Η Νέα Δημοκρατία διατηρεί το προβάδισμα έναντι του ΠαΣοΚ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα πανελλαδικής δημοσκόπησης της Metron Paralysis που διεξήχθη για λογαριασμό του DVD της εφημερίδας «Βήμα της Κυριακής». Η δημοσκόπηση της Metron Paralysis δεν διαφοροποιείται σημαντικά από αυτήν της εταιρίας Palco που διεξήχθη για τη «Σούπερ Κατερίνα», αλλά παρουσιάζει έντονες αποκλίσεις από την έρευνα της Mappa Research που έγινε για λογαριασμό του ούζου Τσάνταλη.
Οι εκπρόσωποι των δυο μεγάλων κομμάτων δήλωσαν πως «δεν πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στις δημοσκοπήσεις, γιατί δεν αποτελούν θέσφατα αλλά εργαλεία δουλειάς». Μάλλον αυτός είναι ο λόγος που τα κόμματα παραγγέλνουν καμιά δεκαριά δημοσκοπήσεις το μήνα κι αν δεν τις βρει ο αρχηγός πρωί πρωί στο γραφείο του τούς πλακώνει όλους στις σφαλιάρες.
Αυτές οι δημοσκοπήσεις έγιναν σε μια ιδιαίτερα άσχημη χρονική περίοδο για την κυβέρνηση, καθώς δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα - ώστε να αποβλακωθεί πλήρως το πόπολο -, ενώ και η πορεία των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη είναι μέχρι τώρα αποκαρδιωτική.
Το ΠαΣοΚ δεν κατάφερε να επωφεληθεί από την μικρή πτώση της Νέας Δημοκρατίας, παρ’ όλες τις θετικές εντυπώσεις που προκάλεσε η είδηση πως ο Γιώργος Παπανδρέου τρώει όλο το φαΐ του και δένει πια τα κορδόνια του μόνος του.
Η έρευνα της Metron Paralysis κρίνεται πιο έγκυρη, καθώς διενεργήθηκε σε ένα δείγμα 150 χιλιάδων Τσιγγανοεβραίων με τη μέθοδο του ορού της αλήθειας, ενώ οι υπόλοιπες πραγματοποιήθηκαν σε Πομάκους από την Τσαμουριά με σήματα καπνού και ραβασάκια.
Η Νέα Δημοκρατία προηγείται στην πρόθεση ψήφου αλλά το ΠαΣοΚ υπερέχει στην πρόθεση μαυρίσματος, κι έτσι είναι πάτσι. Κανένα από τα δυο κόμματα δεν ξεπερνά το 33% -βέβαια, με τέτοια ποσοστά είναι αδύνατον να σχηματίσουν κυβέρνηση, αλλά είναι φανερό πως ποντάρουν στον παραδοσιακό μαζοχισμό των Ελλήνων, που σίγουρα θα τα ανεβάσουν. Στην παράσταση νίκης προηγείται ελαφρά η λαϊκή απογευματινή της Κυριακής κι ακολουθεί το θέατρο της Δευτέρας.
Στην ερώτηση «ποιον εμπιστεύεστε περισσότερο για την αντιμετώπιση της διαφθοράς;» το 38% απαντά «τον Ρομπέν των δασών», το 25% «την Αγία Βαρβάρα» και το 20% «τη Λάσι». Στο ερώτημα «ποιον εμπιστεύεστε περισσότερο εκτός από τον κουμπάρο;», το 15% απαντά «τον Κώστα Καραμανλή», το 14% «τον Γιώργο Παπανδρέου»,το 27% «τον Νίκο Παλαιοκώστα» και το 38% «τον Ταρζάν».
Ο Κώστας Καραμανλής κρίνεται καταλληλότερος για πρωθυπουργός παρά για γαμπρός – πρέπει να προσέχουμε ποιον βάζουμε στο σπίτι μας - και ο Γιώργος Παπανδρέου καταλληλότερος για κουνιάδος παρά για μπατζανάκης. Η Νατάσα Καραμανλή είναι η ιδανική συννυφάδα , η Άντα Παπανδρέου η καλή πεθερά και η Αλέκα Παπαρήγα η θεία απ’ το Σικάγο.
Στο πρώτο ερωτηματολόγιο υπήρχε και το όνομα του Τσακαλία (του θείου των αδελφών Ξηρών), αλλά οι πολίτες τον επέλεξαν ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό με ποσοστό 100%, κι έτσι οι ερευνητές τον αφαίρεσαν από τη λίστα και τον αντικατέστησαν με τον Μολώχ της ασφάλτου. Στην ερώτηση «ποιον θα κάνατε κουμπάρο αν μπορούσατε;» το 65% απαντά «τον Μπιλ Γκέιτς» και το 35% «τη Μόνικα Μπελούτσι».
Στην ερώτηση «ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα του τόπου;» το 35% απάντησε «η λογοδιάρροια», το 30% «η κυτταρίτιδα» και το 25% «πως πρέπει να επιστρέψουν οι οικογένειες στα γήπεδα». Όπα! Να η ευκαιρία να αλλάξω θέμα!
Αγαπητοί αναγνώστες, ακούω διαρκώς από επίσημα χείλη τα τελευταία χρόνια πως «πρέπει να επιστρέψουν οι οικογένειες στα γήπεδα». Το λένε δε μ’ ένα στόμφο, λες και είναι εθνικό χρέος – σαν να πρόκειται οι οικογένειες να πάνε να πάρουν πίσω την κατεχόμενη Κύπρο ή να επισκεφτούν τους Δελφούς και την Ακρόπολη.
Τέλος πάντων, το αντιπαρέρχομαι αυτό και αναρωτιέμαι : Πότε στην ευχή πήγαιναν οι οικογένειες στο γήπεδο στην Ελλάδα; Επί Τουρκοκρατίας δεν ξέρω τι γινόταν – μπορεί να έπαιρνε ο Κολοκοτρώνης την Κολοκοτρώναινα και τα Κολοκοτρωνάκια και να πήγαιναν να απολαύσουν το Λεβαδειακός – Παναχαϊκή, για να σαβουρώσουν και κάνα σουβλάκι στο ημίχρονο – πάντως, από την ημέρα που ιδρύθηκε το κωμικοτραγικό νεοελληνικό κράτος δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο.
Οι άντρες πήγαιναν στο γήπεδο την Κυριακή, για να γλιτώσουν τη μουρμούρα των συζύγων τους, που έμεναν σπίτι και τράβαγαν κάτι μπουγάδες, κάτι απλώματα και κάτι σιδερώματα από ‘δω ως το Ουέμπλεϊ. Το πολύ-πολύ να έπαιρνε ο πατέρας τον γιο μαζί του, για να μη σπάει τα νεύρα της μάνας του και να σπάει τα δικά του.
Αυτό βέβαια, μόνο στην περίπτωση που πήγαινε όντως στο γήπεδο, γιατί πολλές φορές απλά το προφασιζόταν για να βγει ραντεβού με τη γκόμενα. Πριν επιστρέψει στο σπίτι μάθαινε το αποτέλεσμα του αγώνα και συμπεριφερόταν ανάλογα.
Άλλωστε, οι άντρες πάνε στο γήπεδο για να βρίσουν και να ξεχαρμανιάσουν από την καταπίεση της συζύγου τους – σκέψου να την έχεις από δίπλα όταν χάνει το πέναλτι ο Ριβάλντο και να σου βάζει χέρι επειδή τον πλάκωσες στις χριστοπαναγίες.
Κάτι γυναίκες που βλέπετε στις εξέδρες, είναι οι γκόμενες των παικτών και τις αναγκάζουν να πάνε στο γήπεδο για να μην τους κερατώσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αλλιώς βάζεις τα φάλτσα άμα είναι η Λόλα στην κερκίδα κι αλλιώς άμα έχεις την αγωνία πως μπορεί να παίζει μονότερμα στη γκαρσονιέρα με τον Μητσάρα. Το έλυσα κι αυτό το θέμα– επιστρέφω στις δημοσκοπήσεις.
Μια μίνι τηλεφωνική δημοσκόπηση έγινε και στη Θεσσαλονίκη ανάμεσα σε οπαδούς του ΠΑΟΚ, αλλά και στους λίγους οπαδούς του Άρη που μπορούν να μιλήσουν. Στο ερώτημα «ο Παναγιώτης Ψωμιάδης τιμάει τα παντελόνια που φοράει;», το 40% των οπαδών του Άρη απάντησε «καλή φάση» και το 35% «τι με λες, ρε κολλητέ;», ενώ οι οπαδοί του ΠΑΟΚ απάντησαν ομόφωνα πως «καλά τα παντελόνια, αλλά και οι αγωνιστές του ’21 τίμησαν τις φουστανέλες τους», οπότε θα το ρίξουν δαγκωτό στην Βούλα Πατουλίδου.
Το 10% των ερωτηθέντων πιστεύει πως «η δουλειά δεν είναι ντροπή», ενώ το 90% πιστεύει πως «η δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά ντροπή και αίσχος παράλληλα». Το 65% γαργαλιέται και το 80% σκαλίζει τη μύτη του. Το 60% κλάνει στον φωταγωγό. Κώλος κλασμένος, γιατρός χεσμένος!
Αγαπητοί αναγνώστες, το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη LiFO. Το site της LiFO κάνει ντροπές κι αρνείται να εμφανιστεί στο Διαδίκτυο, αλλά στο τέλος δεν θα τη γλιτώσει – θα βγει και θα πει κι ένα τραγούδι. Μόλις εμφανιστεί, θα σας ενημερώσω, αφού βέβαια πρώτα ανοίξω μια σαμπάνια.Εν τω μεταξύ, το κείμενο "Gazi" - που αφορά την παρουσίαση του υπέροχου βιβλίου του Γκαζμέντ Καπλάνι - έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Τα mail πέφτουν βροχή και η αναγνωσιμότητα έφτασε στο υψηλότερο σημείο για τον μήνα Σεπτέμβριο. Αν σας αρέσουν τόσο αυτά τα θέματα, δεν θα αφήσω παρουσίαση για παρουσίαση από 'δω και πέρα.
Το ντροπαλό site της LiFO εμφανίστηκε τελικά - εδώ!
