Αγαπητέ αναγνώστη, εδώ κάνω τα μπάνια μου. Σίγουρα, όταν κάποιος φέρνει στο μυαλό του τη Ζάκυνθο σκέφτεται υπέροχες, ατελείωτες παραλίες με ψιλή άμμο και φίνα, δαντελωτά ακρογιάλια, αλλά αυτά τα έχουν καταλάβει οι Βρετανοί και άλλες κατώτερες φυλές, οπότε τα ζακυνθινά φιόρδ είναι το ιδανικό καταφύγιο. Μην το σκέφτεσαι καθόλου – στη Ζάκυνθο θα έρθεις διακοπές για να ρεποζάρεις. Απίστευτο φυσικό κάλλος, κεφάτοι πυροβολημένοι άνθρωποι που θα σε ταβλοκαθίσουν, και πολλά δέντρα για κάψιμο. Κάψε τα ελεύθερα – σε τρεις μήνες θα έχουν φυτρώσει άλλα. Στη Ζάκυνθο και σκατά να φυτέψεις, θα φυτρώσουν – ευλογημένος τόπος, τι να λέμε τώρα; Στο Πόρτο Λιμνιώνας (φωτογραφία) κολυμπάω με τη Dana Semitecolo, τη γνωστή διανοούμενη της Αριστεράς. Εδώ ξομπλιάζουμε και μπαρτζολετάρουμε με τις ώρες, μέχρι να ‘ρθει η ώρα περνόμπιλε. Ντούνκουε, ας μην το συζητάμε άλλο – καλά να περάσεις στη Ζάκυνθο.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το ελικόπτερό μου, λίγο πριν βουτήξω. Φυσικά δεν φαίνεται παρά μόνο ένα μικρό κομμάτι τις περιοχής.
Απόψε θα πάμε με τη Dana στο Αργάσι να ακούσουμε την ανανεωμένη Άντζελα Δημητρίου. Εγώ θαυμάζω την Πέγκυ Ζήνα αλλά θα 'ρθει και η Πέγκυ, πού θα πάει;
