Αγαπητές φίλες, κάποια λόγια που χρωστάω στους αναγνώστες που μπήκαν στον κόπο να μου γράψουν.Είμαι καλά και το επιθυμώ και δι’ υμάς. Δεν απαντώ πια σε κανένα σχεδόν μέιλ γιατί δεν έχω χρόνο. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό νομίζω πως γίνεται εύκολα αντιληπτός σε όσους έχουν αίσθηση του χρόνου.
Οι φίλοι που ανησυχούν μήπως χάσω τον …δρόμο και γίνω …εμπορικός ξεχνούν πως από την αρχή είπα ξεκάθαρα πως θέλω να φτάσω και στο τελευταίο σπίτι του πλανήτη. Οτιδήποτε λιγότερο απ’ αυτό δεν με ικανοποιεί. Δεν είμαι ποιητής –δυστυχώς- και θέλω αυτά που γράφω να διαβάζονται τώρα. Σπουδαίος ο Ξενάκης αλλά εμένα μου αρέσει ο Ζαμπέτας. (Η συνέχεια εδώ)
Επίσης, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τη σχέση μου με τα ΜΜΕ. Δεν είμαι άνθρωπος ούτε της τηλεόρασης, ούτε του ραδιοφώνου, ούτε των εντύπων. Η γνώμη μου για τα ΜΜΕ δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αυτό που έχει αλλάξει είναι πως τώρα ξέρω καλά ότι οι δημοσιογράφοι ζουν και εργάζονται μέσα σε τρομακτική ανασφάλεια. Και ναι, αυτό είναι πολύ άσχημο.
Γνωρίζετε τις προτάσεις που αποδέχτηκα. Δεν γνωρίζετε τις προτάσεις που δεν αποδέχτηκα. Κάποιοι φίλοι μου έγραψαν πως θα ήθελαν να με δουν σε άλλα μέσα που να μην είναι τόσο εμπορικά. Σας διαβεβαιώνω πως όλες οι προτάσεις που είχα ήταν από μεγάλα …μαγαζιά. Δεν είχα καμία πρόταση από κανένα εναλλακτικό μέσο. Άλλωστε, δεν πιστεύω πως υπάρχουν εναλλακτικά μέσα στη χώρα μας. Εναλλακτικά είναι, ίσως, τα μπλογκ – ε, μπλογκ έχω. Και σίγουρα θα έρθει η ημέρα που κάποιοι μπλόγκερ θα συνεργαστούμε σε ένα μπλογκ ή σε ένα σάιτ. Είναι ζήτημα χρόνου να συμβεί αυτό. Η επιθυμία αρκετών αγαπημένων μπλόγκερ για κάτι τέτοιο έχει εκδηλωθεί από πέρσι– απλώς, ίσως να βιαστήκαμε λίγο.
Δεν υπήρχε λόγος να συνεργαστώ με κανένα μεγάλο μέσο. Θα πρέπει να ομολογήσω, όμως, πως βρίσκω διασκεδαστικό το γύρισμα μιας τηλεοπτικής εκπομπής επειδή ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φανταστεί πως θα μπορούσα να έχω συμμετοχή σε κάτι τέτοιο. Πάντως, συνεχίζω να θεωρώ την τηλεόραση εχθρό του λαού. Επίσης, ποτέ δεν περίμενα πως θα έκανα ραδιόφωνο. Πλάκα έχουν όλα αυτά. Μέχρι εκεί, όμως – μην τρελαθούμε κιόλας.
Πιστεύω πως δεν μπορεί να γίνει πραγματική σάτιρα ούτε στην τηλεόραση, ούτε στο ραδιόφωνο. Σάτιρα με αφεντικά εφοπλιστές και ανάμεσα σε διαφημίσεις δεν μπορεί να υπάρξει (αυτό είναι το πρόβλημα και της δημοσιογραφίας). Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο δεν ξέρει τι του γίνεται. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να προσπαθείς να είσαι –αν και η λέξη ακούγεται πια ύποπτη- αξιοπρεπής. Ο Αριστοφάνης ζούσε στην Αίγινα – δεν ζούσε στο Κολωνάκι. Από την άλλη, κι εμείς δεν είμαστε ακριβώς ίδιοι με τους πολίτες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Πιστεύω πως η σάτιρα –όπως γίνεται σήμερα- είναι το άλλοθι του συστήματος για να εκτονώνει τις αντιδράσεις. Η σάτιρα είναι πια αναπόσπαστο μέρος του συστήματος – γι’ αυτό η καλύτερη σάτιρα γίνεται στις ΗΠΑ (εκεί λειτουργεί καλύτερα το σύστημα, εκεί λειτουργεί καλύτερα και η σάτιρα). Για να κάνεις πραγματική σάτιρα πρέπει να είσαι δεμένος στο κατάρτι. Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Όποιος το καταφέρει θα είναι πραγματικά μεγάλος.
Αυτό που πραγματικά με ευχαριστεί είναι πως –μέσω αυτών των εμπειριών στα ΜΜΕ- είχα την τύχη να γνωρίσω μερικούς σπουδαίους ανθρώπους τους οποίους θα ήταν αδύνατο να γνωρίσω με άλλο τρόπο. Με κάποιους απ’ αυτούς είχα την τύχη και να συνεργαστώ. Πιστεύω βαθιά πως το μόνο που μένει απ’ αυτό το ταξίδι της ζωής είναι οι ωραίοι άνθρωποι που γνώρισες. Δεν μετράνε ούτε επιτυχίες, ούτε αποτυχίες, ούτε χρήματα, ούτε τίποτα – το μόνο που μετράει είναι οι άνθρωποι. Τώρα πια το ξέρω καλά.
Για τους φίλους που μου ζητάνε ιστορίες, βιβλία, μυθιστορήματα και διάφορα άλλα, ας κάνουν λίγο υπομονή. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα σε κανέναν. Το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ –εκτός, βέβαια, αν πάθω γεροντική άνοια- είναι πως δεν θα με δείτε ποτέ να πίνω το ποτό μου παρέα με εφοπλιστές και βιομηχάνους. Ίσως κάποιοι αυτό να μην το βρίσκουν αρκετό αλλά εδώ που φτάσαμε δεν είναι και λίγο.
Σας ευχαριστώ όλους
Υγεία!
π.
Υ.Γ. Για τους φίλους που μου ζητάνε να γράψω για την κατάσταση που επικρατεί στο μπλογκ, να θυμίσω πως ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει το μπλογκ μου για να σχολιάσω αρνητικά ένα άλλο μπλογκ. Τα μπλογκ είναι οι αναγνώστες τους - αυτοί αποφασίζουν.
