Μα πως τόλμησε το «δημόσιο πρόσωπο» να κάνει μήνυση σε έναν blogger; Εδώ έχουμε σοβαρά πράγματα να ασχοληθούμε. Αν ο τάδε blogger είναι άνδρας ή γυναίκα, γιατί εκδόθηκε το βιβλίο του τάδε κι όχι του δείνα, ποιανού κείμενα θα δημοσιευτούν, γιατί αυτός κι όχι εγώ; (όχι, κανείς δεν είναι φιλόδοξος), το παιδί της μιας, η μάνα του αλλουνού, άντε μωρή χοντρέλω!, χριστοπαναγίες, τα ανώνυμα σχόλια, η ανωνυμία (με ρέγουλα παιδιά οι διασημότητες – μια μια), τα κουτσομπολιά, "εγώ έμαθα αυτό", "α, εμένα μου είπε έτσι", "όχι, εγώ θα σου πω!".
Το μενού περιλαμβάνει ακόμα παντελή έλλειψη σεβασμού προς κάθε κατεύθυνση, απειλές, ατελείωτα βρισίδια, απίστευτες χυδαιότητες, τραγική μιζέρια, ψέματα που αναπαράγονται με την σιγουριά πως αν γραφτούν καμιά διακοσαριά φορές θα θεωρηθούν αλήθεια κτλ κτλ κτλ. Εννοείται δε, πως όλοι μας είμαστε καλύτεροι ο ένας από τον άλλον και φυσικά πολύ αξιότεροι από την πλέμπα που κυκλοφορεί στους δρόμους – αν υπήρχε αξιοκρατία, θα ήμασταν όλοι στην Ακαδημία Αθηνών.
Όλοι κόπτονται υπέρ του δικαιώματος στην έκφραση και στη σάτιρα αλλά, περιέργως, οι ίδιοι άνθρωποι δεν έδειχναν καθόλου την ίδια ευαισθησία και δημοκρατικότητα όταν κάποιοι bloggers σατίριζαν ή προσπαθούσαν να σατιρίσουν - φαντάσου τι θα γινόταν, αν αντικείμενο της σάτιρας ήταν οι ίδιοι. Αντιθέτως, έγραφαν λίβελους εναντίον τους επί μέρες – το βρισίδι πήγαινε σύννεφο. Οι χυδαίοι έχουν εξαγριωθεί πιο πολύ από τους υπόλοιπους.
Και τώρα, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ του δικαιώματος στη σάτιρα. Το περίεργο είναι πως, αν και τόσο καιρό έδειχναν απόλυτα σίγουροι για το τι είναι και τι δεν είναι σάτιρα, προσπαθούν τώρα να δώσουν τον ορισμό της και να βρουν τα ...όριά της- πάρτο λίγο αριστερά, όπα καλά είσαι! Παιδιά, όταν βγάλετε την απόφαση, να την πείτε και σε εμάς τους υπόλοιπους - να ξέρουμε.
Το κάνουν δε λες και έχουν καταπιεί τον …αγέλαστο. Μάλιστα, χωρίς καν να είναι βέβαιοι ποιος ήταν ο blogger που σατίρισε τον μηνυτή – κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ήταν σατιρικό το κείμενό του, αφού δεν το έχει διαβάσει. Κυκλοθυμικά άτομα. Αναίσθητοι με ξαφνικές επιλεκτικές ευαισθησίες. Μπορεί και ευαίσθητοι με μεγάλες κρίσεις αναισθησίας. Όχι, κανείς δεν είναι υποκριτής.
Ο καθένας και το μαγαζάκι του αλλά όχι και να αρχίσουν να πέφτουν μηνύσεις! Εδώ μπορούμε να βρίζουμε ο ένας τον άλλον -αλλά και όλη την κοινωνία-, και υπάρχει άνθρωπος εκεί έξω που θα μας βάλει και χέρι; Ό,τι κάνουμε εμείς εδώ, είναι σάτιρα. Από Αριστοφάνης και πάνω. Υποκλιθείτε! Μπορούμε να εκτοξεύουμε χυδαιότητες καθημερινά προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά είμαστε πεπεισμένοι πως εμάς δεν έχει το δικαίωμα να μας αγγίξει κανείς. Γιατί; Από πού προκύπτει αυτή η σιγουριά;
Ναι ρε σεις, κι εγώ μέσα. Αλλά να κοιταζόμαστε και σε κανα καθρέφτη που και που. Γιατί μόλις περάσει η μήνυση -και αφού αθωωθεί ο καλός blogger-, είναι σίγουρο πως η χυδαιότητα δεν θα κόβεται ούτε με μπαλτά. Ήδη, οι πιο κάφροι παρουσιάζουν στερητικό σύνδρομο, αφού η μήνυση τούς έβγαλε έξω από τα νερά τους. Αυτός είναι ο λόγος που τα έχουν πάρει με τον μηνυτή – χέστηκαν για τον Τσιπρόπουλο!
Όξω ρε!
Γέμισε η ελληνική μπλογκόσφαιρα "σατιρικούς" και "σατιρολόγους". Το βρίσκω κα - τα - πλη -κτι -κό !!! Καλή καριέρα σε όλους!!!
