Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
Αν έχεις την ευχαρίστηση, βάλε αυτό το e-mail στο blog σου για να λήξει το σύστριγγλο και η διαπόμπευσή μου από τη blogger «μπεκάτσα με χλαμύδια στο Λιόπεσι» και τον blogger «εμμηνόπαυση στην Τσαγκαράδα».
Δεν κατάλαβαν οι bloggers τι εννοούσα, γιατί όσο να ‘ναι, είμαι και δυσνόητος ο Ηράκλειτος.
Δεν εννοούσα ότι περιφρονώ την ανωνυμία των bloggers- αυτή είναι δεδομένη και μακάρι να μπορούσα κι εγώ να γράφω ανώνυμα, γιατί ίσως έτσι να μπορούσα να βγάλω και μερικά μαύρα λεφτά. Εννοούσα την ανωνυμία των ανώνυμων, που όντας ανώνυμοι στέλνουν ανώνυμα hate-mail με την ανώνυμη σέσουλα στους άλλους ανώνυμους και φαντάζομαι πόσο οι ανώνυμοι παραλήπτες θα στενοχωριούνται με τα ανώνυμα mail των ανώνυμων και δεν θα τρώνε το φαΐ τους. Έχω υποφέρει κι εγώ στο παρελθόν από διάφορους ανώνυμους τύπους που τους περιφρονώ βαθιά, γιατί κατάφεραν μετά κι έγιναν επώνυμοι και δεν μπορούσα να τους στέλνω ανώνυμα hate-mail, γιατί κι εγώ είμαι επώνυμος και δεν ξέρω αν κατάλαβες τι εννοώ. Αν κατάλαβες, πες μου κι εμένα γιατί έχω καταμπερδευτεί – επώνυμα πάντα.
Όπως βλέπω, μερικοί περιφρονούν και μένα. Δε βαριέσαι –σε λίγο θα περιφρονήσουν και την Ακρόπολη και ίσως μια μέρα ακόμα και το Φλωρινιώτη. Βέβαια Πιτσιρίκο, εσένα σε ξεχωρίζω απ’ όλους αυτούς τους σιχαμένους –όχι από αγάπη αλλά γιατί κάπου πρέπει να το στείλω αυτό το γαμημένο το mail και με το κράξιμο που έχω φάει που να το στείλω; Στον Τ. και στον Μ. που δεν τους διαβάζει κανείς; Μέχρι να πάρουν οι υπόλοιποι bloggers είδηση το mail, θα έχει τελειώσει και το μετρό της Καρδίτσας.
Δεν πουλάω μούρη σε κανέναν. Απλώς εξέφρασα μια γνώμη, γιατί δεν γέμιζε η ρημάδα η σελίδα και είχα μείνει κι από ιδέες. Κι εκεί που καθόμουνα, λέω, δεν γράφω για τους bloggers που είναι και trendy και θα νομίζει η κάθε κυράτσα πως γράφω κάτι περισπούδαστο; Αν την είχα ποστάρει, αντί να τη δημοσιεύσω, σίγουρα η αντιμετώπιση της θα ήταν λιγότερο επιθετική, γιατί σιγά μη με διάβαζε κανείς στο Διαδίκτυο. Άνθρωπος δεν θα την είχε πάρει χαμπάρι.
Στέλνω αυτό το e-mail σε σένα, επειδή είσαι ο μόνος που διαπίστωσε τι εννοώ –προφανώς θα είχες χτυπήσει πρώτα μερικούς μπάφους και θα την είχες ακούσει κανονικά. Πάντως η μαύρη αλήθεια είναι πως το είχα διατυπώσει λίγο ασαφώς, γιατί άλλο σκεφτόμουν, άλλο ήθελα να πω, άλλο ξεκίνησα να γράψω, άλλο έγραψα κι άλλο μου βγήκε τελικά–μπήκε κι ο δαίμων του τυπογραφείου στη μέση, ήρθε και το delivery και καταλαβαίνεις- ελπίζω, γιατί εγώ δεν κατάλαβα Χριστό. Σε εκτιμώ πάρα πολύ, ειδικά μέχρι να το δημοσιεύσεις –μετά σε έχω χεσμένο . Δεν το γράφω στην άθλια φυλλάδα μου, για να μην πάρει κανείς χαμπάρι τι αρλούμπες έγραψα και γίνω ρεζίλι, και δεν το ποστάρω, γιατί δεν ξέρω να κάνω login και ντρέπομαι να ρωτήσω τη Βούλλλα, τη σγουρομάλλλα από τη Θεσσαλλλονίκη που είναι στη γραμματεία. Αποφάσισε εσύ τι θα κάνεις.
Κρίμα πάντως για την παρανόηση. Με χάλασε γιατί ήλπιζα να αλιεύσω τη συμπάθεια των bloggers με την κολακεία στην αρχή και να φτάσω στη χειραγώγηση μετά, ώστε να γεμίζω τη σελίδα μου με τις εξυπνάδες τους και να πουλάω μούρη, κονομώντας παράλληλα. Από την άλλη, σε τέτοιες φάσεις κρίσεως αποκαλύπτονται τα αληθινά πρόσωπα των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από μεγάλα ονοματεπώνυμα. Που είναι ασφαλώς πιο ασήμαντα από τα ψευδώνυμα των bloggers.
Σε ευχαριστώ και σε διαβάζω πάντα και παντού –ακόμα και στη χέστρα.
Ice T.
Ice T., τιμή μου να δημοσιεύσω την επιστολή σου. Περιμένω και πρόταση για συνεργασία όμως - μη χαθούμε.
(Στον τίτλο του ιστολογίου που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δυο επίθετα –όποιος έχει απορίες, υπάρχουν και λεξικά. Ευχαριστώ.)
(Ο ανώνυμος κύριος που ενοχλήθηκε με τη φράση "Δεν το γράφω στην άθλια φυλλάδα μου" δεν ξέρει τι του γίνεται. Η φράση αυτή είναι ίδια και απαράλλαχτη όπως στο αυθεντικό mail. Σε κάθε περίπτωση να τον ενημερώσω πως η "άθλια φυλλάδα" είναι η εφημερίδα που διαβάζω καθημερινά.)
