Στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών, πλούσιοι αλλά ιδεολόγοι δημοσιογράφοι μαλώνουν πλούσιους αλλά ιδεολόγους πολιτικούς, για τα δεινά που επιφέρουν στην εργατική τάξη. «Πως θα βάλουμε φέτος πετρέλαιο κύριε υπουργέ;». Ξαφνικά ο Νίκος Χατζηνικολάου μετατρέπεται σε Όλιβερ Τουίστ. «Πόσο θα μου στοιχίσουν οι ντομάτες κύριε υπουργέ;». Η Όλγα Τρέμη είναι το κοριτσάκι με τα σπίρτα. «Ποιος θα ταΐσει τα παιδιά των απολυμένων κύριε υπουργέ;». Ο Γιώργος Τράγκας σε ρόλο Ρομπέν των δασών.
Έχει αποδειχτεί πάντως ιστορικά πως μόνο οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι μπορούν να νοιαστούν πραγματικά για την εργατιά και να τη βγάλουν από το αδιέξοδο, καθώς αυτοί έχουν την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου και του διαλογισμού – ο εργάτης δεν προλαβαίνει να σκεφτεί, μιας και είναι ψόφιος απ’ την κούραση.
Το όλο θέαμα στα τηλεπαράθυρα θυμίζει τις … αυθόρμητες αντιδράσεις του κοινού στο «Rocky Horror Show», καθώς εκ των προτέρων γνωρίζεις τι θα πει ο Κακαουνάκης, τι θα απαντήσει ο Αλογοσκούφης, πότε θα εκραγεί ο Καμπουράκης κοκ. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν κατάφερναν να μιμηθούν πλήρως το «Rocky Horror Show», αυτό το κάποτε ανατρεπτικό θέαμα, που στις μέρες μας κατάντησε να παρουσιάζεται με οδηγίες προς τους ευνουχισμένους θεατές, που χρειάζονται κάποιον να τους υποδείξει πως θα διασκεδάσουν.
Θα μπορούσαν οι συμμετέχοντες στα τηλεπαράθυρα να έχουν μπροστά τους τις οδηγίες και να πράττουν ανάλογα. Για παράδειγμα κάθε φορά που μιλάει ο Αλογοσκούφης, να τον καταβρέχουν με νεροπίστολα. Μόλις πάει να πει κάτι ο Μάνος, να κλάνουν όλοι μαζί. Με το που θα πάει να τους διακόψει η Τρέμη, να τις βγάζουν έξω και να τις χτυπάνε στο τραπέζι. Έτσι και σηκώσει φωνή ο Κακαουνάκης, να δείχνουν τους κώλους τους στην κάμερα. Κι εμείς τι θα κάνουμε; Με εμάς δεν υπάρχει θέμα και δεν χρειαζόμαστε οδηγίες – η στάση μας είναι ούτως ή άλλως ομοιόμορφη : κοιμόμαστε όρθιοι.
Ευχαριστώ Σ.
