Αντρίκου εγκώμιον (χρόνια πολλά)

Πριν κάμποσα χρόνια επισκέφτηκα για πρώτη φορά τη Νίσυρο. Πήγα να δω έναν φίλο μου, που είναι επιρρεπής στις αμαρτίες και στα ανθρώπινα πάθη, και να βεβαιωθώ πως είναι ζωντανός. Μετά από τρεις μέρες κραιπάλης και υπερκατανάλωσης ούζου , βρεθήκαμε στο καφενείο του Αντρίκου στην πλατεία Ηλικιωμένης – το καφενείο λέγεται «Βάρδα στεναχώρια».

Ήμασταν μια μεγάλη διεθνής παρέα, ένας μικρός Ο.Η.Ε. Οι φίλοι μου επιμένουν πως διαθέτω ταλέντο ανεκδοτολόγου κι έτσι σύντομα βρέθηκα να λέω αναρίθμητα ανέκδοτα. Βέβαια δεν γνώριζαν όλοι ελληνικά κι έτσι τα μετέφραζα παράλληλα στα αγγλικά και στα γαλλικά, πράγμα εξαιρετικά αστείο, ειδικά αν ο κονφερασιέ και το ακροατήριο έχουν καταναλώσει πρώτα μερικά καφάσια μπύρες.

Στα αγγλικά μιμούμουν τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και στα γαλλικά τον Λουί ντε Φινές, ενώ αγαπημένη προφορά της ομήγυρης αποδείχτηκε ο Ζακ Ιβ Κουστό, να μιλάει όμως αγγλικά. «Ζίιιιιιζ λιτλ κγίτσουγζ αγ βέγι ντέντζεγουζ». Ενώ έλεγα ένα ανέκδοτο με βαριά αμερικάνικη προφορά, με χτύπησε στον ώμο ένας άγνωστος σε μένα κύριος και μου είπε με τσαμπουκαλεμένο ύφος : «Αμερικάνος είσαι;» «Όχι, Έλληνας» «Α, καλά». Σκέφτηκα πως είναι ο τρελός του χωριού και συνέχισα τα ανέκδοτα.

Λίγο αργότερα θέλησα να κεράσω την παρέα, γιατί επί τρεις μέρες κανείς δεν μου είχε επιτρέψει να πληρώσω δραχμή. Προσποιήθηκα πως πάω στην τουαλέτα και μπήκα στο καφενείο, όπου ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον κύριο, που λίγο πριν ήθελε να διαπιστώσει την εθνικότητά μου. Με κοιτούσε με άδειο ύφος. «Εσείς είστε εδώ;» «Ναι» «Κοιτάξτε, θέλω να πληρώσω όλα τα ποτά της παρέας μου, γιατί δεν με αφήνουν να πληρώσω πουθενά» «Άκου φίλε, εγώ τα έχω πιει τώρα. Θα σου πω τις τιμές και τον αριθμό των ποτών, θα κάνεις προσθέσεις, πολλαπλασιασμούς, αφαιρέσεις και διαιρέσεις και θα τα βρεις μόνος σου. Εντάξει;» «…εντάξει».

Νόμιζα πως με δούλευε, αλλά από την άλλη αισθανόμουν υποχρεωμένος γιατί όλοι οι καταστηματάρχες του νησιού, τους οποίους είχα αποπειραθεί να πληρώσω μέχρι εκείνη τη στιγμή, με κάρφωναν στην παρέα μου. Έκανα τους πολλαπλασιασμούς και την πρόσθεση και τον πλήρωσα. Ούτε που κοίταξε πόσα χρήματα του έδωσα. Τον ευχαρίστησα και βγήκα έξω.

Το επόμενο βράδυ πήρε μια καρέκλα, έκατσε δίπλα μου κι άρχισε να μου λέει τον πόνο του και την ιστορία του – ο Αντρίκος παλιότερα ήταν ναυτικός. Τον διαβεβαίωσα πως όλα θα πάνε καλά και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια. Δυο μέρες μετά μπήκα στο καφενείο για να του ζητήσω μια μπύρα. «Πάρε μόνος σου» ήταν η σχεδόν θυμωμένη απάντηση. Είχα πάθει την πλάκα της ζωής μου. Αυτό που με τρέλαινε όμως ήταν πως όταν το καφενείο γέμιζε ασφυκτικά με κόσμο, αυτός κρυβόταν πίσω από τα δέντρα. «Μα τι κάνει;» ρώτησα το Στέφανο. «Κρύβεται για να μην του ζητάνε παραγγελίες», μου απάντησε με απόλυτη φυσικότητα.

Παρατήρησα επίσης, πως όταν έρχονταν τουρίστες, τους έστελνε στο διπλανό καφενείο, στον Αντώνη, επειδή δεν τους γούσταρε – ειδικά αν είχε την υποψία πως είναι Αμερικανοί. Παρόλη την «αντιεπαγγελματική» συμπεριφορά του, το καφενείο ήταν πάντα γεμάτο, πράγμα που δεν συνέβαινε με κανένα από τα υπόλοιπα.

Στη Νίσυρο δεν είχα πάει μόνος μου. Είχα πάει με την τάδε, που ούτε το αρχικό της δεν θα γράψω γιατί δεν της αξίζει. Εκεί που καθόμασταν ένα βράδυ, γύρω στις τρεις τα ξημερώματα, σηκώνεται ξαφνικά ο Αντρίκος, μας πλησιάζει, την κοιτάει σχεδόν με αηδία και γυρνάει σε μένα. «Αυτή Αμερικάνα είναι;» «Όχι ρε συ, Ελληνίδα είναι» «Σαν Αμερικάνα μοιάζει». «Ελληνίδα είμαι» του λέει και η τάδε. «Δεν είσαι Ελληνίδα, είσαι Αμερικάνα» της λέει ο Αντρίκος και αποχωρεί συγχυσμένος. Μόνο που δεν την έφτυσε. Πόσο δίκιο είχες Αντρίκο. Αμερικάνα ήταν – κι απέξω κι από μέσα.

Τις επόμενες μέρες κατάλαβα πως ο Αντρίκος έλεγε πάντα αυτό που σκεπτόταν. Δεν είχε καμιά σημασία γι' αυτόν ποιος είναι απέναντί του. Έρχεται, ας πούμε, στο καφενείο του η σοβαρή τραγουδίστρια του έντεχνου, που μόλις έχει ολοκληρώσει τη συναυλία της στο γήπεδο, και της λέει ο Αντρίκος : «Μωρή βοδάρα, τι αηδίες ήταν αυτές που τραγούδησες; Τους κοίμισες τους ανθρώπους!». Ξερή η καλλιτέχνιδα. Είναι ο άνθρωπος που πάει να σερβίρει το Λαζόπουλο και σιγά μην δεν του την πει. «Άντε από δω! Έρχεστε όλοι οι τρελοί εδώ και αποτρελαίνετε κι εμάς!». Για τον Νίκο Παπάζογλου ίσως να κάνει μιαν εξαίρεση, επειδή είναι φίλοι, αλλά και πάλι δεν παίρνω όρκο. Βέβαια, σχεδόν κανείς δεν του κρατάει κακία, γιατί είναι ολοφάνερο πως δεν λέει τίποτα με δόλο.


Στην ανωτέρω φωτογραφία, που είναι τραβηγμένη τον Δεκαπενταύγουστο, βλέπετε τον Αντρίκο να παίρνει έναν υπνάκο έξω από το καφενείο του. Λίγα μέτρα δεξιά του το πανηγύρι συνεχίζεται, αλλά αυτό όπως βλέπετε δεν τον ενοχλεί καθόλου. Ο Αντρίκος είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος με καθαρή συνείδηση. Από την άλλη η ανεξαρτητοποίηση της Νισύρου από την Ελλάδα είναι de facto και βάρδα μην πάρει είδηση την ύπαρξή της το Μεξικό, γιατί θα την προσαρτήσει πάραυτα και θα έχουμε ντράβαλα.

Αγαπητέ Αντρίκο, θέλω να σου ευχηθώ χρόνια πολλά για τη γιορτή σου και να σε διαβεβαιώσω πως ανήκω πάντα στους Ταλιμπάδες, που είναι σε ειρήνη με τους μαστραπάδες, όσο βέβαια οι μαστραπάδες κάθονται ήσυχοι. Ξέρω πως αν δεις την αφεντομουτσουνάρα σου στο Διαδίκτυο, θα ενοχληθείς λίγο, αλλά ευθύς αμέσως θα το ξεχάσεις.

Αντρίκο είσαι ωραίος!




Ευχαριστώ τον Χρήστο για τη φωτογραφία


(Ας αναλάβει ένα μέλος της αναρχοαυτόνομης κοινότητας της Νισύρου, που έχει σχέση με το Διαδίκτυο, να δείξει αυτό το κείμενο στον Αντρίκο. Έτσι, για να έχει την τύχη να τον ακούσει να λέει με το δικό του απαράμιλλο τρόπο : «Εεεε… εεεε…. Τι μαλακίες είναι αυτές; Τέτοια πάνε και γράφουνε και πάλι θα πλακώσουνε όλοι οι τρελοί το καλοκαίρι!». Ευχαριστώ.)

Ανοίγουμε το φά(σ)κελο "Βία στα γήπεδα"

Επεισόδια σημειώθηκαν χτες κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα Λεβαδειακού - ΑΕΚ. Οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας καταχράστηκαν τη φιλοξενία των γηπεδούχων και προσπάθησαν να εισέλθουν στο γήπεδο με σουβλάκια. Η αστυνομία επενέβη κάνοντας χρήση δακρυγόνων και ναπάλμ.

Η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική, με αποτέλεσμα ο αγώνας να διακοπεί στο 18ο λεπτό και να συνεχιστεί λίγο αργότερα από το 125ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας, στην τοποθεσία Πανταβρέχει. Στο μεσοδιάστημα οι παίκτες πήγαν για ένα ποτό στην Αράχοβα, ενώ παράλληλα εξέφρασαν την αντίθεσή τους στα αυξημένα τιμολόγια του ΟΤΕ για τους χρήστες του Internet, πετώντας τα σπασουάρ τους στον Καιάδα.

Οι οπαδοί της ΑΕΚ, που βρίσκονταν εντός του γηπέδου, διατράνωσαν την υποστήριξή τους στον Γιώργο Παπανδρέου για την πρόθεσή του να δώσει το υπουργείο Τουρισμού στην Άντζελα Γκερέκου, όταν πάρει την εξουσία.

Αυτό εξαγρίωσε τους οπαδούς των γηπεδούχων που θεωρούν πως το υπουργείο Τουρισμού πρέπει να δοθεί σε τουρίστα, αλλά εν προκειμένω έχουν λάθος, αφού η Άντζελα μάλλον πληροί αυτήν την προϋπόθεση.

Η ομάδα των ανανεωτικών οπαδών της ΑΕΚ έκανε πρόταση μομφής εναντίον του Ντέμη Νικολαΐδη, που θέλει το νέο γήπεδο της ΑΕΚ να γίνει στο Μανχάταν και όχι στο Κορδελιό. Η Άντζελα Δημητρίου, που μικρή ήταν κορδελιάστρα, επιτέθηκε με βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον της Δέσποινας Βανδή, που μικρή ήταν Ολυμπιακός.

Όταν οι εκτός γηπέδου οπαδοί της ΑΕΚ έμαθαν όσα διαδραματίζονταν εντός του γηπέδου, έκαψαν το όχημα εξωτερικών μεταδόσεων του τηλεοπτικού σταθμού Alpha, σε ένδειξη συμπαράστασης στον Σεραφείμ Φυντανάκη- Βεντουρίδη και στην Τατιάνα Στεφανίδου-Μιλλιέξ. Οι δυνάμεις της αστυνομίας της Λειβαδειάς αναγκάστηκαν να βάλουν φωτιά στα οχήματα εξωτερικών μεταδόσεων του ΑΝΤ1, του Mega και του BBC για να μη ζηλεύουν, ενώ παράλληλα ζήτησαν ενισχύσεις μέσω δορυφόρου κι έτσι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν τα σαράντα παλικάρια από τη Λεβαδιά που πήγαιναν για να πατήσουνε την Τροπολιτσά.

Τέσσερις αστυνομικοί μετεφέρθησαν στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε πως είναι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και τους έγινε εσπευσμένα λιποαναρρόφηση και πεντικιούρ. Ο Νίκος Ευαγγελάτος σημείωσε μιαν ακόμη μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία, καθώς συνέλαβε το σέντερ μπακ του Λεβαδειακού να κατουράει έξω από την λεκάνη της Μεσογείου. Τα ούρα του επρόκειτο να προωθηθούν σε ντελικατέσεν του Κολωνακίου, όπου θα πωλούνταν σαν παστέλι.

Don't laugh at me Argentina

Την περασμένη Κυριακή ξύπνησα νωρίς, στις 12, από ένα τηλεφώνημα της Μ. Μου ανακοίνωσε πως ο Λούης έχει ανοίξει εστιατόριο και πρέπει να πάμε. Δεν γνώριζα ποιος είναι ο Λούης και υπέθεσα πως είναι κάποιος απόγονος του Σπύρου Λούη, καθώς αυτός είναι ο μόνος Λούης που γνωρίζω. Δεν θέλω να σας κοροϊδέψω και να σας πω πως γνωρίζω προσωπικά τον Σπύρο Λούη – μόνο ακουστά τον έχω.

Δώσαμε ραντεβού στο στέκι μου γύρω στις 2. Καθώς κοιτούσα την πρώτη σελίδα του «Βήματος» και προσπαθούσα να καταλάβω ποιος είναι ο ράπερ με το όνομα «Μάκης Τ.», τον οποίο «εξομολογεί ο Ευαγγελάτος», είδα με χαρά να εισέρχεται στο καφέ η Μ., ακολουθούμενη από τον Κ. και την Ε. Η χαρά μου γιγαντώθηκε όταν είδα και την eye droplet, η οποία είναι τόσο όμορφη που σε κάνει να πιστεύεις πως η ζωή είναι μόνο ωραία. Αν κρίνω από την eye droplet, οι κυρίες που έχουν μπλογκ πρέπει να είναι πολύ όμορφες, και ο μόνος λόγος που δεν αναρτούν τη φωτογραφία τους, είναι για να μην τις απαγάγουν.

Επιβιβαστήκαμε σε δυο Πόρσε Καγιέν, διώξαμε τους σωματοφύλακες που μας έχουν επιβάλλει οι γονείς μας, και ξεκινήσαμε για το Μεταξουργείο, όπου ευρίσκεται το εστιατόριο του Λούη. Διασχίζοντας τις φαρδιές λεωφόρους του Θησείου, είδα τον Σ. και την Ι. να μπεκρουλιάζουν έξω από ένα καταγώγιον. Τους προσκάλεσα να έρθουν μαζί μας, ίνα λιγδώσουν το άντερό τους, γιατί ήταν ολοφάνερο πως δεν είχαν φάει εδώ και μέρες και το χνώτο τους μύριζε. Δέχτηκαν μετά χαράς.

Αφού περιπλανηθήκαμε για λίγο στους εξωτικούς δρόμους του Μεταξουργείου, φτάσαμε έμπροσθεν του εστιατορίου. Με έκπληξη είδα πως ο απόγονος του Σπύρου Λούη είχε ονομάσει το κέντρον «El Bandoneon» και όχι «Ο Κολοσσός του Αμαρουσίου», για παράδειγμα, που θα ταίριαζε καλύτερα στη μνήμη του διάσημου προγόνου του. Τέλος πάντων, δεν το έκανα θέμα.




Εισήλθαμε και αυτό που είδα με αποζημίωσε. Ένα παλιό σιδηρουργείο είχε μετατραπεί σε ένα πανέμορφο bar-restaurant με πολυελαίους, βελούδα και καναπέδες της εποχής του θριαμβευτή του μαραθωνίου του 1896. Ο μπάρμαν και οι σερβιτόροι ήταν ντυμένοι στα ασπρόμαυρα. Η Μ. με σύστησε στον Λούη. Μιλώντας μαζί του συνειδητοποίησα πως τα ελληνικά του ήταν περίεργα – επίσης δεν διέθετε μύστακα, όπως ο διάσημος πρόγονός του. Πάνω που ετοιμαζόμουν να τον ρωτήσω σε πόση ώρα τρέχει την κλασική διαδρομή, τον φώναξε ένας σερβιτόρος. Μας ζήτησε συγνώμη κι απομακρύνθηκε. Στράφηκα στη Μ.

-Γιατί ομιλεί έτσι ο Λούης;
-Μα αφού είναι ξένος.
-Ξένος; Από πού;
-Από την Αργεντινή. Αφού τον λένε «Louis».
-Και ο ήρωας του Μουρσελά στα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» Λούης ονομάζετο και ήτο Έλλην.
-Ε, αυτός ο Louis είναι Αργεντίνος.

Πράγματι οι πίνακες στους τοίχους δεν άφηναν καμία αμφιβολία για το ορθόν των λεγόμενών της. Διέκρινα την Εβίτα Περόν και κάτι άλλους που έμοιαζαν με δικτάτορες. Παράλληλα από τα ηχεία ηκούγετο μουσική της Λατινικής Αμερικής. Καθίσαμε σε ένα ωραίο τραπέζι, απ’ όπου είχαμε το προνόμιο να βλέπουμε όλο το χώρο, ενώ παράλληλα ήτο κοντά στας τουαλέτας. Κάθε τραπέζι είχε το όνομα ενός μεγάλου μουσικού του tango – το δικό μας ονομάζετο «Goyeneche». Επέλεξα να καθίσω ανάμεσα στην Μ. και στην eyedroplet, επειδή γνωρίζω πως τρώνε σαν πουλάκια – έτσι θα επωφελούμουν και θα έτρωγα και τα υπολείμματα από τας δικάς τους μερίδας.




Η Ε. γκρίνιαζε στον Κ. γιατί είναι έγκυος και δεν εβολεύετο στην καρέκλα. Αν ενθυμείσθε το κείμενο «Μια βραδιά στα μπουζούκια», έχετε ξαναδιαβάσει για την Ε. Το παιδί της δεν θέλει με τίποτα να έρθει στον κόσμο - είναι ένδεκα μηνών έγκυος. Ήταν δε που ήταν γκρινιάρα, τώρα έχει παραγίνει το κακό.

Μια όμορφη σερβιτόρα με εξαίσιον τύπον μάς έφερε τους καταλόγους και σε λίγο παραγγείλαμε. Δεν πεινούσα πολύ κι έτσι παρήγγειλα μόνον μιαν ποικιλίαν κρεάτων για τέσσερα άτομα. Οι υπόλοιποι παρήγγειλαν διάφορα πιάτα με εξωτικά ονόματα, εκτός από την eyedroplet και την Μ. τας οποίας υποχρέωσα να πάρουν δυο πιάτα που άρεσαν σε εμένα – άλλωστε εγώ θα τα έτρωγα. Επιλέξαμε το κρασί Diego Armando Maradona, διότι το κατάστημα δεν διέθετε κρασί Ernesto Che Guevara. Ενθυμήθην όμως, πως ο παλαίμαχος ταλαντούχος ποδοσφαιριστής έχει μια δερματοστιξία με τη μορφή του μεγάλου επαναστάτη στον βραχίονα του και τουτοιοτρόπως κάμφθηκαν οι αρχικές αντιρρήσεις που εξέφρασα, ως αριστερός που είμαι. Από την άλλη δεν εγνώριζα πως ο Μαραντόνα έχει γίνει πια οινοπαραγωγός και ένιωσα ικανοποίηση, διότι πάντα ανησυχώ για την επαγγελματική αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών μετά το πέρας της βραχύχρονης αθλητικής καριέρας τους, μιας και η πολιτεία δεν μεριμνά.

-Δίκιο δεν είχα που σας έφερα εδώ; ρώτησε η Μ.
-Ναι, ναι, είπαμε όλοι μαζί.
-Μετά μπορούμε να χορέψουμε tango, μας ενημέρωσε. Υπάρχει δάσκαλος και δασκάλα.
-Και με φέρατε εδώ τώρα που είμαι με την κοιλιά στο στόμα, είπε με το δίκιο της η Ε., η οποία γνωρίζει όλους τους χορούς, καθώς έχει παρακολουθήσει μαθήματα επί σειρά ετών.
-Αχ, πως μου αρέσει το tango πετάχτηκε η Ι.
-Εμένα μου αρέσει το τσάμικο είπε ο Κ., ο οποίος είναι αντιδραστικός.

Δεν ξεύρω να χορεύω tango. Ενθυμούμαι πως μιαν Κυριακήν απόγευμα ο πατήρ μου εβάλθη να διδάξει αυτόν τον χορόν σε εμένα και τον αδελφόν μου. Επικαλέστηκε την πιθανότητα να γνωρίσουμε εις το μέλλον κάποιες κυρίες με τας οποίας να απαιτηθεί η γνώση του χορού ταύτου. Οφείλω να ομολογήσω πως έκτοτε καμιά κυρία δεν μου εξέφρασε την επιθυμία να χορέψουμε tango. Ως εκ τούτου, το ένα και μοναδικό μάθημα που μας παρέδωσε ο πατήρ μου, δεν ήτο αρκετό ώστε να αποτυπωθούν στην μνήμη μου τα βήματα, καθώς δεν υπήρξε επανάληψις, η οποία ως γνωστόν είναι μήτηρ της μαθήσεως.

Η Mirisol και ο Facundo

Ενώ είχαμε ορμήσει στα ορεκτικά και πιο συγκεκριμένα σε κάτι εκπληκτικάς πίττας με κιμά και ελιές, έκανε την εμφάνισή του ένα νεαρό ζευγάρι και άρχισε να χορεύει. Η κορασίδα ήτο εκπάγλου καλλονής.

-Τι χορός είναι αυτός; ρώτησα τη Μ.
-Tango, μου είπε κοιτώντας με απαξιωτικά.

Οφείλω να ομολογήσω πως χόρευαν διαφορετικά από τον τρόπον που με είχε διδάξει ο πατήρ μου. Ο νεαρός σήκωνε την ντάμαν του ψηλά και τα εξαίσια πόδια της έφταναν σχεδόν στον πολυέλαιον – αυτή τη φιγούρα δεν την θυμόμουν. «Σιγά τον πολυέλαιον» ήθελα να φωνάξω, αλλά από την άλλη είχα και την περιέργεια να δω τι θα γίνει, αν σκάλωναν οι φίνες γάμπες της στις λάμπες.

Μετά το πέρας του χορευτικού ενεφανίσθη μια κυρία, που κάτι μου θύμιζε. Άρχισε να μας διηγείται την ιστορίαν του tango, συνοδευόμενη από έναν κύριον που έπαιζε μπαντονεόν. Αμφότεροι ήταν ενδεδυμένοι με μαύρα ρούχα. Η κυρία τραγουδούσε αισθαντικά και ο κύριος έπαιζε εξαιρετικά.

Η κ. Ζανέτ Καπούγια

-Ωραία η Ζανέτ Καπούγια, μου είπε η Μ.
-Που είναι; ρώτησα εγώ, εποπτεύοντας τον χώρον.
-Μπροστά σου και τραγουδάει.

Βρε την παλιοζανέτ! Α, ώστε αυτή ήταν λοιπόν! Πως είχε αλλάξει έτσι; Η μαλλούπα με τη λεοντοχαίτη είχε δώσει τη θέση της σε ένα κοντό κούρεμα αλά Όντρεϊ Χέμπορν, στο πιο πανκ όμως. Νομίζω πως είχα να τη δω από μια βραδιά σε ένα κέντρον της συμπρωτευούσης, όπου τραγουδούσε μετά του Πασχάλη Τερζή, του Ζαφείρη Μελά και του Σταύρου Φωτιάδη. Ούτε αυτοί δεν θα την αναγνώριζαν. Σκέφτηκα πως θα ήτο άκομψον να της θυμίσω αυτήν την συνεργασίαν της, δια την οποίαν ίσως να μην ήτο υπερήφανη και σκέφτηκα να το κάνω με τρόπο.

-Θα της ζητήσω το «Καίγομαι», είπα στη Μ.
-Ποιο «Καίγομαι»;
-Το τραγούδι του Μάκη.
-Ποιου Μάκη;
-Του Μάκη Χριστοδουλόπουλου.
-Πας καλά; Η γυναίκα τραγουδάει το «Besame Mucho» και θα της ζητήσεις το σκυλοτράγουδο;
-Μα αυτό έλεγε την τελευταία φορά που την είδα. Το έλεγε δε πολύ ωραία, αν θέλεις να ξέρεις.
-Κανόνισε να μας κάνεις ρεζίλι.

Δεν ξεύρω γιατί με αποπαίρνουν έτσι οι φίλοι μου – μάλλον επειδή είμαι πιτσιρίκος. Εν πάση περιπτώσει ήρθαν τα πιάτα μας κι αρχίσαμε να τρώμε. Η eyedroplet, η οποία είναι μικρή σαν κι εμένα, δεν έτρωγε.

-Θέλεις να σε ταΐσω;
-Πιτσιρίκο έχω πονοκέφαλο.
-Αυτό δύναται να συμβαίνει επειδή κάποιος σε βάσκανε.
-Πιστεύεις στο μάτι;
-Την βασκανίαν την παραδέχεται και η επίσημος Εκκλησία.
-Ναι, αλλά εσύ δεν παραδέχεσαι την Εκκλησία.

Η απάντησή της ήτο αποστομωτική και τούτου δοθέντος ανέλαβα να την ξεματιάσω δίχως να λέω τας προσευχάς που προβλέπει η Εκκλησία, αλλά το «Εμπρός της γης οι κολασμένοι» και το «Στ’ άρματα, στ’ άρματα». Παρ’ όλας τας προσπάθειάς μου, η eyedroplet δεν έγιανε και κατέληξα στο συμπέρασμα πως εκεί στο καλύτερο περιοδικό της χώρας όπου εργάζεται, την έχετε ξεθεώσει στη δουλειά. Κανονίστε λοιπόν την πορείαν σας, γιατί αν έρθω εκεί, θα μάθετε αφενός ποιος είμαι, που σας έχει φάει η περιέργεια, αλλά αφετέρου θα σας κάνω μαύρους στο ξύλο. Να την προσέχετε λοιπόν.

Τη συνόδευσα στην τουαλέταν για να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό της και με την ευκαιρία επισκέφθηκα τας ανδρικάς τουαλέτας για να ουρήσω το κρασί Diego Armando Maradona. Ενώ ουρούσα κάποιος έκρουσε την θύραν.

-Άλλος, είπα δυνατά. Σκέφτηκα πως αυτό το «άλλος», που λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι πολύ ευγενικό και ίσως θα έπρεπε να φωνάζουμε «έτερος». Από την άλλη και «Αζερμπαϊτζάν» να πεις, αυτός που είναι απέξω το παίρνει το μήνυμα. Εξερχόμενος αντίκρισα έναν γέρο κύριο – θα πρέπει να ήταν πενήντα χρονών. Υπέθεσα πως είναι ο κύριος που καθαρίζει τας τουαλέτας κι έψαξα τις τσέπες μου. Δυστυχώς είχα μόνο οκτώ χαρτονομίσματα των 500 ευρώ. Ο άνθρωπος με παρέκαμψε και εισήλθε στο αποχωρητήριο.

Ο κ. Hector Silva

Επέστρεψα στην θέση μου και συνέχισα να τρώγω, απολαμβάνοντας την όμορφην παρέαν, την θεσπέσιαν τροφήν και την μελωδικήν φωνήν της Ζανέτ Καπούγια. Όταν η Ζανέτ σταμάτησε να άδει το «Piensa en mi», μάς ενημέρωσε πως ανάμεσά μας ευρίσκεται και ο πρέσβης της Αργεντινής με την οικογένειάν του. Γύρισα να κοιτάξω εκεί που κοιτούσαν οι υπόλοιποι και έκπληκτος αντίκρισα τον κύριο που ήταν έξωθεν της τουαλέτας να συντρώγει μετά της κυρίας του και των δυο θυγατέρων του. Αντιπαρήλθα την σκέψιν πως ήμουν έτοιμος να δώσω φιλοδώρημα στον ξένο διπλωμάτη και ένιωσα υπερήφανος που είχα ουρήσει στην ίδια τουαλέτα με τον πρέσβη της Αργεντινής. Αν μάλιστα ήξευρα πως ο κύριος πρέσβης επρόκειτο να ουρήσει μετά από μένα, θα είχα ζητήσει από τον σερβιτόρον έναν μαρκαδόρον για να γράψω επαναστατικά συνθήματα στον τοίχον πάνω από το καζανάκι και να επηρεάσω τουτοιοτρόπως την παγκόσμιαν κοινωνικήν αδικίαν προς θετικήν κατεύθυνσιν.

Παρατήρησα πως σε όλας τας καρέκλας υπήρχε η μορφή του Carlos Gardel, του μεγάλου μουσικού της Αργεντινής. Για την ακρίβεια η μορφή του ήταν παντού μέσα στο κατάστημα – μόνο στο χαρτί της τουαλέτας δεν την εύρισκες. Αφού έφαγα όλο το φαΐ μου, ανέλαβα να φάω και τα σχεδόν ανέγγιχτα πιάτα της Μ. και της eyedroplet.

-Θα το φας όλο; με ρώτησε ο Σ.
-Είναι αμαρτία να πετάς του αποκρίθηκα και τον αποστόμωσα.

Εν τω μεταξύ η ατμόσφαιρα στο El Bandoneon ήταν μαγική, καθώς έξω είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και ο εσωτερικός φωτισμός ήτο εκπληκτικός. Έβλεπα πια τη ζωή με άλλο μάτι και σε αυτό συντελούσε βέβαια και η άκρατη οινοποσία – αυτός ο Maradona είναι πολύ άξιος τελικά. Ξάφνου στον χώρον εισήλθαν πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας και κάθισαν στο μπαρ και στους αναπαυτικούς καναπέδες.

-Ποιοι είναι αυτοί, ρώτησα την Μ.
-Οι μαθητές.
-Ποιοι μαθητές;
-Οι μαθητές του tango. Σε λίγο θα χορέψουν.
-Αχ θέλω κι εγώ να χορέψω, είπε η Ι., μπορώ;
-Φυσικά μπορείς, απάντησε η Μ.
-Σ. θα χορέψεις μαζί μου;
-Δεν χορεύω. Να χορέψεις μόνη σου.

Η Ι. μούτρωσε ως παιδίσκη που της έχει επιβληθεί τιμωρία. Δεν ημπορώ να βλέπω μιαν γυναίκαν στενοχωρημένην. Μόλις οι δυο χορευτές εκάλεσαν τους μαθητάς στην πίσταν, σηκώθηκα και την πήρα από την χείραν. Βέβαια πρώτα είχα βεβαιωθεί πως ο κύριος πρέσβης είχε αποχωρήσει. Δεν ήθελα να γίνω ρεντίκολο μπροστά σε κοτζάμ πρέσβη της Αργεντινής. Τον λόγον της αποχωρήσεώς του δεν τον ηξεύρω. Ή θα είχε να παραθέσει κάποιαν δεξίωσιν εις την πρεσβείαν, ή ούτε αυτός γνώριζε να χορεύει tango.

Ο νεαρός χορευτής και η χορεύτρια μας έβαλαν να περπατάμε γύρω-γύρω στην πίσταν – αυτοί κάθονταν στην μέσην και μας κοιτούσαν. Μοιάζαμε ωσάν φυλακισμένοι, που υπό το άγρυπνο βλέμμα των δεσμοφυλάκων, περπατούν στο προαύλιον της φυλακής, για να ξεμουδιάσουν. Το θέαμα θα πρέπει να ήτο πολύ γελοίον, διότι παρατήρησα πως αυτοί που κάθονταν στα τραπέζια γελούσαν μαζί μας. Ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω, αλλά η Ι. ήτο ενθουσιασμένη και κώλωσα.

Αφού είχαμε περπατήσει γύρω στα πέντε χιλιόμετρα, μάς έδειξαν την πρώτην φιγούραν. Ένα, δυο, τρία. Ένα δύο τρία. Κάναμε την ίδιαν φιγούραν γύρω στις 500 φορές χορεύοντας με την Ι. γύρω-γύρω. Τα άλλα ζευγάρια μας πατούσαν, αλλά τους πατούσαμε κι εμείς για να μάθουν. Συνειδητοποίησα πως μάλλον ήμασταν οι μόνοι που κάναμε το πρώτο μας μάθημα – όλοι οι άλλοι ήταν ολοφάνερο πως ήξευραν τα βήματα. Ξαφνικά κατάλαβα πως νιώθουν τα αλβανάκια που δεν ξεύρουν ελληνικά στα σχολεία, όταν πάνε οι γονείς των ελληνακίων και λένε στους δασκάλους να τα διώξουν για να προχωρήσουν πιο γρήγορα τα μαθήματα. Ήμουν έτοιμος να καταγγείλω το εκπαιδευτικό σύστημα και τας ρατσιστικάς αντιλήψεις, αλλά οι δυο δάσκαλοί μας επεδείκνυαν απίστευτη υπομονή – μάλλον επειδή κι αυτοί ήταν αλλοδαποί.

Οι δυο χορευτές μάς είπαν να αλλάξουμε παρτενέρ. Βρέθηκα να χορεύω με μια κυρία 65 ετών και η Ι. με έναν κύριο γύρω στα 70 που φορούσε περούκα.

-Ονομάζομαι πιτσιρίκος, είπα στη ντάμα μου.
-Εγώ Ευτέρπη.
-Χαίρομαι δια την γνωριμίαν κυρία Ευτέρπη.
-Κι εγώ κύριε πιτσιρίκο.

Στην επόμενη αλλαγή παρτενέρ προσπάθησα να ευρεθώ πλησίον της δασκάλας, η οποία όπως προανέφερα ήτο καλλονή, αλλά δεν τα κατάφερα διότι ήτο περιζήτητη. Τουναντίον ηυρέθην να στροβιλίζομαι με μιαν ωραίαν μελαχρινήν κυρίαν, η οποία όμως ήτο ανεπίδεκτη μαθήσεως και με πατούσε συνέχεια. Στην επόμενην αλλαγήν παρτενέρ, φρόντισα να αρπάξω την Ι. μέσα από τα χέρια ενός τύπου που έμοιαζε με τον Πέτρον Μαντούβαλον κι έκτοτε δεν χωρίσαμε. Είχαμε μάθει πια τρεις φιγούρες και πηγαίναμε γύρω-γύρω. Η Ι. ήτο ενθουσιασμένη.

-Πολύ μου αρέσει το tango.
-Δεν θέλεις να φας λίγο γλυκό;
-Όχι.

Κατάλαβα πως δεν πρόκειται να ξεμπερδέψω πριν τελειώσει το μάθημα κι έτσι φρόντισα να κάνω ό,τι μου κατέβαινε στο κεφάλι. Όταν δεν κοιτούσαν οι δυο δάσκαλοι, έκανα φιγούρες από mambo και disco, ενώ κάθε φορά που περνούσαμε μπροστά από το δικό μας τραπέζι, έπινα κι ένα ποτήρι σαμπάνια. Εν τω μεταξύ παρατήρησα πως μας είχαν σερβίρει και τα γλυκά, αλλά δεν μπορούσα να κρατάω και την Ι. και το πιάτο και το κουτάλι και να χορεύω παράλληλα, οπότε την επόμενη φορά που περάσαμε μπροστά από το τραπέζι μας, είπα στον Σ. να μάς φυλάξουν δυο κομμάτια για να μην τους πάρει ο διάολος τον πατέρα.

Όταν αισθάνθηκα σίγουρος για τον εαυτό μου, κρεμάστηκα από τον πολυέλαιον και πήδησα πάνω στο μπαρ κάνοντας σπαγγάτο. Άρπαξα το μικρόφωνο από τα χέρια της Ζανέτ Καπούγια, που είχε φύγει αλλά δεν έχει σημασία, και είπα στους θαμώνες πως απόψε θα γράψουμε ιστορία. Φτάνει πια η δικτατορία των προσχεδιασμένων βημάτων. Πρέπει να απελευθερώσουμε το tango! Χορέψτε όλοι όπως θέλετε! Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Άλλος χόρευε μπάλλο, άλλος ρούμπα, άλλος τσάρλεστον – η κυρία Ευτέρπη το είχε ρίξει στο χορό της κοιλιάς. Από την περασμένη Κυριακή το tango δεν θα είναι πια το ίδιο κι ας το πάρει επιτέλους χαμπάρι η κυβέρνηση!

Επιστρέψαμε θριαμβευτικά στο τραπέζι μας, κάτω από τις επιδοκιμασίες του πλήθους, που μας έραινε με ροδοπέταλα και μας έβαζε λεφτά στις τσέπες. Η eyedroplet είχε φάει τα γλυκά μας, αλλά τη συγχώρησα γιατί έχω μεγάλη καρδιά.

-Εγώ ήθελα να πάμε για παϊδάκια στη Χασιά, είπε ο Κ.
-Εγώ για ψάρι στη Χαλκίδα, πετάχτηκε ο Σ.

Απαξίωσα να τους απαντήσω, αν και η αλήθεια είναι πως από το πολύ tango είχα κουτουρντίσει εντελώς. Ξαφνικά ένιωσα την επιθυμία να βρεθώ στα μπουζούκια, στο Μάκη. Ξέρετε, εκεί γύρω στις πέντε τα ξημερώματα, όταν ο Μάκης παίρνει τη μπουκάλα με το ουίσκι, τραβάει μια καρέκλα στην άκρη της πίστας, και σε ρωτάει ποιο τραγούδι θέλεις να πει. Όλοι βέβαια θέλουμε το «Απορώ» και το «Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια», επειδή είμαστε κόκαλο, οπότε τα τραγουδάει ο Μάκης και μετά όλοι μαζί πάμε εκκλησία.

Ζητήσαμε τον λογαριασμόν και τσακωθήκαμε ποιος θα πληρώσει. Ο καθένας μας ήθελε να πληρώσουν οι άλλοι. Ήθελα να πω στον σερβιτόρον να βάλει τα κόκαλα σε μια σακούλα για να ταΐσω τα σκυλιά, αλλά μετά θυμήθηκα πως ούτε το κρέας είχε κόκαλα, ούτε εγώ σκυλιά.

Την ώρα που φεύγαμε, ο ντισκ τζόκεϊ με διαβεβαίωσε πως χόρεψα πολύ ωραία. Εντάξει, ήξερα πως με κορόιδευε, αλλά και τι πειράζει; Βγήκαμε από το «El Bandoneon» και συνέχισα να χορεύω με την Ι. στο δρόμο. Μια καλή παρέα, μερικά μπουκάλια κρασί, εκλεκτοί μεζέδες και συζήτηση, αυτό είναι όλη η ζωή – για μένα τουλάχιστον. Άντε και κάνα tango.


Στον Diego Armando Maradona





Ο κ. Νικόλας Μέστρε


Ο πιτσιρίκος της φωτογραφίας ονομάζεται Νικόλας και είναι ο γιος του ιδιοκτήτη, του κ. Louis Alberto Mestre. Το El Bandoneon είναι ένα νέο εστιατόριο και βρίσκεται στο Μεταξουργείο στην οδό Βιργινίας Μπενάκη 7. Ο χώρος είναι εκπληκτικός και το φαγητό εξαίσιο – το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Επίσης είναι blogger friendly, καθώς μια κυρία εκ των υπευθύνων του El Bandoneon συγγράφει τη διπλωματική της εργασία με θέμα τα blogs. Αγαπητή κυρία χαίρομαι που με διαβάζετε και στην επόμενη επίσκεψή μου θα προσπαθήσω να σας συστηθώ – είμαι ντροπαλός, βλέπετε.


Αγαπητοί αναγνώστες, από σήμερα μπορείτε να σχολιάζετε τα κείμενα, αν επιθυμείτε. Θα βλέπετε τα σχόλιά σας με μικρή καθυστέρηση – ανάλογα με το πόσο απασχολημένος είμαι. Αν κάποιος θέλει να σχολιάσει, αλλά δεν επιθυμεί το σχόλιό του να φαίνεται, δεν έχει παρά να το επισημάνει στο τέλος του σχολίου και θα επιληφθώ του θέματος. Θα παρακαλούσα να μην χρησιμοποιείτε άσχημους χαρακτηρισμούς για άλλους bloggers – με μένα και οποιονδήποτε άλλον έχετε το ελεύθερο. Ευχαριστώ.

Προς Ζακυνθίους Α'

Θα ήθελα να διακόψω για ένα ποστ τη συνεισφορά μου στον παγκόσμιο πολιτισμό και να φερθώ ιδιοτελώς – έτσι για να δω πως είναι. Βλέπω στα στατιστικά του ιστολογίου μου, πως έχω πέντε επισκέπτες από τη Ζάκυνθο. Προφανώς θα είναι και άλλοι, αλλά αφενός αυτοί οι πέντε είναι καθημερινοί επισκέπτες, και αφετέρου έχουν σύνδεση ACN - μόνο η ACN δείχνει την πόλη προέλευσης δίπλα στα στοιχεία.

Αγαπητοί συμπατριώτες θέλω μια χάρη. Μήπως θα μπορούσατε να πάτε να μαζέψετε τις ελιές μου; Έχει πέσει πολλή δουλειά τελευταία και δεν μπορώ να πάω εγώ. Δεν είναι πολλές ρίζες, μόνο 450. Έχει κατσουρίδια και λούρους για όλους. Εγώ θα έρθω τις τελευταίες δυο μέρες για να σας δώσω συγχαρητήρια και μετά θα γράψω ένα κείμενο για εσάς ώστε να περάσετε στην αιωνιότητα. Ευχαριστώ.

Άντε που να σας εύρει η πλούτη! Συφοριασμένοι!

Hakuna Matata!

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης, κατέθεσε τη Δευτέρα στην πρόεδρο της Βουλής Άννα Μπενούδα-Ψαράκη, τον κρατικό προϋπολογισμό για το έτος 2006.

Ο νέος προϋπολογισμός, που προβλέπει έξτρα λυματολάσπη για κάθε νοικοκυριό, έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από μισθωτούς και συνταξιούχους και αμέσως στήθηκε πανηγύρι στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας. Η σαμπάνια έρεε άφθονη, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα χιόνια, τα πρώτα μελομακάρονα και οι πρώτοι ζητιάνοι.

Μέσα στο κλίμα γενικής ευφορίας που δημιουργήθηκε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος εθεάθη να χορεύει τσα-τσα με την Βιργινία Φυντανάκη-Βεντουρίδη στην πλατεία Κλαυθμώνος, την ίδια ώρα που ο Σεραφείμ Βεντουράκης έδινε μαθήματα ανώδυνου τοκετού στην Κιμ Κίλιαν στο Da Capo.

Η Κιμ θα γεννήσει στο στούντιο του Alpha σε απευθείας μετάδοση, γιατί ο Μάκης θέλει να δούμε όλοι πως δεν έδωσε φακελάκι στον γιατρό, ενώ παράλληλα φοβάται μήπως του την κλέψει ο Γιώργος Παπανδρέου και τη βάλει στο ΠαΣοΚ στα πλαίσια ανανέωσης του κόμματος, που προβλέπει πως τις θέσεις των βουλευτών θα πάρουν τα παιδιά τους για να μην μπερδεύονται οι δημοσιογράφοι με νέα ονόματα, ενώ τους άκληρους θα διαδεχτούν επιφανείς προσωπικότητες από το χώρο της τηλεόρασης και της τοκογλυφίας.

Το ζεύγος Φυντανάκη- Βεντουρίδη προσφέρθηκε να βαφτίσει το παιδί του Μάκη και της Κιμ, το οποίο αν είναι αγόρι θα βαφτιστεί Φιντέλ κι αν είναι κορίτσι Ταρζάν – τα βαφτίσια θα γίνουν στις φυλακές Κορυδαλλού από τον πατέρα Ιάκωβο Γιοσάκη και την Πάπισσα Ιωάννα. Ο Στέφανος Κορκολής έγινε έξαλλος, γιατί ο Μάκης του είχε υποσχεθεί πως αυτός θα είναι ο νονός, κι έσπασε τρία πιάνα και τα δυο του χέρια. Η αυριανή συναυλία του στο Μέγαρο Μουσικής δεν αναβάλλεται, μιας και ο Στέφανος θα παίξει με τα γόνατα και τη μύτη.

Τριανταφυλλοτυπία

Ο διευθυντής της «Ε» μπήκε στη δημοσιογραφία με το όνομα Σεραφείμ Φυντανίδης και κινδυνεύει να αποχωρήσει ως «κ. Βεντουράκης». Μπορεί και ως «Φυντανάκης». Αν αναλογιστούμε τα είδη που εμπορεύεται η σύζυγός του, ίσως υπερισχύσει το «Φοντανίδης» ή το «Φοντανάκης». Πάντως το «Σεραφείμ» έγινε «Μάκης». Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος ίσως αποχωρήσει ως «κ. Κίλιαν», αλλά στη δική του περίπτωση αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό…

Το περίεργο είναι πως ο κ. Φυντανίδης και ο κ. Τριανταφυλλόπουλος μοιάζουν πάρα πολύ αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Όλα όσα κάνει ένας άνδρας στη ζωή του είναι για να αποδείξει τη δύναμή του στη γυναίκα του. Αν δε η γυναίκα είναι πολύ νεότερη απ’ αυτόν, τότε βάζει τα δυνατά του.

Και ας μην χαίρεται ο κ. Τριανταφυλλόπουλος – όπως λέει η λαϊκή σοφία «εδώ που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ‘ρθεις». Αν οι δυο προαναφερόμενοι κύριοι αντιληφθούν αυτό που τους ενώνει, το πιθανότερο είναι να βάλουν κάτω μια μπουκάλα ουίσκι, να στρίψουν δυο τσιγάρα και να τραγουδάνε αγκαλιασμένοι το άσμα «Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος».

Αυτά βλέπουν ο νέοι άνδρες και μετά απορούμε γιατί δεν παντρεύονται.


Αν η «Ελευθεροτυπία» σκοπεύει να καταβαραθρώσει την αξιοπιστία της, βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Μετά μπορεί να προσφέρει πολύ καλές υπηρεσίες στον κ. Καραμανλή. Δεν έχει παρά να στηρίξει αναφανδόν τον κ. Παπανδρέου…

Πατέρα τα 'μαθες τα νέα;

Σύμφωνα με την πρόταση της αρμόδιας επιτροπής, η οποία ανακοινώθηκε την Κυριακή στο Λονδίνο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος για τη θέση του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη, είναι ολοφάνερο πως το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», που πρώτη έθεσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ, θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί : «Παπανδρέου ή βαρβαρότητα».

46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Ανοίγει σήμερα τις πύλες του για 46η φορά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που θα διαρκέσει μέχρι την Τσικνοπέμπτη του 2008. Στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ περιλαμβάνονται 6999 ταινίες, οι οποίες θα προβληθούν στις αίθουσες του Ολύμπιον, του λιμανιού και του σαλονιού.

Στη διάρκεια της διοργάνωσης οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα σύγχρονα κινηματογραφικά ρεύματα και να πάρουν μια πρώτη γεύση για το τι προτείνουν οι μεγάλοι μόδιστροι για το φετινό καρναβάλι της Ξάνθης.

Η επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ θα γίνει απόψε το βράδυ με την προβολή της ταινίας του Πετρόμπεη Μπαζούκα «Το βρακί της Χιονάτης». Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή που διαρκεί 28 ώρες και θα παιχτεί σε slow motion για να την καταλάβουν και οι Αθηναίοι επισκέπτες.

Η ταινία βασίζεται στο «Υπάρχω» του Στέλιου Καζαντζίδη και στην άλωση της Ελλάδας από τους Έλληνες και είναι μια ποιητική αλληγορία με θέμα τη διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στην αποξένωση και στο χαβαλέ.

Η Σουλτάνα, μια Σουηδέζα αρσιβαρίστρια από τη Μενεμένη ερωτεύεται τον Κάρολο, ένα Τούρκο λαδέμπορο ναρκωτικών. Ο Κάρολος πάσχει από πριαπισμό αλλά δεν το ξέρει. Η Σουμέλα, μια κρεολή ασυρματίστρια από το Τολό, τους κερνάει παγωτά στο Πικαντίλι και τους προτείνει να πάνε για ένα ποτό στο σπίτι της στη Βόρειο Κορέα. Η Σουλτάνα και ο Κάρολος δέχονται χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει.

Πάνω από τη Μογγολία το αερόστατό τους μένει από λάστιχο κι αναγκάζονται να πάρουν το πλοίο της γραμμής. Ο καπετάνιος, ένας Εσκιμώος καντηλανάφτης από τη Ζιμπάμπουε, αναγνωρίζει στο πρόσωπο της Σουλτάνας την κόρη του μπατζανάκη της νονάς του και της αναθέτει να πιει όλο το Βόσπορο μαζί με τις κουράδες των Τούρκων. Η Σουλτάνα πίνει και τη λίμνη Τιτικάκα αλλά καταπίνει μια κουτσομούρα.

Τότε μπαίνει στη ζωή της ο Πέδρο, ένας μούτσος με παρανυχίδες που πιστεύει στη μετεμψύχωση και θέλει να σπουδάσει μανάβης. Την ώρα που κάνουν έρωτα στο αμπάρι του πλοίου, σπάει η καπότα του Πέδρο και το πλοίο βουλιάζει. Ο Πέδρο με τον Κάρολο προλαβαίνουν να φουσκώσουν έξι καπότες και να τις κάνουν σωσίβια. Έτσι σώζονται αυτοί οι δυο, η Σουλτάνα, η Σουμέλα, ο καπετάνιος και ο Γουίλι, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί .

Μετά από δυο μέρες βλέπουν με χαρά ένα νησί, αλλά σύντομα διαπιστώνουν πως δεν ήταν νησί, ήταν θεριό που κείτουνταν στην θάλασσα, ήταν η γοργόνα, η αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου, που ήθελε να μάθει πόσο ήρθε ο ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό. Όταν της λένε πως ο ΠΑΟΚ έχασε, η γοργόνα νευριάζει και τους κάνει αχινούς. Στο βυθό της θάλασσας πια αρχίζουν να αναπολούν το παρελθόν τους και να ανακαλύπτουν τα λάθη τους…

Κεριά και λιβάνια!

Τα κέρινα ομοιώματα του Ελευθέριου Βενιζέλου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου θα κοσμήσουν σύντομα το Μουσείο της Μαντάμ Τισό. Το ανακοίνωσε ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Δημήτρης Αβραμόπουλος σε τελετή που πραγματοποιήθηκε στο περίφημο μουσείο του Λονδίνου.

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στην Αθήνα και δημιουργήθηκε σύγχυση, αφού ο Ευάγγελος Βενιζέλος νόμισε πως θα μπει το δικό του ομοίωμα στο μουσείο δίπλα στον Ανδρέα και τον «Εθνάρχη» και ζήτησε την άμεση παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου, υποστηρίζοντας πως δεν μπορεί να είναι αυτός στο μουσείο κι ο Γιώργος να είναι πρόεδρος.

Οι Βρετανοί υποσχέθηκαν να βάλουν και το κέρινο ομοίωμα του Ευάγγελου Βενιζέλου στο μουσείο, αλλά θέλουν να του βάλουν μουστάκι για να είναι ακόμα πιο ανδροπρεπής – βέβαια με τόση αντρίλα υπάρχει κίνδυνος να του την πέφτουν τα άλλα ομοιώματα, που είναι όλα αδερφές, και να τον παρενοχλούν σεξουαλικά.

Ο κ. Βενιζέλος ζήτησε από τον εκπρόσωπο Τύπου του ΠαΣοΚ κ. Νίκο Αθανασάκη το μουστάκι του για να το βάλει στο κέρινο ομοίωμά του, αλλά αυτός δεν του το δίνει γιατί είναι κειμήλιο από τον προπάππου του, τον Αθανάσιο Διάκο. Επί τη ευκαιρία, πως είναι έτσι ο κ. Αθανασάκης; Τον έχετε προσέξει; Μοιάζει με άνθρωπο πριν πέντε χιλιάδες χρόνια.

Αντιδράσεις υπήρξαν και από την πλευρά του αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, που ζήλεψε και ζήτησε να τοποθετηθεί και το δικό του ομοίωμα στο μουσείο της Μαντάμ Τισό. Ο κ. Αβραμόπουλος του είπε πως αυτό θα γίνει τους επόμενους μήνες και του υποσχέθηκε μάλιστα πως θα βάλει στο κέρινο ομοίωμα του κι ένα φυτίλι - θα τον ανάβουν από το καλυμαύχι και θα ‘ναι σαν λαμπάδα. Ο μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος ζήτησε την θανάτωση και ταρίχευση του κ. Χριστόδουλου για να αποδοθεί πιστά η σεπτή μορφή του, αλλά οι ειδικοί λένε πως αυτό δεν γίνεται γιατί θα κρεμάσει ο σκεμπές.

Την επόμενη χρονιά, αναμένεται να φιλοτεχνηθούν και να τοποθετηθούν σε περίοπτη θέση στο Μουσείο της Μαντάμ Τισό, τα κέρινα ομοιώματα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κωνσταντίνου Γκουσγκούνη και του Ευάγγελου Ρωχάμη.

Μαύρη τρύπα

Ένιωσα θλίψη βλέποντας σήμερα την «άσπρη τρύπα» στη σελίδα 11 της «Ε». Ακόμα μεγαλύτερη θλίψη ένιωσα στη διπλανή σελίδα από την οποία ξεκινώ καθημερινώς την ανάγνωση της εφημερίδας. Φυσικά έχει να κάνει με την υπόθεση της κυρίας Βιργινίας Βεντουράκη και την ολλανδική εταιρεία την οποία εκπροσωπούσε στη χώρα μας η σύζυγος του διευθυντή της «Ε».

Ο κ. Μάκης Τριανταφυλλόπουλος και οι πρακτικές του με βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Ο κ. Θέμος Αναστασιάδης και το «χιούμορ» του με παγώνουν. Στην «Ελευθεροτυπία» γράφουν άνθρωποι που εκτιμώ πολύ. Τώρα όμως, κάποιοι απ’ αυτούς κάνουν ένα μεγάλο λάθος – τουλάχιστον έτσι νομίζω.

Η «τηλεδικτατορία» και ο «τηλεφασισμός» δεν προέκυψαν εν μία νυκτί. Και υπεύθυνοι γι’ αυτά τα φαινόμενα δεν είναι μόνο οι δυο προαναφερόμενοι κύριοι. Τη μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι εκδότες – ιδιοκτήτες των ιδιωτικών καναλιών. Φυσικά και ο ιδιοκτήτης της «Ε».

Αν κάποιοι δημοσιογράφοι της «Ε» έχουν προσωπικές διαφορές με τον κ. Τριανταφυλλόπουλο και τον κ. Αναστασιάδη, δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να τις λύσουν – είναι η χειρότερη. Είμαι βέβαιος πως δεν τους ζητήθηκε να υπερασπίσουν την τιμή του κ. Φυντανίδη και πως το πράττουν οικειοθελώς και αυτοβούλως.

Νομίζω πως ο κ. Φυντανίδης είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει από τη δύσκολη θέση τους δημοσιογράφους της εφημερίδας που διευθύνει, αλλά και την ίδια την εφημερίδα – ένας μόνο τρόπος υπάρχει.

Σκέφτομαι πως μπορεί να βρέθηκε σε αυτή τη δυσχερή θέση ο κ. Φυντανίδης. Το «Ανδρών επιφανών πάσα γυνή τάφος» μοιάζει επαρκής εξήγηση, ειδικά όταν ο ανήρ δεν είναι στην πρώτη νιότη. Από την άλλη, όταν φιλοξενείς «μαύρες τρύπες» στην εφημερίδα που διευθύνεις, πρέπει να περιμένεις πως θα έρθει μια μέρα που θα πέσεις εσύ μέσα.

Το Πολυτεχνείο Ζει (παρ' όλες τις προσπάθειές μας)

Ξεκίνησαν χτες στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο οι εκδηλώσεις για την 32η επέτειο από την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στη δικτατορία του προλεταριάτου. Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν την Πέμπτη με την πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία και το νοσοκομείο «Αλεξάνδρα».

Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει μια μεγάλη έκπληξη, καθώς για πρώτη φορά θα γίνει αναπαράσταση της βραδιάς του Πολυτεχνείου με το τανκ να ρίχνει την πύλη και να εισέρχεται στον προαύλιο χώρο . Δυστυχώς το αυθεντικό τανκ βρίσκεται πια στη Σιέρα Λεόνε κι έτσι θα χρησιμοποιηθεί ένα Leopard, το οποίο έχει διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε να γίνει πιστή απόδοση της ιστορικής βραδιάς. Χορηγός του event είναι η Vodafone, ενώ το catering έχει αναλάβει η Pizza Hut. Στα ringtones θα ακούγεται η φωνή της Μαρίας Δαμανάκη και το νέο τραγούδι της Άννας Βίσση «Καλσόν» που είναι αφιερωμένο στον Τιερί Ρουσέλ και την Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Εν τω μεταξύ πολύ καλές εντυπώσεις έχει αφήσει η έκθεση ζωγραφικής των μελών της 17Ν Βασίλη και Χριστόδουλου Ξηρού, καθώς και του Ηρακλή Κωστάρη, με τίτλο «Χρώμα από τα λευκά κελιά», που παρουσιάζεται στο χώρο του Πολυτεχνείου κι έχει ενθουσιάσει το κοινό. Οι τρεις καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν οικολογικά υλικά που είναι φιλικά προς το περιβάλλον, όπως λάδια φώκιας και ακουαρέλες από απεμπλουτισμένο εγκέφαλο.

Ο Κωστάρης κινήθηκε στο γνωστό του στιλ και ζωγράφισε έναν αξονικό τομογράφο με περιτονίτιδα, ενώ ο Χριστόδουλος Ξηρός έκανε την έκπληξη ζωγραφίζοντας μια σαλάτα στα τέσσερα. Ο Βασίλης Ξηρός έκλεψε την παράσταση με τον πίνακα «Σ’ έχω κάνει Θεό», στον οποίο απεικονίζεται ο Τσε Γκεβάρα με τη μορφή του Πέτρου Μαντούβαλου. Τα υπόλοιπα μέλη της 17Ν θα κάνουν γκράφιτι σε διερχόμενα αυτοκίνητα, θα πουν τα κάλαντα, θα μοιράσουν καραμέλες στα ΜΑΤ και θα παρουσιάσουν το έργο «ο Καραγκιόζης επαναστάτης» σε ποίηση Οδυσσέα Σεφέρη. Στο ρόλο του αφηγητή θα είναι ο Τζο Ντάλτον.

Ο πρωθυπουργός κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο και θυμήθηκε πως ήταν κι αυτός στο Πολυτεχνείο. Ο κ. Καραμανλής δήλωσε με συγκίνηση, πως το Νοέμβρη του ’73 μαζί με κάτι συμμαθητές του είδαν τους καπνούς από το Πολυτεχνείο και κατευθύνθηκαν προς τα κει, επειδή νόμιζαν πως ήταν ψησταριά.

Στο χώρο του Πολυτεχνείου προσήλθε χτες και ο Γιώργος Παπανδρέου για να καταθέσει ένα λουλούδι, αλλά κάποιος του είπε πως τα γκισέ είχαν κλείσει κι έτσι έφυγε άπρακτος. Ο κ. Παπανδρέου δεσμεύτηκε πάντως πως θα επιστρέψει με το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠαΣοΚ για να σκουπίσει το χώρο και να ραντίσει για κατσαρίδες και παλαιοπασόκους.

Πολύ συγκινητική ήταν η στιγμή που ο Κώστας Σημίτης συνάντησε τυχαία τον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο, έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου, ακριβώς δίπλα στη στάση του τρόλεϊ. Ο κ. Αμβρόσιος εξήγησε στον κ. Σημίτη, πως δεν τον αποκάλεσε «μικρόψυχο και μικρόσωμο», αλλά «μικροτσούτσουνο», με αποτέλεσμα οι δυο άντρες να αγκαλιαστούν και να πλακωθούν στα γλωσσόφιλα, ενώ το συγκινημένο πλήθος τους έραινε με τσουκνίδες και κομφετί. Ο κ. Σημίτης μετά έστησε έναν πάγκο και πουλούσε το βιβλίο του για προσάναμμα.

Η επίσημη Εκκλησία θα διαδηλώσει φέτος για πρώτη φορά στην πορεία του Πολυτεχνείου, καθώς βάλλεται από παντού και κυρίως από τον εαυτό της. Τα μέλη της Ιεράς Συνόδου θα βρίσκονται στην κεφαλή της πορείας και θα κρατάνε την ηρωική σημαία του Πολυτεχνείου εκ περιτροπής με τα μέλη της ΚΝΕ, της ΕΦΕΕ, της ΓΣΕΕ και της Κα-Γκε-Μπε, ενώ θα ψέλνουν τον Ύμνο της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και το «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου».

Το ράσο θέλει καλοπέραση κι η πουτανιά φτιασίδι

Αποδοκίμασε την τοποθέτηση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου εις βάρος του Κώστα Σημίτη η κυβέρνηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θόδωρος Ρουσόπουλος, προσερχόμενος στα γόνατα στην εκκλησία της Παναγιάς της Βυζομπαλούσας για τον εσπερινό δήλωσε πως πρέπει να αφήσουμε την Εκκλησία να κάνει απερίσπαστη το έργο της.

Η Ιερά Σύνοδος με ανακοίνωσή της καταδικάζει το βιβλίο του κ. Σημίτη γιατί έχει 670 σελίδες, οπότε αν αφαιρέσεις το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο μας μένουν 666, που είναι ο αριθμός του Αντίχριστου, αλλά ο Αντίχριστος δεν βγαίνει στο τηλέφωνο και άρα μην μπείτε στον κόπο να του τηλεφωνήσετε γιατί κάθε φορά που παίρνω να τον ρωτήσω κάτι, μια γυναικεία φωνή μου λέει πως ο αριθμός που καλώ δεν αντιστοιχεί σε συνδρομητή.

Ο μητροπολίτης Τσαμουριάς και Αβησσυνίας Αλάριχος αποκάλυψε στο «Θέμα» της Καθαράς Δευτέρας, πως αν το βιβλίο του κ. Σημίτη διαβαστεί ανάποδα ακούγεται σαν το παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι «οι μούτσοι που πηδούσαμε γίναν’ καπεταναίοι», το οποίο αν παιχτεί ανάποδα ακούγεται σαν χάλι γκάλι. Επίσης είπε πως το βιβλίο δεν καίγεται με τίποτα και αν προσπαθήσουμε να το κάψουμε θα δούμε μέσα στις φλόγες καλικαντζαράκια με αιμορροΐδες και μπάμπουρες με σφυροδρέπανα.

Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είπε πως δεν θα σχολιάσει όσα γράφει ο κ. Σημίτης στο βιβλίο του, γιατί ούτως ή άλλως δεν ξέρει αν είναι αλήθεια, μιας και αυτός εκείνη την περίοδο έλεγε ανέκδοτα. Πρόσθεσε επίσης πως η Εκκλησία δεν πρόκειται να επιμείνει στην αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες και αρκείται στο να χαραχτεί ένας σταυρός στα μέτωπα όλων των Ελλήνων – όσοι έχουν σπυράκια μπορούν να βαρέσουν ένα σταυρό τατουάζ στο δεξί κωλομέρι, το καλό. Πρότεινε επίσης να επιβληθεί ο κεφαλικός φόρος και το μπανιστήρι.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠαΣοΚ Νίκος Αθανασάκης αντέδρασε ψύχραιμα στα όσα είπαν οι σεπτοί ιεράρχες λέγοντας «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου μην τους γαμήσω την Παναγία», ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ όπου βρίσκεται διάβασε το τροπάριο της Κασσιανής στα σουηδικά και κάλεσε τους Γάλλους διαδηλωτές να αξιοποιήσουν τη διεθνή εμπειρία και να μάθουν κουτσό.

Ο τέως πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος κατέθεσε στη Βουλή επίκαιρη ερώτηση προς τον πρωθυπουργό για το αν θα προχωρήσει ο διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας κι αν θα έρθει ο Αϊ Βασίλης την Πρωτοχρονιά, αλλά ο κ. Καραμανλής δεν ήταν στη Βουλή, επειδή όσο καιρό έλειπε στην Ιαπωνία τα δίδυμα έτρεχαν στα κωλόμπαρα με αποτέλεσμα να πλευριτωθούν και να τα πιάσει τσιρλιό.

Η Ελένη Κούρκουλα από τη μεριά της κατηγόρησε για μια ακόμα φορά τον μητροπολίτη Καλαβρύτων και αιγιαλίτιδος ζώνης Αμβρόσιο, πως έφαγε την αμύθητη περιουσία της θείας της, ενώ ήθελε να τη φάει αυτή. Ο κ. Αμβρόσιος της απάντησε «της θειάς σου!», προσθέτοντας πως η αείμνηστη Μερτικοπούλου του είχε τάξει την περιουσία της και όπως σοφά λέει ο λαός «μην τάξεις σ’ Άγιο κερί και σε παπά διαθήκη».

Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος έγινε έξαλλος από τις εξελίξεις και κατηγόρησε τον Σεραφείμ Φυντανίδη επειδή πήγε και παντρεύτηκε τη Βιργινία Βεντουράκη, ενώ είχε λογοδοθεί με την ξαδέρφη του, τη Γκαλερί Μοιραράκη. Ο κ. Φυντανίδης απάντησε πως ο Φρέντι Γερμανός τραβιόταν με τη Μοιραράκη και τη Ζουμπουλάκη, κι έτσι αυτός με το Ζαγοράκη μονομάχησαν για τη Βεντουράκη στο Μανιάκι και στο Κολωνάκι. Μετά όλοι μαζί άκουσαν το «Blue moon» γιατί είναι αριστεροί κι ευαίσθητοι.

Ο κ. Δήμου, ο κ. Σημίτης και η Αγία Τριάδα

Γράφει ο κ. Νίκος Δήμου σε σημείωμά του στα Επίκαιρα :

Ίμια

"Διαβάζω όλα τα θυμωμένα σχόλια για την στάση του Σημίτη την μαύρη νύχτα των Ιμίων. Και πουθενά δεν βλέπω να αναφέρεται ότι ο άνθρωπος ήταν πρωθυπουργός ολίγων ημερών - άρα δεν είναι δυνατόν να ευθύνεται για την κατάσταση των Ενόπλων Δυνάμεων και των συστημάτων ασφαλείας.

Κανείς δεν λέει ότι εκείνο το βράδυ πληρώσαμε την ανημπόρια του Ανδρέα Παπανδρέου και την μεσοβασιλεία της Δήμητρας Λιάνη".

Η αλήθεια είναι πως αρκετοί επισήμαναν πως ο κ. Σημίτης ήταν πρωθυπουργός ολίγων ημερών τη «νύχτα των Ιμίων». Αυτό όμως το γνωρίζουν όλοι - φυσικά κι αυτοί που τον κατέκριναν. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κριτική δεν γίνεται επειδή κάποιοι θυμήθηκαν ξαφνικά τα Ίμια, αλλά επειδή ο κ Σημίτης συνέγραψε πρόσφατα ένα βιβλίο στο οποίο βγάζει λάδι τον εαυτό του και το κόμμα του, ενώ παράλληλα ρίχνει όλα τα βάρη στον ναύαρχο Λυμπέρη. Άρα ούτε ο κ Λυμπέρης ευθύνεται. ΑΓΕΕΘΑ ήταν ο άνθρωπος - δεν ήταν υπουργός Οικονομικών για να διαχειρίζεται τα κονδύλια για την Εθνική Άμυνα.

Επίσης είναι προφανές πως η δικαιολογία του κ. Δήμου ισχύει και για τον κ. Λυμπέρη. Ο κ. Σημίτης ήταν ένας «πρωθυπουργός ολίγων ημερών» και άρα ο κ. Λυμπέρης είχε απέναντί του έναν «πρωθυπουργό ολίγων ημερών» και έπρεπε να συνεννοηθεί μαζί του. Αν ισχύει αυτό που γράφει ο κ. Δήμου, ο κ. Σημίτης θα μπορούσε να το επικαλεστεί στο βιβλίο του - υποθέτω πως και αυτός γνώριζε πως ήταν «πρωθυπουργός ολίγων ημερών». Αυτό βέβαια θα απαιτούσε να έχει γράψει ένα βιβλίο στο οποίο θα αναλάμβανε τίμια τις όποιες ευθύνες του κι όχι ένα μυθιστόρημα. Μάλλον ο κ Σημίτης ξέρει πολύ καλά πως ήταν «πρωθυπουργός ολίγων ημερών» - με την έννοια βέβαια πως του άξιζε να είναι πρωθυπουργός μόνο για λίγες μέρες…

Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης, πως ο κ. Σημίτης ήταν υπουργός Οικονομικών (1985- 1987) και από το 1993 ως το 1995 διετέλεσε Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας, Έρευνας, Τεχνολογίας και Υπουργός Εμπορίου ταυτόχρονα. Μάλιστα οι έχοντες καλή μνήμη θα θυμούνται, πως ο κ. Σημίτης διαμαρτυρόταν για τα μεγάλα κεφάλαια που δίδονταν για την Άμυνα από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Όταν επί πρωθυπουργίας του δόθηκαν ακόμα περισσότερα κονδύλια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, κάποιος δημοσιογράφος του θύμισε τις πρότερες αντιρρήσεις του. Ο κ. Σημίτης απάντησε χαμογελώντας : «τότε δεν ήμουν πρωθυπουργός και δεν γνώριζα».

Από την άλλη ο κ. Δήμου δίνει μια νέα διάσταση στο θέμα, αφού γράφει πως «κανείς δεν λέει ότι εκείνο το βράδυ πληρώσαμε την ανημπόρια του Ανδρέα Παπανδρέου και την μεσοβασιλεία της Δήμητρας Λιάνη». Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω στον κ. Σημίτη, πως τουλάχιστον διάλεξε να ρίξει τα βάρη σε έναν άνθρωπο εν ζωή και όχι στον τότε ημιθανή και σήμερα νεκρό Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ούτε και στη χήρα του. Ίσως ο τέως πρωθυπουργός σκέφτηκε πως ο Ανδρέας ήταν ευεργέτης του. Αν δεν υπήρχε ο Παπανδρέου, είναι πολύ πιθανό η σχέση του κ. Σημίτη με την σύγχρονη ελληνική ιστορία, να είχε περιοριστεί στο να κοιτάει τη γνωστή φωτογραφία με τους γονείς του να περπατάνε δίπλα στον Άρη Βελουχιώτη. Α ναι, και κάθε φορά που θα ήθελε να διαβάσει το ημερολόγιο της μητέρας του, η οποία ήταν εξαιρετικά άξια γυναίκα, θα έπρεπε να το ζητάει από την Αλέκα Παπαρήγα – σε αυτήν το παρέδωσε λίγο πριν πεθάνει. Περίεργο, δεν βρίσκετε;

Σκέφτηκα πολύ αυτό το Σαββατοκύριακο και κατέληξα στο συμπέρασμα πως για τη «μαύρη νύχτα των Ιμίων» δεν φταίει ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Λυμπέρης, ούτε ο Παπανδρέου, ούτε η κ. Λιάνη. Φταίνε τα Ίμια.



ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΑΣ

Πολλοί κατηγόρησαν τον μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο επειδή χαρακτήρισε τον κ. Σημίτη «μικρόσωμο και μικρόψυχο». Υποθέτω πως αν τον αποκαλούσε «γίγαντα και λεοντόκαρδο», κανείς δεν θα σκεφτόταν πως τον ειρωνεύεται.

Το πρόβλημα δεν είναι τι κοτσάνα πετάει ο κάθε μητροπολίτης, αλλά το ποιος του έχει δώσει το δικαίωμα να τη λέει. Μα ο κ. Σημίτης φυσικά! Αυτός κυβέρνησε τη χώρα επί οκτώ χρόνια κι αυτός ήταν μέλος όλων των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ την τελευταία εικοσαετία. Επίσης ήταν μέλος και της οικουμενικής κυβέρνησης για ένα μικρό διάστημα.

Αν δεν κάνω λάθος - που δεν κάνω - το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε επί κυβερνήσεως Σημίτη. Άκουσε κάποιος κάτι για διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας; Άκουσε κάποιος κάτι για την καύση των νεκρών; Όταν ο κ. Σκανδαλίδης επισκέφτηκε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για να διερευνήσει τις προθέσεις του για την καύση των νεκρών, ο αρχιεπίσκοπος τον απείλησε πως θα έπαιρνε κομματική θέση στις εκλογές. Ο κ. Σκανδαλίδης τα μάζεψε κι έφυγε με την ουρά στα σκέλια. Εκεί τελείωσε η κουβέντα.

Ποιος αναγόρευσε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο σε συνομιλητή για θέματα που αφορούν την πολιτεία; Ποιος θα κάνει επιτέλους τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας, το απαραίτητο βήμα για να μπει η χώρα στον 21ο αιώνα έστω και καθυστερημένα; Εγώ; Ο Λυμπέρης; Η Λιάνη; Τα Ίμια;

Μα τι στην ευχή έκανε τελικά όλ’ αυτά τα χρόνια ο κ. Σημίτης; Α ναι, έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ! Μα η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε την οικονομία της χώρας υπό επιτήρηση έως το 2007, επειδή τα οικονομικά στοιχεία ήταν «μαγειρεμένα». Ψεύδεται η Ευρωπαϊκή Ένωση; Όχι δεν ψεύδεται και βέβαια δεν περίμενε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για να μάθει τα πραγματικά στοιχεία. Όποιος έχει λίγο νιονιό στο κεφάλι του, έχει αντιληφθεί πια, πως στην ΟΝΕ δεν μπήκαμε με οικονομικούς, αλλά με πολιτικούς όρους. Η στάση της χώρας σε ό,τι αφορά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, αλλά και το σχέδιο Ανάν, το αποδεικνύει ξεκάθαρα.

Αν ο Καραμανλής είναι έξυπνος, θα προχωρήσει σε διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεράσει από αριστερά όλη την Αριστερά, που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Αυτό απαιτεί βέβαια να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, γιατί μόνο η επόμενη Βουλή μπορεί να κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος - σύμφωνα με το Σύνταγμα η επόμενη Βουλή μπορεί να ανακηρυχθεί αναθεωρητική τον Ιούνιο του 2006. Θα είναι ο Καραμανλής; Θα είναι ο Παπανδρέου; Ας είναι όποιος θέλει. Αυτός θα περάσει στην ιστορία και όχι ο κ. Σημίτης. Δεν μπορεί να γίνει κανένας πραγματικός εκσυγχρονισμός στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαιρέτου Τριάδας. Αμήν.

Αβρότητες

«Μικρόψυχο» χαρακτήρισε τον τέως πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επειδή στο βιβλίο του «στράφηκε εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου, καταδικάζοντάς τον σε μισή σελίδα». Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα απ’ όσα έχει ακούσει για το βιβλίο.

Όλοι ομιλούν και γράφουν για το βιβλίο του κ. Σημίτη, αλλά μάλλον δεν το έχουν διαβάσει πολλοί. Είναι η μοίρα των μεγάλων συγγραφέων η φήμη τους να ξεπερνά την αναγνωσιμότητα του έργου τους. Συμβαίνει και με τον Σαρτρ…

Όταν χαρακτηρίζει κάποιον «μικρόψυχο» ο κ. Μητσοτάκης, οφείλουμε να σωπαίνουμε – είναι ειδικός επί του θέματος. Από την άλλη ο χαρακτηρισμός «μικρόψυχος» για τον κ. Σημίτη, ίσως είναι τελικά ένα κομπλιμέντο, αφού ακόμα και κάποιοι συντροφοί του τον θεωρούν απλά «άψυχο».

Το βιβλίο

-Μακαριώτατε, εσάς τι σας ενόχλησε στο βιβλίο του κ. Σημίτη;
-Ότι δεν έχει βάλει ούτε μια φωτογραφία μου.

Ο καλύτερος

-Ο κύριος Αλέκος που είν’ απόψε;
-Του ‘πα να μην έρθει…Τον λυπάμαι, αλλά δεν μ’ αρέσει να λέω ψέματα.
-Κρίμα, ήταν κύριος!
-Ο καλύτερος.
-Σου αγόρασε και πιάνο!
-«Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ», του είπα. «Θα ‘σαι με το πιάνο μες στην καρδιά μου».
-Και τι είπε εκείνος;
-Βούρκωσαν τα μάτια του. «Αντίο Στέλλα», είπε κι έφυγε…

Έξω πάμε καλά (επειδή δεν πάμε συχνά)

Στην ιαπωνική πρωτεύουσα βρίσκεται από το μεσημέρι της Πέμπτης ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο οποίος την Παρασκευή θα έχει συναντήσεις με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Σουζούκι Κουτούκι και τον αυτοκράτορα Καράτε Κιντ τον Κορεατοκτόνο. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού γίνεται στα πλαίσια της προώθησης του τελευταίου βιβλίου του κ. Σημίτη στο εξωτερικό.

Ο κ. Καραμανλής συνοδεύεται από τη σύζυγό του Νατάσα, αφού τελικά η κουνιάδα της βγήκε από το Δαφνί και θα κρατήσει αυτή τα δίδυμα. Στο πρόγραμμα του πρωθυπουργού περιλαμβάνονται τρία άλματα «Τσουκαχάρα» με πιρουέτες και δυο συνεντεύξεις στα περιοδικά «Σοκ - άκι» και «Χάι - άκι», ενώ θα παρευρεθεί και στον τελικό του γιαπωνέζικου «Fame Story», όπου θα τραγουδήσει τα «Παιδιά του Πειραιά» στα κινέζικα, σε ντουέτο με την Γιαπωνέζα υψίφωνο Μπέμπα Μπλανς Ντιμπουά, που έχει ελληνική καταγωγή από την Τσαμουριά της Νότιας Αλβανίας.

Έχει προγραμματιστεί ακόμα γεύμα εργασίας, με εκπροσώπους του συλλόγου ρακοσυλλεκτών Ιαπωνίας «Μανταλάκι», στο οποίο θα παρακαθίσει δικαιωματικά και ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος θα κόψει τη φανουρόπιτα με ζίου ζίτσου. Το μενού περιλαμβάνει ακόμα σούσι, Λούσι και Λίτσα Γιαγκούση που θα τραγουδήσει την κλασική επιτυχία της «Όταν μια γυναίκα δεν την αγαπάς, κάνε την πουτάνα να τα ‘κονομάς». Τα ελληνικά τραγούδια γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό κι αυτό δεν είναι περίεργο, αφού οι ξένοι έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να μην καταλαβαίνουν τα λόγια.

Τον πρωθυπουργό συνοδεύει και ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος, ο οποίος είναι γνώστης της ιαπωνικής γλώσσας και τώρα παλεύει να μάθει κι ελληνικά. Ο κ. Αντώναρος θα πάρει μέρος σε αγώνα επίδειξης σούμο σε τραμπολίνο, όπου θα παλέψει με τους Ιάπωνες πρωταθλητές της καλλιτεχνικής αυτοκτονίας Μπατίρη Χαρακίρι και Μπουρνάζι Καμικάζι. Τα έσοδα του event θα δοθούν για τα θύματα της Χιροσίμα, του Ναγκασάκι και του Κώστα Μητσοτάκη.

Κίνη, ακίνη κι αυτοκίνη

-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα σας.
-Θέλω να σας ενημερώσω για το νέο πακέτο κινητής τηλεφωνίας της TIM.
-Σας ευχαριστώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει.
-Σίγουρα έχετε κινητό.
-Σίγουρα δεν έχω κινητό.
-Δεν το πιστεύω.
-Στη ζωή μου.
-Πρέπει να είστε ο ένας στους χίλιους.
-Η μαμά επιμένει πως είμαι ο ένας και μοναδικός στον πλανήτη.
-Που δεν έχει κινητό;
-Όχι, εννοεί πως είμαι ο καλύτερος.
-Μα καλά, πως επικοινωνείτε;
-Με τα μάτια.
-Είστε ο πρώτος που πετυχαίνω να μην έχει κινητό.
-Πέσατε στην περίπτωση – ούτε ακίνητο έχω.
-Πείτε μου πως ούτε αυτοκίνητο έχετε.
-Σας το λέω – δεν έχω.
-Λέτε αλήθεια;
-Μόνο αλήθεια λέω – να σας θάψω.
-Μα καλά, πως κυκλοφορείτε;
-Με τα πόδια.
-Κι αν θέλετε να πάτε κάπου μακριά;
-Τηλεφωνώ σε κάποιο φίλο και με πηγαίνει.
-Σας τσάκωσα! Πως του τηλεφωνείτε, αφού δεν έχετε κινητό;
-Από το σταθερό.
-Κι αν είστε έξω;
-Δανείζομαι το κινητό κάποιου φίλου ή κάποιου περαστικού.
-Και σας το δίνουν;
-Πάντα – είμαι bien vu.
-Τι είναι αυτό;
-Δεν μου λέτε –είστε σίγουρα από την TIM;
-Ναι, γιατί ρωτάτε;
-Μου τηλεφωνούν συνέχεια για πιστωτικές κάρτες και όταν τους λέω πως δεν ενδιαφέρομαι, σταματάνε την κουβέντα.
-Δηλαδή ούτε πιστωτική κάρτα έχετε;
-Ούτε πιστωτική κάρτα έχω.
-Και πως πληρώνετε;
-Τοις μετρητοίς.
-Κι αν δεν σας φτάνουν τα χρήματα;
-Αν δεν μου φτάνουν, δεν αγοράζω.
-…
-Σας προβλημάτισα, ε;
-Πολύ.
-Χαίρομαι. Καλημέρα σας και εύχομαι να έχετε καλύτερη τύχη με τους επόμενους.
-Ευχαριστώ – καλημέρα σας.



(στον νεαρό υπάλληλο της TIM)

Voulez-vous coucher avec moi ce soir ?

ΠΑΡΙΣΙ

του ανταποκριτή μας Jean-Jacques Piroski


Το «πράσινο φως» για την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας και τη διενέργεια εφόδων χωρίς ένταλμα σύλληψης, σε όσα προάστια του Παρισιού ταλανίζονται από βίαια επεισόδια, έδωσε η γαλλική κυβέρνηση.

Όσοι συλλαμβάνονται να κυκλοφορούν μετά τις δέκα το βράδυ, θα κρεμιούνται για παραδειγματισμό από τον πύργο του Άιφελ, ενώ όσοι συλλαμβάνονται να είναι στα σπίτια τους θα στέλνονται στη Σιβηρία και στην Τσαμουριά. Αυτοί που θα συλλαμβάνονται με το ένα πόδι έξω από το σπίτι και το άλλο μέσα, θα αποκεφαλίζονται, όπως προβλέπει ένας παλιός νόμος του Ροβεσπιέρου και του Κριστιάν Καρεμπέ.

Η γαλλική κυβέρνηση εξετάζει ακόμα το μέτρο των μονών –ζυγών, την παροχή τροφίμων με δελτίο και την αποποινικοποίηση των κρουασάν. Ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, μετά από την κρίσιμη συνάντηση που είχε με τον Μισέλ Πλατινί, τον Ζακ Υβ Κουστώ και τον Λουί ντε Φινές αποφάσισε να πάει στον οδοντίατρο γιατί τον πονούσε ο φρονιμίτης του.

Ο Γάλλος πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν, που διατηρεί σχέση με Ινδιάνα καμπαρετζού, συνέστησε στους πολίτες να αποφεύγουν τους Αφρικανούς γιατί σέρνονται κι αρρώστιες, ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ πρότεινε να χτιστεί γύρω από το Παρίσι μια νέα γραμμή Μαζινό, η γραμμή Μαζώ.

Χτες το βράδυ, συνήλθε ευτυχώς η Γαλλική Εθνοσυνέλευση, που ήταν αναίσθητη τα τελευταία χρόνια, και αποφάσισε να βάλει στη διατίμηση τον café au lait. Ακόμα κάλεσε τους τουρίστες να επισκεφτούν το Παρίσι, ειδικά αν μέχρι τώρα σχεδίαζαν να πάνε διακοπές στο Ιράκ.

Οι διανοούμενοι της αριστερής όχθης συναντήθηκαν με τους βλαμμένους της δεξιάς όχθης σε ένα αντιτορπιλικό που έπλεε στη μέση του Σηκουάνα και ζήτησαν από την κυβέρνηση δωρεάν προφυλακτικά και την κατάργηση του νόμου 4000 περί ζαμανφουτισμού.

Οι διαδηλωτές από τη μεριά τους απαιτούν την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, την κλωνοποίηση της Μόνικας Μπελούτσι και την πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Τα ελληνικά κόμματα έχουν θορυβηθεί από τις εξελίξεις στη Γαλλία και ανησυχούν μήπως έχουμε παρόμοιες εξεγέρσεις και στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, του χρόνου στις δημοτικές εκλογές η Νέα Δημοκρατία σκοπεύει να κατεβάσει ως υποψήφιο στην Αθήνα έναν Αλβανό αστροναύτη, ενώ το ΠαΣοΚ έναν Αλβανό αφρικανικής καταγωγής από το Περού, που έχει πάρκινσον στους αστραγάλους. Το ΚΚΕ θα προτείνει τον Μιχαήλ Στρογγώφ και ο Συνασπισμός την Τάρια Μπούρα.

Πωλείται

My blog is worth $70,002.96.
How much is your blog worth?

Θέλεις να το αγοράσεις μισοτιμής;

Το Technorati είναι ένας δικτυακός τόπος που μετράει την αναγνωσιμότητα των μπλογκ παγκοσμίως. Αξίζει να το επισκεφτείτε και να δείτε τα πιο δημοφιλή ανάμεσα σε 20,9 εκατομμύρια μπλογκ - είναι βέβαια στα αγγλικά. Ρίξτε μια ματιά στα μπλογκ των χριστιανόπληκτων εξ Αμερικής - έχουν μεγάλη αναγνωσιμότητα. Θα αντιληφθείτε πως τα ελληνικά μπλογκ είναι πολύ καλά.

Σαν πας στην Καλαμάτα

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποδίδει τα βίαια επεισόδια, που συγκλονίζουν τις τελευταίες ημέρες τη Γαλλία, στην απαγόρευση της ισλαμικής μαντίλας στα γαλλικά σχολεία. Η άποψή του δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση - προφανώς, στα τουρκικά σχολεία τα παιδιά διδάσκονται, πως η Γαλλική Επανάσταση έγινε επειδή απαγορεύτηκε η περιτομή.

Κατάκωλος (updated)

Κυκλοφόρησε χτες το νέο βιβλίο του Κώστα Σημίτη, «Φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμένα». Η έκδοση του έγινε εσπευσμένα, ώστε να προλάβει να προηγηθεί της έκδοσης του νέου βιβλίου της σειράς «Χάρι Πότερ», «Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ», που θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας το Σάββατο και αναμένεται να κονταροχτυπηθεί για την πρώτη θέση στις πωλήσεις, με αυτό του κ. Σημίτη, καθώς στην χριστουγεννιάτικη αγορά του βιβλίου έχουν μεγάλη ζήτηση τα παραμύθια.

«Έγραφα κάθε μέρα όλη μέρα» δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός, και κακώς πολλοί αναρωτιούνται γιατί επέδειξε τόση πρεμούρα στην καταγραφή του «έργου» του, αφού ο λόγος είναι απλός : οι ποιητές γράφουν όταν η μούσα είναι απούσα. Έτσι αποδεικνύεται και το μεγάλο ψέμα της ταινίας «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», όπου βλέπαμε τον συγγραφέα να τρέχει από το κρεβάτι της αγαπημένης του στο γραφείο του για να γράψει.

Στο βιβλίο του και πιο συγκεκριμένα στο κεφάλαιο «Όσα κατάφερα εντελώς μόνος μου», ο κ. Σημίτης αναφέρεται στο μεγάλο επίτευγμά του να βάλει τη χώρα στη «ζώνη ευρώ». Οι Έλληνες μπήκαν πριν από 25 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, πιστεύοντας πως θα έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ευρωπαϊκά προϊόντα και να αναβαθμίσουν την ποιότητα της ζωής τους. Με τη μεγάλη συνδρομή του κ. Σημίτη κατάφεραν εν έτει 2005 να αγοράζουν κινέζικα προϊόντα και να παρακολουθούν τουρκικά σίριαλ – η πρόοδος είναι προφανής. Οπωσδήποτε είναι άλλο πράγμα να αγοράζεις κινέζικα ρούχα με ευρώ και άλλο με δραχμές. Αν δεν υπήρχε ο κ. Σημίτης, ούτε κινέζικα δεν θα μπορούσαμε να αγοράσουμε. Θα κυκλοφορούσαμε ξεβράκωτοι.

Ο κ. Σημίτης φωτίζει με τη μαρτυρία του τα γεγονότα της «νύχτας των Ιμίων». Μόλις έμαθε από το Mega πως οι Τούρκοι ήταν στη δεύτερη βραχονησίδα, έβαλε ΑΝΤ1 για να διασταυρώσει την είδηση, αλλά είχε ταινία - μάλιστα ξεχάστηκε και χάζεψε για λίγο, γιατί έπαιζε η Σοφία Λόρεν που του αρέσει . Μετά έβαλε Alter, αλλά ο Γεωργίου μιλούσε για το Βέρντερ Βρέμης - Σάλκε.

Τότε αποφάσισε να ρωτήσει τους Αμερικανούς τι γίνεται κι αυτοί του επιβεβαίωσαν την είδηση. Ο κ. Σημίτης, χωρίς δεύτερη σκέψη, ντύθηκε με ρούχα παραλλαγής, έβαψε με φούμο το πρόσωπό του κι ετοιμάστηκε να πάει να ανακαταλάβει μόνος του τη βραχονησίδα, αλλά ο ναύαρχος Λυμπέρης δεν τον άφησε, γιατί φοβήθηκε πως ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να καθάριζε μόνος του 70 εκ. Τούρκους και να του έκλεβε τη δόξα. Αυτό δεν μας βγήκε σε κακό τελικά, αφού όπως σωστά επισημαίνει ο κ. Σημίτης, αν είχε εξολοθρεύσει τότε την τουρκιά, σήμερα δεν θα είχαμε την δυνατότητα να παρακολουθούμε τα «Σύνορα της Αγάπης».

Ο πρώην πρωθυπουργός γράφει ακόμα πως ο άσχημος χαρακτήρας του κ. Λυμπέρη αποδείχτηκε περίτρανα μερικά χρόνια αργότερα, όταν συνελήφθη στο κότερό του στη Μύκονο με ποσότητα ναρκωτικών και παρέα που αποτελείτο από άτομα αμφιβόλου ηθικής και μοντέλα.

Ένας άλλος παράγοντας που λειτούργησε ανασταλτικά και δεν επέτρεψε στον κ. Σημίτη την ανακατάληψη της βραχονησίδας, της Κωνσταντινούπολης και του Αφιόν Καραχισάρ ήταν, πως αν πήγαινε να ξεπαστρέψει τους Τούρκους κομάντος, δεν θα προλάβαινε να γυρίσει το επόμενο πρωί στην Αθήνα για να ευχαριστήσει τους Αμερικανούς στη Βουλή. Στο σημείο αυτό διευκρινίζει πως δεν ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για τη συμβολή τους στην εκτόνωση της κρίσης – όπως λανθασμένα νομίζουν όλοι - αλλά για τη «Δυναστεία», το χάμπουργκερ και το Μίκι Μάους. Επίσης αναφέρει πως το απόγευμα της επόμενης μέρας είχε ραντεβού με τους κ.κ. Λαμπράκη, Μπόμπολα, Τεγόπουλο, Κόκκαλη και κάτι άλλους, για να πάρει οδηγίες, και δεν μπορούσε να λείπει από τέτοιες σημαντικές συναντήσεις.

Το κεφάλαιο που αναφέρεται στη νύχτα των Ιμίων, ο κ. Σημίτης θα ήθελε να το αφιερώσει στους Αντιπλοίαρχους Βλαχάκο και Καραθανάση και στον Σημαιοφόρο Γιαλοψό, που επέβαιναν στο ελικόπτερο, αλλά δυστυχώς δεν συγκρατεί ονόματα. Γράφει πάντως ότι βρίσκει πολύ χαριτωμένο πως οι τρεις αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι την συντριβή του ελικοπτέρου, θα σκέφτηκαν πως ήταν οι πρώτοι ήρωες του πολέμου, ενώ στην πραγματικότητα ο θάνατός τους αντιμετωπίστηκε σαν αυτοκινητιστικό ατύχημα – πιο συγκεκριμένα αντιμετωπίστηκε σαν σύγκρουση αγροτικού Datsun, στο οποίο επέβαινε γύφτος έμπορος ναρκωτικών, με κλεμμένη Mercedes την οποία οδηγούσε Αλβανός προαγωγός.

Για την υπόθεση Οτσαλάν ο Κώστας Σημίτης γράφει πως «υπερπατριώτες άσκησαν εξωτερική πολιτική» κι αυτό πραγματικά ήταν απαράδεκτο, αφού είναι γνωστό πως η εξωτερική πολιτική της χώρας μας ασκείται παραδοσιακά από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το μεγάλο λάθος πάντως το αποδίδει στον Οτσαλάν , ο οποίος δεν έπρεπε να έρθει στην Ελλάδα, αφού όλοι ξέρουν τι ρουφιάνοι που είμαστε. Όπως και να το κάνεις, σε αυτό το σημείο έχει απόλυτο δίκιο.

Ο κ. Σημίτης στο βιβλίο του φωτίζει το παρασκήνιο της διαδοχής του και γράφει πως επέλεξε τον Γιώργο Παπανδρέου, αφενός γιατί από μικρός στο σχολείο θαύμαζε τα ψηλά αγόρια κι αφετέρου, γιατί την προηγούμενη φορά που ψήφισαν τα μέλη του κόμματος εξέλεξαν αυτόν, οπότε τους είχε ικανούς να κάνουν πάλι καμιά χοντρή μαλακία.

Ο κ. Σημίτης αναφέρει πως η Νέα Δημοκρατία είναι υπηρέτης συμφερόντων. Έχει δίκιο, γιατί το σωστό είναι να είσαι υπηρέτης συγκεκριμένων συμφερόντων. Τους μοιράζεις σωστά την πίτα κι αυτοί βάζουν τα παπαγαλάκια να γράψουν ύμνους για σένα. Έτσι, αν διάβαζες τον φιλοκυβερνητικό Τύπο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Σημίτη, ήσουν σχεδόν πεπεισμένος πως ο πρώην πρωθυπουργός ήταν ένα κράμα Βενιζέλου, Τσόρτσιλ και Κένεντι. Βέβαια, κάποιες φορές μερικοί ήθελαν διπλό κομμάτι από την πίτα κι έτσι φτάσαμε σε μερικές περιπτώσεις να έχουμε σπαραγμούς, όπως τότε που ο κ. Τεγόπουλος έβγαλε εκείνο το ένθετο στην «Ε» που περνούσε τον κ. Κόκκαλη γενεές δεκατέσσερις. Αλλά ξαναμοιράζεις την πίτα και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Είναι κρίμα που ο κ. Σημίτης δεν παραθέτει στο βιβλίο του όλα εκείνα τα άρθρα που γράφτηκαν για τα κέρδη που είχε η χώρα μας από τη συμφωνία της Μαδρίτης. Τι κι αν η συμφωνία ήταν κατάπτυστη; Δεν είναι κρίμα να μην διασώσει στο βιβλίο του, έστω ένα από εκείνα τα υπέροχα άρθρα του Γιάννη Πρετεντέρη;

«Λυπηρό» χαρακτηρίζει ο κ. Σημίτης και το γεγονός πως «πολλοί έχασαν χρήματα» στη Σοφοκλέους – ιδιαίτερα αναφέρεται στους μικροαποταμιευτές. Ας πρόσεχαν όμως κι αυτοί. Ο Μαρξ ήταν ξεκάθαρος : «το Χρηματιστήριο είναι το πορνείο του καπιταλισμού». Και όπως όλοι γνωρίζουμε, κάθε πορνείο που σέβεται τον εαυτό του, έχει και μια τσατσά.

Προς τιμήν του ο κ. Σημίτης δεν αποφεύγει στο βιβλίο να κάνει την αυτοκριτική του και να απαριθμήσει τα μειονεκτήματά του. Παραδέχεται λοιπόν, πως είναι γενναίος, έντιμος και δίκαιος.

Give Paris one more chance

Πολλές χιλιάδες αυτοκίνητα έχουν παραδοθεί στις φλόγες τις τελευταίες δέκα μέρες στο Παρίσι, ενώ το φαινόμενο εξαπλώνεται και σε άλλες γαλλικές πόλεις, αλλά και στο εξωτερικό. Φοβούμαι πως ο μόνος κερδισμένος από όλη αυτή την ιστορία θα είναι οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι ασφαλιστικές εταιρίες. Μάλλον ο πιο σίγουρος τρόπος για να ανατρέψεις το σύστημα, είναι να μην κάνεις τίποτα.

Ο πιτσιρίκος στο γήπεδο

Την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι έπινα τον καφέ μου στο στέκι μου, διαβάζοντας τις δυο συνεντεύξεις του Νίκου Παπανδρέου στο «Ε» και στο «ΒΗΜΑgazino».

Τότε εμφανίστηκε ο καλός μου φίλος ο Σ. και μου πρότεινε να πάμε να δούμε τον Παναθηναϊκό, που υποδεχόταν τον ΠΑΟΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο. Σκέφτηκα πως για να εξιλεωθώ για την ανάγνωση των συνεντεύξεων Παπανδρέου, θα έπρεπε ή να διαβάσω τα Άπαντα του Παπαδιαμάντη, ή να υπάγω εις το γήπεδον. Επέλεξα το δεύτερο.

Ήπιαμε μερικές μπύρες - γιατί είμεθα άνδρες και οι άνδρες πίνουν σε κάθε ευκαιρία - και ξεκινήσαμε για το γήπεδο. Αποφασίσαμε να μην πάμε με τις Πόρσε που συνηθίζουμε να οδηγούμε τας Κυριακάς, αλλά να αναμιχτούμε με τον λαουτζίκον - έτσι μπήκαμε στο μετρό.

Στο σταθμό της Ομόνοιας το βαγόνι γέμισε με οπαδούς του Παναθηναϊκού. Δεν μιλούσαν, αλλά εγώ κατάλαβα πως είναι Παναθηναϊκοί, επειδή φορούσαν πράσινες μπλούζες που έγραφαν «ΠΑΟ» και έφεραν κασκόλ που έγραφαν «Θύρα 13». Επίσης ήταν όλοι κοντοί.

Στον σταθμό Αττική κατεβήκαμε και πήραμε τον ηλεκτρικό. Δίπλα μου στριμώχτηκε μια κορασίδα που ήτο Παναθηναϊκός, πλην όμως ήτο όμορφη σαν Παοκτζού. Σκέφτηκα να της προτείνω να έρθει μαζί μας για να την προστατεύσουμε από το πλήθος των αγρίων οπαδών που ηδύναντο να προσπαθήσουν να εκτονώσουν πάνω της τις γενετήσιες ορμές τους, με αφορμή κάποιο χαμένο πέναλτι του Σαραβάκου, αλλά φευ, μετά από λίγο ήχησε το κινητόν της και ήκουσα με τα ώτα μου την πανέμορφη κορασίδα να δίδει ραντεβού στη Θύρα 16 - προφανώς σε κάποιον τυχερόν μαντραχαλάν.

Στο σταθμό Ειρήνη αποβιβαστήκαμε και προχωρήσαμε προς το Στάδιο. Η ατμόσφαιρα ήτο αποπνικτική, καθώς ο καπνός από τα υπαίθρια σουβλατζίδικα δεν σε άφηνε να δεις πέρα από τη μύτη σου - ήτο σαν Τσικνοκυριακή. Ο Σ. έπαθε μια κρίση βουλιμίας και χλαπάκιασε τρία σουβλάκια, την ίδια ώρα που εγώ κοιτούσα τις φανέλες των παικτών του Παναθηναϊκού, που διατίθονταν προς πώληση . Ήθελα να αγοράσω μια, αλλά δεν είχε αυτή του Δομάζου με το νούμερο 10. Ούτε του Φυλακούρη είχε κι έτσι αποφάσισα να συμβιβαστώ με μια φανέλα του Γκονζάλες, ο οποίος είναι Αργεντινός, όπως με διαβεβαίωσε ο πωλητής - τουτοιοτρόπως θα απεδείκνυα εμπράκτως τον διεθνισμόν που με διακατέχει, ως αριστερός που είμαι, δηλώνοντας παράλληλα τη συμπαράστασή μου προς τον δοκιμαζόμενο λαό της Αργεντινής. Δυστυχώς δεν υπήρχε φανέλα στο νούμερό μου - έτσι, έφαγα δυο σουβλάκια, συμπαραστεκόμενος στον δοκιμαζόμενον κλάδον των πλανόδιων πωλητών σουβλακίων.

Έξω από το Στάδιο συναντήσαμε τρεις φίλους του Σ. από τη δουλειά του - οι δυο ήταν οπαδοί του Παναθηναϊκού κι ο τρίτος του ΠΑΟΚ. Ήταν μεγάλοι άνθρωποι και γι’ αυτό τους μιλούσα στον πληθυντικό - αυτοί δεν το αντιλαμβάνονταν και απαντούσαν και οι τρεις μαζί στις ερωτήσεις μου. Περάσαμε τον πρώτο έλεγχο των εισιτηρίων και κατευθυνθήκαμε προς τη θύρα 14 . Ο Σ. μετά την κρίση βουλιμίας είχε πάθει μια δεκάλεπτη κρίση νευρικής ανορεξίας, αλλά μόλις είδε τα νέα κιόσκια στον περίβολο του σταδίου, τού πέρασε, κι έπαθε πάλι μια κρίση βουλιμίας - αγόρασε δυο χοτ ντογκ και τα καταβρόχθισε. Εγώ πήγα στην τουαλέτα, όπως ικανοποιήσω τη φυσική ανάγκη που οι άνδρες ασκούν όρθιοι. Εκεί διαπίστωσα πως οι οπαδοί του Παναθηναϊκού κλωτσούσαν τις πόρτες, δεν τραβούσαν τα καζανάκια και δεν έπλεναν τα χέρια τους κατά την έξοδό τους - το απέδωσα στο νεαρόν της ηλικίας τους και την απέχθεια προς το ύδωρ που διακατέχει τα παιδιά.

Οι τρεις φίλοι του Σ. είχαν εισέλθει στο Στάδιο καθώς ούτε πεινούσαν, ούτε κατουριόντουσαν και πήγαμε να τους βρούμε. Ο Σ. πέρασε τον έλεγχον των εισιτηρίων, αλλά εμένα με σταμάτησε ένα όργανο της Τάξης για να με ψάξει.

-Τι έχεις στις τσέπες σου;
-Τα κλειδιά μου.
-Να τα δω.
-Ορίστε.
-Στην άλλη τσέπη τι έχεις;
-Καραμέλες.
-Να τις δω.
-Ορίστε. Θέλετε μία;
-Τσιγάρα δεν έχεις;
-Τα κρατάω στο χέρι.
-Ο αναπτήρας που είναι;
-Δεν έχω αναπτήρα.
-Και πως θα ανάβεις τα τσιγάρα;
-Θα τρίβω δυο πέτρες.
-Που είναι οι πέτρες;
-Αστειεύομαι, δεν έχω πέτρες.
-Αν έχεις κρύψει τον αναπτήρα, άσ’ τον σε μένα και να έρχεσαι εδώ να ανάβεις.

Τον διαβεβαίωσα πως δεν έχω αναπτήρα και του υποσχέθηκα πως θα κατεβαίνω και θα ανεβαίνω σαράντα σκαλιά κάθε φορά που θα θέλω να ανάψω ένα τσιγάρο. Το αγγελικό πρόσωπό μου μάλλον έπεισε το καλοκάγαθο όργανο της Τάξης για το αληθές των λόγων μου.

Εισήλθαμε στο φωταγωγημένον Στάδιον, στο επάνω διάζωμα, και ανεβήκαμε στας θέσεις μας. Το κρύο ήτο τσουχτερό και αισθάνθηκα ικανοποίηση για την προνοητικότητά που είχα να φορέσω το ημίπαλτό μου. Ο Σ. και οι φίλοι του κρύωναν, καθώς έφεραν ελαφρά μπουφάν.

Οι κερκίδες δεν ήταν πλήρεις, αλλά ο κόσμος ήτο αρκετός. Η ομάδα του ΠΑΟΚ ενεφανίσθη στο γήπεδο για να πραγματοποιήσει την προθέρμανσή της και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, οι οποίοι φώναζαν διαρκώς πως συνουσιάζεται ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ αδιαφόρησαν, αφού είναι γνωστό πια τοις πάσι, πως η Θεσσαλονίκη είναι ερωτική πόλη και η συνουσία αποτελεί καθημερινή πρακτική των κατοίκων της, όπως και η μπουγάτσα.

Οι παίκτες του ΠΑΟΚ τοποθέτησαν στο χορτάρι τέσσερις πορτοκαλί κώνους κι έτρεχαν γύρω - γύρω υπό τους ήχους ασμάτων της Έλενας Παπαρίζου που μας είχαν πάρει τα ώτα. Στις δυο μεγάλες οθόνες του Σταδίου προβάλλονταν διαφημίσεις - έστρεψα την προσοχή μου εκεί, διότι είχαν περισσότερο ενδιαφέρον.

Ξαφνικά η Έλενα Παπαρίζου έδωσε τη θέση της στον Γιάννη Βογιατζή. Σκέφτηκα πως ο άμοιρος ντι τζέι είχε πάθει εγκεφαλικό, αλλά λάθεψα στην εκτίμησή μου, αφού απλά είχε εισέλθει η ομάδα του ΠΑΟ για προθέρμανση. Το πλήθος υποδέχτηκε τους παίκτες με ερωτικά συνθήματα στα οποία ο Παναθηναϊκός είχε ρόλο επιβήτορος και συνουσιαζόταν με τον ΠΑΟΚ, τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία, οπότε ο ντι τζέι δυνάμωσε τον ύμνο του ΠΑΟ με τον Γιάννη Βογιατζή , που είναι πολύ καθώς πρέπει άσμα και δεν περιέχει ερωτικούς στίχους.

Οι διαφημίσεις στις οθόνες διεκόπησαν, δίνοντας τη θέση τους σε φάσεις από πρόσφατα παιχνίδια της γηπεδούχου ομάδος. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού σκόραραν συνεχώς στις οθόνες και το πλήθος πανηγύριζε. Τα γκολ που δέχτηκε ο ΠΑΟ από τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και την Ουντινέζε δεν προβλήθησαν στις οθόνες – ίσως να μην έχουν δικαίωμα να προβάλλουν τα γκολ που δέχεται ο ΠΑΟ.

Εγώ εν τω μεταξύ επιδιδόμουν στην καραμελοφαγίαν, ενώ ο Σ. και οι φίλοι του επιδίδονταν στο κάπνισμα των τσιγάρων μου, γιατί τα δικά τους είχαν τελειώσει - ευτυχώς είχαν αναπτήραν και δεν χρειάστηκε να ανεβοκατεβαίνουμε σαράντα σκαλιά μέχρι τον αστυφύλακα.

Οι δυο ομάδες απεσύρθησαν στα αποδυτήρια για να καταστρώσουν τα τελικά σχέδια μάχης και σε λίγο ενεφανίσθησαν με τα καλά τους. Ο Γιάννης Βογιατζής επανήλθε στα ηχεία, αλλά το πλήθος δεν τον συνόδευσε, προτιμώντας να ασχοληθεί πάλι με την ερωτική ζωή του ΠΑΟΚ και της συμπρωτεύουσας.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με αναγνωριστικές κινήσεις των παικτών των δυο ομάδων. Οι αναγνωριστικές κινήσεις συνεχίσθησαν καθ’ όλην την διάρκειαν του αγώνος και οι παίκτες συνωστίζονταν στο κέντρο του γηπέδου. Ξαφνικά όλοι πετάχτηκαν όρθιοι καθώς ο ΠΑΟ σημείωσε τέρμα. Δυστυχώς δεν το είδα, καθώς η προσοχή μου ήτο στραμμένη στη μεγάλη οθόνη – έδειχνε μια διαφήμιση για ένα στεγαστικό δάνειο της Eurobank. Ο Σ. παραληρούσε.

-Φοβερό γκολ.
-Φοβερό, είπα κι εγώ.
-Ο Μάντζιος το έβαλε.

Γνώριζα έναν Μάντζιον τραγουδιστήν – με την ανεργία που μαστίζει τον κλάδον των αοιδών θα στράφηκε στο ποδόσφαιρο. Τέλος πάντων, καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.

Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έβριζαν πια τους πάντες και τα πάντα – έβριζαν σαν bloggers. Το κυρίαρχο σύνθημα ήταν στον ρυθμό του «καζατζόκ» και πήγαινε κάπως έτσι :

Είμεθα από την Λεωφόρον
Και γαμάμε Τούμπαν – Πειραιάν
(παύση)
ΠΑΟ – ΠΑΟ σκίσ’ τους την κωλάραν
Γάμησέ τα όλα τα μουνιά.

Συνέχισα να κοιτώ τις διαφημίσεις – το νέο πακέτο της Otenet για το ADSL μοιάζει πολύ καλό.

Ξαφνικά τους οπαδούς του Παναθηναϊκού τους έπιασαν τα πατριωτικά τους και άρχισαν να τραγουδούν το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα». Βέβαια είχαν παραποιήσει λίγο τους στίχους και αναφέρονταν σε γιους που ήταν κίναιδοι και θυγατέρες που ήταν εταίρες.

-Δεν είναι πράγματα αυτά, μου είπε ο Παοκτσής φίλος του Σ.
-Έχει χαλάσει ο κόσμος κύριέ μου. Που τα δικά μας τα χρόνια;
-Μα επιτρέπεται να φωνάζουν τέτοια συνθήματα;
-Έχει χαθεί η φιλοξενία στας μέρας μας. Θέλετε μιαν καραμέλαν να γλυκαθείτε;

Προς μεγάλη μου θλίψη οι διαφημίσεις στας οθόνας διεκόπησαν και έδωσαν τη θέση τους σε ένα μήνυμα που προέτρεπε τους φιλάθλους να μην βρίζουν, γιατί «υπάρχει κίνδυνος τιμωρίας της ομάδας μας». Μάλλον μόνο εγώ το είδα γιατί κανείς δεν σταμάτησε – έτσι το μήνυμα έφυγε κι έδωσε ξανά τη θέση του στις διαφημίσεις.

Στο ημιχρόνιο οι φίλοι του Σ. μου έφαγαν όλες τις καραμέλες, αφού μου είχαν καπνίσει πρώτα όλα τα τσιγάρα. Σκέφτηκα να επιστρέψω στην οικίαν μου και να συνεχίσω με τον Παπαδιαμάντην, αλλά θα ήτο αγενές εκ μέρους μου – έτσι έμεινα για να κρυώνουμε όλοι παρέα.

Στο δεύτερο ημιχρόνιο μετεφέρθησαν έμπροσθέν μας μερικοί νεαροί οπαδοί του Παναθηναϊκού, των οποίων η εφευρηματικότητα σε βρισιές ήταν περιορισμένη – συνουσιάζονταν φραστικά με τον Χριστό του Ζαγοράκη. Μετά άρχισαν να συνουσιάζονται με τον Χριστό του Κωνσταντινίδη, ο οποίος έχει άλλον Χριστόν απ΄ αυτόν του Ζαγοράκη. Πολύ τους απασχόλησε και ο Χριστός του Σαλπιγγίδη, που μάλλον είναι διαφορετικός από τους Χριστούς του Ζαγοράκη και του Κωνσταντινίδη. Ήθελα να τους επαναφέρω στην τάξη, αλλά φοβήθηκα μήπως αρχίσουν τις συνουσίες με τον δικό μου Χριστό, αφού είναι γνωστό τοις πάσι, πως οι Χριστοί στην Ελλάδα είναι όσοι και οι Έλληνες και άρα τσάμπα τσακώνονται οι χριστιανοί με τους οπαδούς του Δωδεκάθεου, αφού ο Θεός δεν είναι ούτε ένας, ούτε δώδεκα, αλλά δέκα εκατομμύρια. Το αυτόν ισχύει και δια τας Παναγίας.

Εντύπωση μου προξένησε η ανωτερότητα που επέδειξαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, απέναντι στις υβριστικές επιθέσεις των οπαδών του Παναθηναϊκού – κουβέντα δεν είπαν. Αυτό προφανώς οφειλόταν στο γεγονός πως δεν υπήρχαν οπαδοί του ΠΑΟΚ στο γήπεδο, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την υποδειγματική στάση τους καθ’ όλην την διάρκειαν του αγώνος.

Μετά το πέρας του αγώνος κατευθυνθήκαμε προς τον σταθμόν «Ειρήνη», με μια απαραίτητη στάση για να ενισχύσουμε μια ακόμα φορά τον δοκιμαζόμενον κλάδον των σουβλακοπωλητών. Κατόπιν επιβιβαστήκαμε στο τρένο που ήταν γεμάτο με οπαδούς του Παναθηναϊκού – ευτυχώς είχαν φάει όλοι σουβλάκια και δεν παραπονέθηκε κανείς για την δυσοσμίαν και την βρωμερήν αναπνοήν.

Στην τηλεόρασην, το βράδυ, είδα τις φάσεις του αγώνος – δεν ήταν κακός τελικά.



Στον Φώτην Βαλλάτον


(Οι νέοι αναγνώστες θα βρείτε περισσότερα κείμενα εδώ)

Χειριστοφάνης

Επίσκεψη στον ραδιοφωνικό σταθμό Best, ο οποίος απειλείται με διακοπή λειτουργίας έπειτα από απόφαση του ΕΣΡ, πραγματοποίησε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος.

Ο κ. Αλαβάνος συμμετείχε στην εκπομπή του κ. Ψαριανού και μεταξύ άλλων είπε: «Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που το ΕΣΡ δεν λειτουργούσε στην αρχαία Αθήνα. Διότι αν υπήρχε, δεν θα είχαν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, ούτε και θα υπήρχαν, η 'Λυσιστράτη', οι 'Όρνιθες', ο Αριστοφάνης, δεν θα υπήρχε τίποτα».

Θα ήταν πολύ δύσκολο να υπάρχει ΕΣΡ στην αρχαία Αθήνα, μιας και δεν υπήρχε ούτε ραδιόφωνο, ούτε τηλεόραση. Ο Αριστοφάνης έφτασε ως τις μέρες μας αφενός γιατί διασώθηκαν κάποια από τα δεκάδες έργα του και αφετέρου γιατί ήταν ο κορυφαίος κωμωδιογράφος της αρχαίας Αθήνας - όποιος νομίζει πάντως πως ο Αριστοφάνης δεν υπέστη διώξεις, απλά θα πρέπει να διαβάσει τη βιογραφία του.

Ο Αριστοφάνης (αυτός που έχει άριστη εμφάνιση) άλλαζε τα φώτα με τη σάτιρά του στους «άριστους». Οπωσδήποτε είναι άλλο πράγμα να σατιρίζεις τον Σωκράτη και τον Ευριπίδη κι άλλο τον αρχιεπίσκοπο Κοιλιόδουλο, τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη. Πόσο μάλλον που η Αθήνα ήταν η υπερδύναμη της εποχής κι όχι μια υποτελής μπανανία.

Χτες το βράδυ είδα έναν όνειρο. Ξεκίνησε πάρα πολύ ωραία. Δεν ήμουν ο πιτσιρίκος, αλλά ο Χειριστοφάνης. Με έλεγαν έτσι, όχι μόνο επειδή η όψη μου ήταν φρικτή, αλλά κυρίως επειδή έγραφα για τους σημερινούς ισχυρούς της χώρας οι οποίοι είναι χείριστοι. Με είχαν συλλάβει εξαιτίας της άγριας και καταπληκτικής σάτιράς μου (όνειρο είναι λέμε), που είχε θορυβήσει τα μεγάλα συμφέροντα και επιθυμούσαν την εξόντωσή μου.

Με βασάνιζαν σε ένα σκοτεινό υπόγειο κι απέξω ακούγονταν οι φωνές των συντρόφων, που τραγουδούσαν το «Bandiera Rossa», εναλλάξ με το «Χειριστοφάνη γερά - γάμα τα μουνιά». Εγώ άντεχα τα βασανιστήρια, ως άλλος Παναγούλης, και ήμουν πολύ περήφανος. Ξαφνικά το όνειρο έγινε εφιάλτης. Οι σύντροφοι άλλαξαν ρεπερτόριο κι άρχισαν να τραγουδούν το ζαμπέτειο άσμα «Κυρ Αλέκο, κυρ Αλέκο, με το πράσινο γιλέκο», ενώ εμφανίστηκε μπροστά μου ο Αλέκος Αλαβάνος που ζήτησε και πέτυχε την απελευθέρωσή μου. Είχα γίνει ρόμπα.

Πετάχτηκα ιδρωμένος στον ύπνο μου φωνάζοντας : «Εκτελέστε με! Σας ικετεύω! Εκτελέστε με!».

Ελληνοπρέπεια

«Ελληνοπρεπέστατη» στάση που «ικανοποιεί όλους τους Ελληνες», χαρακτήρισε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τη στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετά τα επεισόδια στην Αλβανία.

Από πότε είναι «ελληνοπρεπέστατο» να φεύγεις; «Ελληνοπρεπέστατο» θα ήταν να κατέβει ο κ. Παπούλιας κάτω, να βγει από το ξενοδοχείο και να πλακώσει όλους τους "Τσάμηδες" στο ξύλο. Ολέ!

Show me the money!

Σάλος έχει ξεσπάσει μετά την ομόφωνη απόφαση του ΕΣΡ να κλείσει οριστικά ο ραδιοφωνικός σταθμός Best 92,6 FM, επειδή από τη συχνότητά του ακούστηκαν «χυδαιολογίες» – όλοι μιλούν για «πρωτοφανή απόφαση λογοκρισίας».

Προσωπικά θέλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου στα μέλη του ΕΣΡ, για τη γενναία απόφαση που πήραν, και να τους προτρέψω να κλείσουν όλους τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, αλλά και τις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα ειδησεογραφικά sites.

Αν συμβεί αυτό, θα μείνουν μόνο τα blogs για την ενημέρωση του κοινού. Σε αυτήν την περίπτωση, δηλώνω εκ των προτέρων, σε όλους τους ενδιαφερόμενους, πως είμαι διαθέσιμος για χρηματισμό, δωροδοκίες κτλ. Κρίμα είναι να πάει χαμένο τόσο χρήμα.

Όταν έκλαψε ο Σιγάλας

Βλέπω πως τα κανάλια σταμάτησαν τις αποκαλύψεις που αφορούν τον βίο και την πολιτεία των βουλευτών και των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας - ίσως να υπάρχει έλλειψη νέων στοιχείων.

Επειδή ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν πως το μαχαίρι πρέπει να φτάσει μέχρι το κόκαλο (ουάου!) και θέλω να προσφέρω υπηρεσίες στη χώρα μου, καταγγέλλω απ’ αυτό εδώ το ταπεινό βήμα τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Υπάρχουν άπειρα βίντεο που δείχνουν τον βουλευτή της ΝΔ να βιαιοπραγεί σε βάρος των παικτών της εκάστοτε ομάδας του και να τους υβρίζει. Οι κ.κ. Λυπηρίδης και Σιγάλας θα είχαν πολλά να πουν επί του θέματος. Γιατί σωπαίνετε κ. Τριανταφυλλόπουλε ; Ποιος επιχειρεί να συγκαλύψει το βρώμικο παρελθόν του κ. Ιωαννίδη;

νιάου

Τι Κωστάκης, τι Γιωργάκης. Όλα τα σκυλάκια μια γενιά.