Χτες το βράδυ, πήγα στη Μουσική - Θεατρική Σκηνή «Αθηναΐς» για την πρεμιέρα της παράστασης «Πόσο σ’ αγαπώ…Επιθεώρηση!». Ήταν μια παράσταση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ποτέ όμως. Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τον κύριο Σταμάτη Κραουνάκη που μου έκανε τη χάρη να με κάνει …τραγούδι. Πολύ ωραίο τραγούδι. Ο κύριος Κραουνάκης πρέπει να είναι ο πρώτος συνθέτης στην παγκόσμια ιστορία της μουσικής που γράφει τραγούδι για έναν άνθρωπο τον οποίο δεν γνωρίζει - ούτε την όψη του, ούτε καν το όνομά του. Αν αυτό δεν είναι γενναιοδωρία…Η παράσταση είναι έξοχη – ο κύριος Κραουνάκης και η ομάδα Σπείρα-Σπείρα πετάνε. Περισσότερα δεν μπορώ να γράψω τώρα γιατί με έχει νικήσει η συγκίνηση. Δυο στροφές από το τραγούδι «Ο πιτσιρίκος»:
Γούσταρα μικρός τους ρόκερς
τώρα παίζω με τους μπλόγκερς
πιτσιρίκο μου είσαι εδώ.
Με φωνάζουν πιτσιρίκο
τα εν δήμω τώρα εν οίκω
τι ψυχή θα παραδώ.
Κι αν ταυτίζομαι μαζί σου
είναι που ‘βρα στη φωνή σου
τον κοινό αναστεναγμό.
Και μερικοί ακόμα στίχοι που έγραψε ο κύριος Κραουνάκης αλλά δεν ήταν δυνατόν να μπουν στο τραγούδι γιατί -δυστυχώς- δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Δεν ζήτησα την άδειά του για να τους δημοσιεύσω αλλά πιστεύω πως δεν θα ενοχληθεί:
Να ‘ναι κι οι γονείς σου ακμαίοι
που γαμάτο ντι εν έι
σου ‘χει κληροδοτηθεί.
Μπαμπά, αυτό το τραγούδι είναι για σένα.
