Τις τελευταίες μέρες συνειδητοποιήσαμε όλοι πως η Αθήνα είναι ανοχύρωτη πόλη. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα αστυνόμευσης στην Αθήνα και θα πρέπει να το παραδεχτούμε. Ο θεσμός του «Αστυνομικού της Γειτονιάς» ήταν μια ωραία ιδέα που δεν προχώρησε. Δεν προχώρησε γιατί οι αστυνομικοί φυλάνε συνέχεια τους πολιτικούς, τους μεγαλοδημοσιογράφους, τους επιχειρηματίες –και διάφορους άλλους κομπιναδόρους-, οπότε δεν περισσεύουν αστυνομικοί για τις γειτονιές. Αφού ο «αστυνομικός της γειτονιάς» απέτυχε, μπορούμε να δοκιμάσουμε να εφαρμόσουμε ένα νέο μέτρο: Τον «Αναρχικό της Γειτονιάς». (Η συνέχεια εδώ)Αντί δηλαδή να φυλάνε τις γειτονιές οι αστυνομικοί, να τις φυλάνε οι αναρχικοί. Θα είναι πολύ ωραία να φυλάνε τις γειτονιές οι αναρχικοί γιατί θα κρατάνε τους αστυνομικούς μακριά από τη γειτονιά, κι έτσι δεν θα κινδυνεύουμε πια από τους αστυνομικούς.
Προτείνω μάλιστα, ο «Αναρχικός της Γειτονιάς» να πληρώνεται απευθείας από τους καταστηματάρχες της γειτονιάς. Αφού θα τους φυλάει τα μαγαζιά τους, να τον πληρώνουν οι έμποροι. Με αυτόν τον τρόπο, η αγορά θα χρηματοδοτήσει την επανάσταση.
Ο θεσμός του «Αναρχικού της Γειτονιάς» θα βοηθήσει τους αναρχικούς να παραμείνουν αναρχικοί. Θα έχετε παρατηρήσει πως οι περισσότεροι αναρχικοί, μόλις περάσουν τα τριάντα, γίνονται πιόνια του συστήματος. Αν έχουν μια καλή δουλίτσα, ένα σταθερό μισθό, αποκτήσουν ένα αυτοκινητάκι και βολευτούν σε ένα σπιτάκι, θα μπορούν να παραμείνουν αναρχικοί μέχρι να τα τινάξουν και δεν θα χρειαστεί να προδώσουν τις ιδέες τους.
Στο μωγιό που είναι πάντα πηγή έμπνευσης και δημιουργίας - και σαχλαμάρας, βέβαια.
Ο ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2009 εδώ.
