Σοκ, αποτροπιασμό και οργή προκάλεσε στο πανελλήνιο το βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας και απεικονίζει τον ξυλοδαρμό δυο αλλοδαπών μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας τον Ιούνιο του 2006. Πίπες! Κάτι τέτοια βίντεο το μόνο που πετυχαίνουν είναι να σε κάνουν όλο και πιο απαθή. Την τρίτη φορά που το βλέπεις σε πιάνουν τα γέλια και σκέφτεσαι πως οι σφαλιάρες που δίνουν οι αλλοδαποί μεταξύ τους σου θυμίζουν το βίντεο του True Faith των New Order – αρχίζεις να το τραγουδάς κιόλας.Μετά αρχίζεις να παρατηρείς τους καφέδες των αστυνομικών πάνω στο γραφείο. «Καπουτσίνο πίνει ο μπάτσος, ρε παιδιά;». Τα ίδια και με το βίντεο της ζαρντινιέρας στη Θεσσαλονίκη – κάποια στιγμή σταματούσες να βλέπεις τον Κύπριο φοιτητή που σάπιζαν στο ξύλο οι μπάτσοι και σε έπαιρνε ο πόνος που ήταν απότιστα τα λουλούδια στη ζαρντινιέρα.
Είναι σαν κάτι ντοκιμαντέρ από την Κατοχή - οι δρόμοι είναι γεμάτοι τουμπανιασμένα πτώματα και κάποιος από την παρέα λέει «ρε μαλάκες, το κτίριο Πανεπιστημίου και Κοραή υπήρχε από τότε!». (Άντε, περιμένουμε τώρα και το επόμενο σοκ - αυτό το σοκ το βαρεθήκαμε.)
Σε ό,τι αφορά την επίθεση που δέχτηκε προχθές ο υποδιοικητής των ΜΑΤ, Χρήστος Κονταρίδης, στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, πρέπει να διευκρινιστεί πως δεν ήταν επίθεση που είχε να κάνει με την ιδιότητά του (όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Πολύδωρας) – ο υποδιοικητής των ΜΑΤ πήγε να αγοράσει το τελευταίο αντίτυπο του βιβλίου μου που είχε απομείνει στον πάγκο της έκθεσης βιβλίου του Φεστιβάλ της Βαβέλ κι ένας νεαρός που ήθελε να το πάρει δώρο στη φίλη του -που με λατρεύει- φώναξε την παρέα του και τον σάπισαν στο ξύλο. Έτσι έγιναν τα πράγματα. Εμείς εδώ κάνουμε ρεπορτάζ.
