Αγαπητοί αναγνώστες, αυτή είναι η πιο σημαντική μέρα από τότε που δημιούργησα αυτό το μπλογκ. Ο κ. Κώστας Κιτσίκης, εκδότης και διευθυντής του ζακυνθινού περιοδικού «Ραπόρτο», με ενημέρωσε πως, στο τεύχος του περιοδικού που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες, θα περιέχεται κι ένα δικό μου κείμενο. Είναι το πιο προσωπικό κείμενο που έχω γράψει μέχρι σήμερα και η δημοσίευσή του σε ένα έντυπο της πατρίδας μου είναι η μεγαλύτερη τιμή που μου έχει γίνει. Καλά είναι τα αθηναϊκά media αλλά σαν της Ζακύνθου δεν είναι. Ελπίζω στο μέλλον να με αξιώσει ο Άγιος να επιστρέψω στη Ζάκυνθο και να γράφω αποκλειστικά για τα έντυπα που εκδίδονται στο νησί. Αυτή είναι η μόνη φιλοδοξία μου. Σας ευχαριστώ κύριε Κιτσίκη.Τον κ. Κιτσίκη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Θέλω όμως να τον γνωρίσω, οπότε κρίνω σκόπιμο να διευκρινίσω στους ευαίσθητους και ρομαντικούς αρθρογράφους της «Μεταμοντέρνας Αυριανής» πως δεν είναι δημοσιογράφος αλλά αρχιτέκτονας.
