Μαζεύτηκαν αρκετά θέματα από τα mail φίλων αναγνωστών, οπότε ας γράψω μερικές σκέψεις που γεννήθηκαν από την ανάγνωσή τους.
Είναι πάρα πολλά τα mail από ανθρώπους που έφτιαξαν blog πρόσφατα ή σκέφτονται να το κάνουν – συνήθως με ρωτούν τη γνώμη μου για το περιεχόμενο. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι «πρέπει» να γράφει κάποιος σε ένα blog. Υποθέτω πως ο καθένας γράφει για πράγματα που τον αφορούν. Και αυτά μπορούν να αλλάζουν ανάλογα με τα του βίου του, τις κοινωνικές εξελίξεις κτλ.
Ειλικρινά δεν ξέρω. Αυτό που μου αρέσει στα blogs είναι πως βρίσκεις από σούπερ πολιτική ανάλυση μέχρι ερωτική εξομολόγηση. Θα γούσταρα και μερικά blogs με τσόντες – απορώ πως δεν το έχει κάνει κάποιος ακόμα. Αν το κάνει, να βάλει βίντεο και φωτογραφίες από παλιές ελληνικές και γερμανικές τσόντες – ευχαριστώ.
Διακρίνω μια αγωνία σε αρκετούς να γίνουν τα blogs τους γνωστά – νομίζω πως κάποιοι εννοούν «πως θα γίνω εγώ γνωστός;». Πριν ενάμισι χρόνο, όταν ξεκίνησα να γράφω στο blog, δεν υπήρχαν τέτοιες αγωνίες γιατί κανείς δεν ασχολούταν με τα blogs – αυτό είναι πιο νέο φρούτο.
Μάλλον αυτό έχει να κάνει με τη δημοσιότητα που έδωσαν τα έντυπα στα blogs, με την έκδοση βιβλίων από bloggers κτλ. Εγώ δεν ξέρω κάποιον blogger που να έγινε «γνωστός». Στην Ελλάδα ζούμε, δεν ζούμε στις ΗΠΑ. Πάντως, αν κάποιος επιθυμεί να γίνει διάσημος, καλό θα ήταν να πάει κατευθείαν στην τηλεόραση – στα blogs χάνει χρόνο.
Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως σημασία έχουν μόνο τα κείμενα – όλα τα άλλα (σχόλια, αντιπαραθέσεις κτλ) δεν αφορούν κανέναν. Αυτό που άπαντες ζητούν είναι κείμενα – τόσο οι αναγνώστες όσο και όσοι δείχνουν ενδιαφέρον για τα blogs προσπαθώντας να ανακαλύψουν σ’ αυτά νέες φωνές. Κανέναν δεν αφορά αν είσαι όμορφος ή αν περνάς τις γριές απέναντι – να τις περνάτε πάντως.
Αρκετοί αναγνώστες μου στέλνουν mail του τύπου «διάβασε τι γράφει αυτός για σένα», «αυτός σε βρίζει» κτλ. Πολύ καλά κάνει και με βρίζει – δεν είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω. Δεν μπορώ να μπω σ’ αυτήν την διαδικασία, όχι από ανωτερότητα και καλοσύνη αλλά επειδή δεν μπορώ να καταπιαστώ με ανθρώπους που δεν έχουν εξουσία. Και οι bloggers δεν έχουν εξουσία.
Αν κάποιοι μελλοντικά αποκτήσουν, σας υπόσχομαι να τους αλλάξω τα φώτα. Μέχρι τότε δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω κάτι αρνητικό για άλλον blogger στη σελίδα μου. (Οι δημοσιογράφοι μεγάλων δημοσιογραφικών οργανισμών που έχουν blogs εξαιρούνται, αν και τελικά ούτε γι’ αυτούς υπάρχει θέμα – άλλωστε οι περισσότεροι πήγαν …αδιάβαστοι.)
Με αφορμή το κείμενο για την παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου του Γκαζμέντ Καπλάνι και το παράπονο ενός καλού κυρίου – έχουν προηγηθεί κι άλλοι σ’ ανάλογες περιπτώσεις - να γράψω για μια ακόμα φορά πως δεν μπορώ να ανταποκρίνομαι σε όλες τις προσκλήσεις για παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας κτλ. Δεν είμαι ένας κοσμικός αλλά ένας blogger. Πηγαίνω όταν μπορώ και όπου μπορώ. Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, τον κ. Καπλάνι δεν τον γνωρίζω. Τον διαβάζω χρόνια και τον εκτιμώ από μακριά.
Μιας και αναφέρομαι σε παρουσιάσεις βιβλίων να απαντήσω και σ’ αυτούς που ρωτούν πότε θα γίνει η παρουσίαση του δικού μου βιβλίου. Αγαπητοί φίλοι, εγώ δεν έγραψα κανένα βιβλίο – έγραψα κείμενα που μου ζητήθηκε να εκδοθούν και αποδέχτηκα την πρόταση. Άλλωστε δεν μου αρέσουν οι παρουσιάσεις βιβλίων – ειδικά όπως γίνονται. Όπως δεν μου αρέσουν τα φανταχτερά εξώφυλλα και οι φωτογραφίες των συγγραφέων στα βιβλία – είμαι παλαιών αρχών, και στην ιστορία του βιβλίου αυτά, σχετικά, είναι πολύ πρόσφατα φαινόμενα.
Σε κάθε περίπτωση, το να κάνω παρουσίαση του βιβλίου μου θα ήταν αμετροέπεια. Συγνώμη, αλλά δεν είμαι τόσο μεγάλο ψώνιο. Άλλο να είσαι αμετροεπής, υπερβολικός κι αλαζόνας σ’ αυτά που γράφεις - δεν γίνεται σάτιρα χωρίς ειρωνεία, υπερβολή και χλευασμό (δείτε το σχετικό λήμμα στον Μπαμπινιώτη) -, κι άλλο στις πράξεις σου – υπάρχει μια διαφορά.
Επίσης, για μια ακόμα φορά, να διευκρινίσω πως δεν μπορώ να «ανεβάζω» στο blog μου όλα αυτά που μου στέλνετε. Δεν έχω εφημερίδα αλλά μια ταπεινή προσωπική σελίδα. Αν αρχίσω να γράφω όλες αυτές τις καταγγελίες για υπηρεσίες, δημαρχεία, τράπεζες, κακομεταχείριση τσιγγάνων κτλ, δεν θα είναι blog αλλά γραφείο παραπόνων. Οι εφημερίδες έχουν στήλες για τέτοιες καταγγελίες – είναι δε και πιο αποτελεσματικές.
Αγαπητοί αναγνώστες, θα έχετε ίσως προσέξει πως εδώ κι ένα μήνα δεν είμαι πια σατιρικός κι ασεβής αλλά σοβαρός κι ευσεβής. Προσπαθώ να γίνω και δυσνόητος σαν τον Ηράκλειτο. Γενικά, κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να σας ξεφορτωθώ αλλά του κάκου. Η αναγνωσιμότητα σε σχέση με πέρσι έχει τριπλασιαστεί και αυτό είναι πολύ κακός οιωνός. Αφού σας προτρέψω για μια ακόμα φορά να σταματήσετε να με διαβάζετε, σας χαιρετώ.
