Στις 25 Ιουνίου συμπληρώνεται ένας μήνας από τον θάνατο της Αμαλίας Καλυβίνου. Γράφτηκαν πολλά για την Αμαλία στον Τύπο και ο θάνατός της έγινε θέμα στα δελτία ειδήσεων. Τι ουσιαστικό όμως συνέβη μετά τον θάνατό της; Πού βρίσκεται τώρα το θέμα της Αμαλίας;
Στο blog «Ημέρα της Αμαλίας» γίνεται μια προσπάθεια για τη σύνταξη κειμένου με αιτήματα για την Υγεία και θα ακολουθήσει συλλογή υπογραφών. Ο βουλευτής του ΠαΣοΚ Ευάγγελος Βενιζέλος κατέθεσε στη Βουλή το περιεχόμενο του μπλογκ της Αμαλίας. Στις 7 Ιουνίου ο βουλευτής του ΠαΣοΚ Ντίνος Βρεττός κατέθεσε ερώτηση στον υπουργό Υγείας με θέμα «Για την Αμαλία, για μια καλύτερη Υγεία».
Όσο κι αν έψαξα, απάντηση του υπουργού Υγείας δεν βρήκα – ίσως να μην έψαξα καλά. Πάντως νομίζω πως είναι υποχρεωμένος να απαντήσει μέσα σε 25 μέρες από την κατάθεση της ερώτησης. Ο κ. Αβραμόπουλος είχε πει σε τηλεοπτική εκπομπή πως το θέμα της Αμαλίας δεν είναι στην αρμοδιότητά του – η Βουλή όμως δεν είναι τηλεόραση και θα πρέπει να απαντήσει.
Έγραψα ένα σχόλιο στο μπλογκ του κ. Βενιζέλου –όπως καταλαβαίνετε είμαι εντελώς απελπισμένος - για να μάθω σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαδικασία. Πιστεύω πως θα απαντήσει γιατί βλέπω πως απαντάει στα σχόλια.
Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει, και κατέληξα στο συμπέρασμα πως η μόνη ουσιαστική πίεση για το θέμα της Αμαλίας μπορεί να γίνει μέσω των βουλευτών. Αντιπαθώ τραγικά τον κ. Βενιζέλο, αλλά εδώ δεν είναι θέμα συμπάθειας. Στην κυριολεξία μου γυρνάνε τα άντερα κάθε φορά που τον βλέπω, ενώ το γεγονός πως δεν βάζει ποτέ τελεία με κάνει να θέλω να τον χαστουκίσω.
Δεν πειράζει που τα γράφω αυτά γιατί ένα ακόμα χαρακτηριστικό του είναι πως ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που, όταν οι άλλοι τους βρίζουν, πιστεύουν πως το κάνουν επειδή τους ζηλεύουν – αυτό δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση γιατί κι εγώ παθαίνω συχνά κρίσεις μεγαλείου.
Δεν με ενδιαφέρει ποιες είναι οι προθέσεις αυτών των δυο βουλευτών – είναι γνωστό πως ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, όπως και η ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ «μερικά από τα χειρότερα έργα τέχνης έχουν γίνει με πολύ καλές προθέσεις». Επίσης, έχω δει πολλές φορές καταπληκτικούς ανθρώπους να κάνουν κάτι χυδαίο και από την άλλη έχω δει ρεμάλια να κάνουν ξαφνικά κάτι μαγικό.
Δεν είναι εκεί το θέμα, ούτε ποιες είναι οι δικές μου ή οι δικές σας προθέσεις - αυτό που έχει σημασία είναι να μην ξεχαστεί η Αμαλία. Και οι δυο άνθρωποι που έχουν επιδείξει ενδιαφέρον για την Αμαλία και μπορούν να πιέσουν και να πετύχουν κάτι είναι αυτοί οι δυο βουλευτές.
Αγαπητέ αναγνώστη, θέλω να σε παρακαλέσω να πας στο μπλογκ του Ευάγγελου Βενιζέλου και να του γράψεις ένα σχόλιο που να δείχνει το ενδιαφέρον σου για την Αμαλία. «Κύριε Βενιζέλε, τι γίνεται με το θέμα της Αμαλίας;» ή κάτι που να φανερώνει πως σε νοιάζει. Βρίσε τον κιόλας άμα θέλεις – θα νιώσει κολακευμένος γιατί θα νομίζει πως τον φθονείς. Σημασία έχει να καταλάβει πως ενδιαφέρεσαι για το θέμα της Αμαλίας.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνάμε. Η Αμαλία δεν πρόλαβε καν να ζήσει. Ας μην την ξεχάσουμε χωρίς μια μικρή προσπάθεια να αποδοθεί δικαιοσύνη για όσα πέρασε. Ευχαριστώ.
Το μπλογκ του Ευάγγελου Βενιζέλου εδώ. Αν δεν δεις αμέσως το σχόλιό σου είναι επειδή έχει ενεργοποιημένο το moderation – μην ανησυχείς, θα το διαβάσει.
Αν νομίζεις πως αυτό είναι μάταιο, καλό θα ήταν να περάσεις μια βόλτα από το μπλογκ της Αμαλίας. Μετά τον θάνατό της και τις διαστάσεις που πήρε το θέμα, κάποιοι έγραψαν απίστευτες χυδαιότητες για τη νεκρή Αμαλία. Ποιοι ήταν άραγε; Μάλλον αυτοί που κατονόμαζε η Αμαλία. Αυτοί που την έσφαξαν και τώρα τρώνε και πίνουν, περιμένοντας να σφάξουν κι εμάς.
