Σε αυτό εδώ το ποστ θα έλθει ο κ. Μ.Μ. για να εκφράσει τις απορίες του. Μου εξέφρασε την επιθυμία (στο μπλογκ του Γ.Κ.) να μάθει μερικά πράγματα και είναι σεβαστή. Τον προσκαλώ λοιπόν. Παρακαλώ τις κυρίες και τους κυρίους που είναι στα links μου να ρίχνουν μια ματιά. Σχεδόν όλοι είστε ενημερωμένοι και εφοδιασμένοι με στοιχεία και ίσως έχετε μια ευκαιρία να αφήσετε το αποτύπωμά της μεγαλειώδους σκέψης σας. Το γέλιο είναι εξασφαλισμένο. Τώρα πάω για ύπνο. Στο L.A. ξημερώνει και το June bloom έχει σκεπάσει όλη την πόλη. Είναι πολύ όμορφα και κρίμα που δεν είστε εδώ. Γιατί δεν έχει και στην Αθήνα σκιουράκια στους δρόμους; (Γιατί θα τα πατούσαν τα αυτοκίνητα ανόητε.)
Υποψιάζομαι πως ο Μ.Μ. θέλει να αυξήσει την επισκεψιμότητα του ιστολογίου του που είναι λίγο θλιβερή. Ας τον βοηθήσουμε, αλλά μην ξεχνάτε πως έχει και παιδάκια. Μη χάσει και τη δουλειά του. Ευχαριστώ.
Επίσης νομίζω, πως ο Μ.Μ. έχει ακόμα την εντύπωση ότι τα blog είναι στήλες αστικών εφημερίδων που ή σου λέει το αφεντικό τι θα γράψεις ανάλογα με τα συμφέροντά του ή το καταλαβαίνεις μόνος σου κι αυτολογοκρίνεσαι. Ας τον βοηθήσουμε να καταλάβει. Κάποιοι δημοσιογράφοι στενεύονται στο διαδίκτυο-δεν τους χωράει. Νομίζουν πως αν γράψουν κάτι σε μια γωνιά ενός μπλογκ, είναι σαν να συζητάνε με τις φίλες τους στο γραφείο για τα γκομενικά τους και το πλέξιμο. Δεν καταλαβαίνουν επίσης το διαδραστικό του πράγματος, επειδή εδώ βλέπουν τις αντιδράσεις στα γραπτά τους από πρώτο χέρι. Διαβάζουν αυτά που λένε οι κοινοί θνητοί μεταξύ τους και φρικάρουν, γιατί άλλα νόμιζαν. Αυτοί θα γίνουν blogger, όχι εμείς σαν αυτούς. Σε διαφορετική περίπτωση- αν είμαστε εντελώς ακίνδυνοι δηλαδή και γράφουμε κείμενα σαν γριές- είμαστε όλοι περιττοί. Οι Αμερικανοί blogger, αλλά και οι Γάλλοι, έδειξαν το δρόμο, αλλάζοντας τα φώτα σε κάθε είδους εξουσία, που θεωρεί πως μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη. Πλάκα έχει να γράφω για τη Γιουροβίζιον και να γελάτε, αλλά που και που μου αρέσει να βγάζω και γλώσσα. Στην πραγματικότητα μόνο αυτό μου αρέσει. Προκαλώ όποιον νομίζει πως μπορεί, να μου τη μαζέψει. Διαφορετικά να πάει να παίξει με τις κούκλες του. Τα blog δεν θα γίνουν αστικό σαλονάκι μάγκες, ούτε στήλη αστικής εφημερίδας για τελειωμένους. Θα τα κάνουμε λίμπα και θα γουστάρουμε. Ολέ!
(Ευχαριστώ για τα μέιλ με τα συγχαρητήρια. Εγώ blogger ήμουν και θα είμαι. Αφού χαρήκατε τόσο πολύ όμως, να σας ευχηθώ και στα δικά σας! Μη γράφετε κείμενα σαν να είστε χορτασμένοι δημοσιογράφοι που νομίζουν πως είναι opinion leaders. Χέστε τους! Η πιάτσα διψάει για νέο αίμα και φρέσκια σκέψη, επειδή ο κόσμος βαρέθηκε και δεν τσιμπάει πια, κι αν δεν το βρει, θα κλείσουν πολλά μαγαζιά. Σας έχουν ανάγκη. Ξέρω τι σας λέω-πιστέψτε με. Σε όσους δεν γουστάρετε, να λέτε "όχι". Τα λέμε το πρωί- απόγευμα για σας. Νύσταξα. Νάνι τώρα.)
