Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση η οποία –σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν- ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Την ίδια ώρα οι φήμες για τη σοβαρότητα της αρρώστιας του δίνουν και παίρνουν. Είναι σίγουρο πως κάποιοι μητροπολίτες σκέφτονται την πιθανότητα να τον διαδεχτούν και φαντάζονται ήδη τους εαυτούς τους στον αρχιεπισκοπικό θρόνο – οι νέες συμμαχίες ήδη διαμορφώνονται. Τι μου θυμίζουν όλα αυτά όμως; Α ναι, μου θυμίζουν τη διαδοχή του μακαριστού Σεραφείμ. Πολλούς μήνες πριν κοιμηθεί ο Σεραφείμ – ο οποίος πάλευε με ανίατη ασθένεια-, οι μητροπολίτες διαγκωνίζονταν (για την ακρίβεια, σφάζονταν) στους διαδρόμους της Αρχιεπισκοπής για τα ποιος θα τον διαδεχτεί. «Αυτά τους έμαθα τόσα χρόνια εγώ;», λέγεται πως είχε πει ενοχλημένος ο τότε Αρχιεπίσκοπος πολλούς μήνες πριν αποχαιρετήσει τον μάταιο τούτο κόσμο.
Ποιος θα ξεχάσει στην κηδεία του τα γέλια και τις αγκαλιές μιας μαύρης κι άραχλης παρέας που είχε από καιρό κανονίσει τη διαδοχή του Σεραφείμ; Τους είχε απαθανατίσει η τηλεοπτική κάμερα. Ποιος ξεχώριζε ανάμεσά τους; Μα ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Πουτάνα μνήμη!
Αφού ευχηθώ η Παναγιά η Εντερολόγα να βάλει το χέρι της και ο Αρχιεπίσκοπος να βγει σιδερένιος από το νοσοκομείο, έχω να κάνω μια πρόταση: αν -ο μη γένοιτο - ο Αρχιεπίσκοπος τα κακαρώσει, να μην τον διαδεχτεί κανείς. Να μείνει η θέση κενή. Ούτως ή άλλως το κενό του θα είναι δυσαναπλήρωτο – δεν πρέπει να υπάρχει άλλη τέτοια κορυφαία μορφή ανάμεσα στους φωτισμένους Ιεράρχες μας.
Να κάνει η Εκκλησία μας αυτό που κάνουν και στο NBA: στο NBA, όταν κάποιος μεγάλος παίκτης τελειώνει την καριέρα του, η ομάδα του κρεμάει τη φανέλα του από την οροφή του γηπέδου, και τη φανέλα με το συγκεκριμένο νούμερο δεν τη φοράει ποτέ ξανά κανείς, σε ένδειξη τιμής στον παίκτη.
Να κρεμάσουν τα χρυσοποίκιλτα άμφια του Χριστόδουλου στον πολυέλαιο της Μητρόπολης Αθηνών και να μην τον διαδεχτεί κανείς – έτσι για να τον τιμήσουν. Ίσως με αυτόν τον τρόπο επιστρέψουμε στα βασικά της Ορθοδοξίας που μας θέλει όλους να είμαστε ίσοι.
Σε περίπτωση που δεν μπορεί να μείνει κενή η θέση του Αρχιεπισκόπου, ας φέρουν με το ζόρι στην Ελλάδα τον Αλβανίας Αναστάσιο. Αν δεν μπορεί να συμβεί ούτε αυτό, ας φροντίσουν τουλάχιστον ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος να είναι μουγκός – αν είναι σαν τον Χριστόδουλο, η αποχριστιανοποίηση της Ελλάδας είναι σίγουρη.
Κάποτε ένας δημοσιογράφος είχε ρωτήσει τον μακαριστό Σεραφείμ ποια είναι η γνώμη του γι’ αυτούς που πάνε στην εκκλησία μόνο μια φορά τον χρόνο, πέντε λεπτά πριν από την Ανάσταση. «Αγαπητέ μου, αυτοί μπορεί να είναι οι πιο πιστοί απ’ όλους μας».
