Σημαία μας τα Δουνέικα!
Μπήκαμε πια στην τελική ευθεία για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, και σε όλη τη χώρα η ατμόσφαιρα δονείται από εμπνευσμένα και πρωτότυπα συνθήματα όπως «Όλοι μαζί μπορούμε περισσότερα», «Από τον πολίτη για τον πολίτη», «Η Σταμάτα αλλάζει», «Για τις Κουκουβάουνες», «Σημαία μας η Μαλακάσα» και «Μαζί για το Κωσταλέξι».
Ο Νικήτας Κακλαμάνης δηλώνει ερωτευμένος με την Αθήνα, κι επειδή ντρέπεται να τη ζητήσει από τους γονείς της, κατεβαίνει για δήμαρχος. Ο κ. Κακλαμάνης οραματίζεται την Αθήνα του 2015 και υπόσχεται να την αγαπάει και τότε, αν και θα είναι 9 χρόνια πιο γριέντζω και εντελώς φαφούτα.
Το πρόγραμμα του κ. Κακλαμάνη είναι πολύ έξυπνο, γιατί στην ουσία δεν υπόσχεται τίποτα – ζητάει από τους δημότες να κάνουν τις προτάσεις τους κι αυτοί λένε όποια κουλαμάρα τους κατέβει στο κεφάλι· μετά θα την ξεχάσουνε - έχουν και δουλειές –, οπότε, ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ο Κώστας Σκανδαλίδης από τη μεριά του ονειρεύεται μια Αθήνα με γειτονιές – θα τραβάνε οι Αθηναίοι από μια καρέκλα στην είσοδο της πολυκατοικίας και θα κουτσομπολεύουνε αυτούς που περνάνε : «Μωρή Τασία, παντρεμένη δεν είναι αυτή; Σα δεν ντρέπεται να τσιλιμπουρδίζει με τον χασάπη!».
Στους δρόμους, οι λατερνατζήδες θα παίζουν τραγούδια του Αττίκ και της Βέμπο, τα κοριτσόπουλα με τα φουρό θα ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις χαρούμενες φωνές τους, ενώ τα παιδιά φωτιές θ’ ανάβουνε στους απάνω δρόμους – τ’ Αϊ Γιάννη θα’ τανε, θαρρώ.
Οι οικοδόμοι θα τραγουδάνε στις σκαλωσιές και θα χορεύουν χασάπικο κάτω από τα πρέκια, ενώ οι τίμιες γυναίκες τους θα τους πηγαίνουν το κολατσιό μέσα στο μαντήλι – θα ρίχνουν κι αυτές καμιά στροφή στον δεύτερο όροφο του γιαπιού, για να ξαλεγράρουν λίγο.
Ο κ. Σκανδαλίδης ονειρεύεται ακόμα μια Αθήνα με πράσινο, άρα μάλλον δεν είναι στα καλά του και να πάει να κοιταχτεί σε κανα γιατρό, όσο είναι ακόμα νωρίς.
Σκέφτεται να φυτέψει ελιές σ’ όλους τους δρόμους, ώστε να βγαίνουν οι Αθηναίοι στις πιλοτές και στα πεζοδρόμια με τα λιόπανα και τα κατσουρίδια, και να μαζεύουν τους καρπούς της μάνας γης και του πατέρα μπετόν.
Προφανώς, θα ονειρεύεται επίσης κατσίκες και γελάδες στην Κυψέλη, αλλά μάλλον φοβάται πως θα τρώνε τις ελιές, οπότε τουλάχιστον γλιτώσαμε από τα ζώα και κυρίως από την κοπριά. Σκέψου να ‘χεις φύγει από το κωλοχώρι σου και να πατάς σβουνιές στη Σόλωνος.
Ο υποψήφιος του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας είναι νέος 32 ετών – εγώ στην ηλικία του είχα τέσσερα παιδιά - αλλά, επειδή οι πενηντάρηδες πολιτικοί το παίζουν γυμνασιόπαιδα, αυτός προσποιείται πως πάει ακόμα στο νηπιαγωγείο.
Στις αφίσες τού συνδυασμού του τον βλέπουμε πάντα γελαστό και γελασμένο να παίζει με διάφορα παζλ και σφηνοτουβλάκια, ενώ στο πρόγραμμά του υπόσχεται πως θα καθιερώσει το κρυφτό, το κυνηγητό και το κουτσό.
Η Σταδίου θα γεμίσει νεροτσουλήθρες, στην Ακαδημίας θα παίζουμε συγκρουόμενα και στα Χαυτεία θα κάνουμε τραμπάλα. Τα Χριστούγεννα οι πολυκατοικίες θα καλύπτονται με σοκολάτα και η άσφαλτος με σαντιγί, για να μοιάζει το τοπίο χιονισμένο.
Η αλήθεια είναι πως ο Συνασπισμός δίνει ένα χαρούμενο κι ανέμελο χρώμα στις εκλογές, γιατί οι άνθρωποί του δεν έχουν καταλάβει πως ψηφίζουμε για δημάρχους και νομάρχες, με αποτέλεσμα με το που είδαν τις κάλπες να τους πιάσουν τα επαναστατικά τους και να θέλουν να αλλάξουν όλον τον πλανήτη, αφού βέβαια πρώτα κατεβάσουν απ’ αυτόν όσους δεν είναι ευαίσθητοι όπως οι ίδιοι. Ευτυχώς που στα μεσοδιαστήματα ανάμεσα στις εκλογές ξεχνιούνται – αυτό οφείλεται στο γεγονός πως είναι πλούσιοι και τεμπελχανάδες.
Το ΚΚΕ κάνει μια εντυπωσιακή στροφή στις θέσεις του, και ο υποψήφιος δήμαρχος Σπύρος Χαλβατζής δήλωσε πως για την αποκομιδή των σκουπιδιών και το κυκλοφοριακό δεν είναι υπεύθυνος ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός αλλά μόνο τα μονοπώλια των πολυεθνικών. Επίσης ο κ. Χαλβατζής - επιδεικνύοντας πολιτικό ρεαλισμό - ζητάει να ενταχθεί στα όρια του δήμου Αθηναίων η Συμφωνία της Βάρκιζας.
Στη μάχη για την υπερνομαρχία Αθηνών – Πειραιώς τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει ήδη, αφού η θέση του νομάρχη ανήκει δικαιωματικά στη Φώφη Γεννηματά λόγω του αξέχαστου πατέρα της. Το μόνο πρόβλημα είναι πως τα παιδιά της κ. Γεννηματά δεν φέρουν το δικό της επίθετο αλλά του συζύγου της και, όταν σημάνει η ώρα να γίνουν κι αυτά με τη σειρά τους υπερνομάρχες, ίσως βρεθούν κάποιοι κακοπροαίρετοι που θα αμφισβητήσουν αυτό το αναφαίρετο κληρονομικό τους δικαίωμα.
Ο Παναγιώτης Φασούλας είναι υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά, αφενός επειδή ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει δουλειές και δεν προλαβαίνει, κι αφετέρου επειδή απαγορεύεται από το Σύνταγμα να είναι κάποιος πρωθυπουργός και δήμαρχος ταυτόχρονα.
Ο κ. Φασούλας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά από μικρός το ‘χε καημό να γίνει δήμαρχος του Πειραιά γιατί κάτω στον Πειραιά, στα Καμίνια / φτώχια, καλή καρδιά, μα και γκρίνια. Μάζεψε λοιπόν μια βραδιά τα σαΐνια, κι ήρθε ξανά τον παλιό του καημό να μας πει.
Ευτυχώς γι’ αυτόν, κατέρχεται σε μια πόλη που απαγορεύεται να υποσχεθεί οτιδήποτε πράσινο, και γι’ αυτό έβαλε στον συνδυασμό του τη Δάφνη Μπόκοτα με στόχο να πετύχει τη μόνιμη τέλεση του διαγωνισμού της Eurovision στην ψαραγορά – ο προκριματικός θα γίνεται στην ιχθυόσκαλα.
Ο Πειραιάς έχει τα χάλια της Θεσσαλονίκης, οπότε ο κ. Φασούλας θεωρείται ιδανικός για την πόλη, ενώ ο κ. Αγραπίδης μοιάζει καταδικασμένος μετά από το σκάνδαλο που ξέσπασε όταν αποκαλύφτηκε πως στην τετάρτη Δημοτικού έδινε το μισό κουλούρι του στην κόρη ενός παλαίμαχου αρσιβαρίστα του Παναθηναϊκού.
Η Βάνα Μπάρμπα κατεβαίνει υποψήφια δημοτική σύμβουλος στο Κερατσίνι με το ψηφοδέλτιο του Χρήστου Σαλαλέ που πολιτεύεται με το ΠΑΣΟΚ. Η κ. Μπάρμπα δήλωσε πως κατεβαίνει στο Κερατσίνι επειδή είναι αναρχική κι επειδή στην Ελλάδα δεν γίνονται πράγματα.
Θέλει να εκπληρώσει το παιδικό της όνειρο που δεν είναι άλλο από το να στολίσει τα Χριστούγεννα το φουγάρο της ΔΕΗ με γλόμπους – η κ. Μπάρμπα θα κρεμαστεί ανάποδα απ’ το ελικόπτερο του ΑΝΤ1 το οποίο θα κάνει στροφές γύρω από το φουγάρο, ώστε ο στολισμός να είναι ομοιόμορφος.
Η εκλογή της είναι σίγουρη, και στα ΚΑΠΗ του Κερατσινίου οι συνταξιούχοι πασαλείβονται όλη την ώρα με κολόνιες μην μπορώντας να πιστέψουν το καλό που τους έτυχε – θέλουν να εκμεταλλευτούν κάθε λεπτό παραμονής της Βάνας στο Κερατσίνι, πριν πραγματοποιήσει την απειλή της και φύγει για διεθνή καριέρα στο εξωτερικό.
Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος είναι ο μόνος άντρας στην Ελλάδα που τον αποκαλούν «φτερωτό» και χαίρεται, οπότε η εκλογή του στη δημαρχία της Θεσσαλονίκης θεωρείται σίγουρη - οι Θεσσαλονικείς είναι πολύ ερωτικοί άνθρωποι και δεν κολλάνε σε ταμπού και προκαταλήψεις. Η προεκλογική του καμπάνια στηρίχθηκε στη δωρεάν διανομή προφυλακτικών, δονητών και αφροδισιακής μπουγάτσας με γύρο.
Η επιλογή της Χρύσας Αράπογλου από το ΠαΣοΚ οφείλεται στην προσπάθεια που κάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κατεβάζει σχετικά άγνωστους υποψηφίους, με την ελπίδα πως ο κόσμος δεν θα τους αναγνωρίσει, θα μπερδευτεί και θα τους ψηφίσει.
Ο Γιάννης Μπουτάρης έχει όλα όσα χρειάζονται για να εκλεγεί δήμαρχος αλλά οι Θεσσαλονικείς θα τον μαυρίσουν επειδή φοβούνται πως, αν εκλεγεί, θα παρατήσει τα αμπέλια και θα βαλθεί να καθαρίσει τον Θερμαϊκό από τη σκατίλα, με αποτέλεσμα αυτοί να μην έχουν κρασί να πιουν και να πρέπει να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα στην πόλη τους νηφάλιοι.
Η υποψηφιότητα του Γιώργου Καρατζαφέρη προσδίδει έναν ευρωπαϊκό αέρα στην πόλη και αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως η όμορφη νυφούλα του Θερμαϊκού αποτελεί καταφύγιο για όλες τις μεγάλες μορφές του Ελληνισμού.
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δήλωσε πως είναι «ολυμπιονίκης της ανθρωπιάς» και, άρα, η εκλογή του κρίνεται βεβαία, καθώς οι Θεσσαλονικείς έχουν αποδείξει επανειλημμένως πως είναι ολυμπιονίκες του μαζοχισμού.
Ο κ. Ψωμιάδης, θέλοντας να πικάρει τη Βούλα Πατουλίδου, είπε ακόμα πως αυτός δεν είναι Αμερικανίδα αθλήτρια – η δήλωσή του κρίνεται περιττή, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως οι Αμερικανίδες αθλήτριες είναι σοβαροί άνθρωποι και δεν λένε αρλούμπες.
Η Βούλα Πατουλίδου ήταν γρήγορη στην καριέρα της ως αθλήτρια, αλλά είναι υποψήφια σε μια πόλη όπου η ακινησία θεωρείται προτέρημα κι επιβραβεύεται, ενώ παράλληλα οι κάτοικοί της όταν συναντούν ένα εμπόδιο δεν το πηδάνε αλλά ξαπλάρουν και περιμένουν να φύγει από μπροστά τους.
Στους υπόλοιπους δήμους και κοινότητες της χώρας, οι υποψήφιοι υπόσχονται τα πάντα στους πάντες και προσπαθούν να κερδίσουν τις εκλογές για να βάλουν άγριο χέρι στα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όλοι θέλουν να αυτονομηθούν γιατί είναι μονοφαγάδες, οπότε δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω το χιούμορ του Αλέκου Παπαδόπουλου που είχε την ιδέα να δώσει πνοή στην τοπική αυτοδιοίκηση με ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Καποδίστριας», ενώ το λογικό θα ήταν να ονομάζεται «Μαυρομιχαλαίοι» ή «Κατσαπλιάδες». Καλό βόλι!
Αγαπητοί αναγνώστες, το κείμενο αυτό γράφτηκε για τη LiFO . Κανονικά, θα έπρεπε να βρίσκεται τώρα στο site της LiFO – είναι έτοιμο και απλά γίνονται τα τελευταία μερεμέτια που θα κάνουν πιο άνετη την διαμονή σας στο χώρο. Σ’ αυτό το τεύχος της LiFO, η κ. Δέσποινα Τριβόλη φοράει την απέριττη μπούρκα της και πάει μια βόλτα στο Κολωνάκι – γαμώτο, θα ήθελα να το είχα κάνει εγώ αυτό! Η κ. Λαμπρινή Θωμά παίρνει συνέντευξη από τον κ. Τάρικ Άλι που δεν μασάει τα λόγια του, γιατί καταλαβαίνει πως, αν δεν τα πει όλα, θα φάει το ξύλο της χρονιάς του από την καλή συνάδελφο.
Η κ. Νίκη Τζούδα, η εκδότρια της Βαβέλ, παραχωρεί αποκλειστική συνέντευξη στον μυθικό M. Hulot - ενόψει του φεστιβάλ κόμικ που διοργανώνεται αυτές τις μέρες -, ενώ ο αειθαλής Χρήστος Χωμενίδης γράφει για τις δημοτικές εκλογές με τον δικό του απαράμιλλο τρόπο.
Το καλύτερο σχόλιο στη LiFO αυτής της εβδομάδας ανήκει στον κ. Νίκο Τσεπέτη και αφορά την απεργία των δασκάλων. Ο κ. Τσαγκαρουσιάνος γράφει πως διαφωνεί με την άποψή του, ενώ πιθανότατα θα την πέσουν τώρα στον κ. Τσεπέτη και όλοι οι δάσκαλοι της χώρας, αλλά τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα γράφει.
Σε μια ιδανική κοινωνία, Δάσκαλοι και Ιατροί θα έπρεπε να είναι τα πιο σημαντικά κι αξιοσέβαστα πρόσωπα, αλλά, σ’ αυτήν που ζητήσαμε και λάβαμε, η θέση τους και η συμπεριφορά τους είναι αξιοθρήνητη – φέρουν τεράστια ευθύνη οι ίδιοι, και για την κατάστασή τους αλλά και για την κοινωνία.
Ο λόγος που δεν έχω γράψει τίποτα για τους δασκάλους – παρ’ όλες τις παραινέσεις κάποιων αναγνωστών - είναι επειδή διαφωνώ απόλυτα με την περιρρέουσα μελό ατμόσφαιρα συμπάθειας. Από την άλλη, λόγω αριστερής …αναπηρίας, δεν μου κάνει καρδιά να γράψω τι ακριβώς σκέφτομαι. Πάντως, δάσκαλοι λούμπεν δεν είναι δάσκαλοι - είναι κάτι άλλο. Το ξέρω γιατί ήμουν τυχερός στη ζωή μου και είχα Δασκάλους.
