(Αγαπητοί αναγνώστες διακόπτω προσωρινά τη συγγραφή του αριστουργήματος «Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα...» που θα ολοκληρωθεί το 2020. Ακολουθεί ένα εντελώς φανταστικό κείμενο. Έξυπνα παιδιά είστε, θα καταλάβετε.)
Τελικά κύριε Καθηγητά, ήταν λάθος να σας στέλνω τα κείμενά μου. Όχι, δεν με απογοητεύσατε με την κριτική σας. Ίσα-ίσα που τα λόγια σας ήταν πάντα εγκωμιαστικά και οι παροτρύνσεις σας μου έκαναν πολύ καλό. Φυσικά, τα ίδια και καλύτερα μου έγραφαν καμιά δεκαπενταριά ακόμα δημοσιογράφοι. Πλάκα είχε να γράφω κάτι και να το βλέπω στις εφημερίδες, αλλά το να με διαβάζουν 350 άτομα κάθε μέρα στο διαδίκτυο, όπου γράφω ό,τι γουστάρει η ψυχή μου, είναι ακόμα καλύτερο. Αφήστε που μερικές φορές βρισκόμαστε όλοι μαζί και κάνουμε όργια. Βέβαια για να πω και τη μαύρη αλήθεια, το να γράψω πέντε σελίδες με πολιτικά σατιρικά σχόλια δεν μου παίρνει πάνω από είκοσι λεπτά, οπότε και δεν το θεωρώ σημαντικό. Αυτό κύριε Καθηγητά δεν το καταλάβατε. Προφανώς θα γράφετε τα κείμενά σας με οκτώ εγκυκλοπαίδειες ανοικτές και τέσσερα κομπιούτερ να ψάχνουν, ενώ δεν αποκλείω να είστε και σε συνεχή τηλεφωνική σύνδεση με συναδέλφους σας στο εξωτερικό αλλά και στο διάστημα. Κι όλα αυτά γιατί κύριε Καθηγητά; Για ένα κείμενο σε μια εφημερίδα-κουτσουλομαζώχτρα που στη δίνουν δώρο αν αγοράσεις ένα DVD. Σας αρέσει ο Μπρους Λι κύριε Καθηγητά;
Κάθε Κυριακή δημοσιεύατε ένα κείμενο μου και ξαφνικά τώρα δεν σας αρέσουν τα κείμενά μου κύριε Καθηγητά; Ήταν καλύτερα μέχρι πριν δυο εβδομάδες; Θα αρρώστησαν. Περίεργο πάντως, γιατί τώρα μοιάζει να αρέσουν και σε όλους τους άλλους. Να τους μαλώσετε. Βέβαια αυτοί δεν έχουν το δικό σας λεπτό χιούμορ και τις σπουδαίες σας γνώσεις. Δεν ανήκουν στην κάστα των εκλεκτών. Δεν είδα να ενοχλείστε όταν η φίλη σας δημοσιογράφος δημοσίευσε το κείμενο (που είχα στείλει σε εσάς) γράφοντας ειρωνικά πως ο αναγνώστης που το στέλνει δεν θέλει να δημοσιευτεί το όνομά του. Πως έγινε αυτό κύριε Καθηγητά; Για την ίδια δεν απορώ. Την πρώτη φορά που της έστειλα κείμενά μου, δημοσίευσε τρία την επόμενη μέρα, αλλά βέβαια, ως σκατοκλέφτρα που είναι, οικειοποιήθηκε το ένα από αυτά. Το άσχημο βέβαια γι’ αυτήν είναι πως τα ίδια μέιλ έστελνα και σε 100 άλλους ανθρώπους, οπότε έγινε ρόμπα – όχι πως δεν ήταν ήδη δηλαδή. Αυτά διδάσκετε στους φοιτητές σας κύριε Καθηγητά;
Ώστε δεν θεωρείτε πως τα blog μπορούν να αντικαταστήσουν την έντυπη δημοσιογραφία; Ναι βέβαια, δεν έχουν DVD, κουπόνια κτλ, αλλά οπωσδήποτε δεν έχουν και αφεντικά που να τους δίνουν γραμμή τι θα γράψουν- εκτός μιας εξαίρεσης ίσως. Αλήθεια, γιατί ενώ δημοσιεύατε κάθε εβδομάδα ένα κείμενό μου ή ένα σχόλιο αποφεύγατε τα αρνητικά για τον George Papandreou που ήταν και τα πιο πετυχημένα; Δεν υπονοώ τίποτα –είμαι βέβαιος κύριε Καθηγητά, πως εσείς δεν υποκύψατε ποτέ στις πιέσεις και κρατήσατε πάντα αξιοπρεπή και περήφανη στάση, διαολοστέλνοντας όποιον θέλησε να σας πει τι θα γράψετε. «Κοινός τόπος» και «κοινότατο ύφος» λοιπόν τα κείμενα στα ιστολόγια που έχω στα links μου; Ναι, το ίδιο μου είπε κι ο Κούντερα. Εσάς ποιος σας ρώτησε όμως; Δεν φαντάζομαι να σας πειράζει που τους έστειλα το μέιλ σας που τους αφορά; Εγώ πάντως τους βρίσκω όλους εξαιρετικούς και προπάντων γνήσιους – μαζί με πολλούς άλλους βέβαια που θα προσθέσω σε πρώτη ευκαιρία. (Δεν κατάλαβα, εννοούσατε και τους αριστερούς δημοσιογράφους που έχω στα links; Δεν το διευκρινίσατε κύριε Καθηγητά –μάλλον θα ήταν κλειστή η εγκυκλοπαίδεια.)
Να μη γράφω πολλά γιατί το πολύ-πολύ μπορεί να με προσλάβει ο Κουρής για να του γεμίζω τις σελίδες; Τι έχει ο Κουρής κύριε Καθηγητά; Νομίζετε πως η εφημερίδα που γράφετε είναι καλύτερη από του Κουρή; Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό; Η καλύτερη ταινία; Να προσπαθήσω να χτίσω το προφίλ μου στην αγορά; Έχω χεσμένο και το προφίλ και το ανφάς και την αγορά μαζί. Δεν είναι δυνατόν να έχω στα links «αυτόν τον απίθανο χοιροβοσκό»; Γιατί, τι έχει; Τόσα γουρούνια κυκλοφορούν, να μην έχουν κι ένα τσοπάνη; Δεν είναι δυνατόν να εκτιμάω τον «Στάθη Πώστονλένε της Ελευθεροτυπίας» ; Σταυρόπουλο τον λένε κύριε Καθηγητά και είναι συνάδελφός σας. Δεν είναι δυνατόν να του κοινοποιώ τα μέιλ μου; Γιατί κύριε Καθηγητά; Έπρεπε να σας ζητήσω την άδεια; Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, αλλά αν εκτιμάω έναν δημοσιογράφο, είναι αυτός. Αυτό δεν με έχει εμποδίσει να του γράψω απίστευτα άσχημα σχόλια για τα κείμενά του. Άλλος ο κόσμος ο δικός σας, της Π., του Μ. από του Στάθη και του Χοιροβοσκού; Τώρα που το λέτε, βλέπω κάτι απόκοσμο κι εξωγήινο αλλά μην σας προσβάλλω κιόλας.
Σας πειράζει ό,τι αγάπησα την Κάραλη και την Ακρίτα, όπως αγάπησα τον Καζαντζάκη και τον Μαρξ; Τον Νίκο και τον Κάρολο δεν τους πειράζει –τους ρώτησα. «Μια χαρά είναι τα κορίτσια», μου είπαν. Να κρατήσω χωριστούς διαύλους επικοινωνίας με όλους τους δημοσιογράφους με διαφορετικό όνομα; Που ζούμε κύριε Καθηγητά; Στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν; Θα γίνω πράκτορας της Κα-Γκε-Μπε για να στείλω ένα μέιλ; Θα λέω σύνθημα και παρασύνθημα; Μήπως να μεταμφιέζομαι και με περούκες; Περιμένω οδηγίες.
Θα μου είχε δώσει το βήμα η εφημερίδα σας και θα με είχε προσλάβει αν έκανα ό,τι μου είπατε; Και ποιος σας είπε πως εγώ θέλω να δουλέψω στην εφημερίδα σας; Από πού το βγάλατε αυτό το συμπέρασμα; Πάντως δεν σας το είπα ΠΟΤΕ εγώ. Κανείς δημοσιογράφος από τόσες εφημερίδες που έστελνα τα κείμενά μου δεν έβγαλε αυτό το συμπέρασμα. Εμένα δεν μου αρέσει να μου λένε τι θα γράφω κύριε Καθηγητά. Ίσως κρίνατε από τον εαυτό σας και τους φίλους σας. Δεν έχω ζητήσει ποτέ στη ζωή μου δουλειά –πάντα μου την πρόσφεραν και με παρακαλούσαν. Βέβαια με τόσους προσκυνημένους, οσφυοκάμπτες και σφουγγοκωλάριους γύρω σας, μπορεί να θεωρείτε πως είναι όλοι έτσι. Ε, δεν είναι! Ξέρω κι άλλους!
Κύριε Καθηγητά θεωρώ πως σας έχω κάνει ένα μεγάλο καλό αλλά μην αισθάνεστε υποχρεωμένος. Ποτέ δεν είναι αργά να κοιταχτείτε στον καθρέφτη – αν έχετε καθρέφτη. Αν θυμηθείτε τον εαυτό σας νέο, θα το εκτιμήσετε.
Αυτό το κείμενο, σας το αφιερώνω κύριε Καθηγητά. Το προκαλέσατε εξάλλου με την ανόητη συμπεριφορά σας. Το μέιλ που μου στείλατε το έχω κοινοποιήσει στους πάντες. Μέσω του εξευτελισμού και της ταπείνωσης θα εξαγνιστείτε. Έτσι θα μπορέσετε τώρα να νιώσετε με την ψυχή σας τα κείμενα του Χοιροβοσκού ο οποίος είναι θείος μου. Άντε, ραντεβού στην Τατιάνα!
Φίλοι αναγνώστες, οι δημοσιογράφοι των αστικών ημερησίων εφημερίδων -όχι όλοι βέβαια- δεν συμπαθούν καθόλου τους bloggers, γιατί τους βλέπουν σαν απειλή. Κάτι σαν ξένους μετανάστες δηλαδή, που εμείς τους αγαπάμε. Βέβαια οι εφημερίδες θέλουν τους bloggers, επειδή καταλαβαίνουν πως έχουν μουχλιάσει και χρειάζονται ανανέωση. Μια νέα εποχή αρχίζει. Blog them! Και προσοχή μάγκες μου, μη γίνετε ποτέ σαν κι αυτούς – κι αυτοί σχεδόν κανονικοί άνθρωποι ήταν κάποτε. Μην πιστέψετε ποτέ πως γίνατε κάτι σπουδαίο. Πάντα με την παραίτηση στην τσέπη να είστε. Για ένα κούτελο ζούμε.
Αν τώρα εξαφανιστεί το ιστολόγιό μου, το μέιλ μου κι εγώ μαζί, μην ανησυχείτε. Την έχω βρει την άκρη από καιρό. Τον αποχαιρετιστήριο λόγο να τον βγάλει η Κουρούνα που τα λέει ωραία. Αντί για στεφάνια, τα χρήματα να διατεθούν στον ΔΟΛ. Σας αγαπώ.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε υπό τους ήχους του ζαμπέτειου άσματος:
«Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις»
Υ.Γ.1 Τελικά όντως, "οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα".
Υ.Γ.2 Εν τω μεταξύ οι επισκέψεις στο ιστολόγιό μου ξεπέρασαν τις 5.000. Ναι, είμαι χαρούμενος. Ευχαριστώ.
Υ.Γ.3 Αγαπητέ κύριε, που θέλετε να δημοσιεύσετε την ανοιχτή επιστολή μου προς τον κ. Καθηγητή στην εφημερίδα σας, νομίζω πως αυτό δεν είναι καλή ιδέα. Η εφημερίδα σας είναι "αντίπαλος" της δικής του και θα μοιάζει ύποπτο. Αξία θα είχε, να δουλεύατε στην ίδια εφημερίδα και να τη δημοσιεύατε. Γελάτε; Σε κάθε περίπτωση, κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.
