Σε ενικό ευγενείας
Γεια σου Στάθη. Σε γουστάρω γιατί είσαι πουτανιάρης σαν κι εμένα. Από την άλλη είσαι και θεοσεβούμενος – εγώ δεν είμαι, αλλά γουστάρω το συνδυασμό. Απ’ αυτά που γράφεις, μάλλον είσαι και κιμπάρης σε όλα σου – πρέπει τα λεφτά σου να τα γαμάς τη μάνα.
Οι περισσότεροι bloggers ούτε να τους χέσεις δεν είναι και να μη ζηλεύεις κανέναν. Στη θέση της καρδιάς έχουνε πέτρα. Ούτε τον καημό της μάνας τους δεν μπορούν να νιώσουν. Μικρόψυχοι και μικρονοϊκοί. Μπροστά τους ο Ριχάρδος Σωμερίτης μοιάζει με προσωκρατικό φιλόσοφο. Οι ενωμοτάρχες του ’50 πιο προοδευτικοί ήταν. Τα κορίτσια διαφέρουν –τα σώζει η τακτική αιμορραγία, το παιχνίδι της ζωής με τον θάνατο μέσα στη μήτρα τους.
Πήγες κι εσύ και διάλεξες κάποιους απ’ αυτούς που γουστάρω. Τον thas, τον θείο, το πρόβατο, τη Σοφία. Η Σοφία είναι τεμέτερον και ήθελα να τη στεφανωθώ, αλλά η καρδιά της ανήκει αλλού και κοιμάται σε ξένο πια στρώμα, τώρα είναι κυρία αλλουνού, μα εγώ περιμένω ακόμα . Τέλος πάντων, βαρέθηκα να περιμένω και θα παντρευτώ την Κουρούνα που έχει και προίκα.
Ο πιο καλός blogger είναι –χρόνια τώρα- ο συνονόματός σου που δουλεύετε στο ίδιο μαγαζί. «Μ’ αρέσουν οι καρδιές σαν τη δικιά του», κι ας μη μ’ αγαπάει. Αν τα ‘χετε καλά και μιλάτε, πες του χαιρετισμούς. Αν δεν μιλάτε, πάλι πες του χαιρετισμούς για να μιλήσετε. Δεν κάνει.
Μου άρεσε που με πήραν οι φίλοι τηλέφωνο στην άλλη άκρη της γης και μου είπαν «ο Τσαγκαρουσιάνος έτσι κι έτσι». «Σταρ Πιτσιρίκος»; Γέλασα. Σε παρακαλώ όμως να μη γράψεις ξανά. Άμα πεθάνω μόνο – και είσαι γερός- να γράψεις «ήταν ωραίος μάγκας με καλή καρδιά». Δεν είμαι ακριβώς έτσι, αλλά αν δεν μάθαμε στη ζωή να λέμε μια καλή κουβέντα γι’ αυτόν που φεύγει, σκατά στα μούτρα μας. Να ‘σαι καλά μάγκα.
