες τους. Την παράσταση αναμένεται να κλέψουν οι πιγκουΐνοι που έφερε ο Δήμος από τον Νότιο Πόλο και, για την ώρα, φυλάσσονται σε ψυγεία στην ψαραγορά.

Αν η θερμοκρασία διατηρηθεί σε υψηλά για την εποχή επίπεδα, ο Δήμος έχει μεριμνήσει για τη λειτουργία νεροτσουληθρών μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη – τα παιδιά θα φοράνε τα μαγιό τους, θα ανεβαίνουν στις νεροτσουλήθρες, θα περνάνε μέσα από τα παράθυρα της Βουλής και θα καταλήγουν στην πισίνα της Γερουσίας για πατητές και παιχνίδια με τα δελφίνια και τους θαλάσσιους ελέφαντες.

Από το Σύνταγμα και την οδό Ερμού δεν θα λείψουν ούτε και φέτος τα μικρά και χαριτωμένα πόνι – πάλι καλά που οι Έλληνες θεωρούν γιορτινά και χριστουγεννιάτικα τα πόνι και όχι τις τίγρεις, τα λιοντάρια και τους κροκόδειλους, γιατί θα πήγαινες στην Ερμού να αγοράσεις ένα ζευγάρι παπούτσια και θα έπρεπε να έχεις κάνει πρώτα τη διαθήκη σου.

Φέτος ο Δήμος έλυσε το πρόβλημα με τις ακαθαρσίες των πόνι –που έχεζαν τον κόσμο όλο–, δίνοντας άδεια μόνο για οικολογικά πόνι από την Κίνα που δεν έχουν φυσικές ανάγκες – τα οικολογικά πόνι μετά το πέρας των εορτών μετατρέπονται αυτομάτως σε ντιβανοκασέλες και πέφτουν σε χειμερία νάρκη.

Ύστερα από πολλά χρόνια, στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας θα κάνουν ξανά την εμφάνισή τους οι αρκούδες οι οποίες θα χορεύουν στο ρυθμό τού «Τρίγωνα Καλιαρντά», που θα δίνουν με το ντέφι οι αρκουδόγυφτοι. Η εικόνα της αρκούδας να κάνει τούμπες και να κοπανιέται με την αλυσίδα είναι σίγουρο πως θα γοητεύσει τους νεότερους και θα θυμίσει στους μεγαλύτερους όμορφες νοσταλγικές στιγμές από την παλιά καλή Αθήνα.

Το πρόγραμμα «Αθήνα κι αρκουδιάρηδες στο πέρασμα των αιώνων» θα προλογίσει ο νέος Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Νίκος Αθανασάκης, και θα παραστεί σύσσωμο το «όλον τριχωτόν ΠΑΣΟΚ» με φίμωτρα και περιλαίμια. Παράλληλες εορταστικές εκδηλώσεις θα γίνουν και στην πλατεία Κοτζιά, ενώ στην πλατεία Κουμουνδούρου μέλη του Συνασπισμού θα μοιράζουν φασολάδα, χαλβά και λαγάνα.

Την περίοδο των γιορτών θα διοργανωθούν και πολλές μουσικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων, που θα ερμηνεύσει χριστουγεννιάτικα τσιφτετέλια και καρσιλαμάδες.

Ο Δήμος Αθηναίων φέτος κάνει πιο τολμηρές μουσικές επιλογές, κι έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε την Πόπη Αστεριάδη και τον Μιχάλη Βιολάρη σε τραγούδια του Νέου Κύματος που αναφέρονται σε τολμηρά αγόρια και κορίτσια που κυνηγιούνται μέσα στις παπαρούνες όχι για να επιδοθούν σε αχαλίνωτο σεξ, αλλά για να μαδήσουν μαργαρίτες και να μαζέψουν πεταλούδες.

Ανήμερα τα Χριστούγεννα, στο Σύνταγμα θα εμφανιστεί η Κεφαλλονίτικη Χορωδία και Μαντολινάτα του Φώτη Αλέπορου, που θα πλαισιώνει τις αδερφές Μπρόγιερ, τα Καλουτάκια και τον Αττίκ.

Με αγωνία περιμένουν οι Αθηναίοι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να απολαύσουν την Τάμτα και τον Ταμτάκο στη μοναδική κοινή τους εμφάνιση πριν από το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον και την εκτίναξή τους στην κορυφή του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος. Οι δυο καλλιτέχνες θα ερμηνεύσουν το ορατόριο του Ζαμπέτα "Ο αράπης, ο μαύρος, ο σκύλος, ο ταμ-ταμ-ταμ", σε ειδική διασκευή για ξενηστικωμένους μετανάστες από το Κονγκό.

Η μεγάλη έκπληξη του Δήμου για τα φετινά Χριστούγεννα είναι η διακόσμηση της Ακρόπολης με χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια και χρωματιστά μπαλόνια. Οι Καρυάτιδες θα στολιστούν με κόκκινους σκούφους και χρυσοκόκκινα παρεό, και ο Παρθενώνας θα γίνει το σπίτι του Αϊ Βασίλη.

Αυτή η κίνηση του Δήμου έχει σκοπό την προώθηση της ιδέας του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού και το πάντρεμα του αρχαίου πνεύματος με τη βασιλόπιτα. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα παρουσιαστεί στο Ηρώδειο η νέα παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου "Ασσόδυο", ένα χοροθέαμα που αναμένεται να ενθουσιάσει τους ντόπιους μεγιστάνες που βαρέθηκαν τα ρεβεγιόν στις μπουζουκλερί. Ολέ!


στον konfet


Αγαπητές φίλες, αυτό το κείμενο γράφτηκε για τη




L i FO

Σήκω Ανδρέα...

Ο Στέφανος Μάνος επιβεβαίωσε την πληροφορία πως μαζί με τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο θα προχωρήσουν στη δημιουργία νέου κόμματος που θα ονομάζεται «Φιλελεύθερη Συμμαχία». Μετά την Υβέτ Τζάρβις, ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος. Στο τέλος, θα το διαλύσει το ΠαΣοΚ ο Γιώργος Παπανδρέου.

Δώρο

Αυτές τις μέρες, όλοι μας αναζητούμε τα καλύτερα δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Προσπαθούμε να βρούμε κάτι ξεχωριστό που θα τους δώσει χαρά, και δεν θα ξεχαστεί όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μετά από μια εξονυχιστική έρευνα αγοράς, κατέληξα στο ασφαλές συμπέρασμα πως το καλύτερο δώρο γι΄ αυτά τα Χριστούγεννα είναι…

Περίσταση!

Θα στο σπάσω το κομπιούτερ, θα στο σπάσω
Απ’ τη ζήλια μου κοντεύω πια να σκάσω
Όλη μέρα το κομπιούτερ αγκαλιά
και σε μένα ούτε μια μιλιά

Τι να κάνω η τρελή, τα ’μπλεξα με μπλογκερτζή
μα σκοπό έχω μονάχα έναν:
Να του κάνω μια σκηνή, να διαλέξει στη στιγμή
αν το μπλογκ του θέλει ή εμένα.

Βρε, μωρό μου, πάψε τώρα να γκρινιάζεις
στην εκπαίδευσή μου εμπόδια μη βάζεις
Στο ’χα πει, θέλω να γίνω μπλογκερτζής
πρώτος μες στην πιάτσα και δημοφιλής

Τι να γίνει δηλαδή, και το μπλογκ έχει ψυχή
πάψε να το βλέπεις με κακία
Έχει και αυτό ψυχή, και θα δεις ότι μπορεί
στη ζωή να φέρει ευτυχία.


Το ζήκειο άσμα «Ο μπουζουξής» - που με εκφράζει απόλυτα αυτές τις μέρες- είναι αφιερωμένο στις αγαπητές αναγνώστριες που ζητούν περισσότερα κείμενα, περισσότερα σχόλια και γενικά …περισσότερα. Είμαι πάντα στις επάλξεις της σαχλής γραφής και γράφω κάποια πανηγυρικά –και πανηγυρτζίδικα - κείμενα που θα δημοσιευτούν μέσα στις γιορτές. Τελευταίο κείμενο προς παράδοση την επόμενη Δευτέρα. Μετά, θα είμαι στη διάθεσή σας. Ελπίζω.