O Θόδωρος Αγγελόπουλος και η Γιάννα Αγγελοπούλου χαρίζουν τον "Ελεύθερο Τύπο" και τον "City". Οι άλλοι εκδότες μαζί με την εφημερίδα τους δίνουν dvd, cd και βιβλία - η Γιάννα μαζί με την εφημερίδα προσφέρει και ένα ραδιοσταθμό. Περισσότερα εδώ!
Βλέπω τα αφιερώματα στον Μάικλ Τζάκσον και σκέφτομαι πως δεν είναι σωστό να έχει πεθάνει ένας άνθρωπος και οι τηλεοράσεις να τον δείχνουν να χοροπηδάει, να χτυπιέται και να πιάνει συνέχεια τα αχαμνά του. Βέβαια, κι αυτός ο Μάικλ Τζάκσον δεν έβαζε κώλο κάτω – χτυπιόταν συνέχεια. Κάτι ξέρουν οι δικοί μας οι τραγουδιστές που είναι σοβαροί και τραγουδάνε ακίνητοι. Οι Έλληνες τραγουδιστές –ειδικά, αυτοί του έντεχνου- τραγουδάνε σαν να προετοιμάζουν υλικό για τα τηλεοπτικά αφιερώματα που θα ακολουθήσουν τον θάνατό τους. Περισσότερα εδώ!


Ευτυχώς που τα μέλη της Σέχτας Επαναστατών είναι τεμπέληδες γιατί, διαφορετικά, θα βγαίνανε κάθε μέρα στους δρόμους και θα μας ανατινάζανε. Αλλά βαριούνται ακόμα και να σκοτώσουν – λέει ο ένας «πάμε να φάμε έναν μπάτσο» και του λένε οι άλλοι «έλα μωρέ, πού να τρέχεις τώρα, κάνει και ζέστη, έχει και κουνούπια, κάτσε εδώ δίπλα στο αιρ κοντίσιον, να πιούμε μια μπύρα, να δούμε καμιά τσόντα, να παίξουμε πλέι στέισον, να πιούμε κάνα μπάφο, να γουστάρουμε». Περισσότερα εδώ!

Κάποιοι υποστηρίζουν πως το να διαβάζεις μια εφημερίδα στο διαδίκτυο δεν είναι το ίδιο όπως το να την διαβάζεις στο χαρτί. Συμφωνώ κι εγώ πως το χαρτί είναι πιο ωραίο από την οθόνη του υπολογιστή αλλά ακόμα πιο ωραίο είναι να διαβάζεις την εφημερίδα χαραγμένη πάνω σε μια πέτρα. Ήταν πιο ωραία τα παλιά τα χρόνια που οι άνθρωποι γράφανε πάνω στις πέτρες – είχε άλλο βάρος η πέτρα. Περισσότερα εδώ!
Αν έγινε τέτοιος χαμός για το κλείσιμο του "Ελεύθερου Τύπου", φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν θα κλείσει η "Αυριανή". Μόλις ανακοινωθεί το λουκέτο στην "Αυριανή", θα πηδάνε οι Έλληνες από τα μπαλκόνια από την απελπισία τους. Αν είναι να το ζήσουμε κι αυτό το πλήγμα στην ενημέρωση, καλύτερα να πεθάνουμε για να μην το δούμε.
Διαβάζω τα τελευταία κείμενα κάποιων από τους εργαζόμενους στον "Ελεύθερο Τύπο". Πίκρα, αυτοσαρκασμός, αποφασιστικότητα, ρεαλισμός, αισιοδοξία - τα συναισθήματα των ανθρώπων είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της ιστορίας. Σε ένα κείμενο διαβάζω: "Ρουφάω γουλιές από τον τελευταίο φραπέ και σκέφτομαι ότι τουλάχιστον δεν έχω να γράψω ένα σαββατιάτικο κομμάτι των 1.500 λέξεων". Είναι προφανής ο αυτοσαρκασμός του γράφοντος αλλά εδώ νομίζω πως υπάρχει και μια μεγάλη αλήθεια που αφορά την πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Όχι, δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των δημοσιογράφων η πτώση των εφημερίδων αλλά, όταν έχεις χάσει τη χαρά του γραψίματος, δεν πρέπει να σε εκπλήσσει το γεγονός ότι οι εφημερίδες βάζουν λουκέτο. Όταν εσύ δεν φτιάχνεσαι με το γράψιμο, όταν εσύ δεν γουστάρεις, όταν το γράψιμο γίνεται αγγαρεία, πώς περιμένεις να ενθουσιαστεί ο αναγνώστης; Είναι σαν να σερβίρεις σε κάποιον ένα φαΐ που εσύ δεν θα έτρωγες ποτέ. Οι δημοσιογράφοι καλούνται να ανακαλύψουν ξανά τη χαρά της γραφής. Όσοι το πετύχουν δεν κινδυνεύουν από κανένα λουκέτο, από καμία Γιάννα.
Στα ΜΜΕ δεν εργάζονται μόνο φίρμες και εκατομμυριούχοι – αυτοί είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι εργάζονται σκληρά και αμείβονται πολύ άσχημα, ενώ παράλληλα ζουν διαρκώς με το φόβο της απόλυσης. Τώρα, που πολλοί δημοσιογράφοι χάνουν -ή κινδυνεύουν να χάσουν- τη δουλειά τους και μοιραία προλεταριοποιούνται, ήρθε μάλλον η ώρα να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Άλλωστε, και το δικό τους μέλλον περνάει από το Διαδίκτυο. Την Τρίτη, στις 12 το μεσημέρι, όποιος το επιθυμεί μπορεί να βρίσκεται μπροστά στη Βουλή για να στηρίξει όχι τη συντεχνία της ΕΣΗΕΑ αλλά τους χιλιάδες «άγνωστους» δημοσιογράφους που εργάζονται σε έντυπα, ραδιοφωνικά, τηλεοπτικά και ψηφιακά μέσα. Εγώ θα είμαι εκεί.
Eίναι πολύ ωραίο το επιχείρημα πως, αφού έχουμε χώρο να βάλουμε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, πρέπει οι Βρετανοί να μας τα επιστρέψουν. Αν τελικά πιάσει αυτό το κόλπο και μας επιστρέψουν οι Βρετανοί τα Μάρμαρα, προτείνω να αδειάσουμε εντελώς μια μεγάλη έκταση στην Μακεδονία ή στην Πελοπόννησο και να ζητήσουμε από τους Τούρκους να μας επιστρέψουν την Κωνσταντινούπολη. Ή έστω την Αγία Σοφία. Να πούμε στους Τούρκους «να εδώ θα την βάλουμε, οπότε πρέπει να μας την επιστρέψετε». Περισσότερα εδώ!
Κλείνουν ο Ελεύθερος Τύπος και ο City. Γιάννα, αν δεν ήσουν εγωίστρια και είχες ζητήσει τη βοήθειά μου, αυτή τη στιγμή δεν θα έμεναν τόσοι άνθρωποι άνεργοι. Εγώ και στο έγραψα και στο είπα από το μικρόφωνο: Μόνο εγώ μπορούσα να σε σώσω. Δεν πειράζει, εγώ δεν σου κρατάω κακία γιατί σε αγαπάω και σε θαυμάζω. Αν με χρειαστείς, εδώ είμαι – θα κάνουμε μεγάλα πράγματα μαζί γιατί είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Εν τω μεταξύ, κοίτα να αποζημιώσεις γερά τους εργαζόμενους και να αποδείξεις για μια ακόμα φορά ότι η Γιάννα είναι κιμπάρισσα. Και πού είσαι, Γιάννα, δεν αγοράζεις και την «Ελευθεροτυπία» να της βάλεις ένα λουκέτο; Έρχεται που έρχεται η σειρά της, κρίμα είναι να ταλαιπωρούνται άδικα τόσοι άνθρωποι.
Με το συμπάθιο κιόλας, αλλά υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι η κυβέρνηση Καραμανλή είναι η ιδανική κυβέρνηση για να ζητήσει πίσω τα Μάρμαρα του Παρθενώνα; Οι κατσαπλιάδες και οι πλιατσικολόγοι θα σηκώσουν το δάχτυλο στους Βρετανούς και θα χαρακτηρίσουν τον Έλγιν "κλέφτη"; Μήπως να περιμένουμε λίγο ακόμα;
Η Ελληνική Αστυνομία ανησυχεί επειδή η Σέχτα Επαναστατών δεν έχει στείλει ακόμα προκήρυξη. Αυτό που πραγματικά τους φοβίζει –αλλά δεν το λέει κανείς- είναι μήπως η Σέχτα Επαναστατών χτυπήσει στα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης. Μιας και όλη η αστυνομική δύναμη της Αθήνας θα μαζευτεί στο μουσείο για τα εγκαίνια, καλό θα ήταν να στείλουν και μερικούς αστυνομικούς στην Ακρόπολη. Μπορεί οι τρομοκράτες να ανατινάξουν τον Παρθενώνα.
Σε ποιο συμπέρασμα οδηγήθηκε ο πιτσιρίκος μετά τη δολοφονία του αστυνομικού από τη Σέχτα Επαναστατών και την αποκάλυψη πως το αυτοκίνητο του αστυνομικού ήταν χαλασμένο; Ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα του πιτσιρίκειου τρόπου σκέψης.

Το Συμβούλιο του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία πρότεινε την επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στα 11 χρόνια, προσθέτοντας δυο τάξεις για τα νήπια και τα προνήπια. Ο πιτσιρίκος προτείνει η εκπαίδευση των παιδιών να ξεκινάει από την κοιλιά της μάνας τους γιατί είναι κρίμα να πάει χαμένο αυτό το διάστημα των εννιά μηνών– να βάλει το υπουργείο Παιδείας μέσα στις κοιλιές των γυναικών που εγκυμονούν ηχεία και να μεταδίδονται μαθήματα. Μέχρι να βγουν τα μωρά από την κοιλιά της μάνας τους, θα μιλάνε δυο τρεις γλώσσες άπταιστα και θα λύνουν εξισώσεις τρίτου βαθμού. Θα βγαίνουν τα παιδιά από την κοιλιά της μάνας τους και -αντί να κλαίνε- θα βγάζουν λόγο. Περισσότερα εδώ!

Οι πυρκαγιές θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να λύσουμε το πρόβλημα με τους μετανάστες. Μπορεί η κυβέρνηση να φτιάξει τα στρατόπεδα για τους μετανάστες μέσα στα δάση, ώστε μαζί με τα δέντρα να καίγονται και οι μετανάστες. Από το να τους έχουμε φυλακισμένους και να πρέπει να τους ταΐζουμε και να τους ποτίζουμε, καλύτερα να τους κάψουμε να ησυχάσουμε.

Λίγες μέρες αφού έθεσε το δίλημμα "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", ο Γιώργος Παπανδρέου δεν λέει κουβέντα για την απόφαση της κυβέρνησης για δημιουργία στρατοπέδων για μετανάστες, και το ΠΑΣΟΚ ζητά «μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση». Προφανώς, ο σοσιαλισμός που εννοούσε ο Γιώργος Παπανδρέου αφορούσε μόνο όσους ψηφίζουν. Ήταν σοσιαλισμός για ιθαγενείς. Οι υπόλοιποι να βολευτούν με τη βαρβαρότητα.
Πώς είναι έτσι αυτός ο Καρατζαφέρης; Είναι σαν άνθρωπος πριν πέντε χιλιάδες χρόνια – κανονικά, θα πρέπει να τον βάλουν στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης σαν δείγμα της προελληνικής εποχής. Δεν χρειάζεται να τον βαλσαμώσουν – να τον βάλουν όπως είναι, για να εντυπωσιάζονται οι τουρίστες.

Η αλήθεια είναι πως, επειδή δεν ψήφισα στις ευρωεκλογές, αισθάνομαι πως -εδώ και δυο μέρες- όλοι οι πολιτικοί μιλάνε για εμένα προσωπικά. Τόσα χρόνια ψήφιζα και κανείς δεν μου έδινε σημασία. Μια φορά δεν ψήφισα, και αισθάνομαι πως είμαι το πρόσωπο της ημέρας. Τελικά, είναι ωραίο να μην ψηφίζεις γιατί όλοι ασχολούνται μαζί σου – αυτούς που ψήφισαν τους έχουν χεσμένους. Περισσότερα εδώ!
