Την ώρα που ο χιονιάς πάγωνε το κλεινόν άστυ, ο πιτσιρίκος βούτηξε στη θάλασσα για να ζεσταθεί και να γιορτάσει τα 100 τεύχη της LiFO. Σπλατς! (Το κείμενο εδώ)Πολικό ψύχος και έντονες χιονοπτώσεις επικράτησαν στη χώρα τις προηγούμενες ημέρες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα -για λίγες μέρες- να μοιάζει με χώρα της Βορειοκεντρικής Ευρώπης, όχι μόνο ως προς το κλίμα αλλά και ως προς τις συνήθειες των κατοίκων.
Οι κλιματολογικές συνθήκες επηρεάζουν πολύ έντονα τη συμπεριφορά των ανθρώπων: αν έχει 15 βαθμούς υπό το μηδέν δεν ξεκινάς να πας στο «Βυζαντινόν» του Χίλτον για να κάνεις νταραβέρι με ροζ DVD, ούτε πας να βρεις τον Μάκη στην ταράτσα του σπιτιού του. Κάθεσαι σπιτάκι σου και ρίχνεις κανα κούτσουρο στο τζάκι, μπας και ζεσταθεί το κοκαλάκι σου.
Οπωσδήποτε, εμείς οι Έλληνες είμαστε έρμαια των καλών καιρικών συνθηκών που μας καταδυναστεύουν. Οι ξένοι δεν είναι καλύτεροι από μας αλλά ζούνε μέσα στους παγετούς και στις χιονοθύελλες, οπότε κλείνονται στα σπίτια τους και αποφεύγουν την πολλή συνάφεια του κόσμου και τις πολλές συναναστροφές, που -όπως λέει κι ο Καβάφης- οδηγούν στον εξευτελισμό.
Αν στην Ελλάδα είχαμε χιόνια όλο τον χρόνο η 35χρονη δεν θα έτρεχε με τις κάμερες στο σπίτι του Ζαχόπουλου να τον καταγράψει με τα σώβρακα στο πάτωμα· θα έβρισκε ένα παλικάρι της σειράς της και θα νοικοκυρευόταν - σιγά μην έτρεχε δεξιά κι αριστερά σαν την τρελή αν έξω είχε τρία μέτρα χιόνι.
Αλλά, βλέπετε, εμείς έχουμε συνέχεια λιακάδες και δεν μπορούμε να βάλουμε κώλο κάτω με τίποτα. Σε πετυχαίνει ο ήλιος, μπαίνει ο διάολος μέσα σου, γίνεσαι καυλοπυρέσσων, ορμάς κι όποιον πάρει ο χάρος.
Ενώ οι ξένοι έχουν συνέχεια τις ορμές τους σε καταστολή - στον πάγο. «Οι ξένοι διαβάζουν, ενώ οι Έλληνες διαβάζουν ένα βιβλίο κάθε δέκα χρόνια» σου λέει μετά. Ε, πώς να μη διαβάζουν οι ξένοι; Όλη μέρα μέσα στο σπίτι με σαράντα υπό το μηδέν απέξω, τι άλλο να κάνουν; Πόσες ώρες πια να βλέπουν τσόντες στον υπολογιστή; Κουράζονται κάποια στιγμή και το ανοίγουν το ρημάδι το βιβλίο.
Και που το ανοίγουν, τι καταλαβαίνουν; Τα βιβλία περιέχουν ιστορίες ανθρώπων που ζουν μες στην περιπέτεια, ενώ αυτοί για να πάνε μέχρι τη γωνία να πάρουν τσιγάρα πρέπει να φτυαρίζουν τρεις ώρες το χιόνι για να ανοίξουν διάδρομο έξω από την πόρτα τους.
Άσε που δεν μπορούν να πιάσουν κουβεντούλα με την ψιλικατζού ή να πιάσουν τον ποπό της κόρης της ψιλικατζούς, γιατί αν αργήσουν κανα δεκάλεπτο θα έχει φτάσει πάλι το χιόνι ώς την ταράτσα και δεν θα μπορούν να μπουν στο σπίτι.
Βέβαια αυτές οι χώρες είναι πολιτισμένες, γιατί δεν έχουν ζητιάνους. Πού να βγεις να ζητιανέψεις μέσα στο χιονιά; Κι άντε, πες ότι εσύ βγήκες - ποιος θα σε ελεήσει; Η αρκούδα;
Ούτε πόρνες του δρόμου έχουν. Γιατί μέχρι να πάει ο πελάτης στην κοπέλα, αυτή θα 'χει πάθει κρυοπαγήματα - θα 'χει γίνει παγοκολόνα.
Δεν έχουν, λέει, κι αδέσποτα σ' αυτές τις χώρες. Πού να σταθεί το αδέσποτο στη Νορβηγία, χριστιανέ μου; Μέσα σε πέντε λεπτά θα έχει γίνει παγωτό.
Τέρμα, η κατάρα της Ελλάδας είναι ο καλός καιρός της. Αν είχαμε πολικό κλίμα θα ήμασταν μια χαρά. Όλη μέρα θα διαβάζαμε, θα διεισδύαμε στο διαδίκτυο - και γύρω στα 55 με 60 θα ρίχναμε και μια αυτοκτονία να ησυχάσουμε· δεν θα είχαμε πρόβλημα και με το ασφαλιστικό.
Αν είχαμε πολικό κλίμα δεν θα είχε καεί ούτε η Πάρνηθα ούτε η Πελοπόννησος. Θα ήταν τα βουνά μας τίγκα στο δέντρο - άλλο που δεν θα μπορούσαμε να τα επισκεφτούμε ποτέ εξαιτίας του χιονιού.
Ναι, αλλά δεν θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τις ομορφιές των ελληνικών νησιών. Λάθος. Θα πάγωνε το Αιγαίο και θα πηγαίναμε στην Κρήτη και στη Ρόδο με το αυτοκίνητο. Θα πλακωνόσουνα στα γκάζια και σε μια ώρα θα ήσουνα στη Μύκονο για χιονοτσουλήθρα.
Θα λύναμε επιτέλους και τα προβλήματα των ακριτικών νησιών. Έμεινε το Καστελόριζο από καπότες και ασπιρίνες; Πετάγεται ο φαρμακοποιός ώς τη Ρόδο με τη νταλίκα και φέρνει σαράντα κούτες.
Θα γλιτώναμε κι από τους Αγούδημους. Θα βάζαμε διόδια στη Φαλκονέρα, στον Καβομαλιά και στη Σαντορίνη, και θα είχαμε τις καλύτερες εθνικές οδούς στον κόσμο. Άσε που θα πήγαινες όλο ευθεία, μιας και στη θάλασσα δεν υπάρχουν προβλήματα με απαλλοτριώσεις, αρχαιολογικούς χώρους και τα ρέστα.
Παράλληλα το καλλιτεχνικό πατινάζ θα γινόταν το εθνικό μας σπορ. Θα ξεσκιζόμασταν όλη μέρα στα διπλά τόλουπ, στα τριπλά άξελ και στα ανάποδα φλιπ. Να χαρεί επιτέλους και ο Αλέξης Κωστάλας, που τόσα χρόνια έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να περιγράφει τη μαγευτική Τατιάνα Τσιμπούκοβα από το Ιρκούτσκ και τον υπέροχο Ιγκόρ Βρομοποπόφ από το Βλαδιβοστόκ.
Θα στέλναμε στους αγώνες τη Σούλα απ' το Μπραχάμι και τον Βάγγο απ' τα Ταμπούρια να κάνουν ογδόντα πιρουέτες και θα προσκυνούσε ολάκερη η υφήλιος την ελληνική λεβεντιά.
Εν τω μεταξύ ωρύονταν οι δημοσιογράφοι στα κανάλια, επειδή πολλοί οδηγοί βγήκαν στους δρόμους χωρίς αλυσίδες. Ο Έλληνας δεν τις γουστάρει τις αλυσίδες - είναι ελεύθερος άνθρωπος.
Από την άλλη, δεν φταίει και ο Έλληνας που παίρνει τους δρόμους με τα χιόνια: όταν ακούς την Όλγα Τρέμη να σε προειδοποιεί πως θα πέσει χιόνι, σκέφτεσαι πως μάλλον θα έχει λιακάδα και θα σκάει ο τζίτζικας - άμα σε έχουν φλομώσει επί δυο μήνες στο ψέμα οι δημοσιογράφοι για ένα DVD, πώς να τους πιστέψεις μετά;
Ο τελευταίος χιονιάς μάς ήρθε από τη Σιβηρία. Τόσα χρόνια έβρεχε λάσπη από τη Σαχάρα, καιρός ήταν να μας στείλει και η Σιβηρία τα χιόνια της· τώρα, το μόνο που μένει είναι να μας έρθουν κατακέφαλα και οι βόθροι των Τουρκαλάδων. Τίποτα χρήματα από κάποια πλούσια χώρα δεν μπορούν να αρχίσουν να πέφτουν από τον ουρανό - έτσι, για αλλαγή;
Ας μην κοροϊδεύουμε και ας πούμε επιτέλους την αλήθεια στον κόσμο: ο χιονιάς που ήρθε από τη Σιβηρία ήταν στo πλαίσιο των μυστικών συμφωνιών που έκανε ο Καραμανλής με τον Πούτιν. Εμείς θα αγοράζουμε από τους Ρώσους πετρέλαιο, φυσικό αέριο και όπλα, και αυτοί θα μας στέλνουν δωρεάν χιονόμπαλες και χιονοστιβάδες.
Κάθε φορά που η κυβέρνηση Καραμανλή θα τα βρίσκει σκούρα με κάποιο σκάνδαλο οι Ρώσοι θα παίρνουν το χιονιά από τη Σιβηρία και θα τον μεταφέρουν πάνω από την Ελλάδα, ώστε να παραλύει η χώρα και να βγαίνει από το αδιέξοδο η κυβέρνηση. Ντα!
LIFO - 21/02/08
