Χτες το βράδυ ο κ. Νίκος Χατζηνικολάου – που έμοιαζε αρκετά ενημερωμένος - ρώτησε στο τέλος της εκπομπής του τον κ. Αβραμόπουλο και τον κ. Βενιζέλο για την Αμαλία Καλυβίνου.
Ο κ. Βενιζέλος απάντησε αναφέροντας – μεταξύ άλλων – τις κινήσεις που έχει κάνει μέχρι σήμερα (κατάθεση των κειμένων του μπλογκ της Αμαλίας στη Βουλή, τις δυσκολίες που συνάντησε στο να γίνουν αποδεκτά κτλ) και την απάντηση που έλαβε από τον υπουργό Δικαιοσύνης. Είπε δε πως αναμένει ακόμα την απάντηση του υπουργού Υγείας. Ο κ. Αβραμόπουλος ουσιαστικά δεν είπε τίποτα. Είχες την εντύπωση πως ο κ. Βενιζέλος ήταν ο υπουργός Υγείας και ο κ. Αβραμόπουλος ένας …περαστικός από το στούντιο. Δεν θέλω να τον αδικήσω αλλά θα πρέπει να καταλάβει πως όταν κάποιος είναι υπουργός παίρνει και την ευθύνη – δεν είναι υπόθεση δημοσίων σχέσεων με όλους. Και οι δυο τους πάντως απέφυγαν την αντιπαράθεση, τους υψηλούς τόνους και την εκμετάλλευση του θέματος και μίλησαν με απόλυτο σεβασμό για την Αμαλία.
Η Αμαλία ήταν συνειδητός πολίτης. Μίλησε, τα είπε όλα και τώρα δεν είναι εδώ – δεν μπορεί να κάνει τίποτα πια. Είμαστε όμως εδώ όλοι εμείς, όπως και οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν. Η ιστορία της Αμαλίας Καλυβίνου δεν ήταν μια συγκινητική ιστορία για τα ΜΜΕ – η ιστορία της Αμαλίας Καλυβίνου είναι το τραγικό και απάνθρωπο πρόσωπο του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Όποιος ξεχάσει τώρα την Αμαλία, είναι καταδικασμένος να τη θυμηθεί αργότερα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου – και τότε θα είναι ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε.
Θα ήθελα να παρακαλέσω τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και τον κ. Ντίνο Βρεττό – αλλά και όλους τους βουλευτές - να μην αφήσουν το θέμα της Αμαλίας να χαθεί μέσα στη γραφειοκρατία. Θα ήθελα να παρακαλέσω όποιον έχει μια σελίδα στο διαδίκτυο ή όποιον διαβάζει αυτές τις γραμμές να κρατάει σε μια γωνιά του μυαλού του την Αμαλία και να πιέσει όπως μπορεί για να μην πάει χαμένος ο αγώνας της. Προσωπικά, έχω για την υπόθεση της Αμαλίας την ίδια αίσθηση που σου δημιουργείται όταν βλέπεις στο δρόμο ένα πληγωμένο ζώο ή πουλί. Είσαι μόνος σου εκεί – δεν υπάρχει κανένας άλλος. Κάνεις να φύγεις αλλά ξέρεις πως αν φύγεις είναι καταδικασμένο. Μπορεί να είσαι κουρασμένος, να έχεις δουλειές, να μην θέλεις ευθύνες αλλά ξέρεις πως, αν το εγκαταλείψεις, θα πεθάνει. Το ζήτημα είναι τι κάνεις τότε – φεύγεις ή γυρνάς;
Οι πολιτικοί δεν είναι υπεύθυνοι για όλα – κι εμείς είμαστε εξίσου υπεύθυνοι. Όταν οι πολιτικοί βλέπουν τους πολίτες να νοιάζονται, νοιάζονται κι αυτοί. Όταν οι πολίτες είναι χαβαλέδες, τι να κάνουν κι οι πολιτικοί;
Ο κ. Βρεττός μου έγραψε –και τον ευχαριστώ- πως αναμένει την απάντηση του Υπουργείου Υγείας. Αν η απάντηση δεν είναι ικανοποιητική, μπορεί να προχωρήσει σε επερώτηση.
Το μπλογκ του κ. Βενιζέλου με όλες τις ενέργειές του για την υπόθεση της Αμαλίας και την απάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης, εδώ. Το mail του κ. Βενιζέλου είναι venizelos@parliament.gr
Η σελίδα του κ. Βρεττού με την ερώτησή του στον υπουργό Υγείας για την Αμαλία, εδώ.
Τα mail του κ. Βρεττού είναι dinosvrettos@gmail.com & dvrettos@parliament.gr
update: Στο μπλογκ του κ. Βενιζέλου και η απάντηση του Υπουργού Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας.
