Την περασμένη εβδομάδα, πήγα στα μπουζούκια με τον M. Hulot, τον πιο διάσημο Έλληνα μπλόγκερ. Βέβαια, εγώ στα μπουζούκια πάω κάθε βράδυ αλλά ο M. Hulot – ως βαριά πεπλανημένος – ακούει μόνο ξένα και δεν ξέρει από αυτούς τους ιερούς χώρους.
Επιτέλους όμως, η LiFO αποφάσισε να κάνει μια συνέντευξη με τον κ. Πασχάλη Τερζή και, επειδή είναι όλοι τους και γαμώ τους άσχετους με το λαϊκό τραγούδι – με εξαίρεση τον Μιχάλη που είναι Δάσκαλος-, χρειάστηκε η δική μου συνδρομή.
Συναντήθηκα με τον M. Hulot στο Μεταξουργείο και άρχισα αμέσως να του τραγουδάω όλα τα τραγούδια του κ. Τερζή από τον πρώτο δίσκο του μέχρι τον τελευταίο. Εννοείται πως τα ξέρω όλα φαρσί – τον ακούω από τη δεκαετία του ’70, πολύ πριν τον ανακαλύψουν οι χαμουτζήδες. Του M. Hulot του άρεσαν τόσο πολύ τα τραγούδια, που άρχισε να βαράει ζεμπεκιές δίπλα στα φανάρια – οι οδηγοί του πετούσαν γαρύφαλλα.
Σε δέκα λεπτά τα ‘χε μάθει όλα και ξεκινήσαμε για την Ιερά Οδό. Εκεί συναντήσαμε τον κ. Τερζή και είχα τη χαρά να παρακολουθήσω τον M. Hulot επί το έργον – ο M. Hulot είναι μαιτρ στις συνεντεύξεις. Άδικα τον κουράσαμε τον άνθρωπο, βέβαια, γιατί ξέρω όλη τη ζωή του απέξω κι ανακατωτά – άμα με ρωτούσε ο M. Hulot, θα του τα ‘λεγα κι εγώ έτσι ακριβώς.
Κάποια στιγμή, ο M. Hulot τον ρώτησε αν με τον καιρό έχει αλλάξει ο τρόπος που τραγουδάει και τότε ο κ. Τερζής είπε μια ιστορία που δεν ήξερα: «Έχω να πω ένα περιστατικό με το Δερβενιώτη. Όταν πήγα να τραγουδήσω με το Νικολόπουλο και το Δερβενιώτη, ήθελα να εντυπωσιάσω το μπαρμπα-Θόδωρο και άρχισα να κάνω με το λαιμό μου διάφορα. Με σταματάει λοιπόν στο στούντιο και μου λέει "ε, παιδί μου, έλα έξω". "Ορίστε μαέστρο", του λέω. "Γιατί παιδί μου χλιμιντράς;" μου λέει, "τραγούδα ίσια κι ό,τι βγαίνει από σένα, μην βάζεις τέχνη". Το τραγούδι είναι ψυχή, μετά είναι τέχνη».
Πολύ συγκινήθηκα που ο κ. Τερζής είπε αυτήν την ιστορία με τον πατέρα του φίλου μας, του Σπύρου Δερβενιώτη. Τώρα ξέρω σε ποιον οφείλει ο Σπύρος το πνεύμα που διαθέτει.
Άλλα λόγια για τη συνέντευξη δεν έχω να πω. Ο κ. Τερζής είναι άρχοντας. Θα ήθελα όμως να παρακαλέσω τον κ. Χατζιδάκι-Θεοφανόπουλο να επιτρέψει στον κ. Τερζή να κυκλοφορήσει το τραγούδι «Ένας ευαίσθητος ληστής» σε cd. Είναι το αγαπημένο του τραγούδι και το τραγουδάει από το 1972 – εγώ νομίζω πως το λέει υπέροχα. Ακόμα κι αν δεν του αρέσει η εκτέλεση του κ. Τερζή – γούστα είναι αυτά -, δεν πρόκειται να πάθει κάτι το τραγούδι, αν το κυκλοφορήσει σε cd. Αν εγώ αύριο αποφασίσω να παίξω ή να διασκευάσω Σαίξπηρ, δεν θα πάθει τίποτα το έργο του Σαίξπηρ.
Αγαπητοί αναγνώστες, είμαι πολύ χαρούμενος που έχω αυτόγραφο από τον κ. Τερζή – έχω κι εγώ τα πρότυπά μου – κι ελπίζω να σας αξιώσει κάποτε ο Θεός να αποκτήσετε κι εσείς ένα. Τώρα περιμένω από τον M. Hulot να με πάρει μαζί του -μου το υποσχέθηκε-, όταν θα κάνει συνέντευξη με ένα άλλο μεγάλο ίνδαλμά μου. Δεν γράφω το όνομά του για να μην το προδώσω – όταν έρθει η ώρα, θα σας ενημερώσω.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.
Αφιερώνω στον κ. Τερζή ένα τραγουδάκι που του ταιριάζει απόλυτα.
