Πριν δέκα μέρες, την επομένη των γεγονότων του Λονδίνου έγραψα πως είμαστε όλοι ένοχοι. Σήμερα ο "ΚΑΙΡΟΣ" της "Ε" γράφει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Με την ελπίδα πως δεν θα βρεθούν κάποιοι λίγοι blogger που θα του στείλουν οργισμένα (ακόμα και υβριστικά) mail, γράφοντάς του πόσο βλάκας είναι, παραθέτω ένα απόσπασμα από το άρθρο του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη μπας και καταλάβουν και οι πολύ ...αθώοι.
Ακούω και βλέπω διαρκώς να μιλούν για αθώα θύματα. Κοίταξε μέσα σου και γύρω σου, Δόνα μου. Δεν υπάρχουν αθώα θύματα εδώ, σ' αυτό το ημισφαίριο. Μόνο τα παιδιά και οι σαλεμένοι είναι αθώοι. Ολοι οι άλλοι Συμμετέχουμε. Από τη μία με έπαρση διατυμπανίζουμε ως κορυφαία αξία τη Δημοκρατία και την κατάκτηση να έχουμε και να λέμε τη γνώμη μας. Κι από την άλλη, μόλις πληρώνουμε το τίμημα αυτής της γνώμης κρυβόμαστε πίσω από το ότι είμαστε αμέτοχοι.
Τελικά συμμετέχουμε ή όχι; Εχουμε γνώμη ή όχι; Ζούμε τη Δημοκρατία με ευθύνη ή όχι; Εχουμε ευθύνη;
Γιατί αν συμμετέχουμε είμαστε άξιοι αυτού που ζούμε. Κι αν δεν συμμετέχουμε είμαστε, πάλι, άξιοι αυτού που ζούμε.
Δεν υπάρχουν αθώα θύματα στο ημισφαίριο που ζούμε, Δόνα μου.Υπάρχουν μόνο θύματα. Θύματα και θύτες ταυτοχρόνως. Σε ένα σιχαμερό παιχνίδι εκείνων, που έχουν στα χέρια τους την ισχύ του χρήματος και την ισχύ της επιβολής των επιθυμιών τους. Σιχαμερό, όχι τόσο για τα χαμερπή ελατήρια των πράξεών τους. Αλλά, γιατί η μεγαλύτερη ισχύς τους είναι η ανοχή, η αδιαφορία, ο ευνουχισμός των υπόλοιπων μελών της κοινωνίας. Αυτών όλων που Συμμετέχουμε στα δικά τους εγκλήματα, φορώντας τα ρούχα αυτών των εγκλημάτων, αγοράζοντας τα αγαθά αυτών των εγκλημάτων, εργαζόμενοι για να προωθηθούν αυτά τα εγκλήματα, ψηφίζοντας ή -το χειρότερο- απέχοντας για τους εκπροσώπους αυτών των εγκλημάτων και όχι για τους εκπροσώπους των πραγματικών αναγκών των Ανθρώπων. Των δικών μας αναγκών.
