Με την άδεια του Χαράλαμπου Ξεκινητοτηλεφωνάκη
25/11/2004 - 16.54
-Παρακαλώ;
-Έλα Νατάσα, εγώ είμαι. Δεν βλέπεις τον αριθμό;
-Αχ Κώστα μου, έπαιζα τυφλόμυγα με τα παιδιά. Ο Αλέξανδρος μου έδωσε το κινητό. Αλίκη άσε κάτω το πριόνι!!!
-Τι έχεις μαγειρέψει σήμερα;
-Δεν πρόλαβα να μαγειρέψω βρε αγάπη μου. Όπως θα ‘ρχεσαι, δεν περνάς από τον Μπαϊρακτάρη να πάρεις καμιά σαρανταριά σουβλάκια;
-Σαράντα, πολλά δεν είναι;
-Αφού Κώστα μου τα τριάντα θα τα φας στη διαδρομή και μετά θα πεινάς πάλι! Πως πάει η δουλειά; Αλέξανδρε κατέβα από την τηλεόραση!!!
-Άσ’ τα, έχω πήξει. Τώρα παίζω τάβλι με τον Θόδωρο για να χαλαρώσω λίγο. Με κερδίζει 36 – 29. Έχει μια κωλοφαρδία άλλο πράμα! Εσύ πως τα πήγες στο νοσοκομείο;
-Πολλή δουλειά Κώστα μου. Είχα τρία επείγοντα περιστατικά.
-Τι είχαν;
-Συνάχι.
-Κανόνισε να κουβαλήσεις καμιά αρρώστια στα παιδιά!
-Μη φοβάσαι αγάπη μου. Σε τέτοια βαριά περιστατικά δίνω οδηγίες από το διπλανό δωμάτιο.
-Πέρασε κανας γνωστός;
-Ο Λουδοβίκος είναι εδώ.
-Πάλι εκεί είναι αυτός; Τελικά αυτός είναι ο Λουδοβίκος των Ανωγείων ή ο Λουδοβίκος της Ραφήνας;
-Έλα βρε Κώστα μου, αφού εμπνέεται εδώ – στο ‘χει πει. Τώρα είναι στην κουζίνα και γράφει ένα τραγούδι για τον Άγιο Υάκινθο, τον Άγιο των ερωτευμένων.
-Την τελευταία φορά που εμπνεόταν ο Λουδοβίκος στην κουζίνα μας, μας άδειασε το ψυγείο. Ρε Θόδωρε δεν υποφέρεσαι! 38 -29. Πάλι εξάρες έφερε. Μου έπιασε τη μάνα. Τη μαμά την πήρες τηλέφωνο;
-Την πήρα – είχε πάει στο κομμωτήριο. Πάει στο ίδιο με τη Χριστίνα.
-Τη Βαληνάκη;
-Ναι. Τηλεφώνησε κι ο Γιάννης. Έχει συνάντηση με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών και ήθελε να με ρωτήσει τι να χαρίσει στη γυναίκα του.
-Τι του είπες;
-Του είπα να της πάρει ένα μπικίνι κι ένα παρεό.
-Πας καλά; Αυτή είναι φανατική μουσουλμάνα. Με το σεντόνι μπαίνει στη θάλασσα!
-Εντάξει μωρέ, ας τα χαρίσει στη γκόμενά του τότε – πως κάνεις έτσι; Στην τελική ας τα βάλει ο ίδιος! Πήρε τηλέφωνο κι ο Σταμάτης.
-Ο Σπανουδάκης;
-Ναι. Δεν μας ξέχασε, λέει, αλλά γράφει ένα έργο για τον Παύλο Μελά κι ένα για τη Μαντώ Μαυρογένους - έχει αφοσιωθεί σ’ αυτά.
-Ελπίζω ν’ αργήσει να τα τελειώσει. Πήξαμε στους Σπανουδάκηδες και στους Λουδοβίκους – έχω κόψει φλέβες! Χάθηκε ο κόσμος να κάναμε παρέα με τον Χριστοδουλόπουλο;
-Κώστα φαντάζεσαι να σ’ άκουγε κανείς;
-Χέστηκα! Θέλω Χριστοδουλόπουλο! Ο Ανδρέας πως άκουγε Σακελαρίου;
Χσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσχσσσσσσσσσσσσσσσσ
-Κώστα, μ’ ακούς; Κώστα! Έπεσε η γραμμή. Αλέξανδρε βγάλε την Αλίκη από το τζάκι! Ρε Λουδοβίκε, δεν λες κανένα από τα μοιρολόγια σου, μπας και κοιμηθούν τα παιδιά;
(Για τον QarcQ - Καλή θητεία και καλός πολίτης)
