Κάηκε ο Κρόνιος λόφος της Αρχαίας Ολυμπίας και έψαχναν όλοι εναγωνίως να βρουν τι είναι αυτό. Τελικά, οι πυρκαγιές έχουν και τα καλά τους γιατί ενημερώνεσαι για την ιστορία του τόπου και τα αρχαία μνημεία. Θα μπορούσαμε να βάλουμε μερικές ελεγχόμενες πυρκαγιές στους πρόποδες της Ακρόπολης, μπας και τραβήξουμε την προσοχή των Ελλήνων και θελήσουν να την επισκεφτούν. Τα δάση της Πελοποννήσου έπρεπε να καούν. Δεν μπορούμε να διαφημίζουμε τη χώρα ως τουριστικό προορισμό που προσφέρει ήλιο, θάλασσα και παραλίες, και από την άλλη ο τουρίστας να βλέπει παντού δάση. Μπερδεύεται ο τουρίστας και με το δίκιο του. Και οι διαφημιστές έχουν πρόβλημα. Πώς να πουλήσουν το προϊόν στο εξωτερικό όταν υπάρχει τέτοια αναντιστοιχία ανάμεσα στο διαφημιστικό σποτ και την πραγματικότητα;
Πώς να πάει ο τουρίστας με το μαγιό στον Ταΰγετο; Θα πουντιάσει. Τώρα μπορούμε να γεμίσουμε την Πελοπόννησο γιγαντιαίες νεροτσουλήθρες. Θα ανεβαίνει ο τουρίστας στον Ταΰγετο με το μπανιερό, θα μπαίνει στη νεροτσουλήθρα και θα καταλήγει στη Μύκονο. Σπλατς!
Δόθηκε βοήθημα στους πυροπαθείς. Δεν τους έδιναν μαζί κι ένα βοήθημα πλημμυροπαθών; Αφού θα πλημμυρίσουν όπου να’ ναι – γιατί να κάνουν διπλό κόπο να τρέχουν ξανά στις τράπεζες;
Πάντως, αν οι πυροπαθείς στην Πελοπόννησο πάρουν όλα αυτά τα χρήματα που θα μαζευτούν από τηλεμαραθώνιους και φιλανθρωπίες, θα γίνουν ζάπλουτοι. Θα θυμούνται τις πυρκαγιές και θα χαίρονται. Πάρτι θα κάνουν στην επέτειο της πύρινης λαίλαπας. Πανηγύρι. Του χρόνου θα βάλουν φωτιά σε ό,τι έχει απομείνει για να κονομήσουν κι άλλα. Θα το πάρουν χαμπάρι οι Έλληνες των άλλων περιοχών της χώρας και θα κατακάψουν το σύμπαν για να πλουτίσουν.
Τώρα που κάηκαν τα δάση της Πελοποννήσου ούτε ένα χέσιμο πίσω από το πεύκο δεν θα μπορείς να ρίξεις. Θα φαίνεσαι από παντού. Άσε που θα ψάχνεις για κανα χόρτο να σκουπιστείς και δεν θα βρίσκεις ούτε τσουκνίδα. Πού θα φιστικώνεις τώρα τη Μαριγώ, την κόρη του κοινοτάρχη; Στο δάσος δεν γίνεται - θα σε παίρνει μάτι όλο το χωριό από την πλατεία. Πάνε οι μικρές, αγνές χαρές που μας προσέφερε η επιστροφή στη φύση.
Το καλό -να λέμε και τα καλά- είναι πως μαζί με τα δάση κάηκαν και οι τόννοι σκουπιδιών που αμολούσαμε μέσα στα δάση. Το άσχημο είναι πως τώρα θα φαίνονται τα σκουπίδια που θα συνεχίσουμε να πετάμε ανάμεσα στα καμένα δέντρα. Πριν χάνονταν μέσα στο πράσινο. Τώρα μέσα στα καμένα θα φαίνονται από χιλιόμετρο. Τίγκα τα δάση μας στα κωλόχαρτα, τις χρησιμοποιημένες σερβιέτες και το κάθε λογής σκουπιδομάνι. Ίσως θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε σαν μοντέρνα τέχνη και να το πλασάρουμε στο εξωτερικό. Καμένα δάση, σκουπίδια και το υπαρξιακό αδιέξοδο του δυτικού ανθρώπου. Αν το διαφημίσουμε σωστά, θα πουλήσει - υπάρχει κι ένα ψαγμένο κοινό.
Όλο και πιο συχνά ακούγονται τα περί κυβέρνησης συνεργασίας και εθνικής ενότητας. Εννοούν βέβαια μια κυβέρνηση εθνικής διχόνοιας. Αν επιθυμούσαν κυβερνήσεις συνεργασίας, θα είχαν ψηφίσει την απλή αναλογική. Αλλά, όπως είναι γνωστό, στις κυβερνήσεις συνεργασίας η μάσα πρέπει να μοιραστεί σε περισσότερες τσέπες. Καλή εβδομάδα.
