Παρασκευή, Απριλίου 24, 2009

Change!







Θα πρέπει να παραδεχτούμε πως το Πάσχα έχει καταντήσει κάπως βαρετό. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Ο Χριστός σταυρώνεται και ανασταίνεται, εμείς σουβλίζουμε τα αρνιά, τσουγκρίζουμε τα κόκκινα αυγά και το πράγμα είναι εντελώς προβλέψιμο.

Νομίζω πως θα μπορούσαμε να ανανεώσουμε λίγο τα έθιμα αυτών των ημερών, ώστε να συνεχίσει το Πάσχα να μας συγκινεί και να μην ξεφτίσει.

Θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, να ζωντανέψουμε κάπως τη Μεγάλη Παρασκευή, κάνοντας διάφορούς διαγωνισμούς. Θα μπορούσαν όλοι οι Επιτάφιοι των εκκλησιών που είναι στην ίδια περιοχή να κάνουν αγώνες ταχύτητας. Να παίρνουν οι πιο νταβραντισμένοι τον Επιτάφιο στους ώμους τους, να ξεκινούν από το ίδιο σημείο και να τρέχουν στους δρόμους, για να δούμε ποιος Επιτάφιος θα φτάσει πρώτος στον τερματισμό.

Μετά τον τερματισμό, μπορεί να γίνεται και απονομή μεταλλίων ή κυπέλλων στους τρεις πρώτους νικητές. Φανταστείτε τρεις καλλονές με μαγιό να δίνουν τα κύπελλα στους νικητές και αυτοί να τις καταβρέχουν με σαμπάνια δίπλα στον Επιτάφιο. Οπωσδήποτε, αυτό θα ήταν ένα πολύ ωραίο θέαμα.

Ένας άλλος διαγωνισμός που θα μπορούσαμε να κάνουμε τη Μεγάλη Παρασκευή –για να ανανεώσουμε λίγο το θείο δράμα- θα ήταν να κρατάει κάθε νέος τον Επιτάφιο στην πλάτη του και νικητής να αναδεικνύεται αυτός που θα κρατάει τον Επιτάφιο περισσότερη ώρα.

Μάλιστα, θα ήταν ωραίο ο νικητής να παίρνει τον Επιτάφιο στο σπίτι του. Όπως δηλαδή γίνεται των Φώτων, όταν αυτός που πέφτει στη θάλασσα και πιάνει τον σταυρό, παίρνει το σταυρό στο σπίτι του για ένα χρονικό διάστημα.

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου ξέρουμε πως θα πέσουν τα βεγγαλικά και έχουμε τους συνηθισμένους ακρωτηριασμούς αλλά κι αυτό έχει καταντήσει πολύ βαρετό. Θα μπορούσαν οι πιστοί το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου –αντί να ρίχνουν μπαλοθιές- να παίζουν ρώσικη ρουλέτα στο προαύλιο της εκκλησίας.

Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο αυτό και θα μπορούσαν οι υπόλοιποι πιστοί να βάζουν στοιχήματα για το ποιος πιστός θα τινάξει τα μυαλά του στον αέρα και δεν θα φάει κοκορέτσι την επόμενη μέρα. Έτσι, θα περνούσε και πιο ευχάριστα η ώρα μέχρι να πει ο παπάς το «Χριστός Ανέστη».