-Ο κύριος Αλέκος που είν’ απόψε;
-Του ‘πα να μην έρθει…Τον λυπάμαι, αλλά δεν μ’ αρέσει να λέω ψέματα.
-Κρίμα, ήταν κύριος!
-Ο καλύτερος.
-Σου αγόρασε και πιάνο!
-«Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ», του είπα. «Θα ‘σαι με το πιάνο μες στην καρδιά μου».
-Και τι είπε εκείνος;
-Βούρκωσαν τα μάτια του. «Αντίο Στέλλα», είπε κι έφυγε…
