Με αφορμή την αναδημοσίευση από την αθλητική εφημερίδα «SportDay» της περασμένης Τετάρτης ενός μεγάλου αποσπάσματος από το κείμενο "Ελλάδα – Κύπρος - Παλαιστίνη ξένος τενίστας δεν θα μείνει!", θέλω να κάνω μια παράκληση. Ειλικρινά δεν έχω κανένα πρόβλημα με την όποια δημοσίευση κειμένων του blog μου από όποιον το επιθυμεί. Ίσα-ίσα που με χαροποιεί. Νομίζω όμως πως όποιος το κάνει θα ήταν σωστό και όμορφο να αναφέρει την πηγή του.
Το ίδιο κείμενο διαβάστηκε ολόκληρο από ένα αθλητικό ραδιόφωνο, αλλά εκεί τουλάχιστον ο παρουσιαστής ανέφερε ποιος το έχει γράψει. Τόσο στη SportDay όσο και στον δικτυακό τόπο του Supersport FM, το κείμενο είναι «ορφανό» - για να είμαι ακριβής αποδίδεται στον …Πανίκο Πανικού. Αγαπάω πολύ τον Πανίκο και υπόσχομαι να μείνει κοντά μου για πάντα, αλλά κι …αυτός ενοχλήθηκε λίγο.
Το πρόβλημα επιτείνεται γιατί αυτό το συγκεκριμένο κείμενο υπάρχει και στον δικτυακό τόπο του Sportdog, ενός νέου αθλητικού site, με το οποίο συνεργάζομαι - εδώ. Θα παρακαλούσα όσους θέλουν να χρησιμοποιούν κείμενα αυτού εδώ του blog σε εμπορικά έντυπα ή sites να αναφέρουν πάντα τον συγγραφέα των κειμένων. Στην περίπτωση που στο τέλος του κειμένου υπάρχει η ένδειξη www.sportdog.gr, να αναφέρουν ως πηγή αυτό το αθλητικό site. Δεν μπορώ να εξαναγκάσω κανέναν να υπακούσει σε αυτόν τον κανόνα, δεν μπορώ βέβαια να διαβάζω όλον τον Τύπο και ούτε προτίθεμαι να ασχοληθώ περαιτέρω, αλλά νομίζω πως αυτό είναι το σωστό.
Έστειλα mail στον κ. Στέφανο Χάρη, ο οποίος υπογράφει τη στήλη «Οι επιφανείς άνδρες» και του ζήτησα να επανορθώσει. Ευελπιστώ πως ως επιφανής άνδρας που είναι, θα το κάνει. Άλλωστε ως …νέος δημοσιογράφος θα πρέπει να δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στη δημοσιογραφική δεοντολογία. Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να πω πως ο κ. Στέφανος Χάρης είναι πολύ μεγάλο ταλέντο και αν συνεχίσει έτσι, ίσως μια μέρα ξεπεράσει ακόμα και τον κ. Αντώνη Πανούτσο, ο οποίος είναι το ίνδαλμά μου. Κύριε Χάρη, ελπίζω να τον ξεπεράσουμε παρέα. Αν τον δείτε, τους χαιρετισμούς και τα σέβη μου.
Θέλω να ευχαριστήσω τον Μ. Hulot για τη συνέντευξη στο LiFO, το οποίο είναι μακράν το καλύτερο έντυπο της Αθήνας. Το δισέλιδο ήταν εξαιρετικά όμορφο και φτιαγμένο με αγάπη. Με ενθουσίασε ιδιαίτερα το γεγονός πως από το κείμενο απουσίαζαν οι ερωτήσεις, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να σχηματίζει την εντύπωση πως παραμιλάω – το βρήκα ευφυές. Και μιας και έπιασα τις ευχαριστίες θέλω να ευχαριστήσω ακόμα την κ. Κατερίνα Βουτσινά για τη συνέντευξη στο «Παπάκι» - το ηλεκτρονικό περιοδικό των φοιτητών του Παντείου- και τον κ. Λεόντιο Παπαδόπουλο για τη συνέντευξη στη «Μακεδονία». Θανάση Λάλα είσαι έτοιμος;
