Συμφιλίωση

Τετάρτη βράδυ στην πλατεία Κλαυθμώνος. Φίλοι, μουσικές, μπύρες και γέλια. Κάτω από το Μνημείο Εθνικής Συμφιλίωσης, πάνω στο γρασίδι, κάθονται πολλά νέα παιδιά. Μια κοπελίτσα που μοιάζει με την Ανδριάνα Μπάμπαλη κρατάει μια εφημερίδα και διαβάζει κάτι σε μια άλλη κοπελίτσα που δεν μοιάζει με καμία. Γελάνε. Γελάμε συνωμοτικά με τη Χ., ενώ η Ε. και ο Η. ρωτάνε γιατί γελάμε. «Κοιτάξτε το φεγγάρι», τους λέω και δείχνω ψηλά. Ολόγιομο το φεγγάρι, ολόγιομη και η ψυχή μου. Χτες το βράδυ κάτω από το Μνημείο Εθνικής Συμφιλίωσης κατάλαβα κάτι. Άργησα αλλά το κατάλαβα. Και συμφιλιώθηκα μαζί του.