Όταν ήμουν πιο μικρός, νόμιζα πως ο Χριστός ήταν στρατηγός. Έβλεπα στον Επιτάφιο και στην Ανάσταση τους στρατιώτες και τους ναύτες με τα όπλα στα χέρια και κατέληγα στο συμπέρασμα πως μάλλον ήταν κάτι σαν τον Κολοκοτρώνη, αλλά στο πιο γενναίο του. Ανήμερα το Πάσχα, με τα στρατόπεδα να κάνουν παρέλαση στις τηλεοράσεις με σούβλες και τσάμικα, βεβαιωνόμουν για την στρατιωτική του ικανότητα. Τώρα που μεγάλωσα λίγο, σκέφτομαι πως, αν ο Χριστός είχε πάει έστω και για μια μέρα φαντάρος, οι Έλληνες μέχρι και τανκς θα κατέβαζαν τη Μεγάλη Εβδομάδα στις εκκλησίες για να τον τιμήσουν.
Στη φωτογραφία με βλέπετε στον Επιτάφιο με τον μπαμπά μου - τρία χρόνια πριν. Ήμουν τόσο σίγουρος πως ο Χριστός ήταν στρατηγός που τον είχα αναγκάσει να ντυθούμε τσολιάδες - με βλέπετε λίγο στενοχωρημένο, επειδή δεν είχαμε βρει τσαρούχια στο νούμερό μου.Ψιτ ψιτ, Αμάντα! Καλά τους τα ‘πες! Φτου σου κοπελάρα μου! Ν' αγιάσει το στόμα σου! Ψωνάρες όλοι τους – νομίζουν πως έχουν γίνει συγγραφείς. Για τα μπάζα είναι όλοι αυτοί! Μόνο εσύ κι εγώ αξίζουμε! Αλλά να σου πω ένα μυστικό; Το 90% των μπλόγκερ στην Ελλάδα είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι ή συγγραφείς. Άρα, την έπεσες στους συναδέλφους σου. Πρόσεχε τώρα εκεί στα γραφεία, μη σου κάνουν κανα κακό – είσαι περικυκλωμένη από μπλόγκερ. Καλή Λαμπρή! Μάκια!
