«Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες, κι αυτό δεν είναι ρατσισμός, είναι αυτεπίγνωση. Δεν θέλουμε να υποτιμήσουμε κανέναν άνθρωπο, αλλά ούτε και τον εαυτό μας. Όποιος δεν πιστεύει στην Ελλάδα, στην πατρίδα του και στην αξία του ως άνθρωπος, αυτός δεν ξέρω αν έχει το δικαίωμα να ζει στη χώρα αυτή και σ΄ αυτή τη ζωή». Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, με αφορμή την επίσκεψη στην Αρχιεπισκοπή των πρωταθλητριών του μπιτς βόλεϊ, οι οποίες διακρίθηκαν στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Αμέσως υπήρξαν οι αναμενόμενες αντιδράσεις από το ΠαΣοΚ και το ΣΥΝ περί φυλετικών διακρίσεων και η συνήθης στήριξη από τη Νέα Δημοκρατία. Θα τα προσπεράσω όμως όλα αυτά, ως πολύ βαρετά, και θα μπω κατευθείαν στην ουσία του θέματος, που δυστυχώς για μια ακόμα φορά μοιάζει να διαφεύγει της προσοχής των ΜΜΕ .
Πάντα αναρωτιόμουν πως περνά το χρόνο του ο πνευματικός μας ποιμένας στις ατελείωτες ώρες του μοναχικού βίου του. Φαντάζομαι πως και άλλοι θα έχουν την ίδια απορία. Τώρα αρχίζουμε να σχηματίζουμε μια εικόνα.
