Αγαπητές αναγνώστριες, αυτά τα όμορφα, μακριά δάχτυλα, που τα φαντάζεστε να οργώνουν τις πλάτες σας, να αγγίζουν όλα τα απόκρυφα σημεία σας, να σας πλημμυρίζουν ηδονές και να σας οδηγούν σε απανωτούς, πολλαπλούς, αξέχαστους οργασμούς, είναι δικά μου. Ό,τι τσιγκουνεύτηκε ο Θεός σε μπόι και σε μυαλό, μου το έδωσε σε δάχτυλα. Στη φωτογραφία κρατάω το ζακυνθινό περιοδικό Ραπόρτο και πίσω φαίνεται η όμορφη Ζάκυνθος. Αυτά τα Χριστούγεννα είναι σεμνά και ταπεινά - θα αναφέρω μόνο ένα μικρό ενσταντανέ γιατί το blogging μπορεί να περιμένει αλλά η παρέα ποτέ:
Είμαστε όλοι αραγμένοι στους πανάκριβους καναπέδες της ζακυνθινής οικίας μου και λέμε ό,τι μαλακία μας κατέβει στο κεφάλι, όταν χτυπάει το κινητό: «Μαλάκα, βάλε ΑΝΤ1 ΤΩΡΑ!!!». Ανοίγω την 152 ιντσών τηλεόραση και βλέπω τον Σταμάτη Κραουνάκη και την ομάδα Σπείρα-Σπείρα. Το επόμενο λεπτό, η δεκαπενταμελής παρέα μου είναι πάνω στους πανάκριβους καναπέδες και χορεύει τραγουδώντας –φαρσί- τον «πιτσιρίκο». Μαξιλαράκια εκσφενδονίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, οι φίλοι μου ουρλιάζουν και σκίζουν τα ρούχα τους και εγώ τους κοιτάω αποσβολωμένος. Όταν τελειώνει το τραγούδι, ξεσπάνε σε πανηγυρισμούς και χειροκροτήματα και στη συνέχεια γιουχάρουν τους καλλιτέχνες που δεν το είπαν μια φορά ακόμα. Αμέσως μετά, κάθονται ξανά στους καναπέδες, σαν να μην τρέχει τίποτα, και συνεχίζουν τις αρλούμπες. Ωραία.Χρόνια Πολλά!
Ευχαριστώ για τις …άπειρες αναδημοσιεύσεις του κειμένου «Καζαμίας 2008». Για τους φίλους που ρωτάνε αν μπορούν να αναδημοσιεύσουν αυτό το κείμενο –ή οποιοδήποτε άλλο-, να πω για μια ακόμη φορά πως γράφω κείμενα για να τα διαβάζουν οι άνθρωποι και να χαίρονται. Όποιος θέλει μπορεί να αναδημοσιεύει όποιο κείμενό μου επιθυμεί – δεν χρειάζεται άδεια. Ευχαριστώ.
Μήπως θα μπορούσε κάποιος αναγνώστης από τη Ζάκυνθο να με ενημερώσει πού μπορώ να βρω πανετόνε; Πήρα από τον "Βασιλόπουλο" τα τελευταία 32 που είχε και κοντεύουμε να ξεμείνουμε. Ευχαριστώ.
