Αγαπητοί αναγνώστες, η χρονιά για μένα τελειώνει με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς και μια τεράστια συγνώμη απ’ όσους αδίκησα στα κείμενά μου – κάποιους θα αδίκησα κι εγώ. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Χρήστο Χωμενίδη και τον κ. Βασίλη Κουφόπουλο που με φιλοξένησαν πριν λίγες μέρες στα ραδιοφωνικά στούντιο του ΑΝΤ1 και του Σκάι αντίστοιχα – είναι δυο εξαιρετικά καλοπροαίρετοι και γενναιόδωροι άνθρωποι. Ευχαριστώ τον κ. Φοίβο Καρζή για τη φιλοξενία του και την ωραία συζήτηση στον 9,84, την κ. Γιούλα Ράπτη για τα ωραία της λόγια στην εκπομπή της στον Flash 96, τους κ.κ. Νίκο Ζαχαριάδη και Διονύση Λαιμό για τα κολακευτικά τους λόγια στο «Θέμα» και στη «LiFO» αντίστοιχα. Ευχαριστώ και πάλι την κ. Αλεξία Κονάχου και τον κ. Κώστα Κιτσίκη. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους δημοσιογράφους που, τη χρονιά που πέρασε, αναφέρθηκαν με καλό ή άσχημο τρόπο σε αυτό εδώ το μπλογκ. Έμαθα πολλά αυτόν τον χρόνο. Για παράδειγμα, έμαθα πως, αν δεν πιεις καφέ με έναν δημοσιογράφο τον Σεπτέμβρη του 2005, θα στο φυλάει μέχρι τα Χριστούγεννα του 2006 – το βρίσκω πολύ χαριτωμένο (Καλή χρονιά, και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου). Σας ευχαριστώ όλους.Αν ο πατέρας ζούσε, θα έκλεινε σήμερα τα 68 του χρόνια. Τα μόνα δώρα που μπορώ να του κάνω πια είναι τα κείμενά μου. Αυτήν την ημέρα, αφιερώνω στη μνήμη του το κείμενο που αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο, τόσο από τους αναγνώστες του μπλογκ όσο και από τους αναγνώστες του βιβλίου: «Τα καλοκαίρια της αγάπης». Καλή χρονιά σε όλους.
