Ο Θεός να ευλογεί τα blogs!

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που δέχομαι την πρόσκληση να γράψω ένα άρθρο για την ειδική ετήσια έκδοση της εφημερίδας «Καθημερινή». Πέρσι τα πράγματα ήταν απλά: τα blogs ήταν κάτι σχετικά καινούργιο για τη χώρα μας, οι bloggers ήταν λίγοι και εγώ ήμουν χαρούμενος που ήμουν ένας απ’ αυτούς. Σήμερα τα blogs είναι γνωστά σε όλους, οι Έλληνες bloggers ίσως να είναι περισσότεροι από 30.000 και εγώ δεν είμαι χαρούμενος – είμαι απλώς ενθουσιασμένος.

Προσπαθώντας να ανακαλύψω τις εξελίξεις που υπήρξαν στο χώρο των blogs μέσα στο 2007, σκέφτηκα πως θα ήταν τίμιο να ξεκινήσω από τον εαυτό μου. Την χρονιά που πέρασε, εγκατέλειψα την εργασία μου και βιοπορίζομαι πια γράφοντας. Είχα την τύχη να δεχτώ προτάσεις από έντυπα, να δω στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το δεύτερο βιβλίο μου, να γράψω κείμενα για το θέατρο και να με κάνει τραγούδι ο κ. Σταμάτης Κραουνάκης.

Οπωσδήποτε, όλα αυτά είναι συναρπαστικά –με ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές- αλλά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμβούν, αν δεν υπήρχαν τα blogs. Τα blogs αλλάζουν τις ζωές των ανθρώπων – αρκετοί bloggers στη χώρα μας είχαν ανάλογες εμπειρίες με τις δικές μου. Γράφεις, σε διαβάζουν, σε πλησιάζουν.

Αυτή είναι λοιπόν η χρησιμότητα των blogs; Να σου αλλάξουν τον επαγγελματικό προσανατολισμό; Αν κρίνω από το πόσες φορές έχω ακούσει την ερώτηση «πού ήσουν εσύ τόσα χρόνια;», τα blogs χρησιμεύουν και σε αυτό.

Βέβαια, αυτό που έχει αλλάξει είναι πως σήμερα οι άνθρωποι που δημιουργούν ένα blog γνωρίζουν πως μπορούν να έχουν προτάσεις από έντυπα και εκδοτικούς οίκους. Πριν από δυόμισι σχεδόν χρόνια, όταν ξεκίνησα το blog μου, κάτι τέτοιο δεν απασχολούσε κανέναν γιατί δεν υπήρχε προηγούμενο. Μια μεγάλη διαφορά λοιπόν για τους νέους bloggers είναι πως γνωρίζουν ότι μπορούν να έχουν τέτοιες ευκαιρίες.

Αυτό είναι και καλό και κακό: το καλό είναι πως έχουν ευκαιρίες άνθρωποι που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μάθαιναν ποτέ αν τα κείμενά τους έχουν απήχηση, και το άσχημο είναι πως, αν γράφεις με τη φιλοδοξία να πετύχεις, μπαίνεις σε καλούπια και ίσως να μην ανακαλύψεις ποτέ τον δικό σου τρόπο γραφής, τη δική σου φωνή.

Τα έντυπα έχουν περιορισμούς που επιβάλλονται από τους εκδότες, τους διευθυντές και τους αρχισυντάκτες. Σε ένα έντυπο, το κείμενό σου μπορεί να κοπεί εντελώς ή να σου ζητηθεί να αφαιρέσεις μερικά «ενοχλητικά» σημεία. Στο blog σου, εσύ είσαι ο εκδότης, ο διευθυντής και ο αρχισυντάκτης οπότε δεν χρειάζεται να αυτολογοκρίνεσαι. Αν στα έντυπα που γράφω μου κόψουν κάποιο κείμενο, δεν υπάρχει πρόβλημα – θα το δημοσιεύσω ούτως ή άλλως στο blog μου.

Η εξέλιξη των blogs, παγκοσμίως, δείχνει πως επηρεάζουν τον τρόπο που γράφουν οι δημοσιογράφοι – τους κάνουν πιο τολμηρούς και τους απελευθερώνουν. Είναι τέτοια η δυναμική του Διαδικτύου και τόσο ραγδαία η διείσδυσή του στα νοικοκυριά που δεν έχει νόημα να προσπαθεί κάποιος να κρύψει την αλήθεια. Αν μια είδηση δεν γραφτεί στην εφημερίδα, θα γραφτεί σε κάποιο blog. Μετά τα blogs, τίποτα δεν μοιάζει με το χτες στον τομέα της ενημέρωσης και της επικοινωνίας.

Στα blogs και στις εφημερίδες γράφονται χιλιάδες αναλύσεις για τα blogs. Δεν τις διαβάζω ποτέ γιατί τις βρίσκω βαρετές. Τίποτα δεν είναι πιο βαρετό από έναν blogger που γράφει κείμενα που αναφέρονται στα blogs– σας παρακαλώ να προσπεράσετε το γεγονός πως κι εγώ αυτό κάνω αυτή τη στιγμή.

Αντιθέτως, ενθουσιάζομαι όταν διαβάζω προσωπικές ιστορίες και σχόλια που προκαλούν συγκίνηση, γέλιο ή προβληματισμό. Τα blogs μιλάνε μια άλλη γλώσσα, πιο σημερινή, και κάνουν τους ανθρώπους να ανακαλύπτουν ξανά τη χαρά της ανάγνωσης. Μια όμορφη ιστορία, που ίσως να έφτανε μόνο μέχρι τα αυτιά των φίλων σου, τώρα μπορεί να αγγίξει χιλιάδες ανθρώπους.

Τη χρονιά που πέρασε έγινε πολύς λόγος για το «κίνημα των bloggers». Με αφορμή τις πυρκαγιές που κατέκαψαν την Πάρνηθα, χιλιάδες bloggers και χρήστες του Διαδικτύου συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος και διαμαρτυρήθηκαν ντυμένοι στα μαύρα. Εν πολλοίς, το «κίνημα των bloggers» ήταν ένα δημιούργημα των ΜΜΕ που γέμισαν σελίδες και ώρες τηλεοπτικού χρόνου χωρίς κόπο και κόστος.

Κάποια κόμματα είδαν με συμπάθεια το «κίνημα» - άλλωστε πλησίαζαν οι εκλογές και οι ψήφοι είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Τα κινήματα οργανώνονται από πρόσωπα που δραστηριοποιούνται για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού. Η διαμαρτυρία για τα καμένα δάση δεν αποτελεί κίνημα. Ούτε η γκρίνια συνιστά κίνημα.

Κάποιες υστερικές πρωτοβουλίες για άμεση αναδάσωση έκαναν τους bloggers να φαντάζουν σαν μεταμοντέρνοι πρόσκοποι, αλλά ευτυχώς οι δασολόγοι έσωσαν την κατάσταση ξεκαθαρίζοντας προς όλες τις πλευρές πως δεν πρέπει να γίνει αμέσως αναδάσωση.

Όταν οι bloggers και οι δημοσιογράφοι επέστρεψαν ηλιοκαμένοι από τις διακοπές τους, κάηκε η Πελοπόννησος, οπότε φούντωσε ξανά η συζήτηση για το «κίνημα των bloggers» που είχε πάει για μπάνια αλλά επανέκαμψε αγριεμένο. Δεν ξέρω κανέναν σώφρονα άνθρωπο που να χαίρεται βλέποντας τις πύρινες λαίλαπες να ξεπετάγονται από παντού, αλλά αυτό από μόνο του δεν σε κάνει κινηματία.

Κάποιοι bloggers εμφανίστηκαν στην τηλεόραση και με θλίψη διαπίστωσαν πως αφενός κανείς δεν έδινε δεκάρα για τις απόψεις τους και αφετέρου πως δεν εκπροσωπούσαν κανέναν άλλον πέρα από τους εαυτούς τους. Αυτό ήταν απόλυτα λογικό. Όσα γράφεις στο blog σου, είναι προσωπικές σου απόψεις – εκφράζουν εσένα. Αυτή τη στιγμή δεν γράφω στο όνομα τριάντα χιλιάδων bloggers αλλά στο δικό μου.

Καταλαβαίνω την ανάγκη κάποιων να βάζουν ταμπέλες στα πάντα, ώστε να μπορούν να τα διαχειριστούν, αλλά, σε ό,τι αφορά τα blogs, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Δεν μπορείς να τσουβαλιάσεις χιλιάδες ανθρώπους επειδή απλώς χρησιμοποιούν το ίδιο μέσο. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν –ή δεν θέλουν να καταλάβουν- πολλοί δημοσιογράφοι και αναλυτές είναι πως οι bloggers είναι διαφορετικά άτομα με εντελώς ξεχωριστές προσωπικότητες και αυτό ακριβώς είναι το ενδιαφέρον με αυτούς.

Οι bloggers που βγαίνουν στον δρόμο –ως bloggers- χάνουν τη δύναμη που έχει το μέσο το οποίο χρησιμοποιούν για να εκφράζονται και να επηρεάζουν. Ανά τον κόσμο, οι bloggers έχουν πετύχει πολύ σημαντικά πράγματα – επηρέασαν τα εκλογικά αποτελέσματα, πέτυχαν παραιτήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων, άσκησαν έλεγχο σε πολυεθνικές – πλην όμως, όλα αυτά δεν τα πέτυχαν διαδηλώνοντας σε πλατείες αλλά μέσω του Διαδικτύου.

Η άποψη πως μια διαδήλωση στο Σύνταγμα θα στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στα blogs, επειδή θα ασχοληθούν με αυτά οι εφημερίδες και η τηλεόραση, είναι αστεία, μιας και τα δυο αυτά μέσα βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Δεν θα κατέβεις από την Πόρσε για να συνεχίσεις με πατίνια.

Μπορεί να αρθρογραφώ σε έντυπα, ίσως αύριο να δεχτώ να εργαστώ για την τηλεόραση αλλά δεν έχω καμιά αμφιβολία πως το Διαδίκτυο είναι ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της επικοινωνίας. Είναι το πιο ελεύθερο μέσο και γι’ αυτό θα κυριαρχήσει απόλυτα – είναι ζήτημα χρόνου.

Το «κίνημα των bloggers» ξεχάστηκε αλλά η μαρτυρία μιας γυναίκας που δεν είναι πια στη ζωή δύσκολα θα ξεχαστεί. Η Αμαλία Καλυβίνου πάλεψε επί 22 χρόνια με τον καρκίνο –έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο μόλις πριν από 5 χρόνια- και νικήθηκε στις 25 Μαΐου του 2007. Στο blog της (fakellaki.blogspot.com) η Αμαλία περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την περιπέτειά της.

Οι λανθασμένες ιατρικές διαγνώσεις, οι αφόρητοι πόνοι και πάνω απ’ όλα η αξιοπρέπεια, η ευγένεια και η δύναμη της Αμαλίας συνθέτουν ό,τι πιο δυνατό και ειλικρινές γράφτηκε μέχρι σήμερα σε κάποιο ελληνικό blog.

Δυστυχώς, ο υπουργός Υγείας κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν έδωσε καμία σημασία στις καταγγελίες της Αμαλίας και, παρόλο που οι bloggers ξεσηκώθηκαν και οι βουλευτές κ.κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και Ντίνος Βρεττός κατέθεσαν ερωτήσεις στη Βουλή προς όλους τους αρμόδιους υπουργούς, δεν δόθηκε καμία συνέχεια στο θέμα. Ίσως στο μέλλον κάποιος άλλος υπουργός – περισσότερο ευαίσθητος – να ασχοληθεί με την Αμαλία και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Οι μαρτυρίες της θα είναι πάντα στο Διαδίκτυο και η ίδια θα είναι στις καρδιές μας. Οι bloggers δεν θα την ξεχάσουν.

Κάποιοι δημοσιογράφοι, που μέχρι χτες έγραφαν πως τα blogs είναι μόδα, σήμερα γράφουν για το «τέλος των blogs». Εν τω μεταξύ, τα blogs παγκοσμίως πληθαίνουν διαρκώς και υπολογίζονται γύρω στα 100 εκατομμύρια, ενώ οι πωλήσεις των εφημερίδων πέφτουν ακατάπαυστα, μιας και τις ταινίες του Χόλιγουντ τις βρίσκεις δωρεάν στο Διαδίκτυο.

Το blogs –με τη σημερινή τους ή άλλη μορφή- θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο υπάρχει ελευθερία της έκφρασης. Αν η ελευθερία της έκφρασης γίνει …ντεμοντέ, θα πάψουν να υπάρχουν blogs. Το ζήτημα στα blogs –όπως και στις εφημερίδες αλλά και σε όλα τα μέσα - είναι αν έχεις κάτι να πεις.

Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο – ισχύει εδώ και χιλιάδες χρόνια και θα ισχύει στους αιώνες των αιώνων. Απλώς, με τα blogs μπορεί ο κάθε άνθρωπος –φτωχός ή πλούσιος- να εκφραστεί και οι απόψεις του να φτάσουν στα πέρατα της οικουμένης. Από κει και πέρα, το θέμα είναι αν οι απόψεις του ενδιαφέρουν τους άλλους ανθρώπους.

Τα blogs έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Το κυριότερο είναι πως δεν χρειάζεται να πάρεις άδεια από κανέναν για να δημοσιοποιήσεις τις απόψεις σου, τη μουσική σου, τις φωτογραφίες σου, τις ταινίες που δημιουργείς. Δεν χρειάζεται να τρέχεις σε εκδοτικούς οίκους και γραφεία εντύπων ή μουσικών εταιριών – μόλις αισθανθείς έτοιμος, φτιάχνεις τη δική σου σελίδα και γίνεσαι εκδότης του εαυτού σου.

Το δεύτερο σημαντικότερο είναι πως αμέσως μαθαίνεις αν αυτά που έγραψες έχουν απήχηση στους αναγνώστες σου – είσαι γυμνός απέναντί τους. Τα blogs αντλούν τη δύναμή τους από τους αναγνώστες τους. Στην ουσία, τα blogs είναι οι αναγνώστες τους. Καλή χρονιά.

Για την Αμαλία




Φίλες και φίλοι, το κείμενο αυτό γράφτηκε για την ειδική ετήσια έκδοση της εφημερίδας «Η Καθημερινή» «Η Ελλάδα το 2008», που συνοδεύεται από την έκδοση του «Economist» «Ο Κόσμος το 2008» (στα ελληνικά). Είναι μια θαυμάσια έκδοση και –κατά την ταπεινή μου γνώμη- είναι το καλύτερο έντυπο από όλα αυτά που κυκλοφορούν στο τέλος της κάθε χρονιάς. Ανάμεσα στα άλλα άρθρα της έκδοσης, θα βρείτε κείμενα των γνωστών bloggers X-psilikatzoy, G700 και Old Boy, αλλά και ένα κείμενο του ραγδαίως ανερχόμενου blogger Γιώργου Παπανδρέου (αξίζει να δείτε τη φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενό του, το οποίο βρίσκεται στην ενότητα «Ηγέτες» - δεν χρειάζεται να διαβάσεις το κείμενο, αφού τα λέει όλα η φωτογραφία). Ευχαριστώ την κυρία Νατάσα Μαστοράκου για την πρόσκληση και συγχαρητήρια στους ανθρώπους του εντύπου για την όμορφη έκδοση. Καλή Χρονιά.

Το έξυπνο logo στην αρχή του κειμένου είναι του κ. Δημήτρη Αρβανίτη.

Ευχαριστώ

Αγαπητοί αναγνώστες, αυτή η γλυκιά χρονιά τελειώνει με ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους εσάς – έτσι τελείωσε και η προηγούμενη αλλά τώρα είστε πάρα πολλοί και δεν ξέρω τι να σας κάνω. Ευχαριστώ και όλους τους καλούς συναδέλφους και φίλους με τους οποίους δουλέψαμε ή γράψαμε μαζί τη χρονιά που πέρασε. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον κ. Σταμάτη Κραουνάκη που μου έδωσε τη μεγάλη χαρά να γίνω τραγούδι – αυτό μάλλον ήταν ό,τι καλύτερο μου συνέβη αυτή τη χρονιά. Ευχαριστώ επίσης τους καλούς αναγνώστες για τα βιβλία, τα κρασιά, τα αρκουδάκια, τα στρατιωτάκια, τα αυτοκινητάκια, τις μπομπονιέρες, τα γλυκά και διάφορα άλλα πράγματα που μου έστειλαν – από δω και πέρα, σας παρακαλώ να στέλνετε και χρήματα. Τη χρονιά που τελειώνει, έμεινα σχεδόν τρεις μήνες στη Ζάκυνθο – ελπίζω τη νέα χρονιά να μείνω στο νησί ακόμα περισσότερο. Εύχομαι και σε εσάς να σας αξιώσει ο Άγιος Νιόνιος – ο μόνος άγιος που αναγνωρίζω και παραδέχομαι- να περάσετε έστω και λίγες μέρες στη Ζάκυνθο, μπας και γίνετε άνθρωποι. Καλή χρονιά σε όλους.

Η φωτογραφία είναι λοξή σαν κι εμένα, γιατί η Βίβιαν ήταν ντίρλα.

Τρεις χοντροί (ευκίνητοι)

Το απόλυτο χιτ των φετινών Χριστουγέννων. (Αν και μέχρι την τελευταία στιγμή ισοβαθμούσε στην πρώτη θέση με το "Μπακλαβαδοκλίκι".)

Επιτέλους! (Άντε και αεροδρόμιο!)

Σε μουσείο θα μετατραπεί το πατρικό σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη στο Γαλατά του νομού Χανίων, ώστε να αποκατασταθεί εν μέρει η αδικία που έγινε σε βάρος του με τη δημιουργία μουσείου για την Ακρόπολη. Στο μουσείο θα εκτίθενται αντικείμενα του μεγάλου μας μουσουργού και το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει για πρώτη φορά πολύ προσωπικά του πράγματα από την παιδική του ηλικία, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν η πιπίλα, η κουδουνίστρα και το γιογιό.

Παράλληλα, γίνονται προσπάθειες να επισκευαστεί η κούνια του κορυφαίου μας μουσικοσυνθέτη ώστε να μπορούν οι επισκέπτες να δουν πού έκανε ο μικρός Μίκης κούνια μπέλα κι έσπαγε την κουτέλα.

Το υπουργείο Πολιτισμού εξετάζει το ενδεχόμενο να μετατρέψει σε μουσείο και το σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη στο λόφο του Φιλοπάππου, όπου έχει αυτοεξοριστεί ο μεγάλος μας δημιουργός τα τελευταία χρόνια, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον αφελληνισμό του τόπου και τη διεθνή συνωμοσία σε βάρος του ελληνικού πνεύματος το οποίο εκπροσωπεί ο ίδιος.

Έτσι θα μπορούν τα παιδιά να καθίσουν στα γόνατα του μεγαλύτερου εν ζωή συμφωνικού συνθέτη του κόσμου και να φωτογραφηθούν μαζί του έναντι του ευτελούς ποσού των 10 ευρώ, γυρνώντας την πλάτη σε ξενόφερτα πρότυπα όπως ο Santa Claus.


Φίλες και φίλοι, σας καλώ σήμερα Σάββατο να κατεβείτε στο Σύνταγμα, στην Ερμού και στους γύρω δρόμους για να διαδηλώσουμε όλοι μαζί υπέρ του δοκιμαζόμενου λαού του Πακιστάν. Η διαδήλωση δεν έχει προκαθορισμένη ώρα – ελάτε όποτε μπορείτε και κινηθείτε ελεύθερα στο χώρο, ψωνίστε, φάτε, ανεβείτε στο καρουσέλ και γενικότερα κάντε ό,τι γουστάρετε. Συνθήματα δεν χρειάζονται – θα κάνουμε μια σιωπηλή διαμαρτυρία που είναι και της μόδας. Την επιλογή ενδύματος την αφήνω στην προσωπική σας κρίση- μόνο μη φορέσετε μαύρα γιατί θα νομίζουν πως διαδηλώνουμε για τις πυρκαγιές και θα περάσουμε λάθος μήνυμα. Είμαι σίγουρος πως σήμερα θα πλημμυρίσετε τους δρόμους του κέντρου. Όσοι δεν μπορείτε σήμερα, κατεβείτε στο κέντρο αύριο ή μεθαύριο. Ο πακιστανικός λαός θα το πάρει το μήνυμα συμπαράστασης. Ευχαριστώ.

Πού πάει αυτή η χώρα;

Εύχομαι να ζήσει ο Χρήστος Ζαχόπουλος αλλά η περίπτωσή του αποδεικνύει πως αυτοί οι νεοδημοκράτες είναι ανίκανοι ακόμα και να αυτοκτονήσουν. Άχρηστοι εντελώς. Τον επόμενο νεοδημοκράτη που θα θελήσει να αυτοκτονήσει, καλό θα ήταν να τον πυροβολήσουμε μπας και τα καταφέρει.

Χριστούγεννα στη Ζάκυνθο

Αγαπητές αναγνώστριες, αυτά τα όμορφα, μακριά δάχτυλα, που τα φαντάζεστε να οργώνουν τις πλάτες σας, να αγγίζουν όλα τα απόκρυφα σημεία σας, να σας πλημμυρίζουν ηδονές και να σας οδηγούν σε απανωτούς, πολλαπλούς, αξέχαστους οργασμούς, είναι δικά μου. Ό,τι τσιγκουνεύτηκε ο Θεός σε μπόι και σε μυαλό, μου το έδωσε σε δάχτυλα. Στη φωτογραφία κρατάω το ζακυνθινό περιοδικό Ραπόρτο και πίσω φαίνεται η όμορφη Ζάκυνθος. Αυτά τα Χριστούγεννα είναι σεμνά και ταπεινά - θα αναφέρω μόνο ένα μικρό ενσταντανέ γιατί το blogging μπορεί να περιμένει αλλά η παρέα ποτέ:

Είμαστε όλοι αραγμένοι στους πανάκριβους καναπέδες της ζακυνθινής οικίας μου και λέμε ό,τι μαλακία μας κατέβει στο κεφάλι, όταν χτυπάει το κινητό: «Μαλάκα, βάλε ΑΝΤ1 ΤΩΡΑ!!!». Ανοίγω την 152 ιντσών τηλεόραση και βλέπω τον Σταμάτη Κραουνάκη και την ομάδα Σπείρα-Σπείρα. Το επόμενο λεπτό, η δεκαπενταμελής παρέα μου είναι πάνω στους πανάκριβους καναπέδες και χορεύει τραγουδώντας –φαρσί- τον «πιτσιρίκο». Μαξιλαράκια εκσφενδονίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, οι φίλοι μου ουρλιάζουν και σκίζουν τα ρούχα τους και εγώ τους κοιτάω αποσβολωμένος. Όταν τελειώνει το τραγούδι, ξεσπάνε σε πανηγυρισμούς και χειροκροτήματα και στη συνέχεια γιουχάρουν τους καλλιτέχνες που δεν το είπαν μια φορά ακόμα. Αμέσως μετά, κάθονται ξανά στους καναπέδες, σαν να μην τρέχει τίποτα, και συνεχίζουν τις αρλούμπες. Ωραία.

Χρόνια Πολλά!


Ευχαριστώ για τις …άπειρες αναδημοσιεύσεις του κειμένου «Καζαμίας 2008». Για τους φίλους που ρωτάνε αν μπορούν να αναδημοσιεύσουν αυτό το κείμενο –ή οποιοδήποτε άλλο-, να πω για μια ακόμη φορά πως γράφω κείμενα για να τα διαβάζουν οι άνθρωποι και να χαίρονται. Όποιος θέλει μπορεί να αναδημοσιεύει όποιο κείμενό μου επιθυμεί – δεν χρειάζεται άδεια. Ευχαριστώ.

Μήπως θα μπορούσε κάποιος αναγνώστης από τη Ζάκυνθο να με ενημερώσει πού μπορώ να βρω πανετόνε; Πήρα από τον "Βασιλόπουλο" τα τελευταία 32 που είχε και κοντεύουμε να ξεμείνουμε. Ευχαριστώ.

Πολιτικός πολιτισμός

Η απόπειρα αυτοκτονίας του Χρήστου Ζαχόπουλου ανέδειξε τη σημαντική διαφορά πολιτικού πολιτισμού που υπάρχει ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠαΣοΚ. Παρατηρούμε πως ο νεοδημοκράτης Χρήστος Ζαχόπουλος φέρθηκε σεμνά και ταπεινά ακόμα και σε αυτό το απονενοημένο του διάβημα: δεν πήδηξε από τη μεριά του δρόμου αλλά στον ακάλυπτο. Αν υποθέσουμε πως κάποιο στέλεχος του ΠαΣοΚ –για παράδειγμα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος- αποφάσιζε να αυτοκτονήσει, θα καλούσε πρώτα τις κάμερες για να καταγράψουν τη θεαματική πτώση του και σίγουρα θα φούνταρε στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο, αδιαφορώντας αν θα προσγειωθεί στην καρκάλα κάποιου ανύποπτου περαστικού με αποτέλεσμα να τον κάνει αλοιφή, ή αν θα κάνει μια τεράστια γούβα στο αυτοκίνητο κάποιου μη προνομιούχου Έλληνα.

Γιατί; (update!)

Ο πρόσφατα παραιτηθείς γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Χρήστος Ζαχόπουλος πηδάει από το μπαλκόνι του σπιτιού του και μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου δίνει μάχη για τη ζωή του. Αμέσως ξεσπούν φήμες για οικονομικά και ροζ σκάνδαλα. Δεν μας καταλαβαίνω εμάς τους Έλληνες. Γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού ήταν ο άνθρωπος - γιατί αποκλείουμε αμέσως το ενδεχόμενο να παραιτήθηκε και να φούνταρε επειδή δεν μπόρεσε να αντέξει την εκ νέου άρνηση του Βρετανικού Μουσείου να μας επιστρέψει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα;

Ο Χρήστος Ζαχόπουλος βοήθησε την Νατάσα Καραμανλή στη μεγαλειώδη πορεία της στον τομέα των ιατρικών σπουδών δι’ επιφοιτήσεως. Τώρα που η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο, η κυρία Καραμανλή του έχει γυρίσει την πλάτη και δεν του προσφέρει τις ιατρικές της γνώσεις. Αυτό αξίζουν -όταν βρεθούν στο νοσοκομείο- όλοι όσοι βοήθησαν την κυρία Καραμανλή να πάρει το πτυχίο της Ιατρικής: να τους αναλάβει προσωπικά…

Ευχαριστώ πολύ όλες τις φίλες και τους φίλους που έχουν στείλει μέιλ. Είχα πει στον εαυτό μου πως θα απαντάω σε όλα τα μέιλ. Δυστυχώς, αυτό δεν μπορεί να γίνεται πια γιατί τα μέιλ έχουν γίνει πάρα πολλά και εγώ συνεχίζω να είμαι ένας. Ευχαριστώ πολύ και συγνώμη. Καλές γιορτές.

Καζαμίας 2008

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2008: Ο πιτσιρίκος σας ταξιδεύει στη χρονιά που έρχεται - ένα ταξίδι που θα σας μείνει αξέχαστο.







ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Η νέα χρονιά μπαίνει γαμιώντας. Κλείνει η Ολυμπιακή και ανοίγει η Παναθηναϊκή. Η νέα εταιρία έχει σήμα το τριφύλλι, πετάει μόνο πάνω από την Αθήνα και οι επιβάτες πέφτουν στους προορισμούς τους με αλεξίπτωτα. Αυξάνονται κατά 100% τα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ. Το κίνημα των bloggers καλεί τους πολίτες να σφραγίσουν τις βρύσες, να ανοίξουν πηγάδια και να πλένονται μια φορά το μήνα. Η αντίδραση φέρνει αμέσως αποτελέσματα: οι ταμιευτήρες νερού και οι δεξαμενές πλημμυρίζουν, η Αθήνα γίνεται Βενετία και οι Αθηναίοι κοιμούνται στις ταράτσες με βατραχοπέδιλα. Ανήμερα των Φώτων, κατά τη διάρκεια του αγιασμού των υδάτων στον Υμηττό, ο Γιώργος Καρατζαφέρης βουτάει και πιάνει τον σταυρό, ενώ την ώρα που τον σκουπίζουν με τη μπουρνουζοπετσέτα κάθεται στο κεφάλι του ένας δικέφαλος αετός με οκτώ φτερούγες και δεκαέξι πόδια και του αμολάει μια κουτσουλιά άλλο πράμα. Όλοι το θεωρούν μεγάλη τύχη αλλά ένας ψαροτουφεκάς τρομάζει με το τερατόμορφο πουλί και το καρφώνει με την τρίαινα. Πάλι δεν θα πάρουμε την Πόλη. Η εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου με καλεσμένο τον νέο τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο καταρρίπτει κάθε προηγούμενο ρεκόρ τηλεθέασης με 90%. Πολλοί φαντάροι βαράνε αναβολές για να μη χάσουν επεισόδιο. Η Αννίτα Πάνια και ο Νίκος Καρβέλας αποκτούν ένα υγιέστατο αγοράκι που είναι φτυστό ο Κάτμαν. Να τους ζήσει.



ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Νέο μεγάλο σκάνδαλο συγκλονίζει την κοινή γνώμη: τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη Ρηγίλλης χτίστηκαν με άδεια οίκου ανοχής και λειτουργούν σαν κωλοχανείο. Παράλληλα, αποκαλύπτεται πως η Ντόρα Μπακογιάννη φιλοξενεί στο σπίτι της 80 Μογγόλους καρναβαλιστές αλλά τους έχει ασφαλισμένους για περίπτωση κλοπής. Ο Αλέξης Τσίπρας εκλέγεται νέος πρόεδρος του Συνασπισμού και ετοιμάζεται να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του Αλεξία Τσούπρα γιατί δεν μπορεί ένας πρόεδρος κόμματος να είναι εργένης. Τα 735 ρεύματα του ΣΥΡΙΖΑ ξεσηκώνονται γιατί άλλοι υποστηρίζουν πως αν παντρευτεί θα χάσουν τις ψήφους των ανύπαντρων γυναικών που γουστάρουν τον Αλέξη, άλλοι πως υπάρχει κίνδυνος να χάσουν τις ψήφους των γκέι, άλλοι πως αν παντρευτεί Ελληνίδα θα χάσουν τη στήριξη των μεταναστών κ.ο.κ. Μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, αποφασίζεται ο κ. Τσίπρας να παντρευτεί μια Κονγκολέζα τρανσέξουαλ που κατάγεται από την Αλαμάνα και έχασε τον παππού της στον ισπανικό εμφύλιο. Ο Λάκης Λαζόπουλος θέλει να σταματήσει την εκπομπή του αλλά η κυβέρνηση δεν του το επιτρέπει επειδή φοβάται πως ο κόσμος θα ξυπνήσει και θα ασχοληθεί με τα προβλήματά του. Η Αννίτα Πάνια επιστρέφει στην εκπομπή της. Το παιδί της Αννίτας αναλαμβάνει να το μεγαλώσει η Άννα Βίσση που κάνει στροφή στην καριέρα της.



ΜΑΡΤΙΟΣ

Οι Emo συμμαχούν με τους Trendy και όλοι μαζί προσχωρούν στο νέο κόμμα της Γιάννας Αγγελοπούλου που μοιράζει δωροεπιταγές, συντάξεις και πετροδολάρια. Το νέο κόμμα ονομάζεται «ΚΥΒΟΠΡ» - Κυρίες Βορείων Προαστίων – και έχει για σήμα τον κουραδοκόφτη. Η κυρία Αγγελοπούλου αγοράζει και το ΠΑΣΟΚ γιατί το θεωρεί καλή επένδυση για το μέλλον. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών για λογαριασμό του «Ελεύθερου Τύπου», στην πρόθεση ψήφου προηγείται ο Λάκης Λαζόπουλος και ακολουθεί ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης. Η Αντζελίνα Τζολί κατεβάζει ξανά γάλα και ανακοινώνει πως σκοπεύει να υιοθετήσει ένα ελληνόπουλο. Τρία εκατομμύρια Έλληνες υποβάλλουν υποψηφιότητα για υιοθεσία γιατί θέλουν να τη θηλάσουν. Την Καθαρά Δευτέρα ο Γιώργος Παπανδρέου πετάει χαρταετό χωρίς καλούμπα και μπαίνει στο βιβλίο Γκίνες. Ο Νίκος Ευαγγελάτος, στην εκπομπή του «Αποδείξεις» αποκαλύπτει πως τα λευκά νυφικά προκαλούν φουσκοθαλασσιά και οι μπομπονιέρες ανεμογκάστρι. Η εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου σπάει όλα τα ρεκόρ τηλεθέασης με 100%. Κάθε Τρίτη βράδυ οι φαντάροι παρατάνε τις σκοπιές και τα σύνορα είναι αφύλαχτα.



ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης κυκλοφορεί το νέο του τραγούδι «Πόδια στραβά» αλλά το τραγούδι δεν ακούγεται σε διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας, με συνέπεια οι θαυμαστές του να το σνομπάρουν επειδή νομίζουν πως το τραγουδάει άλλος. Ανακοινώνονται αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ. Σε αντίδραση, το κίνημα των bloggers προτείνει να μη χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρικές σούβλες το Πάσχα και να γυρνάμε το αρνί στη σούβλα με το χέρι. Το βράδυ της Ανάστασης, ο Λάκης Λαζόπουλος συναντά τον Νίκο Καρβέλα στην Παναγιά τη Σατιρογαμόσταυρη στη Μύκονο και δίνουν το φιλί της αγάπης σε ζωντανή μετάδοση από την τηλεόραση. Το μεγαλείο της Ορθοδοξίας. Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος καλεί τους δυο άντρες στην εκπομπή του για να συζητήσουν για τα όρια της σάτιρας και της υφαλοκρηπίδας. Ξεσπάει σκάνδαλο όταν αποκαλύπτεται πως η Μαριάννα Βαρδινογιάννη έχει καβάτζα στο υπόγειο του σπιτιού της 1500 παιδιά με καρκίνο, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να ξεμείνει από φιλανθρωπίες.



ΜΑΙΟΣ

Η κυβέρνηση καταφέρνει να επιλύσει το Μακεδονικό με τη λύση της διπλής ονομασίας. Όλοι θα αποκαλούμε τα Σκόπια «Μακεδονία», εκτός από τον Άνθιμο, τον Ψωμιάδη και τον Καρατζαφέρη που θα τα φωνάζουν «Κωλοπετεινίτσα». Ο Ολυμπιακός κατακτάει το Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς αγώνα αφού η Λίβερπουλ δεν κατεβαίνει στο γήπεδο επειδή φοβάται τον διασυρμό. Ο Λάκης Λαζόπουλος κερδίζει το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον με το τραγούδι «Λάκη Θεέ, πάρε την ΠΑΕ!» σε μουσική του Νίκου Καρβέλα και στίχους της Θύρας 13. Παραδίδεται στους Θεσσαλονικείς η πρώτη γραμμή του μετρό που ενώνει την Άνω Τούμπα με την Κάτω Τούμπα και αντί για βαγόνια έχει πατίνια και καροτσάκια. Νέο κυβερνητικό σκάνδαλο: ο Μιχάλης Λιάπης φιλοξενεί στο σπίτι του μια Κύπρια τραγουδίστρια που έχει και επώνυμο. Σε μια μοναδική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής, ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδάει για τους πρόσφυγες από το Μόντε Κάρλο το ορατόριο του Μίκη Θεοδωράκη «Μπιρίμπα».



ΙΟΥΝΙΟΣ

Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου κατακτά το Euro 2008 στην Αυστρία νικώντας 1-0 στον τελικό τη Σοβιετική Γερμανία με γκολ-βολίδα του Λάκη Λαζόπουλου από τα όρια της σατιρικής περιοχής μετά από σέντρα της AGB. Η κυβέρνηση ψηφίζει νομοσχέδιο που επιτρέπει την καύση των νεκρών με την προϋπόθεση πως τα πτώματα θα καίγονται στις χωματερές μαζί με τις σερβιέτες. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναγγέλλει τη δημιουργία νέου κόμματος με τίτλο το όνομά του, σήμα τη φωτογραφία του και πρόεδρο τον Κινγκ Κονγκ. Προτείνει τη θέση του γραμματέα στον Ανδρέα Λοβέρδο αλλά ο τελευταίος υποστηρίζει –ψευδώς – πως εμπλέκεται στο σκάνδαλο του Παντείου ώστε να μπει φυλακή και να γλιτώσει. Ο Λάκης Λαζόπουλος συνεχίζει τις εκπομπές του από τη βίλα του Σωκράτη Κόκκαλη στη Μύκονο για να μη στερηθεί ο λαός την ανατρεπτική σάτιρα που τρομάζει τους ισχυρούς.



ΙΟΥΛΙΟΣ

Ξεσπούν μεγάλες πυρκαγιές στην Πάρνηθα, στον Υμηττό και στο Κιλιμάντζαρο. Οι bloggers πραγματοποιούν μεγαλειώδη διαδήλωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, ντυμένοι με μαύρα ράσα και μπούρκες, αλλά στη συνέχεια ξεβρακώνονται κι αρχίζουν να τραβάνε τα βυζιά τους. Ο Θύμιος Καρακατσάνης – ο κατεξοχήν αριστοφανικός μας ηθοποιός, μιας και ο Αριστοφάνης έγραφε με την ελπίδα πως τα έργα του θα παιχτούν κάποτε από τον Καρακατσάνη - δηλώνει πως τελικά δεν είναι αριστοφανικός ηθοποιός αλλά λαζοπουλικός και πως αντί για τους «Όρνιθες» θα ανεβάσει στην Επίδαυρο το «ΠΑΣΟΚ της Χάιδως». Συλλαμβάνεται ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος Ζωνιανών γιατί πάνω στο γραφείο του βρέθηκε ένας κεσές γιαουρτιού με φακές φυτεμένες σε βαμβάκι. Τα σκάνδαλα δεν αφήνουν ανέγγιχτο ούτε το ΚΚΕ: το Σπίτι του Λαού στον Περισσό έχει χτιστεί με άδεια καμπαρέ και λειτουργεί σαν μαυσωλείο.



ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο λόφος του Φιλοπάππου, ο Εθνικός Κήπος και ο Λυκαβηττός παραδίδονται στις φλόγες αλλά το κίνημα των bloggers έχει πάει διακοπές και δεν το παίρνει χαμπάρι. Ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Κίνα με μια εντυπωσιακή τελετή έναρξης όπου το στάδιο γίνεται στάχτη και μπούρμπερη γιατί όλα τα κινέζικα προϊόντα –από κάθισμα μέχρι φωτοβολίδα- είναι ελαττωματικά. Η Κατερίνα Θάνου είναι το μεγάλο φαβορί στα 200 μέτρα γυναικών και ετοιμάζεται να πάρει εκδίκηση για τη διεθνή συνωμοσία που έγινε σε βάρος της το 2004, αλλά την ώρα της εκκίνησης του τελικού παθαίνει ηλεκτροπληξία στον κινέζικο βατήρα και από σούσι γίνεται φλαμπέ. Ο Περικλής Ιακωβάκης τερματίζει πρώτος στα 400 μέτρα και ετοιμάζεται να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου αλλά, ενώ στεγνώνει τα μαλλιά του στα αποδυτήρια, εκρήγνυται το ελαττωματικό κινέζικο πιστολάκι και τον αποτεφρώνει στη ντουζιέρα. Η τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων γίνεται μαζί με αυτή των Παραολυμπιακών επειδή όλοι οι αθλητές έχουν μείνει ανάπηροι. Σημασία έχει η συμμετοχή.



ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Η Μαρία Δαμανάκη δηλώνει πως εγκαταλείπει την πολιτική και επιστρέφει στο ραδιόφωνο. Η Λιάνα Κανέλλη κόβει το κάπνισμα –για να δίνει τα λεφτά στο Κόμμα- και ξεκινάει το κικ μπόξινγκ, το πλέξιμο και τον αργαλειό γιατί από τα νεύρα της κοντεύει να σαλτάρει. Εδώ κάπνιζε και κόντευε να μας δείρει – φανταστείτε τώρα. Η χώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογεννητικότητας και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει κάμερες στις κρεβατοκάμαρες και να επιβάλλει πρόστιμο σε όσους δεν αναπαράγονται. Οι Έλληνες τη βλέπουν πορνοστάρ και πηδάνε αβέρτα για να μην τους βγει το όνομα. Η Αριστερά καλεί τους Έλληνες να αντισταθούν στον Μεγάλο Αδελφό και να καλύπτουν τις κάμερες με ζαρτιέρες, σώβρακα και κιλότες. Ο Λάκης Λαζόπουλος ξεκινάει τη νέα σεζόν με μια πανηγυρική εκπομπή στο Χάνι της Γραβιάς και καλεσμένους τη Σοφία Βέμπο και τον Αττίκ.



ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Η Βάνα Μπάρμπα, μετά από την τεράστια απήχηση που γνώρισε με το έργο «Η σαραντάρα και ο πρωτάρης», ανεβάζει το κλασικό έργο του Σαίξπηρ «Η σαραντάρα ίσον δυο εικοσάρες», όπου υποδύεται με μεγάλη επιτυχία το ρόλο της «Μουνοθύελας». Ο Γιώργος Καπουτζίδης επιστρέφει στην τηλεόραση υπογράφοντας το πρωτότυπο σενάριο του σίριαλ «Και πέντε» που περιγράφει τις περιπέτειες πέντε ανέραστων φίλων οι οποίοι μιλάνε όλη τη μέρα στα κινητά, συμπεριφέρονται σαν καθυστερημένοι και κάνουν παρέα με τις γιαγιάδες τους. Εγκαινιάζεται το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης και οι Βρετανοί μας επιστρέφουν την έκτη Καρυάτιδα γιατί τους έχει πάρει τ’ αυτιά με τη γκρίνια της. Οι άλλες πέντε τη σνομπάρουν και τους τη στέλνουμε πίσω πακέτο. Το BBC θέλει να προβάλλει την εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου στο prime time αλλά ο Alpha δεν παραχωρεί τα δικαιώματα γιατί φοβάται μήπως λογοκριθεί η σάτιρα και χάσει την καυστικότητά της.



ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Τον Νοέμβριο, η καρδιά του ελληνικού πολιτισμού χτυπάει για μια ακόμα χρονιά στην όμορφη Θεσσαλονίκη. Το νεανικό συγκρότημα «Κωλοβυθόμετρο» κερδίζει το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού με το τραγούδι «Καρπαζοεισπράχτορας» που παντρεύει τα μοντέρνα ακούσματα με τους παραδοσιακούς ήχους της τσάπας, του αλυσοπρίονου και του κομπρεσέρ. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, την παράσταση κλέβει η ανεξάρτητη παραγωγή της Ερωφίλης Μπουνταλά «Ο Βασίλης Χατζηπαναγής στο Σόχο», που πραγματεύεται τις κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την αγωνία του σέντερ φορ όταν τον πιάνει κόψιμο την ώρα του αγώνα. Η Χίλαρι Κλίντον γίνεται πρόεδρος των ΗΠΑ και ο Μπιλ Κλίντον γίνεται πρώτη κυρία. Ο Μπιλ περιμένει με αγωνία τις πρώτες κυρίες των άλλων χωρών – ειδικά την Κάρλα Μπρούνι – για να συζητήσουν τα προβλήματα του κλάδου τους.



ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Η κυβέρνηση έχει πουλήσει την Ολυμπιακή, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ και 180 βραχονησίδες αλλά προβληματίζεται επειδή δεν βρίσκει αγοραστές για την Ακρόπολη. Ενόψει των Χριστουγέννων, οι τιμές των καταναλωτικών αγαθών έχουν εκτιναχτεί στα ύψη και τα παιχνίδια είναι πανάκριβα. Το κίνημα των bloggers καλεί τους πολίτες να τρώνε μπομπότα και να πίνουν καφέ από ρεβίθι, ενώ παράλληλα τους προτείνει να προτρέψουν τα παιδιά τους να παίζουν παραδοσιακά ελληνικά παιχνίδια όπως το κρυφτό, η αμπάριζα και η τραμπάλα. Ξεσπάει σκάνδαλο όταν κυκλοφορεί η φήμη πως ο Κώστας Καραμανλής φιλοξενεί στο σπίτι του μια οικογένεια Κοσοβάρων αυτονομιστών, αλλά τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα για τον πρωθυπουργό όταν διαρρέει η πληροφορία πως, εκτός από τους Κοσοβάρους, φιλοξενεί και μια Ελληνίδα παιδαγωγό-χειρουργό με τα δίδυμα παιδιά της. Ο Κάρολος Παπούλιας παραιτείται και η Βουλή εκλέγει στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Λάκη Λαζόπουλο. Η Ελλάδα προχωράει. Πατρίς, Θρησκεία, Σάτιρα. Καλή χρονιά.


Για την Αμαλία

(Μια μικρότερη έκδοση του κειμένου "Καζαμίας 2008" γράφτηκε για τη LIFO.)

Ξανθή αγαπημένη Παναγιά

Ένα μεσημέρι του περασμένου Αυγούστου, ήμουν με τη Βίβιαν Γιαδικιάρογλου στην Ψαρού, στη Ζάκυνθο. Δεν είχαμε πάει για μπάνιο – είχαμε πάει για να συζητήσουμε για το μέλλον της Αριστεράς. Κάποια στιγμή, εκεί που λιαζόμασταν, μου λέει η Βίβιαν: «Αφέντη, η ξανθιά εκεί δεξιά διαβάζει το βιβλίο σου». Όπα!

Γυρνάω γεμάτος αγωνία αλλά είμαι μύωψ και δεν βλέπω καλά, οπότε δεν βλέπω ούτε την ξανθιά, ούτε το βιβλίο. «Πού; Πού;» της λέω, προσπαθώντας να κρύψω την ταραχή μου. «Εκεί, δίπλα στην οικογένεια με τα παιδάκια που ουρλιάζουν. Είναι ακριβώς μπροστά από κει που χέζει το κανίς, δεν την βλέπεις;».

Μισόκλεισα τα μάτια, πήρα το ρεμβώδες ύφος μου, ενεργοποίησα όλες μου τις οπτικές δυνάμεις και την είδα. Ήταν μια ξανθιά γυναίκα, με μαύρο μπικίνι και κρατούσε ένα βιβλίο. «Και πώς ξέρεις ότι είναι το δικό μου βιβλίο;» ρωτάω τη Βίβιαν. Η Βίβιαν ρίχνει μια μπλαζέ ματιά προς τη μεριά της ξανθιάς, γυρνάει προς εμένα και μου λέει ειρωνικά: «Αυτό το κόκκινο βγάζει μάτι. Ξέρεις πολλά βιβλία που να έχουν αυτό το χρώμα;».

Όχι, δεν ήξερα, αλλά ήθελα να βεβαιωθώ. Σηκώνομαι, τεντώνομαι για να μοιάζω τουλάχιστον κοντού αναστήματος και όχι νάνος, ρουφάω την κοιλιά μου και ξεκινάω για να πάω κοντά στο κοινό μου.

Την πλησίασα με το απαράμιλλο στιλ μου – τύφλα να ‘χει ο μίστερ Μπιν- και διαπίστωσα πως όντως διάβαζε το βιβλίο μου. Φούσκωσα από περηφάνια αλλά με πήρε χαμπάρι που την κοιτούσα, οπότε έκανα μεταβολή και επέστρεψα στη Βίβιαν.

«Αυτή η ξανθιά διαβάζει το βιβλίο μου» της λέω δήθεν αδιάφορα. Η Βίβιαν με κοιτάει σα να είμαι καθυστερημένος και μου κάνει «Ναι, αλλά τώρα το βαρέθηκε και μπαίνει στη θάλασσα».

Γυρνάω και τι να δω; Η ξανθιά είχε σηκωθεί και ετοιμαζόταν να βουτήξει. Πραγματικά, ήταν παίδαρος. Τσολιάς. Καλλίπυγος. Ήταν η πιο ωραία γυναίκα στην παραλία – μετά από τη Βίβιαν, βέβαια, που είναι και ιδιαίτερα πνευματικός άνθρωπος. «Τελικά, όλες οι ωραίες εμένα διαβάζουν» λέω στη Βίβιαν.

Είχα πάθει την πλάκα μου. Αμέσως πέφτω στα κινητά να πάρω τον Διονύση τον Μαραθιά να του πω τα νέα. «Έλα, Διονύση. Όλα καλά; Τι, είσαι άρρωστος του θανατά; Καλά δεν πειράζει, μου τα λες άλλη ώρα, εγώ τώρα πήρα να σου πω πως μας διαβάζει η πιο ωραία γυναίκα στην παραλία. Ξανθιά, μακριά μαλλιά με ανταύγειες, ψηλή, κώλος-βυζιά κοιτάνε ουρανό. Ναι ρε, σου λέω, θεογκόμενα».

Έκανε μια χαρά ο Διονύσης, ούτε το Νόμπελ να ‘χαμε κερδίσει. Γιατί τελικά και ο εκδότης, και ο συγγραφέας, και ο blogger, και ο Ελύτης ο ίδιος –ιδιαίτερα ο Ελύτης ο ίδιος- γιατί βγάζουν βιβλία, νομίζετε; Για να τους διαβάζει μια ξανθιά με ωραίους βύζους στην παραλία. Αυτή είναι η φιλοδοξία τους.

Πού να τη δω εγώ την ξανθιά με το μαύρο μαγιό στα blogs; Αυτό είναι και το μόνο μειονέκτημα των blogs. Σε διαβάζουν όλες μέσα στα γραφεία ντυμένες από την κορφή ως τα νύχια. Στα κρυφά. Πού να τις δεις εσύ, να χαρείς λιγάκι σαν πνευματικός δημιουργός που είσαι;

Δεν θέλω να με παρεξηγήσετε - μου αρέσουν τα βιβλία. Όπως μου αρέσουν τα φλίπερ, το τάκα-τάκα, τα δισκάκια 45 στροφών, τα γραμμόφωνα, οι λατέρνες, τα τζουκ μποξ, τα ρολόγια τοίχου, ο αργαλειός, η αριστερή ιδεολογία, οι γραφομηχανές, οι εφημερίδες, έτσι μου αρέσουν και τα βιβλία. Γενικά, αγαπάω πολύ τα ρετρό αντικείμενα και τις αντίκες και κάνω ό,τι μπορώ για να μη χαθούν από προσώπου γης.

Αγαπητέ αναγνώστη –απευθύνομαι σε εσένα γιατί οι αναγνώστριες το γνωρίζουν ήδη-, αν θέλεις να εντυπωσιάσεις μια γυναίκα, δεν έχεις παρά να της χαρίσεις τα βιβλία μου –δεν θα σε ξεχάσει ποτέ. Αντικειμενικά, το καλύτερο δώρο γι’ αυτές τις γιορτές –και για όλες τις επόμενες- είναι τα βιβλία μου. Εγώ μπορεί να κάνω λάθος – η ξανθιά στην Ψαρού αποκλείεται.




Τα βιβλία του πιτσιρίκου κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Μαραθιά. (Τελικά, είναι πολύ ωραίο να έχεις το δικό σου ΜΜΕ. Δεν έχεις ανάγκη κανέναν.)

ΡΑΠΟΡΤΟ

Το νέο τεύχος του ζακυνθινού περιοδικού ΡΑΠΟΡΤΟ κυκλοφόρησε. Από αυτόν τον μήνα βρίσκομαι στην πολύ ευχάριστη θέση να είμαι ένας από τους συνεργάτες του περιοδικού και να αρθρογραφώ γι’ αυτό – με χαρά βλέπω ανάμεσα στους νέους συνεργάτες και την κοντέσα της Αριστεράς Dana Semitecolo. Σε αυτό το τεύχος του ΡΑΠΟΡΤΟ υπάρχει και μια συνέντευξή μου - εγώ μόνο σε ζακυνθινά έντυπα δίνω συνέντευξη. Αφού ευχαριστήσω τους ανθρώπους του περιοδικού για την έξοχη και πολύ συγκινητική ιδέα τους να ζητήσουν από παιδιά του νηπιαγωγείου στη Ζάκυνθο να με …ζωγραφίσουν όπως με φαντάζονται –κούκλο με έχουν κάνει-, θα ήθελα να αφιερώσω αυτή τη συνέντευξη σε έναν αγαπημένο μου συμπατριώτη, ο οποίος πριν σχεδόν ένα χρόνο μου είπε χαμογελώντας: «Θα ενδώσεις. Και στην τηλεόραση θα εμφανιστείς, και για τα περιοδικά θα φωτογραφηθείς. Είναι γλυκά όλα αυτά. Όλοι ενδίδουν». Δεν του απάντησα τότε. Αγαπητέ συμπατριώτη, όπως βλέπετε, δεν ενέδωσα. Αν είχαμε βάλει στοίχημα, θα το είχατε χάσει. Χαίρομαι που σας διέψευσα. Η Ζάκυνθος μας περιμένει. Ωραία και μόνη.

Προς αποφυγήν οποιασδήποτε παρεξήγησης με κάποιους καλούς συναδέλφους, θέλω να διευκρινίσω πως αυτά τα Χριστούγεννα δεν αποδέχτηκα καμία πρόσκληση για αρθρογραφία εκτός από αυτήν για την ειδική ετήσια έκδοση της εφημερίδας «Η Καθημερινή», «Η Ελλάδα το 2008». Δεν αποδέχτηκα καμία άλλη. Ευχαριστώ.

Προσδοκώ…

Μεγάλο Σάββατο στη Νίσυρο, μερικά χρόνια πριν. Μεσημεράκι. Η θάλασσα ήταν παγωμένη αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να ρίξουμε τις βουτιές μας στους Πάλους. Ύστερα τσιμπήσαμε κάτι σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι και κάναμε παρέα με τον κύριο Νίκο και τη σύζυγό του. Αφού μας διαβεβαίωσε πως το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στους ανθρώπους είναι το σεξ – γελούσαν πονηρά τα μάτια της γυναίκας του-, σηκώθηκε και πήγε στο αυτοκίνητό του. Μετά από λίγο επέστρεψε χαμογελώντας, με το ένα χέρι πίσω από την πλάτη του. Κάτι έκρυβε.

«Εγώ, παιδιά μου, δυο πράγματα ξέρω να κάνω τέλεια. Το ένα είναι να παίζω Καραγκιόζη». Κοίτα, μάγκα μου, λέω από μέσα μου, που ο παππούς θα βγάλει τώρα εδώ μπροστά μας τον Καραγκιόζη, το Κολλητήρι και τον μπάρμπα-Γιώργο και θα μας παίξει το έργο «Ο Καραγκιόζης στη Νίσυρο». «Το δεύτερο είναι να παίζω φυσαρμόνικα!». Και τσουπ, βγάζει μια φυσαρμόνικα. Πραγματικά, έπαιζε υπέροχα. Όσοι βρίσκονταν στο ταβερνάκι είχαν σωπάσει και τον απολάμβαναν.

Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, τους χαιρετήσαμε και ξεκινήσαμε για τον Εμπορειό. Ήταν πανέμορφα. Στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ακουγόταν το «Poor misguided fool» των Starsailor. Το θυμάμαι γιατί με αντιπροσώπευε απόλυτα εκείνες τις μέρες. Όταν φτάσαμε στον Εμπορειό, εγώ προχώρησα μέσα στο χωριό και η Χ. έμεινε λίγο πίσω για να τραβήξει φωτογραφίες.

Έκανα ένα τσιγάρο, κοιτώντας το ηφαίστειο από ψηλά, και ύστερα περιπλανήθηκα μέσα στο χωριό. Απόλυτη ησυχία. Ούτε δέκα άνθρωποι δεν έμεναν πια εκεί. Κοιτώντας τα εγκαταλελειμμένα σπίτια, προσπαθούσα να φανταστώ την τελευταία φορά που κάποιοι έκλεισαν αυτές τις πόρτες πίσω τους και δεν τις ξανάνοιξαν ποτέ. Πόσοι άνθρωποι γεννήθηκαν, έπαιξαν, γέλασαν, ερωτεύτηκαν σε αυτά τα γκρεμισμένα πια σπίτια. Πριν τους καταπιεί η ξενιτιά.

Κόντευα να φτάσω στην άλλη πλευρά του χωριού. Κατέβαινα τα σκαλάκια και είδα μια γιαγιά να ανεβαίνει. Έκατσε σε ένα πεζούλι για να ξαποστάσει. Την πλησίασα, τη χαιρέτησα και έκανα αυτή τη βλακώδη ερώτηση που κάνουν συνήθως οι άνθρωποι των μεγάλων πόλεων, όταν επισκέπτονται τέτοιους τόπους: «Πώς τα περνάτε εσείς εδώ;». Μια γνωστή μου πήγε μια φορά γεμάτη χαρά και έκανε αυτήν την ερώτηση σε μια γιαγιά στη Μάνη που καθόταν έξω από το σπίτι της και η γιαγιά την πήρε με τις πέτρες. Με το δίκιο της η γυναίκα. Πώς να τα περνάμε, ρε ηλίθιοι, δεν βλέπετε γύρω σας; Για διακοπές νομίζετε πως έχουμε έρθει στην ερημιά;

Η δική μου η γιαγιά στον Εμπορειό δεν με πήρε με τις πέτρες, αν και, όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, καλύτερα να μου είχε πετάξει καμιά κοτρόνα. «Πώς να τα περνάω παιδάκι μου; Δύσκολο πράγμα η μοναξιά». «Και τα παιδιά σας;» ρώτησα – τα μαύρα ρούχα της δεν άφηναν αμφιβολίες για την τύχη του άντρα της. «Τα παιδιά μου είναι στον Καναδά και στην Αυστραλία. Έχουν τις δικές τους ζωές πια. Έρχονται όποτε μπορούν. Δεν έχω παράπονο…».

Προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι χαρούμενο να της πω αλλά δεν μου ‘ρχότανε τίποτα. Εγώ την κοιτούσα και αυτή κοιτούσε μπροστά. Σιωπή για λίγο. Και ξαφνικά είπε κάτι που με αποτελείωσε: «Πέθανε πριν λίγες μέρες κι ο γείτονας, που λέγαμε και μια καλημέρα…». Η φωνή της δεν είχε τίποτα το τραγικό –μια απλή διαπίστωση έκανε-, αλλά νομίζω πως δεν έχω ακούσει τίποτα πιο λυπητερό στη ζωή μου απ’ αυτή τη φράση.

Σώπασα γιατί δεν ήξερα τι να πω και τότε η γιαγιά δάκρυσε. Έπρεπε να πω κάτι οπωσδήποτε. Έκατσα δίπλα της και είπα «Ελάτε τώρα. Είναι Μεγάλο Σάββατο σήμερα. Μην το ξεχνάτε. Προσδοκούμε ανάσταση νεκρών». Εγώ το είπα αυτό; Εγώ το είπα. Ευτυχώς το άκουσε μόνο η γιαγιά. Είναι απίστευτο το τι μπορεί να πει ο άνθρωπος πάνω στην αμηχανία του.

Πέρασα το χέρι μου γύρω από τους ώμους της και έτσι αγκαλιασμένους μας βρήκε μετά από λίγο η Χ. Με κοίταξε γεμάτη απορία αλλά ευτυχώς μπήκε αμέσως στο νόημα κι άρχισε να λέει τι ωραίο που είναι το χωριό, τι ωραίο που είναι το ηφαίστειο και τα σχετικά. Περί ανέμων και υδάτων. Περπατήσαμε με τη γιαγιά ως την πόρτα του σπιτιού της, τη φιλήσαμε και φύγαμε για να ετοιμαστούμε για το βράδυ. Για την Ανάσταση.


Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο στην κυρία Δέσποινα που –εδώ και τρεις εβδομάδες- δεν είναι κυρία πια. Η κυρία Δέσποινα ήταν μια από τις φανατικότερες αναγνώστριες αυτού του μπλογκ και μάλλον η πιο ηλικιωμένη – μου είχε γράψει πως ήταν 79 ετών, αν και η εγγονή της με πληροφόρησε πως είχε κλείσει τα 81. Δεν τη γνώρισα ποτέ αλλά τα μέιλ της ήταν καταπληκτικά και συνήθως με αποστόμωναν. Θέλω να ευχαριστήσω την εγγονή της – που ονομάζεται κι αυτή Δέσποινα- που με ενημέρωσε για τον θάνατο της γιαγιάς της. Πρώτη φορά είχε τόσο καιρό να μου γράψει αλλά το μυαλό μου δεν πήγε στο κακό. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Προσδοκώ…

Η φωτογραφία είναι από το μπλογκ της eyedroplet.

Μαγαζί γωνία

Μαγγίνα, μη μασάς. Στ’ αρχίδια σου τα υπουργεία. Είσαι σε πολύ πλεονεκτική θέση. Έχεις αναψυκτήριο και το ξέρει όλη η Ελλάδα. Η διαφήμιση έγινε τσάμπα. Η διαφήμιση είναι που κοστίζει. Βάλε τους Ινδούς να σερβίρουν, πάρε και δέκα αλλοδαπές πουτάνες για κονσομασιόν και θα χεστείς στο τάλιρο. Πες και στην κόρη σου να παραιτηθεί από τον ΟΤΕ – θα μαραθεί το κοριτσάκι εκεί μέσα. Να τη βάλεις τσεκαδόρο στο μαγαζί, μη συνεννοηθούν οι Ινδοί με τις πουτάνες και σε κλέψουν – είναι αχάριστοι αυτοί οι ξένοι. Άντε γεια, θα τα πούμε στα εγκαίνια.

Ανοιχτή επιστολή στον κύριο Θεόδωρο Ρουσόπουλο

(Η επιστολή είναι ανοιχτή για να μην ξοδεύομαι στα γραμματόσημα. Είναι αυστηρώς προσωπική για τον κ. Ρουσόπουλο και σας παρακαλώ να μη διαβάσετε από εδώ και κάτω. Ουστ! Ζώα! Ευχαριστώ.)


Αξιότιμε κύριε Ρουσόπουλε,

Είμαι ένας μεγάλος θαυμαστής σας. Σας γράφω για να σας ζητήσω μια χάρη. Διαβάζω στον Τύπο πως μοιράζετε κρατική διαφήμιση πολλών εκατομμυρίων ευρώ στα media. Μάλιστα, πληροφορούμαι πως δίνετε κρατική διαφήμιση και σε έντυπα με ελάχιστη κυκλοφορία. Έκανα μια σύγκριση και διαπίστωσα πως κάποια απ’ αυτά τα έντυπα έχουν λιγότερους αναγνώστες και από το ταπεινό μου μπλογκ. Έτσι λαμβάνω το θάρρος να απευθυνθώ σε εσάς – που είστε υπουργός Προπαγάνδας- και να σας παρακαλέσω να μου δώσετε και μένα κάτι, αν μπορείτε. Καταλαβαίνω πως πολλά από τα χρήματα που δίνετε είναι επειδή φοβάστε μήπως κάποιοι ανοίξουν τα στόματά τους ή επειδή είναι κακοί άνθρωποι που εκβιάζουν την κυβέρνηση με αποκαλύψεις – εγώ δεν έχω τίποτα να αποκαλύψω γιατί δεν ξέρω και τίποτα, αλλά, ξέρετε, τα μπλογκ γνωρίζουν άνθηση τώρα τελευταία και ίσως στο μέλλον να μπορούσα να σας φανώ χρήσιμος και να σας βοηθήσω στον όμορφο αγώνα που δίνετε. Δεν θέλω κάποιο μεγάλο ποσό – ίσα ίσα για να περνάω μια πολυτελή ζωή. Είμαι αριστερός, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, εξαγοράζομαι εύκολα και φτηνά. Είμαι στη διάθεσή σας. Το μέιλ μου είναι επάνω δεξιά. Αν δεν θέλετε να με εξαγοράσετε εσείς, μήπως θα μπορούσατε να με συστήσετε σε κάποιον που να θέλει να με εξαγοράσει; Σας ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο σας.

Με απεριόριστη εκτίμηση

πιτσιρίκος

Μαντουβάλα - Revival

Βασίλης Μαγγίνας. Η κόρη του και τα δυο παιδιά της συζύγου του διορίστηκαν στο Δημόσιο. Στο εξοχικό του σπίτι, που είχε κτιστεί με άδεια αναψυκτηρίου, φιλοξενούσε τρεις Ινδούς. Όλα αυτά με κυβέρνηση Καραμανλή. Το όνειρο για διορισμό στο Δημόσιο, οι Ινδοί, το αναψυκτήριο, Καραμανλής πρωθυπουργός– όλα αυτά παραπέμπουν στη δεκαετία του ’50, όταν οι Έλληνες φιλούσαν κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο Δημόσιο, οι ινδικές ταινίες και τα ινδοπρεπή άσματα γνώριζαν μεγάλη επιτυχία, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πρωθυπουργός και ο λαουτζίκος έπνιγε τους καημούς του στα αναψυκτήρια. Το μόνο που μένει τώρα είναι να αναβιώσουν οι βραδιές ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη στο Άλσος για να ξεδιπλώσουν οι υπουργοί της κυβέρνησης όλα τους τα ταλέντα. Από τα ταλέντα του Οικονομίδη στα ταλέντα του Καραμανλή.

Αφού πρώτα της ευχηθώ καλή αποτυχία, θέλω να κάνω μια αποκάλυψη για τη νέα υπουργό Απασχόλησης Φάνη Πάλλη Πετραλιά πριν με προλάβουν οι δημοσιογράφοι. Μπορεί τα παιδιά της να μην έχουν διοριστεί στο Δημόσιο, μπορεί να μην απασχολεί ανασφάλιστους αλλοδαπούς και το εξοχικό της σπίτι να είναι καθ’ όλα νόμιμο, αλλά η κυρία Πετραλιά απέκρυψε στη φορολογική της δήλωση ένα βαρυσήμαντο περιουσιακό της στοιχείο: έχει μουνόψειρες.

Τα όρια της σάτιρας

Ο κ. Λαζόπουλος χαρακτήρισε «μακάκα» τον κ. Καρβέλα και ο κ. Καρβέλας αποκάλεσε τον κ. Λαζόπουλο «φούστη». Τις επόμενες μέρες ο κ. Λαζόπουλος θα χαρακτηρίσει «πουτάμα» την κυρία Πάνια και η κυρία Πάνια θα ανταποδώσει με τον χαρακτηρισμό «μπικές». Κακώς κάποιοι πιστεύουν πως ο κ. Λαζόπουλος και ο κ. Καρβέλας έχουν ξεφύγει από τα όρια της σάτιρας – που εντοπίζονται πέριξ της κωλοτρυπίδας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο κ. Λαζόπουλος είναι ο κορυφαίος της καυστικής και ανατρεπτικής σάτιρας με επιθυμητή τη γονική συναίνεση και ο κ. Καρβέλας είναι μοναδικός στη ροκ όπερα με οριεντάλ τσιρίδες και μπουζουκομπαγλαμά. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι οι δυο μεγάλοι μας δημιουργοί αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια συντονισμένη αντίδραση ενάντια στον καθωσπρεπισμό, τον συντηρητισμό και τον μικροαστισμό. Με χαρακτηρισμούς όπως «μακάκας» και «φούστης» επιθυμούν να προκαλέσουν την αντίδραση του ΕΣΡ, ώστε να απαγορευτεί η χρησιμοποίηση των ανωτέρω λέξεων στην τηλεόραση και να μπορούν στο μέλλον όλοι όσοι εμφανίζονται στη μικρή οθόνη να χρησιμοποιούν τις κανονικές –μαλάκας και πούστης- χωρίς να φοβούνται την επιβολή προστίμου. Στην πούτθα μου.

Εν τω μεταξύ, είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με αυτό το κείμενο. Το έγραψα κουτουλώντας από τη νύστα και ξαφνικά τείνει να γίνει το απόλυτο hit της χρονιάς για αυτό το ταπεινό blog. Ταξιδεύει με mail – το έστειλαν και σ’ εμένα για να το διαβάσω-, τρεις καλοί συνάδελφοι με ρώτησαν αν μπορούν να δημοσιεύσουν αποσπάσματα στις εφημερίδες τους (ελεύθερα, παιδιά – μπλόγκερ είμαι, δεν είμαι η ΑΕΠΙ), το Google Analytics δεν προλαβαίνει να μετράει, κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί αυτό το κείμενο μου φαίνεται εντελώς πίπα.(Update! Update! Mayday! Mayday! Ωχ, ωχ, ωχ! Το κείμενο το δημοσίευσε και το αφεντικό στο έντυπο με το οποίο συνεργάζεται. Οπότε, ανασκευάζω όσα έγραψα πιο πάνω. Το κείμενο είναι υπέροχο. Καταπληκτικό. Εγώ φταίω που δεν το είχα καταλάβει. Η ψύχραιμη και έμπειρη ματιά του αφεντικού το ανέδειξε και με έκανε να το δω στις πραγματικές του διαστάσεις.)

Η Αθήνα δαγκώνει

Ψηφίστηκε η τροπολογία του υπουργού Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη που νομιμοποιεί τη χρήση των καμερών για την παρακολούθηση των διαδηλώσεων. Η τροπολογία είναι ένα θετικό βήμα αλλά δεν είναι αρκετή. Θα πρέπει να τοποθετηθούν κάμερες παντού, ώστε να καταγράφονται διαρκώς οι κινήσεις όλων των πολιτών. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα χρειάζεται πια οι Έλληνες να ρουφιανεύουν ο ένας τον άλλον -θα το κάνουν οι κάμερες- και ίσως καταφέρουμε να εξαφανίσουμε τον χαφιεδισμό και τη ρουφιανιά που (μαζί με τη δουλοπρέπεια) αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά των Νεοελλήνων, αν και δεν αναφέρονται σε κανένα βιβλίο Ιστορίας.

Αυτές τις ημέρες διαβάζω το βιβλίο της κυρίας Ειρήνης Χειρδάρη «Η Αθήνα δαγκώνει» (Εκδόσεις Πύλη). Η Ειρήνη είναι καλή συνάδελφος, ζηλεύω το ταλέντο της και επίσης είναι όμορφη και γλυκιά. Δεν ξέρω αν έγινε κατανοητό αλλά μου αρέσει πάρα πολύ. Το βιβλίο της κινείται ανάμεσα στο ρεπορτάζ και τη λογοτεχνία – ένα βιβλίο που μας αφορά όλους αλλά ιδιαίτερα τους Αθηναίους. Αυτό είναι το βιβλίο που θα χαρίσω φέτος τα Χριστούγεννα στους φίλους μου.

Live your Christmas in Athens

Ο πιτσιρίκος περπατά μαγεμένος στους δρόμους της Αθήνας και τεντώνει τα αυτιά του για να ακούσει το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου.

Η Αθήνα φόρεσε τα γιορτινά της και είναι έτοιμη να ζήσει τα πιο λαμπερά Χριστούγεννα της πολύχρονης ιστορίας της. Ο Νικήτας Κακλαμάνης αποφάσισε να διακόψει την αυτοεξορία του στα υπόγεια του δημαρχείου -όπου οραματίζεται την Αθήνα του 2015- και να ασχοληθεί λίγο με την Αθήνα του 2007.

Όλο αυτό το διάστημα, ο κ. Κακλαμάνης έφτιαχνε χριστουγεννιάτικα στολίδια με τα χεράκια του, φούσκωνε μπαλόνια και επιδιόρθωνε το καρουσέλ με τανάλιες και κατσαβίδια, οπότε δεν πειράζει που η πόλη μοιάζει να μην έχει δήμαρχο και είναι τίγκα στο σκουπιδομάνι.

Επίκεντρο των φετινών χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων θα είναι για μια ακόμα φορά το Σύνταγμα, ώστε να φρακάρουν οι δρόμοι του κέντρου από τα αυτοκίνητα, τα παιδιά να ουρλιάζουν στο πίσω κάθισμα και οι εξοργισμένοι Αθηναίοι να κορνάρουν πανηγυρικά και να ανταλλάσσουν χριστοπαναγίες.

Στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος δεσπόζει το χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχει ύψος μόνο 14,5 μέτρα, αφού ο κ. Κακλαμάνης -σε αντίθεση με τον κ. Αβραμόπουλο- πιστεύει πως σημασία δεν έχει το μέγεθος αλλά η τεχνική.

Φέτος, η Αθήνα θα θυμηθεί τις χρυσές μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, μιας και το φωτισμό της πλατείας Συντάγματος έχει αναλάβει η Ελευθερία Αρτ Ντεκώ, η οποία επιμελήθηκε με τεράστια επιτυχία -ακόμα παραμιλάνε οι ξένοι με την πάρτη της- τους φωτισμούς στις τελετές έναρξης και λήξης των πιο εμπορευματοποιημένων Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν ποτέ. Η ΔΕΗ ήδη τρίβει τα χέρια της γιατί η Ελευθερία είναι πολύ κιμπάρισσα με το ρεύμα - ανοίγει τους διακόπτες και ξεχνάει να τους κλείσει.

Στα πλαίσια της σύνδεσης των Χριστουγέννων με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το επικείμενο λουκέτο στην Ολυμπιακή, θα διεξαχθούν στην πλατεία Συντάγματος οι τελικοί των 200 μέτρων ανδρών και των 100 μέτρων γυναικών του Γκραν Πρι του ΑΝΤ1, με τη συμμετοχή του Κώστα Κεντέρη και της Κατερίνας Θάνου που πήραν άδεια από τη διεθνή ομοσπονδία και θα αγωνιστούν ντυμένοι αεροσυνοδοί και ντοπαρισμένοι με πετροδολάρια.

Στη γραμμή του τερματισμού -στην ταράτσα της «Μεγάλης Βρετανίας»- θα τους περιμένει η Γιάννα Αγγελοπούλου με κόκκινο ζουρλομανδύα για να τους στεφανώσει με παπά και με κουμπάρο, ενώ παράλληλα θα τους χαρίσει και μια Πόρσε, γιατί αφενός τους έχει φάει ο ποδαρόδρομος τόσα χρόνια και αφετέρου δεν ξέρουν ισορροπία, με αποτέλεσμα να στουκάρουν όλη την ώρα με τις μηχανές και να τους τρέχουν στα νοσοκομεία για αποτοξίνωση.

Ο Εθνικός Κήπος θα μετατραπεί σε ένα «Μαγεμένο Δάσος» με καλικάντζαρους, κακούς λύκους και κωλομπαράδες, ενώ εκεί θα βρίσκεται φέτος και το σπίτι του Αϊ-Βασίλη, που τον έχουν τρελάνει στις μετακομίσεις.

Οι υπάλληλοι του δήμου ξεκωλώθηκαν για να καθαρίσουν τον Εθνικό Κήπο από τις κουράδες, τις καπότες και τις κουτσουλιές, αλλά οι κόποι τους απέδωσαν καρπούς αφού το «Μαγεμένο Δάσος» θα ενθουσιάσει τα πιτσιρίκια που θα έχουν την ευκαιρία να ξεσαλώσουν ανέμελα, φορώντας βέβαια πάντα το τσίγκινο σωβρακάκι τους, γιατί η χώρα έχει γεμίσει ανώμαλους που κουτουπώνουν παιδάκια και θα πρέπει να τους κόψουμε τα καλαμπαλίκια για να μην το ξανακάνουν.

Η αστυνομία έχει εγκαταστήσει στον Εθνικό Κήπο περισσότερες από 15.000 κάμερες ασφαλείας, που θα παρακολουθούν τους λιλιπούτειους καταναλωτές σε κάθε τους βήμα για να μην έχουμε ντράβαλα και χαλάσει η μαγεία της γιορτής.

Στη σκηνή του Κρυμμένου Χωριού θα δίνονται παραστάσεις κουκλοθέατρου, βασισμένες σε παραδοσιακά παραμύθια του Βιζυηνού και του Ροΐδη για να βαριούνται τα παιδιά -που γουστάρουν μόνο αμερικανιές- και να πηγαίνουν σπίτι για να ξεραθούν επιτέλους, ώστε να μπορούν οι γονείς τους να παρακολουθούν με την ησυχία τους τσόντες με καυλοπυρέσσοντες νάνους από το Κονγκό και μητρομανείς νταρντάνες από την Ανατολική Γερμανία.

Αισθητή είναι φέτος η απουσία της Ζαχαρούπολης από το Σύνταγμα, αφού ο κ. Κακλαμάνης έκρινε πως ήταν πολύ ακριβές οι τιμές των γλυκών, ενώ από την άλλη τα πιτσιρίκια στούμπωναν στο μελομακάρονο και ύστερα ανέβαιναν στο καρουσέλ όπου ξεσκίζονταν στα ξερνοβολητά, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να σταθείς από την μπόχα.

Ο κ. Κακλαμάνης επισήμανε πως οι γιορτές στην πλατεία Συντάγματος δεν θα έχουν πια εμπορικό χαρακτήρα και δεσμεύτηκε να υλοποιήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες για την «Κομμούνα της Αθήνας».

Από φέτος, οι Αθηναίοι θα μπορούν να μπαίνουν στα μαγαζιά της Ερμού και να παίρνουν τσάμπα ό,τι τους γυαλίζει, ενώ σύντομα ο κ. Κακλαμάνης -που τον έχουν πιάσει τα αναρχοκομουνιστικά του χρονιάρες μέρες- θα ακολουθήσει τις ιδέες του Μάο Τσε Τουνγκ και του Τσε Γκεβάρα και θα προχωρήσει στην κατάργηση του χρήματος.

Εντός του εμπορικού τριγώνου οι συναλλαγές θα γίνονται με ανταλλαγή προϊόντων - θα δίνεις το δεξί σου Prada και θα παίρνεις μισό τόνο κουραμπιέδες. Ο κ. Κακλαμάνης ξεκαθάρισε ακόμα πως τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο εμπορική γιορτή αλλά και γιορτή αγάπης. Προς τον εαυτό μας.

Στην πλατεία Κοτζιά, θα φιλοξενηθούν οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις -που φτιάχνουν πια κυβέρνηση από μόνες τους- και οι Αθηναίοι θα μπορούν να αγοράσουν χριστουγεννιάτικες κάρτες και δώρα, με την ελπίδα πως τα έσοδα θα διατεθούν στους πεινάλες, στους ζήτουλες και στα ορφανά, και όχι στις γκόμενες των ακτιβιστών, όπως είναι και το πιο πιθανό.

Πλούσιο θα είναι και φέτος το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του δήμου και θα περιλαμβάνει μουσικές εκδηλώσεις για όλα τα γούστα - από τα κάλαντα των Εσκιμώων διαβητικών μέχρι σοβιετικό ραπ για ζωντοχήρες.

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η συναυλία των Locomondo, που θα ερμηνεύσουν τη μεγάλη χριστουγεννιάτικη επιτυχία τους «Πίνω μπάφους και παίζω pro», ενώ την ίδια ώρα χασισοκαλλιεργητές από τα Ζωνιανά, ντυμένοι Αϊ-Βασίληδες, θα μοιράζουν στα πιτσιρίκια δωρεάν τσιγαριλίκια ώστε να υπάρξει επιτέλους ειρήνη ανάμεσα στις φυλές των Emo, των Trendy και των Yo και όλοι μαζί αγκαλιασμένοι να νιώσουν την κατάνυξη που προκαλεί η Γέννηση του Θεανθρώπου και το χασίς.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι Αθηναίοι θα έχουν την τύχη να υποδεχτούν το νέο έτος μαζί με τον Φίλιππο Πλιάτσικα που με τα τραγούδια του θα σκορπίσει θλίψη, καντήφλα και απόγνωση - η Αθήνα αντιμετωπίζει το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν σαν να πρόκειται για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Άντε και του χρόνου!

LIFO - 13/12/07



Η δίκη του Αντώνη Τσιπρόπουλου θα γίνει στις 14 Δεκέμβρη 2007, ώρα 9πμ ,Κτήριο 9, στο Πρώτο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών της πρώην σχολής Ευελπίδων.

Φοβού τον πιτσιρίκο και δώρα φέροντα!

Ο πιτσιρίκος ξεκινάει από το σπήλαιο της Βηθλεέμ και χαρίζει με ανιδιοτέλεια μερικά δώρα σε προσωπικότητες της χώρας μας.

Όταν γεννήθηκε ο Χριστούλης, οι τρεις Μάγοι Τού χάρισαν σμύρνα, χρυσό και λίβανο μέσα σε ασημένιες θήκες. Οπωσδήποτε το Θείον Βρέφος θα πρέπει να ένιωσε μεγάλη απογοήτευση που δεν Του πήραν για δώρο κάνα ηλεκτρικό τρενάκι ή κάνα Play Station. Και με το δίκιο Του - αν δεν πάρεις παιχνίδι στο παιδί, δώσ' του τουλάχιστον λεφτά να πάρει ό,τι θέλει αυτό.

Βλέπουμε πως οι Μάγοι φέρθηκαν εγωιστικά ακόμα και στην ευγενική χειρονομία του δώρου. Ο Χριστούλης ξύλιαζε από το κρύο μέσα στο σπήλαιο της Βηθλεέμ και αυτοί, αντί να Του αγοράσουν τουλάχιστον ένα αερόθερμο ή καμιά κουβέρτα, Του χάρισαν τρία κουλά δώρα επειδή ήταν τεμπελχανάδες και βαριόντουσαν να ψάξουν στα μαγαζιά. Αν χαρίσεις σήμερα σε παιδί σμύρνα και λίβανο, θα σου ανοίξει το κεφάλι με το κινητό του.

Βέβαια, τότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αφού οι μεγαλύτεροι ζήλευαν τα παιδιά· μόλις έμαθε ο Ηρώδης πως οι Μάγοι προσέφεραν τρία δώρα στον Χριστό κι αυτουνού δεν του πήραν τίποτα, έσκασε από τη ζήλια του και διέταξε τους στρατιώτες του να σφάξουν όλα τα νήπια μέχρι 2 ετών. Ευτυχώς ο Χριστούλης τη γλίτωσε γιατί γεννήθηκε με πρόωρη ανάπτυξη - μιλούσε οκτώ γλώσσες άπταιστα και έλυνε εξισώσεις δευτέρου βαθμού από τα γεννοφάσκια Του.

Εμείς, απ' όλη αυτή την ιστορία, αντί να κρατήσουμε για έθιμο την ωραιότατη σφαγή των νηπίων -που θα είχε και πολύ ενδιαφέρον γιατί θα ζούσαμε συναρπαστικά σπλάτερ με κομμένα κεφάλια κι ανοιγμένες κοιλιές κάθε χρόνο-, προτιμήσαμε το ξενέρωτο έθιμο των δώρων.

Βέβαια, ο Χριστός δεν ανταπέδωσε τα δώρα των Μάγων -με άδεια χέρια έφυγαν οι άνθρωποι από το σπήλαιο-, αλλά εμείς το εξελίξαμε το event και ανταλλάσσουμε δώρα γιατί, αν σου πάρει ο άλλος δώρο κι εσύ δεν του πάρεις, θεωρείται μεγάλη γαϊδουριά. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, λέμε πως ο Χριστούλης ήταν τσιφούταρος.

Τώρα που το χαρμόσυνο μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου πλημμυρίζει με αγάπη τις καρδιές όλων μας, θέλω κι εγώ να κάνω μερικά δωράκια σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Δεν θέλω να μου τα ανταποδώσουν - είμαι ανώτερος άνθρωπος.

Στον Κώστα Καραμανλή και στον Γιώργο Παπανδρέου χαρίζω δυο άλλα επώνυμα για να ζήσουν επιτέλους σαν φυσιολογικοί άνθρωποι και όχι σαν περιφερόμενα επίθετα. Πρέπει να είναι τραγικό να πρέπει να ξεπεράσεις τους διάσημους προγόνους σου· προσωπικά, μόνο που σκέφτομαι πόσο άσχημα θα νιώθουν τα παιδιά μου επειδή δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν τη δική μου μεγαλοφυΐα, σκέφτομαι να ρίξω το επίπεδό μου και να προσποιούμαι πως είμαι εντελώς γκάου.

Στον Γιώργο Παπανδρέου χαρίζω και ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι για να ξεχαρμανιάζει μ' αυτό και να σταματήσει επιτέλους να παίζει με την αντιπολίτευση - όπως πολύ σωστά του φώναξαν πρόσφατα οι αριστεριστές στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ «η αντιπολίτευση δεν είναι παιχνιδάκι για να την αφήσουμε στα χέρια του Γιωργάκη».

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος με δυσκόλεψε πολύ στην επιλογή του δώρου. Και ολόκληρη τη Γη να του χαρίσεις αυτού του ανθρώπου, θα την κάνει μια χαψιά και ύστερα θα θέλει να κατακτήσει το Σύμπαν. Μετά από πολλή σκέψη, του χαρίζω με αγάπη μια σκιά για να έχει πάντα παρέα. Μέχρι τώρα ήταν ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που δεν είχε σκιά - ούτε η σκιά του δεν τον άντεχε. Σκιαζόταν η σκιά.

Στον Αλέκο Αλαβάνο χαρίζω μια ντουζίνα Τσίπρες για να μην έχει τον φόβο πως θα του φύγει ο Αλέξης για το ΠΑΣΟΚ και θα μείνει ορφανή η Αριστερά.

Στον Αλέξη Τσίπρα χαρίζω μια ντουζίνα κόκκινα πουκάμισα γιατί, αν γίνει πρόεδρος του Συνασπισμού, θα είναι όλη τη μέρα στις τηλεοράσεις και δεν θα του φτάνει το ένα που έχει· αν εμφανιστεί με πουκάμισο άλλου χρώματος, πώς θα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ότι είναι αριστερός και όχι διαφημιστής που έχει λαλήσει και μιλάει σαν τον Νίκο Κωνσταντόπουλο;

Στην κυρία Αλέκα Παπαρήγα προσφέρω ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Στην κυρία Λιάνα Κανέλλη έναν ναργιλέ. Φύσα, ρούφα, τράβα τόνε, πάτα τόνε κι άναφ' τόνε!

Στον Γιώργο Καρατζαφέρη χαρίζω μια αφίσα της Ρόζα Λούξεμπουργκ για να τη βάλει δίπλα στην αφίσα του Τσε Γκεβάρα που -όπως έχει δηλώσει- κοσμεί τον τοίχο του γραφείου του. Αν τον ρωτήσουν τίποτα φασιστόμουτρα «ποιοι είναι αυτοί στα κάδρα;» να τους πει πως η γυναίκα είναι η Μαρίκα Κοτοπούλη και πως ο άλλος δίπλα με τα μούσια είναι ο Λάκης Κομνηνός στους Γενναίους του Βορρά την ώρα που ετοιμάζεται να εκστομίσει την αξέχαστη ατάκα «Χόρευε, σκύλα, χόρευε!».

Για τον Γιώργο Σουφλιά βρήκα το ιδανικό δώρο: ένα σετ του παιχνιδιού «Μπομπ, ο Μάστορας»! Θα συναρμολογεί όλη μέρα γέφυρες ώστε να μην ξεχνάει ποτέ πως ο εθνικός πλούτος της χώρας δεν είναι ο Παρθενώνας αλλά οι κατασκευαστικές μας εταιρείες, που για να ολοκληρώσουν τα δημόσια έργα πληρώνονται είκοσι φορές επάνω τους αρχικούς προϋπολογισμούς, ενώ παράλληλα δημιουργούν συνεχώς νέες θέσεις εργασίας για τους οικονομικούς μετανάστες, με συνέπεια οι μετανάστες να μη γίνονται εγκληματίες και να κοιμάται ήσυχος ο κοσμάκης με τις πόρτες ξεκλείδωτες τα βράδια, ενώ, αν -ο μη γένοιτο- γίνει κάνα εργατικό ατύχημα, θάβουμε στα γρήγορα τον μετανάστη στα θεμέλια του έργου για να στεριώσει, και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Στον Λάκη Λαζόπουλο χαρίζω μια μεγάλη καρδιά και μια μεγάλη αγκαλιά γιατί αρέσει σε όλους τους φίλους μου, κι εγώ τους φίλους μου τους αγαπάω. Επίσης αρέσει στη μητέρα μου - ποτέ άλλοτε δεν είδα τη μαμά να γελάει τόσο πολύ όπως στην παράσταση "Επιτέλους μόνοι".

Βέβαια, επειδή ο κ. Λαζόπουλος λατρεύει τους νέους ανθρώπους, θα του χαρίσω και τη θέση του υπουργού Παιδείας για να κάνει την εκπαιδευτική επανάσταση. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος άνθρωπος στη χώρα που να αγαπάει τους νέους και να πιστεύει σ' αυτούς όσο ο κ. Λαζόπουλος. Δεν χάνει ευκαιρία σε κάθε εμφάνισή του να διατρανώνει την αγάπη του για τους νέους.

Και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για λαϊκισμό γιατί δεν μένει μόνο στα λόγια, αφού στις εκπομπές του τολμάει και παρουσιάζει συνεχώς νέους, περιθωριακούς καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Παπάζογλου, η Δήμητρα Γαλάνη και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη - χωρίς αυτόν δεν θα τους ήξερε ούτε η μάνα τους.

Έχει μάλιστα τέτοια αγάπη για τους νέους που φοβάμαι πως κάποια στιγμή μπορεί να κάνει καμιά αποκοτιά και να παρουσιάσει στην εκπομπή του τίποτα αναρχικά παιδαρέλλια όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και η Άννα Καλουτά.

Εμπρός, μιμηθείτε με και χαρίστε δώρα σε αυτούς που αγαπάτε αλλά και σε αυτούς που δεν αγαπάτε. Και να θυμάστε πάντα -εδώ το ρίχνω στο διδακτισμό για να σας εντυπωσιάσω- τον Όσκαρ Ουάιλντ που έλεγε πως κάτι είναι πραγματικά δικό σου μόνο όταν μπορείς να το χαρίσεις σε κάποιον άλλον.

Στη Μαριάννα και στον Παύλο


LIFO - 13/12/07

Emo vs Trendy – Η Αθήνα κρατάει την ανάσα της

Ο πιτσιρίκος παρακολουθεί τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ Emo και Trendy και αναρωτιέται αν αυτή είναι η έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πόλεμος έχει ξεσπάσει στις γειτονιές της Αθήνας ανάμεσα στους Emo και τους Trendy. Οι Emo είναι θλιμμένοι έφηβοι με μαύρα ρούχα και φράντζες, ενώ οι Trendy είναι εντελώς χαζοχαρούμενοι και ντύνονται σύμφωνα με τις τελευταίες επιταγές της μόδας και του μπαμπά τους.

Η αστυνομία παρακολουθεί τις εξελίξεις και φοβάται πως υπάρχει κίνδυνος η φιλήσυχη φυλή των Yo να ξεθάψει το τσεκούρι του πολέμου και να μπει στη μάχη, μετατρέποντας την Αθήνα σε Τέξας.

Οι διαμάχες ξεκίνησαν όταν ένας Trendy έκοψε τη φράντζα μιας Emo. Η κοπέλα –μη αντέχοντας την ατίμωση- κλείστηκε στο σπίτι της και δεν έτρωγε το φαΐ της, με αποτέλεσμα να χάσει 15 κιλά, αλλά θα πρέπει να χάσει άλλα 10 ακόμα γιατί ήταν θεόχοντρη.

Οι Emo της πλατείας Συντάγματος και της Κηφισιάς ξεσηκώθηκαν και άρχισαν να μιλάνε ακατάπαυστα μεταξύ τους, προκαλώντας αμηχανία στους περαστικούς που γνωρίζουν πως οι Emo λένε μια λέξη κάθε μισή ώρα γιατί είναι απογοητευμένοι από την κατάντια του σημερινού κόσμου, την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την άνοδο της τιμής του πετρελαίου.

Δυο διμοιρίες Emo πήγαν στο σπίτι του Trendy που έκοψε τη φράντζα της ομόφυλής τους και του έκαψαν τη ντουλάπα με τα σινιέ. Μετά σκέφτηκαν να αυτοκτονήσουν όλοι μαζί –για να είναι σύμφωνοι με τις ιδέες τους- αλλά συνειδητοποίησαν πως, αν τα κακαρώσουν, το κίνημα θα μείνει ορφανό και τα σκαλάκια του Συντάγματος άδεια, με συνέπεια οι Trendy να αλωνίζουν.

Έτσι, έβαλαν νερό στο νερό τους και πήγαν στα Mc Donald’s για να τσιμπήσουν κάτι και να στυλωθούν. Μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις που διήρκεσαν μια εβδομάδα, οι Emo αποφάσισαν να κυκλοφορούν με περούκες, ώστε, αν οι Trendy τους κόβουν τις φράντζες, να έχουν καβάντζα τα πραγματικά τους τσουλούφια και να μπορούν να κυκλοφορούν με καλυμμένο το κούτελο στην κοινωνία.

Οι Trendy τα έχουν βάλει με τους Emo επειδή οι Emo ντύνονται ομοιόμορφα και έχουν το ίδιο χτένισμα, οπότε είναι δύσκολο για τους Trendy να ξεχωρίσουν τα αγόρια από τα κορίτσια. Πάει ο Trendy να «χτυπήσει» το γκομενάκι και του προκύπτει αγόρι. Μιας και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα αγόρια από τα κορίτσια, την πέφτουν σ’ όποιον να ‘ναι κι άμα τους κάτσει, τους έκατσε.

Οι Emo από την άλλη, είναι μες στην καντήφλα επειδή η μάζα έχει υιοθετήσει έναν τρόπο ζωής που βασίζεται στην κατανάλωση και δεν τον γουστάρουν. Αναπολούν τις παλιές, χρυσές εποχές, όταν οι άνθρωποι όχι μόνο δεν κατανάλωναν αλλά δεν είχαν να φάνε και πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα. Παλιά που κατανάλωναν λίγοι ήταν ωραία – σήμερα που καταναλώνουν όλοι είναι άσχημα.

Οι Emo ισχυρίζονται πως είναι πολύ συναισθηματικοί – όταν ακούς άνθρωπο να σου λέει πως είναι πολύ συναισθηματικός, συνήθως είναι εντελώς αναίσθητος και γουρούνι. Καλύπτουν το πρόσωπό τους με φράντζες για να μην αντικρίζουν όλα αυτά τα απαίσια πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους αλλά και για να κρύβουν τα καυλόσπυρα.

Βέβαια, μερικοί τις παραμακραίνουν τις φράντζες με αποτέλεσμα να μη βλέπουν την τύφλα τους και να στουκάρουν συνέχεια πάνω στα αυτοκίνητα και στις κολόνες, ενώ κάποιοι περπατάνε με μπαστούνι στις λωρίδες των πεζοδρομίων που είναι για τους τυφλούς – οι τυφλοί έχουν πάθει πλάκα με την κίνηση που υπάρχει τελευταία στις λωρίδες τους και, επειδή δεν βλέπουν, νομίζουν πως οι Έλληνες βγάζουν τα μάτια τους μόνοι τους.

Οι μαμάδες των Emo έχουν χοντρό πρόβλημα γιατί τα παιδιά τους τους σουφρώνουν συνέχεια τα μολύβια και τα eyeliner –τα χρησιμοποιούν μάλιστα με το κιλό- και οι ίδιες είναι αναγκασμένες να κυκλοφορούν άβαφτες.

Κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί οι Emo βάφουν τα μάτια τους αφού συνήθως είναι κρυμμένα κάτω από τις φράντζες και δεν τα βλέπει κανείς, αλλά δεν μπορείς να τους ρωτήσεις γιατί υπάρχει πιθανότητα να πληγωθούν και να αυτοκτονήσουν.

Οι Emo χαρακώνονται κάθε τρεις και λίγο στα χέρια για να δείξουν πόσο θλιμμένοι είναι, ενώ κάποιοι κάνουν και απόπειρες αυτοκτονίας αλλά φροντίζουν πρώτα να βεβαιωθούν πως είναι γύρω τους καμιά εικοσαριά άτομα ώστε να βρεθεί κάποιος χριστιανός να τους πάει στο νοσοκομείο – είπαμε να ακολουθούμε τη μόδα αλλά όχι να τα τινάξουμε κιόλας γιατί αύριο μπορεί να αλλάξει η μόδα και, αν είσαι νεκρός, δεν θα μάθεις ποτέ τις νέες τάσεις στα σκουλαρίκια.

Συνήθως, οι Emo γίνονται σαν αυτούς που σιχαίνονται, μόλις περάσει η εφηβεία τους και ξελαμπικάρουν. Κάποιες περιπτώσεις είναι ανίατες και πάνε κατευθείαν στο Δαφνί. Τα αγόρια Emo κόβουν τα μαλλιά τους όταν πάνε φαντάροι, αν και η κυβέρνηση σκέφτεται σοβαρά να φτιάξει μερικές μεραρχίες με Emo-κομάντος για να τους βλέπουν οι Τούρκοι και να τα κάνουν πάνω τους.

Για τα κορίτσια Emo τα πράγματα είναι πιο απλά αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνουν κότσο τα μαλλιά τους για να φανεί η αρχοντιά τους.

Η κυβέρνηση παρακολουθεί ψύχραιμα τις διαμάχες μεταξύ Emo και Trendy αλλά αυτό που πραγματικά φοβάται είναι μήπως μπουν στη διαμάχη όλοι αυτοί που ακούνε Μιχάλη Χατζηγιάννη και –κακά τα ψέματα- αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία, αλλά και τη μεγαλύτερη απειλή για την κοινωνία αφού η κατάστασή τους είναι μη αναστρέψιμη. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!

Οι παντρεμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ!

Ο πιτσιρίκος μελετά τη σεξουαλική ζωή των παντρεμένων ζευγαριών για να κανονίσει την πορεία του.

Σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας στην οποία συμμετείχαν 18.000 ζευγάρια, αποδεικνύεται πως οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν προβλήματα στον έβδομο χρόνο του γάμου τους.

Μέχρι τον έβδομο χρόνο κυνηγιούνται στα δωμάτια και το κάνουν όπου βρουν σαν λυσσασμένοι, αλλά ξαφνικά στον έβδομο χρόνο κάτι τους πιάνει και δεν θέλουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον.

Στο έβδομο έτος έγγαμου βίου, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αρχίζουν να ψάχνουν με μανία για νέους ερωτικούς συντρόφους, οπότε, αν έχετε παντρεμένους φίλους που παντρεύτηκαν πριν από επτά χρόνια, καλό είναι να τους αποφεύγετε ή να φοράτε τσίγκινο σωβρακάκι γιατί μπορεί να σας κουτουπώσουν στα καλά καθούμενα και να έχετε ντράβαλα.

Το 19,5% των ανδρών και το 2% των γυναικών παραδέχονται πως απατούν τον σύντροφό τους από τον πρώτο κιόλας χρόνο του γάμου – προφανώς, έχουν διαβάσει τις σχετικές έρευνες και σου λένε «αφού σύμφωνα με την επιστήμη είναι σχεδόν σίγουρο πως θα τον απατήσω τον σύντροφό μου στα εφτά χρόνια γάμου, γιατί να περιμένω άλλα έξι χρόνια για να του φορέσω τα κέρατα και να μην αρχίσω να του τα φοράω από τώρα, ώστε να τον προετοιμάζω σιγά σιγά και να μην του έρθει ταμπλάς»;

Στον έβδομο χρόνο του γάμου το 65% των Ελλήνων και το 64,5% των Ελληνίδων απατούν τους συντρόφους τους. Παρατηρούμε πως τα δυο φύλα στο κέρατο είναι σχεδόν ίσα. Το 0,5% των Ελληνίδων που υπολείπεται του ανδρικού ποσοστού προφανώς ψάχνει για ερωτικό σύντροφο αλλά δεν βρίσκει επειδή είναι όλοι πιασμένοι – αυτές, για να καταπολεμήσουν την ερωτική τους δίψα, το ρίχνουν στη μάσα και γίνονται τόφαλοι.

Βέβαια, τους Έλληνες δεν είναι να τους πιστεύεις σε αυτά που λένε αφού είναι επαγγελματίες ψεύτες. Ο μέσος Έλληνας άνδρας αφήνει να εννοηθεί πως έχει πάει με καμιά δεκαριά χιλιάδες γυναίκες που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην ακαταμάχητη γοητεία του, ενώ τα τελευταία χρόνια και οι Ελληνίδες όταν αναφέρονται στην ερωτική τους ζωή θυμίζουν καουμπόηδες που είναι πάντα με το λάσο στο χέρι.

Από την άλλη, οι παραδόσεις του λαού μας επιβάλλουν το «ο κουμπάρος την κουμπάρα δυο φορές την εβδομάδα», οπότε σε μια χώρα που καθένας έχει και από καμιά εικοσαριά κουμπαριές, λογικό είναι το σεξ να είναι ακατάπαυστο και οι Έλληνες να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους από την εξάντληση.

Σύμφωνα με τη μελέτη, τον πρώτο χρόνο του γάμου τους τα παντρεμένα ζευγάρια ξεσκίζονται στο σεξ καθημερινά και έχουν την πεποίθηση πως αυτό θα κρατήσει για μια ζωή – προφανώς, κανείς δεν τους έχει μιλήσει για τον προστάτη, το ζάχαρο και την κλιμακτήριο.

Τον δεύτερο χρόνο οι ερωτικές συνευρέσεις περιορίζονται σε τρεις φορές την εβδομάδα – λογικό είναι αυτό γιατί, αν επί ένα χρόνο δεν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, κινδυνεύεις να πας στη στενή εξαιτίας των απλήρωτων λογαριασμών, οπότε καταλαβαίνεις πως, εκτός από το να βγάζεις τα μάτια σου, καλό θα ήταν να πηγαίνεις πού και πού στη δουλειά για να βγάλεις κάνα φράγκο και να μη λυσσάξεις της πείνας.

Τον πέμπτο χρόνο, μια φορά τη βδομάδα είναι αρκετή, ενώ τον έβδομο χρόνο μια φορά τον μήνα – τον έβδομο χρόνο, κάποια προνοητικά ζευγάρια το κάνουν δώδεκα μέρες σερί για να ξεμπερδεύουν και να μην έχουν ερωτικές υποχρεώσεις τον υπόλοιπο χρόνο.

Τώρα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, άμα έχεις αραδιάσει δυο τρια κουτσουβελάκια και σου παίρνουν τ’ αυτιά όλη μέρα τρέχοντας μέσα στο σπίτι, πώς να σου μείνει χρόνος για φιστίκωμα;

Άσε που πρέπει να ταπώνεσαι όλη την ώρα για να μην σε ακούσουν τα παιδιά. Πάνω που είσαι στις γλύκες σου, το ένα θέλει να χέσει, το άλλο να φάει και πάει λέγοντας.

Είναι παρατηρημένο πως τα παιδιά καταβαραθρώνουν τη λίμπιντο – συν τοις άλλοις, όλοι οι Έλληνες γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά τους είναι θεοί, οπότε αποφεύγουν το σεξ και υποκρίνονται πως τα βλαστάρια τους έχουν προέλθει από άμωμο σύλληψη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο έβδομος χρόνος του γάμου είναι ο πιο επικίνδυνος και για διαζύγιο, αφού από τα 711 ζευγάρια που χώρισαν τα 669 χώρισαν τον έβδομο χρόνο. Ο λόγος ήταν πως έπιασαν τον σύντροφό τους καβάλα.

Ε, βέβαια, αν κάνεις σεξ μαζί του μια φορά το μήνα, αρχίζεις και υποψιάζεσαι πως ο καλός σου κάποια άλλη κουτουπώνει και, αφού πας σε μάγισσες, χαρτορίχτρες και ιδιωτικούς ντετέκτιβ, τον βρίσκεις αγκαλιά με την καλύτερή σου φίλη που έχει κι αυτή κάτι προβλήματα με το γάμο της γιατί πλησιάζει στον έβδομο χρόνο και έχει τρομοκρατηθεί.

Το σωστό είναι να πας κι εσύ με τον άντρα της φίλης σου για να είστε πάτσι και να μη χαλάσουν ο σχέσεις σας.

Εν κατακλείδι, είναι κρίμα που έχει αποποινικοποιηθεί η μοιχεία και τώρα δεν οδηγούν τα παράνομα ζευγάρια γυμνά και τυλιγμένα με σεντόνια στην Πανεπιστημίου για να δικαστούν, με αποτέλεσμα να έχει χαθεί μια από τις ωραιότερες τουριστικές ατραξιόν της Αθήνας.

A Passage to India

Ο υπουργός Απασχόλησης Βασίλης Μαγγίνας –τι φιλόξενος άνθρωπος!- δήλωσε πως οι Ινδοί που φέρονται ως ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στο εξοχικό του στο Κορωπί είναι φιλοξενούμενοι. Φιλοξενούμενοι. Αυτός είναι ο σωστός όρος. Για όλους μας. Ινδούς και ιθαγενείς. Είμαστε φιλοξενούμενοι, όχι εργαζόμενοι. Σίγουρα, o κ. Μαγγίνας θα δίνει κι ένα χαρτζιλίκι στους φιλοξενούμενούς του. Κι εμείς παίρνουμε χαρτζιλίκι απ’ αυτούς που μας φιλοξενούν. Η ινδοποίηση της Ελλάδας συνεχίζεται μέσω της ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Α Passage to India». Ευρωπαϊκή Ένωση – Το πέρασμα στην Ινδία. Μονόδρομος δεν ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση; Πάρτε τώρα χαρτζιλίκι και φιλοξενία. Και οι υπουργοί της κυβέρνησης φιλοξενούμενοι είναι, σαν τους Ινδούς στο εξοχικό του Μαγγίνα – δεν δουλεύει κανείς τους. Αυτοί βέβαια -εκτός από το γερό χαρτζιλίκι- θα πάρουν και σύνταξη.

Κι ένα συνθηματάκι για την απεργιακή συγκέντρωση της Τετάρτης:

Εμείς δεν θα πεθάνουμε στη σύνταξη από πείνα
Σαν τους φιλοξενούμενους στο σπίτι του Μαγγίνα!

Κι ένα πιο ...εναλλακτικό:

Δεν είμαστε Ινδοί - είμαστε Κινέζοι
δεν μπορεί η κυβέρνηση να μας περιπαίζει!

Α, έχω έμπνευση - θα γράψω κι άλλο:

Θέλουμε συντάξεις κι όχι φιλοξενία
Αυτή δεν είναι χώρα - είναι Μπανανία!

Τώρα αρχίζω να ξεφεύγω:

Θέλουμε τραπέζι στην Πέγκυ Ζήνα
κι όχι φιλοξενία στο σπίτι του Μαγγίνα!

Τώρα ξέφυγα. Απαραίτητη η γονική συναίνεση:

Τα Emo έχουν τις φράντζες για κουρτίνα
γι' αυτό θα σε γαμήσουμε εσένανε Μαγγίνα!

Πρόταση στον πρωθυπουργό:

Καραμανλή η θέση που αρμόζει στον Μαγγίνα
είν' αυτή του κηπουρού στο σπίτι στη Ραφήνα!

Extra! Extra!

Νέες εξελίξεις στην υπόθεση των τριών ανασφάλιστων Ινδών που εργάζονται για τον υπουργό Απασχόλησης Βασίλη Μαγγίνα. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, οι Ινδοί είναι συγγενείς του κ. Μαγγίνα. Ως εκ τούτου, δεν είναι υποχρεωμένος να τους κολλάει ένσημα. Κανείς δεν είχε προσέξει τόσα χρόνια πως ο κ. Μαγγίνας είναι ένας τυπικός Ινδός - για την ακρίβεια, Ελληνοϊνδός. Στη δεξιά φωτογραφία διακρίνεται ο αδελφός του κ. Μαγγίνα που εργαζόταν στο εξοχικό του υπουργού ως κηπουρός. Η ομοιότητά τους είναι πασιφανής γιατί είναι δίδυμοι. Μην σας ξεγελούν τα άσπρα μαλλιά του αδερφού του κυρίου Μαγγίνα. Απλώς, δεν τα βάφει.

Namaste!

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο υπουργός Απασχόλησης Βασίλης Μαγγίνας απασχολούσε στο κτήμα του στο Κορωπί τρεις Ινδούς, οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι. Το περιβάλλον του υπουργού διαρρέει πως ο κ. Μαγγίνας παρείχε δωρεάν στέγη στους Ινδούς, με αντάλλαγμα τη φύλαξη του σπιτιού του. Είμαι σίγουρος πως αποκλειστικά ανθρωπιστικοί λόγοι οδήγησαν τον κ. Μαγγίνα να φιλοξενεί στο εξοχικό του τους τρεις Ινδούς. Δεν αποκλείω μάλιστα την πιθανότητα να έχει προσφέρει καταφύγιο στα υπόγεια του σπιτιού του και σε δεκάδες αλλοδαπούς πολιτικούς πρόσφυγες. Τι κρίμα που η υπόθεση Οτσαλάν δεν συνέβη επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας. Δεν θα χρειαζόταν να τον στείλουμε πακέτο στους Τούρκους μέσω Κένυας, αφού όλο και κάποιος υπουργός της Νέας Δημοκρατίας θα προσέφερε καταφύγιο στον κυνηγημένο Κούρδο ηγέτη. Με αντάλλαγμα, βέβαια, να του ποτίζει τις τριανταφυλλιές και να του κουρεύει το γκαζόν.

Ο νέος χρόνος δεν θα περάσει!

Στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα πραγματοποιηθεί συναυλία του Φίλιππου Πλιάτσικα στην πλατεία Κοτζιά, ώστε οι Αθηναίοι να υποδεχτούν τον νέο χρόνο με προβληματισμό και καντήφλα. Η Αθήνα πρέπει να είναι η μόνη πρωτεύουσα του κόσμου που αντιμετωπίζει τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων σαν να πρόκειται για Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Φύτευε και μη ερεύνα

Είναι ολοφάνερο πια πως η υπόθεση των Ζωνιανών θα μπει στο χρονοντούλαπο της ατιμωρησίας. Όπως ακριβώς συνέβη με το παραδικαστικό, το παραεκκλησιαστικό, τις τηλεφωνικές υποκλοπές, τις απαγωγές Πακιστανών, τις παράνομες απαλλαγές στράτευσης αλλά και τόσες και τόσες ακόμα όμορφες υποθέσεις που μας «σόκαραν» τα τελευταία χρόνια. Όσο περισσότεροι είναι μπλεγμένοι στα σκατά τόσο πιο σίγουρο είναι πως δεν θα τιμωρηθεί κανείς – όλοι οι εμπλεκόμενοι κρατάνε τους υπόλοιπους στο χέρι. Θα γίνουν μερικές δίκες για τα μάτια του κόσμου και σε έξι μήνες όλοι θα είναι στις χασισοφυτείες τους. Τουλάχιστον, για να αποφύγουμε στο μέλλον την επανάληψη καταγγελιών για ύπαρξη χασισοκαλλιεργειών στην αγνή ελληνική ύπαιθρο, ας ενημερώσει κάποιος το πανελλήνιο πως στο εξής θα ισχύει το «Φύτευε και μη ερεύνα».

Παρεξήγηση

Οι αρχές της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας – οι φίλοι της τη φωνάζουν Μακεδονία - απαγόρευσαν στην εθνική ομάδα σκοποβολής της χώρας μας να περάσει τα σύνορα ώστε να φτάσει στο Βελιγράδι για να πάρει μέρος σε διεθνείς αγώνες. Είναι ολοφάνερο πως το περιστατικό οφείλεται σε παρεξήγηση: οι αρχές της γειτονικής χώρας επηρεάστηκαν από τα πύρινα λόγια του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου που ζήτησε να πάρουμε πίσω τα κομμάτια που λείπουν από τη Μακεδονία, και, βλέποντας τους Έλληνες αθλητές αρματωμένους, δεν κατάλαβαν πως επρόκειτο για ομάδα σκοποβολής – τους πέρασαν για κομάντος που σκοπό είχαν να απελευθερώσουν το Μοναστήρι.

Κι ένα μπάνικο άσμα αφιερωμένο στον κ. Νίκο Δήμου που είχε χτες τη γιορτή του. Όσοι ξέρουμε, τραγουδάμε. Δεν καθόμαστε. Και χορεύουμε, ε; Χορεύουμε! Δώσεεεεεε!!!

Τα νιάτα είναι αρρώστια

Ο πιτσιρίκος μετράει τα χρόνια που του μένουν για να γεράσει επιτέλους και να πάρει σύνταξη. Παράλληλα, αναλύει το Ασφαλιστικό και λύνει όλες σας τις απορίες.



Αλλαγές στο Ασφαλιστικό σχεδιάζει η κυβέρνηση, αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, αφού αυτή η κυβέρνηση όλο σχέδια κάνει και δεν πραγματοποιεί τίποτα.

Αρχικά, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της για ενοποίηση των δημοσιογραφικών ταμείων με τα ταμεία των νομικών, των μηχανικών, των γιατρών και των φαρμακοποιών. Οι δημοσιογράφοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα και κατήγγειλαν πως η κυβέρνηση έβαλε αυτούς πρώτα στο στόχαστρο επειδή θεωρούνται ισχυροί και ο λαός τους αντιπαθεί.

Πράγματι, έχουν δίκιο: με τους δημοσιογράφους μπορεί να κάνει ό,τι θέλει η κυβέρνηση -ας τους βάλει φωτιά κι ας τους κάψει, σκασίλα μας-, αλλά μην τυχόν και διανοηθεί να βάλει χέρι στους γιατρούς και τους δικηγόρους γιατί εμείς οι Έλληνες μπορεί να είμαστε καλοί, χρυσοί και άγιοι αλλά, αν τολμήσει κανείς να πειράξει τους γιατρούς και τους δικηγόρους, είμαστε ικανοί να βγούμε με τα όπλα στους δρόμους και να τα κάνουμε όλα λίμπα. Α, όλα κι όλα!

Παράλληλα, η κυβέρνηση σχεδιάζει αλλαγές στο Ασφαλιστικό των στρατιωτικών και προτίθεται να θέσει όριο ηλικίας το 55ο έτος. Τώρα, βέβαια, το στρατό θα μπορούσαμε να τον καταργήσουμε εντελώς -αφού αποκλείεται να πολεμήσουμε ποτέ γιατί είμαστε χέστηδες- αλλά από την άλλη κάτι πρέπει να τους κάνεις κι όλους αυτούς τους στρατόκαυλους, οπότε καλό είναι να τους έχεις μαντρωμένους μέσα στα στρατόπεδα για καμιά 60ριά χρόνια ώστε να ξεσπάνε ο ένας στον άλλον και να μη δημιουργούν προβλήματα στην κοινωνία.

Ο στρατός είναι χρήσιμος και για έναν ακόμα λόγο: για να διεξάγεται η μεγαλειώδης στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη και να διατηρήσει η συμπρωτεύουσα το μητροπολιτικό της ρόλο στα Βαλκάνια και τη νοτιοανατολική Ευρώπη - το πόσο μου αρέσουν αυτές οι πομπώδεις μεγαλοστομίες δεν περιγράφεται.

Το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει το 55ο έτος ως όριο ηλικίας συνταξιοδότησης και των αστυνομικών. Οι αστυνομικοί διαμαρτύρονται έντονα και ζητούν να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη, μιας και δεν θα τους είναι εύκολο να σαπίζουν τον κόσμο στο ξύλο σε τόσο προχωρημένη ηλικία, ενώ παράλληλα θέλουν να έχουν χρόνο για να ασχοληθούν απερίσπαστοι με προσοδοφόρα επαγγέλματα της ελεύθερης αγοράς, όπως η προστασία νυχτερινών μαγαζιών και το εμπόριο ναρκωτικών, όπλων και γυναικών.

Αστυνομικοί, γιατροί, δικαστές, δημοσιογράφοι, και καθηγητές δεν χρειάζεται να παίρνουν σύνταξη, αφού όλοι τους διατείνονται πως κάνουν λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Άλλωστε, οι περισσότεροι λειτουργοί το κάνουν τόσο καλά το λειτούργημα που βγάζουν ένα σκασμό λεφτά - τι να την κάνουν την ψωροσύνταξη;

Στις γυναίκες με παιδιά τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα, αφού όσες έχουν ένα παιδί δεν θα πάρουν σύνταξη ποτέ, ενώ όσες έχουν δυο παιδιά θα παίρνουν κι ένα παιδί δώρο.

Οι γυναίκες θα πρέπει να γκαστρώνονται με το ζόρι από τα δεκατρία τους, να αμολάνε δυο τρία κουτσουβελάκια στη σειρά, να τα μεγαλώνουν λίγο και μετά να ξεκινούν την καριέρα τους με την άνεσή τους - όχι κάθε τρεις και λίγο να σκάνε μύτη στο γραφείο με την κοιλιά στο στόμα, να παίρνουν άδεια και να μένουν οι δουλειές πίσω.

Ή ακόμα καλύτερα, να γεννούν μετά τα 65 που θα έχουν πάρει και σύνταξη. Σήμερα η ιατρική κάνει θαύματα και μια γυναίκα μπορεί να τεκνοποιήσει και σε προχωρημένη ηλικία. Αν κάνεις παιδί στα 65, θα μπορείς να το χαίρεσαι και να το ξεσκατίζεις με την ησυχία σου, ενώ δεν θα χρειάζεται να πλημμυρίζεις από τύψεις όπως τόσες και τόσες γυναίκες που αποχωρίζονται κάθε πρωί τα βλαστάρια τους για να πάνε στη δουλειά.

Επίσης, αν αποκτήσεις παιδί στα 65, θα έχεις και κάποιον να σου κλείσει τα μάτια όταν έρθει η μαύρη ώρα, ενώ αν το κάνεις στα 25, θα έχει μεγαλώσει μέχρι να γεράσεις, θα έχει φύγει από το σπίτι και το πιο πιθανό είναι να σε έχει παρκάρει σε κάποιο γηροκομείο όπου αυταρχικές, χοντρές νοσοκόμες θα σε βρίζουν και θα σε πλακώνουν στις μπουνιές επειδή τα ‘κανες πάνω σου.

Εκείνοι που θα πρέπει να βγαίνουν στη σύνταξη με το ζόρι -και δυστυχώς δεν το έχει σχεδιάσει ακόμα η κυβέρνηση- είναι οι ηθοποιοί. Οι περισσότεροι είναι τόσο ψωνάρες που το ‘χουν βάλει στόχο να πεθάνουν πάνω στο σανίδι. Εκατό χρονών και το παίζουν ζεν πρεμιέ και ενζενί. Καυχιούνται κιόλας: «Εγώ έπαιξα ακόμα και τη μέρα που πέθανε η μάνα μου!». Μπράβο, αναίσθητε!

Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να ‘ρθει η σειρά ενός νέου ηθοποιού να παίξει κάνα ρόλο της προκοπής πρέπει να πάει 50 χρονών. Κατά τ' άλλα, «εμείς πιστεύουμε πολύ στα νέα παιδιά, τα βοηθάμε και στα καμαρίνια είμαστε όλοι μια γροθιά» - πράγματι, το τι μπουνίδι πέφτει στα καμαρίνια δεν περιγράφεται. Αν τολμήσει νέος ηθοποιός να πάρει μεγαλύτερο χειροκρότημα από τους γηραλέους πρωταγωνιστές, μαύρο φίδι που τον έφαγε!

Πάνε κι όλες οι ζαβές και τους γλείφουν: «Αχ, ίδια είστε, κυρία Γαλοπούλη μου, όπως σας είχα πρωτοδεί το 1934 στο Θέατρο Κεντρικόν. Μέρα δεν πέρασε από πάνω σας!». Σου λέει η ζαβή, «για να παίζει ακόμα αυτή, άρα κι εγώ παιδούλα είμαι ακόμα».

Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον «χρυσό ελληνικό κινηματογράφο». Όλες κείνες τις σαχλαμάρες για καθυστερημένους, όπου χαζά κορίτσια προσπαθούσαν να τυλίξουν ηλίθια αγόρια και κατέληγαν πάντα στην εκκλησία, αφού εν τω μεταξύ είχαν τραγουδήσει καμιά ντουζίνα βλακώδη τραγούδια. Το γεγονός πως την εποχή που γυρίζονταν αυτές οι αηδίες που αποβλάκωναν τον κόσμο η μισή Ελλάδα βρισκόταν στην εξορία έχει περάσει εντελώς απαρατήρητο. Α, πάνω απ' όλα η Τέχνη!

Η κυβέρνηση σκέφτεται σοβαρά να προχωρήσει στην εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, γιατί δεκάδες χιλιάδες άνδρες ετοιμάζονται να κάνουν εγχείρηση αλλαγής φύλου για να πάρουν σύνταξη νωρίτερα.

Όσοι άντρες πρόλαβαν να πάρουν σύνταξη, χώρισαν αμέσως τις γυναίκες τους -που τους είχαν φάει τη ζωή- και παντρεύτηκαν καλοπροαίρετες 22χρονες Ουκρανές. Όταν τα τινάξουν, τη σύνταξή τους θα την πάρουν οι Ουκρανές, ενώ οι Ελληνίδες θα τρέφονται με το συσσίτιο της εκκλησίας. Πολύ το χαίρομαι γιατί -έτσι ρατσιστές που έχουμε γίνει- καιρός ήταν να κερδίσουν και οι Ουκρανές μια φορά.

Όσοι γεράσουν χωρίς να δικαιούνται σύνταξη δεν πρέπει να ανησυχούν, αφού πολλοί σπουδαίοι συμπατριώτες μας πέθαναν στην ψάθα - αυτό αποδεικνύει πως ήταν τίμιοι.

Όσοι βλέπουν πως κινδυνεύουν να μην πάρουν ποτέ σύνταξη μπορούν να αποκρύπτουν το θάνατο των γονιών τους, να τους ταριχεύουν και να τους κρατάνε στο σπίτι ώστε να καρπώνονται τις συντάξεις τους. Οπωσδήποτε, θα κάνει εντύπωση το γεγονός πως οι γονείς σας θα ζουν μέχρι τα 135 τους χρόνια, αλλά, αν λαδώσετε τους κατάλληλους ανθρώπους, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα.

Αν ο παππούς και η γιαγιά σας ζουν, αλλά δεν δικαιούνται σύνταξη, μπορείτε -για να βγάζουν το χαρτζιλίκι τους- να τους στέλνετε να λένε τα κάλαντα. Σε αντίθεση με τα παιδιά σας, δεν θα έχετε και το φόβο μη τους βιάσουν τίποτα ανώμαλοι.

Τον παππού σας μπορείτε να τον παχαίνετε κάθε χειμώνα, να τον αφήνετε αξύριστο, να τον ντύνετε Αϊ-Βασίλη και να τον στέλνετε στο Σύνταγμα να φωτογραφίζεται με τα παιδάκια - θα χεστείτε στο τάλιρο.

Παλιά, ήταν οι γέροι που κοιτούσαν τους νέους με φθόνο. Σήμερα, 20χρονα παλικάρια ίσαμε κει πάνω βλέπουν τα σάψαλα να περνάνε και πάνε να σκάσουν από το κακό τους: «Άραγε, εμείς θα πάρουμε σύνταξη; Θα γεράσουμε επιτέλους; Πότε θα πάμε 70 ετών;». Τα νιάτα στην Ελλάδα έχουν γίνει αρρώστια!

Από την άλλη, βλέπεις κάτι γεροξούρες να μετράνε τις μέρες για να βγουν στη σύνταξη για να κάνουν, λέει, το χόμπι τους. Πενήντα χρόνια σάλιωναν γραμματόσημα στο Δημόσιο και τώρα που θα βγουν στη σύνταξη θα το ρίξουν στο ράφτινγκ και στο μπάντζι τζάμπινγκ.

Τώρα, πώς στην ευχή στην Ελλάδα που αποθέωσε τα νιάτα και την ομορφιά φτάσαμε στο σημείο να ονειρεύονται όλοι να γεράσουν για να βγουν στη σύνταξη, δεν μπορώ να το καταλάβω. Βέβαια, εδώ κοτζάμ Καστοριάδης και δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβη σ' αυτή τη χώρα και μέσα σε είκοσι χρόνια ξεφτιλιστήκαμε εντελώς, θα το εξηγήσω εγώ; Άντε και καλή τύχη μάγκες.

LIFO - 06/12/07