-Δεν μπορώ να φανταστώ τους γονείς μου να κάνουν σεξ. Μου είναι αδιανόητο.
-Κι εσένα πως σε έκαναν; Πιστεύεις πως σε υιοθέτησαν;
-Άλλο εγώ! Εγώ είμαι παιδί τους!
-Καλά, και τα πέντε αδέλφια σου πως τα έκαναν;
-Ξέρω εγώ; Εσύ μπορείς να φανταστείς τους γονείς σου να κάνουν έρωτα;
-Όχι, δεν μπορώ.
-Να, το βλέπεις;
-Δεν μπορώ να τους φανταστώ γιατί τους έχω δει…
-Σοβαρά; Είδες τους γονείς σου να κάνουν έρωτα; Είσαι σίγουρος;
-Κοίτα, στην αρχή νόμιζα πως είναι αντικατοπτρισμός αλλά με είδαν κι αυτοί, οπότε μάλλον αποκλείεται αυτό το ενδεχόμενο.
-Και τι έκανες;
-Σκέφτηκα να τους μαλώσω, αλλά φαντάστηκα πως θα ήταν τόσο τρομοκρατημένοι, που τους λυπήθηκα κι έκλεισα την πόρτα.
-Μα πως έγινε και τους είδες;
-Νόμιζα πως κοιμούνται και μπήκα πατώντας στις άκρες των δακτύλων μου στην κρεβατοκάμαρα τους, για να σουφρώσω τα κλειδιά του αυτοκινήτου του μπαμπά.
-Είσαι σίγουρος πως έκαναν έρωτα; Ήταν γυμνοί;
-Όχι, ο μπαμπάς φορούσε κάτι…
-Τι;
-Προφυλακτικό.
-Μα πως το είδες;
-Ήταν φωσφοριζέ. Για την ακρίβεια το προφυλακτικό είδα.
-Βρε παιδί μου μήπως ήταν καμιά πυγολαμπίδα;
-Για σε παρακαλώ! Δεν θα βγάλεις και μικροτσούτσουνο τον μπαμπά μου!
-Ίσως ήταν πολλές πυγολαμπίδες μαζί – ολόκληρο σόι . Μπορεί να ήταν οι Γουόλτονς των πυγολαμπίδων.
-Πυγολαμπίδες στο Κολωνάκι; Πας καλά;
-Μπορεί να ήρθαν από τον Βασιλικό Κήπο. Δυο βήματα είναι.
-Δυο βήματα για εμάς –οι πυγολαμπίδες θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει πριν την Κατοχή για να φτάσουν στην Αναγνωστοπούλου το 2006. Δεν ήταν πυγολαμπίδες, μωρό μου. Ήταν ένα φωσφοριζέ προφυλακτικό.
-Τι χρώμα;
-Μοβ.
-Μήπως το είχαν βάλει για να διώχνει τα κουνούπια; Μήπως κάηκε το πορτατίφ κι έβαλαν το προφυλακτικό για να φέγγει;
-Και η μαμά γιατί βογκούσε;
-Ίσως έβλεπε κάποιον εφιάλτη. Μπορεί να ονειρευόταν τη γέννησή σου. Ξέρεις τι πόνους έχει η γέννα;
-Εγώ γιατί δεν πόνεσα όταν γεννήθηκα; Γιατί δεν βλέπω εφιάλτες; Γιατί δεν φωνάζω «σκίσε με»;
-Ποιος φώναζε «σκίσε με»;
-Η μάνα μου.
-Σαν δεν ντρέπεται! Βρε μήπως το φώναζε στον μαιευτήρα; Μήπως ήθελε καισαρική για να γλιτώσει τους πόνους της γέννας κι εσύ την παρεξήγησες;
-«Σκίσε με άντρα μου», φώναζε στον μαιευτήρα;
-Φώναζε «σκίσε με άντρα μου»;
-Κι εσύ αυτό φωνάζεις όταν το κάνουμε.
-Άλλο εγώ, εγώ δεν είμαι η μάνα σου. Και το λέω σε σένα, όχι στον μπαμπά σου.
-Δηλαδή αν παντρευτούμε και κάνουμε παιδιά, δεν θα φωνάζεις την ώρα του σεξ;
-Όχι, θα κλειδώνουμε την πόρτα κι εγώ θα απαγγέλλω Λόρκα για να μη μας πάρουν χαμπάρι τα παιδιά.
-Εγώ θα σε πηδάω κι εσύ θα απαγγέλλεις Λόρκα; Τον ξέρεις απέξω ή θα κρατάς και το βιβλίο;
-Θα γράψω τα ποιήματα σε κασετόφωνο, θα τα ακούω από τα ακουστικά και θα τα επαναλαμβάνω.
-Κι εγώ τι θα κάνω; Μουγκός θα μένω;
-Εσύ θα τραγουδάς Χατζιδάκι – την «Εποχή της Μελισσάνθης». Και την ώρα της κορύφωσης, Θεοδωράκη- το «Άξιον Εστί».
-Θα βαράω και παλαμάκια;
-Με κοροϊδεύεις;
-Βρε μωρό μου γιατί δεν αποδέχεσαι πως οι γονείς σου κάνουν έρωτα;
-Τους έχεις δει;
-Τους γονείς σου; Όχι, δεν τους έχω δει.
-Άρα λοιπόν μη μιλάς. Αποκλείεται!
-Τώρα τι θέλεις; Να τους παρακαλέσω να το κάνουν στο σαλόνι του σπιτιού σας ή να βάλω κάμερα στην κρεβατοκάμαρά τους για να σε πείσω;
-Δεν μπορώ να δεχτώ πως οι γονείς μου κάνουν σεξ! Δεν το θέλω!
-Γιατί βρε μωρό μου;
-Γιατί δεν μπορεί να είμαι αποτέλεσμα μιας ανταλλαγής υγρών. Δεν γίνεται να με έφεραν στον κόσμο τα οιστρογόνα, η ωορρηξία και τα σπερματοζωάρια.
-Και πως γεννήθηκες;
-Μάλλον είμαι προϊόν μιας πνευματικής διεργασίας, μιας ανώτερης αναζήτησης.
-Δεν μου λες, μήπως έχεις τα ρούχα σου;
Αυτός ο παλιότερος διάλογος επιστρέφει στο μπλογκ μου - εκεί δηλαδή απ' όπου ξεκίνησε. Θα κάνει ένα ταξιδάκι ακόμα, αλλά περισσότερα εν καιρώ. Η εορταστική περίοδος κλείνει με ένα ταξίδι στην Κύπρο. Η γραμματέας μου, Τζέλα Στασέρα Μιμπούτο, θα συνεχίσει να παίρνει τα μηνύματά σας. Χρόνια πολλά - φωτίστε τον κόσμο!
